Norðurljósið - 01.01.1952, Side 4

4 NORÐURLJÓSIÐ
ritað er í biblíunni um skilningstrje góðs og ills. Þær
eru í’agrar á að líta og girnilegar til fróðleiks. Hve
góðar þær eru til átu, læt jeg í ljós vafa um. Hollar
eru þær ekki. Það er ekki syndugri mannssál holt að
vera talin trú um, að maðurinn sje sinn eiginn
frelsari og geti orðið af sjálfs sín mætti Guði líkur.
Uppistaðan í bókinni er þróunarkenningin og
ívafið er kristindómurinn, siðgæðisboð hans. Oft er
vitnað í biblíuna, en aðeins til þess, sem styður
kenningar höfundar. Hvaða gagn er að slíkum til-
vitnunum? Ef biblían er tekin svo trúanleg í sumu,
að nokkurt gagn sje að vitna til hennar, hví er hún
þá ekki tekin trúanleg í öllu? Svarið er aðeins eitt:
Menn vilja beygja sannleikann til að þjóna sjer, en
þeir vilja ekki beygja sig fyrir sannleikanum til að
þjóna honum.
Biblían kennir ekki þróun, heldur sköpun. Mað-
urinn er ekki af dýrum kominn, heldur myndaður
af Guði, skapaður í Guðs mynd. Þess vegna er hann
ábyrg vera gagnvart Guði. Óhlýðni hans við Guð
hefir svipt hann því andlega lífi, sem liann hafði frá
Guði. Maðurinn er í syndum sínum skilinn frá
Guði, dauður að eilífu. Þess vegna verður maðurinn
að endurfæðast, taka á móti Kristi, syni Guðs, því að
„sonurinn hefir líf í sjálfum sjer.“ Geri maðurinn
það, taki hann á móti Kristi, endurfæðist hann.
Kristur verður líf hans fKól. 3. 4.). „Sá, sem hefir
soninn, hefir lífið; sá, sem ekki hefir Guðs son, hefir
ekki lífið." (1. Jóh. 5. 12.) Sá, sem eignast lífið í
Kristi, byrjar að vaxa. Margt getur truflað þann
vöxt eða tafið. En Guð hefir fyrirhugað oss til þess
að líkjast mynd sonar síns. (Róm. 8. 29.) „F.ins og
vjer höfum borið mynd hins jarðneska (Adams),
munum vjer einnig bera mynd hins himneska
fKrists).“ (I. Kor. 15. 49.) „Þegar hann birtist, þá
munum vjer verða honum líkir, því að vjer munum
sjá hann eins og hann er.“ (I. Jóh. 3. 2.) Þannig nær
Guð tilgangi sínum. Þessi framtíð bíður allra þeirra,
sem taka á móti Jesú, syni Guðs.
„Sá, sem ekki hefir Guðs son, hefir ekki lífið.“ Sá
maður er dauður í yfirtroðslum og syndum. Dauður
maður getur ekki vaxið. Af eigin mætti líkist hann
aldrei Guði. Mannkynið, án lífsins í Kristi, verður
aldrei Guðí líkt. Þess vegna er sú þróun, sem
„Stefnumark mannkyns" boðar, ltjegómi einn og
„tælandi orð“. ('Kól. 2. 4.) Þar sem bókin liafnar op-
inberun Guðs í heilagri ritningu, og höfundurinn
fylgir ekki nema að svo litlu leyti „hinum heil-
næmu orðum Drottins vors Jesú Krists,“ þá er um-
sögn mín þessi: „Bókin, „Stefnumark mannkyns",
er hús, bygt á kviksandi mannlegrar þekkingar. Um
afdrif slíkra húsa má lesa í Matt. 7. 26.-27.“
Hver sem vill, má byggja á traustari grundvelli,
byggja á bjargi aldanna, byggja líf sitt og framtíð
alla á Jesú Kristi.
Sœmundur G. Jóhannesson.
ÓVÆNT BNDALOK.
Stuart Hamblen heitir maður, víðkunnur í Holly-
wood og víðar um Bandaríkin. Þegar saga þessi gerð-
ist, var hann vinsæl „útvarps-stjarna". Hann átti
marga veðreiðahesta og meðal þeirra verðlauna-
gæðing mikinn.
Nefna verður annan mann til sögunnar. Hann
heitir Billy Graham. Hann er víðkunnasti prjedik-
ari Bandaríkjanna nú um stundir. Hann var staddur
í Hollywood og hjelt þar samkomur í tjaldi.
Stuart Hamblen kom á samkomu til hans. F.kki
kom hann til að trúa því, sem þar væri flutt, heldur
til að gera gys að því. Hann var svo vanur að hæðast
að öllu trúboði og trúboðum.
Hvað kom til þess, að fyrirætlun hans fór út um
þúfur? Hann sá ungan mann, sem talaði af brenn-
andi alvöru; mann, sem var fullur af kærleika Drott-
ins Jesú Krists til syndugra manna. Hann heyrði
ritningargrein eftir ritningargrein, lesna eða hafða
yfir munnlega, og fluttu þær honum þann boðskap,
að hann yrði að iðrast synda sinna og taka á móti
Drotni Jesú Kristi sem frelsara sínum eða þá að glat-
ast að eilífu. Aftur og aftur var sagt: „Þetta er það,
sem Guð segir, ekki Billy Graham. Þú skalt ekki
reiðast við mig. Þetta er það, sem Guð segir. Viljir
þú reiðast, reiðstu þá við Guð.“
Stuart sat agndofa. Við þessu hafði hann ekki bú-
ist. Hann starði á ræðumanninn, sem orð Guðs
streymdi frá. Sannfæring greip hann, og barátta
hófst í sál hans.
Guðsþjónustunni lauk. Stuart gekk um götuna frá
einu veitingahúsinu í annað. Klukkan varð hálffjög-
ur um morguninn. Þá fór hann heim og vakti konu
sína, sem lengi hafði beðið fyrir honum. Þau báðu
saman. Klukkan fjögur fóru þau í gistihúsið, þar
sem Billy Graham dvaldi, og Stuart Hamblen sagði
honum, að hann vildi veita Kristi viðtöku. Kl. 4.30
þennan sama morgun kom hann til Krists.
„Flýgur fiskisaga,“ segir máltækið. Sagan um aft-
urhvarf Hamblens flaug um alla Hollywood. Marg-
ir gátu ekki trúað henni. En síðdegis sama dag sagði
hann frá því í útvarpi, hvað hafði gerst: „Jeg tók á
móti Drotni Jesú Kristi sem persónulegum frelsara
mínum í morgun, 18. október. Jeg er að selja alla
veðreiðahesta mína nema E1 Lobo (uppáhaldshestur
hans), sem mjer þykir vænt um.“ Áheyrendur hans
gátu þá ekki efast um, að Stuart Hamblen væri al-
vara.
Guð notaði afturhvarf þessa manns til að draga
athygli fólks að samkomunum. Kvöld eftir kvöld var
tjaldið troðfult, og þúsundir manna stóðu. Blöðin
urðu vinsamleg og sendu frjettaritara til að rita um
samkomurnar.
Þegar liðnar voru tvær vikur frá afturhvarfi Stu-
arts Hamblens, komn bæði faðir hans og móðir
fljúgandi frá Texas til að heilsa syni sínum á ræðu-