Norðurljósið - 01.12.1963, Side 6

94
NORBURLJÖSIÐ
Molar frá borði Meistarans.
(Greinir handa lœrisveinum Krists.)
Eru gefnir steinar fyrir brauð?
„Endalok 25.000 Bandaríkjamanna“ heitir grein, sem
birtist 24. maí s.l. í víðlesnu, kristilegu blaði „Christianity
Today“. Hún segir frá þeirri sorglegu staðreynd, að í
Bandaríkjunum svipta sig lífi 25.000 manns á hverju ári.
Dauði Marilyn Monroe dró þetta mál mjög fram í dags-
Ijósið og vakti athygli læknanna á því. Athugun leiðir í
ljós, að hvítir menn, einir að kalla má, svipta sig lífi. Þeir
eru heldur ekki úr hópi fátæklinga, heldur hinna efnaðri
manna, og yfirgnæfandi meiri hluti þeirra er úr hópi
mótmælenda.
Norðurlöndin eru í fyrsta flokki á þessu sviði. leidd af
Danmörku, sem hefir heimsmet í sjálfsmorðum. Hveinig
ástatt er á Islandi í þessum efnum, draga skýrslur fjöður
yfir. Maður er talinn látast t. d. af slysförum, þótt á margra
vitorði sé, að hann hafi svipt sig lífi. Hlutfallstala hér á
landi ætti að vera um 25 manns á ári, ef miðað er við
fólksfjölda hér og í Bandaríkjunum. Þeir geta verið fleirí
eða færri, sem enda ævi sína þannig. Guð veit það, þótt
ekki sé frá því skýrt.
Spurningar vakna hjá fyrrnefndu blaði, hvernig á þessu
standi, að einkum mótmælendur svipta sig lífi; hvort skrift-
irnar, sem kaþólska kirkjan tíðkar, hjálpi fólki; hvort leið-
beiningar skriftaföðurins komi að meira gagni en leið-
beiningar klerksins hjá mótmælendum.
Spurningum þessum reynir blaðið ekki að svara, en telur
þetta rannsóknarefni. Vafalaust er þetta rannsóknarefni,
en spyrja má einnig, hvort það tíðkist að nokkru ráði t. d.
hér á landi, að fólk komi með vandamál sín til prestsins
síns til að leita ráða hjá honum, og ef það kemur, hvort
það fái þá þær leiðbeiningar, sem séu þess eðlis, að þær
geti ýtt undir fólk að lifa fremur áfram við léleg kjör eða
ömurlegt líf en svipta sig lífinu.
„Life is sweet.“ (Lífið er unaðslegt.) stóð á spjaldi hjá
ungri hjúkrunarkonu. Hún viðurkenndi samt, að stundum
langaði sig til að taka spjaldið og fleygja því út í horn.
Lífið var eitthvað annað en unaður á stundunum þeim.
Þegar slíkar stundir mæta fólki þá hendir margur frá sér
lífinu sjálfu og gleymir að hugsa um, hvað taki við eftir
dauðann.
A þessu sviði bregðast kirkjur mótmælenda hrapallega.
í stað þess að flytja fólki hina „heilnæmu kenningu“ Drott-
ins Jesú Krists og postula hans, flytja þær oft hreinan heila-
spuna fávísra manna eða villukenningar illra anda með
fagurgala sínum um þá gæzku Guðs, sem engan láti glat-
ast, en taki alla í sinn föðurfaðm. er lífinu lýkur, hve illa,
sem því hefir verið lifað eða látið enda.
Kirkjan mun naumast játa það lengur eða kenna, að
minnsta kosti ekki hér á landi, að nokkur maður glatist.
Þetta er þó einhver hin allra skýrasta kenning Drottins
Jesú Krists. Hann talaði oftar um glötun heldur en um
kærleika Guðs eða fórnardauða sinn fyrir okkur synd-
uga menn. Það er sjálfs mín vitnisburður, að Guð not-
aði hræðslu mína við eld helvítis til að halda mér við líf-
tóruna, þótt mér þætti hún aum, þegar ég var barn og
unglingur. Ég var einhvern veginn alveg utan við mitt um-
hverfi. Gáfur mínar lágu á öðru sviði en því, sem daglega
þurfti að nota við fjárgeymslu og heyvinnu. Bókvit mitt
þroskaðist fyrr en verksvitið og sú líkamsorka, sem sveita-
piltum er nauðsynleg, þótt ég fengi eitthvað af þessu síðar.
Tilveran varð því að óblandaðri kvöl oft og tíðum.
Nú má vel vera, að flestir segi, að það hefði þá ekki
verið mikill skaði að því, þótt ég hefði kvatt þennan heim
fyrir 50 árum eða svo. Getur vel verið, að ég hafi ekki
orðið mörgum að liði um dagana. En mér hefði verið það
skaði að drepa mig. I fyrsta lagi hefði ég þá dáið án þess
að veita frelsara mínum viðtöku. I öðru lagi hefir Guð
gefið mér nokkrar sólskinsstundir á ævinni og marga bjarta
daga.
Sjálfsmorðs-aldan og reynsla mín og sjálfsagt margra
annarra sannar, hve satt það er, sem heilög ritning stað-
hæfir, að „Maðurinn lifir ekki á brauði einu saman,
heldur á sérhverju orði, sem fram gengur af Guðs munni.“
Ótrúir prestar og prédikarar taka frá mönnum Guðs orð
um glötunarástand vort syndugra manna. Og um leið
hverfur boðskapnum um kærleika Guðs allt raunverulegt
gildi. Hve stórkostlegt undur, hve undrunarverð náð, að
Guð skyldi svo elska heiminn, glataðan heim, að hann
gaf sinn eigin dýrmæta, elskaða son, til þess að hver, sem
á hann trúir, glatist ekki, heldur hafi eilíft líf.
Það er alveg eins nauðsynlegt fyrir synduga menn að
heyra, hverjar eru þær afleiðingar, sem syndin hefir, og
hitt að heyra um dásamlegan kærleik Guðs. Guð vill ekki,
að neinir glatist. Hann hefir gefið eigin son sinn til að
bjarga okkur frá glötun. Hann hefir engar ráðstafanir gert
til þess að láta menn glatast. Hann hefir gert ráðstafanir
til að frelsa menn. Hann vill ekki dauða syndugs manns,
heldur að hann snúi sér og lifi. En prédikararnir bregðast
honum allt of margir, einkum meðal kirkna mótmælenda.
Þar ríkir vantrú á orð hans, á kenningar Drottins Jesú.
Þær eru lagðar til, útþynntar og afvatnaðar, og lygasteinar
gefnir í lífsbrauðsins stað. Þeir eru gefnir í góðri trú á
gildi þeirra, en gagnslausir og verra en það eru þeir samt.
Guð hefir gefið okkur son sinn, Drottin Jesúm Krist.
Við eigum að veita honum viðtöku sem frelsara okkar, fela
honum okkur sjálf, líf okkar og framtíð. Þá fáum við að
reyna, að hann gefur okkur kjark og kraft til að mæta
kröfum lífsins. Þetta er reynsla milljóna manna, fyrr og
síðar. Þetta er reynsla mín. Trúin á orð Drottins Jesú hélt
mér við lífið, og hönd Guðs varðveitti mig frá því stærsta
glappaskoti, sem manninn getur hent í æsku. Nú hefir
Drottinn Jesús gefið lífinu gildi fyrir mig, með því að
láta mig lifa því fyrir sig.
Sérhver maður getur lifað lífi sínu fyrir Krist, hvaða
heiðarlega atvinnu, sem hann stundar. En það verður að
byrja með því, að hann taki á móti Kristi sem frelsara sín-
um og afhendi honum líf sitt og alla framtíð.
Hefir þú gert þetta? Ef ekki, hvers vegna ættir þu
nokkuð að vera að draga það? Gef þig Drottni Jesú. Gerðu
það NÚ. S. G. J.