Heimskringla - 09.09.1886, Side 2

kemur út (að forfallala-usu) á hverjum
fimtudegi.
Skrifstofa og prentsmigja,
35 og 87 King St. Winnipeg, Man.
Eigandi og ábyrgöarmaiSur,
Fríinann B. Anderson.
Ritstjóm : h'Hniann B. Anderson,
Einar Hjörleifsson,
Eggert Jóhannson.
Blaöiö kostar: einn árgangur
$2.00 ; hálfur árg. $1.25 ; og um 3
mánuði 75 cents. Borgist fyrirfrain.
Auglýsingar í blaftinu kosta :
einn dálkur um 12 mánuöi...200
_ _ _ 6 — ......120
_ _ _ 3 — 75
1 dálkur um 12 mán....... 120
_ _ _ 6 — .75
_ _ — 3 — 40
4 úr dálki um 12 — 75
_ _ — 6— .... 40
_ _ — 3 — 30
Minni auglýsingar kosta fyrir
1 f»l.: um l.mánuS $2,00, um 3 mán.
$5,00, um 6 mán. $9,00, uin 12 mán.
$15,00.
Auglýsingar, sem standa í blaö-
inu skémmri tíma en mánuö, kosta 10.
cents línan í fyrsta skipti, og 5 cents
í annafi og priöja skipti.
Auglýsingar standa í blaöinu,
pangaö til skipaö er a® taka pœr
burtu, nema samig sje um vissan tíma
fyrir fram.
*Allar auglýsingar, sem birtast
eiga í nœsta blaSi, verSa aS vera
komnar til ritstjórnarinnar fytir kl. 4
e. m. á laugardöguin.
Skrifstofa blaSsins verSur opin
alla virka daga frá kl. lOtil kl. 11, 30
f. h. og frá kl. 2 til kl. 4 e. h. nema
á miövikudögum.
LAGAÁKVAKÐANIR VIÐVÍKJANDI
FRJETTBLÖÐUM.
1. Hver maöur, sem tekur reglu-
lega móti blaöi frá frá pósthúsinu,
stendur í ábyrgö fyrir borguninni,
hvort sem sem hans nafn eöa annars
er skrifaö utan á blaöiö, og hvortsem
hann er áskrifandi eöa ekki.
2. Ef einhver segir blaöinu upp,
veröur hann aö borga allt sem hann
skuldar fyrir þaö, annars getur útgef-
andinn haldiö áfram aö senda honum
blaöiö, pangaö til hann hefur borgaö
allt, og útgefandinn á pá heimting á
borirun fyrir allt sem hann hefur sent,
hvort sem hinn hefur tekiö blööin af
pósthúsinu eöa ekki.
3. Þegar mál koma upp út af
blaöakaupum, má höföa máliö á peim
staö, sem blaöiö er gefiö út á, hvaö
langt burtu sein heimili áskrifanda er.
4. Dómstólamir hafa úrskuröaö,
aö paö aö neita aö taka móti frjetta-
blööum eöa tímaritum frá pósthusinu,
eöa flytja burt og spyria ekki eptir
peim, meöan pau eru óborguö, sje
tilraun til svika (prima ýacie of
intentional fraud).
ÞAÐ ER SVO MARGT AÐ.
þaö er svo margt hjer, svo ótal margt aö.
þó allmargt sje betra en fyrr var þaö,
og margur sje maöurinn glatSur,
þá vantar oss mikiö—ein ósköpin—enn
ef viö eigum aö verSa göfugir menn.
þafl sjer þó liver sjáandi maöur.
paö er innibyrgt líf í okkar sál,
og einskisverö okkar þrætumál,
og óhreint iopt, sem viö öndum,
og hálfgildings visnun í hvers manns þrótt
og hugmyndaríkiö svo fátœkt og ljótt,
og’allt sem i einhverjum böndum.
ílver festir á bönd þar sem frelsiö er nóg?
Hver fyllir meö eitri vorn dýriSlega skóg?
Hver bægir því burt, er vjer þráum?
Og hvers vegna’ er engin vor hugsun stór,
fyrst hjer er í kring einn dýrSar-sjór,
ef sjálfir vjer heyrum og sjáum?
Er enginn, sem þekkir neinn órœktar damm
sem átt heföi löngu a« skerast framm,
Og skvett er í skólpi á daginn?
Hann safnar þar eitri, sem enginn sjer ;
og á eptir í mollunni lyptir þaö sjer
og breiöir sig út yflr boeinn.
Og aumingja fólkiö, þaö verSur svo veikt,
og veit ekki hvaö hefur sýki þá kveikt,
sem þar í þorpinu gengur.
í eitruöum kofunum um sig þaö býr,
og útvegar Brama-lífs-elixir,
og—jeg segi ekki söguna lengur.
ViS bjuggum áöur viö ófrelsisdamm,—
sem enn er ei búiS aö skera fram,
og állt af eitrar hann txrinn—•
og viö fluttum í okkur út þaö blóö,
sem eitrar lífiö í vorri þjóö
og byrgir út blessaöan daginn.
Viö sögöum oss komna fra kappaþjóö
og konunga sögöumst viö hafa blóö,
oss færar því flestar leiöir,
og viö bárum makalaust hátt okkar hatt—
en höföum ei þrek til aö tala satt,
nema fullir og fjúkandi reiöir.
Einar Hjörleifsson.
Vjer leyfum oss hjer me<5 aö
biöja kaupendur vora og lesendur
velviröingar á pví, hva® lengi hefur
dregist meft útkomu pessa blags.
Drátturinn er ekki oss a« kenna, að
ögru leyti en pví, a<5 vjer treystuu of
á orgheldni náungans. Kostnaöur-
inn viö pennan drátt hefur orgig oss
svo tilfinnanlegur, a<5 vjer sjáum oss
ekki fœrt a® gefa fyrst um sinn út
mánaöar bla« paö, sem upphaflega
var œtlast til að fylgdi blaöinu auk-
reitis. Vjer vonum fastlega ag eng-
inn góSur drengur rjúfi fyrir pag
loforð sín um kaup á blaginu.
EIGA ÍSLENDINGAR AÐ GEFA SIG
VIÐ IIJERLENDRI PÓLITÍK ?
peir eru ekki svo fáir, hvar sem leitaö
er, sem hafa talsveröan ýmugust á pví,
sem kallaö er pplitík, þeireru margir, sem
halda aö þaö sje eitthvaö seyrt viö þaö
starf, aö hinar pólitísku hvatir sjeu miö-
urhreinar,aösannleiksást pólitísku flokk-
anna sje svona beggja blans. þaö er enda
ekki langt síöan, aö einn af helztu prest-
um Noröurlanda lýsti því yfir skýrt og
skilmerkilega aö öll pólitík væri djöfuls-
ins verk frá upphafi til enda, og þaö
væri þá skylda hvers kristins manns aö
sneiöa hjá henni.
þeir eru þó enn fleiri, sem álíta aö
póiitíkkomi sjer ekkert viö, aö hún stand
utan viö sinn verkahring og fyrir ofan
hann ; aö þaö sje svo mikill visdómur í
pólitíkinni fólginn, aö þaö sje ómögulegt
fyrir menn, sem er eins og fólk er flest,
aö setja sig inn í hana, aö þaö eigi
sumir aö sjá um aö landinu sje stjórnaö,
og aörir aö rækta landiö, standa í búö-
um og þar fram eytir götunum.
Hvorirtveggja hafa ofurlitiö til síns
máls, svo litla vitundar-ögn af sannleika
—en heldur ekki meira. Pólitíkin er
náttúrlega ekki alfullkomin, fremur en
önnur mannleg. störf. Og kenni menn
kölska um allt þaö íllt, sem skeöur í
heiminum, þá er vitaskuld, aö eins má
kenna viö hann ófullkomlegleika póli-
tíkurinnar, eins og önnur afglöp.—þaö
er líka satt, aö pólitíkin er eiginlega ekki
barna meöfœri. þaö heimtar talsveröa
þekking, aö geta ineö góöri samvizku
lagt sitt. Ióö; í vogarskál hennar. En þaö
er ekki óvinnandi vegur aö afla sjer
þeirrar þekkingar. Og komast menn af
án talsverörar þekkingar viö nokkurt
mikilsvaröandi starf lífsins, ef þaö á aö
fara í lagi ?
Ilvaö er pólitík ? Ekki annaö en ráö
stafanir mannfjelagsins fyrir sjálfu sjer
og einstaklingum sínum. Pólitík er til-
búningur þeirra laga, sem vjer eigum aö
lifa undir, pólitík er meöferö á því fje
sem vjer leggjum fram til almennings
þarfa.
Skyldi oss ekki koma.þetta neitt viö ?
Er ekki þetta eitt af þeim aöalatriöum,
sem þjóöirnar hafa veriö aö berjast fyrir,
aö meiga láta sjer þetta koma viö. Köll
um vjer ekki kúgun og óstjórn í þeim
löndum, þar sem almenningur má ekki
skipta sjer neitt af þessu, en einstakir
menn eiga einir fyrir því aö sjá ?
Iljer í Ameríku þarf ekki neinu slíku
um aö kenna. Bæöi í Canada og Banda-
ríkjum er su siöferöislega ábyrgö fyrir
meöferö almennings mála einmitt lögö á
heröar þjóöinni sjálfri. Og hún er öld-
ungis eins lögö á heröar íslendingum aö
tiltöiu viö fólksafla þeirra, ef þeir gjör-
ast þegnar ríkisins, eins og annara þjóöa
mönnum.
Strangt tekiö er hver einasti þegn 1
frjálsu landi siöferöislega skyldugut til
aö setja sig inn í pólltík síns lands, og
taka þátt í henni, því ábyrgöin liggur til
tölulega eins á honum, eins og hverjum
öörum. Hver einstakur maöur er siöferö-
islega skyldugur til aö gera sltt til aö
styöja þaö góöa og uppræta þaö llla,
hvar sem þaö kemur fram; og þá ekki
siöur í pólitík en í öörum málum. Hafi
menn komizt aö þeirrl nlöurstööu aö
stjórnin sje góö, affarasæl fyrir land og
lýö, þá er þaö skylda hvers manns aö
gera sitt til aö styöja hana. Sjeu menn
þar á móti sannfæröir um, aö hún fari
illa aö ráöi sínu, eiga menn aö vinna á
móti henni; þvi hver einstakur maöur
ber alveg eins og aörir ábyrgö á óförum
góörar stjórnar og sigri vondrar. Og al-
veg eins er þáö meö einstök mál. Álít-
um vjer aö þau þurfi fram aö ganga, og
vjer drögum oss í hlje, þá er þaö öld-
ungis eins oss aö kenna eins og öörum,
ef þau bera lægri hlut.
Ef vjer viljum njóta þeirra verndar
og þeirra hlunninda yfir liöfuö aö tala,
sem skipulegt mahnfjelag býöur oss, þá
veröum vjer aö hafa pólitík. En þar sem
frjálslegstjórnarskipun er, þar er þaö ein-
staklinganna skuld, ef pólitíkin er ekki
góö, svo góö sem mannleg verk yfir höf-
uö aö tala geta veriö.
Svo framarlega sem vjer íslendingar
viljum vera þegnar ríkisins, sem vjer bú-
um í, og svo framarlega sem vjer ekkiá-
iítum oss óvitrari menn eöa lakari menn,
en aöra, þá er þaö sjálfsagt, aö vjer eig-
um aö taka þátt í jxilltík landsins. þaö
er óhætt aö segja aö íslendingar í Canada
hafa ekki uppfyllt skyldu sína í þessu
tilliti, því þeirra pólitíska líf er ofur dauft,
og eins aö því eru eptirbátar landa sinna
fyrir sunnan línuna, hvernig sem á þvi
stendur.
Hitt er ekki hjer meö sagt, aö vjer
viijum skora á menn þegar aö kasta sjer
í faöminn á hinum og þessum pólitisk-
um flokkum. þaö er alloptast aö ekki
er eins sökin, þegar tveir deila, og vilji
menn vera samvizkusamir menn og sjálf
stæöir rnenn,, þá veröa menn líka aö vera
varkárir, eins í póiitiskum sökum og öör-
um. Oss dettur, eins og auövitaö er, ekki
í liug aö lá þaö neinum, þó hann gangi
inn í einhvern flokkanna, eptir aö hann
hefnr orKUfc sannfæröur nm, aö sil floklc-
urheföi á rjettu aö standa. Hvorirtveggju
aöalflokkarnir, hjer nyröra og sunnan viö
línuna standa algjörlega á laganna grund-
velli, hvorki ilialdsmenn nje umbótamenn
hjer nyröra, eöa repúblikaliar eöa demó-
kratar syöra sýna minnstu viöleitni viö
aö kollvarpa lögunum, eins og <-jer sjáum
voldugustu menn reyna til aö gera allt
fram á þennan dag sumstaöar í Evropu.
Flokkarnir hjer eiga því aö því leiti all-
ir sama rjett á sjer.
En vjer getum ekki heldur láö mönn-
um þaö, þó þeir svona fyrstum sinn skirr-
ist viö, aö láta telja sig eindregiö meö
vissum pólitískumflokkum. þaösemfyrst
ríöur á, er aö læra, læra hvaö menn deilir
á um, og læra aö liugsa sjálfstæöar póli-
tískar hugsanir. ,Til þess má ætlast af
hverjum manni, sem ber viröing fyrir
sjálfum sjer, aö hann leggi sig fram um
þaö. Og liafi hann komizt aö einhverri
niöurstööu og sje þaö sannfæring hans aö
einhvers staöar sje teflt pólitískt tafl um
þaö góöa og þaö vonda, um sanngirnina
og ósanngirnina, um sannleikann og lyg-
ina, þá er hann í raun og veru ekki góö-
ur drengur, ef hann aö eins situr hjá og
horfir á, hver betur lemur frá sjer.
Veralu nnrmal.
Verzlun er yflr höfuö fremur dauf.
Peninga verzlunin er einkum líflítil hvar
sem tilspyrst, og eru því peningar í lágu
veröi, aö segja, þeir eru boönir til láns
fyrir óvanalega lága leigu. Og þaö einmitt
heldur verzluninni viö, svo aö einlœgt er
þó nokkur eptirsókn eptir þeim. Um síö-
astliöinn mánaöar tíma liefur t. d. mátt fá
peninga lán í Eondon á Fnglandi, til
þriggja—jafnvel 6—mánaöa fyrir 1—8 af
hundraöi, og í New -York hefir lán fengizt
til jafn langs tíma fyrir 1% —4 og 4ýý af
hundraöi, í eptirgjald. þessi lága leiga
hefur haft þau álirif, aö meö köflum hefur
peningaverzlunin veriö all-lífleg, en þó
aldrei til lengdar, og aldrei svo mikil, aö
lánfjelögin hafl sjeö sjer fœrt aö hœkka
leiguna, eöa vera heimtufrek, þó innborg-
anir hafi gengiö tregar en lielzt mœtti kjúsa.
Hjerí Winnipeg, aöal-peningamarkaö
Norövesturlandsins, hefur peninga verzl-
unin veriööldungis líflaus frá þvi á“Boom”
dögunum og þangaö til síöari hluta nœst-
liöins vetrar. þaö hefr veriö hvorttveggja
aö á síöastl. 3 árum hafa bœöi landeig-
endur og verzlunarmenn ekki getaö fengiö
lán, enda hafa þeir lítiö reynt þaö, þeir
»
höföu setiö í „ súpunni upp undir axlir ’
frá því 1882, og beiddu þvi framar um
uppgjöf á skuldum en viöbót viö þœr; svo
og hitt, aö lánfjelögin höföu lánaö svo
mikla peninga á „ Boom " dögunum, og
tapaö þeim aö meira eöa mlnna lelti þegar
allar eigur fjellu í veröi um helming og
meira, aö þelr hafa ekki þoraö aö hœtta
fjenu, sem þelm var faliö á hendur aö
ávaxta, en sem þeim haföi tekizt svo
hraparlega illa á umliöna tímanum. En
sem sagt, á síöastl. nokkrum mánuöum
hefir smámsaman veriö aö fœrast líf í
peningaverzlunina, og undireins meö
byrjun ársins mátti sjá merki til framfara.
þaö er heldur ekki nein ástœöa til fram
haldandi lífleysis eins og aö undanförnu.
Fasteignir eru hœttar aö falla i veröi,
nýjar verzlanir og verzlunar fjelög hafa
myndast í hópum, og vérkstœöi eru aö
koma upp hjer og þar ; og þetta allt út-
heimtir aö peningar lialdist í endalausri
hringferö manna á milli. Um síöastl. tvo
mánuöi hefur verö allmikil eptirsókn eptir
eptir peningum til aö koma upp íbuöar-
húsum í bœnum, og hafa þeir, er um liafa
beöiö, fengiö peninga aö þörfum, tregöu
laust. Eptirgjald, yfir áriö, fyrir peninga
til þess brúks, er 8—9 af hundraöi, en sje
liiniö fengiö til aö koma upp stórhýsum,
og þaö tekiö til fleiri ára, máfápeningana
fyrir 0—7 af hundraöi um áriö. En, í
venjulogum verzlunar viöskiptum er árs-
leigan 8 af hundraöi.
Almenn verzlan or fremur dauf enn,
um gjörvalla Ameríku.; hefur tœplega náö
sjer enn, eptir rothöggiö, sem luín fjekk
1884. þœr greinar verzlunarinnar, sem
hafa rjett viö eru málma og klœða verzl-
anir. Júrnverkstœöa eigendur hvervetna
hafa allt aö helmingi meira veTk fyrir-
jiggjandi nú, heldur en í fyrra um þetta
leyti, og verð á því er til muna luerra. Og
síðan á nýári í vetur er leið hafa allir járn-
námar í iandinu verið opnaðir aptur, og
selzt járnið jafnótt og það er tekið úr jörð-
unni; sama má segja um alla aðra málm-
verzlan. í öllum klœðaverkstœðum er
nóg að vinna, siðan í fyrra sumar, og fengu
þó klœðaverzlanir einna vesta lítreið í
verzlunarhruninu. Verð á klceðnaði yrtr
höfuð helzt lágt enn þá, en er þó heldur
stígandi, einkum á ljereptum og silki
Flestar aðrar greinar verzlunarinnar hald
ast líflitlar enn, en þó eru þœr heldur að
lifna, er einkum sjezt á því, að verzlunar-
hrun fœkka nú mjögíhverjum mánuði í
samanburði við það sem var í fyrra og
hittið fyrra, þegar hver steyptist um aðra
þvera.
Hjer norðvestra liefur almenn verzlan
verið talsvert líflegri en í fyrra, en þó er
eins og verzlunarmenn sjeu nokkuð ragir
enn, og forðast fram yfir allt að hafa meira
vöru magn en þeir eru vissir að geta borg
að jafnótt og gjalddaga ber að höndum.
Yfir höfuð standa verzlanir fastara nú en í
fyrra, sem sjezt bezt á því að í Manitoba
og Norðvesturl. á fyrra hclmingi þessa árs
fóru aðeins 22 verzlunarmenn á höfuðið,
og numu skuldir þeirra til samans 139,
699 dollars ; á sama tima í fyrra fóru þar
38 á höfuðið, og skuldirnar þá $488,683.
Stórkimpmenn yfir höfuð láta vel yfir
verzlaninni það sem af er árlnu. Hafa
gjört til muna meira en á sama tíma í fyrra
og búast við að gjöra miklð meira á síðari
hluta ársins, heldur en þeir gjörðu í fyrra.
En sú von þeirra styðst einkum við þaö, að
nú nýlega var Kyrrahafsbrautin opnuð til
flutninga vestur að hafi, og þá um leið
nýr verkahringur opnaöur fyrir stórkaup
menn. Og stórkaupmenn lijer álíta að
þeir eigi hœgra með að ná tangarhaldi á
British Columbíu verzlun, heldur en
meðbrœður þeirra í austurfylkjunum.
Hveiti verzlan iiefur lijer verið allt
annað en góð í sumar, að því er hveiti-
prísinn áhrœrir. Hveitið liefur raunar
selzt all-vel, en verðið, sem fyrir það
hefur fengizt, óvenjulega lágt. í New
York og Chicago hefurhveitiverðið verið
frá 72 til 82 cents bush. í Montreal aptur
á móti hefur verðið á því verið fullt svo
hátt og í New York, sem kemur til af því,
að hveitiútflutningar þaðan í sumar hafa
verið fullt svo miklir sem frá New York,
sem aptur kemur til af því, að vatnsvegur
þangað, frá Cliicago og Detroit, er bœði
greiðari og styttri, en eptir Erie skurðinum
og Iludson fljóti til New York, en ógjörlegt
að senda hveiti með járnbrautinni langar
leiðir, þegar það er í svolágu verði. þrátt
fyrir þessa langvarandi, og enn þá áfram-
haldandi lágu prísa, vonast menn almennt
eptirað þessa sumars hveiti seljist fyrir
sœmilegt verð. En þá vofi byggja menn á
þvi, fyrst og fremst, að í Norðurálfu hefir
verið þurkatíð allan fyrri hluta sumarsins
og búist við að uppskera þar verði ekki
um garð gengin fyrri en mánuði síðar eu
venja er til ; svo og á því, að hjer í landi
hefir sumarið verið óvanalega þurt, og
uppskera þar af leiðandi lítil að vöxtunum
JíÍKOMXAR BÆKITR.
Skírnir 188 5 (frjettir ársins 1884).
— Frjettir frá íslandi 1884.—
Tímarit hins ísl. bókmenntaf j e-
iags VI. 8-4 h. —Skýrsla um
handritsafn hins ísl. bókmenta-
lagsfjeflagsll. eptir Sigurö L-Jónas-
son og Finn Jónsson.-—Stefán Olafs--
son: K væöi I. •
þaö er sami tvískinnungurinn í fje-
laginu enn, eins og veriö hefir um pokk-
ur ár; þaö er aö hálfu leyti nokkurskon-
ar vísindafjelag, aö hinu leytinu alþýö-
legt menntafjelag.—þaö mun eiga aö
vera í visinda áttina aö Kaupmannahafn-
ar-deildinhefurgeflöútKvæöi Stefáns
Ólafssonar. þau eru gefin út meö
fjarska nákvæmum oröamun, og þessi
fyrri partur er kvorki meiri nje minni
en 413 bls. Ilamingjan má vita, hvaö
síöari parturinn veröur langur. Flestir
lijer munu vera óánægöir meö þá bók,
og þaö er skiljanlegt. þaö er vitaskuld,
aö þaö er jafnan fróölegt aö sjá, hvern-
ig helztu mennirnir á hverri öld hafa hugs
aö. En aö hinu leytinu viröist mega
sanna þaö meö minni umsvifum, aö menn
hafi ort leirburö á 17. öldinni.—þetta
hepti Tímaritsins er náttúrlega inest
um fornöldina, iöng ritgjöröum Grá-
gás eptir Pál Briem, fróöleg en nokkuö
strembin. Skemtilegasti kaflinn í því er
smágreinir um nýjar uppgötvanir,
rannsóknir og fi. eptir þorv. Thóroddsen,
liprar og fjörugar, eins og vant er lijá
þeim liöfundi.—Jónas prestur Jónassod
segir bágar sögur af ástandi íslendinga í
Fr j ettum f rá í slandi; hann segir aö
„vandræöin í sveitunum [sjeu] aö aukast,
framlögin aö hækka og þurfamenn aö
gjörast en heimtufrekari. Ilagur manna
er afar ískyggilegur í hvers þess manns
augum, sem gætir þessa, hvernig fram fer
þar. Fátæklingar fjölga, liinir efnuöu
kafna undir ofur þungum álögum, og
veröa svo eins.“ Og svo segir hann aö
íslendingar drekki svo óheyrilega mikiö
kafli. þaö kann vel aö vera aö þetta sje
satt og þaö er líklegast. Annars er eng-
in ástæöa til aö trúa því, þó þaö standi
þarna. Höf. hefur tekizt svo meö þessa
bók, aö þaö er ómögulegt aö vita, hverju
menn eiga aö trúa í henni. Hann byrj-
ar t. d. bjargræöisvega-kaflann svona (bls.
17). „Skepnuhöld manna voru alment
hin beztu aö því er til frjettist um land
allt“. En á næstu bls. á undan segir hann:
„Hey manna voru bæöi lítil og vond víö-
ast syöra; var því lógaö um haustiö fjölda
af kúm og lömbum; en þar eö þar er
fjárhiröing óvönduö, og menn vanir því,
aö fje komist opt af meö lítiö, sást þaö
brátt á aö ofmikiö var á heyjum, og
voru sumir farnir aö skera af heyjun-
um fyrir nýjár. Allar skepnur voru horaö-
ar í votlendissveitunum, ullin datt af fót-
um og kviöi á sauöfje, það fjekk lopa
á fæturnar, og varð víöa aö skera kindur
á miöju sumri vegna máttleysis af hinum
sifelda vatnsaga". þetta höfum vjer heyrt
kallaö vond skepnuhöld. En eitt atriöi
í Frjettunum er áreiöanlega lireinn
og beinn heilaspuni, annaö hvort höfund-
arins eöa annara. þaö er þaö sem hann
segir um ástand íslendinga í Yesturheimi
þaö hefur aldrei veriö nein neyð manna
á meöal i Winnipeg, eins og höfundurinn
gefur mönnum í skyn; menn hafa al-
mennt lifaö hjer langtum betra lífi en
þeir geröu á íslandi, og þaö er óhætt
aö segja, aö allir hafi getaö komizt heim,
sem heim hafa viljaö fara aptur. Um
hinar ýmsu nýlendur má það segja, aö
þótt þær hafi á stundum átt viö nokkurn
öröugleika aö stríöa, einkum í byrjun þá
eru þeir, sem á land hafá sezt, bezt á
veg komnir, og eiga fagra framtíö fjTÍr
höndum. Ilversvegna er bókmenntafje-
aö fá menn til aö setja þetta rugl sam-
an? — Skirnir er eins Iangur og
óskemtilegur og hann er vanur aö vera.
það lítur svo út, sem Bókmenntafje-
laginu finnist ekki, að mönnum liggi sjer-
lega mikið á bókum þess, annars væri
það ónærgætnislegt að senda mönnum
ekki bækurnar fyr en ári eptir að þær
koma út. Fjelagið ætti annars ekki að
leggja sig of ríkt fram um að koma öðr-
um á sína skoðun í þessu efni.