Heimskringla - 07.10.1886, Blaðsíða 3

aíSur brunnur, er spýr nægu vatni til
allra þarfa vitS sýninguna, en paS er leitt
aptur og fram um garSinn eptir járn-
pípum.
A þessari sýningu komu fram alls
3,465 menn me'S sýningamuni, í fyrra
2,300. Af kvikfjenaSi voru á henni 160 hest-
ar, rúm 200 nautgripir, 100 sauSfjár, nimt
100 svín, um 400 alifuglar og ura 60
hundar. Af þessum kvikfjenaSi litu hest-
ar og nautgripir bezt út. þaS voru í einu
orSi ljómandi fallegar skepnur allt saman.
SauSfje gat ekki talizt fallegt, aS undan-
teknum 2—3 smáum hópum, sem voru af
SouíMotm-kyninu. þaS voru fallegar
skepnur og föngulegar. Svínin voru eins
og þau eiga a« sjer, þau voru þar mörg
svo stór og feit. aS þeim var of aukiS a'S
ríaa undir sínum eigin þunga. Af alifugl-
um voru margar fallegar tegundir, eink-
um hænsum, en í því húsi varS flestum
starsýna.vt á vjelina, sem höftS er til ats
klekja út eggjum. Vjelin er eins og stór
kassi, metS mörgum loptum í, livert
upp af ö'Sru, og glergluggar á hlitSum
hvervetna, þar sem sjest inn til unganna
undireins og þeir koma nokkuts á kreik.
En undir kassanum, í þar til geröum hólf
um, eru steinolíulampar, er liita allt
upp — rieiri tugir unga voru í kassanum
um daginn og margir þeirra rjett skriSnir
úr eggskurninu.
Af korntegundum voru margar teg-
undir og allar mun fallegri en þær, sem
sýndar voru í fyrra, þrátt fyrir þurkinn í
sumar. þar mátti sjá gnægtS af hveiti, er
vóg 67 pund bush., ertur, er vógu 70 pund
bush., bygg 57, og hafra, 40—45 pund
bush. Bezta hveititegund, sem var á sýn
ingunni, var ræktutS innan 15 mílna frá
Winnipeg.
Af allskonar rótaávöxtum voru fá-
dæmis ósköp. Kálhöfu'8 og atSrir ávextir
sem vjer kunnum engin íslenzk nöfn á,
voru meira en felSmingur a'5 ummáli.
par var og mikrS af ávöxtum, sem deild
ar meiningar hafa veritS um, hvert þrif-
ust í Manitoba, en þa« eru ,Tomatoes’
og ekki annats á þeim a* sjá, en a* þær
þrlfist eins vel hjer, og hvar annars
staöar 1 Ameríku. Af kartöplum einum
voru sýndar yfir 100 tegundir.
Af osti og smjeri var mikið. Yar
þa* svo fallega útlítandi smjer, a« þorri
manna hefur sjaldan sje« pa* betra. Við-
vikjandi ostinum má segja þa«, a* hann
var í engu óálítlegri en hinn ví*frœgi
Ontario-ostur, sem 3 sinnum hva* eptir
anna* hefur hloti* bezta prís á allsherj-
ar sýningum.
A* telja lijer upp allt þa*, sem sýnt
var inni í aSalhöllinni, yr*i allt of langt.
Skal þess því a* eins geti*, a* þar voru
sýndir allir upphugsanlegir munir. Sum-
ir þeirra og margir, voru framúrskarandi
vanda*ir og skrautlegir, en aptur a*rir
lítilsvir*i. Me*al annars var þar allmik
i« af málverkum, sem ýmsir hjer í bæn
vím höf*u spreitt sig vi* a* búa til.
Meirihluti þessara málverka var hug-
myndasmí* höfundanna, og meginhlut-
inn hræ*ilegt rusl.
Af hannir*um kvenna var talsvert,
Og margt í því safnl var listaverk, en
aptur sumt óvenju fáfengilegt, og fjekk
þó fyrsta prís. þar var allmikið af prjón
lesi af ýmsum tegundum, og margt af
því var svo óvanda*, a* fáar mundu þær
islenzkar konur, sem ekki ger*u útlits
íallegra verk af sama efni. prátt fyrir
þa* var víst ekki svo miki* sem einn
hlutur fra íslendingum.
5 fir höfu* v«r sýningin svo full-
komin sem vi* var a* búazt, og mikl-
um mun var hún betri en sú í fyrra,
einkum a* því er laut a* ni*urrö*un
munanna í flokka. í fyrra mátti heita
a* allir munirnir væru í einni bendu,
en nú var hvert safn á sínum vissa sta*.
Jafnvel þó þeir sem borgu*u aSgang a*
sýningunni nú, væru eitthva* 150 færri
en þeir sem sóttu hana i fyrra, þá var*
hún þó a* meiri notum nú, en þá. í
fyrra voru þa* a*allega bæjarbúar, sem
sóttu hana, en nú kom ákaflega mikiil
fjöldi af bændum úr öllum áttum, og
l>eir sóttu sýninguna, þó ve*ri* væri svo
Óhagstætt, en þa* aptur hindra*i bæjar-
búa frá a* fara íyrri en sejna8ta daginn.
Og eru einmitt bændur, sem mezt
gagn hafa af svona sýningum. þeir
læra þar óendanlega margt, þeir sjá hva*
jör*in getur framleitt mörg og marg-
breytileg efni, ef hún er yrkt rjettilega,
Og þa* hvetur hvern einn til a* reyna
sig vi* þann bónda, má ske nábúa, sem
hloti* hefur fyrstu ver*laun. Auk pessa
sjer og bóndinn svo óteljandi margt ann-
að á sýningunni, svo sem, smí*isgripi og
listaverk, sem hann á*ur hefur þekkt
einungis a* nafninu til. Og þegar hin-
um nauðsynlegustu haustverkum þeirra
er loki*, pegar sýningin er haldin og
þegar þeir eru fluttir a* sýningunni fyr-
ir helming venjulegs fargjalds, þá er
engin ástæ*a fyrir þá a* sækja hana
ekki. þa* er þá engin ástæ*a fyrir þá,
a« neita sjer um sVona litla skemmtifer*
einu sinni á ári.
Kn þessi sýning var a* eiau leyti
lei*inleg, a* því leyti, a* íslendingar
skyldu þar ekki koma fram me* sýninga
muni. þa* var á sýningunni all-miki* af
sýningamunum, jar*argró*a svo að sega
eingöngu, frá ungverzkri nýlendu, sem
stofnu* var í fyrra, vestur í fylkinu, og
margt af þessum munum hlaut fyrstu
verðlaun. Hvers vegna koma þá ekki
landar vorir fram me* eitthva* ? þeir
ættu þó a* geta þa*, ekki sí*ur en þessir
útlendingar, sem enn eru svo fámennir
og ekki búnir a* vera hjer nema e itt ár.
þa* er svo sem enginn efi á, a* íslenzkir
bœndur eiga öldungis eins gott og fall-
egt liveiti, og hvern annan jarSar-
gró*a sem er, og hverjir a*rir bændur,
og sje svo, þá standa þeir jafnt a* vígi og
hinir me* a* fá verSlaun. Og þa* vita
allir, a* þa* er ekki litilsvert fyrir bónd-
ann, a* geta sýnt og sanna* a* hann
þetta og þetta ári* hafi fengi* verSlaun
fyrir afrakstur jarSar sinnar.
Sama er a* segja um margt þaS, sem
lýtur a* hannyrSum kvenna. íslenzkar
konur standa allt eins vel a* vígi, eins
og margar hjerlendar konur, sem fengu
verSlaun fyrir ýms handverk sín, en í
því safni komu íslendingar heldur ekki
fram, eSa ekki sjáanlega.
þetta er eitt af því marga, sem sem vjer
íslendingar þurfum a* kippa í lag hjá
oss. Vjer þurfum a* ry*ja oss veg gegn-
um mannþröngina a* sýningunni, eins og
hvar annars StaSar, og gera þa* svo rögg-
samlega, a* hjerlendir menn hljóti a*
veita oss eþtirtekt, hljóti a* viSurkenna
að vjer sjeum framfaramenn, a* vjer sje-
um meira en vesalings útlendingar.
SPURNINGAR OG 8YÖR.
Eptirfylgjandi spurningum, frá
Ný-íslendingum, höfum vjer veri*
beSnir a* svara í blaðinu :
1. Ef sveitarstjórnin kemst á í Nýja-
íslandi, mundi þá fylkisstjórnin láta
gera akbraut suSur frá nýlendunni
(í óbyggSu landi) upp til Clande Boye?
2. Me* hva*a móti væri hægast og
bezt a* koma sveitarstjórn á þar ?
3. Hva* er stjórn fylkisins skuldbund-
in til a* gera fyrir búendur, þar sem
sveitarstjórn er komin á ?
4. Hverjar eru skyldur manna,þar sem
sveitarstjórn er, og hva* miklir skattar ?
5. Hver er hegning syndarinnar, ef
einhver þverskallast vi* a* gjalda þa*
sem gjalda ber til sveitarstjórnarinnar.
6. Hva* marga embættismenn þyrfti
fyrir t. d. 1000 inbyggjendur og hver
væru verk þeirra, og eru þeir þá laun-
aSir af sveitarstjórn e*a fylkisstjórn ?
7. Til hva* langs tíma eru embættis-
menn kosnir ?
SVÖRIN UPP Á SPURNINGARNAR:
1. A* byggja akbraut gegnum hi*
óbyggSa land fyrir sunnan nýlenduna,
liggur ekki í verkahring fylkisstjórnar-
innar, en þessl landspilda liggur í 8t.
Andrews Municipality og sveitarstjórnin
þar er skyld til a* vinna sinn part,
svo óslitinn þjóSvegur fáist til Selkirk.
2. þessari spurningu var svara* í
síSasta bla*i u Heimskringlu ”.
3. Fylkirstjórnin er ekki s k y 1 d
til a* gera anna* fyrir hverja einstaka
sveit, en a* annast um framskur* á
votlendi (ekki samt a* skera fram
mýrarblett í landi hvers einstaks búanda),
og sjá um að sveitarstjórnin ekki steypi
sveitinni í vanda me* of miklu fjárláni.
4. Skyldur manna eru þær venjulegu,
a* hlýða lögunum. Bkattupphæðinni
ræ*ur sveitarstjórnin sjálf.
5. Sveitarstjórnin g e t u r teki*
lögtaki svo miki* af eigum (lausum
aurum) þess, er neitar að gjalda skatt-
inn, sem hún heldur a* nemi skatt-
upphæSinni me* áföllnum kosnaSi, er
hún einnig ræSur hva* er mikill, 0g
selt vi* opinbert uppbo*. Önnur hegn-
ing er ekki þa* vjer vitum.
6. þa* þarf jafnmarga embættismenn
í sveitarstjórn hvert sem íbúar sveitar-
innar eru 1,000 e*a 10,000. Eptir
gömlu lögunum eru þeir 8 talsins, oddviti
og 6 meSráSendur og sveitarskrifari,
en eptir nýju lögunum (sem enn hafa
ekki öSlast lagagildi) eru þeir alls 6,
oddviti 4 me*rá*endur og skrifari. Verk
hvers þeirra er ómögulegt a* telja upp,
en allir ættu að geta hugsa* sjer hver
þau muni vera. þeir eru náttúrlega
launaSir af tekjum sveitarinnar. Eptir
nýju lögunum meiga laun þeirra ekki
vera meiri en 5 cents á míluna, þegar
þeir fara til venjulegra funda; fyrir
aukafundi fá þeir ekkert og engin önnur
laun þurfa menn a* gjalda þeim.
7. Til e i n s á r s einungis.
F’reg'nii*
Úr hinum íslenzkvT nýlendum.
Minneota 27. sept. 1886.
TíSarfari* síSastliði* sumar hefur að
jafnaSi veri* þurt, opt ákafir hitar,
yfir (100 gr.) þar af leiSandi var gras
vöxtur me* minna móti, hey og gripa-
fó*ur mun því ver*a dýrara næsta
vetur, en áSur hefur veri*; aptur á
móti er kornuppskera vel í meSallagi,
frá 10—12 bush. meSaltal af hveiti af
hverri ekru; verzlan hefur veri* hjer
sem annarstaSar fremur dauf, en er
heldur í endurlifnan.
Mannalát og slysfarir.
Björg Magnúsdóttir frá Bakka á
NorSurströnd sálaSist siSastliSið sumar.
Eiríkur Jónsson frá Rangá í Hróars-
tungu fótbrotnaSi fyrir fáuni dögum en
er nú aptur á batavegi, Sigríður
Runólfsdóttir handleggsbrotnaSi, sem
atvikaSist þannig, a* hún datt út úr
kerru og var* fyrir hjólunum; er nú
fyrir þa* mesta albata orðin.
Me* vinsemd óskum vjer þjer,
kaupendur þínir u Heimskringla ” lengri
lífdaga en hinum tveimur á undan-
genguum bræSrum þínum hlotnuðust, og
a* þú verSir þeim stöðugur hyrningar-
steinn.
Ilyrningarsteinn undir bókmenntum
þjóSar þinnar, lijer í landnámi Leifs
hins heppna.
S. M. 8. Askdal.
LJÚFLEG MJÚKMÆLI OG
MANNLEG NÁTTÚRA.
Eptir Thomas Chandler Haliburton,
1796—1862.
Mr. Slick var á ferSalagi með manni
þeim, sem rita* hefur upp skrýtlur hans
og hann spurSi Mr. Slick, hvernig hann
gæti komi* sjer fyrir me*, a* selja
jafnmargar klukkur og hann gerSi, í
eins fátæku landi, eins og Nova Scotia.
„Mr. Slick þagSi stundarkorn”, segir höf-
undurinn svo, weins og hann væri a*
hugsa sig um, hvort þa* ætti vel vi*,
a* svara þessari spurningu, leit framan
í mig, og sagSi svo, eins og hann væri
a* trúa mjer fyrir leyndarmáli : ^JSeja,
mjer er sama, þó jeg segi ySur þa*, því
þa* eru orSnir svo margir um þa«, og
jeg fer að yfirgefa þessar slóðir. þa*
gerist me* skynbragSi á ljúflegum
mjúkmælum og mannlegri nátt-
úru. En þarna er Flint djákni’, sagöi-
hann; jeg á ekki nema eina klukku
eptir, og jeg held þa* sje bezt, a* jeg
selji honum hana’.
„Flint djákni stó* þar vi* liliSi* á
bændahúsi, sem leit framúrskarandi þ.vg-
indalega út; þa* var aldraSur, æruverS-
ur ma*ur, sem hafSi skili* dýrmæti
tímans betur en flestir nábúar hans, eptir
því að dæma, livernig allt leit út í kring-
ura hann. Vi* heilsuSum honum á vana-
legan hátt, og okkur var bo*i* a* setja
okkur ni*ur. Mr. Slick þakkaSi fyrir
boði*, og sag*i, a* sig langaði til a*
kveSja Mrs. Flint, áSur en hann fœri frá
Colchester’. Vi* vorum naumast komn-
ir inn, fyrr en klukkusmlSurinn benti
mjer á útsýni* úr glugganum og sagði
vi* mig: ,Ef jeg færi a* segja þeim
frá því í Conneeticut, a* þa* væri anna*
eins bændabýli til og þetta hjer austur
í Nova Scotia, þá trySu þeir mjer ekki
—og pa* vœri ekki heldur von, því þa*
er ekki annar eins staSur til í öllu Nýja
Englandi. Djakninn á hundra* ekrur
umgirtar’. Sjötíu’, sagSi djákninn, ,ekki
nema sjötíu'. .Jæja’ sjötíu ; en þá þessi
ágæti djúpi jarSvegur, sem þjer hafi* :
jeg segi það satt, jeg gæti reki* hleSslu-
stokk á kaf ofan í hann. Og þá þessi
rjettindi, sem þjer hafi* til vatnsins, þrjú
til fjögur þúsund dollars vir*i, tvisvar
sinnum betri en þau sem Cam gov&rnor
keypti fyrir fimmtíu þúsund. Jeg er
hissa á því, djákni, a* þjer skulu* ekki
setja á þa* kembingamillu, svo gæti hún
um lei* veri* rennismiSja, þakflísa-mask-
ína, hjólsög, hverflsteinn og— — (of gam
all’, sagSi djákninn—(of gamall fyrir all-
ar þessar spekúlasjónir’. .Gamall! át
klukkusmiðurinn eptir honum, (þa* eru*
þjer reyndar ekki; og meira a* segja,
þjer eru* á bor* vi* hálfa tylft af þeim
ungu mönnum, sem vi* sjáum nú til
dags. Djáknanum þótti vænt um þetta.
4Hestarnir ykkar, í öllum bænum,
þa* verður a* stinga hestunum ykkar
inn, og gefa þeim heytuggu’; um lei*
og hann sagSi þaS, fór hann út og
skipaSi a* láta þá inn í hestliúsi*.
þegar gamli gentílmaðurinn hafði loka*
hurðinni á eptir sjer, þá ýtti Mr. Slick
sjer nær mjer, og hvíslaSi a* mjer:
’ þett er þaS, sem jeg kalla 1 j ú f 1 e g
m j it k m æ 1 i . Englendingur mundi
fara fram hjá þessum manni, eins og
sauðkind fer fram hjá gelti í haga—án
þess a* líta vi* honum. Nú sje jeg,—
lengra komst hann ekki í fjrrirlestri
sínum um 1 j ú f 1 e g mjúkmæli,
því Mrs. Flint kom þá inn. ,Bara
komin til a* kveSja, Mrs. Flint.’ (Hva*
er þetta! eru* þjer búinn a* selja
allar klukkurnar ySar’? ,Já, 'og þa*
fyrir mjög líti* líka, því þa* er lítið
um peninga, og mig langar til a* fara
a* hætta vi* þetta; nei þa* er ekki
satt, sem jeg segi, a* jeg hafi selt
þær allar, því jeg á einmitt eina eptir.
Konan hans Steels, nágranna y*ar,
hefur beSi* um a* meiga eiga kost á
henni, en jeg held jeg selji hana ekki.
Jeg haf*i ekki nema tvær svona, þessa
og a*ra allt a* einu, sem jeg seldi
Lincoln, governomum. CeneraZ Green
skrifstofustjóri fyrir fylki* Maine, sag*-
ist skyldi gefa mjer 50 dallars fyrir
þessa hjer þa* eru í henni composition
hjól og patent öxlar; þa* er yndislegur
hlutur—sannaflegt höfuSþing—þa* er
ekkert spursmál um þa*, hún er ekta
framúrskarandi ; en jeg held jeg fari
me* liana aptur; og svo er nú þa«,
a* Hawk dómara mundi þykja það hart,
ef jeg bySi honum hana ekki. ’ ,f
öllum bænum’, sagSi Mrs. Flint, jnjer
þætti gaman a* sjá hana; hvar er
hún?’ , Hún er í kistu, sem jeg á
hinu megin vi* götuna, í búSinni hans
Toms Tapes ; jeg ímynda mjer a* hann
getl komi* henni fyrir mig til Eastport.’
, þjer eru* vænn maður’, sag*i Mrs.
Flint, , látum okkur líta á hana allra
snöggvast’. Mr. Slick var fús á a*
gera henni þennan greiSa, og veitti
henni þessa bæn ; bráSum kom hann
me* klukkuna—hún var skrautleg,
fjarskalega gljáandi og líktist mest ónýtu
leikfangi. Hann setti hana á ofnbrík-
ina, og þar benti Mrs. Flint á allan
hennar yndisleik og virti hana nákvæm-
lega ; aSdáun hennar var rjett a* segja
komin á þa* stig a* verða a* uppástungu,
þegar Mr. Flint kom aptur frá því a* skipa
fyrir um aðhlynninguna á hestunum.
Djákninn hrósaSi klukkunni ; honum
þótt, eins og öSrum, hún vera lagleg;
en djákninn var hygginn má*ur: hann
átti úr; honum þótti þa* leiSinlegt, en
hann hafði ekkert me* klukku a* gera.
,Jeg held y*ur skjátlist núna, djákni;
hún er ekki til sölu, sagSi Mr, Slick, ,og
ef hún væri það, býzt jeg vi* að konan
hans Steels mundi þyggja hana, þvl jeg
hef engan fri* me* hana fyrir henni.
Mrs. Flint sagSi, a* Mr. Steel ætti nú nóg
me* manngreyiS, a* borga renturnar af
skulduunm sinum, þó hann ekki þyrfti a*
kaupa klukku lianda konu sinni. (þa*
kemur mjer ekkert vi*’, sagSi ð[r. isijcií
meSan hann borgar mjer þaS, sem hann
skuldar; en jeg held ekki, jeg kæri mig
um a* selja hana; og auk þess yr*i
hún of dýr ; þa* er ekki hægt a* smíða
þessa klukku á Rode Island fyrir minna
en fjörutíu dollars. Nei. þaS er ómögu-
legt! sagði klukkusmiSurinn, eins og
hann væri steinhissa, og leit á úriS sitt,
,eins og jeg er lifandi, er klukkan orSin
fjögur, og jeg hef tafi* hjer í tvo tima_
hvernig í ósköpunum á jeg a* komast
til River Philip í kvöld ? Jeg skal segja
y*ur nokku*, Mrs. Flint: Jeg ætla a*
skilja klukkuna eptir og biSja ySur fyr-
ir hana, þanga* til jeg kem aptur vi« á
leiSinni til Bandarikjanna.—Jeg ætla a*
hleypa henni á sta* og setja hana’.
þegar hann hafSi lokiS þessu verki,
afhenti hann djáknanum lykilinn, og
brýndi þa* fyrir honum me* skringi-
legri alvörugefni a* draga klukkunaupp
á hverju laugardagskveldi; Mrs. Flint
sagSist skyldi sjá um, a* þa* yrði gert,
og lofaSi aS minna manninn sinn á þaS,
ef svo skyldi fara aS hann kynni a*
gleyma því’.
uþetta”, sagSi klukkusalinn, jafn-
skjótt og vi* vorum komnir á staS,
,þetta kalla jeg mannleganáttúru!
Nú, klukkan sú arna er seld fyrir fjöru-
tíu dollars—hún kostaði mig rjetta sex
dollars og fimmtíu cents. Mrs. Flint
gefur Mrs. Steel aldrei kost á henni—
og svo mun djákninn hafa komist a*
raun um þaS um þaS leyti, sem jeg
vitja klukkunnar aptur, að þegar menn
einusinni hafa látiS undan me* a* brúka
óþarfavöru, þá er ervitt a* hætta viS
hana. \ is getum komizt af án hverrar
munaSarvöru, sem vis aldrei höfum
haft, en þa* heyrir ekki mannlegri
náttúru til, a* sleppa henni me*
frjálsum vilja, ef menn hafl einu sinni
ná* i hana. Af þeim fimmtán þúsund
klukkum, sem jeg og fjelagar mínir
hafa selt í þessu fylki, hafa tólf þúsund
ir veri* skildar svona eptir, og þa* hefur
ekki veri* skilaS aptur nema einum tólf
klukkum—þegar vi* höfum komi* a*
sækja þær, hafa þœr æflnlega veri*
keyptar. Við látum ljúfleg mjúkmæli
hafa fyrir aS koma þeim inn á heimilin,
og mannlega náttúru sjá um, aS þær fari
aldrei út af þeim aptur”.
---Ur Sam Slick.
SAMTÍNINGUR.
Tímatalinu breytti Canada Kyrrahafs-
járnbrautar fjelagiS, á vesturparti braut-
arinnar, hinn 27. júní I sumar, eins og
ákveSi* hafSi verið. Eins og á*ur
hefur veri* frá skýrt, er breytingin
innifalin S því, a* klukkustundatali*
er áframhaldandi frá miSnætti til
miSnættis, þa* er a* segja, eptir kl. 12
á hádegi telur maSur 13, 14, 15
o. s. frv. og endar á kl. 24 á miSnætti.
þar e* mörgum kann a* hætta vi* a*
ruglast í reikningunum, þegar tala* er
um a* járnbrautarlest fari af staS e*a
komi kl. 17, 19 o. s. frv., þá má geta
þess, a* hver sem vill getur sett þetta
nýja tímatal á klukku sína kostnaSar-
laust. MaSur þarf a* fá sjer óafmáan-
legt (indelible) blek, helzt rautt á lit,
og rita svo tölurnar á skífuna þannig :
Innan við töluna I 13, innan vi* II 14,
III 15, IV 16 o. s. frv. Gæta þarf
þess, a* nýja talan sitji beint innan vi*
e*a undir þeirri gömlu, svo er og bezt
a* rita arabiska tölu til gleggri aSgrein-
ingar.
Af 1,426 persónum, er franski lækn-
irinn Pasteur hefur bólusett gegn vatns-
fælnisveikinni, hafa einungis 4 dái*.
MeSal þeirra, er dóu, var bóndi austan
úr Rúmeníu, sem úlfur hafSi biti*.
Tvær kanadiskar söngkonur, Madame
Albany og Miss Clench eru háttstand-
ani í söngkvenna hópnum ; hin fyrnefnda
er fremst í flokknum, og hin síSar-
talda er líti* aptar í röSinni. Madame
Albany er nú á Englandi, en Miss
Clencli á þýzkaiandi.
Manitoba College var opna* í vik-
unni sem lei*, og er nú þegar kominn
þanga* allmikill fjöldi af stúdentum.
GuSfræSisdeild skólans verður ekki opn-
u* fyrri en 1. nóvember. Skólastjórnin
hefur ákveSi* a* leyfa kvennfólki a*-
göngu a* skólanura, me* sömu kjörum og
karlmönnum, þó því a* eins a* þa« haldi
áfram náminu og ætli a* ganga gegnum
háskólann.
Fimm ný pósthús voru opnuð
í Manitoba á föstud. var, og hi* 6.
í svensku nýlendunni norður af
Minnedosa verður opnað innan fárra
daga. Það pósthús heitir Skandi-
navia.
Hinn fyrsti ársfundur Manitoba
Dairy-fjelagsins var haldinn hjer í
bænum i vikunni sem leið, og á
honum haldinn langur fyrirlestur
um smjer- og ostagerg.