Heimskringla - 07.07.1887, Qupperneq 3

28. maí 1887.
Alþingiskosning fór fram í Vest-
mannaeyjum 9. J?. m. Kosinn Þorsteinn
•Jónsson með um 30 atkr.
Þingmenska niður lögð. Danska
stjómin hefur að sögn ,tekið þá rögg á sig,
að bannaembæUismönnum (sýslumönnum
|og læknum ?]) að fara á þing, nema þeir
fái hæfa menn til að gegna embættum
meðan þeir eru á Hngi. Það er bví lík-
legt að flestir geti ekki sótt þingið í
sumar. Þingmaður Snæfellinga, Siguró-
ur sýslumaður Jónsson, hefur því lagt
niSur þingmensku. Vildu Snæfellingar
kjósa síra Hallgrím Sveinsson í hans stað,
enn hann neitaði. Kosnlngin á að fara
fram 17. júní.
PrestvígtSur var 15. þ. m. kand.
Skúli Skúlason til Odda.
Gufuskipið (( Miaca" kom til Itvikur
21. þ. m. frá Austfjörðum; fór aptur
austur 23. með allmarga farþega.
Strandferðaskipið „Thyra" kom
til Rvíkur 26. þ. m.; liafði komist að
Langanesi en þortsi eigi lengra fyrir ís, fór
síðan austur, í kring og norður a* Horni
á Ströndum og sneri þar enn aptur sakir
íss; -þaðan á komustaðina á vesturlandi
og hinga'S.
Hafís hefur þannig legið mill Horns
og Langaness.
F r e g n i r
Úr hinum islenzku nýlendum,
GIMLI, MAN. 21. júní 1887.
Hjeðan er fátt að rita, er frá-
sagna sje vert. Detta er og sá
tími árs, sem minnstar eru samgðng-
ur við önnur hjeruð. I>á er og fá-
mennast í nýlendunni um þetta
leyti, þar margt ungt fólk fer upp
til bæjanna að leita sjer að vinnu,
og einhleypir menn, sem allmargir
hafa hjer vetursetu, par eð peim
pykir pað ódýrara en lifa f bæjum,
og hafa pá einnig vinnu hjá bændum
stundum, etu nú komnir burt til að
leita sjer atvinnu, svo eptir eru ein-
ungis bændur með konur og börn,
sem hafa nóg að starfa að garðyrkju
og gripahirðing o. s. frv.
Síðastl. vetur var hjer mikið
fjörugra lif en undanfarna vetur.
Orsakir til pess má telja meiri fólks-
fjölda, meiri umferð, verzlanina á
Gimli og skemmtisamkomur pær, er
haldnar voru og ritað hefur verið
um í uHkr.” áður, en petta aptur
afleiðing af meiri velmegun nýlendu-
búa, og af vaknandi áhuga á fram-
fara viðleitni, starfsemi og einkum
pvi, að gera nýl. að heimkynni sínu
framvegis.
Tiðarfar. 18. þ. m. hófst norða
afelli með grimmum froststormi og sn;
komu til f jalla, oghjelzttil h. 22. í þes
kasti var viða innistaða fyrir f je.-Að noi
an (úr Húnavatnssýsiu) og vestan (
Dala og Stranda sýslu), er að frje
mikinn fjárfelli og bjargarskort hi
mesta. Nú er hjer sysra bezta veður
a f l a b r ö g ð ágæt. k Austfjörðum af
lausttil þessa.
Manna,»t- 24. þ.m. andaðist Sig-
urður B. Sívertsen, uppgj. prestur á Út-
skálum, áttræður.
8. júní 1887.
TiSarf ar. Síðan hretiS batnaði í f.
hefur verið bezta tíð hvarvetna sem
til hefur spurzt, og er gróður orðinn álit-
l<*gur. Að norðan og vestan er að frjetta
ágæta tíð síðau, enn
hafís er enn fyrir norðurlandi, að
minsta kosti milli Horns og Skaga, enn
víðara hefur ekki frjezt. Eptir síðustu
frjettum var ísinn á Húnaflóa heldur að
lóna frá landinu.
.4u*tur-tikaftrifell*iýnln, 12. maj. uHjer
hefur optari hverju verið auð jörð siðan
í byrjun marzmán, nema kast gerði um
og eptir 17. marz og aptur um sumarmál-
in til 16. þ. m. Síðan hefur veri-S fremur
hlýtt veður, en gróður er lítill. — Heyleysi
er að frjetta fjær og nær, en fellir verð-
ur þó óví’Sa tilflnnanlegur. Um aflabrögð
er þati að segja, aö í Suðursveit eru hæstir
hlutir um 150, og er það mestur afli hjer
■ Augtur-SUaftafellssýslu”.
-öœJosýgö/ 28. maí. „ Stórkostlegur
Dorðanbyl!ir var hjer í viku um uppstign-
ingardagsl,.yti'5 með 8—10 stiga frosti.
Hest varð fannkoman fram til Dala, eink-
um í Hankadal og Laxárdal. Af þeesu
kaeti lei'Sir stóra fjárfelli, einkum í þeim
byggðarldgUm _Ræði fra ísafjarðardjúpi
og undan Jökli er að frjetta góðau fiskafla”.
VMfoir-Skaftqfelhtýnlu (Meðallandi), 20.
mai. u L m pálmasd. fór að snjóa og frjósa.
enn brá til bata með bænadögunum-
Síðan allgólS tíð til sumi.rmála,- Gerði
þá bylji nreð grimdar gaddi (9—15 stig
B.), svo Kúðafljót varð mannhelt, er
engin man til afl fyrri hafl borlð við um
þann tíma árs. Þetta íhlaup stóð S viku
og brá þá til bata þar til í miðjum þessum
mánuði, er aftur geríi norðan kastmeð
grimdarfrosti, sem nú er dálítið að slota.
- Aimenningur er heylaus, fjenaður far-
>nn að falla og kýr nytlausar. Flest
heimili bjargarlaus, og sumir hafa ekki
mjolkurmörk fyrir inann hvern kveld og
morgna,—Hjer hefur verið sjaldróið þessa
ertíð, enda hefur verið flskilaust að
kalla- t austur-Meðallandi lieid jeg
hlutarhæð vera i0_30.
Hunavatn»»pllVt 35 mai ^ 17 p m
gekk hjeri voðalegt horðanáfelli með
miklu frosti og ódæma fannkomu. Fenti
fje hrönnum víða lijer Um sveitir, einkum
ÍÞingiog Vatnsdal, á mörgum bæjum
30 40 og þar yflr, sumstaðar allt, að 100,
sem talið er víst að liafl fariz.t,; sUmt af
fjenu hrakti í ár og vötn.—Mesti bjargar-
skortur er hjer. og sjer á fólki, einkum
á Skagaströnd ”.
Fjalllepnan.
Herra Jóhannes Hannesson ger-
ir allmikla verzlun; hefur hann feng-
ið tvo liátsfarnia af vörum siðan
vatn leysti, og hefur flestar algengar
vörutegundir, svo sem: matvöru,
ljerept, fataefni og harðvöru o. s.
frv. Vörurnar selur hann með líku
verði og viðgengzt í Winnipeg,
enda fljúga pær út. Menn hafa
gert mikið færri ferðir til Selkirk og
Winnipeg siðan í fyrra haust, að J.
H. byrjaði verzlun sína, með pví
menn kannast við, að utíminn er
peningar” og að slíkum ferðalögum
fylgja ætið nokkur bein peninga-út-
lát. t>að eina, sem fundið er að
verzlun J. H. er, að hann taki helzt
of lítið af vörum, pó hann tæki all-
mikið af fiski í vetur, en menn hafa
hjer allmikið af eggjum og smjöri,
sem peir pyrftu að geta skipt fyrir
vörur eða peninga—í öllu falli vör
ur. En pað er aðgætandi, að til
pess að geta pað, parf verzlunin
að vera í töluvert stórum stíl, og
vörumagnið mikið, sein naumast má
vonast eptir í byrjun, og i ekki
fólksfleira plássi.—Herra J. H. er vel
lipur maður, góður fjelagsdrengur
og einn með nýtustu mönnnm i
byggð vorri. Hann á lof skilið
fyrir að hafa byrjað á pessu fyrir-
tæki, sem hann hefur gert, meir til
hagnaðar búöndum hjer en sjálfum
sjer, og sem óefað getur orðið til
mikils góðs með timanum og undir-
staða meiri framfara.
Heilsufar hefur verið og er gott
pað sem af er pessu ári yfir alla
nýlenduna.
Grasvöxtur litur út fyrir að
verða með betra móti, mikið betri
en í fyrrsb °g niun snemma byrjað
á heyskap, ef tíð verður hagstæð.
Póstgöngur vorar eru ekki í
góðu lagi, bæði strjálar og óreglu-
legar; er furða að menn skuli pola
pað steinpegjandj.
Vegavinna er nú nýafstaðin hjer
í Víðinesbyggð, undir hinni nýju
sveitarstjórn; vinnan hefur inest
gengið í að taka rætur af vegunuin
og höggva undirskóg af peim, sem
var orðin mikill á pörtum. Vinnan
var unnin á pjóðveginum, sem ligg
ur eptir endilangri nýlendunni, og á
pverbrautinni, sem liggur vestur í
land, vestur af Gimli. Það er líka
pörf á að gera pá braut sem lengsta
og bezta yfirferðar, pví með fram
henni liggur einhver bezti partur
nýlendunnar, og voru par tekin
mörg lönd i vetur og vor; er byggð-
in nú komin vestur á 2. township
eða township 19, 3. röð. Eru lönd
par ólík pví sein niður á vatnsbakk-
anum; skógur svo litill að naumast
fæst í hús, en að eins til girðinga
og eldiviðar, grassljettur stórar með
lækjadrögum, er bera burt vatnið
og er landið pvi purrt í kring; sums
staðar brunaflár eptir eldana næstl.
haust, svo að ekki sjer út yfir nema
á pörtum.
Yfir höfuð mun mega fullyrða,
að ibúar Nýja íslands uni vel hag
sínum, og áð peir sjeu fastráðnir í
að búa sem bezt um sig, bæta lönd
sín og poka sjer áfram á framfara
veg, eptir pví sem efni peirra og
ástæður leyfa. Dví til sönnunar má
telja, að fjölda margir hafa byggt
ný hús, einkum í Fjótsbyggð, og
bætt um pau gömlu; og ýmsir hafa
keypt sláttuvjelar, vagna, kerrur,
sleða og plóga, ogfleiri munu liafa
í hyggju að bæta við sig verkfær-
um. í vor hafa menn einnig í
mesta lagi unnið á löndum- sínum,
byggt girðingar og stækkað rjóður
sin.—Fiskiveiðar hafa aptur verið
stundaðar með minnsta móti, sem
kemur tíl af pví, að menn purfa
pess ekki eins nú sem á meðan
efnin voru minni. En hverju er
pað að pakka, að jafnfátækir menn
sem fjöldinn af nýlendubúum var,
pá peir settust hfer að fyrir premur
áruin siðan, eru nú komnir í pær
kringumstæður, að purfa ekki að
sinna veiðinni atöðugt? Dað er
einmitt veiðinni að pakka, sem er
sönn gullkista, ef hún er hæfilega
og rjett notuð. Annars virðist eins
og Nýja ísland sje af náttúrunni
ætlað Islendingum hjer megin hafs,
pvi hvergi eins og hjer geta peir
stundað pá atvinnuvegi, sem peir
eru vanir að stunda, kunna bezt að
og lætur bezt, sem er kvikfjárrækt
og fiskiveiðar, og sein reynslan ætl-
ar að staðfesta, að verða peir einu
atvinnuvegir, sem íyrst gera pá
sjálfstæða í efnalegu tilliti i pessu
landi.
ICELANDIC RIVER M AN. 28. júnl 1887.
Margir af bændum hjfer sáðu
með mesta móti af hveiti og hyggi,
I vor, er lítur vel út. En kartöflur
hafa víða skemmst sökum rigninga,
er gengið hafa miklar að undan-
förnu. Næpur, rófur og aðrar kál-
tegundir vilja mjög eyðileggjast
af einskonar maur, sem jetur plönt-
una, og menn hafa enn ekki fundið
ráð til að vernda plöntuna. Æski-
legt væri ef Hkr. gæti ráðlagt eitt-
hvað í pessu efni.
Vegna rigninga er nú laudið
blautt, vegir vondir yfirferðar og
mýrar hálffullar af vatni. En koini
nú purkakafli pornar fljótt. Útlit
er fyrir góðan grasvöxt, einkum á
harðvelli.
Skógarbymir iiafa gert vart við
sig hjer í byggðinni í vor, og drepið
nokkrar sauðkindur og kálfa, og
jafnvel veturgamla nautgripi. Virð-
ist svo, að peir sjeu að fjölga hjer
í skóginum, og er bændum lítið
gleði efni.
Hinn 21. p. m. rar haldin skemmti-
samkoma að Lundi við íslendinga-
fljót, til heiðurs Victoriu drottningu.
Samkoman byrjaði með andlegum
bænum og söng. Að pvi búnuvoru
hafðar almennar skemmtanir, ræður,
sögulestur o. fl.
MINNEOTA, MINN., 28. júní 1887.
í dag er hitinn í forsælu 86
stig; drungalegt lopt með dimmum
prumu og regnskýja bólstrum.
Jarðargróði litur víðast hvar
'el út> °g f>að jafnvel á peim kom-
ökrum, er menn töldu eyðilagða
sökum sandfoksins I vor.
Hýbýlabyggingum pessarar ný-
lendu flegir árlega mikið áfram, t.
d. i siunar hefur Sigmundur Jónat-
ansson byggt gripahús og heyhlöðu
yfir; húsið er hlaðið úr grjóti og
kalkað; pað er 56 fet á lengd og
20 ft. á breidd, hlaðan, sem er á
sömu lengd og breidd, er byggð úr
timbri; hún er 8 fet á vegg, og
inun rúma hjer um 30 ton af purru
heyi. Enn fremur er með fram allri
hliðinni á pessari, fram af gripa-
húsinu, 12 feta breið tiinburbygg-
ing, er tekur 3 fet upp á hlöðuvegg-
inn; allt svo, með peim viðauka, er
gripahúsið 56 fet á lengd og 32 fet
á breidd.
Gunnlaugur Pjetursson er að
byggja ibúðarliús 24 fet á lengd, 16
á lireidd og 14 á hæð undir pak;
pað er 2 fetum hærra en nokkurt
annað hús i pessari nýlendu. t>að
verður mjög vandað að efni og öll-
um frágangi.—Svo hafa og ýmsir
fleiri aukið og bætt hýbýli sín á
jessu suinri. Menn peir, er farið
hafa um nýlendur íslendinga hjer
í Ameríku, segja, að pessi Minne-
sota nýlenda sje peirra allra bezt
hýst.
Hjer í Minn. á að verða mikið
um dj’rðir 4. júlí næstk., allir upp-
hugsanlegir gleðileikar, sein í pessu
landi er hægt að fremja, eiga pann
dag að fara hjer fram, en vegna
jess að jeg hef ekki dagskrána við
hendina, tilnefni jeg engann, (pví
ske kynni að eitthvað raskaðist frá
rjettri setning), en pað er jeg viss
um, að jeg man rjett, að dagskráin
segir svo frá, að herra G. A. Dalm.
ætli að halda ræðu á islenzku ! en
um hvað, tiltekur hún ekki.
í gærkveld fór herra C. G.
Schram til St. Paul til að leita sjer
að vinnu. Herra J. H. Frost vill
fara hjeðan, en kemst ekki sökum
pess, að hann fær engan kaupanda
að eignum sínum hjer, og er pó
merkilegt, pví nú bíður hann pær,
rjett fyrir hálfvirði !
Arni Sigvaldason, er um nokk-
urn undanfarin tíma hefur pjáðst af
gigtveiki, er nú á batavegi.
N. W. Jager póstafgreiðslu-
maður hjer í Minn. hefur nýlega
sagt af sjer pann starfa, en aptur
tekur pá stöðu C. Cynjan, hann er
demókrati.
Yfirlit yfir alinennt vöruverð
í dag hjer í Minneota: snijör (pund) 9 cents
egg (tylft) 9 tl
kartöplur (bush.) 1,00 tl
bygg “ 40 tt
hafrar “ .... 30 tt
mais “ 40 tt
hveiti “ 58 tt
nýttkjöt (pund.) 7-10 tt
reykt “ “ 10-15 tt
kaffi “ 2t)-35 tt
sykur “ 6-10 tt
tóbak “ 20-50 tt
G ipsy 111 n i i'.
(Þýdd saga.) v
(Farmhald).
Idaho Jack gekk til Kiiigstons og tal-
aði við hann hljóðlega, fóru svo báðir á
leið til fjallsins. Þá var komin aptur-
elding; næturmyrkrið livarf fyrir dags-
bjarmanum, er við hvert augnablik hiekk-
aði og lýsti meir og meir, og boðaði upp
runa sólar innan stundar.
Yið veginn, er þeir gengu, stóð stór
steinn, og Lucya sat undir honum. En
þegar hún sá þá koma, stóð hún upp og
gekk í veg fyrir Kingston, lagði höndina
á öxl hans oghvísla'Si í eyra honum; liann
brosti við og svaraði henni einhverju apt-
ur. Rjett í því bar Clark þar að. Hann
tók í hönd Lucyu og mælti: tFarðu und-
ir eins í tjaldið aptur’. Hann var varla
búinn að sleppa orðinti, þegar hann var
sleglnn svo hann fjell vií höggið. Það
var Kingston, sem sló hann, og mælti
um leið: ,Þar hefur þú skuld þína borg-
aða!’ Clark spratt á fætur, og greip til
byssunnar, enldaho Jack hljóp þegar á
milli þeirra ogmælti: ,Nei, nei, vertu
ekki svona bráður’, og laut um leið að
eyra Clarks og mælti hljóðlega: ,Stiltu
þig,—láttu mig sjá um piltinn’. Clark
sneri þá að Lucyu og sagði: ,Komdu og
fylgdumjer’. ,Hva5a rjett hefur þútilað
skipa mjer að fylgja þjer?’ spurði Lucya
þungbúin á svipin, en varð um leið litið
til Kingstons, er talaíi þannig tii hennar
á fingramáli:
,Farðu með lionum. Enginn hætta
á ferSum’.
(Komdu’ kallaði Clark óþolinmóður.
,Komur5u ekki viljug, beiti jegvaldi’.
,Jeg er fangi þinn nú’ mælti hún, ,en
sá dagur mun koma, að þú verður að
standa relkning af öllum þínum skálka-
pörum’.-—Reiði hans var nú til fulls upp
tendruð; hann þóttist viss um, a6 eitt-
hvert leynilegt samband væri milli Lu-
cyu og Kingstons.—‘En hver var þessi
Kingston? Yar það mögulegt að hann
°g Gipsy Blair væri einn og sami maður!
—Nei, þaS var ómögulegt, því svo fremi
að Gipsy væri mennskur maður gat
hann ekki verið i tveim stöðum í senn.
En að þeir mundu fjelagur, það var svo
sem efalaust.
Kingston og Idaho Jack hjeldu nú
áfram til fjallsins; hinir tveir voru spöl-
korn á eptir.
Samstundis bjózt flokkurinn til ferða.
Clark sag5i Gritman að fara á eptir
Idaho Jack, <>g sjá til þess a!t þeir
hlýddu skipan sinni. Clark gekk svo til
tjaldsins til tals vií Lucyu, og er hann
var komin inn, tók hann þannig til
máls: (Jeg þarf aS tala við þig, Lucya’.
,Jeg er fangi Jþinn; talaðu’.
,Hver er þessi Kingston?’
,Jeg veit alls ekki við hvern þú átt’.
(Maðurinn, sera þú talaðir við áðan’.
,Það ættir þú bezt að vita sjálfur,
þar er hann er einnaf þínum fjelögum’.
.Heyrðu Lucya Leonard’mælti hann,
og ætlaði um leið að grípa hendi henn
ar, en hún hopaði undan; ,eitt sinn elsk
atSi jeg þig, og sýndi þjer þá virðingu
a6 bjóða þjer eiginorð mitt’. Ilún hló
kuldahlátur, og svaraði liæðnislega: ,Þú
veittir mjer þann helður að bjóða mjer
eiginorð þitt!!’
,Gættu að þjer stúlka’ mælti hann,
Jeiktu þjer ekki að eldinum, hann
brennir. Þú me'Skenndir rjett nýlega a6
þú værir á mínu valdi’.
.Já, en jeg hræðist þig ekki Clark’.
,Ó ! þú treystir máske Kingston, en
þar misreiknar þú þig illa, rósin mín,
því taktu nú vel eptir því, sem jegsegi;
áður en hálf kl.stund er liðin verður
Kingston dauður; hann syngur nú sínar
seinustu bænir, og ef þú ekki þegar í
stað segir sannleikann, þá, svo sannar-
lega sem himininn hvolflr yfir höfði
mínn, skaltu fara sömu för’.
12. KAPÍTULI.
Lucya bliknaði við orð Clarks, og
Kingtton hafði þó sagt henni að hún
þyrfti ekki að óttast; en Clark talaði nú
með þeirri alvöru, að hún gat ekki var-
ist hræðslu.
,Jeg hef aðvarað þig’ mælti Clark,
,og viltu iiú segja hið sanna um King
ston ?’
,Jeg hef sagt þjer að jeg vissi ekk
ert um hann’.
,Því talaðir þú þá við hann ?’
(Jeg aðvaraði hann’.
(Þú aðvaraðir hann’.
(Já, það gerði jeg’.
(Við hverjum ?’
,Vi* þjer’.
(Og livers vegna varaðir þú hann við
mjer ?’
(Vegna þess að jeg komst að því að
þú ætlaðir að gera honum illt’.
(Hverjar voru orsakir til þess. að þú
ímyndaðir þjer að jeg vildi gera honum
illt ?’
(Þrælsnáttúra þín’.
Clark livessti augun á Lucyrn og
sagði: (Vara5u þig, því með þessum
orðum smííar þú naglana í þina eigin
líkkistu’. (Hugsaðu ekki Clark að jeg
sje hrædd við þig’ mælti hún, er Clark
spratt á fætur og gekk móti henni; hún
hopaði til baka, dró skammbyssu sína
fram og hrópa5i: (Komir þú einu feti
nær mjer Claik, skal jeg frýja þig vitS
það ómak a5 drepa mig’.
(A, ha, þú liefur þá skotvopn’ mælti
hann, og i sömu svipan greip hann hana
höndum og tók af henni byssuna.
Hvorugt þeirra tók eptir eða vissi
a/, a« í nánd var þegjandi áhorfandi;
það var Mitt, sein lá undir tjaldskörinni
og haföi stóra skammbyssu í hendinni,
er hann miðaði á Clark.
Þegar Clark var búinn að taka af
henni byssuna, hvislaði hann einhverju í
eyra henni, og fór svo út. En hann var
varla kominn út úr tjaldinu, þegar hún
datt niður meðvitundarlaus. Þó hún
hefíi heyrt kveðin upp dau5adóm sinn,
mundi henni ekki hafa brugðið, en við
síðustu orð Clnrks þraut liana þrek ger
samlega. En Mitt, er sá og heyrði allt,
hljóp inn þegar luín datt, greip vatns
krukku, er stóð þar, og dreypti á hana
svo hún raknaði vi« samstundis. Hún
horfði ádverginn hálfhræddog undrandi.
.Óttastu ekki’ tók hann til máls, (jeg
er vinur þinn; Clark skal ekki gera þjer
neitt illt meðan jeg er nærri’.
Að svo mæltu hvarf hann aptur eins
fljótt og hanu kom. En Lucya var í efa
um, hvort hana dreymdi eða hún væii
vakandi. Hún sá hann ekki, en heyrði
hann aptur tala á þessa leið: (8ýndu
engan mótþróa, þegar Clark segir þjer
að fylgja sjer, því treystu því, að þín er
vandlega gætt’.
* *
Þeir, Kingston og Idaho Jack, voru
nú komnir inn á milli klettanna, og er
þeir höfðu gengifi um stund komu þeir
að gili eða gjá og námu þar statSar.
Kingston, sein sýndist ekki mundu gruna
neitt, talaði eitthvað við Idaho Jack
mjög vinalega. Mattie og Brieklee komu
að í því, mjög limskulegir, oghafði hvor
um sig stóran hníf á milli tannanna.
Þegar þeir áttu fá fet að Kingston, runnu
þeir að honum l'áðir í senn og lögðu
hnífunum i brjóst hans og fjell hann
þegar til jarðar.
(Karlmannlega er að unuið’ heyrðu
þeir talað á bak við sig; morðingjarnir
litu þegiw viö og sáu að Gritman stóð
þar hjá þeim.
(Framh. síðar.)