Heimskringla - 23.02.1888, Blaðsíða 3

VERZLAR MEÐ, í STÓRKAUPUM,
AKUHVRKJUVJELAK, og allskonak almenn vekkfæki kænda.
Vagnar af öllum tegundum, sleðar af öllum tegundum, o. s. frv.
Plógar, herfi, heybandsvjelar, hveitibindingatvinni, girSingavjr, o. ti. o. fl.
TTppta'niugs skráryflrverzlunarmunina send arókeypis. Æski eptiragentum út
um fylkið.
Skrifa til: H. S. Wesbrook. Winnipeg1, Manitoba.
On to Rlchmond,
Eptir A. F. Orant.
(Eggert Jóhannsson Þýddi).
(Frainhald).
,Nú liöfum við ekkert hjer að gera
lengur’ sag'fii lnín með undrunarverðri
h*gð eptir litia bögn. .Svo þegar pú
ert búinn atf moka aptur ofan í gröfina,
skulum við fara heim að húsinu’.
Grenville fyllti gröfiua ásvipstundu,
og leit svo til meyjarinnar. Hún hjelt
ekki ii hnífnum lengur, var nú búin að
fela hann í klwðutn sínum, og með hend-
inni, er hjelt lionum fyrir stuttri stund,
tók hún nú um handlegg la*knisins og
gekk svo af stað til hússins. Þegnr par
kom, gekk hún að skrifborði föður sins
og leitaði parah' einhverju, en livort hún
tók paðan nokkuð vissi liann ekki. Ept-
ir iitla stund luetti hún leitinni, ljet apt-
uf púltið, bað Grenville að fylgja sjer
út og hesti svo dyrunum.
ALLSIIEIUAK GliFLSKirA AGEAT,
gelur farbrjef með öllum fylgjandi gufuskipalínum: Allan, Dominion, Beaver,
White Star(hvítu-stjörnu), Guion, Cunard, Anehór. Iuinan, Nortli German Lloyd,
{lainborg amerikanska flutningsfjel., Florio Rubatino (ítölsk lína) o. fl. o. fl.
Selur einnig farbrjef með öllum járnbrautum í Ameríku, frá hati til lmfs.
Farbrjef sendtil annara landa, seld ineð sjerstökum samningum.
Peningaávísanir gefnar út ogseldar sanngjarnlega til allra staða í Norðurálfu.
Jnn í petta liús kem jeg ekki nptur
fyr enn eiðnum er fullnœgt’ sagSi hún,
leit framan í Grenville, og spurði síðan:
,Hvar er Ralph Porson, veiztu pa*S?’
) ið spurning pessa varf! lionum svo
hverft, að hann hrökk aptur á bak, rjett
eins og hún liefði veitt lionum tilræði.
471 IIAIN STRFiET.....VVIXNIPEC. JIAN.
<*. H. Oa>mpl>ell.
í UaiTÍs, SiiiuV: <iim|iaiiv.
BÚA TIL OG VERZLA MEÐ ALLSKONAR
A k 111* y i-kj u-vj e 1 a i-
og NABÓ GGJA ÁHÖLI) hverju nafni sem uefnast og sem ekki verða talin.
AGENTAR og vöruhús í öllum helztu porpum i fylkinu.
AÐAL-STÖÐ FYRIR MANITOBA OG NOIÍOVESTURLAND-
IÐ ER í WINNIPEG, MAN.
& Sendið brjef og fáitS yður upplýsingar, verðskrár og bæklinga,
TIL BŒNI)A OG ANNARA STJETTA MANNA !
Land þessa fjelairs hefuriillt verið uákvæmlaoa skoðað oo pví ekki
tekið nema ágætt akuryrkjuiand. Detta land er til sölu án nokkurra
srjemtakra skilmála. Verðskrár geta tnenn fengið hjá öllutn agentum
fjelagsins. Hlutahrjef fjelagsins eru tekin doliar fyrir dollar sein borg-
un fyrir land.
Mikið af landi fjelagsins er í Jyjet.tbvggðustu lijeruðum fylkisins, og
uærri aJSal'Kyrrahafsbraatitmi.
’ BŒJARLANl).
Fjelagið hefur til sölu bæjarlóðir i ölluin Jjorpunj frain með aðal-
Kyrrahafsbrautinni, frá Brandon allt til Klettafjalla.
VERZLUNARMENN OG IÐNAÐARMENN.
og allir, sem hafa í tiyggju að setjast að í tijyouandi frainfaramiklum
Jtorpum í Norðvesturlandinu skyldu atliuga hvað gagnlegt er að eign-
art fasteignir í hinuin ýmsu porpum í Noro.esturlandinu.
Forstöðumaðnr í Manitoba,
W. 8VARTH.
624 Maio. Sl, Wiuiiipoí Mau
. The flassey Manafaetiu'ing Coiniiany.
STOKNSKTT 1847.
VKRKST.e.m fjki.aosins i Tohonto, Ontakio, Canada.
------------------------:o:-------
VJER bKV Kt:m OSS AI) RÁDLEGG.IA nýbyggjum í Manitoba ,og hinum
fuiklu Norðvestur-hjeru'Sum að koma iiin á aðal skrifstofu og vöruhús
MASSEY MÁSDFACTURING--FJELA&SINS,
tyrir Manitobaog NorðveHturlaiulið, sem eru vifi
maukaðs torglð í winnipeg.
ef peim er ^Btugra, að koma á Hkrifstofur umboÖHmannrt voith, hjer og
[W nm allt fylki'M. Á öllum þessum stöðum fá nýbyggjar margar áríðandi upplvs-
íugar og geta þar fengifl HÖ nkoða hinar víðfrœgu
Toronto alcuryrkju-vjetar,
er hafa reynst svo ágætl«ga higBðar fyrir aknryrkju d xljetilendi.
Auk (æssa tiöfum vjer þyrgðir af ullskomtr uýbyggja áliöldum, svo og hina
Bý-uppfundnu hálinbrennslu-ofnu, ómiasaudl fyrir bændur á sljettuntim. o. fl. o. flf
THE MÁSSEY MANDFACT.URING Co.
,Ó!’ sagði hún skarplega og sneri
sjer að honum. ,Svo Ralph Porson er
vinur pion, Grenville! Það að minnsta
kosti hef jeg heyrt og pess vegna spurði
jeg pig eptir honum’.
.Nei’ svaraði læknirinn. Ef hann er
óvinur pinn, pá erhann ekki vinur Gren-
villes. Majórinn frá Cuba er með Lee
á mörkinni, en hann er ekki hinn teki.
Þat! getur hann sannað gegnuin mig’.
Lára liorfði undrandi á læknirinn um
stund og segir síðan: .ICærði jeg Ralph
Porson fyrir pennan voðalega glæp?
Hainingjan veit að jeg veit iiaumast liva*
jeg segi eða geri, Grenviile, en pó held
jegað jeghafl ekki ákært hann að nokkrn
leyti. Ilvers vegna skyidi liatin hafa
unnið ódáðaverkið. Nei, nei! Það er
ómögulegt ivS jeg hafi ákært liann!’
tFyrirgefðu mjer’ sagði Grenville.
iTillit pitt, málrómurinn og tilburðir pín-
ir kníiðu mig til að svara eins og jeg
gerði. Láttn mig tala djarft við pig fyrst
við erum par, sem við erum. Majór
Porson hefur sem sje sera verií! álitinu
eimi af bifilum pínum’.
,Einn af peim?’ endurtók Lára. ,Þá
eu lialtu áfram, læknir, og hugsaðu
ekki um, pó jeg tali fram í fyrir pjer'.
Já, einu af peim. Það eru margir
affjelögum hans, sem lmfa pá skoðnn,
að hann hafi ástarhug til pin. Ogjeglief
sjálfur lieyrt liann tala um pig, pví kring
umstæðurnar gera pað að verkurn, að
við erum o|it samau. Og jeg segji pjer
satt, að hann elskar pig eða þykist elska
pig, Lára! Hann liefur líka beðið föður
piim um yngri dóttur sína’.
,Át!ur en lmnu minutist á pað við
mig?’ tök í.ánt fram í aptur. En livað
sagði faðir ininn sál. um pað?’
,Svarit! kom aldrei. Dauðinn kom,
og tungan, sem lieffii gefið piríS, eKa
höndin, sem liefði ritað pað, var stirðn-
uð áður en hann fengi ráðrúm til að
svara’.
Lára svaraði engu, pegar Grenville
lia'tti að tala, liún stóð, efalaust í þuug-
um hugsunum, hreiflngarlaus við hliS-
ina á hesti sínum, og virtist Grenville að
liún hefði aldrei fyrr lmft liugmynd um
fyrirætlanir majórsins.
Um síðir sagði hún hálf-upphátt, en
við sjálfa sig: ’Þa'S er undarlegt. Jeg
hefði'aldrei trúað. aS liann hefði ástarhug
á nijer, og liann ljet pað á engan hátt í
ljósi. Hefði ])abbi lifað veit jeg að iiann
liefði svarað lionum eins og jeg hefði
gert. Þó jeg segði hann æfinlega vel-
kominn til Iiúss okkar, pá hefði jeg aldrei
getaö álitið hann sem elskhuga; hann er
einhvefn veginn svo villimanuslegur’.
Þegar hún enti við pessi orð leit hún
upp, eins og vöknut! af svefnij og varð
hverft við, pví hún fann að húu hafði tal-
að upphátt, leit pví til Grenvilles t.il að
sjá, hvort imnn hef'Ri lieyrt liugsanir
henuar. eu pað var ekki að sjá, pví haun
var að horfa í allt aðra útt. Pneri hún
sjer pá til hunsogsagöi;
,Þú sagðir fyrir skömiuu, að ef t.il
kæuii, gætirpú borið vitui um, að Porson
heffii.-ekki vetið hjer ápeiai tlma, sem
morfiið var framið. Og jiaus vegna pyk-
ir mjer vænt um að svo er’.
,Það get jeg borið vitni um’ sagði
læknirinn. ,Faðir pinn var myrtur ein-
hvern tíma milli 4 og 10 e. m. í gær, en
frá kl. 3 til mrSnættis var Porson ekki
svo mikifi sem 5 mínútutíma úr minni
augsýn. ViS vorum pá að búa okkur j
undir orustuna vifi Grant á mörkinni, og
par eð Porson purfti ekkert að gera var
hann afi lijálpa mjer vifi minn undirbún-
ing fyrir orustuna.
,Mjer pykir vænt um að svo er. Það
kennir aldrei fyrir að jeg geti lært að
elska pann mann, en jeg vil heldur ekki
purfa að hata hann efia vinna honum
mein’.
ístigu pau nú á liesta sína og rifiu
geyst frá pessu hióðflekkaða húsi, en
ekki höfðu pau lengi farið, pegar Lára
stöðvaði hestinn og segir: ,Við skiljum
hjer. Jeg fer til systur minnar’.
,Ekki svona einsömul’ spurði Gren-
ville’.
,Einsömul. Hvað á jeg að . óttast?
Er jeg ekki innan takmarka Sunnan-
manna?’
,Að vísu er pað svo, en pú ættir eigi
að síður að lnifa fylgdarmann með pjer’.
,Jeg vil engan. Engan nema mínar
eigin liugsanir. Við finnumst síðar,
Grenville, en sem stendur leyfir eiður
minn injer ekki að vera aðgerðaluusri’.
Þrátt fyrir ákafa liennar var sem hún
kinokaði sjer við að keyra hestinn út í
myrkrið.
,IierSu vinsamlega kveðju mína til
Fanny og fullvissaðu hana um meðaumk-
un mína og vinsemd’ sagði Grenville.
,Hún mun hvorugu neita, Grenville.
En farðu varlega með sjálfan pig. Þess
bið jeg pig fremur í nafni annars en
minu eigin’. Um leið og hún sagði
petta sló hún hestinn met! svipunni, sem
pegar tók spret.t og paut á skörpu brokki
eptir pverbraut inn í skóginn. En Gren-
ville sat agndofa á liestbaki og tók ekki
augnhvarf af meynni fyrr en hún hvarf
í skóginn. Og eptir pað sat liann samt
kyrr á meðan hann heyrfi'i hófadyn hests-
ins, er bar hana burtu.
,Hvernig stendur á at! pað skyldi
verfia hlutfall liennar, að færa mjer pessa
fregn?, spurði liann sjálfan sig, en svar-
aði s'jer sjálfur á sania augnabliki: ,Þær
eru systur, og systur vita optast livor ann
arar leyndarmál. Mjerheffii aldreikom-
ið til liugar, að pað væri komið svona
langt, og pó hefði jeg samt mátt vita pað,
ef jeg liefði hugsað nokkuð út í pað. Já
Lára veit að Fanny elskar Grenville, en
hún veit ekki að önnur er komin par upp
á milii. Hvers vegna var ungi skósveinn-
inn nu'ð sárið á öxiinni fluttur til mín?
Yar l'in'i til pess að jeg skyldi par upp-
götva leyndardóm, sem hlýtur að særa
hjarta Faunyar, ef jeg- hef skilið orð
Láru rjett? Þetta er ópolandi! Það er
betra að vera á orustnsviðinu og i upp-
skurSartjaldinn en að vera lijer einmana
og í pessum liugsunum. Og við lirika-
leikinn á morgun verður Grenville að
gleyma andstreymi sínu í kvöld’.
Hann keyrði hestinn sporiim, er peg-
ar paut af stað og bar lianu með hraðri
ferð til herbúða Lees, án pess læknirinn
stýrði lionum; hann vari of djúpumhugs-
unum til að vita hvert. liann fór.
Það var komin aiiturelding pegar
hann gekk afitjaldi Hills og kuungerði
konui sína. Enhann var |>á ekki inni, svo
Grenville gekk liið skjótasta til sins eig-
in tjalds, pví hann langaði ekki til að
láta spyrja sig um ferðalagið, ef lijá pvi
yrði koinist. En pegar par var komið
gekk haun af stað aptur, í stað pess að
leggjast til hvíldar, og stefndi til sjúkra-
hússins. Hanu átti par tvo sjúklinga, er
hatm J.urfti sjerstaklega al! hugsa um.
.i.ára minntist alveg ekkert á kaptein
Bolivar í gærkveidi’ hugsaði hann með
sjer, pegár/inran gekk yfir pað svæði, er
daginn næsta paktist valköstum og blófii.
,Getur pað verið, að itún unni houuiti
ekki? Ef hanu grunaði pað, er jeg viss
um aðhann liefðiekki verið eins áhyggju
fullur og hann var um sárið á brjóstinn’.
Mitt í pessum hugsunum var hann kom-
imi ísjúkrahúsifi og leit yrtr hinar löngu j
raðir af sjúklinguni, er lán milii trjánna
og hrisrunnanna alkiæddra í grænuin
blöðufn, sem nú glóðu eins og silfur-
,berg eptir döggfallið. Þafi var engin nýj-
ung fyrir herlækninn að sjá petta. Hann
hafði horft á anua'S eins æði opt frá pví.
fyrsta byssan við Fort Sumpter gaf tieim-
inum til kynna, að stríð væri byrjaö. En
samt sem áður lýsti svipur lians í petta
skipti venju fremur djúpum hugsunum.
En nú var klukkan orðin 5, og um
leið og hann leit á vasaklukku sína
heyrði liann í fjarlægð prumuraust fall-
byssnanna. Manndiápsbyluiinn varskoll-
itin yfir aptur.
Þrátt fyrir löngun sína að flnna sjúk-
lingapa gat Grenville ekki að sjer gert
neuia standa kyr uni stund og hlusta á
hamr‘*mmÍ8ganginn í skóginum, er undir
eins í byrjun var svo mikill, að heila
mörkin nötraði fyrir æðisgangi beggja
fylkinga.
Sedgwick hafði farifi inet! Hð sitt
móts við Ewell, sem áðurliaffii veitt hon-
um hari!a motstöðu. En Haneook met!
sínum venjulega hetjumóði rak Sunnan-
menn á flótta í hrönnum fyrir vinstra
fylkingararmi Nortjanmanna. Fylkinga-
rafiir Grants náðu yfir 7 mílna langa
spiidu í skóginum, og par et! allar her-
sveitirnar fengu skipunina: ,F ram’ jafn-
sneinma, pávarekki afi undra pó aðgang-
urinn væri ægilegur, par eð skotliríðin
var látlaus á öllu pessu svæði. Það var
heldur ekki annat! að hevra en stanzlausa
prumu, frá enda til enda, og annað slag-
ið liina ógurlegu dynki af fallbyssuskot-
unum, enda risu jafnvel liinir dauðsærfiu
sjúklingar til liálfs upp til að heyra skot-
dynkina betur.
I m síðir gekk Grenvilie inn á milli
beddaraðanna, en haffii ekki langt farið,
pegar liann var vakiun upp af hugsunum
ainum með pví afi klappafivar á öxl lians
og liann um leið ávarpaður inefi pessum
orfium: ,Nóg að gera bráðumí’
,Ert pað pú Gray’ ssgði Grenville
spyrjandi, um leifi og hann leit vifi og
pekkti læknirinn, sem hann deginuin áfi-
ur fól á hendur a« annast vel um Bolivar
og skósveiniun.
,Mars* er að hefja einn leik enn við
gamla dauða’ sagðí Grenville brosandi,
um leið og hann heilsaði Gray. ,Eu
hvernig annars líður nú sjúkiingunum
mínum ?’
,Jeg hef ekki sjeð Bolivar síðan í
gærkveldi, en ungi skósveinninn hefur
verifi að spyrja eptir pjer’.
,Að spyrja eptir injer’ tók Grenville
upp eptir honum og hvessti augun á lækn
Iriun.
,Já, liafi hann spurt eptir pjer einu-
síiini, pá hefur hann gert pað fimmtíu-
sinuum’.
,Hvar er hann?’
,Jeg skal sýna pjer hann’.
,Við skuluin ttýta <>kkur Gray. Inn
an klukki'stundar parf jeg að vera kom-
inn í tjaid mitt og taka til verka’.
Gray leiddi nú Grenville æðilangt
inn eptir tjaldimi, og til beggja handa
var að heyra stunur hinna deyandi her-
mannn.
,Þarua er liaim!’ sagði Grey, og benti
Grenville á grannvaxnn niannpersónu í
gráum kiæðuin, er livíldi á einum pess-
um harða bedda, sein fylltu upp tjald-
ræfilinn, er kurteisis vegna vnr kalla-S
sjúkrabús. ,liann er búin að koma auga
á pig nú pegar. Jeg er viss um, að hon
um batnar, ef pú einungis snertir liann,
Grenville. Og nú bið jeg pig að afsaka
mig'. Og Gray gekk svo burtii.
Grenville gekk upp afi beddamim,
og er augu peirramættust, hljóp i lófiið svo
út í andlit skósveinsins, afi hann varð kaf-
rjóður út að eyrum. ,t)g pú veizt’ sagfii
liann uokkuð feimnislega, pegar Gren-
ville kraup niður við beddann. ,Þú ert
Grenville heriæknirinn, svo jeg parf ekki
að opinbera mig’.
,i.eynd»rmál piit skal dyggilega geymt
lijá mjer’ sagði Grenville, brosandi. ,lhí
parft ekki að minnast á pað fraraar’.
,Þúsuud pakkir!’ svaraði skósveinn-
inn, og augun, sem hann renndi til Gren-
vilies, lofuðu lionum p<> margfalt fleiri
pökkum en tuKgan. ,Jeg finn og sje afi
pú ert eiun af peim fáu inönmini, sem jeg
gpt treyst. Jeg er hjer nf pví að viss
maður hefur neytt mig til ;,ö leikn jiart
í grófumhrikaleik, og panu part má jeg til
aðleika, prátt fyrir stríðið og styrjold-
ina. Jeg er ekki Geruld Coville, s(íó-
sveinuinu, herra lœknir, og puð veizt pú
nú líka, en pú veizt sauit ekki hver jeg
er'.
*) Mars var strSðsguð Rómverja og
sonur Júpiters.,
(Frnmhald síðar).