Heimskringla - 20.12.1888, Blaðsíða 3

A. P. Reykdal,
15. L. Bai.dyixsson,
HAFA XC FLDTT OG BYR.ÍAÐ AÐ VERZLA í HINNI
nyjn og skrantlegn skotnid sinni
llosw
o>) '"IMK t é “
Reir hafa rniklar birjrðir af allskonar ágætum skófatna'bi, vetlingum
tnetijt; o.fl. og selja allt mjög ódýrt.
Þeir siníða einnio- stíjrvjel og allskonar skc'i eptir máli og gera
við gamalt.
.v. iídat^ Oo,
1 7 .*» !í( SrJ\ WINNIPEG .
,Soii&(!oiiipaiif.
BÚA TIL OU VERZLA álEÐ ALLSKONAR
A k ib a* y rkj n-vj e 1 a r
«ig Ná' 1VY<,( JAÍiKVl.I) hverju nafni sem nefnast og sem ekki verða talin.
AGENTAR og vöruhús í iilluni liel/.tu þorpum í fylkinu.
ADAL-STÖÐ FYRIR MANITOBA OG NORÐVESTURLAND-
ID ER í WINNIPEG, MAN.
Sendið brjef <>g fáitS jröur upplýsingar, verðskrár og bæklinga,
FERÐASÖNGUR SÁNTI KLAUS.
Sánti Klaus niig sveinar kalla;
Svannar á mig hrópa tíðum.
Jeg farið hef um foldu alla,
Og fengið hrós hjá öllum lýðum.
Þá jólanóttin blíða breiðir
Blæu j’flr freSiia grundu,
Fer jeg einn um langar leitiir;
Ljós jeg ber í styrkri mundu.
Einn um aila foldu fer eg,
Eætur míuir ákaft tefa;
Ljósa-fjöld á baki ber eg,
Börnum vænum til að gefa.
Konungs-höll jeg met ei meira
En moldarkot, pars lirumir byggja.
Allir vilja orð min heyra,
Og allir mínar gjafir piggja.
J. Magnús Jijarnason.
ELl) lí AUNIN .
Eptir
CIIAET.ES EEAJ).
(Eggert Jóhannsson, pýddi).
A milli klukkan 12 og 1 varð liije
á sókninni og á ylmnuin er streymdi um
búðina frá eldhúsinu fann lnín að leið að
miðdagsverði. Hún vildi sjá tila'Sallt væri
núílagii eldaskálanum, lokaði pví búð-
inni pegar klukkan sló 1 og fór frain í
eldhús. Svo fór liún og lagði mjalllivítt
klæSi á borðið, s<«tti á pað diskana og
önnur borðáhöld, ijet svo Lucy setjast
að pví, svo að ekkert vantaði nú, sem
gæti veitt heniiar nýendurfædda eigin-
manui ánægju, pegar liann kæini heim
frá vinnunni.
hann hefur aldrei verið eins geSillar eins
og í gærkveldi. En pað er pað snma.
Jeg skal ná lionum lieim, pó pað kos*i
lifltS!'
,Nei, nei, ekki t'rá „Tíglinum!” Þú
pekkir ekki pann stað. Þar eru vondar
konur, ekki sítSur en menn! Þaðersam-
kunduhús pjófa og peirra kvenna, Og
pú ætlar að taka karlmann burtu frá
peiin! Þú mátt vera viss um að með tali
sínu yfirbuguðu pær pig, svo eru pær
saurugar, og eins víst að pær færu svo
með pig, að andlit pitt bæri pess menjar
alla æfi! Nei, vertu kyr lijá systur
pinni. Jeg skal fara í petta skiptið.
Jf!g skal sleppa hálfum degi einu sinni
á æfinni, og jeg skal komn með mann
pinn lieim!’
Þetta bræddi hjarta beggja systra,
einkum Söru, er æfinlega liaf'Si verið svo
pyrkingsleg við fornbi'Sil sinn. ITún
pakkatíi honum og bað guð að blessa
liann, og nefndi hann nú Josepli, en
ekki Mr. Pinder.
Jiráttu ekfei Sara’, sagtii nú Pinder
og vantaíi lítið á að slæi tit í fyrir hon-
um sjálfum. ,Gerðu pað fyrir mig að
gráta ekki; jeg poli ekki að horfa Upp á
pað’. Og til pess að hann færi ekki eins
og liún, snaraði hann sjer nú svo snögg-
lega sem iiann gat út um dyrnar, og svo
óttaðist haun máske að lianu segði eitt
hvað viðkvæmara eu átti við. Vika-
drengur lians stóð úti fyrir dyrunum og
sendi Pinder haun til verkstjórans með
pau boð, að hann kæmi elcki til vinn-
unnar seinni part dagsins; hann ætlaði
að leita að málara fyrir innsíðu hússins.
ALLSIIEHJAI! mmm AGEAT.
Selur farbrjef með öllum iylgjandi gufuskipalínum: Alian, Dtminion, Beaver
White Star(hvítu-stjörnu), Guion, ( unard, Anchor. Inman, Nortli German Lloyd,
Hamborg ameríkanska flutningsfjel., Florio Rubatino (ítölsk lina) o. fl. o. ii.
Selur einnig farbrjef með öllum járnbrauium í Ameriku, frá inili lil liafs.
Farbrjef s< i.cl ti 1 mnaia iai.cla, seld með sjersiöknm sf.mningvm.
Peningaávísanir gefnar út <>g seldar mii ngjarnlega til allra staða í Norðuráifu
-171 )3AI\ STKKET..................WIKIÍIPEG )IA\.
Ií. OssBíipT^ell.
Eptir dálitla stund gægðist I)e-
bóra inn í búðina með andlitið eins
rauttog liárið, og sag'Si að steikin skemd-
ist, ef hún yrði ekki borðuö strax.
,En pú mátt ekki láta liana skemm-
ast’, sagði Sara glaðlega. ,flann kemur
nú bráðum, og hjerna er hann’, sagði
hún brosandi, er liún sá skugga bregða
fyrir dyrnar. ,Nei, ekki er pað; pað er
pá Joseph Pinder!’
Sjálfur fór hann niður í bæ, niður
i „Tigla”, og kom pangað rjett í pví er
Mauscll byrjaði á illdeilum við prjá
slarkara. Og áður en liann gæti komist
inn á milli peirra, liafði einn pessara
manna rekið linefann á nasit Mannsells
með svo miklu afli, að blóðið íossaði
niðifr um liann. En „skamma stund
verSur hönd höggi fegin”. Fyrr en
manuinn varði var liann sjálfur liatur á
Moiinjaiii, Diikoííi,
hefur miklar birgðir af allskonar nauðsynjavörum, svo sem:
Matvöru, kryddvöru, munaðarvöru, svo og fölum og fataefni fyrir kon-
ur .og karla.
Alliú' vörur vandaðar og með vægasta verði.
Og pað var Joseph Pindcr, og í petta
skipti purlegur á svipinn. Hann bar
stútmjóa pjáturkönnu í hendinni, sem
hann snaraði áborðið með skarkala, eins
og liann segði að nú væri liann viðskipta
matiur og ekkert meira. Og Sara tók á
'móti honum sem viðskiptamanni einung-
is, gekk inn fyrir borðið og stóti tilbúin
að afhenda. ,Tvo potta af teipintínu’,
sagði liann pyrkingslega og fór Sara að
Aliir eru veikomnir, fornir og nýir skiptavinir, til að skoða og kaupa
hinar nýjii <>g vönduðu vörubirgðir.
1
STEPHAISOL
,i 0 ADVERTISERS!
' Foaachcckfor$20wewlllprlntftten-llueadrer
tlsemcnt la One Million lssues of leadlnw: Amerl
can Ne wsnapers anci complete the work wlthlu ten
clavs. Thlsí.s nt the rute of onlv one-llfth of acent
a llne, for 1,000 Circulation! The advertisemeut
will appear ia but a singie lasuo of any paper, and
consequently will be piaced before OneMlllIon
dlfferentoewspaperpurchasers; or Fíve Million
Rkadkus, If it 18 true, as is Bomotlmps etated, tbat
cvery nGWspaper is looked at by live persons on
<an average. Ton lines will accomjuodnte aboutTS
words. Addross with copy of Adv. and chcck, or
•end 30 cents f<>r Book of 256 pagos.
GEO. P. ROWELL & CO.. 10 Spruce St., New York.
We have lust lssued a now oditfon of our
Book called 7* Now^paper Advertislng.” It has 254
rages, and among its conteuts may l>e named the
rollowlng Llsts and Cataloguea of Newsnapers:—
DAILY NEWSPAPERS IN NEW YOKK CITY,
wlth thelr Advertising Rates.
DAIT.Y NEWSPAPERSIN CITIES HAVINO more
than 150,000 populatlon. omitting all but ttie besr.
DAILY NEWSPAPERSIN CITIES HAVINO more
than 20,000 population, omlttlng all but the best.
A SMALL LIST OFNEWSPAPERS IN whlch to
•dvertise every gection of th® country : belng a
choice eelection made up wlth grcat care, guíaed
t>y long experience.
ONE NEWSPAI^ER IN A STATE. Tho best one
for an advertiser to use if he will use but one.
BAROAINS IN ADVERTISINQ IN DAILY Newg-
papera ln many prlncipal cities and towns, a List
whlch ouera peculiar iaducements tosome advor-
tlsers.
LARQEST CIRCTJLATION8. A complete llst of
Rll American papera issuing rcgularly more than
25,000 copies.
THE IffiST LTSTÖF LOCAL NEWSPAPERS, eo r-
erlng e'Tsry town of over
B.000 population and evcry
tmportantcounty aeat. 7 .
8ELKCT I.IST OF LOCAI.
NKWSPAPERS, ln whlch .
advertlseinentriaro luBert-af
ed nt balf prlce.
6,472 VILLAQE NEWS-1!
3PAPKRS, ln which ndver- *
tisement sare inserted for
•42.15 a llne and appear ln
the whole lot—one nalf of
alltheAmerlcan Weekliea ___
Booksen .ddressforTIIIRTY CENT9.
S KOSMIDUR.
M. O. SIGURÐSON
5M McWILLIAM MT. W.
ÍSLENZKT GRElÐASÖI.U-HÚS
að nr. 92 Ross Streef.
CTTil sögn í onskti með góðum kjöriufi.
IVrn. Anderson, éfgandi.
u ÞJÓÐÓLFUR ”,
Frjálslyndasta og bezta blaiS íslands,
Rcst til kaupshjá
Jótiamicsi Sigitrðsíyni,
nr. 4 Kate str., 1 Vinnipeg.
boð um leyfi til að höggva
SKÓG AF STJÓRNARLANDI í
BRITISII COLUMBÍA.
INXSIGLUÐ BGÐ, send setturn vara-
manni innauríkisstjót-ans í Ottawa og
merkt : fl’ender for a Tirner Eerth”, verða
á pessari skrifstofu meðtokin þangað til
á hádegi á mánudaginn 17. desember
næstkomandi, um leyfi til að liöggva
skóginn af tveimur landspildum önnur
innibindandi um (>}£ ferhyrningsmílur og
liggjandi við Stony Creek, er fellur í
Beaver-á í Britisli Co!umbia-fj’lki, hin
innibindandi um 4 ferhyrningsmí!ur og
liggjandi vi'B Six Mile ('reek, er fellur í
Beaver á í ofargreindu fylki.
Uppdrættir sýnandi afstöðu þossa skóg-
lands svona hjer um bil, svo og skilmál-
arnir, er settir verða kaúpanda leyfisins,
fást á þessari skrifstofu og hjá Cuncn
Timber-agentunum í W'nnipeg, Cnigarj’
og New Westminster.
Gildamli ávísun á banka lil liins setta
varamanns innanríkisstjórans, fj’rir upp-
liæ'fi boðsins verfíur aðfj’lgja hverju boði.
John R. iÍAl.I.,
settur varamaður innanríkisstjórans.
Department of tlielnterior, (
Ottawa, líith November, 1888. )
IIIAR TIL KADPS.
Sjö pör vel-taminna uxa fást
\ ið vægu verði að KTldonan I)airy.
Win. Tcinpleton & Co.
í búð á liorninu á Manitöba og Aðal-
strretinu.
kaupir og selur nýjan og gamlan liúsbún-
að, leirtau, o. s. frv,—Munið eptir staðn-
um, gegnt City Hall, 58,5 Main St.
afgreiða hann án pess at! segja eitt. orf>.
En Debóra, seni aldrei las bækur, var
furðu viss með að lesa andlit manna.
Hún liorfði um stundá Piuder, sagði svo
að það lægi ekki vel á honum og spurði,
hvort nokkuð gengi aö.
,Já, talsvert’, sagfii hann. .Meira
en jeg kæri mig um að segja. En pað
er mjer mátulegt fyrir að niæla inefi....’,
Þar skelti liann sundlir liugsun sína og
sneri sjer frá Debóru, og segir svo:
Jlann komzt aldrei á verkstæðið. Freist-
ari lians náði honum strax á pessu stræti
og tók hann með sjer’.
Sara fórnaði upp höndunum, sagði
ekki orð, en svo aumkunarlegt liljóð
slapp út af vörum liennar, að bræði Pín-
ders snerist á augnablikinu upp í með-
aumkun. Fór liann pá að ai'saka hinn
brotlega Mansell, en sakfella Dick Yar-
nej’, hiun skaðlega mjúkmála þræl, með
liendur vasaþjófs og hjnrta úr steini.
Hann sneri sjer nú aptur afl Söru og dró
ekki af glæpaverkum funtsins; sagði
hann liefði tvisvar veri'S í fangelsi og að
það væri hann einn, er væri af> ej ði-
leggja manu liennar.
lán Sara vildi ekki lilýða á þetta.
.Ilugsaðu ekki um pennan Varnej’, en
hvarer maSurinn ininn?’ spurði liún.
,Hann er að „Tíglum” sagði fjelagi
ininn’.
.Kondu með liattinn minn og sjal,
Del>óra!’
,Hvað ællarðu aö gera?’ spurði Pin-
tler óprej’julegur.
,Að sækja linnn’, var svar Söru.
Og um leið brauzt út sannleikurinu,
sem liún hafSi svo lengi liulið. ,Það er’
sagði liún ,ekki i fyrsta skipti, að jeg
lief farið inn á liótel og liðið peirra að-
hlátur, og lians ónot klukkustundum
saman. En jeg lief æfinlega haft hann
heim með mjer um síðir. Hann hefur
blótaS mjer frammi fyrir peim cllum, en
aldrei barið mig. Máske pað eigi nú að
koma í dag. Jeg get trúað pví, af pví
góltinu, feldur af hinum hnúa harða Pin-
der. Fjelagar hans liliipu nú til og
vildu liefna, en peit' fórn sömu l’öriiia
áður en peir gætu nokkuð aðgert. Þeir
stóðust ekki hnefaliögg jötunsins oitt
einnsta augnablik.
.Þessir prælar hafa meitt pig; kondu
og fáðu |>jer lækningu’, sagði liann við
Mansell, um leið og hann tók liann <>g
ýtti honum hálfnau'Sugum vitog af stað
lieim.
Á me'San á pessti stóS sat Sara heima
sorgfull og kvíðandi, og sagb'i sína á-
nægju daga enta fyrir fullt og allt.
J'aS er pó mikilsvirði’, sagði Debóra
tað pú átt vin, þegar pú parft svo inikið
á honum a« halda, og „sá er vinur, sem í
raun reynist”. En að hugsa utn, að pjer
skyldi liafa boðist pessi Pindei, en pú að
segja nei, en taka svo Mansell’.
,Já,óg jeg g-röi paðaptur, pann dag
í dag, með nllurn hans brestum’, sagði
Sara, og var liin drembilegasta. ,Jeg
vildí ekki gefa liann fjrir Joe Pinder
eða nokkurn annan mann*.
tJa, pað er nú eins og pað á að vera,
úr pví pú ert rígbundin _við liann’, sagði
Debóra.
,HeÍdurðu að Josepli komi lionum
heini’, spurði nví riara.
.Ivovni nókkur lionum lieim, pá kem-
ur liann honum pað’.
tJá, láttu pá ekki íniðdagsverðinn
skenimast’.
Dehóra brá svo við. að liúu treysti
sjer ckki til að segja eitt einasta orö, en
stó-tt upp pegjandi til að reyna að lilýða
boði liúsmóðurinnar. Sara tók eptir pví
hvaða áreynslu petta útheimti <>g vildi
pví afnetna beiskjuna svo sem hægt var,
með pví að lirela henni og segja liana,
góða systir.
Það er satt, pað er jeg’, sagði De-
ból'a, en svo ert pú lika mjer til lianda,
og mjer liefur æfinlega pótt vænt um pig
eins og kví vim kálf’.
..Jeg hef heldur ekki gleymt ljer-
e]itinvi’, sagði Sara. ,En pú sjer hvernig
a’.lt snýst fyrir mjer. Og Jeg má ekki
opna peningaskápinu, minh, ekkl fj’rir
pig < inu sinni, en paðerhálft púrid ster-
ling parna í borðskúffunni núnn. Það
skaltu fá áður en elnliver ný irmæða
kemur; jeg glej’mi pjer pá máske’.
Debóra gladdist mjög í anda, en
sagði hinsvegar, að eins og stæði vieri
pað ekki fært; pað væru svo margir
dilkarnir’.
4Satt er pað, “u þeir geta ekki geng
iS svo nærri mjrr af> pað skaði mig enn
þá. Jeg græði talsverða peninga í þess-
ari búð, en segðu pað engum. Jeg segi
pjer satt að jeg’ vildi ekki selja laugar-
dagsverzlunina mína fj’rir £5’. Og svo
bætti liún við í lágum rómi: tOg í þess-
um kassa parna, sem festur er á vegginn,
hef jeg £60. En pá peninga má jeg und-
ir engum kringumstæðum snerta; peir
eru eða eiga að verða henni Lucy minni
einni til gagns. En hjerna í borðskúff-
unni er einn hálfs-punds-peningur og
liann er pín eign. Og jeg skal segja
pjer, að hjerna yfir lijá honum Coverley
kaupmanni eru falleg kjóiaefni’. Þar
sem nú svo langt var komið, að kjóla-
efnið var lvomið inn í samræðuna, pá
vitanlega varfi pað aSalumtalsefnið fj’rst
um sinn. Á meðan Sara talaði um petta
efni, tók hún upp skúffulj klana og opn-
aði borðskiíffuna. Henni virtist strax
að minna væri í henni af silfri en hún
átti von á, og fór því aft skoða nákvæm-
ar. Kom pá í ijós, að þar var engin hálfs
puuds peningur. Jíondu lijerna strax,
Dehóra’, hrópaði liún. ,Það hefur verið
stolið peningum úr skúffunni!’
.Omögulegt Sara!’ sagði Debóia.
(Það er nú samt. Iljer er elcki einn
ej’rir auk pess sem jeg hef tekið inn í
dag!’
(Og hvenær taldurðu seinast?’ spurði
Debóra.
.Klukkan sex í gærkveldi, og pá var
hjer liálf-punds-peningur og 18 shill-
iugs S silfri, llvað ætli verði úr mjer!
Það er nú ekki lengur efi, að pað eru
pjófar í grend. Guð veit hvernlg petta
gengur til, en petta er karlmanusverk;
það er jeg sannfærð um’.
(Bara að jeg heföi þauu kauða á milli
handanna!’ sagði Debóra og tej’gði fram
sína löngu handleggi svo laugt sem hún
gat og kreppti hnefana. Og rjett í peim
svifunum og áður en hún kom sjer í
stellingarnsr aptur, bar pá Mansell og
Pinder að dyrnnum, en liúsbóndinn var
allnr útataður í blóði ol'an á tær og hin
hvítu klarSi Pinders liöfðu ekki sloppið
klaklaust lieldur, eins og nærri má aeta
par sem Pinder mátti ýmist draga mann-
inn eða ýta honum á undan sjer. Báðar
konurnarhljó'Suðu upp yfir sig j’fir pess-
ari sjón, og Sani ljet í ljósi, að maður
sinn ætti víst ekki langt eptir ólifað.
,Það gengur ekkert að honum; að
eius nasapústur!’ sagði Pinder, og var
pað huglirej'standi.
(Ekki er það nú sjerlega stórmaun-
legt!’ sagði Debórn.
(Eu jeg má segja pjer, að jeg uiátti
ekki seinna koma; peir voru prir r.in
hann, pegar jeg kominn'.
(Og bleySurnar!’ sagðPSara.
(Blej’ðurnar! Já, við skulum fara
,og berjast viK pá’, drafa'Si í Mansell.
(Ekki í petta skipti’, sagöi ldnder,
er greip Mansell og lijelt honum svo
hann gat ekki lireift sig.
(Ert pú og ailir orðnir bleyður líka?
En jeg skal segja ykkur. aö honum varð
ekki mikið fj’rir að lemja pá um, alla,
prjá’. Það var eins og peir væru allir
fífumenn’.
(Ja, svo skuluin við pá láta pú liggja’
sag'Ki I'iuder, hinn sjerpóttalausi fu 11—
hugi.
(Nei, fjandakórnið!’ sagði liinn ó-
fj’rirleitni Maasell. (Jeg ætla að berja
pá á fætur aptur, og svo
Ilann kom/.t vkki að með að sýua,
livað liann ætlaöi s v o að gera við þá,
af þeim ástœðum, að hann rjett í pví tók
sjer sæti á gólfinu og pað svo snögglega,
að Pinder purfti að hjálpa lionuin á fæt-
ur, er pá jafnframt flutti j’fir konmn á-
minningarræSu, <>g sagði með berum orð
um, að pa'A sein hann á augnablikinu
parfnaSist mikið fremur en oýrrar or-
ustu, væri góður þvottur og síöan svefn.
En pá kom Sara meí pað sem brejtingar
uppástungu, að pað sem liann sjerstak-
lega pyrfti, væri lijarta og samvizka.
(Og ekki unnað?’ spurði hinn yðrun-
arlausi Mansell.
Það ískraði hláturinn í Debóru, enekki
til lengdar. Og Mansell kom/.t að raun
um, a'S liann fór með pessi spaugsvrði
sín áóhentugum tíina. liin umburöar-
lj’nda kona luins sneri sjer nú nð lionum
fj’rir alvöru.
(Framliald).