Heimskringla - 27.06.1889, Qupperneq 3

Lagabreytinga-mál frá Nýja ísl.
var f>á tekið fyrir. Þaðan hafði ,
komið áskorun um breytingar á:
1. Grundvallarlögum kirkjufje-
lagsins,
2. aukalögum f>ess,
B. dagskránni,
4. fundarreglum.
Pjetur Pálsson, fulltrúi Norður-
Víðirnessafnaðar, var beðinn, að
skýra málið, en hafði ekkert með
ferðis er gæti skýrt J>að, nje beldur
hafði hann umboð til pess frá sínum
söfnuði. Svo inikið gat hann sagt,
að í vor var hafður lögmaetur fund-
ur til að ræða um J>etta og kom J>á
fram greinilegur vilji fólks að fá
breytingarnar. En hvort vöntun
frekari aðgerða var vegna alvöru-
leysir eða annars, var honum ókunn-
ugt.
Forseti fjelagsins flutti um
Jjetta alllangt mál. Kvað J>etta
sorglega misklíð og vandræðasama
viðeignar af f>vl að f>essir söfnuðir
sendu enga fulltrúa á fundinn.
Þetta f>yrfti að leiðrjettast, og kvaðst
hami óska að einhver vissi nú meina-
bótina. Aleit jafnframt að þessar
breytingaruppástungur væru sprottn-
ar af misskilningi. Skj'rði svo liinar
almennu reglur er kirkjupingið væri
bundiö, og sýndi fram á, að reglurn-
ar væru nærri bókstaflega hinar
sömu og viðhafðar væru á Con -
gressinui Washington, á Parliament-
inu í Ottawa, og yfir höfuð, 4 öllum
pingum í enskutalandi löndum og
ríkjum. Hvað snerti pann kafla I
áskorun N. ísl , er lyti að pvf, að
kirkjufjelaginu væri skipt í 3—4
kjördeildir og að kjörnir væru svo
2—3 menn, eða jafnvel færri fyrir
hverja pessa, pá væri [>að hið sama
og að skera niður pingið. Þetta
yrði til dreifingar, til að uppvekja
gamla, ný-dauða, sveita og hjeraðs-
ríginn. Ákvörðunin með pinginu
væri, að fá saman stórann hóp af
mönnum til að skiptast á hugsunum
sínum. Að undanteknum Yietoria
og Duluth-söfnuðuin, sem bæði væri
svo fjarlægir og fámennir, væri pað
heldur ekki ókleift. Lifandi stein-
arnir, til að skapa grastór umhverfis
sig á eyðimörkinni, pyrftu að fjölga
og dreifast um hana pangað til hún
bll yrði grasi vaxin. Það væri fyrir
sig að tala um skipting fjelagsins í
kjördeildir pegar pað væri orðin of-
stór og margbrotin maskína til að
meðhöndla pægilega á sama hátt og
nú. En á meðan ekki væri í pví
nema 22 litlir söfnuðir, væri mask-
ínan ekki ofstór.
Jóhann Briem kvað sinn söfnuð
engan pátt eiga í að biðja um pess-
ar breytingar, en ljet pað í liósi sem
sína og Brœðrasafnaðar löngun, að
petta gæti leiðrjetzt. t>að mætti
enginn limur af Ifkamunum missast.
Sjera N. Steingr. Þorláksson
kvað engann söfnuð mega missast.
Það væri einkenni bróðurkærleikans,
að enginn mætti af öðrum sjá.
Ljet jafnfraint I ljósi sorg yfir pvf
að fjarlægðarinnar vegna fyndist
Minnesota mönnum peir mega til
með að standa utan kirkjufjelagsins.
Nefnd var að lyktum kjörin
til að íhuga petta mál og semja
ávarp til Ný-íslendinga, að uppá-
stungu sjera N. S. Þorlákssonar, og
tilnefnd 3. mannna nefnd. W. H.
Paulson vildi að 5 menn væri I nefnd-
inni og fjellst uppástunguniaðurinn
á pað. Voru pessir kosnir: Pjetur
Pálsson, Friðjón Friðriksson, Pálmi
Hjálmarsson, Jóhann Briem og Jón
Skanderbeg. (Framh.)
NÝ GOOD-TEMPI.ARADEILD.
Hinn 18. p. m. stofnaði herra
P. S. Bárdal ny'ja Good-Templar-
deild hina fyrstu í pessu byggðar-
lagi. Stúkan heitir (tIðunn” og
gengu í hana pegar 1 byrjun 15
manns, og var B. B. Johnson kosinn
formaður. Samdægurs hafði stúkan
skemtisamkotnu og var skemtun hin
bezta. Ávinningur af samkomunni
varð $12,00. Stúkan var stofnuð f
Brúar-skólahúsi, og tilheyrir pess
vegna austurhluta Argyle-byggðar.
OF IVEW YÖRK.
RICHAKD A. MeCURDY’,
FORSKTl.
Eignir fjelagsins 1. jan. 1889: $126,082,153,56.
HON. JOHN NOItQUAV
aðal-umsjónarmaður.
SIOURRJOliN STEFANSSON
Umboðsmaður.
\ Adal skrifstofa, Portage Ave. og
.) Main Street, Winnipeg.^
I’. C. UVINGSTON
Framkvæmdarstjóri.
The Rntual I.ife er algert sameignarfjelag, hefur engum hluthafendum að
greiða vissan hluta ágóðans, heÍdur er honum jafnt ski;it milli hinna ábj’rgðu, er
sjálfir ráða fj<»lagimi að öllu leyti, til sameginlegra hagsmuna.
Tlie Alntual Liife—hið stærsta lífsábyrgðarfjelag í heimi—liefur útistand-
andi ytir lSH.OuO lífsábyrgtSarsjköl, og eighir til að mæta þeim, er nema $126 milj.,
og par bað h< fur yfir 46 ára reynzlu verðskuldar fað í fyllsta máta pá tiltrú, er það
hefur atiað sjer hjá alpýðu. Pað er vandaðra að inntöku moMima sinna, og þar af
leiðirað kostnaðurinn verður minni, en ágóðiun meiri en í uokkru öðru fjelagi.
The Jlntul I.ife er ágæt sönnun fyrir framförum bessarar aldar. Það hefur
reynslu, fjöin.arg# og góða meðlimi, stór auðæfi og óbifanlega tryggingu. Það
veitir ekki einungis hina tryggustu, lieidur og hina ódýrustu áliyrgfl, sem mögulegt
er að fá nokkursstáðar fyrir baS árstillag sem pað ákveður.
Tlie II ilt ii 111 I.ife hefur á síðastl. ári tekið inn í peningum $26,215,932,52
(meira en sjösinnum á móti tekjum Ontariofylkisstjórnar) og borgað út aptur $14,
727,550,22, til peirra er í ábyrgð eru, eða ekkna peirra eða fjárhaldsmanna barna
peirra Og síðan pað varð til hetur það goldið á sama hátt meir en $270 miljónir,—
uppliæð sem nærri er nóg til ak byggja Oanada Kyrrahafsbrautína prisvarsinnum, eða
ef upphœð pess hefði verið í gullpeningum og þeim hlaðiti í vagn, 2,000 pund á
hvern, og ætli maður hverjum vagni 50 feta lengd, pá hefði lestin, er útlieimtist til
að lireifa þessa uppliæð, verið meira en 3% mílur á lengd. Sem stendur hefur fje-
lagið í vðrslum á tryggum vöxtum yflr 126 miljónir dollars,—meira en nóg tll þess að
kattpa, að mtvtsverði, allar ýasteignir í Manitoba-fylki, fullgera Manitoba tf' Nortli
Western-járnbrautina, Hudsonflóa-jdmbraulina, Northern Poeilir <k Mai.itobajdrn-
bravtina og til að kaupa allar eignir allra lífsdbyigðarfjetaganna í Canada.
I>essifnd<rrntmviðaiUa^dár*Un^ýnr^^r<^>endaribnjt^relHm^J>ciðjnJöianteii<^^ltrú'
^Úa7pw£uí^^w^m^K)rr^Jieinn^nrnnóiginúntnn'
Thl- Ylutnal I.ife liefur hina einföldustu, greinilegustu og frjálslegustu
inntökuskilmáia sem enn liafa verið boðnir. Engin takinörk áhrærandi ferkalag,
bústaö eða atvinnu, eptir tvegaja ára ábyrgk. Abyrgðin er ómótmælanleg og
ótapanleg eptir þrjú ár, og tryggir erfingjunum arf en getur ekki valdið lagaþrætu.
Innan níutíu da>ra frá pví fjelaginu er fært ónrkt dúnarvottorð, skuldbindur pað
sig til að borga hlutaðeigendum.
OIIULT <l<; ÖKIiÁTT.
The Jlntual I.ife. Vextir, sem bætast við hina upprunalegu ábyrgö, eru
meiri hjá pessu fjelagi enuokkru öðru. Auk þess eru eignir^þess yfir #30 iuilj.
meiri en þess er næst gengur, og meir en liiiiKlrail milj. ilollarM meiri en
eignir allra eanadisku lífsábýrgðarfjelaganna. Hversvegna þá að ábyrgja sig í fje-
lögum sem eru lítils eða einskis virði, og líkleg til að lifa skemur en þu, í stað þess að
tryggja framtiðþinna eða sjrílfs þín, með því að dbyrgja þig í þessu hinu dbatasamasta
fjelagi.
Tlir Jlutual l.ife. Hinar elztu ábyraöir þess hafa, að viðlögðuin vöxtmri,
meira en þrefaldast. T. d.: Ábyrgö nr. 146 uj) luiflega fyrir $2.000, árstillag $62,20
varð $6,196; áb. nr. 240 fyrir $2,000, árstillag $74,60 varö $6,407; áb. nr. 57 $10,000,
í-or.A AA-tno. óv, A 01 n var*?? 49.7 ííöR*
Ábyrgðirnar margfaldast þannig ár frá ári, þar til þær eru útborgaöar. Sllkar afleið
ingar hefur ekkert fjelag getað nalgast, því síðvr jaf nast mð
The Ylutual-lífsábyrgöir geta nú Canadamenn fengiö án þess að sækja þær til
New York, eins og fyrrum, þegar
Sir George Stephen, barón, Etc., fyrrverandi forseti Can. Kyrrah.járnbr.fjelagsins,
Hon. Sir David Macpherson, ráðherra, fyrrverandi innannkisstjóri,
Lieut. Col. C. 8. Gzowski, A. D. C., meöráðandi í Canada Life Assurance fjel.,
S. Nordheimer. Esq„ meöráöandií Confederation Life Association,
George Gooderliam, Esq., varaforseti Manufacturers Life Assurance-fjelagsins,
A. G. Itamsey, Esq., forseti Canada Life Assurance-fjelagsins,
og margir fleiri háttstandandi menn í Canada hafa ábyrgt sig í þessu hinu stærsta,
auöugasta, alþýölegasta og heppnasta lífsábyrðarfjelagi heimsins.
beir sem hafa í hyqgju að dbyrgja sig, eða hafa dbyrgt sig hjti öðrt'm fjelögum, mundu
. . . . 1 'I i 1 .I I !it
gera hy
hraða hagur. errið að dbyrs,
Meðlimir fjelagsins í Manitoba og Norövesturlandinu geta borgað árs-
tillög sín inn á skrifstofu fjelagsins í VVinnipeg, eöa meö banka eöa póstávísunum
áritnðum til mín. Víxlagjald og brjefburðareyrir má dragn frá tillaginu. Tíllagiö
veröur álitiö borgað þann dag, sem ávísunin er dagsett, þaö er aö segja, ef hún er
dagsett fyrir ákveöinn gjalddag, og samdægurs send meö pósti í ábyrgðarbrjefi.
Móttökuvottorö fjelagsins veröur þegar sent til hvaða helzt staöar sem viH.
Þetta vonum vjer að verði þægöarauki fyrir þá sem búa nærri banka eöa póst-
húsi, en fjarri heinikynnum umboösmanna fjelagsins.
T. C. LIUINOSTON, General Mahager.
WlNNIPEG, MAN.
Ritstjoriiarir. ár yiMl. Ml ExcOanp”,
LONDON (Á ENGL.) LAUGARD. 28. ÁGÚST 1888.
The Mntnal Life Insrace Company of New York.
„Þaö eru engar öfgar að segja Mutual-lífsábyrgðarfjelagiö i New York hið stærsta
í heimi, frá hvaða sjónarniiði sem það er skoðaö. Berum þaö saman viö hið stærsta
lífsábyrgöarf jelag á Englandi, og sem langt skarar fram úr öörum brezkum ábyrgö-
arfjelögum.
Stórmikil eins og afköst þess eru, eru þau samt lítil í samanburði við hiömikla
Bandaríkja-fjelag. Arið 1886 gaf enska fjelagið út ábyrgðarbrjef fyrir f1,348,814,
Árið 1887 gaf Bandaríkjafjelagið út ábyrgðarbrjef fyrir £14,460.306. Eptir þessu af
kastaði Jl ntlial-fjelagið meir en titalt meira en euska fjelagið á jafnlöngum tíma.
Og hvað um vöxtu ábyrgöarinnar? Þar aptur koina fram hinir miklu yfirburðir
Bandaríkjaflelagsins.
Árið 1845 gaf enska fjelagiö út ábyrgð fyrir £1,000. Árið 1887, eptir að borgað
var þess árstiilag, var ábyrgöín oröin £1,946,16 s. 7 d.
Árið 1845 gaf Motnal út ábyrgö fyrir £1,000. Árið 1887, eptir aö borgað var
þess árstillag, var ábyrgöin orðin £8,030.
Þaö er ekki of sagt, aö_í Bandaríkjunum er Mntual-fjelagið á samskonar stigi
Og Englands-bankinn er í þessu landi.”
r ' f
FJARIIACXSKYRSLA FYRSTA JAXI AR IK*!>.
Ársvöxtur eigna............................................. $7,275,301,68
Afgangur, lögrenta................................................ $7,940,063,63
Ársvöxtur afgangsins.......................................... $1,645,622,11
Útistandandi ábyrgðarbrjef, talsins..................................... 158,369
Fjölgun á síðastliðnu ári............................................ 17,426
Ný ábyrgðarbrjef............................................ .. 32,606
Fjölgun fram yfir fyrra ár........................................... 10,301
Upphæð nýrra ábyrgða.......................................... $103,214,261,32
Viöauki framyfir fyrra ár.................................... $33,756,792,95
Upphæð allra útistandandi ábyrgða...........*.................. $482,125,184,36
Viðauki á árinu alls......................................... $54,496,251,85
Árstekjurnar alls.............................................. $26,215,932,52
Viðauki fram yfir fyrra ár ................................... $3,096,010,06
Ábyrgðarkröfur goldnar á árinu................................... $14,727,550,22
FlfiX'IRXAR SAMAXSTASÍDA AF:
Fasteignaveöum og skuldabrjefum.................................. $49,617,874,02
Bandaríkja og annara ríkja skuldabrjefum......................... $48,616,704,14
Fasteignum og lánum á veðskuldabrjefum........................... $21,786,125,84
Peningum í bönkum og hjá lánfjel. gegn afgjaldi............... $2,813,277,60
Leigum, óheimtum tillögum, o. s. frv.............................. $3,248,172,46
Samtals $126,082,158,56
ÁVARP TIL FRÍHÖNDLUNAR-
MANNA,
EPTIU ROBERT P. PORTER.
Flutt d „Þjóðvinafjelags" fundii New York
19. des. 1887.
(Sent úr Bandaríkjum).
(Niðurlag).
Gætið stefnu þjóöhöfunda vorra.
Hafið þjer hana aö leiðbeiningu mun
Manchester-hugmyndin kollvarpa hÍDum
republikanska grunni feðm vorra, með
þvi að lækka Engl. í hag.Tn það er bein
stefA Clevelands forseta Bandaríkja.
Fámeði hans er engin afsökun fyrir því
að vilja eyðileggja velferð þjóöarinnar,
og leiða hana til glötu^ir. Þótt þjer
herrar mínir, andæfiðBg segið að þjer
sjeuð fríhöndlunarmenn, sjeuð hinir
rjettu kristnu, getið þjer ekki meö því
skýlt göllum yðar. Vjer reynum með
liagfræði að uppfylla þarfir hvers og
eins og breytum þannig aö boðum krists.
Allt það góða í manninum á að blandast
saman við hagfræöi lífsins, það er það,
sem leiðir til fullkomnunar. Maðurinn
er ekki sem dauð vinnuvjel, og því getið
þjer ekki beytt við hann, ykkar Manch-
ester pólitísku reglum. Hjer í þessu auð-
uga heimkynni voru, er starfsefni nósr og
því meir sem unniö er, því betra lyrir
þjóðina; það er skylda vor, að hlúa sem
bezt að hagsmunum lands vors. Það er
því betra fyrir þjóð vora. því fyrr sem
þjer sjáið villu yðar og gerið við henni
því engin þjóð tekur framförum, nema
einstaklingur hennar betrist.
Hjer með fylgja nokkrar spurning-
ar eptir sama mann.
Samkvæmt skýrzlu í „London Daily
Telegraph”, eru af verkalýðs börnum
þeim er á skóla ganga í London 30 af
hverjum 100, sem til skóla fara, án þess
að smakka inat að morgni til. Ilver er
orsökin?
Hví brást hdlfspennis (eius cents) miðdags
verður í Birmingham og viöar, þótt börn-
in gætu ekki aflað gjaldeyris?
Hví ganga svo þúsundum manna
skiptir iðjulausir á strætum hins mikla
verksmiðjuheimilis?
Hví er 1,000,000 af 35,000,000 starfs-
lausir í heimkynni fríhðndlunar?
Hví, segir John Brigth, að undir frí-
verzlunarlögum hafi enskir bændur tap-
að á fáum árum $1,000,000,000?
Hví, segir Joseph Arch, aö á 15 árum
hafi 800 000 hætt við jarðyrkju?
IIví hefur starfsmannaflokki Eugl. um
15 ár fækkað um 3,599,311?
Hví var sparisjóís ágóði Engl. árið
1875, 84 hundruðustu, en 1883 aöeins 8
hunnruðustu?
Hví er konuin, sem vinna á járn-
saumssmiðjum ekki goldið fyrir vikuna
nema $2,15?
Hví eru ekki daglaun nema 15 cents
fyrir almenna vinnu?
Hví segir Chamberlain: aldrei hafa
lífskjör fátækra verið sem nú, allar þeirra
bjargar horfur svo óálitlegar; sje frí-
höndlun aflarasæl?
Hví hefur klækja tiÍKOStnaður vax-
ið undir fríhöndlun, úr $30,000,000 ár
1840 til $82,000,000 ár 1881?
Hví var herra Cobden goldin $1,000,
000 (sjá æfisögu Cobdens) af Manchest-
erverksmiðjum og fleirum, fyrir að fá
í lög leiddar fríhöndlunarskipanir, væri
það í hag vinnulýönum en að sporna
við okri?
Hví fjölgar alltaf starfsmunnaflokk-
ur vor?
Hví hefur línvinna gengið til þurrð-
ar hjá Engl., en aukist hjá Þjóðverjum,
um 300 af hundr. undit tolllögum?
Hví hefur Þýzkaland aukið útsölu
sína á verksmiðjuvarningi undir tolllög-
um, mótstöðumenn tollsins sögðu að
hann mundi verða því að fótakefli?
llafi tollurinn verið Bandaríkjum til
hnekkis, þvl hefu'- þá þjóðin á tuttugu
og fimm árum fjölgað um 20,000,000?
íbúatala borga vorra tvöfaldast, kolatekja
vor aukist frá 900,000 til 9 mill. tonns?
Málmvinnendum fjölgað frá 53 þús. til
350, þús? Timburverzlunaukist? Vinnu-
lýður fjölgað frá 60 þús. til 160 þús?
Aukist vinna fyrir 35 þús. í staö 12 þús.
við pott, stei n og glasvarning? Aukist
járnbrautir frá 30 þús. til 130 þús.
mílna? Aukist tala bænda frá 2 mill., til
4 mill., aukist verð bújarða um tugi
mill? Aukist verð kvikfjárs frá 1 billion,
tll meir en 2 bill.? Aukíst tala sauð-
fjár úr 22 mill. uppí 50 mill?
aukist ullvara úr 60 mill. til 350
mill? Hvi eru daglaun hærri hjer en
annarsstaöar? Hví eru börn öll hjer vel
fædd og klædd? Hví er hjer betur far-
ið með vinnulýð en annarsstaðar? Hví
verða hjer fleiri óbreyttir daglaunamenn
verkstjórar, en í nokkru öðru landi?
Hví greiða sjálfstæðir daglaunamenn vor-
ir átkvæði fyrir tolli? Vegna þess að
tollurinn er velmegunar lífæð þjóðar-
innar.
CHARLES REAlD.
(Eggert Jóhannsson, þýddi).
(Niðurlag næst).
Á nú sje jeg hvernig því er varið’,
svaraði Sara. ,Þeir eru búnir að meiða
sjálfstilfinningu þína, og þá er allt úti.
Einskis manns ást getur yflrbugað stæri-
læti hans. En ef þeir vissu hve innilega
þú ert elskaður og virtur, þá trúi jeg ekki
að þelr gætu fengið af sjer að fara þann-
ig með þig. Góði Joseph! vertu þolin-
móöur. Trúðu mjer, aö jeg elska þig
meir en þú eða nokkur annar maður
nokkurn tíma getur elskað mig. Þú ert
svo hrærður, svo æstur, góði, að þú hræð-
ir mig! En hugsaðu nú meö hægð allra
snöggvast um það, hvað bezt er í hjú-
skaparstöðunni. Er það ekki virðingin,
hin viðkvæma ást og dagleg umgengni
við þann sem maður elskar? Hvaöa eigin-
maður verður meiri blíðu og ástar að-
njótandi en þú? Systir mín ann þjer,
barnið mitt ann þjer og jeg elska þig
eins og sjálfa mig. Ef þú bara sæir
okkur, þegar þú ert ekki við! Þá er allt
dauttogdoflð, ogviðsitjum allar þegj-
andi. En undir eins og þú kemur, færist
fjör og líf í okkur og allt á heimilinu.
Þú ert okkar herra, okkar ánægja, okkar
sólarljós! Erþað einskisviiði?’
Vesalings Joseph drakk þetta ilm-
andi hunang, og augu hans tindruöu, en
houum gekk illa að melta þessa fæöu.
Hrtim sagöi að þetta væri frábærlega in-
dæl orð, og að það hefði verið sá tími,
að þau hefðu glatt eyrun og blindað
augu hans fyrir sannleikanum, en að
hann værl orðinn eldri nú, og búinn aö
læra það, að kvennaorð væru ekki kosta-
meiri en andrúmslopt; að maöur gæti
af verkum konunnar, og verkunum ein-
um, dæmt um hjarta hennar. (James
Mansell’ hjeít hann áfram, ,er maður á
sama aldri og jeg er, og því ekki að
vænta aö við bæði lifum lengur en hann.
Þess vegna, þegar þú neitar að skilja viö
hann lagalega, þá er það alveg þaö sama
eins og þú segðist aldrei skyldir verða
konan mín, fyrr en hann gerði okkur þaö
til geðs að deyja. Og hvað er þetta annað
en fara með mig eins og kálf ? Jeg hef
enga löugun til að lifa og deyja pipar-
sveinn, einungis til að geðjast James
Mansell, eða þeirri konu, sem vill lafa á
honum æfina út. Jeg fer þess vegna
burtu hjeöan, hvort heldur það færir
rnjer líf eðp. dauða!’
jNei, Joseph!’ svaraöi Sara með
stífni. ,Ef við eigum að skilja, þá er
mitt hlutskiptl að fara, þitt að vera.
Þetta fallega hús og þessi garður, þar
sem jeg hef átt svo góða og glaða daga,
er ávöxtur þinnar iðjusemi, þinnar fram-
sýni og þlnnar umhugsunarsemi, en sem
jeg get ekki endurgoldið eins og þú átt
skiliö. Síðarmeir er því liætt viö nð þú
skoöir migsem vanþakkláta, og með því
sundurmerjir hjarta mitt að öllu leyti.
Nei, minn kæri vin! um þetta eina
máttu ekki neita mjer! Þú verður aö búa
hjer, en láta mig aptur flytja í litla húsið
viö Grænugötu, að lofa mjer nð sjá i>ig
veröa ríkann og gera einhverja þá konu
glaða og ánægöa, sem elskar þig heitar
og betur en jeg. Þú elskaöir mig heitast,
þegar jeg stóð fyrir innan búðarboröið í
litlu búðinni, á meöan mjer kom ekkl
einusinni til hugar að álíta sjálfa mig frú’.
Hún byrjaði þessa ræðu hetjulega, og
ætlaði ekki aö gugna, en eptir því sem
lengra kom fram 1 hana óx titringur radd-
arinnar, og þegar hún enti, flóðu brenn-
heit tár niöur um vanga hennar.
,Nei, Sara!’ svaraöi Pinder. ,Þú
fær ekki að hafa allt eins og þú vilt!
Lucy elskar mig og er tilbúin að gerast
dóttir mín, jafnvel strax á morgun. Jeg
vll ekki meiða hana, og jeg get ekki sjeð
þig flytja í Grænugötu. Nei, jeg ætla að
fara og taka ekkert með mjer, nema
ferðaveskið aö tarna, stærilæti mitt og
hjartaö, sem þú hefur þrælkað og brotið’.
O, Joseph!’ veinaöi Sara, grátandi,
og málrómur hennar einn hefði getnð
brætt blágrýtisstein. ,Er ekki skilnaðar-
stundin nógu bitur, þó þú skiljir ekki
við mig reiður? Jeg gæti ekki reiöst við
þig, þó þú tækir líf mltt!’
^Skilja við þig reiður’, sagði Pinder.
,Nei, það veit guö, að jeg geri ekki!
Fyrirgefðu mjer, elskan mín! ef jeg hef
talað hranalega, og gefðu mjer hönd
þína að skilnaði’ Hann rjetti fram hönd-
ina, en hún greip hana og þakti með
brenm.ndi kossum. Hann kyssti og hönd
hennar innilega, og livert um sig laugaði
hönd hins í táraflóöinu, sem á skllnaðar-
stuudinni varð ekki stöðvað.
ELDI|AUNIN
Eptir