Heimskringla - 29.08.1889, Side 3

OO MA-KITOBA .iarnubautib.
—HIN
eiB2 Dinii-'Car-tant til saiars.
I'rainúrskarandi Pullraan-svefnvagnar,
-aíbragðs I>iniug-(‘ars, óviðjafniuilevur
viðurveriiingTir.
FAR-BBJ K 1’
—FÁST—
til allra staia ianaa aastor-Caaaia,
til Britiah Colurabia, og allra staða í
Bandaríkjura. Lcstir pessararar brautar
eiga aðgaug að öllum saraeinufiuui
vairnstöðvum (Vnion Depott).
Farbrjef fást og til aillra staða eystra
VFIB STORVÖTAIX
meK stóruin niðursettu verði.
Allur tiutningur til staða í Canada
merktur „í ttbvrfrS”, svo menn komist
hjá toll-prasi á ferðinni.
KVROriJ-FA ItlSli.l EF SK1.1»
og herbergi á skipum útveguS, frá og
tí! Englands og annara staða i Evrópu.
Aiíar be/.tn ,.línUrnar” úr að velja.
U K1X. FERDA RFA RKIM EF
tíl staSa við Kyrrahafsströuúina fást hve-
mer sem er, og gilda um 6 mánuöi.
Frekari upplýsiugar gefa uinboðsraeun
fjelagsius hvort heldur viil skriBega eða
munnlega.
H. J. BELCH,
farbrjefn agent-385 Main St. Winuipeg
HERBERT 8WINFORD,
aðai-agent ----- 457 Main St. Winnipeg.
J. M.GRAHAM.aðal-forstöðumaður.
NORTHERN PACIFIC & MANITOBA
J-xUNBRAUTIN.
Lestagangsskýrsla í ífildi siðan 1. apríl
1889.
D»gl.
nema
s. d.
l,25e
l,10e
13,47e
11.55 f
11,24 f
10.56 f
10,17 f
9.40 f ll,:?8f
8,55 f lll.OOf
8.40 fll0,50f
IOxpr.
No.51
dairl.
l,40e
l,32e
l,19e
12,47.-
13 2
12J)8e
ll,55f
Expr. Dgl. W
No.54 nma a
dagl. s. d.
9:
járnbr. stöðv.
k.-Winnipeg f.
Ptage Junet’n
..8t. Norbert..
:... St. Agathe...
•Silver Plains..
....Morris....
. ...St. Jean....
... Letallier.... |56
f.WestLynne k!65il3,l0e
f. Peinliina k. 66 13,35e
9,10f
| 9,20f
9,37 f
24jl0,19f
33 10,45f
11,051’
11.23
ll,45f
6,85f;..Wpg. Junc’t..! | 8,50ej
e.m.
4,00
4,15
4,38
5,86
6,11
6,42
7,07
7,45
8,30
8,55
4.00e:...f.St. Pautk... 7,05f
6,40«'... . Heleua. 4.00«*
; 8,40e .. tinrrisou 6,85e
1 l.Ofifl.. •Spokíuje. 9,50 f
' S.OOf . f'ortland 7,001'
1 4,20f .. /I'ncomu ..' 1 6,45f 1
e. in. if. m. f. m. e. rn.ie. in
2,30 8,00 St. Patil 7,30 3,00 7.30
e. m. f. m.:f. m. f. III. e. m.je. m.
10,301 7,00í 9,30 Chieago 9,00 8,10: 8,15
e. m, e. m. f. m. e. m. e. m.;f. m.
6,45 10,15- 6,00 I>etróit 7,10 10,45 6,10
f. m.ie. m. f. m. e. m.
9,101 6,05 Turonto 9,10 . 9,00
f. m.le. in. f. in. e. m. e. m.
1,00* 7,50 N. Y ork 7,30 8,50| 8,50
f. m.le. m. f. m. e. m. e. m,
8,30 8,00 Bostou 9,35 10,5010.50
f. m. e. m. e. m. 1. m.
9,00* 8,30 Montreal 8,15 1 8,15
festu, trúmensku, fagra mannkosti og
afSsto"K við undirokaða, og skörungar
pær konur, er sýndu af sjer rausn og
maunvern. Af pessu bergi erum vjer
brotnir bræður mínir! En vjer erum
því raiöur ofmargir að verða úrættaðir
kynstofni vorum, og pað ekki síst sr5-
an vjer fluttum hingað vestur. Eitt er
þnS þó sjerstaklega sem mjer virðist að
standaokkur mest fyrir öllum framfara
þrifum, það er hin gamla ótuktar ættar
fylgja. Hún hefur hvorki fluzt með okk-
ur hingað í hirzlum vorum eða farangri,
heldur i inngrónu eðli sjálfra vor, pað er
einræningshátturinn, fastheldni við gaml-
ann óvana, óparfa tortryggni, egingirni
og Tjelagsloysi. Með fjelagsleysinu kom
um vjer engu verulega nytsömu og góðu
til leiðar. Vjer erum að sönnu tljótir til
að mynda fjelög, er gætu TeritS mjög
nytvSÖm; en þá kemur tortryggninog egin-
girnin fram og rífur alla bygginguna
niður til gruniin, svo fjelagi-5 veslast upp
og deyr við lítiiin orSstýr; þettn má
enganvegin svo til gnnga. Til þess að
geta teki-5 sannan þátt og liagnað í frels-
inu, sem oss er framboðið eins og
iiSrum, þá verðum vjer umfrain allt að
atieggja þessa ókosti, því án fjelagslyndis
og samtaka verður aldrei verulega neitt
úr þjóð okkar hjer, hversu iniklum hæfl-
eikum, gáfum, aufi og atgertí sem
hún aunars væri búiu. Hofið þjer á stór-
virki, auðleg® og framt'ara blómgun
Ameríkumauna, liún er grundvölluð á
fjeiagsskap hagfræði og samvinuu. Og
hátt. Iæsið þjer sögu Franklins
gamla, þessa hyggna, sparneytua og
þjó-Sholla iuannvinar og lærið af henni
hvernig þjer eigið «ð nota lifstimann svo
el sje. f>að er miklu meira varið í að
lesa þesskonar bækur, en að leggja vit
sitt og efni í tilgangslausar skemmtanir
sem engin þýðing er í, neinn til að eyða
fje og tíma a'S óþörfu Nær væri að
stofna einhvern styrktnr eða sparisjóð
fyrir þá peniuga, er gætj orðið oss
júll'um eða mannljelaginu til heilla síðar
ineir. í stnðin fyrir irð þessar skemmt-
anir eru allt af að uukast, og síðiin aug-
lýstar í blöðunum eins og reglulegar
framfarir eða eitthvert frægðarverk.
En hitt knlln jeg talsverðar framfarir og
góðra þakka vert, að við erum meir og
meir að falla l'rá dýrkun Bakkusar
gamla og þjónustu hans, og óska jeg það
megi allt af þróast og margfaldast.
(Frumh.).
Ath.: Htafirnir í. og k. a undan og
eptir vagnatö-Svaheitunum þýðn: fara og
Jtoma. Og stafirnir e og f í töludálkun-
um þýða: eptir miðdag og fyrir nirðdftg.
Skrautvaguar, stofu og Dmtng-vagnar
fylgja hverri fólkslost.
J.M.Örauam, H. Swinforii,
aAnlforn töó u -mo4n r. aAoiumboðmn.
lausri uautu hins góðn. Hjer i Ameriku
liggur hann optast á gulli. Það vex með
houum og hann með því, og þegar hann
er stór orðinn er hann tignaður sem guð
þessa heims. Erlndrekar hans og preUtar
hiuir almáttugu doilarar, draga n'5 sjer
með ósigrandi segulafli hjörtu ffliann-
kynsins og hugnrfar, jafnt hinna hærri
sem lægri. Opt er þeim fórnað sam-
vi/.ku, ró og friði, jaínvel æru og góðu
maunorði á altari hjartans; líkt og þá er
Hákon gamli Hlaðajnrl fórnaði forðuin
daga Þorgerði Hörgabrúði 5 vetra syni
sínum til sigurs sjer. Þeiui er það að
þakku að margir komast til virðingar og
ralda fyrir mútur og tilgjafir þó litlir
sjeu liæfileikar ttl. Þeirra vegna vinnast
opt röng niái, en rjettvísin má lúta í
lægra haldi. í stuttu máli, his si5fer-5is
lega lif er rammeitraS af þessari ólyfjan.
Þvi auðfýkninni fylgja. aðrir lestir, svo
sem ranglæti, metorðagyrnd, lýgi, egin
girni, ómiskunnsemi, svlk, prettir og eun
fleiri afkvæmi. Því er nú ver og miður,
að suniir af löndum’ vorum hafa helzt til
mikið smittast af sumum þessum ókost
um, misst þannig sóma sinn og tiltrú
vandaðra manna, og orðið svo loks aö
flýja hjeSan eins og ófrjálsir sakamenn
Þetta kastar ekki aillitlum skugga
þjóð vora hjá öðruin, ef þ«ð skyldi fara
í vönt, og innbyrðis rýrir það alla tiltrú
og ráðvendni, sera er svo ómissandi
mannlegu fjelagi eins og lífsviðhaldið
sjálft. Látið því frelsisgjöfina sem yður
ar framboðin í dag minna yður á að
sporna við slíku framvegis. Þeir voru í
fornöld kailaöir gó«ir drengir er
fremur öðrum istunduíu dyggð og stafl-
Ilann gjörtordjarfar stjórn landsins
þannig, að hann að miklu leyti hefur í
hendi sinni kjör f jöldans, og heldur í járn
fjötrum hinum gömlu politinku flokkum,
sem báðir, hvor nm sig, samþykkja og
lofa honum að halda verndarskildiyflr
vinnu hans og að gera hana löglega, ef
hann að eins með öllu aínu herlifli vill
hjálpa þeim við kosningarnar.
í hundrað ár hafa menn verið a5
reyna að minnka vald hans og draga dr
störfum hans, en iitlu áorkað. Reynslan
sýnir, a5 eyðilegging og dauði er hver-
vetna á hverju augnabliki í fótsporum
hans, og áttundu hverja mínútu sendir
hann eitt af offrum sínum inn í eilífðina.
Hann er hættulegri en höggormur, ó-
meðfærilegri en fellibylnr og banvænni
en austurlanda kólera.
Hin einasta von fyrir heimili okkar
er, að þessi ófreskja verði með tímanum
drepin og grafin með andlitið niður,
svo, ef hún nohkum llma lifnaði vi5 apt-
ur, að þá væri hægt nð vísa henni veginn
ti! þess staður, sem hún á uppruna sinn.
(Tekið eptir „Union SignaP').
JOHNSTOWN-FLÓÐIÐ.
Frá því heinnirinn fyrstfór að skrá-
setja sín iniklu slys—hin hræðilegu um-
brot náttúrunnar gegn manninum, er leit-
ast við að buga bana, má eflaust telja
Joiinstown fló5i5 eitt með hinum sorg-
legustu er nokkurn tíma hefur átt
sjer stað. Tíuþúsundir manus eða fleira
týndu lífl og nálega 30,000 manns misstu
þar síua kærustu vini, sína einustu stoð
og styttu. Þa5 er áriðandi að hafa sög-
ur af öðru eins og þessu, vernda5a frá
glötnn, með því að fá atburðina saman-
dregna í eina heild, greiuilega og hlut-
drægnislaust ritaða. Hin síðasta bók um
þettaefni, nefnd: uThe JohnMown Ulood”,
g-tin út af U. S. Ooodapeed if: Co. r Aew
York, er einkar fróðleg, og segir sög-
una makaiaust greinilega. Höl'undurinn,
Qeorge T. Ferrin, .4. .K, var, nð oss er
sagt, æði tíina í hinunt eyðilagða bæ og
aflaði sjer efnisins á staðnum, þar haua
etúderaöi afstöðuna og allar kringum-
stœðurnar, er leiddu til þessa ógna sorg-
arleiks. Að segja þvílíka sögu rjett, og
jafnframt þó aö fá á hana dramaUxkonn
lilæ, útbeimtir eigin sjón og rannsókn á
sjálfnm staðnum. Þetta ger5i höfundnr-
inn og er afleiöingin sú, að saga hnns er
(Aðsent úr Randaríkjum).
KONUNOURINN BAKKliS
er hinn voldugasti höfðingi í Bandarikj-
um (máske i heimi), og þó er hann eng-
in innfæddur þ<‘gn, og hefur ekki feugið
nein rjettiudi sebi borgnri. Hnnn er
nda ekki nein guðs sköpuð skepna, og
hefur því engan rjett til nð lii'ti. Og þó
hefur hann stöSugt 545,621 menu í þjón-
ustu sltini, að búa til ogselja „eldvatn”.
Hann eyðileggpr meira en 40 ruilj. bush:
af korni árlegn, en úr þ<*im nuetti baka
600 inilj. af 4 pd. brauðum,og með þeim
mætti brúleggja 30 f-ta lireiða götu frá
Boston til Chicago. Þessi voldugi höfð-
ingi fjötrar Itandaríkin í Vesturhelmi í
ekki ininnu en 1 billíón og i hnndrui)
milíónir dollars drleg gjöld. Þuð er
meira en öll gjölil til presta, kirknu og
alþýðuskóla i öllu landinu, eðasem svar-
ar 43 doll. fyrir Uvern einasta mann í
landinu, konur og börn meðtalis. Hví-
lík tírn!
Ilanu hefur stöðugt til kennslu ekki
færra en 6 milj. af meðborgurum vorum,
og þar af eru 600.000 reglulegir drykkju
menn, sem eru á hraðaferð að flýta sem
mest fyrir dauða sínum.
Ilann gerir sig sekann í ráni með ó-
tal mörgu móti; hann rænir mennina
(dýrkendur sína) öllum peningum þeirra,
viti og sómatiltínning, heilsu og allri
sannarlegri vellíðan, jafnvel sjálfri sál-
unni. Konurnar rænir hann kxrleika og
umönnun manna sinna og forsorgun
barna þeirra til fæðis, klæða og mennt-
unar.
Ilann er sekur íótal morðum á efsta
stigi og drepur hópa af meðborgurum
vorura, minnst 70 þúsund árlega. Hann
sendir meira en 100 þúsund börn á fá-
tækrahúsin á hverju ári og bindur með
þvílandinu $10 milj. skuldabyrSi árlega.
Ilann er.skuld í minnst 80 100. pörtum
af öllum illverkum sem framtn eru i
þessu landi árlega.
upp úr blöðunum, er hann var að skoða,
og benti greifanum að ganga bnrtu. En
ekki mælti hann orð fyrr en Kiseleff var
áburtu, en segir þá: ,Jeg hef um áríð-
andi efni að tala. Gerðu svo vel að fá
þjer sæti’, og benti Gallitzin me5 mag-
urri og óstyrkri hendi a5taka sjerstól, en
hjelt áfram: 4Vor mildi herra, keisar-
inn, hefur verið svo góður að veita þinni
frægu framgöngu eptirtekt, bæði í Bal-
kanfjöllunum og fyrir handan þau’.
,Það hefur æti5 verið löngun mín,
að koma svo fram, að hans hátign mætti
vel líka,. og ætíð að reynast nýtur þegn’,
svaraði Gallitzin.
,Og’ hjeit Gortschakoff áfram, eins
og hann hef5i ekki teki5 eptir þvi að
hinn tók fram í, ,jeg hef einnig athugað
feril þinn með mestu ánægju. Vegna
þinnar löngu fjarveru frá Rússlandi er
jeg því miður þjer ekki eins nákunnug-
ur og jeg vildi, en föður þinn þótti mjer
heiður að eiga fyrir vin. Og afi þinn og
jeg vorum skólabræður, og áunnum
okkur í sameiningu okkar fyrstu heið-
ursmerki,. í einu Circassiu-strí5inu. Stuða
þín er vandasöm. Frægð tveggja mik-
illa nafna í sögunni eru i þinni vnrð-
veizlu!’
,Til þessa’ svaraöi Gallitzin djarflega
,hef jeg ekkert það aðhafzt, er kasta
kunni skugga á þeirraæruverðu nöfn'.
,Vel sagt! Eins og sannur Gallitzin!’
svaraði Gortschakoff, um leið og hanu
færði stól sinn nær honum. Og að af-
staðir.ni þungri hóstahviðu hjelt hann á-
fram, en í blíðari róm en áður. ,En það
er ekki að eins á vígvelliuuin a5 þú
verður að þræða áfram þaun feril, sem
þú hefur nú byrjað svo vel. Þú verður
einnig ineð hollum ráðum a5 taka þátt S
verndun veldisins gegn hinum ofstækis-
fullu níhilistum, sem ekki virðast hafa
meiri löngun til neins en leggja í rústir
hið tignaða veldi, sem hei5ri krýnt hef-
ur staði5 í fleiri aldir, og sem með vitur-
legri löggjöf getur þannig sta5i5 um all-
an aldur. Þú verður framvegis, herra
hershöf Singi, -a5 vera nær persónu vors
milda herra, kei.-arans’.
,Jeg er tilbúinn að hlýða, en, æru-
verðugi herra,. jeg á ekki kenningarnafn-
ið: heishöfðiugi’, svaraði Gallitzin.
Gortsehakoff brosti, en tók upp af
borðinu bókfell, sein eitthvað var ritað á
og neð-mundh' tvo gyilt innsigli, en á
þau var grMfirm hinn tvihöl'5aðí arí
Rússn. ,Lestu þettn’ sagði hann, og
fjekk Gallitzin skjalið.
En á skjalinu var umboð, þar sem
IV'laúislns Gallitzin var skipaður Brigade-
liersliöföingi.. Og undir þaö var rita5:
,7ff/tipo titsmu’.
,(>.ar. Alexis**
Gallitzin hnegði sig o« sagði ekkert,
ekki einungis dramatiok, heidur einnig 1 (.n gnmli mnðurinn tók ekki af homim
svo náttúrleg pennamynd, að hún hlýtur ! augun..
að hræra lesarann. Síðan tióðið átti sjer
stað, er liðiun nægur tími til þoss að
vínsa sannletkann einan úr hinum.
fyrstu og ónákvæmu fregnum, er nauð-
synlega voru flýtisverk. Auðvitað v»r
ekki vel h«gt a5 yfirstíga hinn hræði-
lega virkilegleika, en margt var þó ritað
i fyrstu, sem ekki var að öllu leyti satt.
Aptur hefur mörgu verið bœtt við,. sem
2. K Af .
;V. þröngu, illa iýstu stræti, nú nicrri
ófteru vegna snjóþyngsla, er liggur upp
f'rá.Nevu, stendur h-.tt hás, en mjótt, með
mörguut, en lithim gluggum, og sjest
þuðan vetrarhöllin. Upp yfir fornt'áleg-
uin dyraumbdningi er utan á húsinu
spjald og á það skráð á rússiskri tungu:
JMkvgi bil leigvytil tf’ku eóa mátuii. •r”.
Beggja megin þessa strietLs eru hú.s á
, - ... , . P _ .... . , svipuðn stigi, og bera öll þess vott, að
áðnr var okunnugt, jafnvel þeim or hvað i 1 ■ ’ ’
þau hafl sjeð betn daga, en hnfi gugnað
mesta ástieðn höfðu til að rannsaka alit
nákviemlega.
i fyrir satneiginlegum áhrifum frosts «g
I fátæktar. Að fátrektin á heimili í þessu
Hfiluudurinn hefur augsýnilega gert stræti sýna öll húsin. Það er ekki reyut
..... „ - , ... . til að hylju skortinn. sem hvervetna **r
sjer mikið tar um að Ieyss sitt vandasama •
verk vel af hendi, og gefa heiinintun t
fyllsta skilningi sanntt og undir eins á-
hrifamikla sögu af dauðanum og eyði-
leggingnnni, er á svo óvæntan og skeifi-
legan hátt dundi ytir áhyggjslaast og
glafivært byggðarlag. Útgefendurnir
hafa intibundið söguna í ágætlega úr
garði gerðri bók í 8 bhiðabroti, 522 bls.,
með 48 myndum, er taka yfir lieila bls.
hver. Eptir agentum er óskað hver-
vetna i Ameríku. H. S. Goodspeed & ( o.
borga toll af bókinnl.
sýnilegur, hver som sjón hefur, má sjá
hann. Á ei'sta loptinu í þessn háa húsi
og í því horninu, er fyrs* verður íyrir
hinum sífeldu, grimmu norSantiepjum,
bjó fainilía, frú Ruloff, konu hershöfö-
ingja með þvi uafni. í stærsta berberg-
inu. wr þjetia5i bæöi fyrir dagstofu og
eldhús, logafii tólgarljóstýra í kolu á ó-
máluðu alnöktu furuviðarliorSi, en huefa-
fylliraf viðarkolum seyddist í lítilli stó á
mifiju gólfinu.
VUDINIK MHIIJST!.
Eptir
ALFRED BOCHEFORT.
(Eggert Jóhannsson þýddi).
Gekk þáprinzinn á eptir greifanum
inn 1 næsta herbergt og nam staðar
frammi fyrir háöldruðnm ruanni, hvítum
af hærum, skarpleitum mjög, laugleitum
og þunnleitum, með ótal hrukkur á and-
liti. Hann vai í hirðklæðum, er mönn-
um í hans stöðu tilheyrSi, og í fljótu
bragði sýndist áhorfandanum eins og þar
væri fyrirhonumegypzk múmia i litklæð-
um.
Þessi ma5ur var Gortsch ikoff prinz,
œ5sti ráðgjafi Nikulásar keisara, og jöt-
unmenniö, sem nú breiddi sig út yfir og
verndaði hásæti sonar lians, Alexanders
keisara.
jSamkvæmt boði þínu, Uáæruver5ugi
herra, er jeg hingað kominn’, sagði Gal
izin prlnz, undir eins og Kiseleff hafði
nefnt nafn hans. Gamli maðurinn leit
Yi5 borðiö sat frú RulolT og dóttir
bennar, hin fagra Elizabet, og snumuhu
af ofurkappi, eins og undir því væri kom
ið að fenglst annar tólgnrinoli i koluna og
annnr kolahnefi i eldinn. Út við glugg
ann, er vissi að vetrarhöllinni, að hinni
skrautlegu Nevu og öðrum óteljandi
hlýju og skrautbúnu húsuin í borginni,
stóð uugur maður, 22—23 ára gainall,
sem horf5i á alla dýr51na, og horfði (-6 á
ekki ne.itt. Hann var meðalmaður á hæð,
en svo þjettvaxinn að hann sýndist lægri
en hann var. Hár hans var skorið eins
og á hermönnum, og allir tilburðir hans
sýndu að líkami hans var æl’ður í lier
mannlegum iþróttum. Klæði hans fóru
vei, en voru orðiu snáð ,og þau sýndu aíí
haun var stúdent, eða hafði veriö þaö
á náma-kólanum.
,Bölvun hvili á þeim! Ilimnanna
itærsta bölvun hvíli yfir ætt þeirra Paulo
witschog Romanoffs!’ sagði hann upp úr
þurru, og stappaði fótunumíbert gólfið
brœði sinni.
Frú Ruloff leit upp frá saumunum
og festi bláu kyrrlátu atigun á syni sin-
um. Hún hafðí veri5 falleg kona, en
tíininn og armæða Hfsins höfðu rist rúnir
sínar á andlitið og hið ljósgullna hár
hennar sem fjell í breiðum bylgjum uið-
urundan snjóhvítri húfu var skotið silfur-
gráumlokkum. Og hendur henuar, svo *
smáar og nettar og mjallab.vítar, sýndu
að þær höf5u ekki til lengdar unnið að
jafnerfiðu verki og nú.
Þolinmæði, þolinmæ5i, sonurminnl’
sagði hún með lágri, en hljómskærri
röddu. ,Vi5 skulum ekki hætta a5 vona
fyrr en við höfum heyrt hvað gamla vin-
inuúa okkar, honum Gallitzin prinzi af
Novgorod, verður ágengt”.
Þegar hún hafði nefnt nafn prinz-
ins leit einnig Elízabet upp úr verki sínu,
en dreyrrauð alda fjell um andlit hennar
og niður um mjallhvítanu hálsinn. nún
leit út eins og móðir hennar hefur hlotið
að gera, þegarhún var 18ára gömul, ineð
þeim mismun einungis, að armæðublær
gat ekki hvílt á andliti móðurinnar á
þeim tíma, þar hún var dóttir auðugs
aðalsmanns. En Elízabet var hetjuleg,
og hefði mátt ætla hana norska víkings -
dóttir. Hún mælti ekki orð frá munni,
en hjelt áfram að sauma. Bróðir henn-
ar hjelt sinni stefnu þrátt fyrir aðvörun
kerlingar. Hannvar ungur, á beztaaldri,
og bló5 hans hitnaði og hann fylltist
inannlegri bræði, er hann hugsaði um
órjettinn sem honum var gerður.
,Það er eins vist að Gallitzin verði sá
næsti’, sag5i hann. ,Þa5 er ekki langt
síðan jeg mætti honum á leið til vetrar-
hallarinnar að skipun ferlikanins Gort-
schakoffs. Það er eins víst a5 Wladislas
Gallitzin verðiá morgun íjárnum, drag-
andi hlekkina gegnum sujóinn og á leið-
inni til Síberíul’
,Nei, uei! Segðu ekki þetta, bróðir
minn!’ lirópaði Elízabet.
,Og því ekki hann, ölduugis eins og
fa5ir okkar. Kr Gallitzin-ættin a5al-
bornari en okkar, eða á hún fleiri hug-
rakka hermenn og föðurlandsvini?'
tEn’ sagði Elízabet ^Waldislas er ný-
kominn úr sigursælum lei5angri á Bal-
kanskagal’
tÞa5 er tjett! En kom það föður
okkar að ha!di, að hann hatði uunið
veldinu ónutanlegt gagn á vigvelii, og
þó á honuin væru ör eptir htmdrað orr-
ustur, þegar keisaraþrælainir og njósn-
ararnir gerðust ljúgvitnií Fyrir einu
ári síðan var onginu í uieiri metum hjá
Alexander Paulowitseh, vorum lierra og
keisarn, en hershöf5inginn og greifinn
ituioff. Enginn átti þá meiri eða fegri
föSurleifðir og enginn átti siella heimili
en hann. Eu hvar er hann nu? Land-
rækur þricll, klæddur skiunlntnaði ogí
jjrnhlekkjuin, wm ekki eru tekuir nema
j af hönduni hans um dagii,einungis nð hanD
| bess betur geti beitt jarðöxiimi og rek-
| unni í hinuni dimmu, bauvænu uámum
j í SíberíuT
/>, sonur itiinn, -onnr minn! Mál-
aðu ekki myndinn svartari en hún er í
hugu minunit Y’ægðu injer!’ veimiði frú
Ruloff.
tFyrirgefðu mjerinóðir!' svnraði
Vladimir og kyssti móðuv siua. ,Af á-
setningi vildi jeg ekki aukn harmi, þíua, t
eu jeg get ekki hulið hugsaniruar,, sein
yfirgefa mig hvorki á nóttu eða degi
Ki'Saii eignir okkar voru gerðar upptæk-
iir, yiS allslaus og uijer ómögulegt að
vernda ykku>- frn ei-fiðri viniiu og alls-
konsr skorti. Meuu eru fúsir að viður-
kenna aö ,ieg ligfii ínuði þekking og liæfi
leika til þes . a'K. tninnsta kostigS vinna
þeim fyrir brauSi sem jeg ann, en enginn-
hefur þrek til »0 taka í þjóiiusUi son
vjelræðaraanmúiis! Undiityilur keisar-
ans tærðu honuai tljótt þá fregn, að þeir
sem gæfu nijnr atvimm v»ru nihilistnr,
og þeim binutn sömu værs þá eyðiiegg-
ingin vís á einu nugunMiUi. Bölvun
bvili yfir ivtttegg Rnmanoffs! segijeg enn
<>g uptur. ijitum þá hriugirirða hása*tl
eir.veldisins nie5 tíuþúsnndfölduni hring
hyssustiugja í höndum þvingaðra her-
nianna. IAtum þá. srrtja alvopnnðann
Kósakka álivern Itest scin til er milll
Dunár oc Nevu. iittuin þá troðfylla
með hermiinnuiu vigtrirðingarnar nð
Kronstað og raða fiillliyssnm á livert
stræti i Pjetursborg. Látum þáiænalýð-
inn hiuni síðustu ögn frelsisiHS, sem er
ekkeit nema luvfniS tómt, eu fylla hveru
b:e, hvert kauptún me5 háðnngan’erða,.
skriðandi njósnara. Látum þá gera allt
þettn, en samt geta þeir ekki verndað
hjarta Ctrott7i(i7ia fyrir sverðsoddinum
e5a liásæti hans fyrir oldibröndum.
Fimmtíu iniliónir manna bíða eptir bend-
ingunnit Umgjörvallt veldi Rússa stura
augu lýðsins, hungriið og þyrst eptir
hinuibeztugjðf skaparans—frelsinu -út í
myrkrið, væutnndi eptir hinum fyrsta
! A .. (*, -wi nk/i 7\ ■ l I, ,1 ■.í 1 ■ !■■■ 1. . i 1 ^
*) Svo
keisarl.
Rkal það vera. -Alexander
neista, fyrirtKiða komandi báls! I«ði5,
biðið! verið þolinmóð! Ttminn nálgast,
að lopti5, aem nií er fullt af ósamræmuni
klið vopnn og angistarópi hinua þrælk-
uðu, fyilist samræmum hijóini högginnn
lilekkjaaf únliðmnog öklmn þegnanna!’
Ásýnd Vlndimirs var i fyllsta máta
tignarleg og tilbnrðir hansog hreifingar í
sannleika hetjnlegar, er hann flutti
þessa þruninndi ræðit. Þæv mæðgur
iiorfðu á hann og dáðust að lioi u n, en
voru þó óttuslegnar.
.Vladimir, sonur minn! Veistu ekki
að þeir vnkta þig, og að ef ein einasta
setning af því er þú sagðir nú, bærist að
eyrmn þeirra, þá slitu þ-ir einnig þig úr
fttðmi mínuin?’ spurði móðir hians.
.Berðu luirm þinn í hljóði, ef þú elskar
inig, og lærðu af Elizabetu að bera þig
vel og vera þolinmóður’. Og hún faðm
nðl son sinn og grjet. (Framh.).