Heimskringla - 24.10.1889, Blaðsíða 3

MTHEi PACIFIC
oö Manitoba jaknbrautin.
—HIN—
m Diuiní-Car-braiit til suðnrs.
Frainúrskarandi Pullnaan-syefnvaírnar,
afbragðs Diniug-Cars, óviðjafnanlegur
viðurgerningur.
F 4 R -■ K R J E F
—FÁST—
tii atlra stala iunan acstar-Canatla,
til British Columbia, og allra staða S
Bandaríkjum. Lestir þessararar brautar
eiga aðiang að öllum sameinutSum
vagnstöðvum (Union Devots).
Farbrjef fást og til alllra staða eystra
YFIB STORVÖTXIJi
metS stórum niðursettu verði.
\llur flutningur til staða 1 Canada
merktur ttí ábyrgtS”, svo menn komist
hjá toll-prasi á ferðinni.
BVROPV -FA llBSt.t) EF SKI,1>
og herbergi á. skipum útvegutí, fra^ og
til Englanils og annara staða í Evrópu.
Aliar beztu „línurnar” úr að veija.
Hltl XB FKRRARFARB R.I K F
til stafSa við Kyrrahafsströndina fast hve-
nair sem er, og gilda um 6 mánuði.
Frekari upplýsingar gefa umboðsmenn
fjelagsins hvort heldur vill skriflega eða
munnlega.
H. J. BELCH,
farbrjefa agent - - - 285 Main St. 'VV innipeg
HERBERT SWINFORD,
aðal-avent - -- -- 457 Main St. Winnipeg.
J M GRAHAM. aðal-forstööumaður.
NORTHERN PACIFIC & M ANITOBA
J-iRN BRAUTIN.
Lestagangsskýrsla í gildi síðan 1. sept.
flutn. nr. 55 dagl. nema sd. fólksl nr. 51 dagl. Central (OOth)Meridian Standard Time ^ | c -J • : fólksl nr. 54 dagl. fltn. nr56 dagl nma sd. e.m. 4,15 4,31 4,54 5,18 5,51 6.27 6,59 7.27 8,00 8,35 8,50
12,15e 11,57 f 11,30 f 11,00 f 10,17 f 10,07 f 9,35 f 9,00 f 8,34 f 7,55 f 7,15 f 7,00 f l,40e l,32e l,20e l,07e 12,47e 12,30e 12,10e ll,55f ll,33f ll,05f ll.OOf 10,50f 2,25t' 4,40e 4,00e 6,40e 3,40e l,05f 8,00f 4,20f járnbr. stöðv. .Winnipeg. . Ptage Junct’n ..St. Norbert.. ... Cartier.... k. ...St. Agathe... f. •Silver Plains.. ... .Morris.... . ...St. Jean.... . ..Letallier.... f. k. ..WestLynne... k. f. f. Pembina k. ..Wpg. Junc’t.. ..Minneapolis.. ...f. St. Paul k... .... Helena.... ... Garrison... . ..Spokane... . ..Portland... .. „Tacoma ... 0 3,6 0,4 15.4 23,7 32,6 40.5 46,9 56,1 65,3 68,0 9,25f 9,35f 9,48f 10,00f 10,17f 10,37 f 10,5öf ll,09f ll,38f 12,01e 12,06e 12,15e 8,50e 6,35f 7,05f 4,00e 6,35e 9,55f 7,00f 6,45f
PORTAGE LA PRAIRIE BRAUTIN.
Mixed No. 5 dagl. neraa sd. Mixd N. 6 dagl.
nema sd.
9.50 f 9.35 f 9 00 f 8.36 f 8.10 f 7.51 f 7,86 f 6,45 f . .Winnipeg.. Ptage J unct’n . .Headinglj’.. ..Hors Plains.. . .Gravel Pit.. . ..Eustaee... .. Oakville .. PortLal’rairie 4,00 f 4.15 f 4,51 f 5.16 f 5,43 f 6,03 f 6,19 f 7,15 f
Ath.: Staflrnir f. og k. á undan og
eptir vagnstötSvaheitunum þýða: fara og
koma. Og stafirnir e og f í töludálkun-
um þýða: eptir miðdag og fyrir mitidag.
Skrautvagnar, stofu og Z>t«t«fir-vagnar
fylgja lestunum merktum 51 og 54.
Farþegjar fluttir með öllum p.lmenn-
um vöruflutningslestum.
J. M. Graham, H. Swinford,
aðalforstöðumaður. aðalumboðsm.
mail mnm.
INNSlGLUÐ BOÐ send póstmálastjóra
ríkisins, verða meðtekin í Ottawa þangað
til á hádegi á föstudaginn 22. nóvember
næstkomandi, um pósttöskuflutning sam-
kvæmt fyrirhuguðum samningi, fram og
aptur eptir fylgjandi póstleiðum um
fjögraára tíma frá 1. janúar næstkomandi:
Bikds ITn.i. og Railway Station, 6 sinn-
um í viku; vegalengd um % míla.
Gladstone og Mekiwin, tvisvar í viku;
vegalengd um 15 mílur.
Keewatin og Raii.way Station, tólf-
sinnum í viku; vegalengd um 14 úr mílu.
McGregor Station og Wellington, via
Beaver Creek, einusinni í viku; vega-
lengd um 12J4 mílur.
Manitou og Mussellboro, einusinni í
viku; vegalengd um 15 milur.
Reaburn og Railway Station, fjórtán-
sinuum í viku; vegalengd um % úr milu.
Stoneivall og Wavy Bank, einusinni í
viku; vegalengd um 8 mílur.
Prentaðar auglýsingar gefandi nákvæm-
ar upplýsingar póstflutninginn áhrær-
andi, svo og eyðublöð fyrir boðin, fást
á ofangreindum póststöðvum og á
skrifstofu undirritaðs.
W. W. McLeod,
Post Office Inspector.
Post Office Xnspectors Office, )
Winnipeg, 2nd October 1889. j
GT pATTT B
MINNEAPÓLIS I
A IV í T O B Í1
JARNBRAUTIN. J[ |_
Ef þú þarft að bregða þjer til ONT-
ARIO, QUEBEC, til BANDARÍ KJA eða
EVRÓPU, skaltu koma eptir farbrjefinu
á skrifstofu þessa fjelags
J76 Main St, Cor. Portago Ave.
W innilieg, þar færðu farbrjef alla
lei’vf, yflr, NECHE, ábyrgðarskyldi fjrrir
fríbógglunum ogsvefnvagna-rúm alla leið.
Fargjald lágt, hröð ferð, þœgilegir vagnar
'uj ffciri sameinnubrautir um að velja, en
nokkurt annað fjelag býður, og engin toll-
rannsókn fyrir þd sem fara til staða i
Canada. Þjer gefst kostur á ati skoða tví-
buraborgirnar 8t. Paul og Minneapolis, og
aðrar fallegar borgir í Bandarikjum.
Skemmtiferða og hringferða farbrjef mef
lægsta verði. Farbrjef til Evrópu met!
ölium beztu gufuskipa-linum.
Nánari upplýsingar fást hjá
II. O- iVIciVIiclíen,
umboðsmanni St. Paul, Minneapolis &
Manitoba-brautarfjelagsins, S76 Main St.,
á horniuu á Portage Ave., Winnipeg.
-gy’Taki’ð strætisvagninn til dyranua á
skrifstofunni.
í^pÞessi braut er 47 mílum styttri en
nokkur önnur á milli Winnipeg og St.
Paul, og engin vagnaskipti..
Hraðlest á hverjum degi til Butte,Mon-
tnna, og fjflgja henni draicing-toom
svefn ng diniag-vagnar, svo og ágætir
fyrstapláss-vagnar og svefnvagnar fyrir
iunflytjendur ókeypis,-—Lestin fer frá St.
Paul á hverjum morgni og fer beint til
Butte. Hin beinasta braut til Butte, hin
eina braut, sem ekki útheimtir vagna-
skipti, og hin eina braut er liggur um
Ft. Buford, Ft, Benton, Grent Falls og
Helena.
H. (j. McMicken, agent.
FaRGJALD lsta pláss 2að pláss
Frá Winnipeg til St. Paul “ “ “ Chicago $14 40 $23 40
25 90
“ “ “ Detroít 33 90 29 40
“ “ “ Toronto 39 90 34 40
“ "• “ N.York 45 90 40 40
til Liverpool eða Glasgow 80 40 58 50
Jg^*TULKUR fæst ókeypis á skrifstofu
Heimskringlu. SF7.
M. O. Smith, skósmiður.
09 Koss St., W innipeg.
Dr. E. A BLAKELY,
læknar inn- og útvortis sjúkdóma.
skrifstofa og íbúðarhús
574% ... tlnin St.
I>1-. A. T". DAIVIE.
Læknar inn- og útvortis sjúkdóma og
hefur sjerstaka reynslu í meðhöndlun
hinna ýmsu kvenna-sjúkdóma.
3 tlarket St. E. - Winnipeg.
Telephone nr. 400
Ef þú vilt láta taka af þjer vel góða
Ijósmj'nd, þá farðu beint til The C. F.
R. Art Gallery, 596J4 Main St., þar
geturðu fengið þær teknar 12 (Cab. sizé)
fyrir að eins 1*3.00.
Eini ljósmj-nda staðurinn í bænum
sem Tin Types fást.
53jg’“ Eini ljósmj'ndastaðurinn í bænum
sem ÍSLENDINGUR vinnur í.
596% Main St. - - - Winnipeg.
að bækur, ritáhöld, glisvarningur, leik-
föng, ásamt miklu af skólabókumog skóla-
áhöldum, fæst með mjög góðu verði hjá
W. UGLOW,
484 Main St., Winnipeg.
P r i v a t e B o a r <1 ,
að 217 Ross St.
St. Stefámson.
INNSIGLUÐ BOÐ seud póstmálastjóra
ríkisins, verða í Ottawa meðtekin þangað
til á hádegi á föstudaginn 22. nóvember
næstk., um flutning á pósttöskum stjórn-
arinnar, um fjögra ára tíma frá 1. janúar
næstkomandi, milli Norman og vagn-
stöðvanna, sjösinnum í viku. Vegalengd
um fimm átttugustu og áttundu úr rnílu.
Prentaðar auglýsingar gefandi nánari
upplýsingar um samninginn og skyldur
pósts fást á pósthúsunum að Rat Portage,
Norman, og á skrifstofu undirritaðs.
W. W. McLeod,
Poit Office Inspector.
Post Oífice Inspectors Ofhce, )
Winnipeg, 9th October 1889. )
VLADIMIK NIHILISTI.
Eptir
ALFRED ROCHEFORT.
(Eggert Jóhannsson þýddl).
,Seg hershöfðingjanum Gallitzin,
prinzi af Novgorod, að frú Ruloff ogdótt-
ir hennar hiðji hann að koma inn undir
eins’, saaði frúr Ruloff, ogRuryk salút-
eraði, sneri sjer svo á hælunum, eins og
væru þeir möndlar, og gekk út með sömu
tilburðum og væri hann á hergöngu.
,Jeg óttast að jeg kunni afl verða ó-
velkominn g°stur, ef jeg bíð eptir Vladi-
mir’, sagði Michaei, og mjakaði sjer til á
stólnum og leit til Elízabetar, svo til
móður hennar. Þessu svaraði hvorug,
því í þessu opnuðust dyrnar og hinn svip-
mikli, tignarlegi Gallitzin gekk inn.
Hann kyssti greifafrúna á aðra kinn-
ina og tók svo báíSar hendur Elízabetar í
sínar. Og gleðin sem skein úr -hinum
dökku augum hans, sýndu að löngunin
varmikiltil að heilsa henni einnigásama
hátt og móðurinni. Andlit mej'jarinnar
var nií upplýst af samblandaðri gleði og
feimni. En hún var of vel uppalin til þess
að láta fögnuð sinn í ljósi rnetS orðurn.
Hún dróg að eins stól til prinzins, bað
hann að sitja og sagði: ,Þú hefur ekki
brej’zt eina ögn í útliti’.
,Nei, fagra Elízabet, nje heldur að
lijartalagi!’
í því liann sagfii þetta varfl liann þess
var, að ókunnugur maður var inni, rjetti
sig því upp og hvessti augun á Michael,
en sagði ekki neitt. Oií Michael ræflll-
inn var nú eins illa kominn í þessum fje-
lagsskap, eins og fiskur á þurru landi,
stamaði því ng titraði undir tilliti prinz-
ins, er hann seildist eptir liúfu sinni og
fór hringboginn og hálf-öfugur fram að
dyrunum.
,Jeg er Michael PushkÍDÍ, og var að
bíða eptir vini þínum og mínum Vladi-
mir’, sagði hatin, er hann kom aí dj_r-
unum.
jMichael sonur Pushkíni ve'Slánara?’
si urði prinzinn.
,Sá er maðurinn sami, herra hers-
höfðingi’.
,Jeg man eptir þvi nú, afi jeg hef sjeð
þig fyrr’, sacSi prinzinn og j*pti brúnum,
eins og minningin um fundinn væri hon-
um ekki kær.
Michael gekk út oe gerði sitt ýtrasta
á lerSinni að gleipa bitann sem stóð i
hálsi hans. Úti fyrir dyrunum stanzaði
hann um stund og virti fj'rir sjer akfæri
prinzins og Ruryk, gekk svo burtu og
sagði viðsjálfan sig:
,Svo jeg hef þá prinz fjwir meðbiðil!
Við skulum sjá hvort veðlánarasonurinn
ber samtekki hærra hlut!’
7. KAP.
(Jeg liafðiætlað mjer að finna j-kkur
fyrr’, sagði nú prinzinn, er Michael var
gengin út. (En jeg hef átt svo annríkt
við hirðina. Og svo langaði mig til, ef
mögulegt væri, að geta fært ykkur góðar
fregnir’.
(Það er sönn ánægja að sjá þig undir
öllum kringumstæðum’, svaraði frúin.
Okkur mreðgur báðar hefur Innilega
langaS til að geta í eigin persónu óskað
þjer til hamingju í þinni nj'ju stöðu, sem
þú áttir avo margfaldlega skilið.
(Já’, tók Elízabet fram í. (Balkan-
skagahetjan átti nieira skilið en honum
nokkurn tíma var veitt’.
(Meðvitundin um að jeg hafi unnið
til þessarar stöðu frerir mjer meiri á-
nægju en embættisskjalið meS undir-
skrift keisarans’, svaraði prinzinn. (Jeg
áhjervið hershöfðingja-titilinn. Embætti
Ghourkos er aptur á móti ekki eins
þægilegt fjwir mig; en jeg tók það samt,
í fjwsta lagi af því jeg vildi hlj'ðnast
keisaranum, og í öðru lagi af löngun til
aS geta gert gagn, að geta komið keis-
aranum og þjóðinni til að skilja hvort
annað betur. Og jeg má bæta því við, að
návistmín við keisarann kom mjer til að
vona og gleðjast i þeirri von, að jeg
kj’nni atS geta útvegað greifanum Ruloff
nj'ja yflrhejwzlu, sem, ef hún fæst, jeg
veit að lj'ktar svo, að hann verSur frí-
kenndur og allar hans .eignir og heiðurs-
nafnbætur afhentar honum aptur’.
(0g jeg þakka þjer fjwir þessi orð,
hershöffiiugi’, sagði hún.
(En kallalSu mig Wladislas enn,
mælti prinzinn, (öldungis eins og forðum,
þegar jeg var munaðarleysingi og mjer
fannst enginn staður vera heimkynni
mitt, nema kastali hershöfðingjans og
greifans Ruloffs(.
(Jæja, Wladislas Gallitzin’, sagði frú-
in, og tók hægri hönd hans í sínar báðar.
(Jeg þakka þjer aptur fyrir aðgerðir þín-
ar. Það eru ekki margir gömlu vinirn-
ir, sem sýpa sömu trj’ggS og þú á pess-
um tilfinnanlegu reynsludögum mínum’.
(í því hefurðu ekki rjett fyrir pjer,
kæra frú Ruloff. Gömlu vinirnir eru
hinir sömu, en þeir sem hafa yfirgeflð
þig hafa aldrei veiið vinir'.
(ÞalS er liklega þvi miISur satt sem þú
segir’, svaraði hún, og stundi við.
skólaárum mínum hef jeg komizt að
raun um, að það er ómælandi djúp stað-
fest milli innilegrar vináttu og almenns
kunningsskapar. Góðkunningja getum
við talið svo hundruSum skiptir, en það
er retlan mín að sá megi telja sig láns-
mann, er talið geti fleiri vtni en fingur
eru á annari hendi’.
(Þú ert þá lánsmaður’, tók Elízabet
brosandi fram í, og brosið sj'ndist leiða
gleíiblæ j'flr hefbergið, það afi minnsta
kosti leiddi ro«a fram í kinnár hennar.
(í hverju jómfrú góð’, spurði prinz-
inn.
(í því, að jafnvel jeg get talið vini
þína jafnmarga fingrunum á aunari hend-
inni’.
,Gleddu mie þá mefi því að telja þá
upp’.
(Greifinn Ruloff’, bjwjaði Elízabet,
(kona hans, sonur og dóttir gera f jóra, og
Ruryk held jeg megi gefa litla flngurinn’.
Já, það er satt. Ruryk hefur optar
en einu sinni sj'nt mjer vináttu sína, með
því að hætta líti sínu fj’rir mig’. Og svo
bætti hann við með meiri alvöru. (En
þú hefur talið einn, sem jeg get eiaíin-
lega aldrei skoðað sem vin'.
(Sem óvin þá?’ spurði Elizabet ljett—
úðarlega, þó henni væri allt annað innan-
brjósts.
(Nei, ekki heldur sem óvin’, svaraði
prinziiin. (Tilfiuuingin er hærri og hlý-
legri en vinátta. Sú tilfinning hefur allt
af loðað við mig síðan jeg fjwst sá barn-
ið Elízabetu í örmum fóstrn sinnar’.
Um leið og hann sagði þetta tók hann
litlu höndina hvítu og þrj'sti að vörum
sjer, og hann fann gjörla að hún titraði
eins og uýfanginn fugl í búri. En í
þessu gerði Yladimir þann ógreiða að
koma inn, svo að um stundar sakir verður
tjaklið að falla og bj'lja hinar bliðlegu,
skáldlegu athafnir og orí, sem voru í
vændum.
(Kondu sœll, Yladimlr! Mjer þótti j
vænt um að sjá þig’, sagði prlnzinn, og |
tók vinsamlega i hönd hins örlynda nihi-
lista.
(Og mjer þj'kir vænt um að sjá þig,
ekki síður, og svo vel útlítandi’. Og um
leið gaf hatin til kynna Tneð augunum,
að hann væri eldri en tvævetur.
.Það er fj’llsta ástætia til þess að jeg
væri heilsugóður’, svaraði prinzinn, því
jeg lili spart, eu legg á mig talsverða
vinnu. En veiztu Yladimir, hvað húu syst-
ir þín liefur verið að segja mjer?’
(Nei. Hvað var það?’
(Þa5, að hún sje bezti vinurinn sem
jeg á!’
(Já, og þali er satt. Þú átt engann
trj’ggari rin’.
(En þá er jeg hræddur um að bezti
vinurinn verði afi fórnfrera sjer fyrir mig’.
(0g það fæst hugsa jeg’, sagði Yladi-
mir hlrejandi.
(En jeg þori ekki að biðja nm það,
og svo má jeg líka til með að fara’. Og
prinzinn tók húf u sína, en Elízabet reis
á fretur og rjetti honum höndina, en
horfSi um leið með mestu eptirtekt á eitt
hvað á gólfinu. Hann bej’gSi sig áfram
til að sjá andlit hennar, og hún leit þá
upp óvart, og—mikil óvenja—varirnar
mrettust! Ení þessari einföldu, alúSlegu
og yndælu athöfn speglaði sig ódauSleg
ást. Elízabet Ruloff var frá þessum degi
bundin heitmey Wladislas Gallitzins.
Prinzinn kj’ssti frú Ruloff, tók vin-
gjarnlega i hönd Yladimirs, sem siSan
fylgdi honum út aS sleSa lians, og ók svo
prinzinn með flej’giferð beint til vetrar-
hallarinnar. Og enginn maður í Pjeturs-
borg var í það skiptið ánægSari með
heiininn en hann. Hann fór rakleiðis
til herbergjanna, þar sem hann skyldi
hitta Gortschakoff prinz, en á leiðinni
þangafi mretti hann IÝiseleff greifa, er tal-
aði til hans, og kvaðst ekki hafa fyrr haft
tækifæri til að óska honum til hamingju,
en kvaðzt gera það nú. Prinzinn þakk-
aði honum og sagði jafnframt, afi aðrir
allt eins verðugir hefðu ekki verið eins
heppnir.
(Þafi er rjett aíi trúa því, a5 j-firvöld-
in, sem útbj’ta heiðrinum, sjeu beztu
dómendurnir’, svaraði IÝiseleff. (En
þessi staða þín verður þrej-tandi, ogjeg
má óhætt bæta því við, hœttuleg’.
(Jeg skal reyna að gegna henni svo
vel sem unnt er’, sagði prinzinn.
,Um það eru allir fyllilega sannfærfi-
ir. En mín hugmj’nd er. að heppni sje
opt vissari en ástundun’.
Þegar hjer var komið voru þeir við
dyrnará herbergjum Gortschakoffs, svo
greifinn bej’gði út af leið, hnegði sig og
brosti miki5 vingjarnlega, en hjarta hans
haffii ekkert vinarbros að geyma til þessa
nýja uppáhalds viðhirðina.
(Eins og sannur hermaður ertu kom-
inn á ákveðnum tíma, svo ekki munar
sekúndu’, sagði Gortschakoff, þegar
Gallitzin prinz kom inn til hans.
(Já, því jegá ekkirá-Sá annara manna
tíma’, svaraði Gallitzin.
til en hann’, sagði Gortschakoff. (YilS
vorum báðir fiokksforingjar í sömu her-
deildinni um árið við apturhvarf Frakka
frá Moskva, og þóvið opt værum svangir
og æfinlega svo kaldir og svo þrejWtir, að
hvílustaður í einhverjum snjóskaflinum
sýndist hátíðlegur, ljetum við það aídrei
á okkur ganga að við værum eina ögn
lúnir. Og jeg man jafnvel eptir þvi, að
aíi þinn í þeirri ferð reis sjálfur á fætur
til atS vekja lúðursveinana, svo þeir aptur
með hornum sínum gætu vakiS her-
mennina. í minni herdeild var hann
einnig aðstoðarmaður—hersveitarstjóri á
sigurgöngu okkar til Parisar, eptir or-
ustuna við Waterloo, en glaumurinu og
veizlurnar sem þá fj’lgdu höfðu ekki
minnstu áhrif á hann. Hann var eintrm-
ur hermaður og ekkert annaft. Þá var
fafiir þinn breði hraustur matSur og harð-
fengur. Jeg man eptir þegar hann var
sendur til Warsau. Bann gerði meira
að verkum en nokkur annar til að kæfa
niður pólsku uppreistina. Hann aflaði
sjer líka margra fjandmanna, en æfinlega
fór liann fj’igtlarlaust. Thadeus—Radow-
ski greifi—gerfii tilraun til að ráða hann
af dögum, en það niarkverðasta var, að
þegar greifinn var dæmdur til aftöku. batS
faðir þinn svo innilega fyrir honum, að
honum var gefið líf, var dæmdur í æfi-
langt fangelsi. Ójá’, sagði hann svo. tók
af sjer gleraugun, þurkaNi þau og setti
þau svo upp aptur, (við gömlu mennirnir
lifumalltaf meir og meir í endurmian-
ingu liðiuua daga’.
(Það er mikil g-leði afi hevra þig tala
þannig um þá sem mjer ern svo kætir’,
sagði Gailiczin, hrærður af rreðu og við-
móti karisins.
(0g gleði fjwir migað hafa hjá mjer
þann, seip íramleitt getur endurminningu
um það liðna. En fáðu þjer sæti, herra
hershöfðingi’, sagíi Gortsehakoff. (Þa5
eru 20 mínútur enn til þess tíma, sem á-
kveðií er að vi-5 göngum fjwir vorn
herra, keisarann’.
Prinzinn settist og laglSi sverð sitt
þvert yfir knje sjer, en kar! hjelt áframr
,Jegber til þín hlýrri hug enbláttáfram
málvinir gera. Jeg vil sjá þig efia þína
jafningja komast í aðra eins stöðu og
mína, þegar jeg fell frá, sem hlj'tur að
veríSa bráílega. Og stórveldi'5 rússiska
horfir jrflr hópinn, til að sjá hvar sjeu
traustir armleggir til að stj’ðja sig og
stjórna sjer j’fir hið ólganda haf tímans,
sem allt af er hvítfyssandi vegna hugsun-
arlausra æsinga, og inn á friðarins og
farsældarinnar hafnir, þar sem bíða fram-
farir og verðskuldaður sigur. Þú ættir að
giptast konu, sem færti þjer bæði fjár-
muni og göfugt ættarnafn. Og jeg þekki
eina slika!’
(Þær eru sjálfsagt margar slíkar’, sagði
Gallitz.in og gerði sjer upp hósta.
(Nei, nei! Þær eru mjög fáar, sem
jat'nast á við greifadótturina Alexandrinu,
dóttur Rekoffs admíráls’.
(Hvað! Hún frænka þín?’
(Einmitt þafi! Og engu verri fyrir
það, vona jeg!’
(Þvert á móti, háttvirti herra, þeim mnn
eptirsóknarverðari. En jeg hef heyrt
því flegt fj’rir, aft frú Alexandrína sjetrú-
lofuð nú þegar’, sagíi Gailitzin, sem var-
efins í hvort hann ætti afi geta um trúlof-
un sína og Elízabetar.
(0g hvers nafn, i hamingju bænum,
bendlar almannarómurinn vi-5 frænku
mína!’
(Yið hinn göfga greifa Kiseleff’.
(0g hvaða, hvaða! Jeg má fullvissa
þig um a$ nú eins og endranær fer al-
mannarómurinn villur vegar. En það
get jeg sagt þjer, að fjwir nokkru síðan,
áður en Ruloff greifi fjekk sín makleg
gjöld, voru þau bundin unglinga vinskap
frænka mín og Yladimir sonur greifans.
En sú vinátta er nú fjwir langu, löngu
komin úti veður ogvind’. Og Gortseha-
koff dró með höndunum myndir af því,
j hvernig ást þeirra unglinganna væri fjrir
j löngu komin—orðin aí engu. í þessum
svifunum kom Kiseleff greifi inn og kvað
keisaraim tilbúinn að veita þeim áhej rn
og tala við prinzinn af Novgorod.
Gamli maðurinn reis á fætur og var
óstjwkur á honum, en strax sem hann
! var staðin upp, stóð hann teinrjettur og
j gekk svo hvatlega að furða var, svo gam-
j all sem hann var og svo hrumur sem
j hann sj’ndist vera. Iviseleff greifi þræddi
veginn gegnum fjölda marga skrautlega
sali og hvolfganga, sem eru svo framúr-
skarandi, afi hin mikla vetrarhöll er hver-
vetna fræg íyrir. Að lyktum komu þeir
1 að skrautdyrum miklum hvelfdum, er
! mj’ndutiust af útþöndum vrengjum hins
tvihöfðaða rússiska ara, og hvorummeg-
in dyranna stóð hermaður með nakið og
brugðið sverð í hendi. Þetta var salur-
inn, þar sem keisari alls Rússaveldis
veitti móttöku og viðtal þeim er þá upp-
hefð hlutu; og svo mikið var um skraut-
ið innan þeirra veggja, að það i allri
sinni dj’rð var nærri barbariskt. Hver-
vetna þar, sem auganu var litið, sást það
gjörla, að ekkert var eptir skilið af því,
er listamennirnir gátu uppfundiö og sem
prýða mátti á einn eða annan veg.
(Framh.).
(Jeg er máske að umhverfast i mann-
(Þetta var orðtæki afa þins, og jeg
hatara, en þó er það víst, að siðan &1 hef ekki kynnzt manni, sem fljótari væri