Heimskringla - 12.12.1889, Blaðsíða 2

„Heimslniila,”
An
ícelandic Newspaper.
P^BLTSHKD
eveiy luursday, by
Thk Heimski:inítla Printing Co.
AT
35 Lombard St........Winnipeg, Man.
Subscription (postage prepaid)
One year...........................$2,00
6 months........................... 1,25
3 months............................. "5
Payable in advance.
Sample copies mailed fkee to any
address, on application.
Kemur út (að forfallalausu) á hverj-
um flinmtudegi.
Skrifstofa og prentsmiðja:
35 Lombard St........Winnipeg, Man.
Blaðið kostar : einn árgángur $2,00;
hálfur árgangur $1.25 ; og um 3 mánu'bi
75 cents. Borgist fyrirfram.
Upplýsingarum verð á auglýsingum
„Heimskringlu” fá menn á skrifstofu
blaðsins, en hún er opin á hverjum virk
um degi (nema laugardögum) frá kl. 9
f. m. til hádegis og frá kl. 1,30 til 0 e. m.
A laugardögum frá kl. 9 til 12 hádegi.
|ggí'Undireins og einhverkaupandi blaðs-
ins skiptir um bústað er hann beðinn atí
senda hina breyttu utanáskript á skrif-
stofu blaðsins og tilgreina um leið fyrr-
ter/cndi utanáskript.
Utan á öll brjef til blaðsins skyldi
skrifa: The Heimskringla, Printmg Co.,
35 Lombard Street, Winnipeg, Man . eða
Í^"P. O. Box »05.
Kaupendum Heimskringlu í
Kýja Islandi kunngerist hjer með,
að hr. Þorsteinn Vigfússon hefur
umboð frá prentfjel. uHkr.” til að
innkalla dgoldið andvirði blaðsins í
peirri nýlendu og gefa móttókuvott-
orð fyrir í nafni prentfjel.
Vjer væntum svo góðs af skuldu-
nautum vorum, að peir geri sitt ýtr-
asta til aðgreiða oiítu umboðsmanns
vors, svo ferð hans verði ekki til ó-
nýtis. Hverjum einum er skuldar
oss er og lang-pægilegast að borga,
pegar móttökumaðurinn er á staðn-
um og gefur hverjum einum lög-
mætt móttöku-vottorð.
Prentfjel. uHkr.”.
ALÞINGI HlÐ SÍÐASTA.
í premur frjettagreiuum frá ís-
landi, sitt af hverju horni lands, er
nýlega hafa birzt í uHkr,”, kemur
fram töiuvert eindregið sú skoðun,
að petta síðasta ping hafi ekki gert
allt samkvæmt óskum alpýðu. Það
niun pví óhætt mega segja almenn-
ing á íslandi óánægðan með gerðir
pess. t>eir, sem ritað hafa brjefin,
hafa nokkurn veginn víst hermt rjett
frá alpýðuröddinni, og par sem einn |
peirra er á suðurlandi, annar á aust-1
fjörðum og hinn priðji á norðurlandi,
pá er pað fullkomin sönnun fyrir
pvi, að pingið fær vandlætingar
jafnt úröllum landsfjórðungum.
Að undanteknu stjórnarskrár-
málinu er pað tollmálið, sem fyrir
mestum aðfinningum verður. Er
svo að heyra að vfir höfuð sjeu
menn óánægðir með kaffi og sykur
tollinn. Það er líka von. Kalli og
sykur, ef pað fyrir suma er munað-
arvara, er fyrir fjölda fólks hrein og
bein nauðsynjavara, eða er skoðuð
svo víðast hvar annars staðar en á
íslandi. Vjer erum pví ókunnugir
hvaða tollur hvílir á peim varningi í
Bandaríkjum, en í Ganada er tollur
pvi að eins lagður á kaffi (grænt—
Óbrennt), að pað sje aðflutt frá
Baridaríkjum og er pá 10% af virð-
ingarverði. Sje pað aðflutt frá öðr-
um löndum er pað tolllaust, og er
ástæðan sú, að stjórnin vill upp
byggja bein viðskipti Canadamanna
om íbúa kaffiræktunar-landanna. Á
brenndu eða möluðu kaili er tollur-
inn 3 cents af hverjupundi; sje pað
frá Baridaríkjum pá 3 cents á pd. og
10%. ;.f virðingarverði að auki. Á
kaffibætirer tollurinn 20% og á kaffi
blepdingi og öliu óekta kaffi hverju
nafni sem nefnist, 4 cents á pd. og
gildir einu hvaðan pað er flutt. Á
sykri (óhreinsuðu) er tollurinn 1—2
cents pd. eptir gæðum, en sje pað
aðflutt hreinsað, pá er tollurinn 25
til 35%, til að tryggja sykurgerðar-
húsunum í Canada atvinnu. Þegar
litið er á, hvað tollur í Canada er al-
mennur og hvað hár hann er í sam—
anburði við tollinn á íslandi, pá
verður ekki annað sagt en að toll-
urinn á kaffi og sykri sje svo gott
sem enginn, og verður pá um leið
augsýnilegt að hann á íslandi við
samanburðin er fram úr öllu hófi
hár. Að toílurinn á pessum varn-
ingi er svona lágur í pessu landi.
par sem tollur er á nærri hverri
vörutegund og pað æði hár, sýnir,
að stjórnin viður kennir katti og
sykur nauðsynjavörti, óbeinlínis, ef
ekki beinlínis. í pessu landi, eins
og á íslandi og eins og hvervetna í
öðrumlöndum, geta mönn pó sagtað
sveitarbændurnir, sem hafa nógan
kvikfjenað og nóga mjólk til að
drekka í stað kaffis og annsra sval-
andi og hressandi drykkja, hafi ekk-
ert með kafli i'.ð gera, peir komizt
eins vel af kaffilausir o. s. frv., og
pess végna ekki freniur ástæða fyrir
sveitabændnr á íslaridi að neita sjer
um kaffi en sveitabónda í hverju
öðru landi sem er. En pó nú fvrir
pennan fjölmennasta flokk lands-
manna sje kaffið munaðarvara, ef
til vill, pá eru í hverju landi frá \
til J, íbúanna eða meir sjómenn og
kaupstaðabúar, og fyrir pann flokk
landsbúa er kaffið eins nauðsynlegt
og fæðan sjálf. Þess vegna er stjórn
landsins 1 hæsta máta ranglát, ef
hún lætur pann flokk landsnianna
allan gjalda pess, að ein vörutegund
er álitin munaðarvara fvrir vissan
hluta fólksins, og pó aldrei nema
sá hluti sje meiri hluti pjóðarinnar.
Sú breytni er öfug við pað sein ætti
að vera í pessu efni. En svo er líka
önnur hlið á pessu máli, sá sern sje,
að kaffi er hvervetna viðurkennt hið
fullkomnasta meðal gegn ofnautn á-
fengra drykkja. Ef pess vegna
stjórnin lætur sjer nokkuð annt um
velferð pjóðarinnar, pá á hún að
kappkosta að útiloka hinn skaðlega
varning, en jafnframt að innleiða og
gera sem ódýrastan pann skaðlausa
varning, sem viðurkennt er að geti
komið 1 stað pess skaðlega og útilok-
aða. Og bindindisfjelögin, sem nú
eru orðin svo niörg, og í mörgum
löndum aflmikil, ættu að vinna að
pvílíkuin framkvæmdurn freinur en,
eins og pau gera svovíða, að heimta
afdráttarlaust vínsölubann, án pess
að itinleiða nokkuð í staðin fvrir vín.
Frjálsræðistilfinning mannsins verð
ur ekki fjötruð með nokkrum laga-
böndum. Um leið og hinuin skaðleou
efnum eru útbolað, parf nýttefni og
skaðlaust, en sem að öðru leyti full-
nægir að nokkru leyti kröfum og
eptirlöngun einstakliugsins til að
gleðja sig og hressa, að koma í stað-
in. Á íslandi væri pess vegna nær
að afnema alveg tollinn á óbrenndu
kafli og sykri, en auka hann á á-
fenguiu drykkjum, að minnsta kosti
sem pví nemur.
Eptir brjefum pessuin að dæma
er á íslandi farinn að vakna áhugi
fyrir pví, að pörf væri að .leggjaút-
flutningstoll á ullina. Jafnframt
virðist og að pingið vilji leiða pað
mál hjá sjer. Til pe«s eru uokkrar
ástæður. Fyrst og fremst er að
búast við, að pað yrði talsverður elt-
ingaleikur við pað að innheimta toll
af hverju ullarpundi, par sein sú
vara er seld í smá-skömtum á öllum
tímum ársins, hverjuni sem hafa
vill, hvort heldur hanu er fasta-
kaupmaður eða lausakaupmaður og
send á skipspiljur á öllum peim
fjörðum og vogum, sem skip
ganga inn á. Tollheiintupjónar yrðu
pess vegna að vera margir og á sí-
feldri ferð fram og aptur. Sá toll-
heimtukostnaður mundi pess vegna
rýra pá væntanlegu tekjugrein
stjórnarinnar og pað inikillega. Svo
er og hitt, að á heimsmarkaðinuin er
allt ullari-afn íslands á hverju ári
ekki nema Jítilræði í samanburði við
vi 11 ýmsra annara landa. Hinn ár-
lega vaxandi sauðfjáifjöldi í Ástra-
Iíu og Suður-Ameríku getur ekki
annað en haft pau áhrif á heims-
markaðinn, að smá-lækkar verðið á
ull, pó ár og ár í senn fyrir
ýmsar tilviljanir geti verið undan-
tekningar. E>ess vegna er að óttast
að pó verðið á ull við ísland sje
eins lágt eins og pað er nú, pá yrði
pað pó enn lægra, ef tollur yrði
lagður á hana. Erlendir ullarkaup-
menn, sem nú taka íslenzka ull í
vöruskiptum, yrðu sjálfsagt ekki
betri viðureignar eptir að tollur
væri kominn á hana, heldur en peir
eru nú, pað pví síður se:u peir gætu
fengið alla pá ull er peir pörfnuðust
fyrir saina verð, án tolls, frá öðrum
sauðfjárlöndmn. Hvað er líklegra
en að peir notuðu sjer ástæðurnar til
pess að kúga bændur til að bjóðaull
sína, að ganga á eptir sjer og á
pann hátt færa niður verðið svo sem
svaraði að minnsta kosti pví, sem
tollurinn væri. Eins og nú eru
kringumstæðurnar er ekkert Jíkara.
Meira.
FR J E TTA-KA F L AU
ÚR NÝLEN DUNUM.
MINNEOTA, MINN. 30. nóv. 1889.
[Frá frjettaritara „Heimskringlu”).
Að kvöldi hins 24. p. m. varbráð-
kvaddur Pjetur Pjetursson Jökull
(eldri), 62 ára gamall(?) Þar eð P.
P. J. var víða pekktur bæði á ís-
landi og hjer, er tilhlýðilegt að
fara nokkrum orðum um æfiferil
hans og fráfall.
Pjetur sál. var fæddur á Hákcriar-
stöðum á Jökuldal og par uppalinn
hjá föður slnum, Pjetri bónda Pjet-
syi i. Hann kvæntist ungur Guð-j
rúnu Jónsdóttir frá Haugstöðum á !
Jökuldal og varð peim tveggja i
barna auðið, pilts og stúlku; dó
stúlkan í æsku, en drengurinn, Pjet-
ur Jökullyngri, er nú bóndi hjer í
nýlendunni. Þeim hjónuin búnað
ist vel á Hákonarstöðum, en sökum
Ólíkra skapsmuna peirra varð sam-
búð peirra ekki löng; skildu eptir
fárra árasamveru. Brá hann pá búi
og vann að siníðnm i ýinsum stöðum,
par til áriðl878 að hann kvaddi ís-
land og fór til Atneríku og settist
að hjer í Minnesota. Árið 1882
giptist liann Sigriði Yigfúsdóttir,
systur Páls Vigfússonar.
P. P. .1. var hinn gervilegasti mað
ur, sex feta hár, prekvaxinn og bein-
vaxinn, Ijóshærður, með dökk augu
eld-snör. Það eru engar ýkjur að
segja, að haun væri vel búinn til
sálar og Hkania, en pað var fyrir
honum sem mörgum öðrum, að ým-
isleot snerist honum öndvert, oo-
urðu pví aíleiðingartiar ekki ætíð
sem æskilegastar, olli pví stundum
vinfengi hans við Uóminniselfuna”.
Hann var sem inenn segja: l(sjálf-
gerður”, eða með öðrum orðum;
pað sem hann kunni, mátti hann
jiakka sjálfum sjer. Hann var verk-
maður niikill og jjjóðhagur smiður
að náttúrufari; en j>að var með hann
sem marga aðra fjölhæfa menu á ís-
landi, að honum var ekki veitt pað,
sem hann purfti, sem var verkfræði,
Jjess vegna náðu hans hæfilegleikar
aldrei nægum proska. Hann hafði
í inörgu skarpan skilning og ljósa
hugsjón á lííinu; fegurðartilfinning
hafði hann og næma. Ilann var
hversdagslega glaður og ljettlynd-
ur, og kraptar hatis entust til’ hinstu
stundar; biluðu ekki fyrr en með
síðustu andartökum, en peir biluðu
pá svo fljótt, að hann hafði ekki
einusinin ráðrúin til að segja eins
oo- Þormóður:
O
(lEinka ek rjóðr, en rauðum
ræðr grönn skugul manni
haukasetrs hin hvíta,
■ hyggr fár um mik sáran”.
Að kvöldi hins 30. p. m. hafði
kvennfjelagið: Womem Christian
Temperance Union skemmtisam-
komu hjer í bænum, er varfjölmenn.
E>ar var leikið leikritið: ^Mother
Habharlh"; var pað leikið eptir öll-
um vonum af viðvaningum og börn-
um. Samkoman enti ineð pví, að
fram á leiksviðið komu, tveir karl-
tnenu og fjórar stúlkur, og byrjuðu
öll að tala í senn, sitt tunguinálið
hvert, nema 2 stúlkurnar töluðu báð-
aríslenzku; inálin sein töluð voru,
var: ameríkanska,* enska, norska og
íslenzka. Þegar öll Jjessi tungumál
blönduðust saman varð allt óskilj
anlegt, en tilheyrenilur hlógu dátt.
Arður af samkomnnni gengur til að
hjálpa fátækum ekkjumhjer í grend-
inni.
Sjera N. S. Þorláksson var vænt-
*) HvatSa mál er þaft? Ritst.
anlegur hingaðí dag og talið víst að
hann embættaði í Vesturbygsfð á
morgun, enrjett á pessu augnabliki
frjettist, að hann sje ókominn, er í
Minniapolis; er og sagt að kona
hans, sem er með honum, sje lasin,
svo líklegt pykir að hann komi ekki
fyrr en um næstu helgi.
Tíðarfar ágætt; Jjíðvindur annan
hvern dag-.
ÍSLANDS-FRJETTIR.
RKVK.IAVÍK, 2. nóvember. 1889.
Suæfellsnessýslu 27. október,:
Tíðarfar hið bezta hjer seinni part suin-
arsins, |'ó sjérstaklega ómunalega góð tíð
allan þennan máiiuð allt fram ;v5 23.; þá
brá til mjijg mikilia rigninga, en pó livergi
urðu til stór-óliagræðís.
H/yskapur iietir lijer nlstaðar veri?
með iangmesta móti, og hey par að anki
fengizt ágætlega verkuð. Setja menn
pví gkepnur á vetur með langflesta inóti.
Samt væri ósknndi, að menn miskrúkuðu
ekki svo penna mikla og góða heyafla, að
setja svo djarft á, að heyprot yrði, ef
harður vetur yrði í vetur.
Fiskiafli mjög lítill undir Jökli. Al-
veg fisklaust á grunni; en misfiski'S mjög
á djúpi. Þar á móti mikill heilagfiskiatii
bæði með Staðnisveit og Miklnholts-
hreppi, og nú nýlega kominii góður afli
af porski og heilagfiski við Stapa og
Hellna.
Verzlun hjer dauf ogóhagstæð. Clan-
sensverziun í Stykkishólmi verið tóm að
ýmsum nauðsyujavörum síðan í sumar-
kauptíð, t, a. m. kafti, sykri og hrísgrjón-
um o. fl., og er alls ekki vel byrg undir
veturinn; Ólafsvíkurverzlun nokkurn
vegin byrg; en Gramsverzlun hefir ails-
nægtir af öllu. Kkkert lifandi sauðfje
hefir verifi selt lijer í haust, ne.ma í pönt-
imarfjelag Dalainanna, sem keypti um
2000 fjár og 50 hesta; er látiti vel yfir að
pati muni gefa vel fyrir fjeð, eu mjög
daufar vonir um verð á hestunum; annars
eun óákveðið fast verð á hvorutveggju.
Matvara úr fjelaginu ekki eins ódýr og
menn bjuggust við, t. a. m. rúgur 14 ar-
(200 pd.), bankabygg 25 kr. (260 pd.), hrís-
grjón 24 kr. (200 pd.); verð á kafli og
sykri enn óákveblb. Kaupmenn Uafa
keypt slátursfje og borgað pannig: kjöt
frá 14 til 18 aura pd., mör 35 au., gærur
frá 1 kr. 25 a. til 2 kr. 50 a. liæst og tólg
40 a. Verð á útlendum vörum hjá peim
á þessa leið: rúgur 16 kr., bankab.24 kr.,
hrísgrjón 26—28 kr., kafti 1 kr. 10 a., syk-
ur(kaudis) 45 a. ogrót 45 —50 a., rjól 1 kr.
50 a. og munntóbak 2 kr. 20 a.
2. þ. m. var auka-sýslunefndarfundur
haldinn til að ræ'Sa um stofnun búnaðar-
framfaratjelags fyrir sýsluna. Yar sam-
þykkt á fundinum stofnun þess: að stofna
búnaðarfjelag í hverri sveit, sem kæmiá
fastan fót drlegum jarðabótum; að koina
í rifiuuandi lag uppfrœðzlu unglinga, helzt
með því, að koma á fót, svo víða sem
hægt er,föstum barnaekólum; að bæta hús-
ng heimilissljórn, sem hjer er mjögábóta
vant, að svo miklu leyti sem hægt er.
Lög fjelagsins voru samin og samþykkt
áfundinum; en með pví að vænta má, að
þau hafi verið samin í fljótlæti og ekki
með nægilegum undirbúningi, þykir
mjer eigi þörf á að skýra frá þeim.
Barðastrandarsýslu sunnanv.
20. okt.: Hin sama veðurblíða, sem var
næstl, vor og sumar, helzt enn þá. Haust-
ið úrfellaiítið, en þó ekki kalteða frosta-
samt; opt stillur og þurrviðri; og þó
norSan-ikast hafi komið, hefur ekki ver-
ið nema froststirðningur, 1 til 2 stig á R.
Norðan-íkast kom í sept., fyrirrjettirnar,
og í því fannkoma á fjöll og sumstaðar
til sjávar, með miklu hvassviðri af
norðri. Allan þann snjó tók upp aptur
eptir viku, í hinu mikla snnnanve'firi
hinn 25. sama mánaðar. Enn gerði íkast
af norðri 3. þ. m.; snjóaði pá lítils háttar
hjer á fjöll og var hvassviðri inikið,
eins í uppþotiuu núna þann 17, var hvass-
viðri mikið, en frostlaust.
Heysöfn aimennings hafa orðið í
þessu plássi í betra lagi og sumsta'Sar á-
gæt að vöxtum og verkum, og árferðið
yfirhöfuðsvo gott, að elztu menn segj-
ast ekki muna betra á þessari öld. En
prátt tyrir þetta góðæri er ekki betri
horfur á með bjargrœðiadstand upp á vet-
urinn en var í fyrra og stundum að und-
anförnu i þessu plássi. Eru til þess ýms-
ar orsakir. Þeirra er fyrst og fremst hin
sauðfje sje nú að vænleik hið bezta til
frálags, eru mörg heimili, sem ekki hafa
þess not til fæðis til vetrarins, lieldur fer
allt þetta fje til kaupmanna, til að ininnka
knupstaðarskuldir, sem og eflaust fara
minnkandi, og kaupa kornvöru til vetrar-
ins, þar inniátning vantaði í sumar fyyir
hana, en litlar voru ávísanir í sumar ffá
Djilpi hjer til su'Kurkaupstaðanna aý
vinnumannahlutnm þar næst.1. vor, með
þvi arti var þar Htill, og varð því tiú að
herða á sauðkinda útlátum frá bændum í
þess stað, að fá nauðsynjar sínar.
Heibmfar fólks lijer um pláss á þessu
tíinabili er gott og enginn nafnkendur
dáið.
L a n d s k j á 1 p t a r n i r. Af Snæ-
fell.snesi skrifað 27. f. m.: „Landskjálpti
varð lijer allmikili nóttina inilli )2. og
13. þ. m., þó mestur að sunnanverðu vits
fjallgarðinii, eða svo mikill kl. 4—5, atS
víðn hmndu niður af iiyllum leirílát. En
um daginn, hinn 13., um hádegisbil (kl.
12- 1) fannst þó enn meira til kippa, því
greinagóðir rcenn telja vist, að hús hafr.
víða gengi'S upp svo feti hafi svarað
Hvergi varð þó meira af kippunum,
neina sumstaðnr hruudu nokkuð fornir
veggir. Til kippanna um daginn fannst
einuig minna aö innanverðu við fjall
garðinn, t. a. m. í Stykkislióimi”.
í Diilum varð og talsvert vart við
landskjálptana, einkum þann um dag
tímann 13. f. m., og jafnvel vestur á Fells-
ströi.d. Á Breiðabólstaö i Bökkólfsdal
sat bóudi úti utidir bæjarvegg, og faunst
sem hann ætlaði ofan^ásig; á þeim bæ
hatti stundaklukka að ganga.
Prestakall óveitt. Bægisá,
augl. 19. okt., mat. 1166 kr.
Ö1 v i s á r brúin. Eptir ráðstöfun
herra Tryggva Gunnarssonar eru stein
smiðir teknir til að höggva ogviða að
grjót nú í haust og vetur 5 brúarstólpana.
Mun eiga að hlaða þá aö samri, þótt brú-
in sjálf sje eigi væntanleg fyr en aS
hausti og verði eigi á komið fyr en sum-
arið 1891. (ísafold).
TVÆR FERÐABÆKUR UM ÍSLAND.
(Eptir Þjóðólf).
Dr. Henry Labonne: L ’ Islande et
l'archipel de* Fcerötr. Prt-ris 1888, XX
899 bls.
Eugéne de Groote: Island. Paris 1889.
327 bls.
Sýningin mikla í Paris hefur vakið
athygli Frakka á öðtum Jöndum, svo þeir
skimast nú um allar trissur. Tveir máls-
metandi menn hafa nýlega farið til ís-
lands og ritaö stóreflis ferSasögur. Eng-
lendingar eru ekki lengur einir um hit-
una. Það er samt líklegt, að þessar ferðir
Frnkka sjeu að nokkru leyti ftíí þakka
hinni frætru skáldsögu Pierre Loti’s um
franska fiskimenn við ísland, sem liefur
selst ákaflega vel á Frakklandi.
Labotine var sendur af hinni frönsku
kennslumálastjórn til að kanna þennan
útkjálka jai"Sarinnar(I). Ilann lætur vel
yfir landinu, en honutn líst miður á lands-
búa. Þeir sjeu reyndar mestu góðmenni
og gestrisnir, en óþrifnir og ákaflega
seiniátir og hægfara, t. d. til að leggja á
hesta o. s. frv. Þetta hefur verið sagt svo
opt af íerðamönnum, að það er víst eitt-
hvað hæft í því. Það er engin bót í máli
fyrir oss, að jafnóþrifalega staöi megi
finna utanlands. Þar eru menn opt sekt-
aðir fyrir óþrifaskap, en hvenær ætli ís-
lensk hreppsnefnd gæti iátið sjer slíkt í
hug koma, þótt hún hefði vald til þess?
Betur líst Labonne á kvennfólki S. Þó
þaö sje ekki fritt, þá bregíi sliku samt
fyrir. Ilanu talar latínu við prestana, og
á prestssetri einu segir hann við jirest
um dóttur hans: „pulcherrima puella”
(mjög fríö stúlka); áöðrumstað er liann
nllur á Iopti út af fegurð giptrar konu
o. s. frv. Það er auðfundið, að hann er
ekki meir frábitinn þeim en svo, að ef
hann liefði sjeð íslenskt kvennfólk í Par-
isarbúningi og með Parisarsniði, þá hefði
liann varla sett þær skör lægra en kvenn-
landa sína.
Á tvennu varð hann hissa. Að kvenn-
fólkið skyldi ætíð verSa til þess, aö draga
blautug stigvjel, skó, sokka og jafnvel
utanhafnarbuxur af karlmönnum. Það
var ekki tiltökumál, þóað þærgerðu þaö
við sjálfanhann, en—ekki nema það þó—
þær ger8u það líka við fylgdaimann lians.
Ilitt, sem hann var hissa á, var, að kvenn-
fólk skyldi færa honum kafti í rúmiö á
morgnana, vekja hann meö því og bíða
mikla fjársala úr sveitum hjertilkaup-
manna og pöntunarfjelags, og þó að ! eptir, að hann drykki það, til að taka