Heimskringla - 12.12.1889, Blaðsíða 3

1C5 YETRAR 1 ö
SKEMMTIFERDIR
—FHÁ—
IÁSITOBA TIL MONTREAL
og ALLRA STAÐA vestro, í ONTAIIIO,
—yflr—
Northern Paoiflc'& Manilolia-jariibr.
hina eimi Ihninri-Car-bTnut inilli Manitoba
og staða í Ontario þegar farið er um ST.
PAUL og CHICAGO.
Farbrjef til sölu á síðartöldum dögum:
Mdnudág 11., 18. 2ö. nóv., 3. oií 0. desem-
ber, á hierjum detji frá 16. til 23. des., og 6.
til 8. jnnúar, að báðum þeim dögum með-
töldum.
sS-to-íarplÉl ■**-*-<»
90 ) FARBR.1EFIN GILDA i 90
oa«a ) NIUTIU DAGA. '/ daga
Hvora leiSina geta menn verið 15 daga á
ferðinni. geta því fengið að dvelja þar
sem menn vilja. Gildi farbrjefanna má
lengja meí því að borga $5 fyrir 15 daga
elia $10 fyrir 30 daga frestun heimferliar-
innar. bessi frestur fœst með því að
snúa sjer til agenta fjelagsins á endastöð-
inni eystra, sem ákveðin er á farbrjelinu.
Frekari upplýsingar, landabrjef, lesta-
gangsskýrslur og farbrjef með Dining-
Car-brautinni, geta menn fengið munn-
lega eða með brjefi, hjá agentum Nort-
hern Paeific & Mabltoba brauturfjelagsins,
eða hjá:
HERBERT.T. BELCÍT,
Farbrjefasala, 486 Main St., Winnipeg,
J. M. GRAHAM, H. SWINFORD,
Aðal-forstöðumanni, Aðal-Agent,
WINNIPEG.
NORTHERN PACIFIC & MANITOBA
J-iRN BRAUTIN.
Lestagangsskýrsla í cildi síðan 24. Nóv.
1889.
Far» norður.
«! g
® ce
“E
cS
I
I
No.55iNo.53
l,30e
l,25e
l,15e
12,4~e
12,20e
ll,32f
ll,12f
10,47f
10,1 lf
9.42f
8,58 f
8,15f
7,1.5f
7,00f
5,25f
8,35f
8,00 f
Fara vestur
4,20e
4,17e
4,13e
3,59e
3,45e
3,27 e
3,19e
3,07e
2,48e
27.4
32.5
40.4
2,33e,46,8
l,48e 05,0
l,40e 68,1
I10.20Í
|10,lle
I 2,50e
10,50f
! 5,40e
í 6,40f
; 6,45f
[ 3,15e
PORTAGE LAPRAIRIE BRAITTIN.
Dagl. neina sd. [ Vaonstödvak. Dagl. nema sd.
U,10f .... . . .Winnipeg 6,45e
lljOOfj.... . . Kennedy Avenue 6,49e
10,57f .... Portaire Junction 6,58e
10,24f . /.. .... Headingly 7,3 le
10,001' .... . ...Hors Plains 7,55e
9,85f .... .. .Gravel l’it, Spur 8,20e
9,15f .... .Eustace 8,41e
8,52f!.... .. Oakville 9,03e
8,25fj. . .. .. Assiniboin Bridge 9,30e
8,10f'.. .. .. Portage La Prairie 9',45e
Ath.: Stafirnir f. og k. á undan og
eptir vagnstölSvaheitunum þýða: fara og
lcoma. Og statírnir e og f í töludálkun-
um pýða: 'eptir miðdag og fyrir mifidag.
Skrautvagnar, stofu og IHning-vugnai
fylgja lestunum merktum 51 og 54.
Farpegjar fluttir með öllum p.lmenn-
um vöruflutningslestum.
No. 53 og 54 stan/.a ekki við Kennedy Ave.
J.M.Ghaiiam, H.Swinkoiid,
aðnlforstöðuniaður. aðalumboðsm.
lloots & Slioi's!
II. O. Smith, slcósmiður.
«« Ross St., Wínnipeg;.
Dr. E. A BLAKELY,
læknar inn- og útvortis sjúkdóma.
skrifstofa og íbúðarhús
574% - - - Main St.
MIMII BI'Tllt!
að bækur, ritáhöld, glisvarningur, leik-
föng, ásamt miklu af skólabókum og skóla-
áhöldum, fæst með mjög góðu verði hjá
W. IJGLOW,
4H4 Hain St., Winnipeg.
PÍLL MAGNÚSSON
verzlar með nýjan húsbúnatS, er hann
selur með vægu verði.
SIILKIKK, MAN.
Vaonstödva NÖFN. Farasuðurr. T .1 J ■s ! 2 l>
Cent. St. Time. No.54 No.56
k. Winnipeg f. 10,50f 4,30e
Kemiedy Áve. 10,53f 4,35e
Ptage Junct’n 10,57f 4.45e
„8t. Norbert.. ll.llf 5,08e
... Cartier.... 1 l,24f 5.33e
...8t.. Agathe... U,42f 6,05e
. l’nion Point. 1 l,50f 0,20e
.Silver Plains.. 12,02e 6,40e
.... Morris.... 12,20e 7,09e
. ...St. Jean.... 12,31e 7,35«
. ..Letallier.... 12,55« 8,12e
kíw'Lynnejf f. Pembina k. 1,17« 8,50e
1.25e 9,05e
j.Grand Forlis.. 5,20e
..Wpg. Junc’t.. 9,50«
...Minneapolis.. 6,35 f
Lf.St. Pnulk.. 7,05 f
Fara austur.
.. Bismarck .. 12,35f
.. Miles City . . 11,06 f 1
. ... Ilelena.... 7,20e
.Spokane Falls 12,40f
Pascoe Junct’n 6,10e |
. ..Portland ... 7,00f
(viaO.li. & N.) .. ..Tacoma ... 6,45f !
(via Cascade) . . . Portland... 10,00e ■
(via Cnsdade) i
FaRGJALÐ lsta pláss 2»ð pláss
Frá Winnipeg til St. Paul “ “ “ Chicago $14 40 25 90 $23 40
“ “ “ Detroit 33 90 29 40
« “ 44 Tnrontu 39 90 34 40
“ « “ N.York 45 90 40 40
til Liverpooleða Glasgow 80 40 58 50
MST. PAUL, I
MINNEAPOLIS ■
A X l" T O 15 1
JARNBRAUTIN.
Ef þú þarft að bregða þjer til ONT-
AIiIO, QUEBEC, til BANDARÍ KJA eða
EVRÓPU, skaltu koma eptir farbrjefinu
á skrifstofu þessa fjelags
3í(> Tlain !St., Cor. I'ortwge Ave
Wila ni pejí, þar færðu farbrjef alia
leifi, yfir, NECIIE, ábyrgðarskyldi fyrir
Wbögglunum ogsvefnvagna-rúm allaleið.
Vargjald Idgt, hröð terð, fxegilegir vagnar
og fleiri samvinnubmutir um að velja, en
nokkurt annað fjelag býðu r, og engin toU,-
rannsókn fyrir þá sem fara til slaða í
Canada. I’jer gelst kostur á a1S skoða tvi-
buraborgirnarSt.Paul og Minneapolis, os
aðrar fallegar borgir 1 Bandaríkjum.
Skemmtiferða og hringferða farbrjef mel
lægst.a verði. Farbrjef til Evrópu mel
ölium beztu gufuskipa-línum.
Nánari upplýsingar fást hjá
H. G. McMicken,
umboðsmanni St. Pau), Minneapolis A
Mauitoba-brautarfjelagsins, 376 Main St.,
á horninu á Portage Ave., Winnipeg.
TggWakiK strætisvagninn til dyranna á
skrifstofunni.
;^f"l>cssi braut er 47 mílum styttri en
nokkur önnur á milli Winnipeg og St.
Paul, og engin vagnaskipti.
Ilraðlest á hverjum degi til liutte,Mon•
tana, og fylgja henni drawing-rooni
svefn og <i»«inj7-vagnar, svo og ágætir
fyrstapláss-vaenar og svefnvagnar fyrir
innttytjendur ókeypis,—Lestin fer frá St.
Paul á hverjum morgni og fer beint til
Butte. Hin beinasta braut til Bu.tte, hin
#ina braut, sem ekki útheimtir vagna-
skipti, og hin eina braut er liggur um
Ft. Duford, Ft, Benton, Gre■ t Falls og
llelena.
H. G. McMicken, agent.
larTULKUR fæst
11 eimskringlu. /C-l
ókeypis á skrifstofu
Prirate Board,
að 21 7 Ross St.
St. Stefánsson.
F, I X A R OLAFSSOM
LÍFS- og ELDSÁBYRGÐAR AGENT,
DiiKONSST. -- WISíMPEG.
C’liristian Jacobsen,
nr. 47 Notre Dame Street East, Win-
nipeg. Bindur bækur fyrir lægra verð
en nokkur annar bókbindari í ba.num og
ábyrgist að gera það eins vel og hver
anuar.
UÍ>JÓÐÓLFUR”,
i-Izta blalS íslands, og frjálsiyndasta blað
íslands, er til útsölu hjá undirskrifuðum.
Jóhannes Sigurðsson,
4 Kate St. -- Winnipeg;, Tliin
SIOI KIHR JOXASSOX,
200 Jeinima Street,
býður
K E N N S L U í E N S K U .
Heima 12—1 og 6—8.
Ef þú vilt láta taka af þjer vel góða
Ijósmynd, þá farðu beint til The C. I*.
It. Art Ciallery, 596/4 Main St.., þar
geturðu fengið þær teknar 12 (Cab. size)
fyrir að eins #3,00.
Eini ljósmynda staðurinn í bænum
sem Tin Types fást.
Eini ljósmyndastaðurinn í bænum
sem ISLENDINGUR vinuur í.
590/4 Mttin St. - - - W'innipeg.
BOÐ UM LEYFI TIL AÐ ITÖGGVA
SKÓG Á STJÓRNARLANDI í
MANITOBAFYLKI.
INNSIGLUÐ BOÐ send undirskrifuðum
og merkt: UTenders for a Lirense to cut
Timber", verða á þessari skrifstofu með-
tekin þangað til á kádegi á mánudag
inn 16. desember þ. á., um leyfi til að
höggva skóg á þvísviúi, er núskal greina:
Frátakmarki á suðurströnd Black-eyj-
ar, í Winnipeg-vatni í Manitoba-fylki, 72
inælincakeKju-lengdir lítið eitt vestar en
í hásuður frá suKvestur horni takmark-
aðs námalands, eign „International Mining
Smelting and Manufacturing Company ,
þallan vestur suður ströndina fjóra og
hálfa mílu í beinni línu og þaðan austur
aptur, eina og liálfa mílu frá ströndinni.
Svæði þetta innibindur sex og sjötíu-
og fimm hundruðustu ferhyrningsmílur
að flatarmáli.
Skilmálar er settir verða kaupanda
leyfisins fást á þessari skvifstofu og hjá
Crown Timber agentinum í Winnipeg.
Ilverju boði verður að fylgja gildandi
ávísun á banka, árituð til varamanus inn-
anríkisstjórans, fyrir upphæð þeirri, er
bjóðandi vill gefa fyrir leyfið frain yfir á-
kveðifi gjald. BoK, send með telegraf,
verða ekki tekin til greina.
John R. Hall,
skrifari.
Department of the Interior,
Ottawa, 23rd November, 1889.
bollann aptur. Hann hellti stundum ofan
I sig brennheitu kaffinu, af því hann viidi
ekki láta þær bíða inni hjá sjer lengur en
góðu hóíi gendi.
Groote var hræddur um, að liann
mundi fá sullaveiki og svo las liann í
enskum blöðum, a!i hallæri vreri 1 land-
inu, svo að eyjarskeggjar atu gras eins
og aðrar skepnur. Samt lierti hann upp
hugann og komst líka lifandi heim til
Frakklauds aptur. Hvergi hefur hann
drukkið jafngott kaffi og á íslandi, og
heidur hann, að það komi af því, að það
sje brennt skömmu áður en það sje
drukkið. Skyri neyddi hann fyrst ofan i
sig, en þótti það síðan herramannsmatur
og át það þrisvar á dag. Hann segir, að
íslendingar luifi miklu betra viðurværi
en fiskimenn í Noregi og vinnumenn í
stórborgum utanlands. Hann segist ekk-
ert skilja í, að sumir vilji tlytja latíuu-
skólann á Þingvöll, vegna þess, að
Reykjavíkurlífið sje fullt af freistingum.
uÞað veit trúa min, að sá bær getur ekki
leitt sjálfan djöfulinn í freistni”. Ann-
!\rs lofar Groote dagfar og venjur ís-
lendinga og segir, að Frökkum væri
skammar nær, að sníSa sig aptir þeim,
heldur en að liggja þeim á hálsi fyrir það
að þeir sofi livað inuau um annað, kvenn-
fólk og karlmenn i baðstofunni o. s. frv.
Groote hefur sjálfur opt sofið í baðstofu
og segir, a5 allt sje með felldu og ekki
lór haun á fætur tim miðja nótt, til að
opna glugga vegna ólopts, eins og La-
boDue.
Hann segir, að íslendingar sjeu inein-
lausustu menu á jaröríki og sama hafa
fleiri ferðamenn sagt. Nitjánda öidin er
heldur engin víkingaöid og lanat er sið-
an íslendingar hafa Sjeð inannsblóð; en
þessir ferSamenn, sem dvelja stuttan
tínia í landinu og kunna ekki máli’S, hafa
víst ekki gert á liluta þeiira; annars
hefðu þeir kennt á öðru. Þa-S væri ósk-
andi, að einliver feröaðist á íslandi líkt
og Ameríkumaður hefur nýlega gert í
Noregi og Svíþjóð. Hiinn lærði málið og
feröaðist vetur og sumar hingað og þang-
aö í 7 ár, 1871—78. Þannig kynnti hann
sjer svo vel hugsunar- og lífernishætti
landsbúa, að bók hans gefur betri hug-
mynd um SvíþjóS og Noreg, en allar aðr-
ar fer'Sabækur vítlendinga samanlagðar.
Poestion suðuri Vín hefur skrifað áreiö-
anlegri bók um Island, en fiestar ferða-
bækur útlendinga, og hefur hann þó
aldrei stígið fæti á land lijá oss. Samt
sem áður er hver ferðasaga um ísland
osstil gagns. Norðmenn og Svíar leggja
miki'S fje í að auglýsa í öðrum löndum,
hvað lönd þeirra hafi á boðstólum, til að
laða feröamenn að sjer. Hver ferðasaga
umFrón, hvaS ómerkileg sem hún er,
vekur atliygli umheimsins á því og getur
aukið fer'Sir þangað. Útlendir ferðamenn
geta með tímanum ovði'S auðsuppspretta
fyrir landið.
Jón Stefánsson.
HÚN FRÆNKA MÍN
í SKÓGINUM.
II ún frænka mín var frjáls og umr,
Er fvrst jeg liana leit,
Og ei fannst henni ætin þung,
Nje æsku-tárin heit;
Svolj'.tt var hún og lipur þá,
Sem lítill fugl á grein.
Og flestuin þótti hún friðaðsjá,
Þvifögnr voru auguu blá;
í vexti var hún bein.
Kát var hún og Ijúf í lund,
Ogljek sjer opt og hló,
Og óglöð sást hún enga stund,
En eitt varskrítið þó:
Að bezt lnín ljek og sætast söng
ísvölum skógar-geim,
Og varla kva'Ssthún veróasvöng,
Þó væri hún þar um dægur löng,
Og liyrfi ekki heim.
Jeg man svo vel hún mælti það,
—Og margur a'S því liló:—
Að eiga vildi hún veru-sta'S,
Þars væri af björkum nóg:
„Því þar er fögur fugla-raust,
Og frelsi”, sagði hún,
(íOg fyrir veðrum vigi traust,
En veglegt laufi'S sjerhvert haust
Er hulins ritaS rún”.
Og frænku mínafyrst jeg sá
Und fríðri hemloks-grein,
Og undarlegt mjer þókti þá,
Að þarna sat hún ein.
Eu sumarið lei« út og inn,
Og allt af ljek hún þar:
Og leks jeg hennar kyssti kinn,
Og kvaddi hnugginn hinsta sinn,
Og enn hjá eik hún var.
En nú sjest hvorki blóm nje ber,
Þars barna framdi hún leik,
Og hemloks-björkiu liöggvin er,
Hálf-visin og bleik.
Og frænka mín sem forðum liló,
Er farin ógna leið,
í einhvern dimman eyði skóg,
Og á þar búna grafar-þró
Und marg-greinuðum meili.
J. Mognús Djarnason.
VLADIMIR AIIIILISTI.
Eptir
ALFRED ROCIIEFORT.
(Eggert Jóhannsson þýddi).
,Vladimir Rnloff! í nafni og um-
boði hans hátignar, Alexanders Rússa-
keisara, tek jeg þig til fanga!'
Vladimir stðð eins og steini lostinn,
en spurði þó um síðir: (Hvers skipun er
það að jeg sje tekinn fastur?’
(Það er skipun hershöfðingjans Gai-
iitzins prinz af Novgorod og foringja
leynilögreglu hans hátignar’.
,Það hlýturaövera misskilningur’.
,Engin hælta á misskilningi! En við
hlýðum skipunum okkar. Iíondu nú og
vertu þægur, eða við brúkum þessi!’ Og
haun dró upp lijá sjer handajárn og hristi
þau framan í V'iadimir.
,Jeg skal fara með ykkur viljulega,
því jeg hef ekkert illt aðhafzt. En fyrst
langar mig til að taia við móður mína og
systir. Þær búa hjerna uppá loptinu’.
,Við megum ekki leyfa þafi. Kondu
nú’.
(Get jeg þá ekki sent þeiin orð’ spurði
Vladimir, ,og gefið ástæður fyrir burtu
verunnl’.
(Okkur kemur burtuvera þín ekkert
við. En nærvera þín er heimtivS af okk-
urviS útlaga-fangelsið! Á stað nú!
Vladimir renndi augunum upp að
gluggiimi'u og sá ljóshirtu út með tjöld-
Uflum. Vissi hann þvíað móðir hans sat
uppi og beið eptir honum, eins og hún
gerSi ælinlega, hversu lengi sem hann var
úti. Svo snei i hann sjer við meS þeirri
hugsun, að þetta hlyti að vera hræSilegur
dramnur, og gekk svo af staS milli lög-
regluþjónanna. Þeir fóru meS hann og
töluðu ekki orð niður aðNevuogytir
Uana á Trotiskoi-brúnni og inn um hið
myrka, grafhvolfslega hlið fangahússins.
Hinir háu og ramgerfu grámúrar
fangahússins—útskornir með hverri dyra
og glugga röðinni upp af annari—hófu
sig dimmir og drungalegir í náttmyrkr-
inu móti himninum, á miSjum hinum
umgirta lleti. Ekkert ljós var að sjá og
mátti því ætla þetta heimili myrkursins,
kyrrðarinnar og dauðans. Þó kalt væri á
strætum úti var eins og loptið væri
mörgum stigum kaldara á pessum víg-
girta tteti. Eitt einasta trje, dvergvaxið
og visið, rjetti kræklótta og stífSa arma í
allar úttir, eins og væri það hálf aflimuð
grind skininna beina. Og vetrarvindur-
inn hvein um hin mörgu vindaugu og
hlið girðingarinnar, sem nötraði og
stundi einsogjötun íböndnm.
Þeir Vladimir gengu að einum hin-
um járnslegnu, láguog breiðu dyraliurð-
um og á þær klappaði annar lögreglu-
þjónninn. Heyrðist þá skrölta í hlekk jum
inni fyrir, slagbrandarnir hrukku frá og
hin þunga liurð g?kk upp til hálfs og
marraSi mjög í, en gulhvítur Ijósstraum-
ur flóði út um opið.
Gengu þeir svo inn og jafnsnemma
luktust dyrnar og slagbraudarnir fjelln
í sín för. Vladimir litaðist nú um og sá
að hann var í ferliyrndum sal meS
bekkjaröS með fram veggjunum, en á
miðjil gólfi var stór hitunarofn, kyntur
eins og mest miitti. Á bekkjuniun lágu
endilangir fjölda margir hermenn, en
byssur þein a stóðu allar saman í eiuu
horninu. ViS hliðina gengt dyrum sat
maður við skritborð, biksvartur á brún
og brá, og sást naumast í andlit hans fyrir
illhryssingslegu skeggi. Framini fyrir
honum lá feikna-stóv bók og rjett hjá
lienni brann gulleitt tólgarljós í kolu.
Bók þessi hin mikla var fest viS borSiS
með trau.-tum ji rnlilekkjum. og til þess
líklega að ógna lieuni betur, ef henni
skyldi detta í hug að slíta hlekkina og
strjúka, var stór hlaði af handjárnum
framm undan henni.
,Hvern hati þið þar?’ spurði þursiim
bistur, og rak um leiS lieljarlega járn-
pennastöng á kaf niður í stútvíSii blek-
byttu úr járni, sem greypt var í skrif-
borðiS, svo aS luín sat á kafi í borSinn,
eins og ofurlítið svartahaf, og bjó-t til nð
rita nafn Vladimirs og öll svör upp á
spurningar sínar í fangabókina.
Vladimir, son Ruloffs greifa hius
útlæga’, svaraði annar þjónuinn.
Og Surtur hafSi upp sömu orSiu
jafnótt og hann færði þau inníbókina.
(Aldur hans?’ spurði liann svo.
ÞvS gat sögregluþjónninn ekki svarað
hnippti því í Vladimir og hvíslaði að hon-
um, aS hann sjálfur skyldi svara fyrir
sig.
(Tuttugu og þriggja ára’, svaraði
Vladimir.
(Hvar fæddur?’
(Að Krónstadt’.
jAtvinna?’
(Túlkur og verzhmarskrifari’.
(í hvers þjónustu?’
(Jonatlians Cushings, við amerík-
öusku verzlanina’.
(Heimili?’
(Nr. 10 í litlu Neva Prospekt’.
(Giptnr?’
(Nei’.
(Ættmenn’.
(Móðir og systir’.
(Er nokkur til, sem borið geti vitni
um mannorð þitt, ef þarf?’
(Hershöfðinginn Gallitzin, prinz af
Novgorod’.
(Gallitzin hershöfðingi!’ sögSu lög-
regluþjónarnir hissa, (og Gallitzin prinz’,
sagði Surtur jötun og leit á Vladimir í
fyrsta skipti stóruin augum.
(Þa5 voru orð inín’, sagði Viadimir.
(Fyrirhvað ertn kærður?’
(Þa5 veit jeg ekki, en það veit jeg
að jeg hef ekkert illt a5hafzt\
,Hann er kærður fyrir drottinssvik
gegn vorum volduga herra—keisaranum’,
sagðinn lögregluþjónninn, er lijelt upp
svörum frá upphafi.
(Kæran—drottinssvik’, sag5i Surtur,
og ritaði orðin me5 þeim hraða, að ætla
mátti að hann væri æfður í a5 rita það
orð.
(Þetta er nóg. Leitið á honum og
færið hann svo í klefann nr. 147. Rann-
sóknin, vegna fyrirliggjandi máln, byrjar
ekki fyrr en eptir þrjá daga’.
Surtur hlemnidi aptur postillunni,
stakk svo upp í sig pennanum og saug
fast, eins og væri hann sítróna.
Lögregluþjónarnir leituðu á Vladi-
mir, en fundu alls ekkert, fær5u sig svo í
stellingar sinn vi5 hvora hli5 hans og
ætluðu aðleiðahann burt. Hann hreifði
sig ekki, eii snefi sjer að Surti og spurði:
(Get jeg ekki skrifað móður minni
strax?’
(Nei’, svara5i þursinn í styttingi.
(Og ekki heldur Gallitzin prinzi?’
(Nei’.
(Hvenær get jeg það?’
(Það veit jeg ekkert um! Jeg er hjer
til að leita upplýsinga, en ekki til að’
gefa þær öðrum. Jeg hef hvorki vald eða
lönguntil að gera öðrum greiðal’
Og svo drógu undirtyllur þessa fóla
Vladimir fcurtj, en allur þeirra þursa-
skapur og liroki var ónógt afl til að koma
honum til að hengja ni5ur höfuðið, eins
og hinn svarti gikkur þó ætlaðist til.
Þannig leiddu þeir Vladimir á inilli
sin um endiiangan einn ganginn eptir
annan. Alstaðar umliverfis, innan járn-
hurðanna, var að heyra hringl í hlekkj-
um bandingjanna, stunur og liryllilegann
tæringarhósta, en sem eptir alltsaman var
hin fyllsta vissa fyrír nálægri lausnar-
stuud. Skóhijóð hans sjálfs og þeirra fje-
lagaíhinum steinlögðu, liálf-dimmu og
eyðilegu göngum, Ijet í eyrum Vladi-
mirs, eins oghijóðið af fyrstu moldarrek-
unum, sem kasta5 er á kistu í nýtekinni
gröf.
Umsíðir námu þeir staðar við end-
ann á gangi, sem var enn dimmri og
kuldalegri en hinir, og á bekk við hlið-
vegginn sátu tveir menn hálfsofandi.
Annar þeirra hjelt ábyssu, en hinn bar á
belti sínu feikna-mikla lyklakippu. Sá
reis upp, neri augun og spurði hvað að-
komendur vildu.
(Ivlefann nr. 147’ varsvarið.
,147’, tók hann upp og leitaði að
iyklinum, veifaði homim svo, eins og
merkisstöiigogmælti: _Ivomið þið hing-
að’. Ilann gekk fá fet til síðu, stakk
lyklinum í skrá og þurfti að beita tals-
verðu atti til að snúa honum. Og er hurð-
in gekk upp, gaus út úr klefanum fúll og
raktir loptstraumur.•
(Farðu þarna inn. Það er bekkur
þar til að liggjaá!’ Og lögregluþjónninn
ýtti Vladimir inn og Ivklavörðurinn
skellti hurðinni í lás.
Vladimir var einni i banvænu lopti
og kolsvarta myrkri. Hann þreifaði fyrir
sjer og fann bekkinn, og kastaði sjer
niður á liann endilöngum, er ómurinn af
gleðihlátrum lögregluþjónanna dó út í
fjarlægðinni.
13. KAP,
Þrátt fyrir hið saggafulla, banvæna
lopt og ískuldann í klefanum, þó lopt-
straumur utan fiá kæmist þar hvergi
inn, þrátt fyrir þctta allt hefði Vladimir
getað gleymt hörmum sínum i svefni, ef
sálarástandið liefði verið þolandi. En
það var öðru nær en svo væri. Hinar lík-
ainlegu þrcngingar voru svo sem ekk-
ert í samanburði við píslarfærin, sem
uýstu hjnrta hans og sál. Hann gat ekki
dulið það fyrir sjálfum sjer að hann var
samswrismaður, bandamaður annara óá-
nægðra anda, er andæfðu lögum og
stjórn. Eu liann gat heldur ekki ávítað
sjálfan sig fyrir breytni sína, þegar hann
athugaði meðferð hins iniskunarlausa
harðstjóra á sínum eigin föður. Og þó
var liræðilegt að hugsa til þess, að ein-
mitt þegar hann liafði sett fót í hliðið,
sein leiddi til nýrrar tilveru, tilveru, er
fau-ði lionum von, færöi honuui vissu
um heilsnsMUilega og ávaxtarsama at-
viunu, svo a5 hann gæti sje5 þeim far-
bor5a er hann unni, að einmitt þá skyldi
hann vera innilokaður í gildrunni, þar
sem einungis dauðinn eða útlegð blasti
vi5, því engrar miskunar var að vænta af
hálfu harðstjórans.
(Framh.).