Heimskringla - 02.01.1890, Blaðsíða 2

HEIMKRIXULA, WlXXII'Wi, JIAX., 8. JAX. 1SIM>.
„ Heimstrinttla,”
an Icelandic Newspaper.
Publishedeveiy 'lhursday, by
THE HEIM8KRINOI.A Printing Co.
AT
35 Lombard St.....Winnipeg, Man.
Subscription (postage prepaid)
One year..........................$2,00
6 months.......................... 1,25
3 months............................ 75
Payable in advance.
Sample copies mailed kree to any
address, on application.
Kemur út (að forfallalausu)á liverj-
um flmmtudegi.
Skrifstofa og prentsmiðja:
35 Lombard St......Winnipeg, Man.
BlaðitS kostar: einn árgangur $2,00;
hálfur árgangur $1.25 ; og um 3 mánuði
75 cents. Borgist fyrirfram.
Upplýsingarum verð á auglýsingum
„Heimskringlu” fá menn á skrifstofu
blaðsins, en hún er opin á hverjum virk
um degi (nema laugardögum) frá kl. 9
f. m. til hádegis og frá kl. 1,30 tii 6 e. m.
Á iaugardögum frá kl. 9 til 12 hádegi.
tSF'Undireins og einhverkaupandi blaðs-
ins skiptir um bústað er hann beöinn að
senda hina breyítu utanáskript á skrif-
stofu blaðsins og tilgreina um leiö lyrr-
verandi utanáskript.
Utan á öll brjef til blaðsins skyldi
skrifa: The Heimskringla Printmg Co.,
®"P. O. Box 305.
IV. ÁR. NR. 1. TÖLTBL. 157.
Winnipbo, 2. jan. 1890.
HELDUR MEIRA EN \
stærri en áður er níi uHeimskringla
er hún byrjar sína 4. ársumferð með-
al kaupenda sinna. Að stækka
hana meira í petla skipti sjá útgef-
endurnir sjer ekki fært, en peir
vona samt að almenningur rneti
pessa viðleitni þeirra, og að paðsjá-
ist með vaxandi ka ipenda fjiilda og
skilvíslegri borgun árgangsverðsins
en að undanförnu. t>ess parf líka
með, pví pessi stækkun blaðsins
hefur æðimtkinn aukakostnað í för
með sjer, talsvert meiri en við er að
búast að almenningur, sem prent-
kostnaði er ókuunngnr, getur gert
sjer grein fyrir.
t>egar athugað er, að blaðið er
stækkað meira en priðjuug við pað
sem áður var, gefur öliurn að skiija,
að verð pess er svo gott sem fært
niður pað sem pví nemur. Dessvegna !
pó árgangurinnrkosti $2 enn, kostar
hann í raun og veru—í samanburði j
við stærð blaðsins að un lanförnu—
ekki nema $1,30. Þessari upphæð
nemur stækkun blaðsins fyrir hvern
einn kaupanda pess. En þó nú !
pessi sje hinn tiltölulegi verðrnunur
eins og hverjum einum n uu Ijóst,
ætla útgefendurnir samt ekki að
nota sjer hann til að neita um afslátt
peim er borga vilja fyrir fram, held-
ur bjóða' poir • öllum kaupendum
blaðsins, nýum og gömlum, hina
sömu kosti og boðnir voru í fyrra,
pessa:
Þeir, sem horga 4. árganginn
að f ullu fgrir lolc nœstkomandi marz
mánaðar, þurfa ekki aðborga meira
heldur eu
•1,7'5,
en fá viðurkenningu fyrir fullborg-
uðurn árganginum. Á Þennan hátt
gefst hverjum sem vill, tækifæri til
að fá árgangiun fvrir si o gott sem
$1,05, pegar stærðin á blaðinu fyrr-
um og nú er tekin til gieina. Og
að sein (iestir vildu hagnýta sjer
J>etta tækifæri og liorga blaðið að
fullu á fyrsta ársfjórði.ngnum væri
útgefenduinim kærnst, pií ubetri er
einn fugl í hendi. en tveir í skó/ri”. |
Frá pe-sari roglu verður ekki j
vikið fyrir nokkurn iiiann undir
nokkruui kringumstæðuin. Allir,
sein ekki geta sýnt, að Jieir fyrir lok
31. marz 18!H) h iti afhent $1,75!
annaðtveggja útsíiluiuanni Hkr.”
eða póstufgrniðsluuianni til burt- i
íiutnings í ábyrgðarbrjefi eða með I
póstávísuu, verður að greiða $2 fyr-
ir árgaiiginn. „ Að l>iðja mn afslátt
aptir að 31. marz næstkomandi er
hjáliðinn er ekki til neins, og engar
at akanir eðu ínisskilnings-viðbárur
ver’'t teknrr tiljgreina.
Jafnframt viljuin ' jer og biðja
menn að senda oss (pfinlega árgangs-
verðið anuaðtveggja í ábyrgðarbrjefi
eða með póstávísun. Um undanfar
j in tíma höfum vjer átt að venjast
svo mörgum smá-sendingum pen-
inga ineð banka- og JlJxpress ávís-
unum, að vjer sjáum ekki annað
vænna en að afbiðja pær algerlega,
vegna hinna miklu affalia. l>að
verður þess vegna regla vor fram-
vegis, að neita að taka gilda banka
eða Express ávlsun, nema fyrir
þeirri upphæð, er oss verður gold-
in út á hana. Með öðrum orðum:
Vjer látum framvegis afföllin verða
á kostnað þeirra er senda pessar á-
vísanir.
Það karin að sýnast harkalegt
petta, en vjer erum neyddir til
pessa, pví afföllin nema æfinlega
25—50 cents; og pegar svo að upp-
hæðin, sem hver einn sendir á penna
í hátt, er ekki neina $1—2, sjá allir
hvert tjónið er. Afföllin sein sje
eru jafnmikil, hvort ávísuniti er á 1
dollar eða 100 dollars. Vjer von-
um pví svo góðs til skiptavina vorra
að peir misvirði ekki petta, pað pví
síður, sem póstávísun eða sending 1
ábyrgðarbrjefi er ekki ögn kostnað-
armeiri.
Jafnframt og vjer vonum og
óskum að hið nýja ár verði öllum
skiptavinum vorum hagsældarár í
öllum greinum, vonum vjer einnig
ogóskum, að þeir viðurkenni pessa
tilraun vora að uppfylla að pví er
verður hinar almennu kröfur, og að
peir sýni pað með greiðri borgun
og útvegun nýrra skiptavina. Ræt-
ist pað, megum vjer fullvissa pá
um, að ekkert verður oss kærara en
að stækka blaðiðenn meir við fyrsta
tækifæri.
Að svo miklu leyti, sem kring-
umstæður Ieyfa, verður efni blaðsins
framvegis haft fjölbreyttara en að
undanförnu, parmig, að það snertir
við málefnum, sem flestra grein-
anna á vorum litla Jijóðlíkama. En
* að hve mikluleyti pað verður mögu-
I iegt er ekki hægt að segja. Til að
framleiða fjölbreytt efni útheimtist
í aukiun vinuukraptur, eu sá vinnu-
kraptur aptur útlieimtir ekki alllíti!
auka útgjöid. Hversu fjölbreytt að j
efni blaðið verður, er pess vegna að
miklu leyti komið uudir kaupendum
pess. í pví sem öðru eru það pen-
ingarnir sem mestu ráða.
Útg. uHkr”.
NÝÁRS-LJÓÐ.
1890.
Nýtt ár er komið, og ljós og lif
Logai á tímanna straumi,
Lífgandi ylur, huggun og hlíf
Heiðgeislum stafar í gegnum kíf
Sálna í svartnættis-drauiiii,
Sálna í tælanda glaumi.
Nýtt ár er komið, Hringinga—hljóð
í hringuin í loptinu titra;
Sveifiandi neistar frá sólar-glóð
Svífa dansandi yfir lóð,
Hjeluð húspökin glitra,
Hvít og skínandi ið ytra.
Nýtt ár er komið. Til kirkju pjóð
Klukknanna hljómurinii togar;
Að eyrunum berast organhljóð,
Utan úrgeiminum frelsisljóð,
Sálnaiina sólarloifar,
Sannleikans friðarbogar.
Nj;tt ár er komið.—í hreysi og höll
Hýrgandi sólgeislar ljóina.
Nýárið skín yfir firnindi og fjöll,
Frostnepju vafin og ískaidri mjöll;
Leysandi lífið úr dróma,
Ljóshörpur tímanna liljóma.
Nýtt ár er komið—Það kallar hátt:
Kondu oa rístu á fætur!
O
Sjáðu hvert trúneista engan f>ii átt;
Aptur við lífið kom J>jer í sátt,
Vegfari, viltur, sem grætur
Um vonleysis kolsvartar nætur!
Nýtt ár er komið, og fullt er þessfano'
Frelsisins dýrkeyptu gjöfum!
Burt! burt úr veginum, greiðið pess
£ang
Gaddfrosið yfir og snæpakið vang;
Gest pann í heiðri vjer höfuiri.
Hið gamla árið vjer gröfum.
Gleðilegt nýár! Friður og fró
Fylli hvert heimili mar.na!
Gleðilegt nýár! í gaddi og snjó, |
Göfuga móðir vor, norður ísjó,
Lýsi pjer ljós dýrðar-ranna,
Líknin eilífa, sanna!
-......... ................ |
HVAR BYRJAR NÝÁRID?
Hvar á hnettinum byrjar nýúri’S fyrst?
I-egar Sebiistian del Cano, yfirstýri-
maður á skipi hins heimsfræyn sjófar-
anda Magalians, sem dó á Filipps-eyjun-
uin, eptir at! hafa orKi'K fvrstur til að
ferSast kringum hnöttinn, lileypti inn á
höfn á Spáni, tók hann eptir því, sjer tii
mikillar undrunar, að hann var orliiun
einum degi á eptir tímanum, ‘samkvæmt
tímatali Spánverja, og að peir liöf-Ru
haldið hinar kaþólsku hátíMr á röngum
tíma. Vjer, sem nú á tímum fáum að
njótasvo mikillar þekkingar á skólunuin, j
hlægjum dátt afl þessari spánversku hug-
mynd, oggetum sannað, aö ef'Cano hefði
byrjað sjóferð sína til austurst, liefði
hann orðið einum degi á undan tímanum.
Tímareikningurinn hefur breiðzt út um
alla veröldina frá noröurálfunni, og þann-
ig sett tímanum takmörk, sem áður voru
óþekkt. Eitt af þessum takmörkum er
180. br. st. Fari nú sjófarandi yfir þetta
stig, reiknar hann annaðhvort einhvern
mánaðardag tvisvar, eða hann hleypur
yfir eiun dag, allt eptir því, hvort hann
kemur frá austri eða vestri.
Þessi tíma-takmörk ná frá suíurheims-
skauti austur um eyjarnar Chatam, New )
Zealand og Astralíu, beygja þar eptir tii
vesturs milli New -Genua, Carolina,
Filipps og Ladroue eyjanna. Eptir þaö
liggja þau austur uiri Japan og Kuril-
eyjar og inn i Behringssund.
Á þessari línu byrjar hinn fyrsti ný-
ársdagur. Innbúar New Zealands, ('liat-
am ög Ástraliu eru þess vegna þeir fyrstu
er haida nýársdaginn.
NÝÁRS SIÐIR Ý.MSIL4 LANÐA.
Grikkir, Rómverjar, Persar og Gyð-
ingar lijeldn nýársdaginn, bæði sem helgi-
dag og hvíldardag fprir þjóðina. A5
ötSru leyti ber þó ekki Rómverjtrm og
GySingum sarnan við oss með áraskiptin,
par þeir höftSu þau í septembermánuði.
í hverri kristinna rnanna kirkju er nýárs-
dagurinn haldinn heilagur í ininningu
um umskurn Krists, og það er sagt, að
hann hafi verið gerSur af! hátíðisdegi í
kirkjunui til að útrýma .Narra-hátíðinni’.
Ilátið þessi var eins og nokkurs konar
leyfar frá hinum g' mltt Satúrua-listum,og
sem var algeng í flestuin löndum norður- |
álfu. Kirkjtinni tókst um síðir algjört
að útrýma henni, þrátt fyrir rnikliir og
öflugar mótspyrnur er hún hafði við að
stríða.
Það lítur stundum svo út, eins og
vjer eiunig nú á tímum á nýárshátíðinni
finnum þenna tvöfa’.da gamla hugsuuar- I
hátt. Enda þótt áraskiptin í rauu og |
veru hafi mikla þyðingu hjá oss sem |
helgidagur, þá er þó í einu mikið ofan á
af hinum gamla hugsunarhætti, að hafa
þau iíka sem almenna þjóðhátíð, og vjer
höfum fleiri og færri dæmi fyrir augun-
um, er sýna, að nýársdagurinn er opt og
tíðum hafður til annars en vera skyldi.
Það er ekki rnikið gleðiefni fyrir inn-
búa bæja, að vakna við það á nýársdags-
morguu, að búið 'er að frjemja alskyns
skelmisbrögð á heimili manns, t. d. taka
hurðir af hjörum og fela þær langt í
) buitu, fyila reykháfnna með allslags rusli
j o. s. frv., að maður ekki tali um að geta
gengið óhultur lengri eða skemmri spöl.
Gamlir siðir festa opt nokkuð djúpar
rætur, og geta þvi haldist öld eptir öld ó-
breyttir; og atS minnsta kosti sýnist það
að vera tilfellið í fjalldölum, langt frá
| mannlegu fjelagi, þar sem samgöngur
eru svo litlar, frekar en á sljettlendinu
þar, sem allt er sundurskoritS af járn-
bniutum. Þess vegna hefur opt haldizt
við i fjalldölum heil ódæini af gömlum
liátiða-siðum, er eiga að rekja sögu sína
langt til baka aptur á daga heiðninnar.
Einn af þessum gömlu hátíða-siðum er
brunndanzinn, sem nú fyrir 50—60 árum
sí-San var algengur í Voges og er máske
enn til fram á vora daga.
i Bruim-danzinn er þannig, að allar |
! ungar stúlkur bæjarins safnast saman |
| í kringum brunn á nýársdagsmorguninn,
! þegar kirkjuklukkurnar tiyrjaað hringja j
| til guðsþjónustu. Við brunuinn liefur j
vanalega við þetta tækifæri veri’5 reist J
Ijómandi falleg hrísla, prýdd með alls- :
konar skrauti. Þegar nú allar stúlkurnar i
I __ _ ^
í hátiðnbúningi sínuni eru þarna saman I
komnar, takast þær í hendur og danza
kringum hrísluna, syngjandi einhverja
gamla þjótSsöngva. í kringum danzend-
urna standa ílrringbæði yngri og eldii
bæjarbúar djúpt lirærðir yfir þessari at-
j höfn. Þmö er trú þessa fólks, að þessi
| siður fiyt.ii blessiin og hamiugju yfir
'lanzsf'ilkur :j,r, o.- að þær ' næsta ári
lái góðatiu o 1 'lskulegaiiu ektainimn fyr-
ir bragðió. Fóikið trúir líka að þnð hafi |
gótS álirif á uppskeru komandi sumars,
líka að vatnið í brunnunum verði svo
mikið betra og heilnæmara bæði fyrir
menn og skepnnr, af því stúlkurnar dönz-
uflu kringum brunninn.
í sambandi við þetta er gamla trúin, |
som ríkt hefur, um hinn undra verkandi I
krapt vatnsins víðast á Norðurlöndum, og
semt. d. sjest af hinni rússnesku vatns-
vígslu hinn 6. janúar.
Einnig hjá norðurlandaþjóSum finnst
trúin á hinar heilögu lindur eða vatn
þeirra, sem iækna átti alla kvilla. Vjer
þurfum þar á móti ekki að benda á, að
menn alit fram á þessa daga fylla ár og
vötn með nikrum og fólki o. fl. þ. h.. sem
liafði allt nokkurs konar intigrip í mann-
lífið og leitaðist við a‘5 ná viufengi
tnanna. Það er mjög árei'Sanlegt að
brunndanzinn í Voges er þai.nig til orðinn,
að hann á uppruna sinn að rekja til ein-
hvers af þessum hugmyndtim.
Innbyggjararnir í hinu „himneska
ríki” (Kína) lialda einnig nýársdaginn
upp á sinn máta. í frjettum frá Hong )
Kong er greinilega sagt frá því, hvernig
Kínverjar lialda hann með að skjóta
blindskotum. Þessi barnalega þjóIS hef-
svo mikla ánægju af þessti, að niargir
ganga heldur klæðlausir og matarlausir
en að geta ekki skotið púKri eitthvað út í
loptð á nýársdag. Fyrir nokkrum árum
síðan geríi enska stjórnin þann samning
viö Kínverja í Ilong Kong, að brúka
aldrei skotfæri nema 1. og 2. dag ársins,
enda hafa líka Hong Iíong búar notað
sjer það leyfi. ÞatS brast og brakaði
stöðugt í Ilong Kong fyrstu tvo dagana
af árinu, og þótti norðurálfubúum þat!
all-óskemmtilegt. Hvaða illir andar það
eru, sem Kínverjar viija reka burtu með
þessum blindskotum sínum veit víst eng-
inn, og ekki heldur hversu gömul þessi
trú eða siðir er. Kínverjar hafa í mörgu
gert mikið fyrir nortSurálfu og fyrstir
fundið upp pútSrið; hafa máske iika þann j
heiður að hafa fyrstir manna fundi5 upp
þeirra nýárs-skothríö.
’Jafiivel þótt áraskipti Kínverja og
Japan-búa, beri ekki saman vi5 vor ára-
skipti, er þó áraskipti Japanmanna nokk-
uð líkari því sem vjer höfum þau. Nýárs-
hátít! þeirru er einliver þeirra stærsta liá-
tí'S. Eins ogfle-stir vita, hafa Japan-búar
ekki sólar-ár, heldur mánaða-ár, sem,
eins og hjá oss, er skipt niður í 12 mán-
uði. Þe3SB 12 mánuði látaý>eir sjer ekki
uægja að hafi 336 daga, eins og eðlilegt
er að þ-ir liafi ei>tir mánaðarreikningi,
heldur bæta þeir 2 dögum við hvern af |
hinuiu 9 mánuðunum, svo þeir hafa þá
354 (ÍH.va í mánaðaárinu. Þrátt fyrir
þenua viðauka vauta samt 11 daga til að
fá út vanalega sólarárs-lengd, og til a‘8 j
bæta það upp, leggja þeir 1 rnánu 5 við
þriðja hvert ár. Allt svo er þriðja hvert
ár hlaupár lijá Japan-búum. með 13 mán-
uði í staðinn fyrir 12.
Hið japaniska ár reiknast frá hiuum
fyrsta tíina. Árið 1889 er eptir japanisk-
um tímareikningi 2,549. Nýár þeirra
byrjar í febrúar (vorum febr.). Nýársdag-
urinn er almennur helgidagur á Japan.
Allir verkamenn fá þá a8 hafa hvíldar-
dag, að svo miklu leyti að mögulegt er.
Sjerhver, hvort heldur ríkur eða fátækur
hefur.þá fyllstu hugmynd, að me8 nýja
árinu byrji algjörlega nýtt líf fyrir hann,
og a8 allar sorgir og þjáuingar, sem
hefðu ásókt hann á garnla árinu, líði al-
gert undir lok me8 því. Það er ekki
eingöngu regla, að vinir og vandamenn
óski hver öðrum tíl lukku, heldur einnig
útbýta menn gjöfum þar ofan í kaupið.
Foreldrar og húsbændur gefa bæ8i börn-
um sínum og vinnufólki gjafir og leitast
við á allar Iundir að gera þeim til gleði
og ánægju sem bezt þeir geta. Fátæk-
lingar og fólk af lágum stigum leitast
opt við með gjöfum, að komast í mjúk-
inn hjá þeirn, sem hærra standa. Börn
og vinnufólk gleyma ekki að fara inn til
húsbænda sinna og óska þeim til lukku
og blessunar, einnig gengur hver nábúi
til annars til að gera hið sama.
Allír eru áferðog flugi þenna dag,
til að gera þessa hina mikilsvarðaudi
skyldu sína, og ef (eins og opt kemur
fyrir) að húsráðandi þessa e8a liins liúss
er ekki heima, skilja menn eptir nafn-
spjald sitt ásamt nýársgjöflnni, ef maður
hefur í hyggju að gefa hana. Það er því I
allt á'lireifingu á götum bæjanna í Japan.
Menn mætast, óska hver öðrum gleði-
legs og fnrsæls uýárs, halda svo áfram
þar til þeir mæta öðrum og láta þetta svo
ganga, þar tii dagur er á enda. Sunur !
sem ekki eru a8 þessari iðju, eru þá að
ýmsum leikum, kasta hnetti, hleypa upp
í loptið pappírsflugdrekum o. fl. þ.h.
jera8a skó á fótum og svarta hanzka á
höndum, og margir nota einmitt áraskipt-
in til að komv fram í þessum búningi
sínuin og berast þá vanalega inikiS n.
Það er eins og Japnnnr linfi breyzt við
þetta nor8urálfu klæðnsnið. Það hafa
algerlega fallið úr gildi ýmsir siSir, er
fylgdu þjóðbúningi þeirra, svo sem að
falla til jarSar, þegar mnður mætti ein-
hverjum, Nú taka menn bara ofan liatt-
iun og beygja sig. Breytiruriní klæ8a-
sniði hefur gert mikið gott.
Siðirnir eru nú orönir mik!u einfaldari
og hagkværaari en áður og það hefur líka
haft talsverð áhrif á það, hvernig nýár
og aðrar hntíðir eru haldnar.
Síðan norðurálfubúningurinn fór að
tíðkast meiraí Japan, sjestekki jafnmik-
i8 af þessuin undra litarbreytingum, er
báru fyrir augað, þegar fjöldi af fólki
mætti manni á götum bæjanna í hinum
forna þjóðbúningi sínum. Ilinir fátæk-
ari hafa þó or8ið að láta sjer nægja með
gamla búninginn og hafa því.haldið hon-
um við til þessa.
FBJETTA-KA FLAB
ÚR BYGGÐUM ÍSLENDINGA.
DULUTH, MINN. I des. 1889.
Til ritst. „Heimskringlu”.
Nú hafa liðið tnargir sólbjartir
dagar og skugga-fullar nætur síðan
skrifað var síðast í yðar heiðraða
blað hjeðan úr Jressu byggðarlagi.
Það mætti a!lt að J>ví telja það eitt
af hinutn undarlegu viðburðuin f>ess
arar aldar, að sjá ritgerð hjeðan á
prenti; að minnsta kosti gætu margir
íinyndað sjer, að hjer væru annað-
tveggja engir ísl., eða að líf peirra
hjer, vreri svo tilburðalaust að ekk-
ert skeði, sein í frásögur væri fær-
andi. Eu nú eru hjer bæði nokkrir
íslendingar, og eiris og allir hljóta
ife vita og skilja, að hjer skeður ó-
tal margt sem mætti færa í letur sem
frjettir hjeðan, fyrir‘J>á að lesa, er
lítið eða ekkert vita um Duluth og
íbúa hennar.
Dað getur samtekki orðiðlangt,
og því síður merkilegt eða fræðandi
sem jeg rita hjeðan að Jressu sinni.
Dó laugar mig til að drepa á hið al-
mennasta, með fáum orðum úr því
jeg er á annað borð seztur á
,,0ontórinn" og farinn að rita.
Það mun flestum kunnugt af
orðspori hvar Duluth er; að hún
liggur við suðvesturenda hins mikla
Superior-vatns (uLake Superior”) í
Minnesota. Að stærð er Duluth um
eða yfir 10 mílurá lengd og tvær á
breidd. íbúatala hjer, mun vera ná-
lægt 50,000, pegar uWest Duluth”
og uLakeside” eru taldar með; p>að
eru porp áföst við Duluth og til—
heyra lienni margra orsaka vegna;
og sýnist mjer pví rjettast að telja
[>au með.—Á síðastliðnum 4—5 ár-
um hefur Duluth vaxið uin helming
eða meir, bæði að ummáli, bygging-
um og íbúatölu. Duluth er nú orð-
in uborg”. Fyrir hálfu öðru ári var
hún að eins uTowu”.—Duluth hefur
að mínu, og margra áliti, margt ti)
síns ágætis, en fáa galla, síst stór-
kostlega, að undanteknum vetrar-
kuldanum. Dulnth ersnoturlega og
vandlega byggður bær, í dálítilli
brekku, sem blasir á móti vatninu.
Duluth hefur útsýni hið bezta, bæði
af brekkubrúnunum og eins ef mað-
ur er út á vatninu framundan bæn-
um. Það virðist að einhver undra
tilkomumikil og skáldleg fegurð, sje
Duluth meðsköpuð af hendi náttúr-
unnar, líkt og víða mátti sjá á ís-
landi. Allstaðar hvar sem litið er á
hana er allt á fljúgandi framfara ferð,
hver risabyggingin rís nú upp á fæt-
ur annari. lðnaður, verkstæði, verzl-
an, kirkjur og skólar keppir hvað
við annað. Járnbrautir fjölga árlega;
sigling eptir vatninu færist einlægt
í vöxt, menntun og fjelagsskapur
eykst og magnast daglega. Verzlun
er hjer ákaflega mikil; einkum á
hveiti, koluin og timbri. Víða eru
námur í grend við Duluth, og búið
að leggja járnveg til peirra. Afli er
hjer allmikill í vatninu, pegar menn
gefa sig við að sæta honum; en
landbúnaður,.(o: akuryrka, einkuin
og sjer í lagi), er hjer pvínær engin.
Það borgar sig ekki að rækta hveiti j
hjer í kring, landið er allt skógi- j
vaxið og víða mjög ósljett, og jafn- ;
vel ekki frítt við grjót hjer og par.
Samt eru bújarðir hjer i grend, í af-
ar háu verði.
Það er almennt viðurkennt, að í
Japan hafi orði8 undraverð breyting í
klæðabúningi. Nú á tímum þykist sá
hálfgjöit þurfa a8 skammast sín, sem
ckki gengur á svörtum frakkafötum með
livítt uin húls og pípuhatt á höfði, lakk-
Hjer í Duluth hefur verið áofan-
nefndu tímabili töluvert uBoom”
einkum og sjer í lagi á uReal Estate”.
Dað hafa margir fátækir en færir
tnenn, grætt of fjár á peirri verzlun,
enda má telja uReal LLtate” með
hinuin stærstu framförum hjer i
verzlunarlegu tilliti. Það er auðvit-
að að f>ví!ík uI3oom,, er ofurofli hintiH
fíitæku, en órækur in-óðaveo-ur er
o r>
pað fyrir alla seni geta náð sjer niðri
á pví, enda eru uReal Estate”menn
hjer svo hundruðuni skiptir.
Dað liefur margur lýst Duluth
á pann liátt, uað hvergi væri fallegra
''æjarstæði undir sólinni, eða betri
hÖfn í öllum Bandaríkjuin”. Duluth
væri skipulegar og betur bvggður
bær, cn nokkur annar í norðvestur-
landinu, af jöfnum aldri og stærð.
Dað muu líka láta nærri að petta
styðjist við sýnilegar og ápreifan-
legar röksemdir, og eptir öllu ylir-
standandi útliti að dætna, er ólirett
að fullyrða að glóandi fraintið ligg-
ur fyrir Duluth. Margir fullyrða
líka, að með tímanurn muni Duluth
verða endastöð 20—30 járnbrauta;
og höfn jafninargra gufuskipa-lína
Að Duluth verði hin önnur Chicago
að stærð, fólkstölu, iðnaði og verzl-
un innan fárra ára, virðist líka vera
ósk og von alla framfaramanna
vorra.
Yrfir höfuð að tala, má telja
Duluth mesta friðsemdar ou reo-lu-
bæ; hjer ber undurlítið á ráni o<r
pjófnaði; slysfarir eru hjer einnig
sjaldgæfar. Morð eru hjer p . í nær
ópekkt. Vjer höfum hjer ágæta
bæjarstjórn, og trúa og öílnga lög
regluf>jóna; enda sannaðist pað bezt
í sumar er leið, pá er Finnar og
ítalir gerðu uppreistina lijer, nær
800 (?) að tölu, hvert lögreglupjón-
arnir voru ekki duglegir menn.
Þeir háðu orustu við skrílinn, sem
æddi áfram, eins og logi yfir akur,
með bysstir, skaminbyssur o<r ótelj-
andi tegundir af ýmsum barellum.
Fiinmtíu lögreglujjjónar einungis,
gátu með sinni hraustu framgöngu
bælt niður alla uppreistina, undir
forustu hius valinkunna bæjar-
stjóra .1. B. Sutphin’s. Nú hafa
lögreglupjónarnir veriðsæmdir gull-
Umedalíum” í heiðurs- og pakklætis-
skyni, á kostnað ýmsra merkra
manna hjer í bænum, er skutu sam-
an fje til J>ess.
Dorpin uLakeside” og uWest
Duluth”, sem jeg gat um hjer að
framan að lægu áföst við Duluth,
eru pví nær alveg nýir bæir, óðiim
að vaxa. Lakeside er annars ekki
eins ung og West Duluth, hún hjet
áður New London, en pó undarlegt
væri, vildi hún ekki líkjast nafni,
hún stóð í stað svo að árutn skipti,
°g bjuggu par fáir aðrir en mjóikur-
salar og fiskimenn. í fyrra vor ( ar
breytt um nafn á porpinu, ag heitir
pað síðan Lakeside. Bæjarstæðið
var stækkað meira en um helming,
og strax byrjaði par, ( Real Estate
Boom”. í sumar hafa margir af
verzlunar- og auðmönnum í Duluth
byggi sjer par skrautleg íbúðar-
hús og búa par nú eingöngu, en
reka verzlun og ýmsan annan iðnað,
i Duluth sjálfri. Vegalengdin á
milli bæjanna er að eins eiu iníla,
samt ná takmörk peirra satnan.
Járnbrautin, The I). I. R. R.
liggur frá Dulutli til I.akeside og
má fara frá miðpunkti Duluth til
Lakeside á 10 mínútum á hinni svo
kölluðu ((Short Line”, semrennir lest-
um fram og aptur á hverjum kl.tlma.
í Lakesidi eru engin verkstæði;
að eins eitt gestgjafahús, ýl'he
Lester Park Hotel”, ein matvöru-
búð, tvær kirkjur, eitt skólahús,
ekkert ((Saloon”, eitt slátrunar og
Pökkunarhús og 1 ((Fish Hatchery”,
hús til að ala upp allslags fiskateg-
undir, sem síðan er sleppt í vatniö
pegar peir eru álitnir sjálfbjarga.
Það var byggt og síðan viðhaldið á
opinberan kostnað. Þangað fara nú
margir að skeminta sjer, J>ví pað
pykir merkileg sjón að sjá mergð
litlu fiskanna og allan pann útbún-
ing sein að pví lýtur, J>ví allur út-
búnaður og frágangur er n i j ög
vandaður* Veiði á fiskinum er fyrir-
boðin með lögum, eptir að lionum er
sleppt í vatnið, á pnnn hátt, að allir
fiskimenn verða að hafa net sín svo
stórriðuð að hinn ungi fiskur geti
smogið gegnum J>au.
Þess verður ekki langt að bíða,
að Duluth oor Lakeside nái snman
O
og verður þíí að líkindurn breytt
uin nafn í annað sinn, o« »Ht kallað
Duluth, eptirCapt. DuLuth or fyrstur
hvítramanna reisti hjor byggð; (uinn
byggði hjer í fjelagi með bróður
sínuin ((Trading Post” á ((Miunesota
Point” árið 1680, og verzluðu )>eir
nær eingöngu með dýraskinn af öll-
uir, tegundum. Um Jressar mutidir