Heimskringla - 06.02.1890, Blaðsíða 3

II KMINIi It I\<« IíA, WIXM1'K«, fl \\„ 6. FKltlt. 1890.
Northern Pacitic
--og-
Manitoba-jarnhrutin
SELIR FARBRJEF
Til allra staða í Carmda og Bandaríkj-
nm við
læjra verii en nottri sirai tyr.
Northern Pacitic & Manitoba-fjelagið
hefur á ferðinni
LEST A IIVEIUOI DEGI
útbúna með allar nýustu uppfindingar er
að bægindum lúta, svo sem DINING-
CARSog PULLMAN SLEEPERS, sann
nefndar hallir á hjólum. Yejtir fjelagið
pannig viðskiptamönnum sínum, psegi-
lega, skemmtilega og hraða ferí austur,
vestur og suður. Lestirnar ganga inn í
allar Union vagnstöðvar.
Allur flutningur til staða í Canada
merktur: „í ábýrgð”, svo að menu sje
lausir við tollf'ras á ferðinni.
EVROPÍJ-FARBRJ KF SELD
og herbergi á skipum útveguli, frá^ og
til Englands og annara staða í Evrópu.
Allar beztu „línurnar” úr að velja.
iiria<; ferdarfarbhj ff
til staíia við Kyrrahafsströndina fást hve-
nær sem er, og gilda um 6 mánuði.
Frekari upplýsingar gefa timboðsmenn
fjelagsins hvort heldur vill skriflega eða
munnlega.
H. J. BELCH,
farbrjefaagent 285 og486 Main St., Wpg.
HÉRBERT SWINFORD,
aðal-agent--- 457 Main St. Winnipeg.
J. M. GRAHAM. aðal-forstöðumaður.
NORTHERN PACIFIC & MANITOBA
J-„RN BRAUTIN.
Lestagangsskýrsla í gildi siðan 24. Nóv.
1889.
Faranorður
a
* %
■gl
£ ®
C c
tCJíi
« -r
OS
No.55 No.5í
l,30e
l,25e
l,15e
12,47e
12,20e
ll,32f
ll,12f
10,47f
lO.llf
9.42f
8,58f
8,15'
7,15
7,00i
4,15e
4.11«
4,07.
3,54'
3,42.
3,24.
3,16.
3,05«
2,48e
2,33e 46,8
2,13e A
l,53e
a
S
C
1,C
3,(
9.3
15.3
23,5
27.4
32.5
40.4
l,48e
l,40e
10,10f
5,25f
8,35f
8,00e
Fara vestur.
10,20f
10,lle
2,50e
10,50f
5,40e
6,40f
6,45f
3,15e
56,0
65,0
68,1
268
Farasuðurr.
Yagnstödva
ifÖFN.
Cent. St. Time,
k. Winnipeg f. 10,501 4,30e
Kennedy Ave. 10,53f 4,35e
Ptage Junct’n 10,571 4,45e
..St. Norbert.. 11.111 5,08e
. .. Cartier.... 11,241 5,33e
...St. Agathe... ll,42f 6,05e
. Union Point. 11,501 6,20e
.Silver Plains.. 12,02e 6,40e
....Morris.... 12,20e 7,09e
. ...St. Je&n.... 12,40e 7,35e
. ..Letallier.... 12,55e 8,12e
f | W.Lynne j ’< l,15e l,17e 8,50e
f. Pembina k. l,25e 9,05e
.GrandForks.. 5,20e
„Wpg. Junc’t.. 9,50e
„Minneapolis.. 6,35f
...f.St.Paulk... 7,05f
Fara austur.
.. Bismarck .. 12,35f
.. Miles City .. ll,06f
.... Helena.... 7,20e
.Spokane Fails 12,40f
Pascoe Junct’n 6,10e
. ..Portland .. . 7,00f
(via O.R. & N.)
.. ..Tacoina ... 6,45f
(via Cascade)
. . . Portland... 10,00e .
(via Casdade) 1
lo
:0
>
No.54 No.56
ast við að rjetta þurfamönnuin
hjálparhönd. En, að kenna börn-
unum að hugsa með öðmm, svo pau
aptur kenndu öðrum að hugsa rr\eð
sjer, hafa \íst fáir lagt mikla alúð
við. Að taka við af öðrum og halda
pví hinu sama áfram til fullkomnun-
ar,—það datt peim ekki í hug að
hefði mikla pýðingu fyrir afkomend-
ur peirra. Unglingurinn varð að
byrja allt sjálfur,—að einangrast,
vera útaf fyrir sig,—pað var hugsun-
var svo
MST. PAUL, I
MINNEAPOLIS A
A \ I T O « 1
JARNBRAUTIN. 11
Ef þú þarft að bregða þjer til ONT-
ARIO, QUEBEC, til BANDARÍ KJA eða
EYRÓPU, skaltu koma eptir farbrjeflnu
á skrifstofu þessa fjelags
:t7<í llaiii St., Cor. I'ortnge Avo.
Winnipeg, þar færðu farbrjef alla
lei«, yfir, NECHE, ábyrgðarskyldi fyrir
fribógglunum og svefnvagna-rúm alla leið.
Fargjald Idgt, hröð ferð, þœgilegir vagnar
og fleiri samvinnubrautir um að vélja, en
nokkurt annað fjelag býður, og engin toU-
rannsókn fyrir þd sem fara til staða i [ jn,—pað var svo ómögulegt að
Ganada. Þjer gefst kosturá atískoðatví-1 . ...
buraborgirnnr St.Paul og Minneapolis, og j koma sínu fram oðruvísi!!
aðrar fallegar borgir í Bandarík}um | Er nú ekk; pessu jíkur hugs-
Skemmtiferða oghrmgferða farbrjef meti. ‘
lægsta verði. Farbrjef til Evrópu meti
öllum beztu gufuskipa-línum.
Nánari upplýsingar fást hjá
II. d. 31cl\licl£en, i riðandi að unga kvennfólkið fái í
umboðsmanni St. Paul, Minneapolis & j arf djörfung, festu, mannúð, og um-
Manitoba-brautarfjelagsins, 376 Main St., fram allt sterka trú á gfvið og mikil-
á horninu á Portage Ave., Winmpeg. , , .
j®>”TakWt strætisvagninn til dyranna á j leik sá.arinnar. Að konur heim-
skrifstofunui. \sœki hver aðra verður pá framför;
„TÍTl Vn7. w‘Sp,?S sf; *» > op-f' <■•'»*
Paul, og engin vagnaskipti. pá mikla pj'ðingu; að fjelög peirra
Hraðlest á hverjum degi til Butte, Mon- \ byrji og framfylgi góðum fyrirtækj-
tanrí, og fylgja henni drawing-room um verður gleðilegur ávöxtur starfa
svefn og dtntay-vagnar, svo og agætir . n , .
' • peirra, sem að peim unnu.
Við, íslenzku konurnar, eigum
unarháttur flestra kona í pessum fje-
lögum vorum, p. e. a. s. peirra, sem
nokkuð hugsa? Eða er pað ekki á-
fyrstapláss-vagnar og svefnvagnar fyrir
innflytjendur ókeypis.—Lestin fer frá St.
Paul á hverjum morgni og fer beint til
Butte. Hin beinasta braut til Butte, hln enn langt 1 land í frelsislegu tilliti
eina braut, sem ekki útheimtir vagna- j * E 4fram
skipti, og hin eina braut er liggur um °£ er I . 11,11 l4íltram l,PP
Vy iJ.'t Ctvfint. Fnlljl ntr & Vi5” tll mnnTii'iðor ni, fúctn _hn5
Ft. Buford, Ft, Benton, Great Falls og
Helena.
II. <S. McMicken, agent.
ð við” til mannúðar og festu,—pað
óska jeg sje allra kvenna amottó”.
A. P>. C.
FaRCJALD lsta pláss 2að pláss
Frá Winnipeg til St. Paul “ “ “ Chicago 114 40 25 90 $23 40
“ “ “ Detroit 33 90 29 40
“ “ “ Torouto 39 90 34 40
“ “ “ N.York 45 90 40 40
tilLiverpooleða Glasgow 80 40 58 50
J®>“TULKUR fæst ókeypis á skrifstofu
Ueimskringlu.
Private Board,
að 217 Itoss St.
Sveinbjörn Glslason.
EINAR OLAFSSOI
LÍFS- og ELDSÁBYRGÐAR AGENT,
«2 R<>8S ST. - - WIMIFEG.
PORTAGE LA PRAIRIE BRAUTIN.
Ðagl.
nema
sd.
U,10f
10,57f
10,24f
10,00f
9,35f
9,15f|
8,52 f
8,25f
8,10f
0
3,0
13.5
21,0
35,2
42,1
50,7
55.5
Vagkstödvar.
.....Winnipeg..........
.... Kennedy Avenue....
.. ..Portage Junction....
......Headingly........
......Hors Plains......
... .Gravel Pit Spur . ...
.........Eustace.......
......Oakville.........
. ..As8Íniboine Bridge,..
... Portage La Pralrie...
Dagl.
nema
sd.
4,20e
4,32e
5,06e
5,30e
5,55e
6,17e
6,38e
7,05e
7.20e
Cliristian Jacobsen,
nr. 47 Notre Dame Street East, Win-
nipeg. Bindur bækur fyrir lægra verð
en nokkur annar bókbindari í bænum og
ábyrgist að gera það eins vel og hver
annar.
Ef þú vilt láta taka af þjer vél góða
ljósmynd, þá farðu beint til The C. 1*.
R. Art ©nllery, 596Y% Main St., þar
geturðu fengið þær teknar 12 (Cab. size)
fyrir að eins (iJ.OO.
Eini ljósmynda staðurinn í banum
sem Tin Types fúst.
Eini ljósmyndastaðuriim í bænum
sem ÍSLENDINGUR vinnur í.
596]4 Main St. - - - Winnipeg;.
MORRIS-BIIANDON BRAUTIN.
Mixed mánud., fimtud. Mílur frá Morris. Vaokstödvar 'O T3 • a< 3 T3 ^
12,45e ( 2,30e
l,25e 10,( l,52e l,13e
2.12e 21,1
2,33e 3,03e 3,30e 25,! 12,55e 12,28e 12,05»- U,45f
33, f
39,( Miarni j [
4,26e 49,0 ... . Deerwood ll,10f
5,00e 5,20e j 54,1 * j Alta 10,52f
5,53e 62,1 Somerset 10,25t'
6,19e 68,4 10,02f
<>,44e 74,6 ... .Indian Springs.... 9,41f
7,02e 79,4 9,24f
7,30e 86.1 93,3 9,00f
102.0 8,04f
109,7 7,36f
120,0 7,00f
Ath.: Staflrnir f. og k. á undan og
■eptir vagnstötSvaheitunum þýða: fara og
konui. Og staflrnir e og f í töludálkun-
nm þýða: eptir miðdag og fyrir mifidag.
Skrautvagnar, stofu og Dining-'va.gnar
fyigja lestunum merktum 51 og 54.
Farþegjar fluttir með öllum p.lmenn-
um vöruflutningslestum.
No. 53 og 54 stanza ekki við Keunedy Ave.
J.M.Graham, H.Swinford,
aðalforstöðumaður. aðalumboðsm.
Dr. B. A BLAKELV.
læknar inn- og útvortis sjúkdóina.
skrifstofa og íbúðariuís
57-VÁ - - - MainSt.
R. W. W00BR00FE,
Verzlar með gullstáz, demanta, úr og
^'ukkur, gleraugu o. s. frv..
á úrum sjerstaklega vönduð.
McIntyrk Block
Maiu St. -• Winniiieg.
BOÐ UM LEYFI AÐ HÖGGVA
SKÓG Á STJÓRNARLANDI í MANI-
TOBAFYLKI.
INNSIGLUÐ BOÐ, send undirrituðum
og merkt: „Tender for a license to cut
Timber”, verSa á þessari skrifstofu með-
tekin þangað til á liádegi á mánudaginn
17. febrúar þ. á., um leyfi til að höggva
skóg af norðurhelmÍBgi og suíaustur-
fjórðungi Seetion 33, af öllum ferhyrn-
iugunum 34 og 35, i Towuship 17, Range
7., af vesturhelmingi Sections 2, 14 og 23,
af su'Surhelmingi suðausturfjórðungs af
sect. 20, af öllum sectionunum 3,4, 5, 9
ÍQ, 15, 16, 17, 21, 22, 27 og 28, í township
18, Range 7; allt þetta laud er austur af
1. hádegisbaug í Manitoba-fylki og er að
flatarmáli um 570,480 ekrur.
Uppdrættir sýnandi afstöSu landsins
svona hjer um bil, svo og reglurnar, er
kaupandi verður að framfylgja, fást á
þessari skrifstofu og hjá Crown Timber-
agentinum í Winnipeg.
Hverju boði verður að fylgja gildandi
ávísun á banka, árituð til varamanns
innanrikisstjórans, fyrir upphæð þeirri,
er bjóðandi v-ill gefa fyrir leyfi'8 fram-
yflr ákveðið gjald.
John R. Hai.i.,
skrifari.
Department of the Interior,
Ottawa, 21st Janury, 1890.
T.G. WHITE,
485 Muin St. gegnt <'ity Hull.
Verzlar með allskonar leirtau og gler-
varning; ýmsar fallegar jólagjaflr svo
sem albums og fleira þ. h.
A>i*. A. F. DAME.
Læknar inn- og útvortis sjúkdóma og
hefur sjerstaka reynslu í meðhöndluu
hiuua ýmsu kvenna-sjúkdóma.
3 Murket St. F.. Winnipeg.
1 kdkphonk nr. 400
3IILLS & EEIOTT.
Barristers, Attoneys, Solicitors &c.
Skrifstofur 381 Main St., upp yftr Union
Bank of Oanada.
G. G. Milds. G. A. Eliott.
B E R G Þ U R S A R NI Ii.
„AtS segja sannleikann er
gagnlegt fyrir þann sem
heyrir, en skaðlegt fyrir
þann sem talar— Fox.
Þessi kjarnyrði duttu mjer í hug,
þegarjeg las nrS-greinina um mig, Í44.—
45. nr. „Lögbergs” f. á., me8 fyrirsögninni:
„Argur er sá er engu verst”, og undirrit-
uninni: (lNokkrir bændur í Garðar-
byggð”, þvi jeg efast ekki um að flestum
muni koma saman um, að jeg hafl rjett
fyrir mjer í aðfluningum mínum, þó þeir
ekki vilji vitSnrkenna það opinberlega, og
sumir meira að segja, rerði bálvondir út
af þeim, og ausi yflr mig skömmum og
níði fyrir þær. Mjer finnst gamla orð-
tœkið: „sannleikanum verður hver sár-
reiðastur”, sannast mjög áþreifanlega í
þessu efni.
Grein þessi úr „Gar'Sar-byggð”, er
annars þannig úr garði gerð, að jeg hefði
haft fullkemna ástæðu til atS leiða hana
algerlega hjá mjer, þar sem meginið af
henni eru dæmafáar skammir, og ekki
ritað mannlega um málefnið sjálft. Eu
þar eð menn eru nú farnir at! venjast svo
skömmum hjer, einkum síðan að „Lög-
berg” var stofnað, þá ímyndaði jeg mjer
at! menn kynnu að álíta, ef jeg svaraði
engu, að það kæmi meira til af því að
mig bryzti kjark á móti þessum frámuna-
legu ribböldum, sem gr. ritutSu, en það,
að skammirnar, þó svívirðilegar væru,
heftSu aftrað mjer frá því. Svo liefðu kann
ske sumir kuunað að h&lda, ef jeg hefði
engu anzað þeim, a5 bannfæring þeirra
hefði að nokkruleyti komið atS tilætluð-
um notum. Hvorugt þetta vildi jeg
gefa mönnum minnstu ástæðu. til að
ímynda sjer, og það er því meira fyrir
það, sem jeg tek til máls í þetta sinn.
en að greinin væri í sjálfu sjer svara
vertS.
Grein þessi sýnir ljóslega hvað hörin-
ulega vonda skapsmuni þessir greinar
höfundar hafa; hvað sorglega þeir eru
staddir í siðferðislegu, menningarlegu
tilliti: og eptir greininni að dœma mundi
erfitt að finna íslendinga, sem öllu bágra
ættu í þessum efnum en einmitt peir.—
Það var annars mjög leiöinlegt að gr.
höf. skyldu ekki hafa hug til að rita
nöfn sín undir greinina, því þeir eiga það
sannarlega skilið, fyrir þetta ritsmíði sitt,
að nöfn þeirra yrtSu almenningi kunn.
En þar eð skaplyndi þeirra er nú einu-
sinni svo varið, aí þeir kusu heldur að
standa 1 skúmaskoti. og senda mjer það-
an skamma tóninn í gegnum orðbera svi-
virSingarinnar, þá hafa þeir með því, sett
svart og svipljótt brennimark á alla bú-
endur í Garðar-byggtS, með þessari grein
sinni og undirritun, og er slíkt stórilla
farið, því þar eru þó rnargir gótsir og nýt-
ir drengir. Til þess nú að reyna að
hrinda hinum hættulega skugga af sak-
lausum bændum þar í byggíinni, sem gr.
höf. hafa sveipatS þá í með þessu atliæfl
sínu, vil jeg leyfa mjer að benda almenn-
iugi á hverjir höfundarnir eru. Eptir
því sem kunnugir komast næst, þá munu
þeir vera af kynþætti þeim, sem kallar
sig hinu mjög vel viðeigandi nafni—
„Bergmann”.
Öllum er kunnugra en frá þurfi að'
segja, hvernig skaplyndi, gáfum oghugs-
unarhætti þeirra vera er iýzt, sem mest
eru kendar við b«-rg og hamra. Svo hef-
ur nú líka nýlega einn Bergmaöuriun
skýrt opiuberlega fráskoðuu sinni áhinu
andlega og líkamlega ástandi þeirra; og
þó það komi ekki allstaðar vel heim við
sögui þær, sem af þeim hafa verið ritnar,
þá skyldu þó sem fæstir hugsa sjer að
mótmæla sögu Bergmannsins, um það
efni, því sá maður ætti að vera því mörg-
um kuunugri.
Eptir nð jeg hefl farið þennan litla
út úr krók frá aðal-efninu,vil jeg geta
þess, að eptr því sem jeg hef komist næst,
hafa þeir verið tveir eða þrir við að
semja þessa lengi minnisverðu grein, enda
þótt greinin beri það með sjer, atS sá
pennafærasti af þeim þremur hafl ritað
eða or8a8 mestpart af henni. Þeir hafa
sjálfsagt hugsað, aumingja mennirnir, að
þar sem nú enginn þeirra var pdfi (þó það
kann ske kunni einhverntíma að verða),
þá mundi bannfæring þeirra svo bezt á
mjer hrína, aðþrenning legðist á eitt með
að semja hana, þó aldrei nema hún yrði í
mótsögn við hina gömlú þrenuingu, sem
Khin undarlega bók” segir miinnum frá,
þáhafa þeir líklega ímyndað sjer, að mik-
ið væri þó fengið með höfðatölunni. Eig-
innöfn (nomcn proprium) þessarar nýju
þrenningar munu vera þessi: Sigfús,
Fri8rik, Eiríkur,—Mjer þykir mjög lík-
legt að margur gleðjist af því að heyra
að þrenningarnar sje orðnar ti( tvískipt-
anna. (Framh.).
•Asgeir J. Líndal.
NEMIÐ ÞJÓÐMÁLIÐ.
Það er sjaldan að íslenzku biöðin
færi lesendum sínum miklar fregnir um
það, sem við ber í þessu byggtSarlagi,
og þó er hjer allt á ferS og flugi. Tím-
inn og tíðarandinn brejTast og flytja með
sjer nýjar kröfur og skildur gagnvart oss,
er vjer þurfum aS uppfylla.
íslendingar sem flytja hingað árlega,
hljóta að finna til þess, hversu erfitt það
er fyrir menn aS stríða hjer og starfa
fyrst í stað, og verður áreiðanlega mál-
leysið hvað tilflnnanlegast. Það mun því
óhætt að fullyrða, að menn leggja sig
fram af kappi til a« láta afkomendur sína
læra málið, svo þeir í það minnsta, geti
þó átt aðgang að hinum ýmsu námsupp-
sprettum þessa lands, sem öllum standa
opnar, sembæSi vilja og geta notað þær.
Það er mjög nauðsynlégt fyrir ungdóm-
inn að geta náS góðri undirstöðu í þeim
fræðigreinum, sem kenndareru á alþýðu-
skólum í þessu landi, en sjerstakl. þó
málinu. ísl. ættu að hafa meiri áhuga
en almennt er, á aS láta börn sín ganga á
skóla, þvi það er grátlegt til þess að vita,
að ekki skuli nema hjerumbil helmingur
ísleazkra barna ganga á skóla í landiuu.
Það þarf eitthvert nýtt lag til að fá börn-
in til að sækja skólana betur en verið
hefur. Mjer finnst, aS gott mytidi að
gefa þeim verðlaunj sem eiu iðnust og
ástundunarsömust. Sú aðferS hefur ver-
iS brúkuð hjer á skólanum, og lukkast
vel. Skólinn hefur aldrei veriS betur
sóttur en nú, og framför barnanna í
mental. tilliti orðið meiri. Hlutir peir
sem gefhir voru, voru þó ekki mjög
kostbsrir,sleðnr, smíöntól, bækur, ritföng,
og skartsmunir, sem allt kom sjer mjög
vel fyrir börnin. Peningarnir fengust
inn, með því a« haldin var tombola, og
eiga þeir herrar Sigurgeir Björnsson, Sig
urhjörn GuSmvindsson og Kristjáu Kristj-
1 ánsson rniklar þakkir skili-S, fyrir gó'Sa
i og dygga framgöngu við það fyrirtæki,
Blöðin ættu að taka þetta mál tii
ihugunar og umtals, og hætta ekki við
fyr en almennur áhugi er vaknaður fyrir
pessu velferðarináli. Vjer þykjumst
þess líka víss, að „Heimskringla” lætur
eigi sitt eptir liggjn, þar hún liefur svo
opt hreift við velferðarmálum vorum og
komið þeim á rekspöl. Dakota.
fbjetta-kaflab
tjR BYGGÐUM ÍSLENDINGA.
MINNEOTA, MINN. 26. jan. 1890.
[Frá frjettaritara ltHeimskrlnglu”].
í dag er kvikasilfrið í kulda-
mælirnuin 30 stig fyrir ofan uzero”,
en 21. f>. ni. kl. 9 f. m. var það 42
st. fyrir neðan tlzero”. Síðan í
I byrjun þ. m. hefur veð ir verið
| fretpur utnhlpypiugasanit, og líkur
til að svo verði nú uin stund.
Fyrirfarandi daga hefur ttla
grippa” verið að húsvitjahjer í bæn-
um, og er nú víst í fnr.n veginn að
vera búin ineð öll hýbýli, er því
ferðbúin út á laud til bænda.—1
Marshall voru handtök hennar svo
hörð, að alpýðuskólahurðirnar gnúðu
ekki gangjúrn í sex daga og sex
nætur.
Þar eð Norðmenn sjá, af fratn-
förum Verzlunarfelairs íslen«lin«ra”,
að þannig lagaður fjelagsskapur
inuni hagsæll, hafa þeir við orð, að
koma á fót hjer á næsta vori norsku
verzlunarfjelagi. — Norðmenn eru
hjer margir og sterkir að eínum.
Fulltrúar Minneotasafnaðar hafa
í hyggju að halda skemmtisamkotnu
til arðs söfnuðinum (þá er veður
leyfir). Dar verða fyrirlestrar og
margt fleira.
Nú erum vjer hjer búnir að fá
að sjá og lesa kirkjuþingsfyrirlestr-
ana; dómar manna eru misjafnir um
kosti þeirra, gildi og gagnsemi.
Þeir eru eins og hvað annað, hafa
sína kosti og lesti.
Eigi alls fyrir löngu barst mjer
í hendur brjef úr Washington-ríki,
frá Hjálmari Arngrlmssyni, skrifað
3. þ. m. Þá var þar nýfallinn
snjór, tvö fet á dýpt, vinna öll tept.
H. A. lætur vel yfir kjörunum þar
vestra.
Frjettaritari ttHkr.” hefur nú
rjett nýlega fengið margt af ísl.
fræði, skemmtunar- og guðsorðabók-
um.
Islendingarnir sem búa l vestur-
Ontario, í Muskoka-hjeraðinu, hafa
nýlega stofnað íslenzkt lestrarfjelag,
og eru nú að brjótast í að útvega
sjer allar helztu bækur, sem út hafa
komiðá íslandi á seinni árum. Sj'nir
það, að f>ó byggðir íslendinga sje
smáar sumstaðar í Ameríku, halda
þeir eigi að síður tryggð við móður-
málið. Þessi smábyggð ísl. gerir í
þessu efni betur en stór-byggð
þeirra I Winnipeg, f>ar sem enn er
ekki til neitt almennt lestrarfjelag.
VLADIMIR NIHILISTI.
Eptir
ALFRED ROCIIEFORT.
(Eggert Jóhannsson þýddi).
tJeg get lofað þjer því’, sagði Gallit-
zin hlægjandi, taó það er óþarft að gripa
til fánans ykkar, ykkur til verndunar.
En hinsvegar er það víst, að óvíst er að
annara þjóða fánar hafi meiri álirif í Pjet-
ursborg’.
Prinsinn kvaddi, en lofaSi að koma
næsta morgun, gekk svo út og fylgdi
Vladimir honum fram í ganginn,
tNú vil jeg biðja þig, kæri Vladimir!’
sagði prinsiuu í lágum rómi og dróg
Vladimir til síðu, tað segja mjgr hreln-
skilnislega alt sem þú veizt um þetta mál
og gerðir Nihilista’.
Vladimir'sagði svo alla söguna af-
dráttarlaust, en í fám orðum; frá ástœð-
um til Jfess að haun gekk í þann fjelags-
skap, hvað gerSist á fundunum, og einn-
ig það er gerðist á þeim kvöldinu næsta
á undan. En hann nafngreindi engan
fjelagsmann.
tÞað eru tveir nihilistar—landsmenn
þínir—valdir að þessu’, sagði prinzinn, er
Vladimir lauk sögunni.
tIIverjir?” spurði Vladimir hissa.
tMichael Puchkíni og þessi kvenn-
maSur Helen Radowsky’ svaraSi prins-
inn.
tHvers vegna skyldu þau ofsækja
mig?’ spurði Vladimir.
tTil þess betur að ná til mín. Þú
manst að þessi kvennmaSur koin heim til
mín meS þeim ásetningi aS ráSa mig af
dögum, en þú aSvaraðir mig’.
tJá. og þú hefðir átt að hegna henni’,
svaraði Vladimir.
tNei, það held jeg ekki. Jeg er að
hugsa um aS gera aðrar tilraunir. Jeg
veit af hverju er sprottiS lieuuar ástæSu-
lausa hatur. Faðir hennar reyndi að ráSa
föður miun af dögum, en hann bað hon-
um griða og fjekk- þá bæn veitta. íronur-
inn má ekki láta sjer farast ver viS dótt-
urina. En hvað þenuan ræfil Puslikíni
snertir, þá er haun bráðum komiun svo
langt sem hann kemst, og jeg hef ekki
þolinmæði við hann. Eittenn, Vladimir!
Svo framarlega sem þú metur líf þitt
nokkurs, og ánægju móSur þinnar og
systiir, máttu ekki ganga út úr þessu húsi
án þess jeg viti af því’.
tÞaS skal jeg ekki gera’, svaraði
Vladimir.
tOg, Vladimir! Vertu óhræddur að
segja Mr. Cushing alla vaudræSasögu
þína, hreinskilnislega og afdráttarlaust.
Amerikumenn eru skarpir, klókir og fram-
sýnir, góðgjaruir og liugrakkir. Og þessi
maður er að mínu áliti fullkomið sýn-
ishorn af því fólki er jeg álít bezt og
djarftst í heiini’. Svo sKÍldti þeir og
prínziun þeyttist af stiS niSur strætið,
einusinui enn.
Vladimir sat eiun í hinui ríkinauulega
búuu dagstofu og hugsaði um ástaud sitt
og framtíðina þegar iun gekk maður
liár vexti, með hvöss augu og alrakað
andlit. Sá var Jonathau Cushiug, hiun
ameríkanski verzlunarmaður.
tÞú ert þá komiun, Mr. Ruloff! Jeg
gleðst af að sjá þig’, og hann heilsaði
houum mikið vingjarnlega. tJeg var
að brjóta lieilann um það því þú kæmir
ekki til vinnunuar, en rjett í þvi frjetti
jeg að þú værir tekinn til fanga, og jeg
hef líka frjett um þína markverðu lausn. j
Aðferðin vár djarfleg og rjettlát, en jeg (
óttast aS hún reynist vogun fyrir vin
þinn, Gallitzíu hershöfðiugja’.
Vladimlr sagði frá hvernig að hon-
um var farið og spurði svo: tÞví held-
urðu að það reynizt vogun fýrir Gallitz-
iu?’.
tJeg er nýkominn af peningamark'*»
aðinum, og þar voru allir hiæddir og
allir 1 smáhópum aS tala um þetta mál.
Þeir fáu—og þeir eru þvi miSur ósköp
fáir —sem þora að tala eins og þeim býr
i brjósti, hrósa hershöfðingjanum. Eigi
að siður láta þeir allir eitt og liið sama
í ljósi, að Gallitzin lendi í vandræðum.
Keisarinn ykkar er svo fjarskalega sár á
sínum einkarjettindum’.
tEr ekki rjett aS prinzinn frjetti um
þetta taíarlaust?’ spurSi Vladimir.
tVertu viss um eð hann frjettir það
eins fljótt eins og )?ó jeg hlypi af staS
og segSi honum það sem jeg hef sagt
þjer. Það er hugdjarfur og áræðinn
maSur Gallitzin; hann ætti að vera Am-
eríkani. Eu hvað sem nú honum líSur'
heldurðu að þú sjert ýihultur sjálfur?’
tÞað held jeg alls ekki’, svaraði
Vladimir.
tÞað held jeg ekki heldur. En jeg
held jeg geti hjálpað Þjer, að minnsta
kosti get jeg reynt það’. Og Mr. Cushing
stóð upp og tók vingjarnlega í hönd
Yladimirs.
tJeg þakka þjer innilega fyrir góð-
an vilja, Mr. Cushing. En lendi hers-
höfðinginD í vandræðum mín vegna, get
jeg ekki yflrgeflS hann’.
tSú hugsun þin er drengileg en mji>g
ópraktisk’ svaraði hinn praktiski Ame-
ríkani. tEf þú getur hjálpað honum
eina ögn með því að sitja hjer kyr, þá
skyldi jeg langt frá letja þig, en þú get-
ur það ekki. Og til hvers er þá að kasta
frá sjer frelsi og fjöri þegar um tilfinn-
inguna eína er að ræða? Nei, þú verð-
ur að yfirgefa Pjetursborg og það und-
ireins. Jeg skal koma því í kring’. Og
Mr. Cushing skellti höndunum á hnjeD,
eins og hann væri þá þegar kominn að
greinilegri niðurstöðu í málinu.
18. KAP.
Helen Radowsky var of klók til
þess aS leyfa samkomur bandamanna
sinna, er hún stýrSi og æsti upp, í sínu
egin húsi, enda var engin þörf á því, þar
meir enn helmingur húsanna í Pjeturs-
borg var skýli nihilista og ætíð opin fyr-
ir hverjum sem kunnugur var. í raun
og veru var það öruggasta vörnin gegn
njósnurum keisarans, að fundirnir voru
opt á svo opinberum stöðum og á þeim
svo margt heldra fólk.
Helen stóS frammi fyrir arninum í
dagstofu sinni tilbúin að ganga út þeg-
ar dyrnar fyrir aptau hana lukust upp
og inn gekk Varwitch.
tVarstu farin að bugsa aS jeg ætl—
aði ekki að koma?’ spurði hánn og
horfði mjög hýrum augum á hana.
tJeg þykist vita að þú hefur haft
góSa ástæðu fyrir að draga komuna.
En það er mikið til að gera en tíminn
naumur, svo mjer er vorkun þó jeg sje
óþolinmóð’, svaraSi hún.
tJeg hef gert eins og þú sagðir fyr-
ir’ sagði Varwitch, tOg hvenær sem her-
bergi prinzsins verða skoðuð flnnast þar
næg skýrteini fyrir því að hann sje and-
vigur keisaratigninni’
tMeð hans egin handriti? spurði hún.
tSvo likt hans hendi, að jeg mana
alla ritsnillinga Rússlands til að sýna
hver munurinn er!’.
‘Ágætt!’ sagði hún. tJeg vissi að þú
mundir geta það. Þú ert ómetanlega
gagnlegur maðurl’
tOg fæ þó ekkert fyrir!’ sagði hann.
tÞolinmæði, þolinmæði, kæri Var-
witch!’ s'agði hún og lagði handlegg-
inn á öxl hans, horfði svo á eldinn á
arninum og segir síðan eins og henni
hefði dottið nýtt í hug: tVið megum
til að fara til prentsmiSjunnar okkar
undlreins’.
tTil hvers?’ spurði hann.
tÞú veizt efalaust að Vladimir og
móðir hans hafa verið látin laus, og þú
veizt að Gallitzin gerði það án leyfis
keisarans'.
tJá, jeg veit það. Það er ekki um
anuað talaS í allri Pjetursborg’.
tÞú veizt og, að 9 af hverjum 10 stú-
dentanna i borginni ern nihilistar?’
tSvo er nú almennt álitið’.
tOg það álit er rjett. Þess vegna er
nauðsynlegt að þetta ávarp sje prentað,
komis af stað með pósti til allra embætt-
Ismanna stjórnarinnar, og útbreítt um alla
Pjetursborg, innan sólarhrings’. Og Hel-
en dróg saman brotið brjef upp úr vasa
sínum, rjetti Varwitch það og spurðl
hvort hann gæti lesið það.
tNei’, svaraði hann og fjekk henni
það aptur, tþað er ritað á einu okkar pií-
vat rúnamáli’.
tÞú ert vel lærður maður, kæri Pjet-
ur!, og þú segir satt að því er snertir
stafamyndirnar. En þessar okkar eigin
rúnir eru ekki hin eina vernd skjalsins.
Það er einnig ritað á Manx-tungumáli,
en þá tungu þekkja engir nema íbúar
smáeyjar einnar i írska sundinu. Jeg var
þar sumarlangt áður en f&ðir minn dó,
og lærði málið’. 8vo las luín sem fylg-
ir:
(Framh.).
0