Heimskringla - 20.02.1890, Qupperneq 1

IV. ar. Nr. 8.
Winnipeg, 3Ian., Canada, 20. íebrnar 1890.
Toinbl. 104.
ALfflENNAR FRJETTIR
FRÁ útlöndum.
ENGLAND. £>eir Gladstone og
Parnell styrktust I trú sinni, að upp-
leysing pingsins sje pá og pegar í
vændum, pegar peir h!3fðu hlýtt á
pingsetningarræðuna. t>ótti peim
hún of lík atkvæða veiðibrellu til
pess að langt sje að bíða almennra
kosninga. Auk annars í ræðunni
komu fram pau atriði, er getið var
til 1 síðasta blaði uHkr.” og með
sttmu ummerkjum. Pað var og
gefið í skyn að í vændum væru lOg
um innbyrðisstjórn á írlandi og
Skotlandi, er yrði sniðin að svo
miklu leyti sem hægt yrði eptir hjer-
aðsstjórnarskipuninni á Englandi.
Yfir pessari opinberun fögnuðu all-
ir, pað pví frenmr, sem pess var
jafnframt getið, að gamlir hjeraðs-
siðir yrðu eigi að sfður látnir halda
sjer, að svo miklu loyti sem uunt
væri. En pessi viðbúningur stjórn-
arinnar á ekki að koma henni að
haldi. Andstæðingar hennar hafa
nú pegar tekið til að yfirheyra hana
°g spyrja ýmsra spurninga, er hún
vildi mikið heldur að ekki hefðu
komiðfram. Meðal annars er ritföls-
unarmál Piggotts pegarkomið til um-
ræðu. Veittu peirGladstone og Par-
nell: Sir Wm. V. Harcourt, Labou-
chere og Iiradlaugh, en Salisbury
veittu peir Balfour, Sir J. E. Gorst
og Wm. Smith, forvígismaðurinn í
neðri deildinni. í ræðu sinni kvaðst
Parnell vilja að stjórninhefði mann-
skap til að viðurkenna að brjefin í
Timea hefðu verið fölsuð, svo fratn-
arlega sem hún annarst tryði að svo
væri, og sýndi pað með pví að bæta
orðinu „fölsuð” inn 1 tillögu sína,
pað mál áhrærandi, hvervetna á
undan orðinu Mbrjefin”. Lauk svo,
að Smith lofaði pví.
Úrskurður dómaranna priggja
1 Parnells-rannsóknarmálinu hefur
nú verið lagður fyrir ping Breta.
Er pað langt mál—greinilega rakin
saga allrar prætunnar frá uppnafi.
Aðalefnið er pó pað, að Parnell og
allir hans fylgjendur eru fundnir
sýknir af öllum ákærunuin. V'ið
svona óvilhöllum úrskurði bjnggust
Parnells-sinnar alveg ekki, af pví
dómararnir höfðu sýnt meiri part-
isku en góðu hófi gengdi alltí gegn
á meðan á rannsókninni stóð. Er
pví sem von er fögntiður mikill 1
peirra flokki. Misjafnt er álit blað-
anna á úrskurðinum, allt eptir pví
hvor peirra pólitiski litur er. Dó
verða pau fleiri er viðurkenna að
úrslitin sjeu svo greinilegur sigur
Parnells, sem nokkur maður getur
vænst eptir. Sem vonlegt er fellur
Tirnns pessi úrskurður svo illa, að
blaðið getur naumast dulið gremj-
una. Við öðru er og tæpast að bú-
ast, pví pyngd pess sem kylfu í
höndum Salisburys, til pess aðlemja
á Parnell-ítuin, er gersamlega far-
in. Segir Times að úrskurðurinn
sje (il itlaust, dómslegt skjal, sein
ekki sýni tilfinningar pjóðarinnar”.
Blaðið Standard segir að Parnell-
Itar sjeu langt frá sýknaðir. pó úr-
skurðurinn sje peim hliðhollur, að
pví er snertir pyngstu sakirnar, er
engir eða fáir trúðu að nokkurn
tlma yrðu sannaðar. Segir pað, að
hvað sem strangir fylgismenn Par-
nells segi, hafi pó almenningur að
eins eitt álit, pað: að athugaverðar
sjeu athafuir pess inanns, er 1 einu
orði fordæmi glæpaverk, eu I hinu
maeli fram með peim. Og St. Jain-
es Gazette segir að pað væri gróf hár-
togun úrskurðurinn, að segja pað
írfkenna hina ákærðu. Af stórblöð-
um Lundúna eru pessi 3 hin helztu,
er ekki geta fengið sig til að líta á
hrskurðinn óvilhallt. Pall Mall
Gazette aptur á moti segir að úr
ftkurðurinn fordæmi Times grimmi-
legar en hinn ákaflyndasti af Par-
nells-sinnum hefði porað að ímynda
sjer.
Tveggja drafangelsi fœr Jloberl
hertogi af Orleans fyrir að hafa stig-
ið fæti á Frakkland. Þannig hljóð-
aði úrskurður dómaranna f málinu
gegn honum hinn 12. p. m. Varsá
dagur hinn 21. afmælisdagur hertog-
ans, og munhonum pví lengi minn-
isstæður. Fyrir rjettinum bar hann
pað fram, að sinn eini tilgangur
með komu sinni til Frakklands hafi
verið að ganga f herpjónustu sam-
kvæmt lögunum og pjóna sínu ást-
kæra föðurlandi. Hann kvaðst og
álíta, að pó faðir sinn (hertoginn af
Paris, sonur Lúðvfks Filipps) væri
útlægur, pá næði pað bann ekki til
sfn. Eigi að síður kveðst hann við-
urkenna ábyrgðina, er hann hefði
tekið á sig, með pvf að koma til
Frakklands.—í fangelsi verður hann
ekki settur fyrst uin sinn, heldur
gefur stjórnin lionum tækifæri til
að vísa málinu fyrir hærra rjett.—
öll stjórnarblöðin hrósa stjórninni
fyrir pessar aðgerðir og segja dóm-
inn vera rjettlátann. En mörg blöð
sem pó ekki eru konung-sinnuin
hlynnt, par á meðal Journal Ðes
Debats, lialda pví fram, að drengi-
legra hefði verið og sanngjarnara
að flytja drenginn út yfir landamær-
in, sleppa honum par, en bantia hon-
um að koma aptur. Og Journal
Des Debats vonast eptir að stjórnin
vægi honum.
O
Sögur frá Síberlu um grimmd
hinna rússisku yfirvalda útbreiðast
nú sem óðast. Fyrir skömmu las
Kenna, er um árið ferðaðist utn út,-
lagalandið, kafla úr brjefi á fundi f
Chicago, er hann hafði nýlega fengið
frá einum útlaganum austar og norð-
arlega f Asíu. Er par lj'st áhlaupi
hermannanna að boði fangavarðar-
ins á verjulausann hóp útlaga, sem
voru allir saman í einu herbergi.
Voru par drepnir 6—-8 manns, karl-
ar og konur, og margir bornir burtu
sárir. Sakirnar voru pær: að útlag-
arnir sinn í hverju lagi höfðu klag-
að yfir illri meðferð við hjeraðsstjór
ann.—Nú nýlega á að Iiafa verið
brytjaður niður á sama hátt heill
hópur útlaga án minnstu saka. Þeirri
sögu fylgir og önnur, og er á pá
leið, að meðal útlaga. er pangað
voru sendir fyrir skömmu, var ung
stúlka, Mina Sibida að nafni. Á
eptir lieui.i kom fríviljuglega til að
hjúkra henni og vera til ánægju í
útlegðinni systii hennar 16 ára göm-
ul. Var hún svo óheppin að fanga-
verðinum leist vel á hana, en er
hún vildi ekki líta við honum, Ijet
hann ljúga pvf upp, að hún væri að
vinna að burtnámi systur sinnar.
Var hún pá gripin og sett f varðhald
og mætti par peirri meðferð, að hún
beið bana af. Þegar Mina systir
hennar frjetti petta, úthrópaði hún
fangavörðinn. Þáfyrst pekkti hann
hana og leizt ekki síður á hana en
systur hennar og vildi veiða hana á
sama hátt. En er pað tókst ekki,
ljet hann hegna henni pannig, að
hún var húðstrýkt opinberlega, og
leynilega sýndi hann henni allan
pann pursaskap er hann gat, og svl-
virti hana með öllu móti. Gekk
petta par til hún batt enda á hörm-
ungar sínar, með pví að ráða sjer
bana. Þetta frjettu útlagarnir f
karlmannadeild fangahússins og
gerðu pá upphlaup, og í peirri við-
ureign ljet fangavörðurinn brytja
niður yfir 40 í einni kviðu.—Þannig
er eitt atriði Síberíu-sögunnar ofar-
lega á 19. öldinni.
Jiíkisstjóra skipti uröu l Zanzibar
í vikunni er leið. Soldáninn varð
bráðkvaddur, dó úr sólslagi. Ept-
irmaður hans er bróðir hans, Sey
noid Ali. Stjórnarskiptin urðu án
nokkurs ófriðar.
Moussa Deg, hjeraðshötðingin n
tyrkneski, er ofsótt hefur kristna
menn I umdæmi sínu, hefur nú ver-
ið settur f varðhald og er pað að
pakka öflugri sókn ameríkanskra
kristniboða. En fangelsi hans er
ekki neitt óhræsi, er höll soldánsins
sjálfs, svohann að lfkum er ánægð-
ur að vera ófrjáls um tíma.
UlfÁ AMERIKU.
BANDARÍKIN.
Um 39 inilj. doll. verður pjóð-
pingið beðið til umbóta höfnum og
vatnavegum innanlands, á næsta
fjárhagsári. Er pað áætlun mælinga-
mannanna, er pað verk hafa á hendi
En nefndin, sem flytur málið á
pingi, vill veita að eins $25 milj.
Endurnýjaðar eru umræðurnar
á pjóðpingi um hraðfrjettaílutning á
kostnað stjórnarinnar á sama hátt og
póstur er fluttur. Wanamaker, póst-
málastjóri, kom fram með langa til-
lögu í pví efni í viknnni er leið, og
sýndi greinilega livernig pað gæti
tekizt. Uppástungan er, að stjórn-
in leigi um 10 ára tíma hraðfrjetta-
præði milli allrahelstustaða íBanda-
ríkjum og flytji málpráðaboð fyrir
ákveðið gjald eptir vegalengd, og
að hún afliendi pau móttökumönn—
uin kostnaðarlaust í öllum peim
stöðuin par sem strætapóstur er
kominn á.
í efri deild pjóðpingsins varð
ein rimman enn í vikunni er leið,
út af fiskiveiðamálinu milli Banda-
ríkja og Canada, og var ástæðan sú
að 14. p. m. var útrunninn millibils
tími sá, er Canadastjórn veitti í pví
skyni, að stjórnirnar kæmust að ein-
hverjutn samningum. í umræðun-
um kom fram sami andinn og áður,
sá, að pað væri ekki um annað að
gera en kága Canada til undirgefni,
að pað væri hægðarleikur.
Þingtnennskan íMontana geng-
ur allt annað en vel. Þar hefur allt
af síðan á kosningadegi í liaust er
leið verið prætt um pað hvor flokk-
uriun, repúblíkar eða demókratar,
eigi með rjettu taumhaldið. Repú-
blíkar hafa pað að vísu, en eru svo
aflvana á pingi, að ýms lög geta
ekki náð gildi nema með hjálp dem-
ókrata. í fyrri viku purfti að fá
fylgi demókrata í efri deild, en peir
flúðu allir burt og komu ekki á
ping. Var pá um síðir gripið til
valds, er stjórnin hefur til að hand-
taka pingmenn innan ríkisins og
flytja nauðuga f pingsalinn. Þegar
nú átti að grípa demókrata voru
peirallir komnir út yfir landamærin.
Degi síðar var einn peirra svo at-
hugalaus, að hann brá sjer til Mon-
tana aptur og var á sömu stundu
gripinn, og ætlaði lögreglupjónn-
inn að fara með hann til Helena.
En er minnst varði var lögreglu-
pjónninn tekinn fastur fyrir mann—
rán og varð að kaupa sig úr fang-
elsi morguninn eptir, ogpá var (fugl-
inn floginn’; demókrata-pingmann-
inum liafði um nóttina verið skotið
út yfir landamærin aptur. Þannig
stóð leikurinn pegar síðast frjettist.
Það komst upp um miðja vik-
una erleiðað peiraf pingm. íN.-Da-
kota (og pað var fleiri hlutinn), sem
bezt mæltu með, að par yrði stofn-
uð undir verndun laganna grein af
I-ouisiana-lottiríinu, töluðu ekki af
sínu eigin. Það komst upp að for-
stöðumenn lottiríisins höfðu keypt
allan fjölda pingmanna í báðum
deildum, að peir byrjuðu á pví und
ir eins og peir sóttu um ping-
mennsku-en’bættin. Enn fremur,
að fjöldi af blöðunutn í ríkinu væru
inj'dd á sama hátt, með peningum
Louisiana-manna. Það er og full-
yrt að ríkisstjóranum, John Miller,
hafi fyrir skömmu síðan verið boðnir
$10000, ef hann vildi staðfesta lög-
in pegar til kæmi, en við pað var
ekki koinandi, pví hann hefur barizt
gegn pví af öllum kröptum frá upp-
hafi. Þegar alpýða fór að fá skiln-
ing í pví, sem geraskyldi, streymdu
ávítanir til höfuðstaðarins úr ölluin
áttum svo pjett, að pingmenn gugn-
uðu, og að kvöldi hins 11. p. m. vnr
sampykkt að fresta umræðum um
petta fruniv. um óákveðinn tíma.
En aptur komu frarn tillögur um að
hafin sje rannsókn tafarlaust, til að
vita hvað satt er um mútugjafirnar.
Bæjarstjórnarkosningar fórn fram í
Salt Lake City í Utah 11. p. m., og
urðu úrslitin pau, að Mormónarráða
par ekki lengur lögum og lofum.
Af sfnutn mönnuin koinu peir ekki
að einum einasta, að pví er fregnir
paðan segja, og gegnsækjendur
peirra fengu að sögn um 800 atkv.
fleira að meðaltali. Er nú mælt að
fjölkvænisdagar Mormóna 1 peim
stað sjeu hjáliðnir og komiekki apt-
ur, enda sagt að mörg kona Mor-
móna hafi grátið af gleði, er liún
frjetti úrslitin. Tala atkv.-bærra
manna f bænum er um 8000 og af
peim hóp náðu peir ((líberölu” (and-
vígismenn Moimóna eru almennt
nefndir svo) 5000 atkv. Þeir byrj—
uðu og að búa sig undir pessa sókn
fyrir ári síðan, en mormónar frjettu
ekki af, fyr en ^ inán. fyrir kosningar.
Oklahoma æðið var leikið apt-
ui 10. p. m. og allt af síðan í Suður-
Dakota. Þann dag var formlega
auglýst af Harrison forseta, að Indí-
ána-landið skammt frá bænum
Chamberlain stæði opið fyrir inn-
flytjendum til landnáms. Lands-
spilda pessi innilykur 9 milj. ekra
af búlandi á ýmsu gæðastigi, og af
pví paðer nærri bænum, hugðu fje-
bragðamenn sjer til hreifis og sátu
í Chamberlain með hesta spennta-
fyrir vagna og sleða, svo að pegar
kl. 12 á hádegi að eitt fallbyssuskot
heyrðist, sem var bendingin, pustu
allir af stað í senn. Af pvf mörg
hundruð manns fóru af stað í senn
og hver vildi verða fyrstur í para-
dísina, rákust satnan vagnar og ak-
færi brotnuðu, en inenn og skepnur
meiddust. Þó er ekki getið um að í
pessum vitstola æðisgangi hafi nokk
ur beðið bana- Á svipstundu var
búið að ákveða bæjarstæði I Indí-
ánalandinu og innan fárra klukku-
stunda var par uppkomið liið fyrsta
hús; hafði verið dregið af mörgum
hestum frá Chamberlain oa var að
O
öllu leyti tilbúið fyrir ferðina um
leið og fallbyssaskotið reið af.—Alla
aðfaranótt hins 12. unnu menn
hundruðum saman að húsasmíð við
luktarljós, oger dagur rann morgun-
inn eptir var komið upp allmikið
porp, par sem áður var annaðtveggja
nakin sljettan eða skipuð Indfána-
tjöldum.
Hinn 1. maí næstk. er gert ráð
fyrir stórkostlegri verkstöðvun, að
minnsta kosti í austurrfkjunum, ekki
f peim venjulega tilgangi að fá
meira kaup, heldur til að fá vinnu-
tfinann færðann úr 10 stundum 1 8
kl. stundir á dag. Eptir fregnum
að dæma eru nú nú hin ýmsu Verka
mannafjelög fyrir nokkru stðan tek-
in til að vinna I sameiningu að fjár-
söfnuti fyrirtækiim til eflingar. Er
ákveðið að í peim sambandssjóði
skuli vera að minnsta kosti $-£ úr
milj. í lok aprflmán. næstk. Auk
pess safna og öll fjelögin eptir sem
áður fje í sfna sjerstöku sjóði.
í vikunui er leið fór á höfuðið í
Minneapolis svikamilla, er kallaði
sig ((hið ameríkanska bygginga-fje-
lag”, er vann á panu hátt: að fátæk-
ir menn gerðust hluthafendur fyrir
ákveðið mánaðargjald, og að peir
svo eptir umsaminn tfma fengju lán
úr fjelagssjóði til að byggja hús.
Fjelag petta varð til fyrir fáum ár-
nm síðan og stofnaði greinir víða
um Norðvesturlandið, par á meðal
í Winnipeg, en ekki vildi pað hafa
peningana á vöxtum eða í eignum
annars staðar en f Minneapolis eða
par sem forstöðumönnunum sýndist.
Winnipeg-menn pess vegna, sem
lögðu fje í petta fjelag, höfðu enga
tryggingu, enda tapa peir öllu og lík-
legaallir aðrir. Ersagt að stofnunin
sje hreint og beint svikatafl, stofn-
að af nokkrum fjebragðamönnum í
New York og Boston.
Á presbyteriana fundum áýms
um stöðum f Bandarikjum hefur nú
um tíma verið rifizt mikið um pað,
hvort ekki væri tími til kominn, að
fella burtu úr trúarjátning peirra
atriðin, erhljóða um sjálfsagða ei-
lífa glötun ákveðins hluta mann-
k’ nsins. Á ölluin fundunum hefur
verið sampykkt að halda fast við pað
atriði, en á flestum fundunum hef-
ur atkvæðamunurinn verið mjög svo
lítill. Sigur hiuna (ýfberölu” er pví
óefað í nánd. .
Flóð í straumvötnunum í suð-
urrikjunum, einkum Tetinessee og
Louisiana, olli miklu eignatjóni í
vikunni er leið.
C il V! O (1 i». .
Helzt eru horfur á að gengið
verði framhjá fruinvarjii Daltons
McCarthy um afnám frönsku tung-
unnar á stjórnarskjölum í Norðvest-
urhjeruðunum, og að á pann hátt
verði pingið losað við stórkostlegí
vandræðamál. Er petta ætlað af
pví forvígisinenn beggja flokkanna,
conservati ves og reformers, eru
frumv. andvígir. Þeir álfta sem sje,
að tíminn sje ekki kominn til að
ræða pað mál að pvf er suertir
Norðv.hjeruðin, heldur eigi pað að
vera óáhrært til pess tíma að lijer-
uðin ganga, eða verða tekin, í sain-
bandið sem fylki, að pá eigi fbúar
peirra fylkja að skera úr pví með
almennri atkvæðagreiðslu, livort
bæði tuncruniálin skuli viðhöfð á
skjölum hins opinbera. Edward
Blake, mælskumaðurinn mikli og
fyrrverandi foringi reform-flokksins,
flutti um petta langa ræðu á pingi
hinn 14. p. in., og er pað í fyrsta
skipti í 3 ár að hann hefur haldið
ræðu i pingsalnum. Fylgdi hann
fast fram peirri stefnu, er . að ofan
er getið um, og hvað frönskuna
snertir í Quebec-fylki sagði hann
að ástæðurnar væru nokkurnveginn
pær söinu og á Rússlandi u.m árið,
pegar Rússar námu úr gildi tungu
Pólverja í pólsku lijeruðúnum, fyrir
dóinstóluin landsins. Bretar liefðu
pá ávítað Rússa harðlega, en nú
vildi Dalton McCarthy láta Canada-
menn koma fram með söinu ósvífuina
og fordæmd liefði verið hjá Rússum.
Haiin kvað skylt að vernda pau
rjettindi, er stjórnarskráin veitti
minuihlutanuni, og hann kvaðst
mundi halda frani peirri hliðinni
eins öfluglega og ef hann væri í
flokki pessa minnihluta sjálfur.—
Yfir höfuð handljek liann McCarthy
fremur ópægilega.
Fjöldi af Winnipeg-mönnum,
par á meðal Ashdowu, Brock, Wat-
son, Whitla, C. P. Brown, Alex Mc
Intyre, H. .T. MoDonald o. fl., biðja
sambandsstjórnina um annaðtveggja
$5000 í peningum eða 6,000 ekrur
af landi fyrir hverja niílu af á að
geta 100, af fyrirhugaðri járnbraut
frá Winiiipeg suðaustur að landa-
mærum, til pess par að sameinast
járnbraut frá Dulutli. Þetta fjelag
heitir ((Winnipeg & South Eastern”
og kveðst nú hafa fullg'erðar utn
30 mílur af brautargrunninum.
Styrkinn kveðst pað eiga skilið, af
pví engin járnbraut liggi um petta
svæði, og af pví pessi braut verði
hin styzta til stórvatnanna og par af
leiðandi hin fyrsta tfl að lækka flutn-
ingsgjald á vörutn svo nokkru nemi
inilli vatnannaog Winnipeg eða ann*
ara staða í fylkinu. Searth pingmað-
ur er flutninjrsmaður málsius.
o
Ef fregnuin frá Ottawa er að
trúa, er Hudson-flóa-brautarmálið
tnlsvert að pyngjast á metaskálun-
um. Fjelaginu hafa bætzt töluvert
margir fylgjendur, er álíta að braut-
in purfi að koma, og að pað eigi
að skoða pað fyrirtæki sem gagn-
legt fyrir heila ríkið, og par af leið-
andi verðugt styrks úr sambands—
sjóði. Jafnvel pingmenn austan úr
sjófylkjunutn eru pví ineðinæltir, að
sambandsstjórnin skipti heiðarlega
viðfjelagið. Og markverðustu frjett-
irnar í pessu efni eru pær, að auð-
mannafjelag á Frakklandi hafi boðið
Sutherlaml (forseta fjelagsins) að
kaupa leyfið og byggja brautina.
Umboðsmaður pessara manna, .1. L.
Perrault í Quebec, kom fram með
boðið, en Girard, efri deildarping-
maður frá Manitoba, var flutnings-
maður pess. Þetta franska fjelag á
140mílna langa járnbraut norðvest-
ur frá Quebec til Laka St. John, og
fái pað keypt leyfi Sutherlands,
ætlar pað að byggja pá braut áfram
vestur með Hudson flóa til Port
Nelson og tengja hana par braut-
inni frá Winnipeg. Þeir sem kunn
ugir pykjast segja áreiðanlegt, að
petta fjelag liafi bolmagn til að
byggja brautina, ef af kaupunum
verður, og ef sambandsstjórnin vill
hjálpa til. Og að sambandsstjórn-
in muni gera pað pykir nú efalaust.
Sir John virðist nú hlynntur málinu,
og par hann er st jórnarformaður í
járnbrautardeildinni, má hann sjer
mikils. A fnndi í járnbrautarstjórn-
arnefndinni 14. p. m. sýndi lmnn
ljóslega að honum er nmhugaðra
um Hudson flóabraut Manitoba
manna heldur en pá, er talað er utti
að byggja norður pangað frá austur
strönd Efravatns.
Helzt kvað vera horfur á að
sambandsstjórnin fram fylgi ekki
ekki samningnmn frá 1818 um tiski-
veiðar Bandarlkjamanna á veiðistöð-
utn Canada, pó útrunninn sje milli-
bilsfriðartíminn. Er helzt búist við
að hún muni selja Bandarikjamönn-
utu veiðileyfin aptnr næstkoinandi
sumar, og sjá livað Baudaríkjastjórn
svo gerir.
Útlit er fyrir að sauibandsstjórn-
inmuni taka vel í að gera eitthvað
talsvert við Rauðá, enda er mál
komið að hún geri pað. Ilúu hefur
til pessa aldrei getið bví o'aiun oo-
kennir nú um öllu öðru en pví, sem
eiginlega gekk aðhenni, en sem var
viljaleysi. En hún sj'nist nú ætla
að bæta pað allt saman upp.
J oronto háskólinn brunninn.
Meginhluti pessa mikilfenglega
byggingaklasa brann til rústa að-
taranótt hins lo. J>. m. oo* nennir
eignatjónið meira en $1 milj., og
ekki nema einn áttundi af peiin var
í eldsábyrgð. En skaðinn er ekki
rnestur innifalinn í byggingunum,
heldur í pví, að ailt bökasafnið
brann, og auk handrita og ýmsra
skjala fóru par í bókum full $100,
000. Þar brann og allt gripasafnið
og ógrynni af verkfærmn og út-
búnaði til efnauppleysinga og efna-
fræðislegra rannsókna. Eldurinn
kom upp stuttu fyrir kl. 7 á föstu-
dagskvöldið, og á pann hátt að 2
vinnumenn voru að bera nokkurs-
konar börur alskipaðar steiiiolíu
lömpum upp stiga. Á leiðinni kom
peim er slðar gekk í hug, að illa
mundi fara ef lampi dvtti nf börun-
um. Um leið og honum datt Jietta
í hug, greip hann óviðráðanlegur
ótti, liann missti af haldinu og Jamp-
arnir allir byltust niður, brotnuðu í
mjöl, en olían peyttist uin allt, og
allt stóð í báli á angnabliki. Út-
búnaður í skólanum til að slökkva
eld var tnjög ljelegur og svo gekk
mjög klaufalega að kalla á eldliðið,
og pegar pað kom loksins var eld-
urinn óviðráðanlegur, en næsti vatns-
brunnur á strætinu var 1,000 fet
frá byggingunni.
Þetta kvbld átt.i að h.ifa störa.
sketnmtisamkomu í skólanum og var
pangað boðið 2,000 manns, er voru
að koma Jiegar eldurinn kom upp.
Af peim ástæðmn purfti að lýsa Upj>
allan byggingaklasann venju fremur
vel, og af pví gasljósa útbúningur
var ekki nema í nokkrmn hluta
bygginganna purfti í petta skipti
400 lampaljós. Hjálpaði pað ó-
segjanlega til að auka eldinn og
gera óviðráðanlegann.
Forseti háskólastjórnarinnar,
Sir Daniel W ilson, var svoyfirkom—
inn af harmi, er hann sá að allt var
á förum, að hann purfti mannhjálp
til að komast út í:r garðinnin.
Þó skólinn brynn’, heldur
kennsla áfram eptir fárra daga uppi-
hald, og áður en hætt var að loga í
rústunum hafði skólastjórnin ákveð-
ið að byrja undireins að byggja
nýjan skóla. Og fylkisstjórnin hef-
ur pegnr ákveðið að verja helmingi
meiru fje til nýju byggingarinnar,
en pær kostuðu sem nú brunnu.—
Skóli pessi var byggður 1860 og
var talinn skrautlegust háskóla-
bygging í Canada.