Heimskringla - 20.03.1890, Blaðsíða 2

IIKIMSKKIXÍiLA, WIXKIPEG, MAX,, ÍO. MAKZ IS90.
„Helmstriníla,”
an Icelandic Newspaper. «
PnblÍBhedeveiy l'nursday, by
Thb Heimskringla Piuntino Co.
AT
35 Lombard 8t........Winnipeg, Man.
að minnsta kosti hans
I innstu tilhnegingar. Hún sýn>r
hvort maðurinn er ijettúðarfullur,
ruddi, skammsýnn, opinskár, djúp-
hygginn o. s. frv. Hirðingjakonan
rjett til að senda fulltrua á fundinn, t> d ]jær ósjálfrátt alla sína eptir-
sem haldinn verður 1. maí næstk., | tekt til að hlýða á slúður um ná-
launamönnum í Winnipeg gefið að
stofna, ef peir vilja. Að peir sjái
hag í að stofna pað svo að peir hafi
Subscription (postage prepaid)
One year.........................$2,00 j &vinninng hverrar
6 months......................... j
3 months..........................
Payable in advance.
Sample copies mailed free to any
address, on application.
I peir ekki annað en sjeð þennan sí-1 slíkt fjelag er nú íslenzkum dag- j er mannsins,
felt, vaxandi samdrátt nærri allra
stjetta 1 landinu, og ef menn atliuga
eina minnstu ögn gerðir pessara fje-
laga, geta menn ekki rekið sig úr
vitni um, að pessi samdráttur miðar
allur að einu takmarki, pvi: aðauka j er ekki nema liklegt. Á peim fundi j grannana, málarinn aptur á móti 1 yjNQARÐSMA.Ð URINN.
einstakrar deildar mæta fulltrúar steinhöggvara, múr- j lj*r »»«>■ ePtirtekt alla 11 að athuga |
, I . , , „ sólsetric, sem í augum hirðingjans;
í pjóðfjelagsins út af fyrir sig, hvers ; ara, timbursmiða, 4tplasterers °g j er bara fyrirboði næturinnar, jarð-
rannsóknarmönnum í sálarfræði.
t>eir hafa rannsakað afleiðingar henn-
ar og áhrif mikið nákvæmlega, en
ekki liana sjálfa. L>etta skarð í nú-
tíðar rannsókmim vísindanna hefur
próf. Ribotgert sitt til að fylla.
—Á nýársday 1890.-
Ilerrann:
fjelags út af fyrirsig. Um leið i lijerlendra múrara-pjóna, og á peun fræ0ingurinn ]jœr s[na til a? athuga | ^ ^ garðinum? Hyernlg
• >K* # i 1 1— 1 — X C. m í ■r/tn7\n«. llfn loflll M * 1) M ktv 11 /I Á ' * ____ 1 _ _. __I _ . m. ..
j og hann miðar að pví takmarki, verð- fundi verður uinræðuefnið: að stytta ■ steininnj Sem hann fyrir tilviljun
j ur afleiðingin eðlilega sú, að hann i vinnutíma allra fjelagsmanna yiir ! fann, en sem í augum fjöldans er
sumarið, að færa hann úr 10 í 9 kl. ” ’ ’ T ....
óbeinlínis prengir kosti verkalýðsins
j sem er minnihlutinn, hvað efni snert
ir, pó hann sje stórum í meiri hluta
hvað höfðatölu snertir. Til pess pá
Kemur út (að forfallalausu)á hverj-
um flmmtudegl.
Skrifstofa og prentsmiöja:
35 Lombard St.......Winnipeg, Man.
Blaöiö kostar : einn árgangur $2,00;
hálfur árgangur $1.25; og um 3 mánuhi að fara ekki halloka fyrir pessum
75 cents. Borgiet fyrirfram. J marcrVislega fjelagsskap, er óumflýj-
Upplýsingar um verð á auglýsingum ■ n . .
„Helmskringlu” fá menn á skrifstofu anlegt að verkalyðurmn emmg sam-
blaðsins, en lnin er opin á hverjum virk ! eini sig j verndandi fjelög. í>að er
um degi (nema laugardögum) frá kl. 9 ejni y til pe8S upp verði
f. m. til hádegis og frá kl. 1,30 til 0 e. m. , & . r
k laugardögum frá kl. 9 til 12 hádegi. j fylltar að nokkru leyti hmar sann-
Undireins og einhver kaupandi blaðs- j gjörnu kröfur verkalýðsins.
ins skiptir um biístað er hann beðinn aö ° .
senda Mna breyttu utanáskript á skrif- j Þetta hefur líka verkalýðurinn
stofu blaðsins og tilgreina um leið fyrr-j gert) og petta er hann að gera uppi-
UtanTöÍbSt til blaðsins skyldi} haldslaust, og líklega livergi betur
skrifa: The Ileimskringla, Printing Co.,
P. O. Box 305.
einungis, eru nú eptir af þessu ákvarðaða
tímabili, er
$1,75
en í Ameríku. Og pað sem mest er
í varið er pað, að hinn ameríkanski englnn
verkalýður er nú smámsaman að færa
fjeiagsskap sinn í betra horf en verið
hefur, eða var fyrst um sinn, að
beina honum í pað horf að verkalýð-
urinn hefjist, en lækki ekki í aug-
um pjóðarinnar. Fyrst fram eptir
var verkamannafjelagsskaprinn með
stundir á dag, og að fá hækkað kaup
allra fjelagsmanna um 25—50 cents
á dag. Setjimaðurnú svo, að pað
takist ekki að hækka kaupið, aðeins
takist aó stytta vinnutímann, pá er
ávinningurinn samt pessi, að fje-
lagsmenn fá full daglaun fyrir 9 kl.-
stunda vinnu, en utanfjelagsmenn
tapa klukkustundinni á hverjum
de<ri, eða hálfum degi af hverjum
6, og pað dregur sig saman yfir
allt sumarið. Svo er og annað. Við
allar byggingar par sem meirihluti
vinnumanna eru fjelagsmenn, fær
allskostar verðlaus tinna. t>essu lík
dæmi mætti til tína i pað óendan-
lega, en pau eru svo augljós, að les-
arinn finnur pau hvervetna umhverfis,
ef hann litur eptir peim”.
tlNeyðin kennir naktri konu að
spinna”, segir máltækið. Á pann
háttsegir Th. Rifcot, að til hafi orðið
framleiðslueptirtektin. Það var pörf-
in, er framleiddi hana fyrst, pörfin á
að vinna petta eða hitt til pess að
liafa ofan af fyrir sjer. Og frá hinni
almennu byrjun peirrar eptirtektar
segir hann svo með pessu dæmi, er
flestir menn kannast við: (tBarnið
vill ekki læra að lesa; pví er ómögu-
legt að festa stna náttúrlegu eptir
tröði
Hvertviltu hlífa þvllengur”?
Víngarðsmaðurinn:
„Herra, roeö garðinn vel gengur!
Eins góðan fyrhef óg aldrei hann séð.
Nema’ ið feyskna’ ið fúna tró—
Fá vil ég leyfi hjá yður,
Af því ég hygg að ekki sé’
Önnur sköpuð ráð þaö meö,
En höjjgva þaíS — höggva þaö niíur.
Heilt ár við ræktun pess hef ég þreytt
Þindarlaust nætur og daga.
Betri trjám eflaust til baga.
Ávöxtur minni en alls ekki neitt!
Lifandi greinar ég græddi það á—
Garðyrkjumanna’ er þaö siður—
Hver einasta’ er kulnuð og útdauð að sj
Allt hef ég reynt, nema’ bara það eitt,
Að höggva það — höggva það niður.
Smákvisti’ er illviði áleit ég þá
Af því þeir greru þvi nærri—
Minnstu grein margsinnis smærri
utanfjelagsmaður vinnu. á bókstöfunum, sem ekki hafa ’ jtotnaða forksins þess — reif ég því frá.
. « , , | neitt sjerlegft við sicr, en á myndun- j f>eir spruttu’ upp úr útskúfun. Ágætan
Ætli vninuveitandi sjer að kúga um t festir%ð hana%trax. j Ávöxt bar margur sá viður.
fjdagsmennina til að pýðast utan-
fjekgsmann fyrir samverkamann,
hætta allir að vinna, bæði stein-
höggvarar, múrarar og trjesmiðir og
Hvaða mynd er petta?” spyr pað ! En P»ö bœöi iitin °S langverstan.
„ í ,. . . , , ... . Leyfi’ yðar vil ég því til þess fá,
Ogfaðirmn seg-ir ÞV1 að bókin . , . - , .. . _ „
s 6 1 Að hoggva það — hoggva það mður’.
ar nema peim fylgdi æðisgangur,
boryar uHeirmkringlu”-árganginn eyðilegging eigna \ innu
IV. að fullu, ef borgað FYRIR °- s- frv-> á meðan anarehistar °g
segi pví pað, pegar pað læriað lesa.
Svo fer pað til, í fyrstu letilega, en
allir daglaunamennirnir. Auk pess j smámsaman venst pað vinnunni, og
vaninn gefur list'na, svo að pað inn-
j an skamms fær löngun til að nema.
Hinu fyrsta stigi í jframleiðslu-
tinni nær nemandinn pví að
| eins, að kennarinn hreifi tilfinninguna
U.
eru og margir vinnuveitendnr, sem |
limum hans ekkUil heiðurs. Á með- |taka að sJer að b^a hÚS’ meðlimir '
verkstöðvanir póttu einskis verð-! einhverra pessara fjelaga sjálhr, og ;
æðisgangur, Peir gefa enSum ntanfjelagsinann> j ein8>a0 kc„„.............
veitendanna í vinnu> ef fjelagsnienn fást. Á pessu | me0 ótta> nieð bllðmælum, með lof- Svo höggðu það héöan af niöur”
archistar og hefur til pessa ekki borið hjer í j orgum o. p. h., eða með pví að Stephan O. Stephanson.
. «<7 juuu, e/ uo/guu í j 7 , . - Winnipeíí, af Þvi pessi ýmsu fjelög ! kveikja forvitnina, sem allir hafa að : ;
MARZ nmtkomandv, þrátt fyr- a nr Þess onar y ingainenn rje U i fa yerið gvo fáhðuð en nú erstyrk-: meira eða minna leyti, og sem áL
_ _ ■ . , . i nrrco /anniim rfO r nfinn í 7 » .......
stækkun blaðsim.
V. ÁR. NR. 12.
| mestu í fjelagsskapnum, gat hann i
11-* ur peirra orðin svo inikill, að pau j
. j ekki venð verkalýðnum til heiðurs. j r m ii
Winmi'Eg, 20. marz 1890.
ekki litinn pátt í að skerpa vitsmun-
, . . ina. Hinu öðru stiginu nær nem-
TÖLUBL. 168.} gn petta er nú allt að breytast. hugsa sji i að yrJ,t 1 sumar’• ” ; andinn fyrir sjálfselsku og eigin-
Það taka engir harðara 'á æðisgangi 1)3'rJa m< ð I>v* að gera tilraun
til
FJELAGSSKAPUR VERKA-
MANNA.
! ogupphlaupum en sjálf verkamanna
fjelögin, pau, sem lengst eru á veg 1
komin. Þau halda fram sínum rjett- is’ F*'tta annað
Það liefur optar en einu sinni ver- arkröfum, en beita enguin vopnum
reggjn
livort eða hvort
iá er pað sönnun
girni, metorðagirnd, endurgjald eða
hvorttveggja í senn, að fá hækkuð j einhverja eiginhagsmuni, skyldu-
Iaunin ogf styttan vinnutímann. Tak-j rækni o. s. frv. Hinu priðja full-
komnúnarstiodnu í eptirtektinni.
*i t , i , leika og pá aptur sönnun
nema sanngirni og aðhafast ekkert: ® r 1
ið minnzt á pað í tlHkr.”, að fjelags
skapur íslenzkra verkamanna
parflegur. Það hefur ekki komið ið eða einstakling í fjelaginu. Hvað
fram ein einasta rödtl til að andæfa anarchista snertir, ]>á eru peir allt
pví, en pað hefur heldur enginn af smámsamaii að tínast út úr flokk
gert tilraun til að stofna pvílíkann ærleg'ra verkamanna og skipa
fjelagsskap. Það situr bara liver sjer. Auðvitað má lengi búast við
viðsinn keip, pegjandi sinn í liverju æðisgangi í pessu eða hinu verka
horni, og pað náttúrlega er vaninn, mai.nafjelaginu við petta og liitt
sem veldur peirri mollu. Það er tækifærið. Hju pví verður ekki
gaiiili vaninn, að sitja og lilýða á sneitt. Itn pað er fremur að kenna
og horf.i á, en segja ekkert og haf- ' einstaklingnum en fjelaginu. Það
ast ekkort að sjálfur fvr en skipun eru til óróaseggir í ölluin fjelags-
uin að lireifa sig er gefiu út, sem skaji, sein al!t hafa á liornum sjer,
valdur er að pessum dofinskap. sem enginn getur haft hemil á. Það
Hversu lengi sem dotínskapui; í pessu pekkja allir slíka menn í öllum fje-
c • . i jhjálpar vaninn nemandanum til að ... . T •• v. »
fynr styrk- J r ! Rit-tjori „Logbergs”
. . “ ná, ocr til að viðhalda upp frá því. . ,, ,
fyrir pví, r . ° . . . 1 V , 1 , skyldu sina, að gera ai
J 1 I.ænsveinninn á skólabekknum,hand- . . ..
æri pað, er kastað geti skugga á fjelag að fra,m egis verður erðllgra en ilð verksmaðurinn I smiðjunni, skrifar
undanförnu fyrir utanfjelagsmenn arjnn við skr-fborðið, verzlunarmað-
að hafa stöðuga atvinnu við húsa- j urinn fyrir innan búðarborðið; allir
■ gerð. Það út af fyrir sig sýnist pví P>essir vlUa’ Þegar almennt er talað,
heldur vera við eitthvað annað, ein-
j hvers staðar annars staðar. En eig-
! ingirnin, metorðagirnin og eigin-
i hagsmunirnir hafa skapað fastan
vana. Hin frainleidda eptirtekt við
meira fyrir sjer en jeg, þar til jeg komi
með sterkari rök fyrir m&li mínu en áð-
ur voru komin fram.
Jeg býzt við það stæði á sama, me'5
hvað sterkar röksemdir komið væri, það
mundi ekki duga til að sannfæra þá
menn, sem aðeins láta keppni og part-
isku ráða fyrir sjer; samt sem áður
skal jeg geta þess hjer, hvað helst mjer
þókti benda til þess, að ekki mundi veið-
ast nú einsog áður, þó leyfilegt væri að
fiska á haustin.
Samkvæmt lögum þeim sem nú eru
gildandi, byrjar friðtími fiskjarins 5. okt.
ár hvert. Þó nú fiskurinn gengi á
grunn til að hryggna fyrir þann tíma,
þá er ekki hægt að banna neinum að
veiða haun. Á fyrstu árum nýlendu þess-
arar, meðan menu veiddu almennthaust
fiskinn, byrju'Su menn venjulega veiðina
um mánaðamót sept. og okt., og jafnvel
fyrri. Fiskurinn var þá byrjaður að ganga
á grunnið og stundum var komin nokk-
ur veiði fyrir þann 5. okt. Núíseinni
tíð, þó einhverjir hafi lagt net í vatnið
síSustu dagana af sept. og fyrstu dagana
af okt., þá hafa þeir valla orðið varir
vi* hvitfisk, of þegar litið sem ekkeit
slór er komið af honum 5. okt. þá mun
aldrei verða tiltakanlega mikil ganga af
honum það haust.
Af þessari á3tæðu dró jeg það, að
þó nú væri leyfilegt að veiða á haust-
in, þá mundi líklega ekki vera um neina
slíka veiði að gera sem var áður á ýms-
um stöðum fram með nýlendu þessari.
Og svo segir ritstjórinn:
„Ef friSun fisksins um rrStímann,
sem nú hefur staðið yfir í nokkur ár,
hefur nokkra þýðingu.... þá er eimitt
líklegra að betur veiddist á göinlu veitii-
j stöívunum mefSfram strönd Nýja ísl.
en meðan þar var veitt árlega, ef ekki
væri orðið eins grunnt á þeim, sumum
j hverjum, eins og nú er”.
Á þessuin orðum ritstjórans er það
i ivS skilja—ef þau á annað borð liafa
SVAR TIL RITSTJÓIIA „LÖGBERGS”.: nokkra þýðingu— eins og hann dragi
“A slight note I have , f eja kvort fr;ðun flsksiDS um riðtím-
about me for you, for the :
delivery of which you j ann muninokkuð vernda hann frá eySi-
ttoffer*that friend^hip j leSSinSu eða ekki- Máske honun> fin»-
calls upon me to do, and | ist það óþarft aS nokkrar lagaákvarð-
sin^Ydesirenotliingbut anir sJeu «Jör0ar ti! að vernda hanll>
heldur leyfa að veiða hann jafnt og
stöðugt árið um kring, hverjum sem
bezt getur. í grein miuni i 1. nr. „Lgb.”
tók jeg fram að ekkert væri hættulegra
fyrir fiskinn en að drepa hann um rið-
tímann, og fuliyrti jafnframt a‘5 íiskif'j--
lögin gerðu þetta, pví norður í vati.inu
Herrann:
(íUmbreyttan jarðveginn orðinn, ég sé,
Úrkynja trénu að grandi.
Von er þó visnað þatS standi.
Langt góða ræktun þú lézt því í té.
Vissurðu ekki að einmitt varsú
Exi sett rætur þess viður?
Með henni’ í ósáti upprættir þú,
Allt af mitt skrælnaða kirkjutré.
iglit iipon botli sides,,-
King and no King.
hefurfundið það
athugasemdir við
greiu þá er jeg ritaði um fiskiveiðarnar
í Winnipegvatni, og sem birtust í fyrsta
nr. Lögb.” þ. á.
Jeg bjóst aldrei við ats grein mín færi liann að hrygna miklu fyrri
mundi flnna náfS í augum ritst., enda lief-
ur það ekki orðið. Hún verfSur haria
ljcttvæg og ómerkileg á metaskál lians,
og
hjer sufSurfrá. Ritst. hefur af eínhverj-
um orsökum alveg gengið fram lijá
þessu mesta atriði; og valla minnst á
flokk ' vera ^Hhomin ástæða til pess, að
íslenzkir verkainenn ekki neiti að
j vera með í peiin fjelagsskap, sein
beinlínis miðar að peirra eigin á
vinningi. Það að minnsta kosti er pessi ýmsu störf erpannig fyrir van-
ástæða til pess að peir gaumgæfilega
skoði petta mál og sjeu svo tilbúnir
að seo-ja afgerandi j á eða nei fvrir Sýkt eptirtekt segir höfundurinii ! jeyti hálfilla, og talsverður gorgeir setrS allt sem veitt er á hinum hinum tímum
lok næstkomandi aprílináuaðar. að opinberi sig bæði á pann liátt, aðj íiionum þegar hanu samdi svarið. Hon-1 ársins; og það er meinlng mín, að <f
ann orðnin óaðgreinanlegur
i mannsins.
luti
meiri að Vöxtum en gæðum”. Samt j það sem var þó einmitt þýSingarmesfa
! fær hann.nú efni út úr henni til að fylla atritSií; liain liefur másk» ekki alveg
! upp meira en fjóradálka í sínu heiSraða treyst sjer til að forsvarn fjelög n
blaði. En eptir anda þeim sem gengur í; þar, og álitið viturlegast að minna t
! gegnum grein hans, mætti ætia, að mín ! ekkert á það „Wholsale slaughtering’*
grein liafi komið lionum að einliverju ’sem einmitt eyðileggur flskinn meira en
laðurinn geti veitt eptirtekt, og;
um liefur máske þókt það dirfska og f mögulegt yrði að fá veiðilögunum breytt
umhugsun einliverju einu einungis, t úsvífni af mjer, að jeg sliyldi fara að þannig, hann yrði friðaður t. d. frámiðj-
og að hann geti eiginlega ekki veitt mótmæla því sem “Lögb.” hnffii áðnr í um ágúst til loka október, þá muni hvorki
Heimspekileg bók um petta efni neinu eptirtekt, fyrir pví að allt sje I sa„t um fiskiveiðarnar.
HVAl) ER EPTIRTEKT?
! fjelögum eða einstökum mönnum nokk-
efni kann að du|ra inönnum heima lagsskap og vita að peir eru óvið- . , .
, Fk(1.k,, ís' andi dutrar ráðanleoir Þess vegna er ekki að ! er nýútkomin á kostnnð Open Court j á flugi fyrir honum. Hið fyrra á- IUtst. hefureflaust ýtt liægindastóln- j urn tn»atakast a* eyða honui» Jafnvel 1°
’ f ~ n . . f' Publishing Co. í Chicago. Kostar í standið segir hann að sje framleið- um mllíka til hliðar, og sezt á kjapta- Pl»> fJolgll'5u °S hefðu kraptmeiri útgerð
, ÞÓ Þeir.einmg gen vart v, hk — andi og hnegist pví að vexti, en,^. me8an hanL var að svara grein ! en hau liata nli- Síðar í grein sinni er
hann ekki til lengdar í pessu undra, pó pe
sterk-u bandi 75 cents.
landi. Hjer verða einn og allir að sig 1 verkamannafjelagsskapog ekki Hofundur bókarinnar er Th. Ri- j hitt sje sundurleysandi og hnegist
. lgjatín anun., éðapeir verðalangt að undra pó peir einnig par geti ■ hot) pr(jfesSOr viö College de France i [)vl að eyðslu- Hin framleidda ept-
ejitir. verða olnbogabörn og hafðir annan sprettinn haft, leiðinleg áhrif.
tundan í hverju einu.
Það mun vera nokkurn veginn
lætt að fullyrða að í allri Ameríku sameina krafta sina rneð fjelagsskap, |
ritstjóri hins markverða, vfsinda- j irtekt—og hið síðara ástandið or-
sakast fremur af framleiddri en nátt-
öll
dalegra tímarita. Er ! tramieiosia mannsins, fallvölt og ó-
hann á Frakklandi viðurkenndur viss °g veiklun umskapar hana ekki
ega tíinarits Revue Philosophigue í
er j1 úrlegri eptirtekt—er eins og
Það’er svo maros vegna nauðsyn-
, ‘ . , r-x Paris, er á meginlandi Európu er í \ nrlegrl ep
ó- leot að íslenzkir verkamenn fan að .. > ,,, framleiðsla
h . .. , , fyrstu röð vísindalegra tímanta. Er iramieiosia
minni, samt sem áður dylst víst ekki ritst- reyndar ekki fjærri Pvi að lengdur
fyrir neinum, sem les svar hans, að þó væri friðtíminn við mynnið á Little Saska-
hann reiði sina “Lögbergs”-legu svipu
chewan, svo þa‘5 má ímynda sjer að þar
je ekki til sá pjófflokkur að liann einkum peir sem búa i bæjum og fruinkvöðull llútfðar sálarfræðislegra en kollvarpar henni. Hin náttúr
... _ • ,, •, sie töluvert dregitS um riðtímann fyrst
hátt, og ætli sjer a« vinna mikið, þa kem- j J 6 J
hann skuli álíta þörf at? lengja timann
þar. En skyldi vera nokkur vanþörf á
að lengja hnnn viðar en við mynnið á
þeirri einu á, eða drepa fiskifjelögin
hann ekki með neitt sterkari sannanir
eða meir sláandi röksemdir til styrktar
sínu máli, heldur en áður höfðu komið
fram á mína hlið; ekki eitt einasta at-1
kki uppkomið verkamannafje- vii.na mestmegnis eða eingöngu að n))MÍk að þvi er Frakkland lega eptirtekt á aðra hönd, eii.s og rie- ilHun komið með se.n l.ann hann ekki nnnawstaðar, síöari part sum-
,.1U — _ t. ii/ _ f_.. ~ 11 „ : ovo nntír I.nni. nr fnvínti ft’X hrviTnft?
meðlitnina, liúsasmíð. Fyrst og fremst ættu : snertjr) og er nú fonnaður peirrar
eig. el
lag til pess að
andæfa niðiirfærslii kaupgjalds, væntanlegir eigin hagsmunir af peim
tryggja [ eim atviiinu o. s. frv., iien.a fjelagsskap að hreifa pá til frain-
hinii íslenzki pjóf flokkur. Svo langt takssemi og í öðru lagi löngunin
er hann á eptir í pessu e
allt er náttúran framleiðir, polir pan
af eigiu reynzlu veit hvort satt er
ur verSur að fara eptir annara sögu-
held- ars ePtir hann er fariuu a'S hrygna?
Ritst.teiur “líklegra” a*Sbetur veidd-
deildar ské.lans, erhefur á hendi rann- 1 uærri pyí pað óendaiilega,, eu um-
sóknir, satnanburð og tilraunír í sál- ska}>ast svo, en kollvarpast ekki. g„gn um nlIt gem hann segir viðvíkj- j ist á gömlu veiðistöíuuum fram með
arfræði. Meðal am.ara samskonar Eptir að hafa nákvæmlega lýst andi fiskiveiðunum. Nýa íslandi en áður. ef ekki vœru grynSl-
f’ ., . * • , i ->,>» hóka um samskonar vísindagreinar hjnum ýmsu stigum eptirtektarinn- pað virðist sem ritst. eigi ofur bágt inívatninu.
fni. ocr til- til fiess að Þelr, sein sierstakur pjoc- T ...... f 6 r ,
I er próf. Ribot liefur samið, eru. urn ar j h8nnar ýmsu myndum og rann- með á stundum að skijita knrteyxh>ga<yc<S- Orðið “líklega” muneiga að hafa em-
tölulega eptir inannfjölda á hann pó flokkur, sjeu viðurkenndir sem star - veikiun viijans, minnúin.% m.fl. sakað hvert sjerstakt atriði til rótar, um við nokkurn mann, sem hefur öðru- hverja mikla og gláandi merkingu; hanu
liklega eiiina stærstann flokk dag andi menn Og ráð peiria tekin gihl f pcsstiri bók sinni um eptirtekt- kemst höfundurinn að peirri niður- vísi sko-Sun í einhverju raáli en hann auðkennir það með gisnu letri. Ljettvægt
launainanna. Þetta kemur ekki af og góð í sameiginlegum umræðum jna^ yytc Psgchologg of Attention,! stöðu, að eptirtektin sje ekki sjer- sjáifur. Þannig, þó þessi grein hans úi mUndi nú það orð verða á metaskál ritst.
pví að íslenzkir verkainenn sjái ekki um alsherjar málefni verkamanna. takmarkar höfundurinn rannsóknir stakur hæfileiki, sjerstök gáfa eða 0g grúi af útúrsnúniugum og gífuryrð- ef það stæði íjgrein eptir mig, og ætti aö
oo- viðurkenni ekki nvtsén.i pessa Það er ekki par með sagt, að pað sínar við að athuga efni og tilhögun sjerstakt afl, heldur að hún sje ráð- um, þá ætla jeg í þetta skipti, ati fara. sani.a eitthvað. Setjum nú svo. Látum
, , . j,a. ,|f huosunar si>> nauðsynlegt eða heppilegt að eptirtektarinnar. Efni bókarinnar andi skilnings-ástand, að fyrsta og! nokkrum orBum um málið, og mun svo sv0 vera að þnð stafi af grynningum í
jeagss-apar, 1 1,1 a ‘US 1 L J ‘ ‘ . skiptir har.n í 3 aðal-kafla. Er peim æðsta skilyrði fyrir henni sje áhugi, ekki fara í frekari deilur við ritstjórann vutninu að fiskurinn gengur ekki á sínar
leysmu sem or'iðer að vana og floygji sjer mn tit imr a s íerjar j varið til að atliuga sjálfkrafa eða að hún sje hreifandi afl, svo að pað j „m pað. gömlu vei'Sistöðvnr; jeg skal ekki þrátta
jafnfrnmt af áræðislej si til að byrja. fjelag lijerlendra verkamanna, svo niiuúriegU (megfædda) eptirtekt; sem almennt sje' álitin opinberun [lin fyrsta hneikslunar-hella sem við l.ann um það. Jeg meira að segja
En petta dugar ekki hjer, par sem sem Knights of labor eða önnur h;num o. til að atliuga framleiðslu eptirtektarinnar sjc í raun og x eru verður fyrir honum þegar l.ann les grein minntist á það í grein minni, að svo
n.enn sjá allar n.(’>g
ulegar atvinnii- pvilík, par sem
löc/ hinna
ýmsu | eptirtekt (pá eptirtekt, er upplýs-; hennar nauðsynlegi grundvöllur, 1.1 mínn - j nr <ihögb.” þ. á. eru þessi orð:! kynni að vera, og ritst. liefur víst þótt
deild'r alla möinileira flokkapjóð- deilda verða pá nauðsynlega sniðin ! ing og menntun framleiðir) oghinum d. andardrátturinn, hreifing vöðv- joiskuriun ,.r nú friða-Sur um tíma á í þafS gott innfall. En livers vegna gæti
sitr j verndandi samkvæmt stfómarskrá aðalfjelags- íl- fil að athuga sýkta eptirtekt. , anna, andlitssvipur o. s. frv, að l.ún haustin. en það kæmi líklegafyrir sama hann þá ekki veriö að l.itta utan yi« l.iu-
1 1 1 4 '1 L. ' 1 * - - - I4 .1 ! l.tMMAM «.ta, l.n/t l «i /Vfl «• . ■ 1 11 ., _ _ ffm 1 •« -V i >.,«* hilli e / rt-l 11 1M 11 ‘V
að verj- ins. Það getur verið allt eins heppi j Mismun
íjelag
fjelög, til pess á aðra liönd aö verj-
ast gegn vfirgangi og ofbeldi stærri legt, allt eins gagnlegt
,g sterkari fjelaga, og' til pess á frjálslegra, að my
lina að tryggja sjersem mesta upp- lag, sníða löggj
ikeru. mestan ávinning
eptirtektarinnar á pessúm j sJe &j'llrancli hinnar ytri hreifingar, ilvort væri) því
svnir höfnndurinn ,noð‘er sýna ePtirtekt- Þetta siærtir hina • þvilika vei
<rnieo-t en mikið '3 stigum sýnir höfundurinn með, . , ~ „ s -------r-----
. ° ’ t 1/t f »>ðrg»ln Ijósum dæmum, hVemig náttÚrlegU ePtlrtekt að e>nw' Hvað Og þetta þykir ritst. „Lgb.” sv,
ynda sjerslakf fje- j ^ v&uúú e tirtekt hina framleiddu snertir, pá sýn,r. setning) aö hann hrópar upp:
jöfina eptir elgm | . . . ,, .. .... . •„ hann að l.ún verkar á og í gegnum röksemdaf®rsla og þetta e
af fram- kröfum, en eiga S/O rjett aað senda sand)}öiulun hi
sýnir sig alla æfina út, prátt fyrir
væri vist ekki um ar gömlu stöívar, þar scm dýpi« væri
neina þvilíka veiíi að tala, sem þá var” nóg og botninn jafnvel lagaður-6- -8
svo Ijettvœg feta dýpi, sem er það dýpi, er hann
“Önnur vanalega hrygnir á. Jeg lief ástæðu til
eins röksemdafærsla og þetta er allsend- að ætla, að þó leyfilegt væri að vei«a á
jgð
ri vinnu eða
utan að lærðu I vbðvahreifin£ar n>annsiníi einungis. j-s einkisvirBi”, en spinnur þó útaf henni haustiu, þá mundi hann ekki að hitta á
framlögðum efnuin. fulltrúa á aðal-fund, pegar fjelag-: eptirtektar. uHin náttúrlega eptir- j Hvað eptirtekt er, hefur til pessa j meiraen liálfan dálk, og kemst loks uð
Ef menn líta í kriiiguni sig, geta ! ínu sv
>•0 ræður við að horfa. Og eitt! tekt” segir hann uopinberar karakt- að miklu leyti setið á hakanum hjá | þeirri ágætu niðurstöðu, að liann hnfi
* sbr. “Heimskr.”.