Heimskringla - 14.08.1890, Blaðsíða 2

HKHI^KKIXULA, M ISXIPKU. HAX., 14. AliL'ST ÍSHO.
151
„Heiœstriiila,”
an lcelandic Newspaper.
Publi»hed eveiy 'lnursday, i»y
Piik Hkimskktngla T’híntino Co.
AT
l.nintmrd St.....Winnipeg, Man
IV. All. XU. 33.
ur hafa viliað iröfa 8 kr. fyrir ísa- t t
fold áður en hftn stækkaði heldur FYEIRLESTURIREYKJAVIK
en 4 kr. nfi siðan hfin stækkaði.
Af ísafirði fórum við um nónbilið
| [>ennau sama dag 20. jfiní og hjeld-
nrn fit djfip og norðnr oj/austur fyr-
...- I ir framan Jiikulfirði. í>að er eng
TÖLUBL. 188. j in skeinmtisjón, |>ó um hásuniar sje, í
-----------i að liorfa inn í Jókulfirðina. Það
Wtknipru, 14. ágúst 18i)0.
VKSTLiR Ul HAF.
F K i; II A S A IJ A
—eptir—
a E S T P Á L S S 0 X .
II
leojrur einhvern Jundarleoan nágust
fit fir pessurn fjörðuni.
Hvergi sjer maður af sjó nokkur
veruleg merki sumargróða. Þegar
kemur norðvir að Hælavikurbjargi
oo Hornbjargi verður sjónin enn
hrikalegri. Hjörgin eru bæði ákaf-
leoa há, pó sýndist mjer Ilælavík-
urbjarjrið enn hærra og tröllslegTa í
allri sinni eyðifegurð en Hornbjarg-
, ið. Fyrir framan [>essi björg var
sjórinn á stóruin spildum -alpakinn
Magne-1 gvartfngli; pegar uMagnetie” kom
Fáir , gvo að á tlugaferð, flaug torfan
en skipið j burtn, nema ungu fuglarnir; peir
Til Stykkishólms koni
tic” um morguninn 10. jfinf.
vesturfarar fóru paðan,
tafðist langa stund við að skipa upp I flu.ru ekki burtu, en flögruðu, eptir
kolum til verzlunar Sæmundar Hall j pví sem vængjamagnið og kraptaru
ir leyfðu, fram með skipinu á
dórssonar, svo ekki var farið frá
Stykkishólini fyr en seiut um kvöld-
ið. í Magnetic” hafði verið bfiið
fit vesturfara-pláss niðri í lestinni.
Jeg kom opt út f vesturfara skipin í
Reykjavfk, en jeg hef ahlrei sjeð
báðar
hliðar og ætluðu sjer auðsjáanlega
að komast frain fyrir pað. En pað
gátu peir auðvitað ekki, peir duttu
örmagna niður f sjóinn, stungu sjer
svo og voru hólpnir. Jeg horfði
vesturfara-pláss eins vel fir garði lerigi á peunan örvæntingarleik í
gert og petta sinn í uMagnetic”. vesalings fuglunum kringum skip-
Með uMagnetic” voru peir fitflutn- ! ift. J>vf höfðu peir nfi ekki vit á,
ingsstjóri Sigffis Kymundsson og aumingja bjánarnir litlu, að stinga
umboðsmaður Allan-línunnar Franz. I sjer strax? Hegar komið er norður
Svo fóruin við frá Stykkishólmi f að Hælavíkur og Hornbjargi fer að
hfiðarrigningu, einhverri stórft ld
ustu rigningu, sem jeg hef verið Júti
í á íslandi, og hjeldum vestur flóann.
verðu enn eyðilegra að lfta upp til
landsins, en að lfta upp til Jökul-
fjarðanna. I>ar er allt svo óum-
Þegar vestur eptir kom, glaðnaði j ræðilega óbyggilegt til að sjá; ein-
dálitið til, svo jeg sá glöggt inn til j hverjir nepju-pokuflákar voru að
fjallanna við Breiðafjarðarbotnitin j fiögra par til og frá, og pegar pok-
og pekkti par vel Iíeykjanesfjaltið una b«r ír*'b brrillti fl stöku stað f
og Vaðalfjöllin yfir sveitinni minni jeinbvern grasi vaxinn blett, sem
gömlu. Það var pað eina sen. jeg I náttfiran af einhverri keskni hafði
sá af henni í petta sinn. ‘ sumstaðar tyllt utan í hlfðarnar, svo
j tæpt, að maður gat bfiist við, að
j pessir blettir hryndu niður f hyldýp-
Við fórum um nóttina fram hjá I
Vestfjörðum og peoar jeg vaknaði ! , . _ , m
J & r & j & ií> fyrir neðan, pegar minnst vonum
onnmtnn m on.vi inínn onf ír rnrll m l'lfl j ” 1 ”
j varði. Jeg var að hugsa um, livað j
I pað væri hrvggilegt fyrir menn, j
j að bfia á slíkum eyði-fitkjálka, opt-í
. I ast nær við skelfiiig bágborin kjtfr.
siærsti kaupstaðunnn á lslandi, pó , ._
r. . 1 Par gat ekki verið minnsta von urn,
muniirinn sje mikill á honutn og . _ ... .
•' ^ " j að manneðhð fengi að njóta sín og |
nokkrum verulegum andlegum |
Samgöngurnar eru svo sem I
snemma morguninn eptir, vorum við
f mynninn á Isafjarðardjúpi. Til |
ísafjarðar komum við snemina um
morguninn. ísafjörður er næst-1
Revkjavík: í Reykjavík tæp 4000,
en á ísafirði rfim 700. Mörgum ,
.. , , „ <■ " . : proska.
þykir f jarskalega fallegt á Isafirði. . , , „
‘J J n ° engar og mjer fannst, að mennirnir
Tanginn, sem kaupstaðurinn stend-j^ ,)ar hbfi, h|ytlI að verða eins
ur á, er sljettur og kaupstaðarstæö- einmu|)alegir og blettimir, sem )>eir
ið sjálft er hið fegursta, en fitsjón- Kn var níl nokkur veruleg
in ersvo se,n e"ÍAm: rönd afdJúP- ;ástæða til að ætla, að mennirnir
inu og kafli af Snæfjallaströnd.nn.; j ()arna f ti, ^ hvað peir vwr„
f kringum Skutulsfjörð, sem kaup- j ,ftngt flt flr öl,u niannfjeiagi og
hvað lífskjör peirra væru frámuna
staðartanginn gengur fit í, gnæfa
himinhá fjölt, eyðilega ber og ægi-
leg. Hfisin á ísafirði eru inörg, en
nær pví öll eru pau smá, ofur smá,
ekki hin minnsta regla á hfisaskipan
og engar götur, liara slóðar. I>ó
inun optast nær vera par prifalegt
umferðar, pvf alstaðar er tómur
sandur undir. Á ísafirði hitti jeg
gamlan bónda, sem gaf sig á tal við
mig. Við fórum að tala umblöðin;
hann var ekki ánægður með pau.
uVerst er rnjer I>ó við ísafold
sagði hann.
leg? Jeg held yfir höfuð að tala,
að óhætt sje að fullyrða, að fæstir
peirra finni til pess. Og mjer var
nær að halda, að flestir peirra væru
langtum ánægðari eða kannske rjett- :
ara sagt langtum minna óánægðir
með lífskjör sín, heldur en jeg, sem j
var að s:gla fram hjá byggð peirra |
og aumka pá. UA1I knowledge is j
sorrow” segir Byron einhverss tað- í
ar í uManfred”. I>að er víst um j
pað, að ánægja mannanna vex ekki
með menntun og menningu, og peg-
ar rjett er að gætt, pá er heldur |
I engin von til pess. Rjett pekking
uJa, mjer er ekkert illa við liana i á mannlífi og kjörum pess hefur
í sjálfu sjer eða hennar skoðanir, en aldrei verið sæt á bragðið. En hvort
pað er petta að sfðan hfin stækkaði, i er nfi betra, að lifasem næst dýrun-
|>á er hfin alveg ópolandi”. um, liafa enga heita prá eptir neinu
gvo» ; nema daglegu viðurværi, hirða ekki
pekkingu, sleppa
Hvers veona?”
i O
uJá, jeg skal segja yður pað, pað
er alveg meö hana ísafold eins og
brennivfnið. Mig langar stundum
fjarskalega í brennivlnið og pá
drekk jeg mig—okkar á milli að
segja—lireint fit sagt bliudfullan, en
pegar jeg rakna fir rotinu, pá iðrast
jeg eptir allt saman og formæli ó-
lukkans brennivfninu f sand ogösku.
Alveg eins er með ísafold; pegar
jeg sjehana, ræð jeg ekki við mig,
jeg grip hana, sezt niður og hætti
ekki fyr en jeg er bfiinn að lesa
liana orð fyrir orð, alveg til enda.
En—svo iðrast jeg eptir alltsaman á
eptir, pvf pað er ekki smáræðis tfmi
sem pess koriar lestur tekur”.
uÞað fer nfi nokkuð eptir pví
hvað maður er vel læs”.
utn neuia pekkingu, sleppa ölluin
örðugum hugleiðingum um tilver-
una og takniark hennar og finna par
af leiðandi ekki til neinnar verulegr-
ar óánægju—eða pá hitt að gera allt
sitt til að afla sjer menningar og
skýra fyrir sjer tilveruna, reyna til
að skyggnast inn í náttúruna og
mannshjartað til pess nð freista að
einhverju leyti að ráða gátur lffsins,
og verða svo alltaf óánægðari, pvf
lengra sem inaður leitar, af pvf að
pekking pessara liluta nær svo
skammt og af pvf að hfin er svo
beisk á bragðið pað sem hfin nær?
Já, hvort er betra? Um pað væri
hægt að skrifa. heila bók.-
Við komum til Hauðárkróks um
1 miðja nótt, stóðum par við litla
: stund, tókum par fáeina vesturfara
Svona ræddujn við fram og aptur ; og hjeldum svo aptur á stað til
um petta mál; jeg gat ekki sann- naesrn hafnar, sem við áttmn að
fært hann um, að peim tfma, sem konla á< Akureyrar. I>að vildi lfka
maður verði til «ð lesa góð blilð og 8vo vej til^ að við *(lðfðuin Von um
ty1#]’1 ,neð Þ'rnanum, væri í alla ; að ná parí hjeraðshátið Eyfirðingaf
staði vel varið. En hann stóð fast
á pví, að maður ætti sem allra minnst-
um tfma að werja til pess að lesa
blöð oghann sagðist langtum held-
j minmngu uin
Eyjafjar’ar.
1(X)0 ára byggingu
/S L E XI) TXGA• //./ E11.
ísafold 10. f. m. skýrir svo frá:
Eyfirskur inaður, (Jíxfi J/mastton,
bóndi á Svfnárnesi f Höfðahverfi,
oildviti og trjesmiður, kom ineð
póstskipinu nfina f ga>r frá Ame-
rfku, eptir árs vist par vestra, með-
al landa í Manitoba og Dakota
Hann hjelt fyrirlestur í gærkveldi
í leikfimishfisi barnaskólans, til að
segja ferðasiigu sína og nokkuð
af högum landa f Amerfku. A'ar
fyrirlestur pessi allfróðlegur að
peim pótti,er heyrðu,en peir voru
fremur fáir, um 40 manns; Reyk-
vfkingar sóttu fyrirlesturinn illa,
að vanda, ef ekki er fyrir ein-
tómri skennntun að gangast.
Sfra Þórhallur Bjarnarson presta-
skólakennari mælti nokkur inn-
gangsorð. Kvaðst lianii iiákiinn-
ugur manni pessuin að fornu fari,
seni sveitungasínum, merkisbónda,
vel menntuðum og vel megandi
og gæti liann vottað pað, að hann
væri maður bæði nijög vel greind-
ur og eigi sfður s'iiinorðiir og
rjettorður.
I>á tók hr. (rixfi Jónasson til
máls.
Hann kvaðst liafa verið áður
ákafur vesturfarapostuli. Voru svo
mikil brögð að pvf, að hann
vildi helzt láta alla íslendinga
flytjast vestur um haf. Skrifað- i
ist hann á um pað við ýmsa I
merka inenn í 4—5 sýslum norð-
anlands, til pess að koma á sam !
tökum í [>á átt. Tóku sumir pvf
vel, en suinir ekki. Samt sem áð-
ur ritaði hann bænarskrá til stjórn-
arinnar l Canada og heiddist pess,
að hfin tæki að sjer að flytja
ókeypis vestur [>angað svo sem
10—20 pfisundir íslendinga nfi
fyrst f stað, til að byrja með. En
sfi bæn fjekk ekki áheyrn.
Sjálfur kvaðst hann mjudi hafa
verið fluttur til Vesturheims alfar- ;
iiiii fyrir mörgum árnm, ef kona
sín hefði eigi verið pví algerlega
mótfallin. Það hefði kostaðskiln-
að, ef har.il hefði eigi látið undan
henni. Loks fór hann samt f fyrra
einn sainan, meðfrain til [>ess
að skoða sig um, en pó í pvf
skyni að setjast par aó fyrir fullt
og allt, ef sjer litist á sig [>ar.
En pað var öðru nær en að
lionum litist á sig. Aldrei hefur
sjón og reynd kollvarpað greini-
legar glæsileguin finyndunum
nokkurs inanns,
Hann koin fyrst til Winnipeg
snöggvast. uI>að er einhver
hinn óprifalegasti bcer, sem jeg
hefsjeð”, inælti hann.
I>á fór iecr suður til Dakota
l>ar býr allmargt af löndiim” (um
2500). e«g spurðist vandlega
fyrir uin, hvernig peim liði, og sá
pað sjálfur að nokkru leyti. En
mjer leizt síður en eigi á [>að.
I>ar var mikil fátækt og aumingja-
skapur, ekki ininni en hjer pegar
vest árar. Enda hafði og árað par
illa nfi í 3 ár samfleitt: inikill
uppskerubrestur, sakir ofmikilla
purviðra m. m. Ivomi 4. árið pví
lfkt, hortíst mjög óvænlega á fyr- I
ir peim. En peir vona að pað ;
verði ekki; enda er pað auðkenni !
á lönduni vestra, að peir lifa dj'rð-
legu lffi— í voninni. I>eir kvarta |
aldei,og hver hælir sinni nýlendu;
telja hana bezta. En í öðru veif-
inu kemur pað upp úr dúrnum,
að peir vilja guðsfegi.ir selja jarð-
ir sínar og komast eitthvað burtu,
ef peir gætu, en eru jafnan í mestu
óvissu og vafa um, hvert peir eigi
að leita um nýja bfistaði”.
I>á fór jeg til Álptavatnsný-
lendu. Hfin byggðist fyrir 3 ár-
um. í>ar eru 26 bændur íslenzkir.
Þar er ákaflega láglent eg vot-
lent, einkanlega í nyrðri nýlend-
unui og [>ví grasgofíð,— grasið
nær manni í mitti, pegar vel
sprettur, eins og peir hafa skrif-
að paðan. I>ar má efiaust hleypa
upp peningi, nautgripuin. Ku |>o
er jarðvegurinn grýttur, svo sáð-
land er par ekki hentugt. Og
ekki vildi jeg eiga par heima.
Jeg sá uppdrátt af landinu, 12 ára
gamlan, og pá var nyrðri nýlend-
an eins og eitt stöðuvatn. Þuð
getur flætt yfir liana alla f vatna-
vöxtum, svo líf manna og eignir
eru í veði.
uÞaðan fór jeg norður til Nýja-
íslands, og par var jeg ineiri part
vetrar, f Mikley. l>ar eru urn 400
bfiendur. Kn lítið liöfðu peir á
að lifa flestir nema kartöflur og
fiskinn fir vatninu Winnipegvatiii;
[>ar má optast fá í soðið, af ein-
hverju, misjafnlega lostætu. peir
eru nijög skepnufáir; eiga nokkuð
af nautgripum,en gagnslitlum bæði
sumar og vetur: á vetrum vegna
illrar meðferðar, />g á sumrum
vegna friðleysis af fliigutegund
einni, er kölluð er bolahundar,;
mestu skaðræðiskvikindi, sein bft-
ur skepnurnar, svo að lagar fir
peim blóðið; er nauðsynlegt, ef1
vel á að fara, að hýsa skepnurnar
á daginn, en pað er ekki gert.
Sauðfjenaði fóru Ný-íslending-
ar að reyna að koina sjer uppný- |
lega, en gagnast ekki að pví fyr-
ir úlfiun, sem par er mikið af.
J>eir æða um sljptturnar og rífa í
sig hvað sem fyrir verður. Stund- !
um ráðast peir á inenn. Jeg tal-
aði við konu, sem sagðist hafa:
heyrt grannkonu sína segja frá,
að filfar hefðu rifið mann sinn f
hel skatnmt frá heimili lians, svo i
hfin horfði á. Hann var ekki Ss-
lenzkur.
Ýinsir bændur, er fluttust frá
Nýja-íslandi suður til Dakota fyr-
ir nokkrum árum, með síra Páli
Þorlákssyni, er presta-rifrildið
flæmdi menn paðan með fram, hafa
horfið pangað aptur; peim pykir
par pó heldur björgulegra, og
gerir pað fiskurinn í vatninu.
Þar er skógur nógur, og meiri
en nógur; verður að uppræta hanr:
til pess að geta yrkt landið, en
pað er ekkert áhlaupaverk, uema
pegar náttfiran hjálpar til pess, á ;
pann hátt, að eldar, skógareldar,
eyða stórum spildum, er stundum
ber við, og pá líka, að bæir brenna ,
í pvf fári og hey fyrir niönnum.
Froát eru ákaflega inikil í Ny'ja i
íslandi á vetrutn: 40 stig á R., I
en hægviðri optast nær, annars
væri alveg ólifandi f slíku heli.
Þar skýlaog skógarnir. Ku f Da-
kota eru stöðugir næðiugar. A
suinrum aptur ofsa liitar, illver-
andi við verk pess vegna, og fyr-
ir fliigum, sem eru vesta land-
plága.
J>á er veggjalfisin önnur laiul-
plágan, og ekki betri. Hún er
par í ölluin hfisiim, nema stein- !
hfisum, en pau eru fágæt. Hvað
mikið hreinlæti sem haft er, rfim-
föt pvegin á viku hverri og rfim-
stæðin hreinsuð sem bezt má |
verða, [>á er enginn vegur að
verjast [>essu kvikindi. Helzta j
ráðið er að láta rúmiii standa ’
lángt frá vegg,ogl ita rfimfæturna
standa niðri í vatni. Fæt-
ur og hendur bólgna upp undati .
biti pessara kvikinda og fytgir á
kafurkláði. Margirsögðu veggja
Ifisina mestu landpláguna, en aðr-
ir kvörtuðu pó enn meir iindan
flugmm in.
Hfis eru paniiig gerð í Nýja-
Islandi, að eikarbolir, með berki
og öllu sainan, eru lagðir hver
ofan á annan og slett kalki í rif-
urnar. Þetta eru veggirnir. Síð-
an er flatreft yfir og klfnt á lím- ;
kendum leir (clay), sem er par í
jörðu allstaðar vestra. J’etta lirið-
lekur ef regn gerir. J>ó eru hfisa-
kynni sumstaðar farin að verða
betri en petta og nokktirnveg-
inn polanleg. Hitunarvjelar (stone)
er á miðju gólfi, til pess að hit-
inn dreifist sem jafnast um her- ;
bergið; par er og eldað.
Klæðaburður bágborinn mjög,
og rúmfatnaður [>aðan af vesalli:
ekki annað en strigatuskur f sæng- j
urfata stað, pegar sængurfötin j
hjeðan eru upp slitin. Er pað
landssiður vestra, að gera sjer
ekki vant. um rfim: - algengt að
liggja á bern gólfi, með ábreiður
ofan á sjer.
Vatnsleysi er enn einn ókostur
>,*á Nýja-Islandi. J>að er kalkkent
(mjög uhart”) í brunnum, og í
ám og lækjum kolinórautt. og
heitt á siimrum.
Fæði mjög ljett og ljelogt.
Ekki við vært fyrir menn, sein
eiga að leggja á sig fulla vinnu.
I Dakota aðal viðurværið brauð og
mjólk. JJtið um feitmeti og kjöt.
mjög fágætt.
uJeg átti kunningja .vestra,
sveitunga minn, sem jeg hirði j forin um miðbik gatnanna þarf ekki
ekki um að nafngreina. Jegfjekk að gera neinum manni mein.
frá honuin brjef á hverju ári f h . . ,
Pao sem höf. fyrirlestursms setrir
um íslendinga í Dakota er fjarri
mörg ár, 3—4 brjef á hverju ári,
og allt af var hann að eggja mig
á að koma, og Ijet mikið yfir hag-
sældinni vestra. Seinast lagði
liann svo fnst að mjer, að jeg fór.
Jeg heimsótti hann. En [>að segi
jeg satt, að mikið vildi jeg gefa
til, að hafa aklrei par komið; svo
blöskraði mjer eymdarhagur hans”.
uAnnan mann skal jeg minnast
á, sein jeg var vel kunmigur,
Gottskálk livalfnnoara”, sem var
alpekktur diignaðarmaður og all-
vel megandi, áður en hann fór
vestur. Hann og lians fólk hafði
ekki annað sjer til munns að leggja
vikum sainan hjer uiri veturinn en
frosnar kartöflnr o<r rófur”.
|>óttlst, jeg eiga*lieiina
itindiim- —sagði 1 íinn [>riðji —; en
SHtt að segja heti jeg ekki vitað
til lilítar. , livað [>að er að vera
svanDTir, fyrr en jeg kom hingað
til Dakota”.
öllum sanni. Allir kunnugir menn
hjer telja nýlenduna í Dakota íneð
beztu íslenzku ny'lendum hjer. J>ar
eru flestir menn vel efnum bfinir
eða að minnsta kosti hafa nær pví
allir par inikið uiulir hönduin. Upp-
skerubrestur getur eðlilega komið
par fyrir og hefur koinið par fyrir
eins og annars staðar, pví enginn
blettur er enn fundinn á jarðrfki,
að aldrei geti komið [>ar uppskeru-
brestur. Vjer getum annars glatt
Gísla með pví, að nfi í suinar er út-
lit fyrir allra beztu uppskeru par,
svo öll von er um, að petta uhræði-
iega” 4. ár, sem Gisli talar um,
komi ekki í petta sinn.
Viðvíkjandi A Iptavatns-iiy-
ingað ! kvæmt yfirlitytír efnahag inanna par
uÞeim farnast inörguin lakast, er
koma hjeðan með nokkrar eigur,
peninga; peir verja peiin of djarf-
lega og óhyggilega, og komast
sfðan í mesta basl og auiniugja-
skap”.
uMargir li .fa farið flatt á pvf,
að hleypa sjer í skuldir fyrir jarð-
y rkjutól og dy'r bfisáhöld m. in.
Vextir af peningalánum eru drep-
andi 30—40%
uAtvinna var ágæt í Winnipeg
fyrir 5—6 árum, meðan bærinn
var að pjóta upp. Þá gat hver
klaiifinn fengið 2-3 dollars kaup
á dag. Nú fá góðir handiðna-
inenn ekki nema 1—1| dollar á
og reyndist Iiann pá svo hjá 32 bfi-
endum, sem par eru nfi (sbr. Ilkr.
p. á. 3. jfilí):
Nautgripir alls............... 885
Hestar.......................... 5
Kindur......................... 20
Bændurbyrjuðu með, fyrir ut-
an bújarðir, alls........ Ci5,436.
Skuldir á nýlendunni alls.... 1,852
Eignir ný-1. nfi að meðtöldun.
bfijörðum (hver bfijörð metin
♦400)...................... 29,893
Skuldlausar eignir að frá-
dregnum bfijörðum (sem
bændur fengu gefins) alls—15,041
I>essi nýlenda er að eins 3 ára
gömul og nfi viljum vjer spyrja
Gfsla, hvort hanu geti bent oss á
, .... . i - sveit á íslandi, [>ar sem 32 bændur
dag, og pá stiindum ekki neina 1
. , ,, . , ., hafa á öremur árinn aukið efnahair
kannske «í daga f viku. Eu um . "
..- - . i inn um nærri T>ví 40,000 kr.
peningagildio er pað að segja, ! 1
að eins vel vil jeg vinna mjer inn ! Gísli er hræddnr við fl<5ð 1 I,e’sari
1 kr. lijer eða í Danmörku og 1 n>'londn’ «f Þ'1 «ð Par hef,,r komið
dollar vestra. Eptir 1 viku eða j flóð áður‘ Víst Set,,r k(,mið !>«r
hálfsmánaðarvinnu í einum stað, fldð5 I>að er aami mögulegleikinn
verður maður að fara ef til vill ! f>’rir !>vf eins °K «ð ísland sökkvi 1
langar leiðir á járnbraut eða öðru- S-ið’. af I>vI «ð Þ«ð hefur einu sinni
vfsi, að leita fyrir sjer um atvimni, 't,ið 1 SJ° aðn,‘
<>g gengur stunduin allt kaupið Ekki batnar Gfsla, [>egnr hann
í pað. M'g kostaði SOdollará ein keniur til Híysi Islanils. Ilanii
ferð milii Selkirk og Mikleyjar j s('g'r að viðurværið sje illt [>ar.
fram og aptur. J>egar jeg kom í Flestir peir, sein kiinnugir eru, segja,
vestur f fyrra suinnr, sá jeg landa að 1 engri sveita-nýlendu íslenzkri
ganga h'indruðum sainau í Winni- fallri Amerfku haldi menn sig bet-
oeo- iðiulausa, og furðaði
.Ojuiausa, og ruroaoi nng
pví. Þ.ið er bezt iim atvinnii á
haustin, nokkra mánuði”.
Osainlyndi gerði hann mikið
orð á, hvervetna meðal íslendinga
vestra, og ekki kvaðst hann liafa
sjeð |>ess nokkurn vott, að and-
legt ástand landa væri par
lióti betra en hjer. Sagði hann
skritnar sigur af safnaðarlífinu ís-
lenzka í W'inuipeg, •iiikum með
an síra Friðrik Bergmann pjón-
aði |>ar í vetur.
Hanri ga
ræðu sinnar, að hann mundi verða
ur eða hafi margbreyttari fæðu en
einmitt í Nýja íslandi. Þar er rnik-
ið af nautgripum og nálega allir
hafi dálítið sauðfje, svo menn hafa
par liæði nauta- og sauðakjöt til
fæðu árið uin kring og auk pess
inargs konar fisk fir Winnipegvatni,
pví par bregzt aldrei veiði. Yfir
höfuð er óhætt að fyllyrða, að menn
hafa almennt nóg fyrir sig að legga
í Ny'ja íslandi. Og fyrir fáum ár-
uin liafa pó pangað verið sendir
amnustu og nöktuatu fátæklingar.iir,
sem hingað hafa komið til Wiunipeg
t ]>ess að niðurlagi ! frá íslandi, beint hjeðan af inn-
ytjendahfisinu, sem margir hverjir
hjeðan af eins mjög letjandi vest-1 hafa verið svo blásnauðir, að peir
urferða, eius og hann liefði veriö hafa ekki átt fy r r fargjaldi hjeðan til
peirra fýsandi áður. Kvað hunti N -í., og parhefur orðið að gefa pe m
nær að Imgsa um að bæta eitthvað ( netstftf 11 að byrja með að lifa á.I.and-
petta gainla land okkar, en að ið er reyndar lítið yrkt enn, J>\ f
vera að hlatipa í aðra heimsálfii véruleg byrjun í pá átt var ekki
í ráðleysu og skipta utn mjög til i gjörð fyr en í fyrrn, og yrkingin
liins lakara. genour eðlilega seint vegna skóg-
arins. Flugur eru slæmar í Ny'ja
lslandi á sumrum, [>að er satt, en
ekki ininnstu ögn verri en mýflug-
urnar í siimuin hjerðum á íslandi.
Ulfar og birnir eru til í skógunum í
Nýja íslandi, en af filfum inun ekki
meira [>ar en af tóum að jafnaði á
íslandi, og [>eir eru ekkert hættu-
legri par en tóur á íslandi. J>eir
hafa drepið kindur fyrir mönnum,
pað er satt, slíkt hefur komið fyr-
ir, en tjónið liefur ekki verið að
meira skapi en vanalega gerist af
tóiwn á íslandi. Að filftir hafi
nokkurn tfma grandað manni [>ar,
hefur 9nginn lifandi maður nokkurn
tfma heyrt nefnt á nafn. J>að getur
veríð, að einhver kanadisk kerling
Hann var spnrðurá eptir, hvort
liann hjeldi ekki að suniir uleið-
andi” landar vestra mundu ly'sa
petta mestallt lýgi, er liann liefði
frá sagt hjer f kvöld. t>vf kvaðst
hann ganga að vísu hjor um bil,
en standa jafnöruggur við sinn
framburð fyrir pað.
- *
Að pvf nfi er fyrst, snertir óprifn-
aðinn í Wiimfpeg- pá er pess
að gæta, að W'innijieg er ekki nema
10 ára gamall bær, pví pað var
fyrst, eptir 1880 að Winnipeg fór
verulega að byggjast. I>að er pvf
ekki nema eílilegt, pó yhnsti kunni
enn að^verá- ábótavant f jafnungum
bæ. Ap\ur er suiiit, er t.il bæjar-
framfara horfir, svo lano-t á vco kom-
tð, að rnestu furðu gegnir. Þar iná
teljar afurinagnsljós uin allan bæinn,
o. s.
hafi verið svo skarpskyggn að sjá
pað á Gísla, að auðvelt væri að
gefa honum inn gógan skammt af
ævintýrum og hefur svo sagt hon-
telefón uin allan bæinn o. s. frv. nm I>eSHa Ureifarasögu” til pess að
Vitaskuld er blejtan hjer slæm f | sjA> hvað vesalings bóndagarminum
blöskraði mikið ósköpin í Amerfku.
Veggjalfisin er ill, pví neitar eng-
inn, en veruleg landphága verður
hfin pó tæplega kölluð og pað pví
síður, sem ætíð er liægt að hreinsa
hfis af henni, pó Gisli virðist ekkert
rigninguin á peim götuni bæjarins,
sem enn eru ekki trjelagðar; en
bleytan er einungis á miðjum göt-
unum; á öllnm götum firu gang-
stjettir fir trje með frain húsunum
beggja inegiu og par ganga allir
heilvita meiin og algáðir, svo að j vita um slíkt; reyndar kemur hún