Heimskringla - 11.09.1890, Síða 2

HEI]I.SKKI\<iLA, WI.WIl'KG, MA\., 11. SEPTKMBEK 18ÍIO.
„Heimslriiijla,”
an Icelandic Newspaper.
Published eveiy 'lhursday, by
Thk Heimskkingla Pbinting Co.
AT
151 Lombard St......Winnipeg, Man
IV. ÁK. Nlt. 37.
TÖLUBL. 193.
Winnipkg, 11. september 1890.

mm
ur mest og f>olir flest, liafa lilut-1 Bandaríkjunum. Allt petta bend
fallslega verið hin sömu. Henni ! ir á, að sá sannleikur er
hefur mátt standa svona hjer um bil loksins almennt farinn að ryðja sjer
á sama, hvort hun sveittist undir j braut hjá verkmönnum, að þeir sjeu
hásætisfmnga einhvers konungs eða j í raun og veru sterkastir, f>ví peir
hún sveittist undir stritinu við að | sjeu flestir.
kasta valdaknettinum milli höfð- . t.-,. . , „ , , .
. ,, . •„ * itinmg í mótstöðuflokkinum
ingiaflokkanna, sem vildu ráða vhr . a. . ... „
, . r , ... virðist svo sem ymsir sieu farmr að
henni. A báðum þessum tímabil- •, a . , J , .
, . , , „ , . , siá, að skipun verkmannamálsins má
um hefur hún verið* barin áfram , , • . ,. , ,
„ „, , ekki svo bhin lengur standa. Kunn-
með svipum og sporðdrekum, bó ° , , TT.,
r ” r • , . ’/ I ur er raöimum fundur sá, sem Vil-
svipurnar pg sporðcfrekarmr hah , ... ^, , , , , . ,
i c. ^i-i *.S" 1 »T, , , hjálmur Pyzkalandskeisari stofnaði
haft Ólík . Mtrfn*. V<\ 4 t.ímnm .. . .
Oo*
og tíðum að engu gerður með brögð-
um og mútum, og þetta við gengst
frekast f>ar sem mannfrelsið á að
vera lengst á veg komið, í Banda-
ríkjunum og á Englandi. Og f>ar
getur enginn komist á löggjafar-
f>ing nema j,hann hafi stór-auð eða
ættgöfgi til að bera. í öldunga-
deild Congressins í Bandaríkjun-
um er talið t. d. að enginn sitji
fátækari en svo, að hann eigi 5
miljónir dollara. Fjárplógsfyrirtæki
og gróðasamtök auðmannanna ganga
fram úr öllu hófi. En — f>eir sem
frorga fjáfplóginn og gróðann, f>að
eru einfnitt f>eir, sem minnst eiga
til að borga með. Og ef svo ein-
hver af slíkum auðmönnum gefur
einu sinni eitthvað til almennings-
Pað. dylst engum, sem nokkuð
hugsar um hag og kjör mannfje-
lagsins nú á dögum og sem tek-
ur eptir pvl, sem við ber í heimin-
um, að verkmannainálið er að verða
aðalmál heimsins. Menn rita og
ræða um friðarhorfur og pjóða-af-
stöður, um konunga-kossa og keis-
ara-faðmlög, um vísindi og um
listir, en stundum verður brimhljóð-
ið úr verkmanna-hahnu svo pungt
°g ægilegt, uað ekkert heyrist nema
pað, nema pað”.
V”erkmannamálið er orðinn gord-
iskur hnútur, svo flókinn og prút-
inn, að pað brakar og brestur í
öllu skipulagi mannfjelagsins utan
um hann.
Og pað á að braka (>g bresta
pangað til annaðhvort verður: pessi
gordiski hnútur leystur eða hið nú-
verandi mannfjelags-skipulag geng-
ur af göflunum.
Og það má gjarnan ganga af
göflunum. t>ess syndir við hinn
lítilsvirtasta en fjölmennasta flokk
mannkynsins eru orðnar svo margar
að pað má gjarnan fara sömu leið
og Sódóma og Gomorra.
Fjöldinn, alpýðan, verkamenn—
irnir—hvað menn nú vilja kalla
pað—hefur barizt í öllum styrjöld
um heimsins, en—sigurlaun.n hafa
aldrei verið nein. Sá lýður hefur
búið til allan auð heimsins en—aðr-
ir hafa notið hans.
Og ef einhverjum stjórnmála-
garpinum hefur dottið í hug, að
breyta pyrfti einhverju í stjórnar-
fari einhvers lands, pá hefur ætíð
verið farið til pess flokksins til að
tala um fyrir honum og biðja liann
styrktar og fylgis, pví ekkert hefur
verið hægt að gera án hans. Og
svo hefur honum verið lofað gulli
og grænum skógum, bót á öilum
meimim og mæðukjörum, ef liann nú
bara veitti örúggt traust og fylgi.
Og á traustinu og fylginu hefur
aldrei staðið, pví hann hefur alltaf
trúað Öllum spámönnum í alls kon-
ar búningum. Svo hefur hann
verið togaður og teygður í allar átt-
ir, stundum í blóðugar byltingar
og orra-hríðir. En—ef einhversig-
ur hefurunnizt, páhefur hann aldrei
fengið nein laun fyrir sitt strit og
sitt blóð. Launin öll liafa peir tek-
ið, sem ofar hafa staðið í mannfje
laginu. Honum hefur bara verið
skilin eptir sft ánœgja, að muna
eptir að hafa hlotið pá náð, að
leggja líf og blóð í hættu, og svo
' náttúrlega mörgum einstaklingupum
gamanið af að horfa á örkumsl sín,
sem gera pá að hálfvirkjum eða
óvirkjum alla æfi.
Alltaf hafa stjórnarskipunarlög-
in verið að verða ..frjálslegri” oa
Jrjálslegr. hjá pjóðunum, eptir i að þó hryðjuverk hafi verið fram.n
pví sem skörungarmr og vitring- ! úr peim flokkunl) p, hafa {>HU eUki
arn.r »Wa skoðun, á að vera verið nema d j f hafið /saman_
orðin rótgróin hjá óllum hinum beztu U •» ,, : . ,
8„ . tu burði við allan pann endalausa sæo
-.. II— elRÍ a®iaf hryðjuvfirkun), ,en. 01.1 eptir Md
ri». lognm og ofum og, hofur veri8 frarrlíliIi . , ,T ,,,,, , d,
pessi svo nefnda alpýðlega stefna , ,• .. 8
r „ , . „ r, 8 rraminn á fátækhngunum. Marrrar
á að vera búin að ná föstum fótum -í-x • , V „ 8
miljómr manna hafa venð ofhlaðn
haft ólik . Ht>fn*. JsTú á tímum eru „ ,,
„ . , . , tn l vor í Berlín, par sem saman voru
pað tollar, iangur vmnutími, lítil ,
. . . 8 . ’ komnir fulltrúar frá helztu verk-
mannapjóðunurn í Evrópu. Árang-
urinn af peim fundi varð reyndar
harla lítill, eins og við var að
búast, en pegar helzti pjóðhöfðing-
inn í Evrópu fer að kalla saman
laun, endalaus herpjónusta o. s. frv.
Þó maður skoði pau lönd og
ríki, par sem frelsi og pjóðmenn-
ing á að standa hæst, pá sjer mað-
ur allstaðar sömu sjónina: höfð
ooui u Ojuiiliia. iiuiU* l ----- -------
auðrnanna'valdið heldur | hálfSerðan alpjóðafund útaf pessu
. . I vwAli T-»/» c....................1
lnSJa' o --------------------- -------, - ,
eins og og örn vinnu- og verkmanna | rnáll> sýt!]r pað, að jafnvel peir,
lýð í klónum. Jafnvel kosninga.r- i sem menn sízt skyldu trúa til
rjetturinn, pessi dýrrrætustu póli- I Þ688’ eru farn]r að finna brýna nauð-
tisku rjttindi einstaklingsins, er opt svn á Sví a?S +:1
syn á pví, að taka til einhverra ráða
verkmönnum í hag. Jafnvel páf-
inn kvað hin síðustu árin hafa verið
að semja ritling um \ erkmannamálið,
sem nú sje búinn og eigi bráðum
að koma út. Páfavaldið hefur ávallt
haft glöggt auga fyrir pví, sem ger-
ist í mannfjelaginu, og eins fullan
vilja til að gera allar slíkar hreifing
ar að verkfæri í sinni hendi; pessi
starfsemi páfans sýnir hvað hann á-
lítur verkmannamálið vera orðið
pýðingarmikið og nærri pví komið,
að farið verði að gera alvarlega
gangskör að pví að leysa pað.
Mönnuin er kunnug frakkneska
stjórnarbyltingin fyrir hundrað ár-
um. Hún setti sjer einkunnarorðin
ufrelsi, jafnrjetti, bróðerni” að tak-
marki. Allir vita, að petta takmark
parfa, pá er slegin trumba af allri drukknaði í blóði pegar í byrjun og
Uklikkunni”, til pess að pað heyr- síðan hefur ekki á öðru gengið í
ist fjöllunum^hærra og hraðfrjettir
pjóta um víða veröld til að víð-
frægja umannvininn”, Uföður ekkna
og munaðarleysingjanna”. Og pó
er rausnargjöfin ef til vill ekki tí-
undi hlutinn af pví, sem umann-
vinurinn” á einu ári hefur með vjel-
uin og ofríki sogið undan blóðug-
um nöglum aumingjanna, sem ekki
eiga til næsta máls.
A: pessari öld, einkum síðari
hlutanum, liafa nú ýmsir flokkar
myndast til pess að reisa rönd við
ofurvaldi auðmannanna og peirra
fylgifiska, en peim hafa ætíð fylgt
flestir peir, sein völd og virðingar
hafa haft. Mark og mið slíkra flokka
hefur verið að bæta hag fátækling-
anna og reyna til að fá einhverjar
heiminum en marklitlu ufrelsis”-káki.
Skyldi pað eiga að heppnast lokum
pessarar aldar, að stíga góðan spöl
nær gamla takmarki stjórnarbylting-
arinnar? Það er töluvert útlit fyr-
ir pað.
Vjer höfum ekki ritað pessa
grein til pess að fullskýra verk-
mannamálið fyrir mönnum, pví til
pess er harla lítið rúm í blaði voru,
heldur einungis til pess að vekja
sótti voru allir orðnir ágætlega á- !
nægðir með kostinn, enda var ekki
annað hægt. Þegar skilið var við
skipið í Quebec, var pví enda fleygt,
að sumir hverjir hefðu drýgt drjúg-
um hjá sjer forðann í koffortunum
með kexi,pvl afpví fengu allir svona
hjer um bil eins og hver vildi hafa.
Það mátti líka ineð sanni segja, að
bæði yfirmatstjóri og allir liinir
mörgu undirmenn lians reyndu til á.
allar lundir að gera vesturföruuum
til geðs og láta pá verða ánægða.
Jeg var aleinn míns liðs af ís-
lendinguin á 2. plássi. Hinir far-
pegjarnir par voru eitthvað undir 20,
eintómir Skotar, og meiri hlutinn
kvennfólk. t>ar voru ung hjón, auð-
sjáanlega ný-gipt, á leið til Canada;
bóndinn var formaður á járnbrautar-
stöð og hafði skroppið heim til Skot-
lands í vetur til að gipta sig. Þar
var málsfærzlumaður frá. Glasoow
r>
með konu og börnum, á leið til
Kyrrahafsstrandar-innar; en par var
hveitibrauðs-æfin sj'nilega löngu lið-
in; konan sat með gleraugu allan
daginn og var að prjóna, eins súr á
svipinn og hún hefði tekið pela af
ediki á hverri stundu dagsins; en
pegar bóndinn nálgaðist hana, pá
var eins og henni væri boðið að taka
fimm skammta af laxerolíu ofan I
allt edikið. t>að var rjett með herkj-
um stundum, að liann gat togað út
úr henni nál og práðarspotta til pess
að fásjálfurað fgstaí sighnapp. Hún
sleppti aldrei gleraugunum af nefinu,
—jeg held helzt hún hafi sofið með pau
—°g prjónunum aldrei, nema pegar
hún endrum og eins, einkum pegar
vont veður var, greip sjer í hönd
guðsorðabók til pess að taka sjer inn
fáeina sírópsdropa ofan í alla sína
lífs-sýru.—l>ar varungurmaður,sjálf-
sagt af góðu fólki kominn, en hann
hafði líklegahrasaðeitthvað um æsku-
fjörið heima á fósturjörðinni, pvl nú
átti hann að fara vestur undir Ivyrra-
hafsströnd til að grafa par málin.
Þar var gamall maður, ofboð við-
feldinn og pægilegur, fíóllnssmiður
frá Montreal, sein hafði skroppið
st]öggvast heim á fon.ar æskustöðv-
ar eptir 30 ára fjarvist, og sagðist
nú vera miklu glaðari að komast
aptur heim til Montreal, heldur en
, , „ aoLur neim tn iVlontreal. he dur en
menn til alvarlegrar íhununar um , , ’ neluur en
petta allsherjar mál heimsins, ' sem ^ ^ J6"8’ hann laSði
varla nokkur íslendingur minnist á “ ð Skotlands 1 kynmsferðina.
og sem hefur bó alveL sömu bvð- f>ar voru n]argar ungar stúlkur lag-
og sem hefur pó alveg söinu pýð-
ingu fyrir íslendinga, að minnsta
kosti okkur hjer í landi, eins og
.fyrir aðrar pjóðir heimsins.
-n — ... — _____Vjer höfum fyrir satt, að til sje
fastar skorður séttar, svo að auð- uVerkinannafjelag” meðal íslend-
menn og höfðingjír geti ekki fram-
vegis gert meiri hluta mannkynsins
að prælum En allir pessir flokkar,
hvort sem peir nú hafa nefnzt sósía-
listar, kominúnistar eða anarkistar,
allir liafa peir átt sömu forlíigum
að fagna: fyrirlitningu, hatri, of-
sóknum, fangelsi eða dauða. Ef
einhverjir hafa gert pað að lífsmarki
sínu, að reyna til ai ryðja einhverj-
um rjettlætisgeisla braut inn í allt
pettaranglætismyrkur, pá hefur ver-
ið með pá farið eins og verstu ódrengi
og glæpamenn. Hati einhver hryðj-
uverk verið framin af einhverjum
úr pessum flokkum, pá hefur öll ver-
öldin—pað er að segja sá hluti
hennar sem fengið hefur að tala—
hrópað: uKrossfestið pá”. En eng-
| inn peim megin hefur gáð að pví,
legar og skemmtilegar og par var
eiu miðaldra kona, sem jeg ekki
má gleyma, pví pað er einhver hin
skemmtilegasta kona, sem jeg hef
hittfyrir á æfi minni; hún var síkát
- - °g fjörug, ópreytandi f pví að finna
inga hjer í Winnipeg. Það er full | upp á öllu mögulegu til pess að
pórf á að styrkja og efla slíkt fjelag, ; skeinnita okkur og setja fjör og kát-
og ef svo kynni að vera, að skipulag
pess væri í einhverju ábótavant, pá
er nauðsyn á að laga slíkt. t>ar væri
færi fyrir íslenzka verkmenn hjer, að
tem.ja sjer samtök og sarnheldni og
afla sjer fræðslu og upplýsingar um
pau efni, sem hag peirra varðar.
'8
na.
luaiiiia naia veno oimaon- . »•*
og fulln hefð biá peim pióðum, sem „„ . ... .. . staðið all-lengi við ineðan verið var
,8 \ J 1 ’ ar likainsstnti og nagandi áhyiririum, , -
lengst eru á veg kornnar í menn- • y c , að afgreiða skipið og paðan var
. b .P T, pangað til líkaminn hefur venð orð-I , , . 7
ingu og sjálfstjórn. En petta er í ■ . „ , „ . ekki fanð fyr en undir nón 28.
8 8 J . r ]nn flak o<r sálin dauðadofin eins nvl., , „ J
júní. bvo var haldið út fjörðinn
og síðan út í Atlanzhafið.
uByenos Ayrean” er að öllu
leyti ágætlega útbúið sem vestur-
faraskip, traust og rambyggt, en
ekki neitt sjerlega hraðskreitt. ís-
lendingar höfðu sjerstakan hluta af
skipinu íyrir sig; peim hluta var
ínu í hópiiin.
Jeg verð að biðja menn að fyr
irgefa, pó jeg hafi orðið svona lan
orður uin pessa samferðamenn mí
en peir eru mjer svo minnisstæðir
allir og n>jer er svo hjartanlega vel
við pá, pví skemmtlegra og betra
fólki hef jeg aldrei orðið samferða
á æfi minni. Ensku heimilislífi er
við brugðið fyrir ástúðlegt viðmót og
umhyggjusemi fyrir ölluin heimilis-
möunum og jeg fann pann sannleika
til fullnustri í pessari ferð minni, pví
við parna á 2. plássi lifð um alveg
eins og skyldmerini á góðu heiinilí.
Daginn eptir að við kvöddum
Skotland var heldur illt í sjóinn, en
pað var sunnudagur og var pví hald-
Næsta morgun vaknaði jeg furðu lnn húslestur bæði hjá Skotuin og
frískur. Skipið var að fara ofan I ísle]]dinguin. En pegar fór að Jíða
eptir Clyde-fljótinu og var fögur fram utn 1]ádegi, fór kvennfólkinu að
sjón að sjá fagrar byggingar og verða iHt.og karlinönnunum flestum
blómleg hjeruð beggja megin 4 reyndar líka. Að miðdegisverði sátu
bökkunum. Við Greenwick var f>ess vegna fáir. Gainla konan, vin-
kona mín, staulaðist reyndar fram að
borðinu og bað málmnemann tilvon-
mm di haf.
F E Itl) A S A (1 A
—eptir—
G E S T P Á L S S O N.
V.
leg skotsku lögin, svo óvenju lík
hvert öðru, nærri pví eins og pau
væru öll meira eða minna hljóð af
sömu tilfinningu, en hljóð pessarar
tilfinningar er ofboð viðfeldið og ein-
hvernveginn lijartanlegt.
Jeg kunni svo sem ekkert í
ensku, en jeg átti samt ekkert bágt
með að bjarga mjer, pví allir gerðu
sitt ýtrasta til að skilja mig og ef ein-
hver einn gat ekki ráðið mína roál-
gátu, pá lögðu fleiri saman, svo að
alltaf tókst pað. Jeg gekk með
Vesturfaratúlk Jóns Ólafssonar í vas-
anum. Jeg hafði ætlað mjer að læra
hann allan >itanbókar á leiðinni, en
pað varð nú lítið úr pví, pví p vð
verður sjaldan mikið úr andlegu
erfiði fyrir manni á sjónum. Samt
sá jeg svo mikið af Vesturfaratúlkn-
um, að pað er ágæt bók fyrir vestur-
fara og alveg ómissandi fyrir alla pá,
sem ekki hafa tíma eða tækifæri til
að njóta reglulegrar tilsagnar. En
öllum vil jeg ráða tal að læra hann
áður en peir fara af stað, pví jeg er
hræddur um, að lítið verði úr lær-
dóminum á leiðinni fyrir fleirum
heldur en m jer. Annars fór mjer mik-
ið fram á leiðinni í pví að geta dá-
lítið bjargað mjer í inálinu, einmitt
af pví allir gerðu sjer að skyldu, að
reyna til að koma mjer í stöfunina.
Skipstjórinn á uByenos Ayrean”
heitir Carruthers, einn af beztu og á-
reiðanlegustu skipstjórum Allan-lín-
unnar, en einstaklega blátt áfram og
elskulegur í viðmóti. Hann tók mig
stundum með sjer upp á pilfarið; pá
settumst við niður á einhvern bekk-
inn og fórum að stúdera Vestur-
faratúlkinn í sameiningu, eða rjett-
ara sagt, hann fór að reyna til að
tioða inn í mig einhverju af ensku.
íslenzku vesturfararnir voru ekki
vel liraustir fyrst framan af á leið-
*nni yfir Atlanzhafið; reyndar var
peim sjósjúku alltaf að fækka, en
influenzan og afleiðingarnar af henni
gerðu mörgum mikið mein. iískip-
inu var spltali, mikið góður og psegi-
íegur, og pangað voru allir peir
fluttir, sem urðu verulega sjúkir og
og urnönnunin par og aðhlynning hin
bezta og læknirinn viðmótsgóður og
nýtur í sinnt mennt. Einn vesturfar-
j inn, Sigurður Jónsson frá Víðir-
dalsa í Strandasyslu, vandaður mað-
ur og ungur að aldri, en ofboð
veiklulegur, fjekk lungnabólgu nótt-
ina eptir a« farið var frá Skotlandi
og dó á 5. sólarhring. !>að var
einkennilegt, hvað öllum varð ein
hvernveginn mikið um petta and-
lát. t>egar inenn eru saman á skipi
úti í reginhafi, mörg hundruð mílur
frá öllum löndum, pá verður pað
einhvern veginn svo ápreifanlegt,
að hiun látni er samferðamað-
ur, sem kippt er burtu úr liópn-
um. Slíkt gleymist svo opt á landi.
Enska fólkið á 2. plássi talaði um
mannslátið við mig, eins og liinn
dáni hefci verið nákoininn mjer og
okkuröllum ogCarruthers skipstjóri
varð svo alvarlegur á svipinn, peg-
aj hann minntist á petta, að látni
j maðurinn hefði vel getað verið heiin-
j ilismaður Iiaus, sem hann hefði ver-
ið gagukunuugur í mörg ár.
Þau eru ekki látin standa lengi
uppi líkin á Iiafi úti
megin; dálitlum kafla var kippt úr
borðstokknuin og svo báru skipsfor-
mgjarnir líkið par að, saumað í segL
<Iúk og bundið á fjöl, með enska
fánann breiddan yfir; íslendingar
sungu nokkur vers úr uAlit eins
og blómstrið eina”, Carruthers las
kaflann úr helgisiðbókinni, aptur
sungin nokkur vers úr sama sálmin-
um, svo var líkinu steypt fyrir borð.
Dálítil hola varð í sjóinn, sem lok-
aðist á sama augnabliki og—svo var
pessari einkennilegu jarðarför lokið.
l>arna var enginn hópur afprúð-
búinni líkfylgd í langri prósessíu,
engin skrautleg kirkja og engin
laufum skrýdd líkkista, en jeg fyrir
mitt leyti hef aldrei á æfi minni
fundið pað eins glöggt og í petta
sinn, mitt úti í hinu ómælilega dýrð
arfagra hafi með jafn-ómælilegan
og jafn-dýrðarfagran himin yfir höfði
mjer, hvað dauðinn er stór og hvað
lífið er smátt.
ARGYLE-NÝLENÐAN.
(Eptir skýrslu frá lir. B.L. Baldwinsson).
Bændur í nýlendunni eru 113 að
tölu,- par með taldir fáeinir sem
numið hafa land á sandhæðunum
fyrir norðan Glenboro í fyrra og í
ar* Herra Baldvin lízt vel á pessar
sar.dhæðir og telur pær eitthvert
bezta sauðland, sem til er í Canada.
Þessir 113 bændur hafa sezt að í ný-
lendunni svo sem nú sfeal frá skýrt:
7 árið 1881, 17 1882, 15 1883, 18
1884, 10 1885, 10 1886, 11 1887
9 1888,15 1889,2 1800. í heim-
ili bafa pessir bændur 527 manns.
Plægt land hjá peim er 6,946
ekrur. Undir hveiti eru 4,458 ekr-
ur, undir höfrum 636, undir byggi
33 og matjurtagarðar eru 57 ekrur.
inga og sjálfstjórn. En f>etta er í inn flak sálin dau0adofin eing
raunog verubara mannfjelags-lýgi, k fin rnir & höndunum”
sem er orðin að hreinni og beinni is,v- „„ 1., , ... , , ,
, . , „ , 8 Peirra lrfskjór hafa í raun rjettri
trúargrein hiá ,,óJlum betn mönn- n- •» „ , „
8 J “ ekki verið annað en æhlangt líflát.
um", Sannleikurinn er, að meiri
hluti hverrar einustu pjóðar í heimi
ræður engum sköpuðum hlut. l>að
er aljitailar minni hlutinn, sem
ræður, og allstaðar kennir meiri
hlutinn pungtávöldum hans. Menn
gera alltaf svo mikið úr pví, hvaða
Óendanleg heill pað hafi verið fyr-
ir mannkynið pegar pingbundnar
stjórnir komu í stað einvalda. Já,
víst hefði pað rjetað orðið mikil
Og svo ætlazt menn til, að pessir
menn kyssi böðulshöndina
svipuna.
og blessi
Sem betur fer, eru nú ýms
merki pess, að einhverja skímu fari
að ieggja yfir verkmannamálið. Uin
pessar mundir tekur maður sjer
andi að lesa bo^bænina. Hann
gerði pað, en pegar hún var búin,
gat hún saint ekki snert á nokkruin
bita og var studd aptur inn í rúmið
sitt. Blessaður unginn, hún fjekk
ekkert að borða í pað skipti nema
bænina.
Veðrið varð pó elcki rnjögslæmt
í petta sinn og batnaði brátt aptur,
enda fengum við alla leiðina held-
vindur-
skipt niður í alltnarga svefnsaii og ___
sváfu upp og niður 15-40 í hverj- ur gott veður, en alltaf var
« ,um; mitt á milli svef: salanna var j ]nn á móti pað sem pað var. Þe«--
ekki blað í hönd, hvort heldur er all mikið autt svæði sett borðum; ' ar fólkið 'fór að venjast sjónum,
Evrópu-blað eða Ameríku.blað, svo, pað varborðstofan. íslendíngarkunnu pá var farið að reyna til að' stytta
1 it~ - “-”•“ maður sjái par ekki getið um j ekki vel við kostinn allrafyrst; peim sjer stundir. Ungur pilturá 2. plássi
heill, ef rjettilega hefði verið á verkfall eða verkföll einhversstaðar j geðjaðist ekki vel að pví í fyrstu að I spilaði á fíólín og skemmti mönn-
haldið, en ems og raunin hefur orð- Það hefur komið fyrir í sumar, að I fá af brauðmat aldrei nema hveiti-1 um með pví. Stundum var dansað
verkmenn í Englandi Iiafa af alefli; brauð og kex og svo var peim ekki j á kvöldin og stundum var sungið.
stutt verkfall hjá Dönum. Einmitt I vel við enskar súpur sumum hverj-1 Það voru ýmsir í flokknum, sem
núna pessa dagana stendur sem j urn. En petta lagaðist allt saman á sungu heldur vel og var pað hin
liæst stórkostlegt verkfall, í | skömmum tíma. Og pegar fram í | bezta skemmtun. Þau eru einkenni-
haldið, en eins og raunin hefur orð
ið á, hefur heillin að mörgu leyti
verið langtum meiri I orði en
4 ’
á borði. Kjör lág-alpýðunnar,
pess hluta mannkynsins, sem vinn-
og líkkistu-
siníðið tekur lieldur ekki langan
tíma. Um nónbil daginn eptir að
Sigurður liafði dáið um nóttina átti
að sökkva Iikinu í sjóinn. deg
ímynda mjer nú ekki, að Carruthers
hafi vitað mikið um, að jeg var
gainall tafdankaður’ guðfræðingur,og
ekki get jeg heldur ætlað, að hann
hafi sjeð mikinn prestssvip á mjer,
f>vl jeg geri ekki kröfu til að liafa
j mikið prestslegt við mig, hvorki að
j utan eða innan; allt um pað koin
hann til mín og bað mig að halda
ræðu yfir hinum látna manni eða að
minnsta kosti lesa eitthvað yfir líkinu
úr íslenzku biblíunni, en jeg varð
að skorast undan pví, af pví að jeg
varsvo ofboðhræddur um, að prests-
verkin mundu farast mjer heldur
ófimlega. t>að vildi líka svo vel til,
að Jæknirinn aftók að athöfnin væri
höfð nema sem allra styttst, af pví
að veður var kalt og hráslagalegt
og fólkið ekki vel frískt. Það var
svo afráðið, að Carruthers skyldibara
lesa greftrunarformálann úr helgi-
siðbók enskra sjómanna, sein alltaf
fylgir með hverju skipi. Svo var
skipið látið halda kyrru fyrir, enski
fáninn dreginn í liálfa störig og svo
var öllu fólkinu 4 skipinu, ensku
og íslenzku, skipað að koma upp
oir Því raðað fram með borðinu öðru
eru kýr 440, uxar 174 geldneyti 829. Hestar Kindur 590. Svín 158. um 4 púsund. og önnur eru 234. Alifuglar
Virðingarverð á húsum og
jörðum.. u lifandi $228,170
peningi.. <t verkfærum 74,522 36,415
Eigmr bænda í nýl. alls $339,107
[Með eignum bænda eru ekki talin húsgögn og ekki korn 0g káltegundir, sem búið er að sá].
Skuldir nýlendubúa nú $ 77,930
Skuldlausar eignir.. . . Stofnfje 261,177 13,540
Gróði.... $247,628
Þegar nú lögð eru saman öll bú-
skaparárin allra bændanna verða pau
568 og pegar nú á hinn bóginn er
gætt að gróðanúm alls yfir, pá hef-
hver bóndi á hverju ári grætt að
meðaltali $436 eða rúmar 1626 kr.
Ríkasti maðurinn í nýlendunni á
skuldlausar eignir að upphæð $10,
530 og hann byrjaði 1881 með $165.
Tveir hinir næstu eiga skuldlaus-
ar eignir að upphæð um og yfir
$7000.
Fjórir hinir næstu um og yfir $6000
Tíu hinir næstu u u u 5000
Allur hávaðinn áskuldlausar eign-
ir fyrir um 2000—3000 dollars.
Um hag pessarar nýlendu parf
engum orðum að fara. Tölurnar
tala langtum betur en öll orð.
Nú er eptir að gæta að uppsker-
unni í ár, sem lítur hið bezta út, og
sjá hvað mikið skarð hún gerir í
skuldirnar.
Skuldirnar voru eptir
áður sögðu.............. $77,930
Áætluð uppskera:
Af 4458 hveitiekrmn á 20
bush. á75 cts. $66.870
— 636 hafraekrum 4 50
bush. á25 cents $7.950
33 bygg-ekrum á 40
bush. á 35 cents $462
Alls
$75,282
Eptir af skuldum að eins $ 2.618
og pó er lijer ekki talin með upp-
skeran úr matjurtagörðum og held-
ur ekki afurð af búpening-i oo- ali-
fuglutn.
Það er vitaskuld, að Argyle-ný-
lendan er almennt talin hin fremsta
af íslenzkum nýlendum liier í landi,
enda geta menn sjeð af skýrslunni
lijer að ofan, að liagur manna par
stendur svo vel sem frekast er hægt að
vonast eptir, eptir jafnstuttan tíma.