Heimskringla - 18.12.1890, Blaðsíða 3

TILRTHNING
Aldroi fyr höfura vjor verið í jafngóíum kringumetæöum til sð gefa eins góð
kaup og nú. Innkaupamenn vorir hafa verið sex vikur að kaupa inn, og hafa
heimsótt allat: atærstu stórkaupabúðir í Ameríku, bæði í Chicago, New \ ork og
Boston, og hafa komizt að miklu betri kjörura en nokkru sinni áíur.
Yjer bjóðura því allar okkar vörur svo mikið lægra en aUir aðrir selja, att tolk
hlýtur að verða algerlega steinhissa og undrast yfir þvi.
__________*----:o:------------—
EPTlRFYLGJANDI SYNIH OG SANNAH k>AÐ 8BM Á UNDAN Eli
GENGIÐ.
Vjor seljum svört karlmannaföt á »3,85, Ijómandi faUeg karlmannaföt úr hálf-
ull fyrir «5,00 og «5,05. Drengjaföt á « ! .«7 og «2.00. skyrtur og nærfot
fyrir lægra verð en nokkru sinni áður, karltn. yHrlmnir fra«3,00 og upp, loðhufur
loðyflrhafnir og Fur IMe*. Ehfnig mlklar birgðir af ttoshúfum, sem eru dkafl. Mýrar.
Vier höfum líka keyptinn 104 pakka af rúmteppuin (Blankets) og rúmábreiö-
um með mjög ni*urseitu ve.rði. Allt þetta hlytur að seljast.
Vjer höfum vanalega til þessa verið á undau öllum öðrum í því að selja Mtau
ódýrt en aldrei fyrr liöfum vjer K> haft það emsódýrt og gott eink ogemmitt nu.
bað vpri bví *tarr»ta hrimnka sein nokkur gætl gert, að kaupa nleotau sitt annarttaðar
<»g matmra er seld hjá okkur raeð tilsvarandi lagu j
verði og allt annað.
DICKBV 15BOS.
Hamilton, tílasston & Graiut Forks
nobth-daiíota.
Domiiiioii oi' Caiuida.
ttílisiaiúir otam W mliot mama
200,000)000 ekra
af hveiti- og beitilandi i Manitoba og Vestur Territóriunum í Canada ókeypis fyrir
landnema Djúpur og frábærlega frjóvsamur jarðvegur, nægfi af vatni og skógi
og meginhlutinn nálægt járnbrautum. Afrakstur liveitis af ekrunni 30 bush., ef
vel er urnbúið.
íinxr frjotsasa belti.
Rauðár-dalnum, Saskatchewan dalnura, Peace River-dalnum, og umhverfisliggj-
andi sljettlendi, eru feikna miklir flákar af ágætasta akurlandi. engi og beitilandi
—hinn víðáttumesti fláki í heimi af lítt byggðu landi.
r r
Malm-nama land.
Gull, silfur, járn, kopar, salt, steinolía, o. s. frv. Omældir flákar af kolanáinalandi;
eldivi'Sur því tryggður um allan aldur.
JABIRKAIJT FRÍ iiafi TIL IIAÍ'S.
Canada Kyrrahafs-jámbratrtfn i Bttmliandt vifi Grand Trunk og Inter-Colouial braut-
irnar mynda óslitná járnbraut frá öllum hafnstöðum við Atlanzhaf í Canada til
Kyrraliafs. Sú braut liggur um miðhlut frjómama beltinins eptir þvi endilöngu og
um hina hrikalegu, tignarlegu fjallaklasa, norður og vestur nf Efra-vatni og urn Iúl
nafnfrægu Klettafíöll Vesturheims.
II e i 1 n æ iii t loptslag.
Loptslagið í Manitoba og NorSvesturlandinu er viðurkennt hið heilnœmasta í
Ameríku. Hreinviðri og þurrviðri vetur og sumar; veturinn kaidur, en bjartur
og staöviðrasamur. Aldrei þokaogsúld, og aldrei fellibyljireins ogsunnarí landinu.
SA51HAXIISSTJORMA I CAXADA
?;efur hverjum karlmanni yfir 18 ára gömlum og hverjum kvennmanni sem hefui
yrirfamilíu að sjá
160 ekrur af landi
alveg ókeypis. Hinir einu skilmálar eru, að landnemi búi á landinu og yrki það.
Á þann hátt gefst hverjum manni kostur á að verða eigandi sinnar ábýlisjarðar og
sjálfstæður í efnalegu lilliti.
ÍSLLX/KA K \ V I, K X I> U R
Manitoba og canadiska Norðvesturlandinu eru nú þegar stofnaðar í 8 stöðum.
Þeirra stærst er NÝ.JA ISLANl) liggjandi 45—8Qmílur norður frá Winnipeg, á
vestur strðnd Winnipep-vatns. Vestur frá Nýja íslandi, í 30—35 mílna fjarlægð
er ALPTAVATNS-NÝLBNDAN. bá’Sum þessum nýlendum er mikið af ó-
numdu landi, og báðar þessar nýlendur liggja nær höfuðstað fylkisins en nokkur
hinna. AlRQYLE-NÝLENVAN er 110 mílnr suðvestur frá Wpg., ÞCNQ-
VALLA-NÝl.KNDA N 200 mílur í norSvestur frá Wpg., QU'APPELLE-NÝ-
LENDAN um 20 mílur sirSur frá I'iugvallfi-nýlendu, og ALUKIíJ’A - VÝLENDAN
um 70 mílur norður frá Calgary, en um 900 inílur vestur frá Winnipeg. í síðast-
töldu 3 nýlendunum er mikið af óbyggðu, ágætu akur- og beitilandi.
Frekari upplýsingar í þesstt efni getur hver sem vill fengið með því að skrifa
um það:
Tliomas Bennett,
DOM. GOV'T. IMMIGRATION AGENT
Eda I i. I lía 1 tl winson, (Islenzkur umboðsmaður.)
DOM. GOV'T IMMIGRATION 0FF1CE8.
Winnipeg’, - - - Canada.
-IWB-:
stórmiklar birgöir af allskonar
HAUST 0« V R T It A R V A II W I M íi I ,
--svo 8em:——
Nýjasta efndi í yfirfrakka, og ytribúning karla, allt af nýjasta móðnum í Purís,
London og New York.
StórmikrS af tilbúnuin karlmannafötum, af ótal tegundum og á öllu verðstigi
Skozkiir, pnskiir «}j canadiskur nærfatmidur.
YFIRFRAKKAR OG HÚFUR Ú R LOÐSKINNUM
IVTei’lii vort (yfir búðardyrunum) er: tiVI.T SKÆRI.
HerpTB Bloct 324 lain Street,
gegnt V. P. & II. vagnntodvnnum.
C.L OAREAU.
I1LD18KKLXGLA, WLXXIl'EG. IIAX.. IS . HMIUll I»S>1>.
TOBAKID.
TóbakiÖ, sem við notum, bæði
vindlar, vindlingar (sígarettur),
reyk- og munntóbak, fæst eins og
kunnugt er af jurt, sem heitir Nico-
tiana tobacum. Hún vex í Ameríku,
J>að vitum vjer með vissu, J>ví Col-
uinbus segir frá J>ví, að hann hafi
fundið J>essa jurt á Cuba á fyrstu
ferð sinni 1492. Líklega vex hún í
Asíu líka, J>ví alls konar villi-tóbak
vex í Kína og Kockinkina. Sepe
fræðir um að Austurlandabúar hali
reykt tóbak fyrir mörgum öldurn.
Nafnið Nicotiana hefur jurtin
fengið eptir Jean Nicot, sem kom
með liana til Frakklands. Tóbak
seen’a menn að dracri nafn sitt af
eyjunni Tobago, en aðrir af spanska
hjeraðiuu Tabaco.
Hve fljótt tóbaksnautnin breidd-
ist. út utn alla Evrórni sjá menn af
]>essu:
Spanskir munkar fluttu tóbakið
ineð sjer fráSt. Domingo til Spánar.
l>að var uin 1490. Á miðri 16. öld
voru menn farnir að reykja i Hol-
landi. Enskir nýlendubúar fiuttu
með sjer reykingar-siðiiin til Eng-
lando árið 1587 og paðan fluttist
hann til Frakklands. Tvrkir fóru
að pekkja tóbakið í byrjun 17. ald-
ar, og peir voru fljótir að komast
upp á að neyta pess í frekara lagi
og meira en nokkur önnur J»jóð á
peim tímum. Svo komst tóbakið til
Noregs; til Dýzkalands fiuttist pað
með Svíum í 30 ára strfðinu. Arið
1775 fóru menn að rækta tóbak í
Mark Brandenburg. Skömmu síðar
var byrjað á hinu sama í Rín-pfalz
og Hessen.
Til pess að menu fái einhverja
hugmynd um tóbaksnautnina fyr á
tímum, skal pess getið, að kotiung-
urinn í Portuual fekk í tóbaksskatt
árið 1733 $1,700,000, konungurinn
á Spáni 5 milljónir dollars og árið
1840 fjekk Frakka konungur 20
milljónir dollars í tol 1 af tóbaki.
-x-
'/? -X-
Kjellberg prófessor frá Uppsölum
hjelt fyrirlestur á læknafundinum í
Berlfn um Nieotinpsyehos (vitfirring
af tóbaksnautn).
Hanu sagði: að n,ú væru alkohol-
áhrifin orðin öllum kunn, en aptur
á móti væri alpýðu manna lítt kunn-
uut um áhrifin af nikotininu í tóbak
inu, pó margir vissu vei, að hreint
nikotin væri baneitrað.
Nikotínið í tóbakinu liefur einkum
áhrif á aðal-tauff'akerfið osf menn
geta gert sjer nokkurn vegiim ljósa
hugmynd um pau áhrif, pegar menn
taka vel eptir, hvernig tóbakið fer
með J>á, sein neyta pess f fyrsta
sinni.
Þegar menn mörgum árum saman
neyta tóbaks óhóflega, fá menn
langvinna tóbakseitrnn, sem getur
orðið að reglulegri vitfirring. En
slfkt keniur ekki alit í einu og
ýmsra fyrirboða verða menn varir,
áður en svo langt er komið. Sjúkl-
ingnum finnst sjer allt af líða illa,
hann er fram úr hófi órólegur, fær
áköf hræðslu-köst og j>ar með fylgir
fjarskalegur hjartsláttur; hann verð-
ur kjarklaus, hefur óbeit á ailri
vinnu og getur ekki sofið.
Smátt og smátt verður svo úr
pessu vitfirring. Sjúklingurinn sjer
alls konar ofsjónir, bahn heyrir radd-
ir vera að atyrða sig og raddirnar
finnast honum koma úr sfnum eigin
líkama og pess vegna heldur hatin
að einhverjir illir andar hafi valið
sjer bústað í sjer; hann er sorgbit-
inn og verður alltaf fálátari og fálát-
ari, leitar einveru og talar ekkert
nema á hann sje yrt, en talar pá
af fullri skynsemi. En alitaf fer
honum að standa meira og meira á
saroa, hvað gerist í kringum sig.
Detta er nú hið fyrsta skeið sjúk-
dómsins. Þegar sjúklingurinn par
næst keinst inn í hið annað skeiðið,
verður hann ofsalega kátur, en pó
kemur punglyndið yfir hann hvað
eptirannað aptur, petta á 2-4 vikna
fresti.
Svo kemur nú priðja sjúkdóms-
skeiðið; pá hverfur kætin fyrir fullt
og allt; sjúklingurinn verður ein-
hvernveginn dofinn og sljór og al
veg utan við sig.
Það er ekki hægt að lækna mann-
inn, ef hann er kominn á priðja stig
sjúkdómsins. Til pess að lækna
mann á hinu fyrsta eða öðru stigi
parf 6—7" mánuðiogpann tíma verð-
ur sjúklingurinn að vera án tóbaks.
Þó má ekki svipta sjúklinginn öllu
tóbaki allt í einu, J>ví slíkt mundi
baka honum miklar líkams-pjáning-
ar, heldur verður að gera pað smátt
og smátt.
Sje sjúklingurinn kominn á hið
priðja skeið sjúkdómsins, er hann
alveg ólæktiandi.
Nú eru pólitisku stormarnir að
incstu lcyti um garð gengnir, landar virð-
nst vera ánægðir með kosningaúrslitin.
Þeir komu að tveim þingmönnum úr sín-
um tlokki, sem mun hafa verið , a'Sal á
hugamál þeirra í kosningabaráttunni í
þetla sinn; að vísu bar nú ekki svo inikið
á þeirri gleði lijá mönnum almennt, at?
orð sje á því hafandi. Það lítur mikið
fremur út fyrir að sú skotSun sje ríkjandi
bjá oss hjer syðra: að vjer sjeum bún-
ir að gera skyldu vora þegar vjer höf-
kastað koshingaseðlunum 1 kjörseðlakass-
ann, með nöfnum þeirra, er vjer annat?
hvort af eiyin þekking eða fyrir annara
sögusögn treystum bezt til að standa
heitfarlega í þeirri stöðu sem þeir eru
tilkalla'Sir.—Já oss flunst þá að vjer
höfum notað vel vor pólitisku rjettindi,
þó að vjer aldrei grenslumst eptir hvernig
að þeir leysa verk sittaf hondi. Og svo
erum vjer nær því, ef ekki algerlega eins
fáfróðir í pólitiskum efnum þegar næstu
kosningar fnra í hönd. Þetta iná dæma
af þvi, hvað áhuginn í þessum málum er
lítill meðal vor alinennt, því ef menn
gerðu sjer betri grein fyrir hvað póltikin
er rotin þá mundn menn vera betur vak-
andi og betur undirbúnir að útvelja menn
til hvers embættis er vera skyldi, heldur
en menn almennteru. Þessi svefn vor
kemur að líkindum til af því, að oss
finnst þeir, sem eitt sinu eru kjörnir ti)
að stýra lögum og lofum iivers lands,
ríkis eða lijeratis, eigi að sjá um að haida
öllu í rjettu horfi, þetta ætti nú máske
svo ati vera; en úr því að reynslan hefur
optast leitt i ljós hið gagnstæða þá virðist
ástæða fyrir einstaklinginn að kynna
sjer scm bezt liiö st.jórnlega fyrirkomu-
lag, svo aíi liann geti sjálfur sjeð hvort
rjettindi lians eru fóturn trotsin eða eigi.
Að >ss ísl. skorti áhuga í þessu efni
sjest bezt á því hvað ilia nllir undirbún-
ingsfundir („Caucuses”) í Townsliipunum
eru sóttir, þur sem kosnireru „Deiegates”
á „County Conventions” til að útuefna
embættismannaefni. Á þá fundi „(Tovvn-
ship Caucues”) koma vanalega 6—12
menn úr hoila Townshipinu, og gott hafi
aldrei bori'5 við að þangað liafi koiniti að
eins jafumargir og áttu að sendast á
„Count.y Convention”, svo að þeir lmfi
orðið að kjósa sjálfa sig sem „delegates”.
Og þegar þess er gætt, að alþýða verður
í flestum tilfellum að sretta sig við að
kjósa einhverja af þeim, sem tilnefndir
eru á þessum „County Conventions” af
hinumfnær því) sjálfkjörnu „delegates”,
þá er engin furða þó þeir menn nái opt
kosningn, sem eru alineuningi miður
hollir, því það er tíðara, að maðurinn
leiti irö embættinu, heldur enn erobættiö
að manninum. Þetta afskiptaleysl er
siivottin af vanþekking vorri á pólitik-
inni, og' sú vnnþekking er að miklu leyti
kœruleysi að kenna. Það eru t.. d. fjölda
margir af hinum ýngri mönnum, er lesa
ensku, sem ekkert kynna sjer stjórnmál
landsins, og stendur þar af leiðandi á
sama ií liverju gengur í því tllliti; álíta
sig annaðhvort of góía oðaof Iítilfjörlega
til aS taka nokkurn þátt í þeim málum.—
En þettu er rangur hugsunarháttur. Það
er varla uokkur borgari svo lítilfjörlegur
að hanu ekki geti óbeinlinis, ef ekki
beinlínis, haft einhver áhrlf á stjórnarfyr
irkomnlag lands þessa, ef haun að eins
ásetur sjer að leitast viíS alS koma fram
sem nýtur borgari í þjóðfjelaginu. Það
er alþýðan sem á að stýra lögum og lof-
um livers lands, og lijer getur húu það,
ef hver einstnkur vill. Vjer fsl. getum
auðvitað ekki búizt við að ná í fijótu
bragSi fullkominni þekking á pólitisk-
ummálum, nje heldur orðið allir jafn-
nýtir borgarar, en við getum kappkostað
að komastdálítið áfram, meS því a5 afia
ossþeirrar þekkingar, sem kringuinstæð-
urnar veita.
Sjálfsforræði vort hefur verið inn-
siglað með dýru blóði, og það innsigli
þurfum vjer allir þegnar Þjóðfjelagsins
að siá um, að ekki verði brotið af kæru-
litlum embættissuápum elSa samvizku-
lausnm auðkýfingum. Þessu þurfum
vjerísi. að gefa gaum ekki síður en aðr-
ir þjóðflokkar sainbandsins, og láta oss
ekki vaxa í augum hvað fámennir vjer
erum. Vjer höfum að kalla má sömu
borgaraleg rjettindi sem innlendir þegnar
og getum þvi haft tiltölulega eins mikil
áhrif í öllum pólitiskum málum.
Það er annars engiu fur-Sa, þó að
vjer ísl. höfum ekki enn sem koinið ei
tekið mikinn þátt i pólitiskum málum,
þegar þess er gætt, hve framúrskurandi
sundurlyndir og áhugalausir vjer erum i
öllum öðrum fjelagsmálum, sem vjer þó
skiljum langtum betur. Það mun verða
erfitt að finna nokkurt þa1S fjelag nieðal
vor hjer vestra (neina ef það skyldi vera
Good-Templar-fjeiagið), þar sem meiri
hlutinn af meðlimunum eru starfandi.
A'S svo miklu Ieyti sem jeg hef getað haft
kynni af fjelagsskap ísl. hjer vestra, hef-
ur mjer virzt að landar hjer syðra (í Da-
kota) haíi gefið tiltölulega eins mikinn
gaum flestum framfara-breytingum, sem
uppi Uafa verið á dagskrá Vestur-Islend-
inga, eins og hvervetna annars staðar, en
þó er ekki hægt að segja, að nokkur fje-
liigsstofnun hafi verulega getað þrifizt hjá
oss. Það hefur verið komilS á fót mörg-
iiin fjelögum. á meðal hverra að mætti
sjerstaklega benda á bindindis- og lestr-
arfjelög, sem eru af fjöldanum álitnar
nauðsynlegar fjelagsstofnanir, og sem
því hefur tekizt að fá talsvert marga
fylgjendur í fyrstu, en sjaldnast inun
fylgi þeirra ailra hafa orðið langvarandi.
Þegar nokkuts hefur verið fráliðið virð
ist sem eitthvert ósjálfrátt svefnmók hafi
komiðyfir fleiri partinn, svo að þau þess
vegna hafa ekki getað náð tilgangi sín-
um.
íslendingar hjer syðra hafa stofnað
tvær deiidir af Farmers Alliance, en á-
hugi mannaí þeim er því miður litill, og
mætti þó ætla, , að sá fjelagsskapur ætti
að geta sameinað hngi manna, þegar gáð
er aH, aíS hvað miklu leyti aiS velferð
almennings tivíiir á dugnaði og atorku
bóndans. Og þar sem allur fjöldinn af
ísl. tilheyrir bændastjettinni, fyrir ntan
þá mörgu, sem beinlínis styðjus» við þá
at.vinnu, er bæudurnir gefa, þá væri full-
komin ástæða til að gera sjer von um,
að einmitt sá fjelagsskapur ætti a1S vera
liið öflugasta sameiningarmeðal fyrir
oss Vestur-lslendinga. Og þar sem
ritstj. blaðanna Hkr. og Lögb. eru þegar
farnir að lireyfa þessu máli, þá er von-
andi og óskand.i að það takist von brálSar
at! koma oss til að yfirvetra ’uákvæmar
þetta vort stóra velferKarmál, sem ný-
byggjnr þessa lauds.
Ef það vakir fyrir öllum fjöldanum
af íslendingum, að almenn Hamvinna vor
sem þjóðar miði til að gera oss að nýtari
þegnum þessa lnnds, heldur en vjer ella
gætum orðið, þá er kominn tími til að
vjer færum að sjá, hvaða meðul að værn
líklegust til að vekja almennan áhuga í
þeim efnuin. Reynzlan hefur þegar sýnt
og mun betursýna framvegis, að kirkju-
fjelagilS getur það ekki, að minnsta kosti
svo lengi sem stefna þess ekki’ breytist.
Það virðist því liggja beinast vi'5, að
snúa sjer ats fjelagshreyfiugu jbænda og
verkamanna, þar sem þaö erjþegar ljóst,
nð sá fjelagssknpur hefur meira en nokk-
uð annað hjálp ið til að vekjajjeinstakl-
inginn til meðvitundar um þau rjettindi
sem hann á heimtinguá sem ineðlimur
mannfjelagsins,*og gert hann hæfari til
að vinna þær skyldur, sem hann þurf af
hendi að leysa gagnvart því.
■ Thorl. 7’horfinnstuin.
í 202. tölabla'Si „Heimskringlu” hef-
ur einliver ritað greiuarstúf ummig, veru
mína í Helena og ritstörf mín þar. Þó
nú að önnur eins ritgerð sje varla svars
ver‘5 sökum þess hve full hún er af hugs-
unarvillum, þá samt hlýt jeg að gera dá-
litla athugasemd við hana.
Höf. liyrjar á því áð kalia mig i(orð-
snáp” ogsegir að jeg sje sá: sami, „sem
Isl. í Dakota hafi lokað fyrir frjettablöð-
unum um árið”.—Þessu lýgur liöf. bein-
línis á íslenðinga í Dakota. Það hafa
engir ísl. þar lokað fyrir mjer blöðum
enda stóð það ekki til, því jeg hafisi ekki
neiu afskipti af blöðum þar að öðui en
að lesa þau. „Leifurvar hið eina blað
erjeg ritaði í, en höf. segir blöðunum.
HvaS voru þau mörg?
í tilliti til „Leifs” og þess er jeg rit-
aði í hann, er það einuig ósatt að honum
hafi af nokkrum verið lokaS fyrir mjer.
„Leifur” varð ekki nema þriggja ára gam-
all. í fyrstaárg. hans reit jeg bara trær
frjettagrein ir, síðari tvö æfi ár hans, var
jeg frjettaritari i(Leifs” og ritgerðir frá
mjer stauda í lionum af ogtil, tilðl. nr.
3. árg.
Höf. segir ennfremur, að jeg hafi
ekki vitað, að forfeður Helena-manna
hafi verið ((skynsamir, stilitir og áreitSan-
legir til orða og verka”. Af hverju
skyldi höf. hafa dregið þetta; með leyfi
að spyrja. Hvenær hef jeg sagt að þeir
liafi verið antiaS og hvar stendnr það
skrifað?
Jeg sagði nð ísl. í Helena, lifðu eins
og fetSur þeirra, afar o. s. frv. hefðu lifr.'S
heimaáíslandi; meinandi, að þeir lifðu
heiðarlegu, sóraasamlegu, en fremur til-
breytingarlitlu lífi. Getur höf borið á
móti þes3U, etSavillhann áiitn það last
um sig, að segja t. d. að hann iifi likt og
dánumaðurinn hann faðir lians, eða heilS-
ursöldungurinn hann nfi lians? Ef svo
sryldi vera að höf. álíti lieiðri sínum
misboði'5 með þessu verð jeg að biíyju
forláts.
tlin fyrirsagnir, sem rangnr eru, á
(1Lögb.”-greinunum; þet.ta ((andlega og
veraldlega fitsýni”!! Uiipgilliug og skign
ing ritgerða og málefna af sólinni og
eiginlegleika forfeðra höf. lijá Ameríku-
mönnum, sem nllt er roga bull, hirði jeg
ekki a1S -tala, e'5a eyða blaðarúmi fyrir.
Spanish Forks, Utah, 28. nóv. 1890.
E. II. Johnton.
G R A S F R Æ .
í 34. nr. ((Lögbergs” p. á. sje jeg í
frjettagrein frá Brú P. O., að 2menn þar,
hafi sáð tvennskonar grasfræi. Mjer
þvkir þeir liafft fengið ríkuleglaun viunu
sinnar, þar sem ritarinn segist hafa fengið
3 Ton af ekrunni. Mig langar því til að
bi'Sja liann svo vel gera og upplýsa mig
fáfróðann, í gegnum blöðin um alla að-
ferlS við sáning og meðhöndlun á þessu
fræi. Ennfremur á hvaða tíma hentug-
ast er atS sá því, og hvert það vex lengur
en eitt sumar án endurnýjunar með sán-
ingu og hvert, þa'5 heyerálitið gottgripa-
fóður.
Fdfróðurt Nf/ja íslandi.
ÁttllllglirÍllil
—eða—
COIÍ A LESLIE.
(Snúið úr ensku).
(Ileim-kingi!’ sagði Ágústus. (Mað-
urinn er nærri komhin. Yiltu máske
að hann frjetti þannig um álitið sem
þúhefur á honum?’
Mortimer ypti öxlum án þess að
svara, en fór að tala við Aðalheiði.
Silas heilsaði þeim konunum með
mestu hæversku, og sagði svo við fyrsta
tækifæri, að þær hefðu sjálfsagt heyrt
frjettirnar. Jafnframt gerði hann sig
mjög alvarlegann.
Nei, þær höfðu ekki heyrt frjettirn-«»
ar og spurðu báðar jafnsnemma hverjar
þær værti.
(Er það mögulegt’ spurði þá Silas,
að þið hafið eltki heyrt neitt um breytni
Geralds Leslies?. Allur stalSurinn berg-
málar þó þá hneykslis-sögu!’
(IIneykslÍ8Sögu, hvaða hneykslis-
sögu’.
(Já, mig undrar ekki, þó þið spyrjið
þannig og sjeuð hissa. Það mundi eng-
utn hafa komið til hugar að Mr. Leslie,
einn stærsti bóndinn í Louisiana, mundi
gera sig sekann í þvíiiku stór-broti gegn
þjóðfjelaginn’.
,Stór-broti? Mr. Leslie, sekur í því?
ilva'5 eru þjer að fara raeð, Mr. Craig?’
spurði Ágústus.
(Það’, svaraði Silas, (að það hefur •
komizt upp rjett núna, að Mr. Leslie
hefur látið uppfræða yfir á Englandi
barn eins þrælsins síns. MótSirin hjet
Frnncilía,negra-blendingur, erhann seldi
mjer fyrir 14 árum si'San. Dóttir þeirra
hefur verilS alin upp á Englandi og hefur
verið meDntuð eins og væri hún prinz-
essa. Það var fyrir óvænta komu hennar
hingað, sð þetta komst upp’.
(Guð komí til! Cora er þá þræll!’
sagði A5alheiður með tilfinningu.
(Hún hefur þó neista af tilfinningu
hugsaði Mortimer,
(Eu sumkvæmt lögunum í Louisiana’
lijeltSilas áfram (er það glæpurað kenua
þræli að lesa. Hva'öá malSur þáað segja
um brot Leslies, þar sem hann sendi
stúlkntia á bezta skóla á Englandi og ljet
kenna henni alit það, sein hefðarfrú sæm-
ir að kunna?’
jHræöilegt brotl’ sagði Mortimer í
hæðni. (Eu stúlkan er þó dóttir Leslies,
er ekki svo?’
,Jú, þalS er hún, en livaða mun gerir
það. Móðir hennur var þræll og þar af
leiöandi hún sjálf ekki síður’.
.Einmitt það, nú skil jeg þatS’ svaraíi
Moitimer. (Sem virðingarverður borg-
ari, sem kristinn maður og sem gentli-
maðtir—eins og við venjulega sliiljum
þau einkunnarorð—má faðirinn senda
dóttur sína til að sveitast á akrinum 16
klukkustundir á dag og senda hana til
verkstjórans til að fá húðstrokur, ef hún er
of vesöl (eða sem þuð að líkindum yrði
kallað hjer: of löt) til að vinna. Himn
má selja liana í hvaða þrældóin sem er, i
hvaðft svivirSing sem er. En látum
hann þora að elska hana, Iita hana með
fööurlegri umönnuu, þora að lypta anda
hennar með menntun, að kenna henni
uð þekkja hið æ'5ra ríkið, þar sem engir
þrrelnr eru til. Látum hanu þora að gera
þetta, og þú hefur hann framiiS stórann
glæp gegn þjóðfjelaginu og— lögunum í
Louisianal’
.Einmitt það’, svarnði Craig og neri
fast hendurnar. (Jeg sje að þjer skiljiðí
lögunum, Mr. Percy. Þa* er engin furða,
þó Leslie sje orðinu fátækur. Hann hef-
tir hlotið að eyða offjár til a5 meunta
þessa stúlku, þennan þræl’.
(Vesalings Corai’ sagði ASalheiður.
(IIvað. Þekkið þjer liana?’ spurðt
Silas.
(Já, meir en það. Við vorum á sama
skóla og vorum mestu mátar’.
,Guð komi til!’ hrópaði nú Silas og
lypti höndum og augum til himins. ,Hví-
líkar liættur umkringja dætur vorar, þeg-
ar afkvæmi þræla eru á þennan hátt lút-
in blandast inn í þjóðfjelagslifið!’
(Nei, Mr. C'raig’, sagtSi Mortimer,
(liættan er einmitt fólgin í lcptslagi þess
lands, þar sem lögin segja fyrstu og æðstu
föðurskylduna: að fóttro'Sa lög mannúð-
arinnar, og það þótt eigin afkvæmi eigi
lilut a* máli'.
.Halttt þjersamani’ 3ugði núÁgústus
,Þú skilur ékkert í þessu máli. Geralii
Leslie hefur breytt stór-illa og hegningin
fyrir heimskcæði iians hlýtur a« koma
niður á stúlkuuni’.
(Það er rjettlætið í Louisiana!’ sagði
Mortimer í styttitigi.
Ágústus stóð ú fætur, bað Silas að af-
saka sig og tók svo Mortimer burt me«
sjer. Siintileikurinn var, að hann þorði
ekki að láta Mortimer vera viðstaddann
lengur. llann vissi að Silas mundi með
ástundun út breiða meðal suður-byggja
þá fregn, að Mortimer væri andvígur
þeirra aðal-máli.
Framh.