Heimskringla - 08.01.1891, Blaðsíða 3

KKniSKULXiiLA, IVI.WirWi. Í1A\„ 8. JAMAK l»»l.
riS .1 ETTAIÍA F L Att
ÚK BA'GGÐUM ÍSLENDINGA.
15i*ot
1 >oiiii*iioii OÍ OlllSM
3si.
Ábylisjardir eieyiis Wr miljonir manna
200,000^000 ekra
af hveiti- og beitilandi í M.'tnltobH 0.2 Vestur Territónunum í Ciinada ókeypis fvrir
Wnema Diúpur op frdbærlega frjóvsamur jarflvegnr, nægti at vatin og skogi
o^megiiiblutiun ndlægt járnbrauUini. Afrakstur hvo.Oa af ekrunni 30 bush., ef
vel er uuibúic'.
í II I X U F K .1 <> V S A M A It ELTI,
Rauðdr-dalnum, Saskatchewan-dalnum, Peace River-dainum, og iiinhverftsliggj-
amii sliettlendi érn feikna miklir tiakar af acætasta akurtand). engi og beitilandi
—hinn víðdtt.uiiiestl fláki í heimi af lítt byggðu landi.
r r
Malm-nama
Is1n (l.
Gull silfur, járn, kopar, salt, steinolía, o. s. frv. Óraældir tiákar af kolanámalandi;
eídiv’iiSur pví tryggöur um allan aldur.
JABIBBAl’T F lí V HAI’I TIL HAFS.
Uanada KvrrahatVjárnbrautin í sambaudi vi.t Grand Trunk 02 Inter-Colonial braut-
irnar mvnda óslitna járnbraut frá öllum hafnstöðum við Atlanzliaf í Canada til
Kvrr°liáfs Sú i.raut liggur um miðhlut frjóttama Mtimn* eptir fví endilongu og
um hiua hrikalegu, tignarlegu fjallaklasa, r.orður og vesturaf hfra-vatni og um hii.
nafnfrngu KlettnfíöU Vesturheims.
Heilnætnt 1 « p t s 1 a g .
Iontslairið í Manitoba og Hortivesturlaudinu er viðurkenn* hið heiimvmasta í
Ameríku Ilreinviðri og purrviðri vetur og sumar; veturinn kitidur, en bjartur
og staðviðrasamur. Aldrei pokaogsúld, ogaldrei fellibyljir eins og sunnar i landinu.
8A1IHA X OSST.11» ilX IX í ( AXAl)A
gefur hverjum karlmanui yflr 18 ára gömlum og hverjum kvennmanni sem hefur
fyrirfaniUíu að sjá
ÍOO ekrur ti 1' landi
alvec ókevpis Hinir einu skilmálar eru, að landnemi búi á landinu og yrki pað.
k pann.hatt gefst hverjum manni kostur áaðverða eigandi siuuar ábvlisjarðar og
sjálfstæður í c-fnalegu lilliti.
[ S I. F. X Z It A K X V I. F. X I) I K
TWanitoba oir canadiska Norðvesturlandinu eru nú þegar stofnaðar í ö stöðum.
Þeirra stærst er NÝJA 18LAND liggjandi 45—80 mílur norður frá Winnipeg, á
vestur strönd Winuipev-vatns. Vestur frá Nýja Tslandi, i 30-35 mílna fjarlægð
er ALPT t V iTNS-N ÝLiiNDAN. báffum þessum nýlendum <-r mikið af ó-
„,,„1, lonrii' 02 báðar pessar nvlendur liggja nær höfuðstað fytki-ins en nokkur
AROYLE-NÝLENDAN er 110 mílnr suðvestur frá Wpg., LÍNfí-
V ATT A-NÝ LENDAN 260 mílur í nort'vestur frá Wpg., Qi'APPELLE-NÝ-
IENDAN uiu 20 mílur suíur frá Þingvaila-nýlendu. og ALHE fiTA-NÝLBNDAN
um 70 mílur norður frá f:aÍ2ary, en um 000 mílur vestur frá Winnipeg. 1 síðast-
cöldu 3 nýlendunum er mikið af óbyggðu, ágætu akur- og beitilandi.
Frekari upplýsingar í pessu efni getur hver sem vill fengið með pví að skrifa
um það:
Thomas Bennett,
JjOM. GOV'T. IMMIORA I'ION AGKN’i
Eda 13. L. Baldwinson, (Islenzkur umboðsmaður.)
DOM. GOV'T IMMifíliAÍ'TON OFVlCRfí.
- - - Cjsiuida.
Wiannpoy:,
LANDToK U-LOtrlN.
Allar sectionir með Jafnri töiu, nenia
8 og 26 getur hver familíu faðir, eða
hver sem komin er vfir 18 dr tekið upp
sem heimilisrjettarland og forkaupsrjett-
arland. ____
IXXKITI X.
Fyrir landinu meea menn skrifa wg á
beirri landstofu er nxst Hggur landinu,
sem tekið er. Svo eetur oe sá er nema
vill land, gefið öðrnm uinboð til pess að
innrita sie. en til boss verttnr hann fyrst
a-S fá leyfl annaðtveggja innanrikisst.ior
ans í Ottawaeða Dominion Land-umrioðs-
mannsins í Winnipeg. 110 þarf að bou'r
fyrir eignarrjett á landi, en sje pað tekio
aður, pnrf a« borgu ftlOmeira.
SKYI.m KXAK.
Samkvæmt núgildatidi heimilisrjett-
ar lögnm geta menu uppfyllt skyidurnar
með prennu móti. .
1. Með 3 ára ábúð og yrking latidsins;
má pá landnemi aldrei vera lengur trii
landinu, en 6 mánuði á hverju ári.
2. Með pví að búa stöðugt i 2 ar ínn
an 2 mílna frá landimi er numið var,
og að búið sje á landinu i sæmilegu hnsi
um 3 mánutji stöSugt, eptir aS 2 árin eru
liðin og áftur en beðið er um eignarrjett
Svo vérður og landnemi að plægja: á
fyrsta ári 10 ekrur, og á öðru 15 og á
priíja 15 ekrtir, ennfremur að á öðru ári
sje sáð í 10 ekrur og á priðjaári í 25 ekrnr.
3. ?Ie-tt pví að liúfthvar sem vill fyrstu
2 árin, en að plæaja á landiuu fyrsta ár
ið 5 og amiað árið 10 ekrur og pá að s»
í pær fyrstu 5 ekrnrnar, ennfremur að
byggja pá sæinilegt. íbúðarhús. Eptír að
2 ár eru pannig liði-i verður landnemi að
byrja búskap á landinu ell;, fyrirgerir
hann rjetti sinum. Cg frá peim tíuia
verður hann aðliúa á landinu í pa* minsta
6 mámiði áhverjuári um priggyt ára tíina.
ITHI KIGXAKRIMEF.
geta menn beðið liveru land-agem si 111
ér og iivern pann umboðsinann, «em spn‘l'
ur er til iiö skoöa umbætur sí heiminsneu-
arlandi.
En scx mdnudum aöui e->. lamlncvn
bifiur um eUjnarrjctt, veróur htinnað knnn-
fíeraþaö Dominion /<a nd-utnboösman nw-
BEATTY’S TOUB OF THE WOBLD. >
Ex-Mayor Daniel F. Beatty, of Beatty's
Celebrated Organs and Pianos, Washington,
New Jersey, has returned home from an ex-
tended tour of the world. Read his adver-
tiiement in this paper and send for catalogue.
BEATTY
Dear Blr:—W»
returned home
AprJl 9, 1890,
from a tour
iround the
worKI, ▼i»ltlns
Europe, Asla,
(Holy lj»nd), ln-
dla, Ceylon, Af-
rlca (Egypt), Oce-
anica, (lelandof
the Seas,) and
W’eetern Amerl-
ca. Yet In all
our groat J ournejr
of 85,974 mllee,
wedo not remem-
ber of hearlng a
piano or an orgnn
•weeter ln tone
t h * n Beatty’a.
For we belleve
KX-MAYOK DlHlILF. BBATTY. we havo th®
From a Photorr»ph taken ln London, *ODT1
FugUud, 1889. “*lnatrament»
m a d e a t a n y
prJce. Xow to prove to you that tbla BUfement la
»b»olutely we would llke for any reader of thtt
paper to <>rder one of our matchleaa orxans or planoa
and wo will oflreryou a great bargaln. Partlculara Free.
Katiafactlon OUARANTKKD or money promptly re-
funded at any time wlthln three(S) ye&ra, wlth lntereat
at 6 per cent. on elther l’iano or Organ, fully warranted
teo yeai-8. 1870 we loft horae a penniless plowboy;
to-day we havo nearly one hundred thousand of
Beatty’s organs and pinnoa in use all over the
world. If thoy were not good, we could not have
aold so many. Could wel No, certainly not.
itach and every instrument is fully warranted for
ten yeai-8, to be manufactured froin the beat
material market affords, or ready money can buy.
ORGANSPW™
V BB VI I ■ 1 W Beautiful Weddinir, Birth-
p,ay pr Holiday Presenta.
, 0íruo Free. Addresa
Hon. Daniel F. Beatty, Washmgton, Newjersey.
■
íll & Cl
Seljn bækur, ritföng, og frjett-a-
iiliið.
Agrentar fyrir Ituttericks-klæða-
sniðin alþekktu, iieztu klæðasnið,
sem til eru.
EIDBFiIXIXGA 5 AIEÍOEÍ |\.|.j;ii>i»ii & (’«. ios Í8t.,
u i Winnlppg, að Moosomin og Qu’Ap
lle vaenstiiðvum. A öllum fesstnn
iðnm tá innflytjendur áreiðanlegr leið-
ining í hverju sem er og ulln aðstoít
hjálp ókeypis.
Fil\XB IIK1IISLIS 15.5 ETT
tur hver sá fonL'iti, er hefur fenfifteign
rjott fyrir landi sinu, eða skýrteini frá
boösmnnninuiii um nð lianu haft átt að
kann fyrir júriímdnaðar byrjuti /SS7.
Umupplýsingnráhrærmidi bindstjórn
‘nnar, liggjandi inilli nusturiandiimæra
initoba fylkis að austak og Klettnfjiilla.
v,‘st in, skyldu menn snúa sjer til
V. 1J. KITRKKSS.
D'.putv ái-iiil.tvr ofthe Interior.
.1
FASTELGNA-SALr.
;{.•>? IVIaisi >íti-cel.
N O R Ð U R L J 0 tS I Ð.
pinn blnöið á Noröur- fsbmdi, frjálst
skorinfírt o^p andvítrt voldi Daua nð þv!
IslMiid <m»rtir.—Úti!OÍandi Friöb. Stci
xotty Aknreyri.
Út sölumnður pess í Winnipeg er
GI8L1 KOOIMHAX.
Lydin St., W inniyeg.
Cr brjtfi frá Dakotii dagnett 29. dis. '90.
Allir frjettaritarar hjeðan hafa
algerlega gengig fram hjá að geta
hins glæsilegasta viðburðar sem
skeði hjer á liðnu ári; að hinti usála-
hjálplegi Jónatan, Protectionist,
þjóðhetjan frá Peinbina”—sveif á
tlIcarnsar”- vængjutn yfir ðlltun
kosnitigarþingutn íslendinga hinn
4. nóv. næstliðóa. Jónatan minnti
alla menn á þann loga sein uleiptr-
ar frá uppgöngu og skíu allt til
niðurgöngu”. Haun hafði farið of
nærri sólinni um daginn og brætt
vaxið a: væiigjunuin og þrumaði
hann f>á loksius niður á (lAkra” og
molaði |«»r sundur liaiisiun á sínu
pólitiska lambi, sem óðara muu liafa
orðið Usáluhólpið”. Ef að eins að
þetta póiitiska goð vort væri maður
að eiiihverju leyti, gæti hanii vafa-
laust buið til eina niikla fórnfær-
ingu fyrir syndir demokrata og f>á
freisað fieiri en einn liaus v.ð Arleg-
ar kosningar.
Mjög eru deildar ineii.ingar manna
hjer syðra um þörf og nytsenii lút-
erska skólans. Þeir sem tala nióti
honum segja fyrst og fremst, að Da-
kota íslendingar sjeu ekki staddir
á slíkri menntaleysis eyðimörk, eins
og itieðmælendur skólans telja þeim
trú um. E>eir hafi hir.n bezta iiá
skóla i Grand Forks, sem taki feg:
ins höndum móti uno-linofunum sem
komnir eru nokkuð verulega áleið-
is á alþýðuskólunum og heimti að-
eins $5,00 fyrir 6 vikna lengri tíma
(skólaárið) en lúterski skólinn ætli
að verja tii kennslu fyrir 121,00.
Deir fullyrða að ekkert, |>oki íslend-
ingum eins áfram á veginum til
rjettinda og sóma, jafnfœtis hinni
innlendu þjóð, og jiekking á bók-
rnenntuin Ameríku niantia, siðum
þeirra, atvinnu, löggjöf og stjórnar-
háttum. Og þeir segjast engan
tíma hafa, nje heldur peninga, af-
yangs þessmn lffsspurnsniálum til
þess að verja til náms á íslenzkri
tungu, sem enginn skóli og engir
peningar geti hvort sein er varið
fyrir eyðileggitigu ineðal almenn-
ings til lengdar. Þessum mönnuin
getur því síður skilist, hvernig virð-
ing vorri geti verið bezt borgið í
augutn innlendra framfaramanna
með nokkurri streitu í [>vi að halda
oss útundan sem lengst á kostuað
vorra innlendu lífsspurnsrnála og
vorrar [ijóðlegu þegtiskildu í þessu
latidi.
Þá ástæðu til meðhaldsjskólimutn,
að frá honum kotni bráðum lærðir
kennarar fyrir alþýðuskólana í ís-
lenzkuni tiýlenduni—geta þeir ekki
heldur tk lið. I>\í að, þó að
nokkrir íslenzkir unglingar væru
svo efnum búnir, að þeir gætu dval-
ið í lúterskn skólunuin allan þann
tí na sem þarftilað læra svo islenzku
að til sóma sje—[>á þekki þeir eng-
in lög og engar ástæður fyrir, að
þessir unglingar megi verja neinu
af iögskipuðum skólatíma nje pen
inguin þjóðarinnar til þess, að
kenna hana á alþýðuskóium. Og
þeir álíta jafnvel, að íslenzk tunga
hljóti að standa á veikum fótum í
þessum einstöku mönnum þegar
fram í sækir, fyrír Ahlaðanda straum
hins enska rnáls, sein hjer' niðar á
öllum mönnum í daglegum viðskipt-
um, bókmenntum, skólamálum,
stjórn og löggjöf landsins. En að
kennárar, menntaðir á lúterska skól-
anum, geti verið liæfari fyrir að
kenna á aiþýðuskóla Ameríku-manna,
en hinir frá Grand Forks, finnst
þeim ekkert spursmál geta verið
um. Þessir menn álíta að skóla-
hugmyndinni geti verið samferða
hin þyngsta, óþarfasta og |>ýðing-
arminnsta fjárheimta, sem kirkju
Ijelaginu hefur ennþá hugsast að
leggja á alinenning.
Fjórir, af voruin ungu im nnta-
mö.inum; Barði G. Skúlason, lvrist-
ian Tndriðason, Magnús Bjarnason
og Sveinn Guðmundsson, fara strax
eptir nýárið suður til háskólans f
G rand Forksog dvelja |>ar tii enda
skólaársins 1 júní. Sumir af þess
uui mönnum liafa verið þar áður
og líkar ágætlega allt fyrirkomu-
lagið þar.
Búið er að byggja gott fundar-
liús í Hallson, kostað af kvennfje-
laginu og satnskotum frá einstök-
um inönnum. (cMenningarfjelagið”
lagði og peninga til iiússins.
Herra Gestur Pálsson var feng-
inu norðan frá Wpg. til þcss, að
flytja fyrirlestur til inntukta kirkj
unum á Mountain og Gardar. Hón
um var heilsað á Mountain með
velkomanda minni i i joðiim al iierra
Þorláki Jónssyui. Fvririestiiiinn
hljóðaði um hin íslenzku skáld
o g þótti hið mesta siiiUlurverk.
Grúi manna var viðstaddur. Inn-
báti við fiskiveiði og eins og getið var
um í blöðunum var einum bjargað pað
var enski kaupmaðurinn okkar, i sept-
ember mánuði fór hann með seglskip,
sem hann átti í fjelagi með bróður sínum
og kapteini, til Siborgen 130 mílur hjeð-
an. Á heiinleifiinni vildi pað óhapp til
að skipið rakst á annað skip og klofnaði
svo aðsegjaað endilöngu og sökk eptir
faar mínútur. Menn komust allir á hitt
á fætur undir eins og hún kom og sem
tók ekki af henni augun.
,Miss Cora er sorghitin’, sagði hann'
,Getur hún fyrirgeflð vesalings prælnum
ef hann spyr hvernig á pví stendur?’
Hún hrökk við, er hún heyrSi rödd
hans, leit til hans og rjetti honum hönd
síua, eu mælti ekki orð.
Tobytók hendina og þrýsti henni að
vörum sínum. (Miss Cora neitar þá ekki
atS hún sje sorgbitiu’, sagði hann svo.
gangurinn kostaði 25 cts. fyrir full-
orðna og 15 fyrir börn.
Ml NNEOTA, MINN.,29. desember 1890.
(Frá frjettaritara ((Heimskriuglu”).
Hingað kom, rjett fyrir jólin,
Hósías Þorláksson, er siðastl. sumar
dvaldi í Duluth.— íslenzku kirkj-
unni í Marshall, hlotnaðist í jólagjöf
$18 hengilampi, fráísl.i Minneapolis.
—Á jólanótt var jólatrjessamkoma
og messa í ísl. kirkjunni í Marshall.
A jóladag f. m. c essaði sjera N. S.
Þorláksson norður í byggð, en í
Minneota e. m. Fynr Minneota—
bæ var jólatrje haft í norsku kirkj-
unni, á jóladagskvöld; prestarnir
sjera N. S. Þorláksson og sjera
Hall (Norðm. prestur) stj'rðu sam-
komuuni; sjera Hall steig í stólinn
og hjelt ræðu á norsku, en sjera
N. S. Þ. stýrði söngnum; sunnu-
dagaskólabörnin sungu enskan jóla-
söng, svo söng söngflokkur íslend-
inga íslenzkan jólasálm.—28. þ. m.
var kirkjurnálafundur haldinn í norð-
urbyggð, hjá Eyjólfi Bjarnarsyui;
sjera N. S. Þ. flutti þar fyrirlestur um:
((Ber injer að standa í kristnum
söfnuði”.—Næsta laugardag (3. jan.
1891) verða ((tJtilegumeniiirnir”
leiknir, að heimili Josephs Joseph-
sonar, í Norðurbyggð.
í dag fóru hjeðan, til Duluth,
Ólafur Ásgrímsson og F. R. Johnson,
búast við að verða viku i burtu.—í
þessari nýlendu eru nú 4 ísienzkar
stúlkur er kenna á ameríkönskum
alþýðuskólum, þær ern; Sigríður
Josephsdóttir, frá Haukstöðum í
Vopnafirði, Guðný- S. Hofteig, frá
Mýrnesi í Eyðaþinghá, Elizabet
Sigurjónsdóttir, frá Arnórsstöðum á
Jöknldal _og Halldóra Schrain, úr
Reykjavík.
WASHINGTON HARBOR, WIS.,
20. desember 1890.
Síðastl. sumar var hjer ytir höfuð
hagstæð veðrátt; þurkar og rigning til
skiptis. I júlímán. komu nokkrir sterk-
ir hita dagar, sem liöföu þau álirif á
iiveiti og aörnr korntegundir, að upp-
skeran vartS í lakara lagi. Yfir höfuð
varð nýting gótS og mikill heyskapur,
svo nð hey er ódýrara nú enn nokkru
sinui fyr—$5—6 tonnið almennt.—Kart-
öflur spruttu ágætlega vel og seldust fyr-
ir 50-60 cents bush.
Ekki get jeg sagt með vissu, hvað
mikitS hefur verið selt hjeði.n af eynni
af kartöliuin, en jeg ætla að það sje frá
8 9000 bush., og áreiðaniega hafa pen-
ingalegar ástæður almennings ekki verið
í betra horfl lieldur en 11Ú um nokkur
undanfarin ár.
í ágnstináuuði var byrjatS að bora
e]itir vatni ov stendur til a!S því verði
haldið áfram í vetur. Hjá mörgum er
þats 40— 50 fet, sem bora þarf í gegn um
klöpp og kostar fetið $1,50; svo þegar
dýpra þarf að bora kostar fetið allt að
$2.—1 brunnur liefur veriS boraður hjer
í haust 109 feta djúpnr. Þnð er einn
aðal-gaTlinn við þessa briimiaborun, að
peningarnir fara allir burtu úr sveitinni,
því þessir tveir 'nenn, sem stunda þessa
atvimm,*eiga lijer ekki heimili.
í-denzkir bændur eru bjer 20 02
stunda þeir allir jarðrækt að meira og
ntinna leýti, nema einn, sem um 2 und-
anfariu suinur hefur veiið verkstjóri við
grjóttekju hinum meginn við sundits.
Hinir hafa meira og minna land, er þeir
næstum undantekninfitirlaust eigu og
margir eru á framfara leiö með búsknp-
inn.
Gripaeign þeirra er:
Naiugriplr....................... 110
Þar af mjólkurkýr................. 52
Uxar ................1........... 10
Hestar............................ o
Margir eiga svín, eu hvað inörg
verða sett á vetur veit jeg ekUi, því nú
eru Öestir að siagta þeira þessa dagana.
Hiensi hafa flestir fr.i 20 100.
lteilsiifar er almeniit gott; dáið liafa
lijer i suinar 2 gamalmenui af enskum
u ttuin, 1 bóndi norskur um 60 ára gamall,
nng koua og piltur 16 ára af dönskum
ættum. 2 menn hafa nýlega drukknað
af bát á sundinu milii meginlands og
eyjariunar, þoir áttu heima á megin-
laiidinu.
SiSastliíSið vor drukknuðu 2 men af
skipið en náðu ekki svo mi> lu sem pen-
iugum þeim, er kapteinninn hafði met
til ferðakostnaðar; vörur voru á skipinu
$500 virði. Bæði skip og vörur var á-
byrgðarláust.
Flestar aðal-nauösynjavörur eru í
liáu verði en verzlunin er meiri en um
undaufarin ár hjá íslenzka kaupmaunin-
um okkar, herra Oóni Gíslasyni.
Brenni og anuar viður, sem út hefur
verið fluttur í sumar, hefur selzt heidur
illa, þó er nalega allur unnin viður upp
seldur. Mjög lítið er farið að vinna í
skógi enn þá og kemur það bætSi til af
önnum og deifð með útsöluna.
í dag er vestan vindur, a1S eins frost-
vart og næstnm alautt.
B. N.
Áttuiipniiii
—eða—
CORA LESLIE.
(Snúið úr ensku).
t8irP sagði Ágústus og fór að síga í
hann, en meira gat hann ekki sngt vits
Gilbert, sem þegar hafði lineigt sigkurt-
eislega og gengið bnrt.
(Það leynir sjer svo sem ekki, að
hann elskar hanal’ sagði Aðalheiður, er
Gilhert var kominn út.
(Og hvað um það’, svaraði frænka
hennar með hægð’. (flvafi getur það
komið þjer viS, Miss AtSalheiði Horton
nú, og bráðiim Mrs. Mortimer Percy?’
Aðalheiður stokkroðnaði. Hún
svaraði frænku sinni engu, en leit óhýrt
til liennar og flýtti sjer burtu.
Þó ekki væri hann sjerlega skarp-
skygn maður, tók Agústns samt eptir
þessu og spurði frænku sína hvað þetta
þýddi.
(.Teg er mjög hrædd um’, svaraði
Mrs. Montresor, (að systir þín hafl enga
sjerlega löngun til að gíptast Mortimer’.
(Og ástæðan er iiklega sú heimskan,
að henui lítist betur á þennan evrópiska
hrokabelg', sagði Agústus.
(Já, því er miður’.
(Þetta er allt of auðmýkjandi’, sagfii
Ágústus ogæddi aptur og fram uin gólf-
ið. (Hún systir' mín að láta sjer litast
betur á þann mann, sem ekki lítur við
lienni, en sem þvert á móti setur liana
skör lægra en—þra>l!
7. Kapítuli.
Upp á hjalla, 50 fet fyrir ofan vatns-
borS stöðuvatnsins litla 2 mílur út frá
New Orleans, stóð skáli mikill og skraut-
legur, er Geraid Leslie átti þar á búgarð-
inum og sem liann bjó í á sumrum.
Frainiindan honum niSur að vatni var
hjallinn einn aldingarður, alsettur ilm-
sætum jurtnm, er vöfku sig með fram
bogadregnum akbrautum og göngustígum
og umhverfis hauga af .-teinum, er strjál-
aS hafði verið um garðinn í líkingu við
hæWr og hnjúka á inilli blómheðanna
Iláir og grannir páimar tóku siiman
greinum sinum yfir skálaræfriS og skýldu
honum fyiir sólarhitnnum. Fyrir inn-
an raðir pálma-trjánna var röiS af bamb-
usreyr, er hlífði ylm-biómunum líti fyrir
gliiggiinum fyrir sólarbruna. Breiðar
tröppar úr marmara lágu úr garSinum
undan aðal dyninum upp á súlnagang úr
marmnra, er iá með fram skálanum endi-
löngnm, en fyrir endum súlnagangsins
voru stóiir, skraut-liöggnir jurtapottar úr
marmara, fullir af fegurstu blómstruin.
Framundan aðal-dyrunum og i nokkurri
fjarlægð stóð borð og stólar í skugga
stórvaxins (banana’-trjes.
Daginu eptir ferð Coru á fund Að-
alheiðar sat' hinti trúlyndi svarti þræll
Toby í tröppunum eins og tryggur rakki
er biður og lilustar eptir fótataki hús-
bóndims. En húsbóndinn—Gerald Leslie
—var niðri í New Orleans, þar sem við-
skipta-stappið þrýsti honum til a’5 vera
móti vilja sínum. Það var hiti og allir
gluggar opnir ogTol>y var að hlusta ept-
ir uragangi inui..
(Það er allt þögult’, sagði hann við
sjúlfann sig. (8öngfuglinn fagri syngur
ekki meir. Ilvað veldnr þvi? Það er
eittiivað, sem ifK gengur, það veit jeg
fyrir víst. Svipurinn hennar var svo
sorgfullur þegar hún koin lieim i gær,
að jeg veit að eitthval! geugnr að henni
góðu og bliðu húsmóður minni. Sorgir
þeirra er liann aun, verða ekki duldar
fyrir ftugununi hans gainla Toby’.
í þessu heyrði hanu þrusk fyrir apt-
an sig ogleitvið, Cora hafði komiS út
ápallinn. Hún var í Ujól úr fínastahvítu
inuslin, er í andvaranum flaut í hægum
bylgjum um likama hennar eins og hvítu
skýiu fljóta fyrir sólina ú heiðríkum
sumardegi. Hún var föl í kinnum og
sorgardrungi grúfði yfir fallegu svörtu
augunum heiinar. Hún gekk hægt og
eins og í leiðslu ofan marmura tröppurn
ur og sá ekki Toby, sem þó hafði staöið
,Ekki svo injög sorgbitin’, svaraði
Cora, en jeg er eins og milli steins og
sleggju. Viðtökur mínar í húsi hennar
skólasystur minuar voru þannig, að jeg
er öldungis hissa. Jeg skil ekki hvern-
ig því er varið’.
(Fyrirgefðb mjer, Miss Cora! En
jeg vei ð að uiinua þig á, að faðir þinn
tók það sjerstuklega strangt fram, að þú
skyldir ekki fara burt frá húsinu, að
honum fjærverandi,.
,.Jeg inan það, Toby! En hvernig
stóð á þeirri ósk? Því er jeg eins og í
fangelsi ? Þvi er ei ns og fatiir mimi frem-
ur liarmi það, en gleöjest af því, aS jeg
kom til Louisiana? Því er það, að í
fyrsta skiptið, sem jeg heimsæki æsku-
vin minn, ei'>dyruDum loka‘5 fyrirmjer?’.
,En, Miss Cora, enski gentlimaðurinn
sem fylgdi þjer heim, skýrði þjer ástæð-
uruar til þess?’
,Nei, Toby. Mr. Margrave gerði til-
raun til þess, er varð bara til að sýna
hve bágt bann átti með það. Það er
eittlwa'5 leyut í Tllu þessu, einhver
leyndardómur sem............en þei’.
í þessu heyrðist hófaþytur fyrir neð-
au hjallann á akbrautiuni og þaðan var
svo hrópað:
,Hello! Er nokkur parna til að halda
í hestinn minn!’
,Einhver að heimsækja okkur’, sagði
Cora.
,Já, Ágústus Horton’, svaraði Toby,
,Bró-öir lieunar Ahalheiðar! Þá skal
jeg víst veita honum viðtai’, sagði Cora.
,En hann faðir þinn er ekki lieima’,
svaraði Toby alvarlega.
,Knda þótt! Hanu máske kemur til
að skýrafrá ástæðunum tll þess að mjer
var tekið þannig. H&mingjan veit a5
þess er þTirf’.
,Hello! Eru hjer allir sofandi?’
hiópaði konnmiafur aptur.
,Jeg er á l-i'5iuni, horra’ kaliaði To-
by og hljóp friim eptir garðinum.
Svo kom Ágústus iun í garðinn og
gekk a5 borðinu hjá Banana trjenu, þar
sem Cora beið hans. Hann hnegði sig
fyrir henni, en ekki lypti liann hattinum
eða sýndi kurteisi á annan hútt. Hann
tók sig til, þvert ú inóti, og starblíndiá
hana og reykti vindit siun með mitlum
ákafa.
,Miss Cora Leslie, þykist jeg vita’,
sagði hann eptir litla stutid og Cora
hnegði sig til simnindamerkis. ,Jeg
heyri að Mr. Leslie sje ekki heima’, hjelt
hanu svoáfram.
,Nei, en jeg vonast eptir honum nú
á hverri stundu’, svara'Si Cora.
Henni leizt ekki á þennan suðræna
stórbónda og hún varð hætSi hissa og
rei'K, er hann tók upp lijá sjer stóran
skjalabunka og kastaði houum á borSiö,
en tleygðí sjer svo heimamannlega í einn
stólinn, þó hún hefKi ekki boðið honum
sæti.
,.Jeg hef lijer skjöl til afhendingar
föður þínnin’, sagði hann svo, en erind-
ið var þó ekki eingöngu það a6 afhenda
þau. Systir mín sagöi mjer að þú værir
falleg, Miss Lesiie, og jeg sje nú, að satt
er, að konur geri aldrei meira en hálf-
segja söguna þegar svo stendur á!’
Cora hnf'Ki staðið hingað til, en nú
tók hún sjer sæti gengt Ágústus og sagU
með hægð:
,Jeg bið forláts, Mr. Horton, en jeg
skildi það svo, að erindið væri—’.
,Að svara brjefi þínu til systur minn-
ar’ greip Ágústus fjam í. .ÞaK er rjett.
Það brjef sannfærði okkur um, að Mr.
Margrave haf'Ki ekki iokið veiki sínu
samkvæmt samningi'.
,Hvernig ur það?’
,Systur minni fjell illa aK geta ekki
veitt þjer viðtai í givr og það sama licfði
jeg sagt, ef hún hefðí ekki sent mig
með þessa afsökun sína!’
,Afsöknn gildir ekki, Mr. Horton
Það sem jeg heirnta er útskýring’ sagði
Coia með stærilæti.
,Hvaða útskýringar eru nauðsynleg-
ar aðrar en þær, að hún «r í önnum að
búa sig undir brúðkaup sitt’ svara'Ki
Ágústus og ók sjer. ,Svo hefur hún ef
tii vill haftsnert af höfuðverk. Er þetta
ekki nóg útskýiing?’
,Nei, það er ekki nóg. Jeg vil
heldur heyra sannleikann, hversu svo
sárbitur sem hann kann að vera, en að
ineðtaku meiningftilaiisakurteisi—hræsni
sem neglir mig við píiiullekkinn. Mót-
inæli Mr. Perseys, þ.-gar jeg talaði um
Amerikuferðina, geðshreifing föður
mítis fyrst þegar haim sá mig, einseta
min hjer og að síðustu, viðtökurnar iijá
systur yKar—allt p-tta sannfærir mig
um, að yflr mjer gr ;’i einhver voðab’gur
örlaga-skuggi. Hv.-r þau örlög eru,
veit jeg ekki, enhc; ú-.'tt mjer að verðn
þess vísari’.
Frxmh.