Heimskringla - 05.02.1891, Síða 1

w *
Vaskra.
Þessar bækur fúst á afgreiðslustofu
Heimskringlu:
Pjeturs-pO'tilla................
P. hugv. frá veturnóttum til iangaf. 7Ö
P. föstuhugv...................... 5C
P.Leiðarvísir til a'S spyrja börn. 55
r. Bænakver....................... 20
Sjálfsfræðarinn (jarðfræði)....... 40
Ágrip af landafræði.............. 2->
.................................. b)
Lest 'arbó.v J.A. Hjaltalíns..... 1,50
Jónassens lækniugabók............ 1,00
_________lljálp í viðlögum....... 35
Gísla Tliorarensens ljóðmreli..... 60
B. Ií. stafrof söngfræðinnar 1. og
2. hepti.......... 4.>
Sögusafn ísafoldar................ 35
Iðunn 7. B. síðara hepti.......... 50
Huld I. liepti.................... 25
Hellismannasaga................... 30
Nikulásar saga leikara............ 15
ALMENNAR FRJET'TIR
FIÍÁ ÚTLÖNDUM.
ömmu sína. Síðar ætlar hann að
dvelja uin hálfan mánuð í Noregi.—
Stórhertoginn af Ltixemburg fór
nýlega kynnisför til Berlinar að
hitta keisara. Urðu lilöð Frakka
æf út af pví og sögðu, að nú vani
stórhertoginn að smeygja sjer inn í
hersan.band við E>ý/.ka!and, svo J>ar
ætti Frakkland enn einn fjandrnann
[>ó lítill væri, par sem stórhertog-
inn er. Keisarinn hefur látið innan
ríkis-ráðherrann taka Hinrik bróður
sinn til kennslu I stjórnrnálum; er
pað tilgangur keisara að gera bróð-
ur sinn færan um að geta haft, á
hendi fyrir sig stjórnarstörf um
stundarsakir, meðan hann kynni að
vera fjarverandi á ferðalagi.
])(inmörk. Konráð Gíslason, landi
vor, fyrverandi prófessor við háskól-
ann í Kaupmannahöfn, sonur Gísla
sagnafræðings Konráðssonar, dó í
Kaupmannahöfn 5. jan., 82^ árs
gamall. Hann var efalaust skarp-
astur og lærðastur allra íslenzku-
fræðinora af saintímamönnum sínum
og endurreisn fslenzkunnar á þess-
ari öld á honum efalaust meira að
pakka en nokkrum öðrum einstök-
um manni.—I höll krónprinsins
kviknaði 21. f. m.; eldurinn varð
slökktur, en mikið af dýrindis hús-
gögnum og myndum skemmdist þar
og ónýttist.
Noregur. Björgvin er í mesta
uppgangi, að pvf er snertir verzlun
Og aL-ipaflnta- (Jufiisbipum hcf'ir
fjö’.gað um 24 árið sem leið og við
áramótin var gufuskipafloti bæjarins
179 og að stærð voru pau samtais
126,742 tons. Um áramótin voru
17 ný í smíðum.—Yesturfarar, sem
fóru á stað frá Kristjaníu árið sem
leið, vorusamtals 7,520, flestir Norð-
menn.
Hollaml. Svo eru frostin mikil
að nú er manngengur ís á Zuyder-
sjónum. Slíkt hefur aldrei komið
fyrir síðan 1740 og ináaf pví marka
vetrarhörkuna.
liretland. Enn er verið að tala
ttm í blöðunum, að Gladstone gamli
ætli að leggja niður forustu-völdin
yfir frjálslynda flokknum, en ekki er
það samt neitt áreiðanlegt enn sem
komið er.—Hann hefur nýlega bor
ið upp frumvarp í parlamentinu;
®fni pess frumvarps er, að afnema
takmörkun pá á rjettindum kap-
ólskra manna, sem enn er í lögum á
Bretlandi og fer fram á, að kap-
ólskir menn geti orðið vara-konung-
ar íi frlandi og kanslarar. I>ing-
maður einu af frjálslynda flokknum,
Hennessy að nafni, kom fram með
viðauka-tillögu um, að konungar
Bretlands mættu líka vera kapólsk-
ir, ef peir vildu taka pá trú. Útaf
þessu urðu óp og óldjóð mikil hjá
Ólluin þingflokkum. Frjálslynda
flnkknum var pó einnaverst við við-
a,ika tillöguna, þvl Hennessy hafði
i’orið hana upp án pess að bera sig
8aman við nokkurn mann í sínum
Holclíi. Svo var málið illa pokkað
i>æði á þ'ngi, í blöðunum og lijá
Óllum almenningi, að sumir telja,
Hennessy hafi unnið frjálslynda
iiokknum og sjálfsstjórnnrmáli íra
h'eira ógagn en Parnells málið.—
^ýdáinn er Bradlaugh, pingmaður
^ytir Northampton, einn af lielztu
^órpunum í Gladstones-flokknum.
Úann var trúlaus maður og fekk fyr-
lr þser sakir aldrei að vinna þing-
maiins-eiö í parlamentinu. Lesend-
u,n uHeimskringlu” er kunnugt um
a**t það stímabrak, er opt varð út
úr því.
^ýzkaland. Keisarinn ráðgerir
a<? ^ara ýmsar ferðir með vorinu,
til hressingar og skemrrtunar,
Rússland. Gunzberg, barún,
Gyðingur að ætt, stórauðugur mað-
ur, fór fyrir sköminu á fnnd innan-
ríkisráðherrans, l>að hann að stöðva
ofsóknir gegn Gyðingum og fekk °S
honuin í hendur 1 milljón rúflur. í
fvrstu var petta skoðað svo, sem
G inzberg hefði viljað múta ráð-
herranum og var Gunzberg tekinn
fastur. Seinna gat hann pó komið
svo vörn fyrir sig, að hann var lát-
inn laus, en þessari milljón hans
skipti keisarinn milli ukrossins
rauða” (hjúkrunarfjelag særðra her-
manna á ófriðartímum) og fátækl—
inga f ríkinu.—Nýlega var maður
dæmdiir í Odessa, sem tvisvar sinn-
um hafði strokið burtu úr Slberíu.
Dómurinn hljóðaði svona: uIvan
Pasoulsky á að flytjast á ný til Sí-
beríu. Þegar hanu erþangaðkom-
inn, á að hýða hann 200 (1knúts”-
högg og síðan á hann að vera í
Síberíu til æfi-loka. Hann á alltaf
að ganga hlekkjaður í höndum og
auk pess bera 20 punda járnkúlu.
Enn fremur á hann í 3 ár að vera
lilekkjaður við vagninn, sem hann á
að ganga fyrir. Og í 20 ár par á
eptir á að láta hanu fasta alveg
nokkra daga í viku hverri”. Það
steinleið yfir aumingjanii, pegar
hann fekk dóminn.
Gustav Jlotschild, einn af hinum
iieimsfrægu auðmönnum, er nú kall-
aður geðveikur og fluttur til Algier,
sjer til l(heilsubótar”. Síðan 1885 hef-
ur hann misst 200 milljónir franka á
gróðabragða-tilraunum. Árið sem
leið missti hann í London á fáeinum
dögum 20 milljómr franka. Ætt-
ingjum lians mun ekki hafa pótt
ástseða til að láta hann (lspekulera”
lengur.
Chili. Ekki lítur út fyrir, að
búið sje enn að fullu að bæla upp-
reistina par. Alltaf er að frjettast
um víg og orustur. Balmacsda, for-
seti, ljet þó i ljósi 27. f. m., að nú
mundi pess skammt að bíða, að
uppreistarmenn yrðu bugaðir að
fullu og öllu. Sendiherrar frá öðr-
um ríkjum eru farnir að lióta að
fara úr landi, ef ekkitakizt hiðbráð-
asta að bæla niður uppreist pessa.
Útlendingar liafa orðið fyrir stór-
tjóni, meðan á uppreistinni hefur
staðið.
peir fram á liæjum bænda, spilltu
eignum þeirra sumstaðar og ljetu
all-ófriðlega; ekki er talað um,
að þeir hafi uunið nein víg, en
alls konar hótanir höfðu þeir í
frammi og Ijetu í Ijósi, að peir ættu
að rjettu lagi að drepa hvern hvít-
an tnann, sem þeir gætu náð í, eða
að minnsta kosti að limlesta hann
svo, að hanti mætti reka minni til.
Það\er mjög erfitt að leiða nokkrar
getur að pví, hve lengi friðurinn,
sem nú er talinn kominn á, standi.
Þeir sem kunnugastir eru Indíánum
par syðra og mest mök hafa haft
við pá, segja, að allt útlit sje fyrir,
að með vorinu byrji ný Indíána
styrjöld, langtum stórkostlegri og
svæsnari en pessi.
Námuslys stórkostlegt vildi til
í Mommouths-nám., nálægt Pitts-
burg, Pa. Fjöldi manna biðu ban»
150 lík eru fundin.
þar á
FRA AMERIKU.
BANDARÍKIN.
Indlúna-styrjöldin virðist nú vera
búin. Flestar hersveitirnar eru nú
sendar heim frá Pine Ridge. Mil-
es hershöfðingi er líka farinn paðan
og kominn til Chicago. Þangað
tók hann með sjer 30 af hinum helztu
Sioux-Indíáum og á að láta pá
setjast um kyrrt í Fort Sheiidan.
Það þykirnú fullsannað, að Indíán-
ar í t anada hafi staðið í sambandi
við frændur sína fyrir sunnan landa-
mærin og að pað hafi verið fullur
ásetningur peirra niargra hverra,
að hefja líka ófrið í bandalagi við
pá, ef allt hefði gengið vel fyrir
Indlánum syðra, en Miles var svo
fljótur í sviptingunum við pá, að
Canada-Indíánarnir heyktust. Þó
svo megi nú að orði kveða, að Ind-
íána-uppreistin í Suúur-Dakota sje
bæld, voru samt smá-hópar af
flökku-Indíánum á ferðinni þar um
meðal til Englands, að hitta I sveitir í víkunni, sem leið; komu
Verkfall gerðu 200 vinnumenn á
slátrunarhúsum Armour Swift &
Morris í Chicago fyrir skeinmstu.
Bancroft heitinn, sagna fæðing-
urinn mikli, inælti svo fyrir, að eig-
um sínum skyldi skipt milli ætt-
mauna sinna ()11 handrit hans áttu
að bjóðast þingmanna-bókasafninu
til kaups, en ef pað viidi ekki
kaupa, áttu þau að bjóðast ein-
hverju öðru bók&safni eða bókafje-
higi.
Fastað hefur maður einn í New-
burn, 111., í 30 daga og 30 nætur.
Fimm flöskur af tæringarefni
Kochs fjekk Harrison forseti senda.r
hjerna á dögunum. Sendiherra
Bandaríkjanna íBerlín, Mr. Walther
Phelps, útvegaði pær. Harrison
sendi forstöðumanni sjóliðs-spítala
Bandarlkjanna, Dr. Hamilton, tvær;
eiu'a fjekk spítali einn í Chicago, ein
var send til New Orleans og eiu til
Indianapolis.
Veitingahús stóð á takmörkun-
urn milli Kansas, þar sem vínsölu-
bann er, og Missouri, par sem ekki
er vínsölubann, eða rjettara sagt
veitingahúsið stóð svo, að sinn heltn-
ingurinn af pví stóð í hverju ríkinu.
Nú fyrir skemmstu tóku yfirvöldin
í Kansas sig til og söguðu pað sund
ur i miðju og rifu niður til grunna
pann hlutann. sem lá í Kansas.
lAk Kalakana konungs flytur her-
skip Bandaríkjanna, ((Charleston”,
til Hawaii. Á herskipið að bíða
par þangað til búið er að grafa kon-
ung og krýna systurhans til drottn-
ingar.
Hátt stökk. Ofurhugi einn í Tyr-
one, Tenn., veðjaði $700 um, að
hann skyldi stökkva af brú, 256 feta
hátt stökk, ofan í Missisippi-fljótið,
parsem pað er 19 feta djúpt. Mað-
urinn stökk en kom niður á grúfu,
flatur, og meiddist svo, að hann lá
lengi rúmfastur.
Fjármála-ráðgjafi Bandaríkj-
anna, Mr. Windotn, varð bráðkvadd-
ur[í New York 30. f. m. í veizlu þar.
Hann hjelt prumandi ræðu oghneig
niður örendur í ræðulok.
C a n a d a .
Ný tyrirrnmli hefur Ottawa-stjórn-
in gefið út um, að ekki megi selja
Indíánum í Canada skotfæri eða
nokkur vopn. Brot á pessum fyrir-
niælum varða &200 sekt eða 6 mán-
aða fantrelsi.
n
JJmtal er mikið um, að Canada-
þingið í Ottawa verði rofið og svo
bráðlega efnt til nýrra kosninga,
eins og vjer gátum um í síðasta
blaði, en ekkert er útgert uin pað
enn.
VlnsÖluhann eru menn farnir að
tala um í Toronto. Fundur var
haldinn par á dögunum og var á
fundinum sampykkt, að leita
atkvæða almennings í bænum um
pað, hvort hann kysi vínsölubann
eða ekki.
Sir Richard Carthright, einn af
lielztu görpunum í frjálslynda flokkn
um í Canada, hjelt ræðu mikla á
fundi einum, sero haldinn var í Bos-
ton fyrir skeinmstu. Hann talaði
mest um frjálsa verzlun milli Cana-
da og Bondaríkjanna; sj'ndi liann
fram á, að frjáls verzlun hlyti að
hafa liinar beztu afleiðingar fyrir
bæði ríkin. Hann sagði, að þó að
frjáls verzlun milli þessara ríkja
væri meira virði fyrir Canada heldur
en Bandaríkin, pá væri hún pó ekki
svo lítils virði fyrir Bandaríkin. Til-
tölulega eptir fólksfjöldanum og af-
rakstri ríkjanna hefðu Bandaríkin
eins mikitin hag af henni og Cana-
da. Gat hann þess, að Canada með
5 milljónum íbúa keypti eins mikið
frá Bandaríkjunum og Frakkland,
en England og Þýzkaland keyptu
enn rneira, og sömuleiðis eins inikið
og Mexico og Suður-Ameríka öll
með 50 milljónum íbúa. Hann
sýndi líka fram á. að Canada væri
eitthvert hið bezta land í Ameríku
fyrir maltgerð og Bandaríkin ættu
að láta sjer skiljast, að pað vœri
ekki litill hagur fyrir [>au, að geta
keypt inalt svo nálægt sjer, par
sem slíkt hlyti að styrkja Bandarík-
in í verzlunarkeppninni við Eng-
land, sem árlega keypti langt að
rnalt fvrir £11,000,000.
Hörðum orðum fór einn af um-
boðsm. Allan-líuunnarí Montrealný-
lega uin ýmsar aðfarir Canadastjórn-
ar. Átaldi hanu stjórnina fyrir að
vera að leita verzlunarsamninga við
Spán og önnur fjarliggjandi lönd,
en reyna ekki til að hlynna að verzl-
uninni nær sjer; svo og fyrir pað
að lækka vexti af peningum í stjórn-
arbankanum.
lof urn Manitoha hefur bóndi
nokkur, sem fyrir ári síðan flutti
hingað i fylkið frá Dakóta, skrifað
umboðsmanni innflvtjenda í Ottawa.
Hann segir, að munurinn á Mani—
toba og Ðakóta sje eins itiikill og
munurinn á nóttu og degi og sje
Manitoba peim mun betri en Da-
kota.
C'anada-þingið rofið. Eptir að
frjettirnar hjer á undan voru full-
settar, kom hraðfregn um að þingið
í Ottawa væri rofið; nýjar kosning-
ar eiga að fara fram 5. marzmán.
næstkomaiidi.
fr'R.1 E T T A- KA F !> AR
ÚH BYGGÐUM ÍSLENDINGA.
UR DAKOTA-BYGGÐ,
18. jan.1891.
Tiðin inndæl paít sem af er vetrin’im.
Skörj) frost hafa að eitis komiii G.—8.
nóv. og aptur fyrst i dagana af des. JörS
optast marauð fram að nýjári; snjóföl
kom að eins einu sinni, en tók strnx upp
aptur. Geldir nautgripir og sauKkiiidur
hafa þvi gengið úti til ársloka. Það hef-
ur komi'fi sjer vel, pví margir eru venju
fremur heylitlir. Reyndar virðist engin
hætta búin sökum heyskorts, pvi menn
eru hjer almennt farnir að uota hveiti- og
hafrastrá handa griinim og lánast allvel.
Bændur segja, að ekki ihafi komið jafn
góður vetur og pessi fram að nýjári síðan
hjer hófst byggð, enda hefur venju
fremur legið vel á fólki hjer nú um tima.
Vnrla komið pað kvöld síðan nokkru
fyrir jól, að ekki hafi verið skemmtisam-
koma einhversstaðar í byggðinni, með
dansi og fleiru, sem par til heyrir. Og
bændur hafavist, siðan feir námu hjer
lönd, aldrei verið eins kátar um nokkur
áramótog um næstl. nýjár. Þeir iiafa boð-
ið liver öðrum heim til hátíða fagnaðar.
En mest mun hafa kveðið afi lieimbofii
Eiríks II. Bergmanns, enda niun hann
mestur bóndi i þessari nýlendu. Hann
hafði nær 60 manns í boði að kveldi 3. þ.
m., flest bændur tír nágrenninu með
konum þeirra. Eptir rausnarlegt borð-
hald settust menn að drykk. Ekki vildi
bóndi afi dansað væri, en óskafii í þess
stað að menn skemmtu með ræðuhöld-
um, minni drukkin og mælt fyrir þeim.
Voru síðan ræður haldnar um ýmislegt
er snertir hag manna, svo sem bændafjel.
o. fl. Svo voru drukkin minni, fyrst
bónda (Bergm.); fyrir því mælti B. Hall-
dórsson, jafnáfii lionnm við Guðmund
hinn rika á Möðruvöllum, hvað búsæld
og btínaðar hyggindi snerti, en að þeim
væri þó ólíkt farið í öðru. Gufimundur
fór um byggfiir með flokk manna og
hesta, settist upp hjá bændum og ljet
veita sjer og mönnum sínum vistir og
drykki og fófira hesta sína. í þess stað
býður Bergmann heim til sín og veitir
þeim af mikilli rausn. Hermann Hjálm-
arsson mrelti fyrir minni gamia ísiands.
Gunnlaugur skólakennari fyrir minni
Ameríku og Washingtons, Sumarliði
Sumarliðason fyrir minni kvenna. Fleiri
voru minni drukkin. Þannig sátu menn
við góða skemmtun alia nóttina fram
undir dag. Þá fóru flestir heim til sín,
eptir að einn af gestunum i nafni sinu og
hinna haffii þakkað bónda og htísfreyju
fyrir höfðinglegt heimbofi. Þó hjerværi
enginn skortur á víni, var samt svo hóf-
lega drukkið, afi enginn sást að mun öiv-
afiur að lokum.—Það þykir að likindum
undarlegt að menn veiti hjervín i veizl-
um opinberlega, þar sem Prohibitions-
lögin eða vinsölubannifi er hjer i fullu
gildi. En þó er þaðntí svo, að jeg held
að vart hafi í annan tima verið meira
keypt og drukkið af vini í þessu ((Coun-
ty” en einmitt ntí. Vinsalar segja, eð
eptir lögum sje hverjum manni heimilt
afi kaupa vín i lokuðum ílátum (Original
packages) frá vínsöluhtísum og selja apt-
ur í sömu umbtífium. Þannig panta ntí
miklu fleiri en áður vín og öl á flöskuin,
smáum og stórum og selja svo aptur lok-
aðar hverjum sem hafa vill. Sumir vín-
salar hjer i þorpunum selja reyndar eins
og áður í staupum.—Áður seldu (ekki
aðrir en þeir, sem keypt höfðu til þess
leyfi (License). Fyrir það'fekk County-
sjóður mikla peninga árlega. Ntí þar á
móti er jafnmikifi selt og áður og jafn
mikið drukkið og áður, en ekki eitt cent
borgað fyrir vínsöiuna tíl hins opinbera.
Ógagnið af víninu er engu minna en áð-
ur var, en gagnifi er horfið.QEkki nóg
með það: stundum er verið að lögsækjn
vínsalana. Þá haga þeir því svo”optast, að
þeir eiga ekkert til að borga með. sekt-
ina og lendir þá málskostnaðurinn á
„Countíinu”—góð aukageta viðý annað
illt, sem af víninu hlýzt. Prohibitionist-
ar eru sljóir, bindindisfjelögin steinsofa.
B.
MINNEOTA, MINN., 26. jantíar 1891.
(Frá frjettaritsra “„Ileimskringlu”).
Manndauði. í þessum'manufii hafa
dáið í nýlendunni sjö; par,af 5 börn, er
hafa víst flest dáið tír kíghósta;^6. þ. m.
dó Þorbjörg Jósepsdóttir, kona Eyjólfs
Nikulássonar; litín var ættuð frá Refs-
stöðum í Vopnafirði; aðfaranótt”25. þ.
m. dó Sigurður Oddsson, hanu var ætt-
aður frá Sleðbrjótí Jökulsárhlíð.í Norfi-
urmtílasýslu.
Frnmfarir. 11. þ. m. var safnaðar-
fundur iialdinn í Norðurbyggð, og á
þeim fundi var ákveðið, að byggja ije-
lagshtís fyrir byggðina á næsta sumri.
24. var hjer almennur kirkjumáiafund-
ur; menn frá öllum söcnufium mættu. Af
málum þeim, er á dagskrá stóðu, var
lieimilisbygging handa presti, ,og var þar
þegar á fundinum byrjað að safna gjöf-
um til htísabyggingarinnar, svo tít lítur
fyrir, aö söfnuðirnir muni byggja íbtíð-
arhtís handa presti á næsta stimri. Rætt
um ((Sam.”, að það væri nauðsyn og
skylda að auka vöxt iiennar og viðgang,
og lofuðu safnafiarfulltrtíar að vinna
að því. Rætt um afiganga i kirkjufje-
lagið; það mál var um stund sótt og
varið af kappi, og um siðir vísað frá
umræðum. Einnig voru þar mörg heim-
ilismál safnaðanna rædd.—Á sunnudags-
kvöidið flutti sjera N. S. Þ. hjer í bæn-
um fyrirlestur um Ltíkasar guðspjall.
Tiðarfr.r. llver dagurinn er öðrum
betri ogblifiari; í dag var 10 stigahiti.—
I næsta inánuði flytja þeir G. A. Dalmann
og Stephanson í btíð þá, er þeir hafa
keypt á Aðalstræti; er það rjett fyrir
vestan Manitoba banka.—Jón Hof er far-
inntil Watrrtown nieð skyldulið sitt, er.
gerir ráð fyrir að koma aptur með vor-
iuu.
alla þá erfiðleika, er sifiastliðið sumar
færði með sjer.—-Vegamálið liggur ntí
almenningi þyngst á hjarta, enda er það
óefafi stæsta nauðsynjamálið að svo
komnu.
Safnaðarmál má heita að sjeu í góðu
lagi. Á fundi, sem var lialdinn 25. þ. m.,
voru gerðir nýir samningar við prestiua
viðvíkjandi þjónustu hans framvegis.
Hann hafði áður látið í ljósi, að hann
kynni að fara burtu, og kom þá fyrst í
ljós, hvað hann er virtur og elskaður af
söfnuðum sínum.
Hinn 30. þ. m. hefur kvennfjelagið
ákveðið að hafa hlutaveltu í þeim til-
gangi, afi ágóðinn gangi til að borga
orgel kirkjunnar. Kvennfjelagið í sufi-
urbyggðinni ætlar einnig að standa fyrir
hlutaveltu 29. þ. m.
Hjer’á skólanum hafa verið 50 -60
börn i vetur.
GIMLI, MAN., 26. jan. 1891.
(Frá frjettaritara Heimskringlu).
GIMLT, MAN., 28. janúar 1891.
Hjeðan er ekkert að frjetta nema al-
menna vellíöan og flestir munu iifa við
óbilandi von um að Nýja ísland eigi
fagra framtíð fyrir liöndum, þrátt fyrir
Tiðarfar er og hefur verið i>að se*
af er þessum vetri einmuna gott, frost-
milt og snjóleysur, svo menn muna afi
eins einn vetur eins góðan, veturinn
1878.
Um tíma hefur verið hjer fremur
krankfellt; hefur einkum gengifi þungt
kvef, en þyngst hefur það verið á börn-
um; þó hafa fá dáifi enn og er ntí vesöld
þessi í rjenun.
Það hefur skilizt á frjettum tír Win-
nipeg, að hjer væri nokkurs konar hall-
æri i nýlendunni, en slikt mun mjög
orðum aukifi, því þótt menn lifi hjer ekki
i velsæld, þá munu fáir líða hjer af
hungri, eins og að sagl er, að opt beri
við meðal landa í liöfuðborginni.
Þafi mun satt, afi hart mun um pen—
inga og að efni manna aukist litt, en því
mun óliætt að neita, að menn lmfi ekki
í magann líkt og áður.
Kvennfjelagið efndi til samkomu
laugardaginn milli jóia og nýjárs, er það
stí eina skemmtisamkoma, sem haldin
hefur vorið á Gimli í vetur, enda var þar
all-margt fólk sainan komið. Þar var
leikið „Styrjöldin i Algier”, fremur dauft
leikrit, heffii ekki útlmnaður, sem var
vonum belri, bætt upp efuifi. Herra M.
J.Bjarnason las par upptvær sögur; önn-
ur stutt, en fremur lagleg, þótt sumt í
henni væri nokkuð fjarstætt, svo sem
söguhetjan Steinn, sem hló afi öllu, óx
upp hlægjandi, trtílofaðist hlægjaudi, sá-
unuustu sina liregðast sjer og giptast öðr—
um hiægjandi, stökk tír brtíðkaupi henn-
ar lilægjandi og fyrir klettanef í Winni-
pegvatn; en var frelsaður af annari
sttílku, sem hafði unnað honum, og strax
eptir hló liann og giptist svo þessari
sttílku h’ægjand'. Slíkt lyndisfar karl-
manna mefial í slendinga er næsta fágætt
eða jafnvel óhugsandi. Hin s igan var
helzt of löng til afi lesast upp á sam-
komu, enda kynja-saga og c kki ((spenn-
andi”. Á eptir þ-ssu var dansafi sem lög
gera ráfi fyrir.
Næstliðinn sunnud ig omliættaði sjera
>1. J. Skaptason hjer á Gimli, og lagði
tít af syndafallinn; fannst flestum eða öll-
um mikifi.um, hve vol lionum sagðist,
enda var ræðan skarpasta trtígæðis- og
sifigæðis prjedikun, þólt hvergi kæmi
fram í tienni hótun um kvalir i eldvell-
andi helvíti, og var þó afdráttarlaust
sýnt frain á afleiðingar syudarinnar sem
iliar, en náðinvar látin yfirgnæfa.
í gær var haldinn safnaðurfun lur
Gimli-safnaðar; voru þar lagðir fram
reikningar safnaðar og kirkju, kosnir
embættismerm og fleira. Siðan var þess
leitafi við sjera 51. J. Skaptason, hvort
hann mundi gefa kost á sjer til að veita
söfnuðinum prestsþjónustu framvegis.
Sjera 51. gerfii grein fyrir uppsögn þjón-
ustu sinnar við söfnuðinn og kvaðst
vera ftís til að þjóna lionum sem prestur
framvegis, ef söfnuðurinn væri ánægð-
ur með kennicgar sínar, og stæði í
skilum við sig með borgun fyrir prests-
verkin.
Margir ljetu í ljósi, að sjer likuðu
kenningar prestsins ágætlega, og vildn
engan annan prest hafa, svo lengi þeir
ættu kost á sjera Magntísi, og greiddi
fundurinn í einu hljóði atkvæði með því,
að ráða sjera 5Iagntís fyrir prest fram
vegis.