Heimskringla - 11.02.1891, Síða 3

I
IIKmSKm^dLA, WUftflPKO, MAN., II. FERBUAR 1891.
1 >omiiiioii oí* Cíiiiíida,
AWsjarðir okeypis fyilr
n
24MMMH)><)<K* cSíru
aí' hverti- og beitihi'Kli i Manitoba ojr \>st?iv Territórinnnm í Carmda ókfypis fyrir
Sandnema. Djúpnr ost frábærlega frjóvsamvir jari'vcmir, n*g« af vjitni osr skógi
og uieginhlutiim uúUegt járnbrautum. Afiakstur Uveitis af ekrutmi 30 bush., ef
wel er nmbúið.
a H I X U P lí J <» 1’ !** A M A H V, 1. T I.
i Rauðár-dalnbm, Saskatchewan-dalimm, Peace River-dainiun, og umhverfisiiggj-
aodi sljettlendi, eru f'eikna miklir flákar af áirætasta akurlandi. eugi og beitilandi
—Uinn viðáttumesti tláki i heimi aflítt byggðu iandi.
1 :i nd.
Ouneldir Mákar af koinnáiaalandi,
r r
IVIalm-iia ma
Gull, silfur, járn, kopar, salt, steinolía, o. s. frv.
loldivítiur pvi tryggður um alian aldur.
.í í ItN BRAUT F K V II A V I TIJ, 91 AFS.
'Cauada Kvrrabafs-járnbrautin í sambandi viK Grand Trunk og Inter-Colonial braut-
íruar mjnda óslitna járnbraut frá öllum hafnstöftum við Atlanzliaf í Canada til
Kyrrahafs. Sú braut liggur um miðhlut frjóviuima MtM»» eptir því endilöngu oe
um hina h'rikalegu, tignarlegu fjaliuklasa, norður og vestur af Efrá-vatni og um hiú
nafnfrægu Klettofiöll Vesturheims.
II e i 1 n !** ii» t loptsla g.
Loptslagið í Manitoba og NorSvesturlandinu er viöurkentit itið heilnæmasta i
Aineríkn. Hreinviðri og purrviðri vetur og sumar; veturini: kaidur, en bjartui
>og staðviðrasamur. Aldrei pokaogsúld, og aldrei fellibyljireins og suunurí landinu.
SAiIBAX DSSTJ /» RXIX í CAXADA
gefur hverjum karlmanni yfir 18 ára gömlum og hverjum kvennrnanni sem hefnr
fyrirfamiliu að sjá
1 O O ekrur :t V 1 a n cl i
alveg ókeypis. Hinir einu skilmálar eru, nð landuemi búi á ÍMiidinu og yrki pað.
Á paiiu hátt gefst hverjum inanni kostur á að verða eigaudi sinnar ábýlisjavðar og
'ajálfstieö ur í efnalegu lilliti.
1 S I. K X X U V R
i
X V
a. F, S li I R
'Manitoba og canadiska Norðvesturlandinu eru tni pegar stofnaðar í 6 stöðum.
2>eirra stærst er NÝ.TA tSLAND liggjandi 45—80 míiur norður frá Winnipeg, á
vestur ströud Winaipei'-vatns. Vestur frá Nýja ísiandi, i 30—85 mílna fjarlægð
'»r ALPTA VATXS-NÝl.ENÐAN. liáSuin pessum nýiemium er mikið af ó-
aumdulandi og báðar pessar nýlendur liggja nær Jiöfuðstað fvlkisins en nokkur
áinna. AHG TLE-NÝLENÍiAN er 110 mílur suðvestur frá Wpir., Þ/NO
VALLA-NÝLENDAN 360 mílur i norPvest-ur frá Wpir., QIPAPPkLLB-NÝ-
LENDAN um 20 milur sirSur frá Þingvalla-iiýlei.du, o.1 LfíEKTA- NÝI.ENDAN
tHB 70 mílnr norðnr frá Calgary, en um 900 míiur vestur frá Winnipeg. í síðast
döldu 3 uýlendunum er mikið af óbyggðu, ágætr. akur- <>g beitilm di.
Frekari upplýsingar í pessu efni getur liver sem vhi feugið með því að skriti.
uui það:
Thoias Benne
DOM. GOV'T. IMMIGIÍÁTION AGENT

15. I Baldwtnson, (Menzk'tr nmjtoðtnMðnr.)
. DOM. GOV’J' IMMl'iliATION OFEWEs
\T sxmi í|>á'|í;- -* '■ • CiJíi aiéitSví ♦
LANDTnKlJLOiiiOI.
Allar seetionir með jafnri tölu, neni''
■8 Og 26 getur liver familíu-faðir, eða
hver sein komin er yfir 18 ár tekið upp
sem h.-imilisrjettarland og forkaupsrjett-
artand.
ÍXXRITUX.
Fvrir landinu inega menn skrifa sig á
Þeirrf landstofu. er næst liggur landinu,
■3em tekið er. 8vo getur og sá er nema
yill 1 md, gefið öðrum umboð til þess að
innrita sig, en til þess verSur hann I>u's1
tfö t'a leyg auuaðtveggja innanríkisstjor-
ans í Ottawaeða Dominion [,and-umdoðs-
tnanusins i Wintiipeg. $10 þuvf að liorga
fyrir eignarrjett á landi, en sje það tekið
áður, þarf að bcrga $10 meirn.
SIÍVIIHRXAIÍ.
Samkvæmt núgildandi heimilisrjett-
ar lögum geta menn uppfyllt skyldurnav
nieð þrennu móti.
1. Með 3 ára ábúð og yrking landsins;
má þá landnemi aldrei vera limgur frá
landinu, eu 6 inánuði á hverju ári.
2. Með því að búa stöðugt í 2 ár inn-
an2 mílna frá landinu er wuinið var,
°g að búið sje á landinu í sæmilegii húsi
htn 3 mánufii stö'Suet, eptir a‘5 2 árin eru
liðin og írttur eu beðið er um eignarrjett
8vo verður og landuemi að plægja: á
fyrsta ári 10 ekrvir, og á öðru 15 og á
Þri'Sja 15 ekrur, ennfremur að á öðru ári
síe sáð í 10 eltrur og á þriðjaárií 25 ekrur.
3. Meft því að búa hvar sein vill fyrstu
~ árin, en að plægja á landinu fyrsta ár-
Jð 5 og annað árið 10 ekrur og þá að sá
1 Þær fyrstu 5 ekrurnar, ennfremur að
~yggja Þá sæmilegt íbúðarhús. Eptir að
2 ár eru þannig liðiu verður landnemi að
«yrja búskap á landinu ella fyrirgerir
hann rjetti sínum. Og frá þeim tíma
verður hnnn að búa á landinu í þatt minsta
ö mánuði á hverjuári um þriggja ára tíma.
UM EIOXARBIUIF
geta rneun beðið hvern land-agent sem
er, og hvern þann umboðsmann, sem send-
ur er til að skoða urabætur á heimilisrjett
arlandi.
En sex mánuðum aáiir e» landnerni
oiður um eignarrjelt, veröur luinn að knnn-
fferaþað Ðominion Land-umboðsmannín-
um.
LKIDBlílXIXOA UM IIOSÍ
eru í Winnipeg, að Moosomin og CJu'Ap-
Þelle vagnstöðvum. Á öllum þessum
etöðum fá innflytjendur áreiðanlegr leið-
beining í hverju sem er og alla aðstoS
°g hjálp ókeypis.
SElXXl IfFIMILISR.lKTT
getur hver sá fengvS, er hefur fengi'5 eign-
^rrjett fyrir landi sínu, eða skýrteini frá
bmboðsmanuinum um að hann hafi átt að
ta hann fyrir júnímánaðar byrjvn 1887.
ilm upplýsitipar áhrærandi land stjórn-
árinnar, liggjandi milli austurlandninæra
Manitoba fyikis að austan og Klettafjalla
áo vestan, skyldu menn snúa sjer til
A. M. BHSOESS.
Deputy Minister of the Interior.
BKÁTTT’S TOtlB OF THE WORLD.
Ex-Mayor Daniel F. Beatty, of Beatty’s
Celebrated Organs and Pianos, Washington,
New Jersey, has returned home from an ex-
tended tour of the world. Read his adver-
tisement in this paper and send for catalogue.
BlAffY
Denr 8lr:—W>
returned home
Aprll 9, 1890,
from » tour
iround the
worKJ, vlaltlnx
Europe, Aaie,
(Holy l.and), In-
dÍR, Ceylon, Af-
rlca (Egypt), Oce-
anicu, (lalandof
the Seas,) and
XVeatern Amerl-
ca. Yet In all
our groatj ourney
Of 86,974 mllea,
we do not retnem-
ber of hearing a
piano or an organ
aweeter In tone
t h a n Beatty'a.
Por we belleve
we have the
aweetest toned
Initrnmenta
nade at any
price. Now to prove to you that thla atatement ls
abaolutely true, we would llke for any reader of thli
paper to ordor one of our matchleaa organs or planog
and we wlll offer yon a great bargain. Particulare Pree.
Satlafactlon OUARANTKED or money promptly re-
funded at any time withln threo(3) yeara, wlth lntereat
at Sporceut. on either Plano or Organ, fully warranted
ten yearn. 1870 we left home a penniless plowboy:
to-day we have nearly one hundred thouaand or
Beatty’a orguns and pianos in use all over the
world. If they were not good, we could not have
sold so many. Could we! No, certainly not.
Each and every instruinent is fully warranted for
ten yeara, to be manufactured from the best
material market affords, or ready money can buy.
vina sinna, og að liann Björn sjálf
ur hafi fengið hvatir heiinan frá ís-
landi til að ferðast pangað í trúar-
boðsskyni.—Tilað sýnaað petta sje
ekki alveg tómar uppdiktur eða úr
lausu lopti gripið, setjum vjer hjer
lítinti part úr brjeti BjOrns til sjera
Jansons, eins og þaðstendnr í aSaa-
manden” No. 5 p.á. bls. 134:
uJog har faaet. . .. fra Island. . ..
Anniodninger om at komma did. Is
land er tiu i en Overgangsperiode
fra Lutherdoiiinien til Unitarismen.
M. Eiriksons og B. Gunlög .ens Aand
gaar igjen og spöger. ... Jeg har
faaet meget opimintrende Breve frá
tnin gamle Skolekammerat Eirik
Magnusson i Cambridge, England.
Han vil forsöge at iuterressere sine
Venner Martineaus Familie for Sag-
en”.
Vildi hr. B. P. gera svo vel að
lofa ufó!ki” að vita, hverjir f>að eru
heitna á íslandi, hvort það eraðeins
eiun maður eða pjóðin í heild sinni,
sem er að gerast sólgin i að heyra
hann prjedika Unitarismus J>ar í
land<; og f>ar næst væri fróðlegt að
fá að vity, hvort hr. E. Magnússon
er sjálfur únitari, eða hvort liann
ætlar að kenna öðruni, án f>ess að
hafa eigin sannfæringu fyrir mál-
efuinu. Ok- enn freiriur, hvað pað
er, sem aðallega sýni, að íslending-
ar heitna sje að kasta lútersku
trúnni og snúast að Unitara-kenn-
ingum.—Það er og í brjefi Björns
til Jansons tilfært dálítið atriði, sem
mjer f>ykir koma undarlega við, f>að
er, að Björu segir, að enn sje ekki
kominn tími til að eiulurbæta trú-
arástaridið lijer i Winnipeg, uog jeg
sje ekki” segir hann, uað |>að geti
gert verulegt gag" á meðan áhang-
endur málsins eru ekki færir 'um að
styðja J>að með fjárframlögum”.
(.Tegsynes heller ikke, at det kan
gjöre synderlig Gavn, saa længe
Medlemtnerne ikke ere í Stand til at
give nogen Pengeunderstöttelse).
Er f>á ekki trú f>essi eða trúboð
neins virði fyrir f>á, sem aðhyllastf>að,
heldur einungisfyrirtrúboðann sjálf-
an, og f>að f>ó f>ví að eins að hann fái
ómakið vel borgað? Er trúin sjálf-
nm honum J>á ekkertandlegthugðar-
mál heldur?
Jeg vonast eptir fáorðum skýrum
svörum upp á f>etta mál, til J>essað
vita framvegis, hvort pað er nokkur
slægur í að vera jeeðlimur” pessa
umóralska” trúarflokks, [>ar jeg enn
f>á er
Ekl'i-unitari.
j Orion, er hann keypt hafði af hendi
konungs af Adser Knútsen kaup-
manni með öllum farmi; hugði.hann
að
j>»ð leyfisbrjef, er Knútsen hafði
fengið fyrir skipinu skyldi duga;
hafði liann og á skipi göfugan mann
einti skozkan, er tekinn hafði ver-
ið með konu og börntm á ferð í
Noregi og haldinn njósnarmaður,
en síðan iaus látinn; vildi greifinn
fiytja mann pentian til staðarins
Leith á Skotlandi, svo ef að leiðar-
brjef hefði eigi fengizt, skyldi pó
skipið að siðaðra pjóða rjetti, fá ó-
hindrað aptur að hverfa til hafnar í
Noregi, paðan pað lagði út; byrjaði
peim til Skotlands; mættu peim vík-
ingar og ljetu pá fara óhindraða,
er peir heyrðu að peir ætluðu til
Skotlands. í Leith var leiðarbrjef-
ið skoðað, en eigi gátu tollheimtu-
menn trúað, að sá sem að vera
sagðist Knútsen k'iupmaður væri
pað víst. t>ó var skipinu sleppt,
rná ætla pað væri fy'rir milligöngu
eðaltnannsins, er pangað var fluttur
úr Noregi. Þá skipið Orion var
komið unlir Hjaltland, veitti pví
herskip eitt eptirför með skoti og
för greifans var tálmað með pví að
bátur var óðara sendur að kaupfar-
inu, mest pess erindis að sjá brjef-
land yfir ísland, og fá pað til láns,
að vita hvar Bessastaðir væru. Bóni
hjet stýrimaður á Orion; Ijet haun
pegar af heudi landmynd forna hol-
lenzka, er vísaði Bessastaði á Aust-
fjörðum; var pað saman tekið ráð
hans og greifans, er fyrir hvern mun
vildi fyrri verða út hingað en brezka unff s,nn-
skipið, pá hann spurði, að fyrst ætti
pað að fara til Færeýja og paðan
til íslands. Hi nu enska skipinu, er j
Rover hjet og h. fði 20 fallbyssur á
borðuin, stýrði kapte>nn sá Jón
Fransisis Nott hjet, og síðar skal
getið.
Bótólfsmessu, eður hinn 16. júní
mánaðar,— fyrirpví að engar varnir
voru fyrir af hendi Dana,—- að pegn-
ar Breta konungs mætti skipta við
jslendinga, meðan á styrjöldinni
stæði, en skyldu pá meðan hjer
væru við land hlýða landslögum og
rjetti. Var slðan kyrt uin hríð. En
litið óx verzlan Breta; pó var pað,(
að lestir komu norðan, en færri að
austan, og bagaði Breta pá mest
vöru-skortur. Ljet Nott út síðan á
haf, og er hann úr sögunni. Ber
n'
ú og annað til tíðinda.
IX. kap. Útkoma Feips; hefst riki
Jörgens.
Fáum dögum síðar en Nott var
braut sigldur, eður hinn 21. dag
júlímánaðar, tók skip pað engelskt
land í Reykjavík, er hjet Margrjet
Anna, vopnað með 10 eða 12 fall-
byssum á borðum; var á pví sjálfur
eigandi pess, Samúel Feleps frá
Lundunuin, ærið gjörfilegur álitum,
kaupmaður all-auðugur. Á pví var
og Jörg-’n Jörginson, er áður var
nefndur. Spurðu peir brátt hvað
fram hafði farið, áður peir kæmi
út, og má ætla, að peir á milli
báru hölluðu heldur á greifann;
vildi hann og að öllu hindra kaup—
verzlun Breta, utan að gæta pess,
livað af mætti leiða, eptir pví sem
pá við vissi. Mátti pað kalla van-
gá mikla, er hann vissi, hve van-
afla Danir voru pá, bæði að verja
lsland og reiða pað; og pað pótt
honum gengi trúleikur til við kon-
Hjelt Felps nokkra daga
Nú verður að geta jafnframt
Magnúsar Stepensens konferenzráðs,
er á veturvist var í Björgvin í Nor-
egi; fekk hann par kaupmenn til
að senda kaupfar út hingað; lagði
pað út hinn 16. dag marzmánaðar;
átti útivist skainma og kom hingað
annan dagpáska, og meðpví Magn
ús í^tepheiisen; en er greifinn tók
land i Reykjavík, frá hann kaup-
skap Breta og vildi pegar banna;
en fyrir meðalgöngu maiina peirra
kyrru fyrir og vissi enginn hvað
hann ætlaðizt fyrir og eigi affermdi
hann skip sitt. En pá varð pað
hinn23. dag júní mánaðar, að eng-
inn vissi fyrri til en 12 menn vopn-
aðir fóru á land; voru fyrirliðar
peirra Felps, Jörgin og I.áston
kapteinn skipsins; óðu peir að húsi
greifans og handtóku hann; sögðust
peir hafa skyldu liann í haldi á skipi
sínu, en áður leyfðu peir honum að
innsigla hús sitt, en er greifinn var
færður í bátinn, hlupu íslendingar
nokkrir og vildu ná greifanum; er
talinn fyrir peim verið hafa Magnús
Bergmann Ólafsson, bróðir Bjarnar
Olsens á Þingevrum oo- liræðra bans.
en greifinu bannaði pað með öllu;
varð og mönnum hverft við og
hvað pýða skvldi; varð
EX-MAYOR DAMlBli T. BBATTY.
From a FhotoKraph taken ln London, 1
Bnglaud, 1889.
Church, Chapel, and Par.
ORGANS piínos
_____ Upn
Beautiful V_____ _____
I day or Holiday Presenta.
rr Catalogrue Free. Addrea»
Hon. Daniel F. Beatty,Washington, New Jersey.
Wedding, Birth.
Pne
Selja bækur, ritföng, og frjetta-
blöð.
Agentar fyrir IIuttenckn-kIæða-
sniðin alpekktu, beztu klæðasnið,
sem tii eru.
Frrgiison éi <'<». 108 Main St„
Wmiii,

HÚ8BÚNAÐAKSAH
Market St. - - - - WinnijH'g-
Selur langlum ódýtara en nokkur ann-
ar í öllu NorSvesturiftnditiu. Hann hef-
ur óendanlega mikið af ruggr stólum af
öllum terundum, einnig fjarska fallega
niuni lyrb'. stásstofur.
€. lí. WILSOX.
,Teg stó'S á morgni Æ hárri heiðar-brúu
og horfði on’á blómi vaxin túu,
þá sól upp rann frá legi ljúf í geiininn
og ljetti nætur-þunga vítt um lieiminn.
Hún skein svoblitt ft laufl skreyttan lund,
er laugað hafði dögg um nætur-stund,
og vakti þá af værri morgun-kælu
upp vorsins líf ft móti geisla sælu.
Jeg heyrði fugla fagran morgun-klið,
er flugu upp úr laufi skreyttum við;
jeg heyrði langt í fjarlægð fossa ómiun,
er fjell afi eyra jafnt við svana hljóminn.
Jeg heyrði söng; í sama bili leit
jegsvása mey á blómi skrýddum reit.
Húu sat þar fðlleit sveipuð geisla-hjúpi,
en söknuð bar í hjartans innsta djúpi.
Af augum hennar fjellu fögur tfti
fram þau leiddu hjartans djúpu sár,
því æskan öil var hjúpuð harroa blæju
og hjartað rænt var sinni lífsánægju.
Og vítt um foldu sólarbjarminn sveif
ineh sunnan -blæ og dögg af jörðu lireif
og speiglattist í hennar hreinu tárum
sem heiðskýrt lopt í ratusins tæru bárum.
En ekki gat hann sefað svanna brá,
er silfurbjörtu tárin linigu frá,
þat! getur ei nema guðdóms vonarvarmi
því veika lijarta stýrt frá lífsins hanni.
Pdll Magnússon.
vissu ei
er leyft höfðu kjiup við pá söknm petta drottinsdag pá fámennt var í
neyðar, Frydenbergs fógeta og ís- Reykjavík, en votviðri á og lítt
sóttur kaupskapur. ÍSama dag var
og Orion, skip greifans, tekið par á
höfninni. Hófst nú hið óvirðulega
ofurvald Jörgins í Reykjavík, og
var pann hinn sama dag öllutn birt
liíbýla-fangelsi og skrá ein upp fest,
er svo sagði, uað öllum skyldi yfir-
ráðum Dana vera iokið á íslandi”,
og skömmu síðar önnur; kallaði
hann petta Uauglýsing”; voru pær
fyrst ritaðar á Dana tungu og siðan
leifs assessors, er stiptamtmanns-
valda gætti í brottveru hans, pá
varð eigi af \ erzlunarbanni um sinn.
Þegar á eptir greifanum koin Nott
kapteinn skipi sínu á Hafnarfjörð;
hafði pó farið til Færeyja og síðan
tafizt við Austiirði að leita Bessa-
staða, og par mönnum á iand skot-
ið, að spyrjast fyrir um pá. Hann
var á gangskipi miklu, pví allt var
pað eirslegið neðati að sjóináli.—
Savinak sá áður var getið og Mit- j út pýddar á íslenzku og prentaðar
chel úr Reykjavík, brezkir báðir, j á Leirá að Magnúsar Stephensens,
fóru pegar á fund landa sinna og eður með hans leyfi; heitaðist hann í
greindu hið ljósasta frá verzlun ] peim, að taka allar konungs eignir
Breta, frá nýjári allt pangað til; J undir sig; aðpví búnu braut Jörgin
kaupa
höfðu fáir koinið til kaupa pann
tíma, sem vænta var, því eio-i var
1 I P
pá enn ma'kaður kominn, er hefzt
fyrst síðarla í júnimánuði og varir
rúman mánuð. En pað vita menn
eigi, hvað af komu Notts nnindi
ieiða, nema pað hefði að borið, er
nú skal greint. Daginn eptir að
itinsiglið frá stiptamtsmanns-stof-
unni og flutti sig í liana; Ijetust
peir Felps vilja taka landiðallt und-
ir sig og ráða kaupskap ölluin á
pví; hngði alpýða mörg að víst
mundi pað gjört að ráðum Breta-
konungs; er og að sjá sem pað
tældi suma valdsmenn. Tók Jörgin
ISLENZKIIl SÖG UÞÆ TTIlt
—EPTIR —
GÍSLA KONRAÐSSON.
I. .
S A G A
JöKUNDAK .1ÖRUNDARSONAR
EÐA JOIiGINS ÞÁTTUR.
VIII. kap. Útkoma greifans og fram-
ferði Notts.
Detta vor ljet og í haf frá Noregi
Friðrik Trampe greifi á skipinu
Nott var koininn, ljet Trampe greifi nú að gegna stjórnarráðum. og hóf
'ið fram fara pví, sem liann hafði
hótað, að upp taka konungs fje og
Dana, par hann fekk pví við komið.
Ærið gekk honum stjórnin skrykkj-
ótt, pví ærið hafði hann við að snú-
ast; er sagt að stundum vildi hann
ráða einn öllu, en er störfin preyttu
hann, vildi hann fá stiptaintmanns-
dæmið öðrum, að ljetta af >^er, "og
kallaði til pess ísleif assessor, en
hann synjaði pverlega, og ljet hann
liafa jafnlítið vald til að veita sjer
pað, sein sig aðpiggja pað; reiddist
Jörgin pá og hótaði honum hörðu;
hafði pað og borizt, að ísleifur vildi
safna liði og steypa veldi hans, pótt
og Kúfótur sýslumaður festa upp
við búðardyr Bjarna kaupmanns
Sigurðssonar í Hafnarfirði bann hon-
ungs að verzla við Breta, eg dauða-
refsing við lögð. Tók Nott heldur
við pað að grána í skapi; en eigi
vitum vjer sann á að segja, hvort að
bannskrá sú var uppfest i Reykja-
vík, pó að likindnm hafi par með
fullu banns-atkvæði anglýsing pessi
birt verið. Við pað hjelt Nott skipi
sínu á Reykjavíkur-legu, og greifi
Bóni stýrimarin liöndum á skipinu
Orion og reirði hann síðan í dróma
við stórmastrið á skipi síuu utn fuil-
an sólarhring; var pað fyrir vjel
hans um landmyndina. eu sleppti
honum síðan. Fór Nott og með
vopnuðum niönnum nokkrum á iand
í Reykjavík og var pá all-reiður;
heimti hann Trarnpe greifa til tals
við sig, og kærði pað, hve illa Bret-
um var goldið, er peir flytti hingað
vörur með friði og vildi eiga kaup
við landsmenn, pá Danir viidi eigi
láta minna gilda en liflát kaup við
pá; hótaði öllu hörðu og að skjóta
á Reykjavík, ef svo búið stæði.
Kom pá svo, að greifinn neyddist
við hann að semja deginum fyrir
pað væri ei sennilega svo mælt, en
liðs bað hann menn að verjast hon-
um, ef hann vildi taka sig. Framli.
—eða—
CORA ILI I »1 -III.
(Snúið úr ensku).
10. KAP.
Eptir að Ágústus haftSi lesið grein
ma á enda—grein, sem skar hjarta Coru
eins og tvíeggjað sverð— leit hann upp
úr blaðinu og til hennar þar sem hún
sat lijá Gilhert og ljet sem hún væri I
kappræöu við sessunaut sinn. Ágústus
þóttist sjá að þetta hafði enga þýðingu
haft, fleygði svo blaðinu reiður. ,And-
sk-----sjálfur!’ hugsaði hann. ,Er þá
enginn vegur til að auðmvkja hana? Og
hann, þessi Englendingur er við hliíina
ft henni, stimamjúkur eins og væri hún
drottning. Þ,r5 gerir ekkert! Minn
tími kemur!’
Svo fór hann inn í káetuna og með
honum fjöldi kunningja og fylgifiska, er
fylgdu með i stað hans af því hann var
einn ríkasti bóndinn í Louisiana. Meðal
þeirra var Silas Oraig og lionum fylgdi
aptur Bowen er á stuttri stund hafgi-
spilað af sjer handfylli af silfri og vildi
nú fá meira hjá Craig.
Þilfarið var þá nærri autt og þau
Gilbert rg Cora sátu svo fjærri þeiin
fáu er eptir voru, að enginu heyrði til
þeirra.
.Segið mjer, Miss Leslie’, sag5i Gil-
bert, hvernig á því stóð að þjer hindr-
uíiuð migí að hegna þessuiú manni eins og
hann haf*i verSskuldað? Hvers vegna
neydduð þjer mig til að sitja þegjandi
lindir öðru eins?’
(At' því að jeg vildi ekki sjá yður
andæfa því, sem í Louisiana er álitinn
rjettlátur fordómur. Jeg fyrirgef þess
vegna Ágústusi, eins og jeg fyrirgef
Aðalheiði systur hans, sem eitt, sinn var
vinkona mín’.
,Æ, talið þjer ekki tun hana, Miss
Leslie! Fyrirlitning inín....’.
<Nei, Mr. Margrave’, tók Cora fram
í. ,Þa5 eruð þjer sem misskiljið breytn-
ina. Þjer eruð ókunnugur og jeg er
hrædd um að hin göfuglega breytni yðar
í dag vinni yður ógagn, að því er snert-
ir álit laudsmanna í Louisiana. Y’ðar
pláz er ekki hjer, við hliðina á mjer,
áttungnum, heldur er y kar rjetta sæti við
hliðina á Aðalheiði Horton, tíginboriuni
dóttur Evrópu-foreidra’.
,Ef ættgöfgi ber að inæla eptir flug-
hæð andans, þá er jeg hræddur um að
þjer, en ekki Miss Horton, eigið metS
rjettu titiliun: tígiuborin'.
,Þjer svíkið sjálfan yður, Mr.
Margrave. Aðalheiður hefur gott hjarta
að geyma og jeg veit að h'enui fellur
illa að vinðtta okkar skyldi verða þann-
ig endaslepp. Framar öllum ættu? þjer
og að fyrirgefa henni’.
.Jeg?’
.Já’, svaraði Cora og leit undan tii-
liti Gilberts, en hjelt áfram. ,Því að á
meðal liennar mörgu dýrkenda á Eng-
landi, bar luín hlýjan hug baia til eins.
Vitið þjer vi5 hvern jeg á?’
,Nei, Miss I.eslie, nje heldur kæri
jeg mig um að vita [m5, því að me«al
ungu stúlknanna er prýddu kveðju-sam-
sæti hennar, var ein, og aðeins ein, sem
að því er mínar tilfinningar sneitir bar
af öllum öðrum eius og sól af stjöin-
unnm. Vitið-pjer við hverja jegá?’
Cora svaraði engu, en blóði'S hljóp
út í kinnar hennar <>g litaði vangana og
hálsinn.
jSjáið þjer til’, hjelt Gilbert áfram og
opnaði myndabók sina. .Miinið þjer
eptir blómknappnum. sem þjer skilduð
eptir veizlukvöldið á borði I forstof-
unni? í miðju knappsins fann jeg
þetta litla hlá-blóm, sem við Englend-
ingar köllum: (Gleymdu mjer ei’, Það
er visnað nú. Getið þjer fyrirgefið
þeiin, sem hnupla'Si því?’
O, Mr. Margrave! atliugið’, sagtti
Cora biðjandi og roðinn úrkinnum henn-
ar hrarf og hún var nú föl eins og nár.
(Eitt orð talað í gáleysi getur orsakað
nieira illt, en þjer getið gert yður grein
fvrir. Jeg ákalla drenglyndi yðar og
vona að þjer viljið ekki bæta nýrri sorga-
byrði á hjartasem er nærri brostið. Hvað
segir þetta blóm? Það, að á þess stuttu
lífstí'5 átti Cora Leslie marga vini.
Blómið er visið og eins og þa5 eru von-
ir lífs iníns fö]na5arog fallnar’.
(Nei, Cora, nei. Blómið hefur bara
eina sögu a5 segja—þessa: Jeg elska
Þigl’-
(Mig!’, sagðiCora og titra5i af geðs-
hreifing. (Gleymið þjer þá hver jeg er,
að jeg erdóttir þræls?’
,Jeg gleymi öllu nema því eina að
jeg elska þig!’
(Veiztu þá ekki að í þessu landi
þykir það svívirðing, að hei5ra afkvæmi
svertingja með ást. Sú skömm sem
mjer fylgir ættarinnar vegna festist þá
einnig við þig’.
Framh.