Heimskringla - 22.04.1891, Blaðsíða 3

DOMINION OF CANADA.
Mtjornnr-tilwkipnn.
Af Honorable Edgar Dewdney, aðal-
umsjónarmanni Indíánamála.
Með keeðju tilaUrn, eem þetta kunna
<ið ejd, eða eem það cð einhverju leyti
kann að koma við.
Þar e'Ssvo er me'i'al annars ákveSið í
tögiun frá Catiad* bingi, nefnil. 5 43.
kap. af hlnumyflrsko'SuÖu lögum Cana-
•da rikis, er ne'nast uLög viðvíkjandi
Indiánum”, aS yfirumsjonarmaður Indí-
ána-málanna megi, hvenœr sem hann á-
lítur pað pjóSinni til heilla, meS opin-
'berri auglýsingu fyrirbjóSa, aS nokkritm
Indíána í Manitoba fylki eða nokkrum
hluta pess, sje selt, gefitf eða á nokkurn
hátt látlnn fá nokkur tilbúin skot e?a kúlu
■akot (fixed ammunions or ball eartridtre),
og hver sá sem þctta gjörir eftir að slíkt
hefir verið bjtnnaS með auglýsingum, án
«kriflegsleyfis fráyfirumboðsmanni Iudí
ánamála steti allt að tvö hundruð dollara
sektum eða 6 mán. faneelsi, eðasektum
ogfangelsi, sem K> ekki yfirstigi $200,
-sekt eða sex inánaða fangelsi eptir geð-
'Jótta rjettar pess 9em tnálið er dæmt i.
Kunnugt gerút: afljeg, hinn ofannefndi
Hon. Edgar Dewdney, yfirumboðsmaður
Indíánamálanna álítandl bað pjó'Sinni til
Sieilla, og tiie'S lili'Ksjón af opinberrl auglýs
ingu um sama efni, dagsettri nítjánda dag
ágúst 1885, auglýsir hjer með, að það er
aftur fyrirboðið, að selja, gefa eðaá
nokkurn anuatiu hfitt láta af hendi við In-
•díána í Canada Norðvesturlandinu (the
North-West Territories of Canada) eða í
mokkrum hluta pess, nokkur tilbúin skot
eða kúluskot; og nær þetta forboð til og
gildir um Indíána í Manitóbafylki. Sjer-
hver sá sem án leyfis frá yfirumsjonar-
manni Indíánamála,gefur,selureðaá nokk
urn annann hátt lætur af hendi við Indí-
ána í Canada Norðvesturlandinu, eða i
nokkrum hluta pess nokkur tilbúin skot
•eða kúluskot, mætir hegningu peirri sem
ákveðin er í ofangreindttm lögum.
Þessutil staðfestu hef jeg ritað nafn
initt á skrifstofu minni í Ottawa 27. jan-
'úar 1891. '
EDGAIi DEWDNEY,
aðal-umsjónarmaður Indíána-mála.
» MHSKKIXGLA, WIXXIFKtj HAK., «2. APRIL 1*1*1
Domiiiion oí* Canada.
ir
is íyrSr iljonir manna
200,000.000 ekra
af hveiti- og beitilandi í Manitoba og Vestur Territónunum í Canada ókevnls fvrlr
landneina. Djupur og frábærleira frjóvsamur jarðvegur. næe"S af vatnfoe- skó.d
»rssssr ***—«• óhlzxz ars
I H IX II FRJOVSAJIA RELTl,
t Rauðár-dalnnm, Saskatchewan-dalnum, Peace River-dalnttm ov umhverfi«iitrn-i
Hnhd nS Je^di’ en‘ fle-i|k.n-a ™íklir fll’lkar «f ágætasta akurlandi’. eugi 0g beitiláudi
—htnn viðattumesti flaki í heimi af lítt byggðu landi. 8 s Deuuauai
r f
Malm-nama land.
Gull, silfur, járn, kopar, salt, steinolía, o. s. frv. Ómældir flákar af kolanám tlandi-
íldtvrSur þvt tryggður um allan aldur. Koianamalandi,
JARSÍBRAIIT FRÁ HAFI TIL IIAFS.
Canada Kyrrahafs-járnbrautln í sambandi vi« Grand Trttnk og Inter-Colonial hrai.t
irnar mynda óslitna járnbraut frá öllum hafnstöðum við Atlanzhaf Í Canada til
Fvyrrahafs. Su braut ltggur um miðhlut ftjóveama heltinns eptir hví endilöntru ov
um hina hrikalegu, tignarlegu fjallaklasa, norður og vestur af Lfra vatni ov um hb
nafnfrægu Klettafjöll Vesturheims. auu og um hit.
H e i 1 n æ m t I o p t s 1 u « .
Loptslagið í Manitoba og NorKvesturlandlnu er viðurkennt hið heilnæmasta i
Amertku. Hreinvtðri og purrviðri vetur og sumar; veturinn kaidur en biartur
ogstaðviðrasamur. Aldrei þokaogsúld, ogaldrei fellibyljireinsogsunnaHlandílu
raannrjettinda, að sá sem við menn skipt-
ir, skuli hafa frelsi til að setja sig í skuld
pegarhouum þvkir hæfa eða henta, og að
láta vera að setja sig í hana, peear
honuin þykir pað hæfa eða lienta betur.
Þessum rjetti er Iandssjóður sviptur.
Ilann er rekinn blint í síauknar skuldir
með pví, að vera neyddurtil að gefa út
stoðugt aptur innkeypt skuldabrjef sin,
því ef hann ekki gerði pað, þá gæti
hann ekki borgað gjöld sín. Þetta væri
nátturlega ekkert voðalegt í sjálfu sjer,
ef þeirrar grundvallarreglu væri gætt,
sem gætt er við alla alsherjarsjóði þjóða,
sem ærlega er stjórnað, og lartdssjóði’
væru fer gnar tekjur til að standa fyrir út-
gáfu skuldabrjefannn: því reglan sem als-
herjarsjóðum er stjórnað eptir, er þetta:
að þeir borgi ú t g jö 1 d sín með tekj-
u m sínuin.
ll
SAJIBA.\IWSTjÓrxL\ I CAXADA
&mUíuTðs]‘áImanniyflrl8ára gðm‘Um °S hverjU,U kveuumauui sem hefur
1 Cí O ekrur al" 1 a n di
•tlveg ókeypis. Hinir einu skilmálar eru, að landnemi búi á landinu og vrki hað
A þann hatt gefst hverjum manni kostur á að verða ebuindi sinrm- ^ ð’
sjálfstæður í efnalegu lilliti. veroa eiganai slnnar abylisjarðar og
ISLEXZKAR SíÝLEXBlIR
Manitoba og canadiska Norðvesturlandinu eru nú heirar stofnaðar í «
Þeirra stærst er NÝJA ÍSLANÐ iiggjandi 45-80 mílur norður frá wf 1 Um'
vestur strönd Winuipeg-vatns. Vestur frá NV’ia fsb i.m í so áa ,n'. TP?g’ £
er ALPTAVATNS-N trTsruA ar V-7, 19muui,_i rfO—3o milna fjarlægð
I / baðum pessum nýlendum er mikifl a
rzeirnj n * ^DAJV260 milur i norðvestur fra Wpg., OU’APPKi) E-JVV
uni u“Iur 8U,Sur fra Þingvalla-nýlendu, og .4LREllT4- XÝÍRN!) I V
um 70 milur norður frá Calgary, en um 900 mílur vestnr frVwiíi:,,., LLKUAN
töldu 3 nýlendunum er mikið af óbyggðu, ágætu akur- og beitilandk g’ sid&st-
um þFaðe:karÍ UpplýsinSar 1 Kssn efni getur hver sem vill fengið með pví að skrifa
Thomas Benneíí.
VERZLAU MEÐ ALLSKONAR
AKURYRKJU-ÁHÖLD.
Er mjög glaður að sjá alla bændur,
som koma til Calgary, heimsækja sig til
að skoða vörur sinar. Og gefur upp-
Hýsingar viðvíkjandl landtöku o. fl. Mun-
að eptir merkinu.
A. Harris, Son & Ca.
Wm. Maloney.
Eda
DOM. GOV'T. IMMIGRATION AGENT
13. L. Baldwinson, (Islenzkur utnboðsmaður.)
Ð0M- GOV'T IMMIGHATION OFFICES.
X\ miiipeg, - - - Canada.
Þessu er allt öðruvísi hagað með
landssjóð, hannerlátinn fá 'ekjursíoarað
megin þorra í eigin skuldabrjefum sín-
um, hann er látinn takatekjur, sem hann
áað fa frá öðrum undir sjálfum sjer; er
þýðir nátturlega, að hann er sviptur tekj-
unum. En hvernig á sá sjóður að stand-
ast, sem allt «f er að borga skuldabrjef
síu og ekkert eptirlit hefir á pví, hvort
hann nokkurntíma fái það inn í pening-
um sem fyrir skuldabrjefunum á að
standa? Sjá ekki allir hve stýrislaus ó-
stjórn slíkt er?
Ln hefði nú G borgað ríkissjóði ávís-
uuina með peningum, hvað varð þá of-
an á? Það, að 100 kr. hans fóru inn í rík-
issjóð, sem þannig var löglega borgað á-
vísunin, og að viðskipti G og ríkissjóðs
snertu hvergi landssjóð, freinur en þó
viðskiptin hefðu farið fram út í Kína,
að því undanteknu, að landssjóöur iofaði
100 kr. ríkissjóðs að liggja í hirzlu hjá
sjer, þangað til eigaudinn vitjaði þéirra.
Álunurinn er blátt áfram þetta, að í
fyrra tilfelliuu borgarG föt sín með ávís-
un á peninga landssjóðs, í síðara tilfell-
inu borgar hann þau með eigin pening-
um. Landssjóður tapar því 100 kr., því
hann borgar fyrir annan mann það, sem
hann sjálfur fær aldrei neitt fyrir.
Cambridge, 2. febr. 1891.
Eíríkur Magnússan.
HVERS VEGNA ERU KONUR HÆTT-
AR AD SKRIFA I BLOOIN?
Járnsmíður. Járnar hesta og_allt því
=nm líkt.
•Tolin Alexander.
CAVALTER, NORTH-DAKOTA.
K. E. Hebert
Verzlar með vanalegar vörur, sem búðir
silmennt hafa út á landi, svo sem mat-
vöru, föt og fataefni, skófatnað o. fl.
CaA-alter, Xort li-Daknta.
Hestar seldir, keyptir og þeim skipt.
Bain & CO.
Atlantlc Avenue,
CALOARY, ALTA.
Ttie Nicollet Boiise.
Ágætasti viðurgerningur, fínasta hús-
rúm með hentugum útbúnaði; vin og
vindlar af beztu tegund; allt ódýrt.
r.O'Connor, 209 Market. street.
WIMIPEií, MAXITDBA.
Calgary Herald.
Stærsta bezta og alþýðlegasta blað í
Norðv.landinu. Viku-útgáfa; er 28 dálk-
ar og hefur inni að lialda bæði myndir
og allar lielztu frjettir úr Calgary og Al-
berta.—Alberta er hið bezta fjárræktar-
og búland í öllu Norðv.-landinu.
Blaðið kostar að eins $3 árg.
Calgary Herald Publishing Co.
ATIIUGID!
Sparið peninga, með því að flegja ekki
Litaræflum, seljið þá heldur R.
^Hirajjy, Cor. of King & Duflerin St.
Hann borgar hæsta verð fyrir ullarfata-
ræfla; fyrir 100 pd. af stórgerðu járna-
rusli 50cts., smá-járnarusl 20cts. 100 pd.;
kopar 5 cts. pd, pappírsrusl 40 cts. 100
l>d.;kaupireinnig flöskuraf öllum sortum.
UAXBToKU-JLOGIX.
Allar sectionir með jafnri tölu, nema
8 og 26 getur hver familíu-faðir, eða
hver sem komin er yfir 18 ár tekið upp
sem heimilisrjettarland og forkaupsrjett-
arland.
IXXRITUX.
Fyrir landinu mega menn skrifa sig á
þeirri landstofu. er næst liggur landinu,
sem tekið er. 8vo getur og sá er nemá
vill land, geflð öðrum umboð til þess að
innrita sig, en til þess verður hann fyrst
að fá leyfi annaðtveggja innanríkisstjór-
ans í Ottawaeða Dominion Land-umdoðs-
mannsins í Winnipeg. $10 þarf að borga
fyrir eignarrjett á landi, en sje það tekið
áður, þarf aö' borga $10meira.
SKYLDITRMR.
Samkvæmt núgildandi heimilisrjett-
arlögumgeta meun uppfyllt skyldurnae
með þrennu móti.
1. Með 3 ára ábúð og yrking landsins;
má þá landnemi aldrei vera lengur frá
landinu, en 6 mánuði á hverju ári.
2. Með því að búa stöðugt í 2 ár inn-
an 2 mílna frá landinu er numið var,
og að búið sje á landinu í sæmilegu húsi
um 3 mánuði stöðugt. eptirað 2 árin eru
liðin og áður en beðið er um eignarrjett
Svo verður og landnemi að plægja: á
fyrsta ári 10 ekrur, og á öðru 15 og á
þriðja 15 ekrur, ennfremur að á öðru ari
sje sáð í 10 ekrur og á þriðja ári í 25 ekrur.
3. Með því að búa hvar sem vill fyrstu
2 árin, en að plægja á landinu fyrsta ár-
ið 5 og annað árið 10 ekrur og þá að sá
í þær fyrstu 5 ekrurnar, ennfremur að
byggja fá sæmilegt íbúðarhús. Eptir að
2 ár eru þannig liðia verður landnemi að
byrja búskap á landinu ella fyrirgerir
hann rjetti sínum. Og frá þeim tíma
verður hann að búa á landtnu í það minsta
6 mánuði á hverju ári um þriggja ára tíma.
UM EIGWBBBJKI
geta menn beðið hvern land-agent sem
er, og hvern þann umboðsmann, sem send-
arlancr'1 skoða umbætur a heimilisrjett-
-®n 8ex mdnuðum aður en. landnemi
oiðurum eignarrjett, verðtir hann að knnn-
geraþað Dominion Land-umboðsmannín-
um.
L£IDBEIYIYGA IIRRUB
eru í 'VVinnipeg, að Moosomin og Ou’Ad-
pelle vagnstöðvum. A öllum þessurn
stoðum fa innflytjendur areiðanlegr leið-
beining í hverju sem er og alla aðstoð
og hjálp ókeypis.
SEIXXI HEIMILI.SR.IETT
getur hver sá fengið, er hefur feugið eign-
arrjett fyrir landi sinu, eða skýrteini frá
umboðsmanninum um að hann hafi átt að
fá hann fyrir júnímdnaðar byijun 1887.
Um upplýsingar áhrærandi land stjórn-
arinnar, liggjandí milli austurlandamæra
Manitoba fylkisað austan og Klettaíjalla
að vestan, skyldu menn snúa sjer tii
A*. M. BlTRttESS.
Deputy Minister of the Interior.
BEATTT’S TOUB OF THE WOBLD. ^
Ex-Majror Daniel F. Beatty, of Beatty’s
Leiebrated Organs and Pianos, Washington,
JterSey’ has re,urned home from an ex-
tended tour of the world. Read his adver-
i.cni ent ln ihis paper and send for catalogue.
BEATTY
De»r Sir:— W>
returned home
Aprll 9, 1890,
from a tour
irouad t h e
worlG, viiitinj
Europe, A«i»,
(Holjr l.end), In-
dla, Coylon, Af-
rlca (Egypt), Oce-
anlca, (Islandof
the Seas,) anj
Western Amerl-
ca. Yet fn all
our great J ourney
of 85,974 mlles,
wedoaot remem-
ber of hearing a
piano or an org’an
•weuter in tone
t h a n Beatty’*.
For we bolleva
KX-MAYOR DAIflKL F. BHATTY. W* hlT0 t h •
Vrom . rhoto.r.ph t.k.h ln London, j76.’t"rn
Kugl.ud, i,is. iý.VJ aT.V;
, °T to ÞTor* to yon that thla ttatement h
abiioiuUlr true, we would llke for any reader of thl»
paper to order one of our matchUM organs or planoa
W 1 off#r yoa * barcaln. PartlcuUrs Free.
Watliifaction GUARANTKÍO or monej promptly re-
fnnded at any tlme wlthln three(l) year«, wlth tntere«t
P°rc®nt* on •ither Piano or Organ, fully warranted
we left bome apeuniless plowboj:
,w® hay® nearlj one bundred thousand of
and Pianos ln use all orer the
were not grood, we could not hav#
■old so many. Could we f No, eertainly not.
I£ach and ererj inatrument is fullj warranted for
*®n jeAra, *>© manufactured from the best
matenal market affords, or readj money can hnj
Church, Chapel, and Par
^’&íPIiHOS
0R6ANS—J_
■■BBMHdaj or Holidaj Presenta.
t_t __ n Catalofrue Free. Addres*
Hon. Damel F. Beatty, Washington, New Jersey.
Já, hvers vegntt eru þær hættar
úr því þær einu sinni byrjuðu það?
Það er uú víst ár síðan grein hefur
sjest í blöðunum, eptir konu, þangað tii
núna fyrir stuttu, að ein hefur vogað að
rita grein. En það eru karlmennirnir,
sem alltaf eru eitthvað að segja, en þó
allt of fáir og um það mætti einnig hafa
gamla vísnpartiun: „Sumt var gaman,
snmt var þarft, en sumt vjer ekki um töl-
um”,- Ástæðurnar fyrir því, að konur rita
ekki, geta verið og eru svo niargar, að
mjer dettur ekki i hug, að reyna að nefna
nema örfáar.
Fyrst er það menntunarskortur og
þar af Ieíðandi feiinni, og hræðsla fyrir
útásetningum, sem hamlar konum frá að
senda ritgerðir í blöðin. Einnig getur
stöðu margrar konu verið svo háttað,
að ekki gefist tími til ritstarfa. Er það
ekki fjöldinn af konum, sem hefur við
börn og bú að stríða? k meðan kon-
ur eru 1 uppvexti og í heimahúsum, er
minni rækt lögð við að kenna þeim bók-
nám heldur enn piltum, og meðan þær
eru vinnukonur hafa þœr nóg með að
uppfylla skyldur sínar við húsbændurna,
af því að sálin er þá hálfsofandi og get-
ur ekki fengiðsjer frískt lopt fyrirhinum
þungu, verklegu skyldum. Auðvitað eru
það ekki allar konur, sem geta kennt
um menntunarskorti og tímaleysi, en það
er þá áhugaleysi, afleiðing af vananum og
svefnmókinu á íslandi. Það er ekkert
gaman fyrir þá, sem aldrei á unga aldri
hafa látið hugsanir sínar í ljósi, hvorki
skriflega nje heldur munnlega- á opinber-
um stöðura— að fara til þess áfullorðins-
árum. Það eru margir sem valla geta
skrifað gallalítið sendibrjef, hvað þá held-
ur blaðagreiuir.
Fírpi k Cl
Bækur á ensku og íslenzku; íslenzk-
ar sálmabækur. Kit áhöld ódýrust í
borginni. Fatasnið á öllum stærðum.
Ferjiuson & Co. IOH Main St..
Winnijeí, • ■ - Man.
nm hljóðum. Einnig man jeg bóndann,
sem sagði við konuna sina, þegar liún
ætlaði að taka þátt í samtali hans og ann-
ara: „Þegiðu helllin, þú ert svo vitlaus”.
Sumir karlmenn segja, að konunnar
verkahringur sje bara innan búss. Henn-
ar eina lilutverk sje, að taka við þvísem
að henni er rjett, livað svo sem það sje.
Vitaskuld má konanþjóna bóndanum
úti, eins og annað vinnudýr. En vana-
legast verða bæudakonur að dúsa við búr-
og eldhússtörf, svo að allt sje upp í lófa
bóndans lagið þegar hann kaliar máltíðir
hann má ekkert að því vinna, bara—
borða. Þegar bóndinn kemur iun frá
útiverkum, þá getur hann hvílt sig, lesið,
skrifað eða fengið sjer blund, eptir því
sem hverjum einum geðjast b-zt. Sumir
eru þó til, sem grípa í innauhúss-verk
optar af því »ð þriin leiðist iðjuleyslð.
En konunnar verk tekur aldrei enda,
hún hefur alltaf nóg að hugsa og starfa,
hún þarf að vaka yfir börnum og búi og
sjá um, að maðurinn hennar hafi nóg í
sig og á, hvað sem henui sjálfri líður.
Vaninn er orðinu svo ríkur, hjá konum
og körlum, að fjöldiuu allur veit ekkert
af þessu ófrelsi, sem kvennþjóðin hefur
verið og er ennþá að nokkru leyti undir-
oi pin, bæði andlega og likamlega.
Það eru eiginlega ekki uema ein
stakar frelsishetjur, sem barist hafa fyrir
kvennfrelsi. í almenuings álitinu er sá
rjettur ekki viður kenndur enn. Og þeg-
ar rýmkað er umflrelsi kvenna, þákunna
þœr ekki með að fara, í byrjuninni; þær
veiða næstum forviða, þegarfjötur vanans
eru skorin sundur, þær standaí nýjum
heimi. Sem sagt, hafa ýmsir menn unn
ið að því í ræðum og ritum, að Jútvega
konum jafnrjetti við karlmenn og gyllt
með mörgum fögrum oröurn framtíð
og framför þeirra, þegar frelsið væri
fengið. En þegar til þess hefur komið,
að konur hafa átt kost á að nota frelsi
sitt, þá hefur stundum kveðið við önnur
bjalla. Þá virðast fæstir karlinenn vilja
vera konum hlynntir eða sanngjarnir í
dómum um rit- og rœðutilraunir þeirra.
Þeir eiga svo bágt með að meta konur til
jafns við sig að ððr; en að vinna og strita.
Menn ættut. d. aðmuna livernigíslenzku
konunum var faguað í fyrra, þegar þær
fengu ritrúm í „Heimskringlu” og vog-
uðu að birta nokkrar greinar. Þá reis
„Lögberg” upp, með nauði og narri og
sagði á þessa leið: Ósköp er nú að sjá,
heillirnar mínar, hvað þið eruð vitlaus-
ar! Þetta lireif, greinirkvenna sáustekki
framar í blaðinu,konurnar stein þögnuðu.
„Lögberg” birti nú annars eiuar tvær
eða þrjár ritgerðir kvenna og svo brjefið
hennar Katríuar. En það brjef var
vist ekki gefið út í þeim tilgangi, að bæta
mál kvenna, heldur bara til þess, að
geta komið að nokkrum atliugasemdum
er gengu út á það, að sýna hvað höfund-
ur brjefsins væri vitlaus og þá náttúr-
lega, að gefa fleiri konum þegjandi bend
ingu um, að þær ættu þar í óskiptan
hlut.
Ítíniipiiiiii
—eða—
CORA LE SLIE.
(Snúið úr ensku).
Aths. Lesendur eru vinsamlegabeðn-
ir afsökunar á því, að i síðasta blaði, nr.
16., er skökk samsetning á sögu þessari
þannig: að 3 stuttar greinar aptast í þeim
kafla sögunnar og sem byrja á orðunum:
«En meðaumkun o. s. frv.”, eiga að
standa í byrjun kaflaus í þessu 16. nr.
C. .17 . .
..■.11. .-.
HÚ8BÚNAÐARSALI
Rni’ket St. .... Winii iju’ji'-
Selur iangtiim ódýrara en nokkur ann-
ar i ollu Norðvesturlandinu. Hann hef-
ur óendanlega mikið af ruggvstólum af
ollum tepndum, einnig fjarska fallega
mum tynr stásstofur.
C. H. W ILSOX.
Konur hafa verið og eru enn, nokk-
uð utan við almenn mál. Þau eru þeim
eins og einhver óþekktur heimur. Þar
sem karlmenn koma saman til að ræða
alinenn mál, þá eru konur þar utan við
eittlivað að skrafa sjer til g»mans og þá
stundum til gagns. Þó þær sjeu við-
staddar á slíkum málfundum, geta þær
hait nóg skrafsefni um börnog bú og fl.
sem ekki er til almennrar uppbyggingar.
Auðvitað eru þær ekki kvaddar til að
taka þátt í umrœðunum og þeim finnst
það ekkert tiltökumál. Og þó þær vildu
láta hugsanir sinar i ljósi, þá eru þær
svo kjarklitlar, að ekki verður neitt
því. Jeg het þekkt konu, sem var svo
feimiun við manninn sinn, að hún þorði
ekki að segja það sem liennibjó í brjósti,
ef hún hjelt að hann hefði ekki sömu
meiningu, þó luín væri glöð og ræðin í
sinn hóp. Hún fann audann í honum.
Hún vissi vel, að hann áleit hana ekki
nógu greinda til þess, að tala við sig og
síua líka. Kona þessi hafðilíka haft það
uppeldi, að hún var vaniu á að tala í lág-
Það getur ekki blessnst til lengdar,
meðal menntaðra manna, að leggja allt
allt út á verri veg og hafa einlægur hár-
toganir í frammi við lítið menntaða al-
þ) ðtimenn, i»egar þeir eru að reyna, að
þokast fet um fet, í framfarahoifið. Hitt
væri langtum sæmilegra, fyrir þá sem
eru vel aS sjer og stjórueudur blaða, að
leiðbeina, með hógværð, þeim, sem eru
lítið æfðir við ritstörf og leiðrjetta gall-
ana á greinum þeim, sem viðvaniugar
sendatil blaðanna. Það yrði einmitt hvöt
fyrir konur sem karla til þess, að halda
áfram og ”andu sig betur. Blöðin gætu
líka gefið fáfróðum mjög góðar bending-
ar um rithátt og þannig orðið liinnbezti
menntaskóli og væri þess háttar efni
mikið uppbyggilegra heldur en sumt ann-
að, er þau færa lesendum síuum.
Blaðamennirnir gætu, sem sagt, unn-
ið mjóg mikið að menntuti kvennfólks-
i—s og urn leið stutt að því, uð þær feugju
áræðitil þess, að neyta frelsis síns. Þeir
gætu, ef þeir vildu, komið konuin í eins
mikið menntalegt álit, og karlmenn hafa
sjálfir svona upp og ofan. En, til þess
að geta þetta, verða þeir að kasta þeirri
t r ú, að konan eigi endilega að sitja skör
lægra, í mannfjelaginu, heldir en
blessaðir karlmennirnir.
Jeg veit vel, að jeg er ein af þeim
ófærustu að rita, sem skrifa línur hessar.
Ln jeg vildi nú óska, að þær sein eru
ur mörgum sinnum færaii en jeg, viidu gera
svo vel, að taka til máls og rita um ein-
hver þau ,efni, sem þeim finnst ináli
skipta. Konur verða að gæta þess, að
þær verða sjálfar að hjálpa karlmönnun-
um til að hefja sig af lágu sköriuni. Og
látum blessaða karlmenuina skopast að
fyrstu tilþrifunm, þa, sem þanuig eru
skapi farnir— konurnar verða að sætta
sig við það, sem þeir bjóða hver öðrum.
Gudleif Jónsdóttir.
,Nei, neil’sagði hann. 4Ö11 von er
ekki úti enn! Frá þessum tíma tilmið-
dags á inorgun má sannarlega eitthvað
gera. Jeg ætla að fara ogfinua Gilbert
\ ið björgum þjerenn, Cora, mín elsku-
Iega dóttir! Við skulum bjarga þjer!’
í þessu komu tveir menn til að taka
Coru, sem hjelt því fastara um föður
sinn, og bað hann að vernda sig. Craig
gerði þá þegjandi bendingu og menniin-
ir gengu til Geralds og hrifu Coru úr
faðmi hans með ofbeldi.
Þati kom Coru vel í þetta sinn að
meðvitundin yfirgaf liana þegar þrautirn-
ar voru á hœzta stigi. Hún hneig metS-
vituudarlaus eins og liðið lík, í fang þess-
ara vesælu verkfæra Craigs.
4Um mörg undanfarin ár hafið þjer,
Mr. Leslie, eins og sumir a-Srir, borið höf-
uðið hátt frammi fyrir mjer’, sagði Craig,
sem með háltgerðu brosi á þykku vör-
unum sínum hafði staðið og horft á tra-
gedíuna. 4En mjer sýnist ekki betur en
aðnú sjemín stund komin. Þjer eruð
sinávaxinn í dag, og það er lika hart að
vera svo fátækur, að þurfa endilegaað
selja uppáhalds dóttur sína þeim, sem
bezt bj:ður ásöluþingi!’
4Þrælmenni!’sagöi Gerald. 4Þjer haf-
ið sigrað á þessu augnablikinu. En minn-
ist þjer þess, aS sá alvísi líSur stundum
ySar líkum að sigra um stundarsakir, til
þess eyðilegging þeirra verði fullkomn-
ari síðar meir! 8á, sem getur unnið ó-
dœðisverk eins og þetta, hann er sann-
arlega manna vísastur til a* vinna hvern
glæp sem er, Glæpir, sem fyrir löngu
eru gleymdir, koma stundum undarlega
í ljós þegar minnst varir! Sá tími getur
komið, Silas Craig, a* þjer skríðið i
moldinni fyrir fótum mínum, til að biðja
raig um vægð!
Þrátt fyrir æfing sína fór hrollur
um Craig, og andlit hans ætíð blótihlaup-
ið var nú hvítt eins og nár. örin hafði
að Gerald óafvitandi, komið við og ýft
upp gamalt sár. Hinn seki skalf af ótta
mitt í gleíi sinni.
14. KAP.
Daginn næsta eptir að Cora var tek-
in frá föður sínurn byrjaði uppboðs-
þingið, kl. 12 á hádegi.
Þræla uppboð fór fram í uppboðssal
hins opinbera í New Orleans og var þar
rúm fyrir meir en liundra* þræla. f
innri enda salsins var pallur uppboðs-
lialdarans og rjett fram undan honum
langt, lágt borð úr óhefluðu trje. Á því
borði stóðu þrælarnir, einn og einn i
senn, eptir því sem þeir voru kallaðir
fram, á meðan uppboðshaldarinn bauð
Þá UPP og ýkti um kosti þeirra, að upp-
boðshaldara si*.
Umliverfis þetta borð og hringinn í
kríng í salnum voru bekkir þar sem bjóð-
endur og áhorfendur sátu.
Fyrst voru seldir þeir þrælar Geralds
er unnu á búgarðl hans. Það var því
farið að iíða á daginn þegar Toby var
kallaður og hann með þungum stigum og
þreytulegur á svipinn gekk upp á langa
borði* og renndi augunum með hægð
yfir hópinn, eins ogbyggist hann við að
sjá þar einhvern sem hann langaði til að
sjá-eu sú von brást. Hann sá engan
sem hann vildi sjá, í mannþrönginni, þvj
eptir litla stund hneigði hann höfuðið og
stundi þungan.
Það var botiið í Toby af allmiklu
kappi og enginn bauð kappsamlegar en
Silas Craig sjálfur. Hann sat á bekk
skammt frá langa borSinu og tegldi í
ákafa litla spítu með bjúghnífi sínum.
Um síSir hættu allir að bjóða, hamar-
inn fjeil og Toby var eign lögfræðings-
íus Silas Craig’s.
Þegar hamarinn fjell og gaf til
kynna að samningurinn væri fullgerður
kom einkennilegur svipur áandlit Toby’s*
er lýsti a* virtist undir eins hatri og
sigur-gleði. Þegar Toby fór niSur af
borðinu þuklaði hægri hönd hnns eins
og ósjálfrátt inn á barm sinn eins og
væri hún a* leita að einhverju. Og það
sem hún lettaði a* og sem hún líka
fann, var hnífurinn, sem Francilía forð-
um stakk sig með, sem Toby daginn áð-
ur bauð að ljá Gerald til þess að stiuga
dóttur sína og Francilíu með. Svo tók
Toby sjer sæti lijá liinum þrælunum, er
Silas Craig liaf*i keypt. Framh.