Heimskringla - 29.04.1891, Síða 3

MAX., 5SD. APKlli l»»l.
■IKniSKItlX.LA. WLWIPEK,
DOMINION OF CANADA.
Stjornar-tilskipnn.
l>oiiiiiiion oí* Caiiada.
Af Honorable Edgar Dewdney, aða!
umsjönarmanni Indíánamála.
Með lcveðju tilallra, aem þetta kunna
að sjd. eða sem það að einhverju leyti
* kann að koma við.
Þar eíisvo er meíal annars ákveSið í
lögum frá Canada f'ingi, nefnil. í 43.
kap. af hinum yfirskofSuðu lögum Cana-
da ríkis, er ne(nast „Lög viðvíkjandi
Indiánum”, af! yfirumsjonarmaður Indí-
ána-málanna megi, hvenær sem hann á-
lítur pað pjó'Sinni til heilla, metS opin-
berri auglýsingu fyrirbjótSa, attnokkrum
Jndíána i Manitoba fylki eða nokkrum
hluta pess, sje selt, gefiti eða á nokkurn
hátt látinn fá nokkur tilbúin skot e? a kulu
skot (fixed ammunions or ball cartridge),
og hver sá sem pctta gjörir eftir að slikt
hefir verið bannaí! með auglýsingum, án
skriflegsleyfis frá yfirumboðsmanni Indí
ánamála sæti allt að tvö hundruð dollara
sektum eða 6 mán. fangelsi, eða sektum
ög fangelsi, sem K> ekki yfirstigi $200,
sekt eða sex raánaða fangelsi eptir geð-
pótta rjettar pess sem málið er dæmt í.
Kunn’K/t gerist: att jeg, liinn ofannefndi
Hon. Edgar Dewdney. yfirumboðsmaður
Indíánamálanna álítaudi pað pjótSinni til
heilla, og mel! hlilSajðn af opinberri auglýs
ingu um sama efni, dagsettri nítjánda dag
ágúst 1885, auglýsir hjermeð, að pað er
aftur fyrirboðið, að selja, gefa eðaá
hokkurn annann hátt láta af hendi við In-
díánaí Canada Norðvesturlandinu (the
North-West Territories of Canada) eða í
nokkrum hluta pess, nokkur tilbúin skot
eða kúluskot; og nær petta forboð til og
gildir um Indíána í Manitóbafylki. bjer—
hver sá sem án leyfis frá yfirumsjonar-
manni Indíánamála,gefuf,selureðaá nokk
urn annann hátt lætur af hendi við Indí-
ána í Canada Norðvesturlandinu, eða í
nokkrum hluta pess nokkur tilbúin skot
eða kúluskot, mætir hegningu peirri sem
ákveðin er í ofangreindum lögum.
Þessutil staðfestu hef jeg ritað nafn
mitt á skrifstofu minni i Ottawa 27. jan-
úar 1891.
EDGAIt DEWDNEY,
aðal-umsjónarmaður Indíána-mála.
Abylisjarflir okeypis fyír miljonir manna
200,000,000 ekra
af hveiti- og beitilandi i Manitoba og Vestur Territóriunum í Canada ókeypis fyrir
landnema. Djúpur og frábærlega frjóvsamur jarðvegur, nægt! af vatni* og skógi
og meginhlutinn nálægt járnbrautum. Afrakstur hveitis af ekrunni 30 bush., ef
vel er umbúið.
ÍHIM FBJOVSAMA BELTl,
í Rauðár-dalnum, Saskatchewan-dalnum, Peace River-dalnum, og umhverfisliggj-
andi sljettlendi, eru feikna miklir flákar af ágætasta akurlandi. engi og beitilandi
—hinn viðáttumesti fláki í heimi af lítt byggðu landi.
r r
Malm-nama land.
Gull, silfur, járn, kopar, salt, steinolía, o. s. frv. Ómældir flákar af kolanáinaiandi;
ddivitiur pví tryggður um allan aldur.
J.VRKRRAUT FB.V HAFI TIL H A FS.
Canada Kyrrahafs-járnbrautin i sambandi vit! Grand Trunk og Inter-Colonial braut-
irnar mynda óslitna járnbraut frá öilum hafnstöðum við Atlanzhaf í Canada til
Kyrrahafs. Sú braut liggur um miðhlut frjóvsama bellisins eptir pvi endilöngu op
um hina hrikalegu, tignarlegu fjallaklasa, norður og vesturaf Efra-vatni og mn hii
uafnfrægu Klettafjöll Vesturheims.
Heilnæmt loptslag.
Loptslagið í Manitoba og NortSvesturlandinu er viðurkennt hið lieilnæmast.a í
Ameríku. Hreinviðri og purrviðri vetur og sumar; veturinn kaidur, en bjartur
og staðviðrasamur. Aldrei pokaogsúld, og aldrei feílibyljir eins ogsunnarí landinu.
S V H BA X OSST.I () B\ IX í CAXADA
gefurhverjum karlmanni yfir 18 ára gömlum og liverjum kvennmanni sem hefur
fyrirfamilíu að sjá
1 ö O ekrnr al' la n tl i
alveg ókeypis. Hinir einu skilmálar eru, að landnemi búi á landinu og yrki pað.
Á pann hátt gefst hverjum manni kostur á að verða eigandi sinnar ábýjisjarðar og
sjálfstæður í efnalegu lilliti.
ÍSLEXZKAR XVLE -\ D I’ B
Manitoba og canadiska Norðvesturlandinu eru nú pegar stofnaðar i 6 stöðum.
Þeirra stærst er NÝJA tSLAND liggjandi 45—80mílur norður frá Winnipeg, á
vestnr strönd Winuipeg-vatns. Vestur frá Nýja íslandi, í 30—35 mílna fjarlægð
er ALPTAVATNS-N ÝLKNDAN. bátium' pessum nýlendum er mikið af ó-
numdu landi, og báðar pessar nýlendur liggja nær höfuðstað fylkisitis en nokkur
hinna. AIIGYLE-NÝUiNDAN er 110 mílur suðvestur trá Wpg., ÞfNG-
VALLA-NÝLENDAN 260 mílur i norSvestur frá Wpg., QU'APPELI.E-NÝ-
LENDAN um 20 míiur suður fráÞingvalla-nýlendu,og ALBEHTA-KÝLENDAN
um 70 mílur norður frá Calgary, en um 900 milur vestur frá Winnipeg. í síðast-
cöldu 3 nýlendunum er mikið af óbyggðu, ágætu akur- og beitilandi.
Frekari upplýsingar í pessu efni getur hver sem vill fengið með pvi að skrifa
iim pað:
Tliomas Bonnett,
DOM. GOV'T. IMMIGRA TION AGENT
Eða 13. I Baldwinson, (Islenzkur umboðsmaður.)
Þar sem mínum heiðraða vin blöskr-
ar sú „fjarstæða” at! vesturfarar að lieim-
an hali keppzt við að selja bækur sínai
áðnr en peir fóru hingað, og setur fram
spurningar pví víðvíkjandi, sem hinir
heit!ruðu lesendur geta !<->ið i grein hr.
Sölva, pá vil jeg segja, að hann fari par
raugt meí. Taktu svo sem 20 landa af
leikmannaflokknum og spurðu pá eptir
bókumjjeger viss um að svarið verður
nálægt pessu: Nei, jeg á ekkert af bók-
um, pað litití sem pað var, sem jeg átti,
seldi jeg allt pegar jeg fór til Amerík j.
Það var nú líka, að vesturförum var inn-
prentað pað, að ef peir flyttu með sj«r
bækur, pá legðist svo mikill tollur á pær;
annað hitt, ati p#ir mættu ekki hafa nema
vissa upphæð af pyngdinni í fari slnu,
sem og líka er, og pá voru flestir svo, að
peir vildu heldur láta bækur sínar fyrir
lítið eða ekkert verð, lieldur en að purfa
að borga toll af peim eða að flutningur
peirra yrði of pungur fyrir pær. Þar
sem lir. Sölvi hyggur, að landar hafi
pjóðernisins vegna flutt sem mest með
sjer af bókum hjer vestur, pá er jeg mik-
iti í efa um pað; jeg held að fjöldinn liafi
næsta lítið hugsat! um pjóðerni sitt eða
liaft sterka meðvituud um patS, pegar
peir voru að flytja að heiman, einungis
veriti að hugsa um petta dýrðarland,
pennan nýja velgengnis- og frelsisheim,
sem peir væru nú að ferðast til; um pað,
að moka par upp penningum og verða
ríkir. Eu pað getur heldur verið, að
eptir að peirkomu hjer vestur, hafi peir
frekar farið að hugsaum pjóðerni sitt og
að reyna að halda pví við; en pó virðist
mjerat! pað muni ganga næsta tregtfyrir
löndum að halda hjer pjóðerni sínu, at!
minnsta kosti mótSurmálinu, og er pað
ekki móti von, ef mörg foreldri eru svo
hngsandi, að peim sje sama,hvort barnið
sitt læri íslenzku et!a ekki, pví sje pað
nóg, ef pat! læri enskuna, að minnsta
kosti at! nafninu til, peim pykir pað of
mikið fvrir barnið ati læra bæði tungu-
málin. Jegsegi nú ekki að petta sje al-
gengt, en pað hef jeg heyrtað petta eigi
sj<>r stað.
Það er ekki von, at! lir. Sölvi geti
sagt rnikið lof um fjelagsskap íslendlnga,
enda þótt hann liefði útlenda pjóðflokka
til samanburðar, pví bæði er pað, að
hann hefur enn veriö næsta lítill, svolitill,
VERZLAR MEÐ ALLSKONAR
AKÁJRYRKJO-ÁHÖLD.
Er mjög glaður að sjá alla bændur,
sem komatil Calgary, heimsækja sig til
að skoða vörur sínar. Ug gefur upp-
lýsingar viðvíkjandi landtöku o. fl. Mun-
it! eptir merkinu.
A. Harris, Soa & Co.
Járnsmiður. Járnar hesta og£allt. pví
um líkt.
.Tol»n Alexander.
CAVALIER, NORTH DAKOTA.
F. E. Hebert
Verzlar með vanalegar vörur, sem búðir
almennt hafa út á landi, svo sem mat-
vöru, föt og fataefni, skófatnað o. fl.
Cavalier, Uorth-llaiíota.
Hestar seldir, keyptir og peim skipt.
Hiiin & CO.
Atlantic Avenue,
CAlfiAM, AITA.
The Nicollet House.
Ágætasti viðurgerningur, fínasta hús-
rúm með hentugum útbúnaði; vín og
vindlar af beztu tegund; alit ódýrt.
P.O’Conner, 2(19 Marketstreet.
WIMIPKh, HAJilTOBA.
Calgary Herald.
Stærsta bezta og alpýðlegasta blað í
Norðv.landinu. Viku-útgáfa; er 28 dalk-
ar og hefur inni að lialda bæði myndir
og allar helztu frjett.ir úr Calgary og Al-
Perta.—Alberta er hið bezta fjárræktar-
og búland í öllu Norðv.-landinu.
Blaðið kostar að eins $5Í árg.
Cai.gary Herai.d Publisiiing Co.
ATHUGID!
Sparið peninga, með pví að flegja ekki
fataræflum, seljið pá heldur B.
Shragy, Cor. of King & Dufíerin St.
Hann borgar hæsta verð fyrir ullarfata-
ræfla; fyrir 100 pd. af stórgeröu járna-
r\i8li 50cts., smá-járnarusl 20 cts. 100 pd.;
kopar 5 cts. pd, pappírsrusl 40 cts. 100
■Pd;kaupireinnig flöskur af öllum sortum.
DOM. GOV'T IMMIGRATION OFEICES.
Winnipeg, - - - Oanada.
LAXDTuKU-IiOOIN.
Allar seetionir með jafnri tölu, nema
8 og 26 getur hver familíu-faðir, eða
hver sem komin er yflr 18 ár tekið upp
sem hcimilisrjettarland og forkaupsrjett-
arland.
ÍXXBITUX.
Fyrir landinu mega menn skrifa sig á
peirri landstofu er næst liggur landinu,
sem tekið er. Svo getur og sá er nema
vill land, gefið öðrum umboð til pess að
innrita sig, en til pess veröur hann fyrst
aö fá leyK annaðtveggja innanríkisstjór-
ans í Ottawaeða Dominion Land-umdoðs-
mannsins í Winnipeg. $10 parf að borga
fyrir eignarrjett á landi, en sje pað tekið
áður, parf að borga $10 meira.
SKYLDIBXAB.
Samkvæmt núgildandi heimilisrjett-
ar lögum geta menn uppfyllt skyldurnar
með prennu móti.
1. Með 3 ára ábúð og yrking landsins;
má pá landnemi aldrei vera lengur frá
landinu, en 6 mánuði á hverju ári.
2. Með pví að búa stöðugt í 2 ár inn-
an 2 mílna frá landinu er mimið var,
og að búið sje á landinu i sæmilegu húsi
um 3 inánu-lii stöSugt. eptir a* 2 árin eru
liðin og áSur en beðið er um eignarrjett
Svo verður og landnemi að plægja: a
fyrsta ári 10 ekrur, og á öðru 15 og á
priSja 15 ekrur, ennfremur að á öðru ári
sje sáð í 10 ekrur og á priðjaárií 25 ekrur.
3. MeS pví að búa hvar sem vill fyrstu
2 árin, en að plægja á landinu fyrsta ár-
ið 5 og annað árið 10 ekrur og pá að sá
í pær fyrstu 5 ekrurnar, ennfremur að
byggja pá sæmilegt íbúðarhús. Eptir að
2 ár eru paijnig liðiu verður landnemi að
byrja búskap á landinu ella fyrirgerir
hann rjetti sínum. Og frá peim tíma
verður hann að búa á landlnu í paS minsta
6 mánuði á hverju ári um priggja ára tima.
BEAXTÍ’S TOEB OF THE WOBED. 'Y
Ex-Mayor Daniel F. Beatty, of Beatty's
Celebrated Organs and Pianos, Washington,
Xew Jersey, has returned home from an ex-
tended tour of the world. Read his adver-
tisement in this paper and send for catalogue.
BEATTY
Dear Slr:—We
retumed hoine
Aprll 9, 1890,
from a tou-r
•ronnd the
worl.l, TÍaltlnK
Kurope, Aeie,
(Holy l.end), In-
dia, Ceylon, Af-
rica(Kgvpt), Oce-
anlca, (lelaBdof
the Seas,) and
YVeetern Ameri-
ca. Yet in all
our greatj ourney
of 86,974 niiiee,
we do not remem-
ber o f heuring a
piano or an organ
aweeter in tone
t h a n Beatty'e.
Por we belleve
■ X-MAYOK DAKlKl.7. BKATTY. W* haYe the
Vron. . Ph.tvsr.ph t.k«. In L.hdon,
hhgl.ud, liif. B.d.»t.n,
price. Kow to prore to yon thal thla atatement ia
ebeolntely true, we would ltke for any reader of thla
paper to order one of our metchleee organs or pianoa
and we wlll offer yon a great bargain. Partlculara Free.
Satiafactlon OUARANTEKD or money promptly re-
fnnded at any tlme wlthln three(*) yeara, with Intereet
at gpercent. on either Plano or Organ, fully warranted
ten years. 1870 we left home apennilew plowboy:
to-day we have nearly one hundred thousand of
Beatty’e organ* and pianos in use all orer the
world. If they were not good, we could not have
jold so many. Could we I Ko, certainly not.
Kach and erery inetrument is fully warranted for
ten years, to be manufactured from the beat
material market affords, or readymoney canhny.
ORCANS
Church, Chapel, and Par.
Beautiful Wedding, Birth-
■ day or Holiday Presenta.
. -----• Cataloprue Free. Addrees
Hon. Damel F. Beatty, Washington, Newjersey.
UM EltíAARRBJEF.
geta menn beðið hvern land-agent sem
er, og hvern pann umboðsmann, sem send-
ur er til að skoða umbætur á heimilisrjett-
arlandi.
En sex mánuðum dður en. landnemi
biður um eignarrjett, verður hannað knnn-
geraþað Dominion Land-umboðsmannín-
um.
LEIDREnmnGA LRROD
eru í Winnipeg, að Moosomin og Qu’Ap-
pelle vagnstöovum. Á öllum pessum
stöðum fá innflytjendur áreiðanlegr leið-
beining í hverju sem er og alla aðstoö
og hjálp ókeypis.
SEINNI HEIMILISRJETT
getur hver sá fengiö, er hefur fengit! eign-
arrjett fyrir landi sinu, eða skýrteini frá
umboðsmanninum um að hann hafi átt að
fá hann fyrir jánímdnaðar byrjun 1S8T
Um upplýsingar áhrærandi land stjórn-
arinnar, liggjandi milli austurlandamæra
Manitoba fylkis að austan og Klettafjalla
að vestan, skyldu menn snúa sjer til
A. M. BlIBLiESS.
Deputy Minister of the Interior.
Ftrpi & Ct.
Bækur á ensku og íslenzku; íslenzk-
ar sálmabækur. Rit-áhöld ódýrust í
borginni. Fatasnið á öllum stærðum.
Feixiisan & Co. 40H Main St.,

HÚ8BÚNAÐARSAL l
Market St. - - - . Wlnnipeg-
Selur langtum ódýrara en nokkur ann-
ar í öllu Norövesturlandinu. Hann hef-
ur óendanlega mikið af ruggustólum af
öllum terundum, einnig fjarska fallega
munifyrir stásstofur.
C. II. WILSOK.
að varla er hægt að taka eptir honum, að
minnsta kosti hjer vestan hafs, ogsvoer
jeg mjög í efa um, að lir. Sö(vi sje svo
fróður um fjelagsskap landa sinna, aö
hann geti nokkuð par um sagt og paðan
af síöur veit hann nokkuð í sinn ferkant-
aða haus um fjelagsskap útiendra pjóð-
flokka; hann eralltof grænn og grunn-
hygginn til að vita nokkuð um slíkt; pað
jnun pað heizta, sem hann veít, hvernig
hamn á að liaidaá járnbrautar-skóflu, pví
pað er útlit fyrir af! hann hafi helgað líf
sitt peim starfa, að vinna með skóflu á
járnhraut.
Það er iítill vottur pess, hvað hr.
Sölvi er fróður um fjelagsskap vorn, að
sú eina fjelagsstofnun, sem líkindi voru
til að liann vissi nokkuð um, sem er um
lestrarfjelagsstofnuoina á Gimii, par eð
liann hjelt til hjá bókaverði pess ekki
síöur en jeg, að Það litla sem hann segir
um pað, er vitlaust og rangliermt, að
minnsta kosti um bókagjafir peirra hr.
Guðna Thorsteinssonar og hr. Jónasar
Stefánssonar, pví sá fyrnefndi gaf, eptir
Gerðabók fjelagsins að dæma, 36 bækur,
sá srSarnefndi 26, ef að pær eru taldar
eptir heptatölu. Það var von að höf.
vildi geta bókagjafanna, pví liann hefur
víst rausnast til að gefa eina bók sjálfur
og sannarlega hefur hann viljað að menn
tækju eptir peirri gjöf sinni, pví hann
hefur nákvæmlega skrifað pað á hana, að
hann hafi gefið hana. Hvað pví viðvík-
ur, að pessir heiðvirðu menn stofnuðu
tilveru pessa lestrarfjelags, með sínum
rausnarlegu hókagjöfum, pá get jeg ekki
sagt. að landar sjeu tiltakanlega fjelags-
lyndir fyrir pví; pví pað eru ekki allir
fyrir pá tvo, jeg hef aldrei sagt, að fje-
lagsstofuun og fjelagsiyndi ætti sjer ekki
staö meðal landa, en pað er mjög títt, að
pó landar geri eitthvað í fjelagslegu til -
liti, pá hrynur pað brátt um sjálft sig
aptur og er pað pví aö keuna, að sundr-
ungin innbyrðis i fjelagslifl íslendinga
er alltof mikil, peir eiga mjög bágt með
að vera samtaka. Þaö vantar ekki að
landar reyna opt aö stofna ýms f jelög, en
hvaö verður úr pví? Ekki neitt.
Mjer dettur ekki í hug, að fella pá
skoöun mina, að verndun bóka vorra
veröi að nokkru gagni, hvað sem Mr.
Sölvi segir um pað, nema með pví móti,
að pað fengist talsverður styrkur til pess
einhversstaðar frá. Jeg get ekki sjeð
neitt á móti pví, að pað væri ekki mögu-
legt, að fá stjórnarstyrk til pess, að stofna
slíkt hókasafn sem jeg fer fram á, sem
er bókasafn með öllum tungumálum,
Hvað er á móti pví, að stjórnin veiti fje
tii pess, eins og vegagjörðar í Nýja-ís-
landi; paö sjá pó allir, að stjóroin gerir
pað mest fyrir okkur Islendinga. En
með slíku bókasafni og jeg hugsa mjer,
gerði stjórnin pað allt eins fyrir aðra
pjóðflokka, pví slíkt bókasafn mundi
verða brúkað mikiö meiraaf öðrum pjóð-
flokkum en okkur.
Ogn held jeg að Mr. Sölvi hyggi
mig blauðgeðja, ef hann heldur að jeg
hafi ekki vogað að gera athugasemdir
við hans fyrri grein, nema með pví að
hleypa í mig móð, eins og mjer virðist
hann leggja skilningí fyrri grein mína.
Mikill dauðans porskur má Mr. Sölvi
vera; ritverk hans eru pó ekki meira
virði en pað, að ekki parf neinn sjerlegan
speking, til að gera athugasemdir
við pau; og hreint get jeg ekki
álitið mann, annað en rjettan og
sljettan leikmann, pó hann finni má-
ske sjálfur til pess búfræðis-káks, sem
hann var að reyna aö troða í sig heima á
íslandi.
Að síðustu vil jeg geta pess til, að
Mr. Sölvi hafi ekki all-lítið purft að
skerpa sálarprek sitt, til pess að hafa get-
að barið saman pessar barnalórur síuar,
pví jeg veit ekki betur, en að pað sje
mjög lasburða hans sálarprek; mjer virð-
ist hann hafa stunið ákaflega mikiö yfir
pessu erfði sínu, sem aldrei verður lion-
um til heiöurs; og væri betur að hann
ofbiði ekki vesalings sálinni sinni, með
sínum iofsverðu ritverkum.
J. P. tsdal.
MINNI
Brúðhjónanna: Stefáns Sigurössonar og
Guðrúnar Magnúsdóttur.
Vjer erum komnir kátir—
í kvöld—á gleðifund;
og gleymum praut og preyfu,
sem pyngdi vora iund:
Því tvö hjer tengjast hjörtu
af traustri blíðu og ást;
og hindast nú peim böndum,
er bezt í heimi fást.
Aö herrans boði hefur
hjer halur einn og sprund,
að einum manni orðiö,
sem eina geymi lund.
Og allir vjer pað vitum—
Sá vísdómur er hreinn—
að margt er pví á móti
aö maðurinn sje einn.
Vor væni vinur Stefán
sjer valið liefur fljóð;
vjer pekkjum hann að preki
og pjettum kappa-móð;
hann ráðinn er og reyndur,
og ró hans stöðug er,
og vinur sinna vina,—
pað viti aliir pjer;—
Og af pví bergi brotinn,
sem bugað gat ei' alit;
en sanngjörn er pó sál lians,
og sinnið ekki kalt.
Einn forfaðir lians frægur
liinn frjálsi Hrólfur var;
og pað var aðeins ástin,
sem ofurliða’ haran bar.
Það er hún góöa Guörún,
sem gaf sitt hjarta nú,—
svo rík af rausn og dyggðum,
svo rík af von og trú—
af góðum ættum erhún,
og ein var hetjan traust,—
hvers blóð liún ber í æðum—
sem barðist dygg og hraust.
Vjer getum sagt og sannað,
að sálir pessar tvær—
sem tengjast tryggða-böndum—
ei tíminn liðni slær:
Því vitnisliuröinn bezta
peim ber hin gullna rún;—
ein dýsin sanna svása,
og Saganefnist húif.
Og allt hið göfga og góða,
sem gleður mann á jörð,
og allt hið mæta og milda,
sem mýkir stríðin hörð,
og allt sem yndi fœrir
og eyðir hverri praut,
vjer biðjum æ að berist
í brúöhjónanna skaut.
Gunna" Gislason.
Mtniipriiin
—eða—
CORA UESLIE.
(Snúið úr ensku).
Þá varð nií ofur lítið hlje og stein-
pögn í salnuni. Spurðu pá margir hvað
væri næsta númer og svariö sem upp-
boðshaldarinn gaf var petta: Attungs-
stúlkan Cora! Þá varð aptur pögn.
Flestir peirra er viðstaddir voru,
voru kunnugir sögunni af Gerald Leslie
og dóttur hans, og peir voru líka flestir
samtaka í að draga pungt og seint and-
ann, pegar sagt var að hún kæmi næst.
Á næsta augnabliki gekk Cora fram
—hún hafði verið faiin á hak við hóp
af svertingjum—og npp á langa borðið.
Aldrei pegar allt ljek henni í lyndi,
pegar hún var umkringd af auðæfum og
öllu pví er peningar geta veitt og pegar
vinaskarinn Ijek við hana og Sýndi henni
lotningu- aldrei á peim dögum var hún
eins fögur og einmitt nú. Andlit hennar
var að sjá blóðlaust— hvítt eins og mar-
mari, og svörtu augun hennar skæru og
skörpu voru lukttii hálfs; hárið hennar
svarta, svo sítt og svo pykkt, f jell óhindr-
að i bylgjum niður fyrir mitti—, pví ein-
hver pursiyndur verkstjóri hljóp til og
leysti pað* úr böndum. Iíjóllinn hennar
var Jhvítur og alveg laus við skraut og
fjell sijett að brjóstum og mitti ogsést
á bera framhandleggina, axlirnar og háls
inn. Eins og í draumi leið hún áfram
fremur en gekk, eins og hvítklædd mar-
mara líkneskja liefði á vetfangi fengið
líf og afl tii að hrærast.
Allir viðstaddir höfðu heyrt talað
urn*fegurð meyjarinnar, en enginn gerði
sjer grein fyrir annari eins fegurð og
peir nú horfðu á, enda var sem allir
sypu hveljur í senn, pegarhún nam stað-
ar frammi fyrir uppboðshaidaranum.
Ailir sem gleraugu höfðu, settu pau
nú áj nefið, og peir sem fjarri sátu tóku
upp sjónauka, pvi nú purftu peir aö virða
hina göfuglegu mey nákvæmlega fyrir
sjer, eins og pegar maður skoðar sauð-
skepnu, eða dauðann hlut.
En Cora vissi ekkert um petta. Hún
ein var mark og mið allra augna og hún
ein var allra umhugsunarefni, en hún
var í svo djúpri leiðslu, að hún vissi
ekki hversu mikið hún tók út. Hennar
eina hugsun var: ,Hann faðir minn!
ætli liann sje hjer, ætli hanu komi til
aö bjarga mjer?’
Einu sinni, eitt einasta augnablik,
lypti hún höfði, opnaði augun og leit í
kringum sig. Hún sá andlit við andlit
—-allstaðar, en, pað var eins og hrað-
streym pokumóöa lynni á milli peirra
og liennar og byrgði pau til hálfs. Hún
heyrði raddir margra manna, en pær
sameinuðust í einn sveijandi nið, sem
ljet eins og brimsog í eyrum hennar.
Hiín var að hlusta eptir eins manns
rödd, til pess að gefa henni til kynna,
að hjálpin væri í nánd. En pað var enga
slíka rödd að heyra. í pess staö heyrði
hún rödd uppboðshaldarans, er með
glymjandi raust var að hæla líkamsfeg-
urð hennar. Það varagnið til pess, aö
spana liina siðlausu dóna til aö bjóða
sem liæzt í hana.
í pessu gengu tveir menn í salinn
sinn frá hvorri hliö. Þar voru peir Gil-
bert Margrave og Ágústus Horton.
Þeir Gerald og Gilbert höfðn átt
vonda nótt. Peningarnir sem Gerald
gat dregið saman á svipstundu, voru að
eins örfáar ptísundir dollarar og Gilbert
hafði ekki ráð á meiri peningum, en til
Englands var ekki liægt að ná í flýti á
peim dögum. Hann hafði líka ávísanir
á banka í New York, en hann vissi vel,
að í pettasinn mundiekkert tekið gilt,
nema gull og silfur peníngar. OiVókn-
armenn Coru tóku enga ávísun gilda.
Öll sú upphæð peninga, er Gilbert hafði
ráð á, pegar hann gekk á sölupingið,
var rúmlega tuttugu púsundir dollara.
Giibert, varð fyrstur til að bjóða:
,Fimm púsund dollarsl’
,Se.\ púsundl’ hröpaði Ágústus.
,Jeg er hræddur um að, pú haflr,
byrjað heldur lágt, ókunnugi maöurl
sagði einhver, en allir hlógu.
,Sjö púsund!’
,Tiu púsund!’ hrópaði Ágústus aptur.
,Við erum í standi til að sýna pjer
hvaö præla-sala er, Englendingur!’ sagöi
annar maður, er stóð hjá Gilbert og sem
jafnframt tók upp hjá sjer tóbaks-köku
og tók riflega upp í sig. Það fór lika
að fara um Gilbert. Hann póttist sjó, að
Ágústus ætlaði sjer ekki aö verða undir
með að bjóða’.
,Tólf púsund!’ bauö einhver, en
strax bauö Ágústus: .Fimmtán púsund!’
.Tuttugu púsund!’ bauð pá Gilbert
—hans seinastatækifæri.
Það varð hlje á sókninni eitt augna-
blik og Gilbert fór að vona, aö eigin-
gimi Ágústusar mætti minna, en ágirnd-
in. Hann vissi ekki, að Ágústus ætlaði
sjer Coru, hvað svo sem hún Kostaöi.
,Tuttugu og fimm púsund dollars!’,
hrópaði Ágústus pegar minnst varði.
Framli.