Heimskringla - 27.05.1891, Blaðsíða 2

]IKIMSKKI\<;i.A, WIWIPKK JIA\.. JÍ7. IIAI IWH.
kemur út á hverj- An IcelandicNews-
am miðvikudegi. paper.
Published e v e r y
Útgefknduh: Wednesday by
The Heimskringi.a Printing& Publ. Co’y.
Skrifstofa og prentsmiðja:
Lombard St. - - - Winnipeg r'anadn.
Blaðið kósta":
Heiil árgangur............. $2,00
Háifur árgangur............. 1,00
Um 3 mánu'Si................ 0,65
Skrifstofa og prentsmiðja:
151 Lombard St......Winnipeg, Man.
ÖTU ndireins og eiuhverkaupandi biaðs-
!ns skiptir um bústað er tiann beðinn að
senda Mna breyltu utanáskript á skrif-
stofu blaðsins og tilgreina um leið fyrr-
eerandi ntanáskript.
Upplýsingarum verð á auglýsingum
í „Heimskringlu” fá menn á afgreiðslu-
stofu hlaðsins.
RITSTJO PJ (Editok):
Gestur PóXsson.
Hann er að liitta á skrifstofu blaðs-
Ins hvern virkan dag kl. 10—12 f. h.
RUSINESS MANAGER:
Þorstcinn Þórarinsson.
Hann er að hitta á afgreiðslustofu
blaðsins hvern virkan dag kl. 9 til hádeg-
ls og frá kl. 1—6 e. m.
Utanáskript til blaðsins er:
The Heims/cringla PrintingJkPubliihingCo.
P. 0. Box 305
Winnipeg. Canada.
V. ÁR. NR. 22. TÖLUBL. 230.
Winnipeg, 27. maí 1891.
ISLENDINGA-
DAGURINN
í
SUMAR.
E>að er í allra-síðasta la^ri að
fara að tala um íslendinjradajrinn
núna í suinar. Sumir, sem við oss
hafa talað um Jíessar mundir, liafa
verið smeikir um Jiað, hvort nokk-
uð mundi úr honum verða í f>etta
sinn, f>ar sem slík óvild væri inilli
íslen/.ku iilaðanna sem tiú. Vjer
hiifiim eðlileoa svarað slíkum mönn-
um, að óvildin milli íslen/ku blað-
anna hefði ekki minnstu áhrif á
hald ísland'nnradairsins: livað sein
n D >
öðru liði Jieirra á milli, f>á murnlu
Jiau, livort urn sig fyl<rja [>ví fast
fram, að sf. hátíð yrði haldin, og
livort um sig, gera allt, sem í Jieirra
valdi stæði, til ]>ess, að sú hátíð
gæti sem bezt farið fram og orðið
löndum vorum iijer í álfu til gagns
og sóma og engu síður til pess, að
vekja sem mesta eptirtekt lijerlendra j
manna á oss og virðingu fyrir oss j
og J>jóð v*>rri.
Um gagnið af slíkum þjóðhá-
tíðardegi fyrir oss, Jiarf sem fæstum
orðum að fara. ]>að voru margir
í fyrra efablandnir um, hvort peir
ættu að taka pátt í slíku hátíðar- !
haldi eða ekki og sumir sátu jafnvel
heima af f>eim ástæðum, að Jieir,
gátu ekki sjeð, að úr slílcu yrði :
annað en ugatnan og gaspur”. En I
árangurinn sýndi f>ó öllum mönnum, j
að slíkt var mjög vanhugsað. Á-
rangurinn af liátíðarhaldi voru S !
fyrra varð sá, að J>á fyrst sáu lijer- j
lendir menn, livað fjölmennir vjer
vorum orðnir hjer 1 bænum— J>ví
ekki varð J>ví við komið, að veruleg :
J>átt-taka yrði af hendi nýlendubúa-
og hvað vjer vorutn að ýinsu leyti j
vel að manni. Blöðin hjer í bænutn
hófu oss til skýjanna með tofsyrð- j
um og Ijetu nærri [>ví eins og [>au |
liefðu aldiei vitað af pví, að hjer I
var íslen/kur ]> jóðflokknr. I>að er j
auðsjeð, að síðan í fyrra, hafa lijer- :
lendir menn viðurkennt, að íslond- ,
iiigar' hjer í landi va?ri J>jóð- eða !
pjóðílokks afl, sem taka fiyrfti mcð í j
reikninginn.
Þetta álit Jiurfuui vjerað styrkja
við livert tækifæri og ekkert færi er j
betra til ]>ess, en aö koma saman j
einn góðan veðurdag, kanna lið vort j
og sy'na f>að hjerlenduin niönnum j
eða með öðrum orðum að halda oss
einn íslendi igadag á árinu.
Sem sigt, pað er enginn efi á
nauðsynim. i til að halda pennan ís-
lendingadng.
En hvcnœr á að halda hann?
í fyrra var f>að skýrt tekið
fram bæði á undan og eptir hátíðar-
haldinu, að dagurinn, 2. ágúst, var
valinn einungis af pví, að mönnum
kom svo seint saman um að halda
pjóðhátíðina; menn höfðu jafnvel ár
eptir ár minnst á að halda sjer ein-
hvern pjóðhátíðaidag fyrir ísleiid-
inga, en ekkert orðið úr f>ví, pangað
til loksins seint í fyrra, að mönn-
um kom saman um pess konar há-
tíðar-hald, en af pví að svo var orð-
ið áliðið sumars, var ekki um ann-
an dag að gera, sem hægt væri að
binda slíkt hátíðar-hald við, en 2.
ágúst; [>ví var sádagurvalinn. Sum-
um pótti enda mjög fyrir, að sá
dagur var valinn; sögðu, að íslend-
ingar ættu einmitt sízt af öllu að
velja stjórnarskrár-daginn, af pví
að stjórnarskráin væri svo ljeleg og
afsvo skornum skammti, að íslend-
ingar væru alltaf að brjótast fyrir
pví aðfá henni breytt. Ýmsum mönn-
um, og f>að merkum mönnum, í ný-
lendunum, pótti leitt, að sá dagur
var valinr., af peim sökum, að flest-
um nýlendubúum var gert ómögu-
legt að sækja hátíðina um pann
tíma árs hingað til Winnipeg'. I>að
má reyndar segja, að nýlendubúar
gætu sjálfir haft pjóðhátíð heima
hjá sjer, þannig, að stofnað væri til
pjóðhátíðar fyrir hverja sjerstaka
nýiendu pann dag. En athugavert
er, að allir nýlendubúar, sein hing-
að hafa komið til bæjarins og’ sen,
átt hafa tal við oss um J>etta efni,
eru á einu máli um J>að, að helzt
ætti aðhafa pjóðhátíðina hjer í Win-
nipeg fyrir bæinn og allar J>ær ís-
lenzku nýlendur, sem til gætu náð,
svo að hátíðin vrði mikilfenglegri
og gæfi ísiendingum hvaðanæfa frá
dálítið færi á að sjást og kynnast
dálítið. En til pess að Þjóðhátíð í
Winnipeg gæti komið sem flestum
nýlendubúum að verulegum notum,
yrði að velja henni svopægilegan tíma
árs, að sem flestir nýlendubúar gæti
sótt hana og tekið J>átt í henni, en
J>að væri síðari hlutinn í júní eða
fyrstu dagarnir í júlí.
Vjer veiðum nú að álíta, aðheppi-
legast sje, bæði vegna óska nýlendu
búa sjálfra, eptir f>ví sem oss hefur
gefizt færi á að þekkja J>ær, ogann-
ara liluta vegna, að halda aðal-pjóð
hátíð hjer í Winnipeg á peim tíma
árs, að sem flestir nýlendubúar geti
tekið J>átt í henni. Vjer verðum
vel að gæta ]>ess, að pað er rnest af
öllu I pað varið, að hátíðarhaldið
geti orðið sem mikilfengast og stór-
kostlegast, til J>ess að pjóðílokkur
vor geti birzt hjerlendum möiinnm
í allri sirini dýrð— ef dýrðin er ann.
arsnokkur til. Og [>að er nýlendu-
búum til eins mikils gagns og sóma
og oss hjer I Winnipeg.
í pessu skyni finnst oss J>ví sjálf-
sagt að velja tímann I síðaii hluta
júní eða fyrst I júlí. Ef unnt væri,
ætti helzt að velja einhvern íslenz.k-
an merkisdag, en á J>eim tínia er
ekki um aðra daga að gera en .Jóns-
messu gömlu eða 24. júní.
,Sá dagur er að voru áliti bezt
valiun tii [>jóðhátiðar-dags.
Sumurr. kann nú að ]>ykja*áhæng-
ur á, að um f>að lcyti verður I ár
rjett nýafstaðið kirkjupingið, sem
á að koma samaii 17. júní, og [>eini
finnst ]>annig nærri [>v! eins og
Jóladagurinn beri upp á páskadag-
inn”, pegar hver J>jóð samkoman
rekur aðra. Uss fyrir vort leyti J>ykir
nú ekkert að J>ví, J>ó að jóladaginn
beri einu sinni upp á páskadaginn
og pað er ekki svo litið unnií) við
[>að, skoðað frá sjónarmiði íslend
ingadagsins, að pjóðhátíðin væri 24.
júní, [>ví pá væri víst um, að ýinsir
merkisinenn úr nýlendunuin yrðu
hjer staddir og gætu tekið pátt I há-
tíðarhaldinu.
L>að er meira varið í pað, að ís-
lendingum I hinum ýmsu nýlendum
gefist dálítið færi á að kynnast og
að hátíðin verði sem allra-fjölmenn—
ustog skemmtilegust, en að halda fast
við étjórnarskrárdaginn, 2. ágúst,
sem pó sumir menn hafa mesta ými-
gust á.
Þær eru allur á eina bókina lærð
ar—á lyginnar handhægu postillu.
T. A. PATRICK
læknir í Salteoats, Ass., N. W. T.,
býður sig fram til pinginennsku fyr
ir annað löggjafarping Norðvestur-
territóríanna, eptir áskorun margra
kjósenda I Wallace kjördæmi, gegn
Reaman frá Yorkton.
Kjósendur íslenzkir I Þingvalla-
nýlendunni verða að kjósa um pessa
tvo og í pví skyni hefur Mr. Pat-
rick gefið út ávarp á íslenzku til
kjósendanna í Þingvallanýlendunni
Ávarpið er mjög frjálslegt og segist
pingmannsefnið hafa pá sannfæring:
að allt almenningsfje í vörzlum
stjórnarinnar í Norðvestur-territórí-
unum eigi að standa undir umsjón
pingsin,
að pingmaður kjördæmisins eigi að
gefa fólkinu á hverju ári sundur—
liðaða skýrslu yfir pað sem hann
hefur eytt af fje pví er veitt er til
brauta og brúargerða í kjördæin-
inu,
að mönnum gefist kostur á með
hæfilegum fyrirvara að gera tilboð
viðvíkjandi samuingum um verk,
er unnin eru í kjördæininu fyrir al-
mennings fje (Publie Works),
að komast megi hjá sköttum um
höggormsins höfnð”. I>að er pví j blöðunum heim. t>á sá jeg bunk-
óparfi að v>ra að hrekja inörg ein- aiin liggja ófrímerktan og fór að
stök atriði í athugasemdum peirra. leita lir. Paulsons, sem var farinn á
pic-nic um morguninn. Jeg náði I
hann, og einn af útgefendum blaðs-
ins lánaði honum fyrir frlmerkjum;
en pósthús var lokað, og loksins er
hann fjekk frímerkin, var orðið of
seint að koma blaðinu. Jeg benti
honum pá á, að Slimons skip mundi
fara heim, og mundi mega ná I pað.
En jafnframt gat jegpess, að Slimon
væri ekki vanur að taka póstsend-
ingar. Skrifaði jeg pá Slimon og
bað hann, að láta taka póstsending-
ar á pósthúsinu í Leith í petta
sinn. En annaðhvort hefur hann
ekki gert petta, eða pá flutt blaðið
afleiðis og ekki skilað pví í Rvlk,
pví að pessi sending kom seint og
með illum skilum heim, og um hana
komu kvartanir frá Islandi. En um
enga sending meðan jeg átti um að
sjá, kom nein kvörtun. Jeg skora á pá
fjelaga að nafngreina svo sem eina
tvo af peim mörgu, sem peir segja hafi
kvartað um vansendinef blaðsins til
íslands í minni tíð, og tilgreina
dagsetning á peim kvörtunur-brjef-
um. Ef peir gera pað ekki, pá er
öllum auðsætt, að peir fara hjer
með vísvitandi, hæfulausa ly gi.
t>eir eru nógu langorðir í lýginni
um ýmis smáatriði, sem engum sönn-
unum verður að komið frá hvor-
ugra hálfu, nema sögusögn máls-
parta sjálfra. Hjer eru atriði, sem
leiða má ritni að; hlaupi [>eir nú
ekki kring um pað!
Jeg hafði getið pessa atriðis
I handriti mínu að svarinu í Lög-
bergi, en jeg strykaði pað burt fyr-
ir tilmæli hr. E. Hjörleifssonar, sem
áleit ]-að svo mikla minnkun fyrir
blaðið, að J>að væri getið um, að
Þeir hafa sjálfir! I>að gæti stundum ekki keypt sjer
nauðsynleg frlinerki. Hann vissi
vel að jeg sagði petta satt. Jeg
hugsaði að stjórnarnefndin mundi
pá hafa pá velsæmistilfinning, að
Jeg skal rjett til dœmis benda
á pessi atriði: Jeg gat pess I
svarinu í Lögbergi, að mig furðaði
ekki pótt yfirskoftunarmeun gætu
vottað pað með sanni, að usam-
kvæmt bókum fjelagsins” væri skuld
mín svo sem Lögbergingar segðu:
pað sannaði ekki annað, en að
bækurnar voru rangt færðar—falsað-
ar, ef peir heldur vilja; hitt mundu
peir ekki geta vottað, að pessar
bækur væru rjett færðar; en undir
pví er pó allt komið. Hverjusvara
svo Lögbergingar? Jú, að peir
hafi sannað með vottorðum utveggja
yfirskoðunarmanna” (o: Jóns Blön-
dals og Magnúsar Pálssonar, sjálfs
reiknings-falsarans, sem yfirskoðar
sitt eigið vprk!) að reikningur minn
sje urjett færður í bókunum”; og
enn fremur segjast peir bæta við
priðja vottorðinu frá hr. Aðal-
steini Jónssyni. Hvað stendur svo
I pessum vottorðum? í vottorði M.
P. og J. 131., að jeg hafi skuldað
svo og svo mikið 7. jan. usamkvæmt
bókunum”; í vottorði Aðalsteins, að
skuld mín hafi verið petta og petta
ueptir pví sem sjeð verður af bók-
unum”. Eklei eitt orð í pessum
vottorðum um pað, að bækurnar sje
rjett fœrðar—sem var einmitt pað,
sem sanna purfti. En peir hafa vel
gætt sín að votta það ekki, enda
væri nú pýðingarlaust fvrir pá að
votta pað úr pessu, eptir að f jelags-
stjórnin loks hefur birt reikning
ininn, eins og Magnús hefur fært
hann I höfuðbók, pví að hann ber
[>ess sjálfur órækan vott, að bók-
færsla sú er ftílsk.
játað, að pað hafi fyrst komið fram
á fundinum 30. janúar, að vanfærð
var í bækurnar upphæðin $25 (frá
A. Freeman). í reikningi J>eirr.t
langan tíma ineð pví að verja fje : J-1
almennings með gætni og sparnaði
að vínsölumálið eigi að útkljást
með atkvæðum almennings I Norð-
vestur-Terrí toríunum,
að öll atkvæðagreiðsla ætti að fara
fram á miðum,
að pinginaður kjördæmisins ætti
ekki að reyna að byggja upp einn
part pess á kostnað hins partsins.
Á hinn bóginn ber hann hinum
fyrri pingtnanni kjördæmisins, Rea— 0g I peim $141,23 sem jeg borgaöi
: man, [>að á brýn, að hann hafi að, peiin, og J>a liafa J>eir ranglega
fjelaga er J>essi uppl.æð tilfærð j lata I>að atriði liggja kyrrt, að fara i
komin inn I bækurnar 6. jan.— 31.
desbr. f. á. er mjer fært til skuldar
$45.40; en engin skírteini nje
reikingur fyrir pessari uppliæð var
kominn í hendur reikningshaldara 7.
jan. p. á. —$12,59, upphæðum á
reikninersvillum, sem eitri komu fram
o 7 O
fyrr en í febr. og jeg pá borgaði,
er laumað inn I bækurnar 6. jan.
Ef miðað er við bókfærslu og reikn- j sein jeg skilaði af
ing peirra fjelaga, pá ætti pvi
pessi upphæð samkv. brjefi peirra,
að hafa verið borguð af injer með
isbrúkað traust pað, I krafið mig U1“ I,etta síðar’ En sje
| ininn reikningur lagðurtil grnndvall
I ar, hafa peir rjettilega krafið tnig
| um pær. Jeg hafði nfl. pá rjettu
I ýmsu leyti mi
! sein honuin var sýnt og ber fyrir sig
lýms atriði J>ví viðvíkjandi.
Eitt af pví, sem pingmannaefnun- [ aðferð, að færa'pað eitt inn I reikn-
um ber á tnilli, er pað, hvort Salt
coats eða Yorkton eigi að vera aða!
bærinn i J>eim hluta Assiniboia, seiri !
mest not hefur af uManitoba and
Nojthvvestern”-járnbrautinni. Nú j jg
heldur Mr. Patrick fast fram Salt-
coats, sein aðalbæ, par sein Rea-
man heldur Yorkton fram, en J>að er !-I
j einmitt Saltcoats, sem liggur 20
ing, sem rjettilega hefði getað stað-
| ið I höfuðbók satnkvæmt ffuinbók-
unum; og u[>phæðir, sem síðar kom
fram að vanfærðar voru I sjóðbók
fram að 7. jan., götu pví eigi kom-
inn I höfuðbókar reikning fyrir j uðið”
pann tíma. Sarna upphæðin getur hefi gefið út 4 blöð
eun bæði staðið injer til skuldar 7. ! kosti á Islandi (Bald
'an. og í annað sinn færzt mjer t:
[ skuldar sem ný-uppgötvuð villa I
[ febrúar. Eu petta hefur pó Magn-
[ inílum nær Hingvalla nýlendunni og 6s karlinn t)railað!— Sarnkvæmt
j virðist pví full ástæða til, aföllu pví skriflegurn samningi áttu lauu mín
sem að frarnan er sagt, að íslending- :tð greiðast mjer vikulega. En pó
ar í Þingvalla-nýlendunni greiði Mr. e)'u trijer ekki tilfærð laun itiín fyr-
_ . , , ,, A,r ir 1—7. ian. fvr en I ínánaðarlok.
Patnck fremur atkvæði sitt en Mr. J 2
Reaman. Allt petta er nægt til að sýna,
samkvœmt þeirra eigin reikningi,
sem vottað er að sje usainkvæmt
bókunuin”, að bækurnar eru falsað-
ar. Það getur hvert barn sjeð, sein
kann að reikna og tiennir að rann-
saka reikninsrinn.
[1
[Vjer niinmim losend ir „Ileims-
kriiiidu” á, nð undir „Rnddir frá aimenii
ingi” er það ekki ritstjórn blaðsins, sem j .
talar. Hver mntiiir getur fengið færi á
í ð láta þar I ijósi skoðanir síiiar. þó1t
þær sjpu alveg gagnstæðar skoðunum
ritstjórnarinnsir, en menn veroa uö ritu
ssemilegii og forðast persónuiegar sknniui-
ir; atik þess verða memi a'!5 rita uiii
‘eitthvert það efni, sem aimenniug r.ð
einii verjti'.tvli vardaV].
I ekki að ljúga neinu um petta eina
atriði. Hún hefur ekki kunnað
fremur sótna sinn I pessu en öðru.
Ut(t. eru á einum stað eitthvað
O
að bulla um peningasending frá hr.
Jak. Eyford. Bæði sú upphæð, og
önnur sem hr. .1. E. sendi mjer, eru
tilfœrðar l bókum fjelagsins, og
fóltrnar I peirri upphæð ($141,23),
mjer samkvæmt
reikningi mínura. Ef hr. .1. E.
hefur [>ví verið krafinn aptur um
J>á upphœð, pá er pað bara einn
prakkaraskapur Magnúsar Pálssonar.
Meira nenni jeg ekki að elta
af athugasemdum J>eirra fjelaga.
I>etta er nægt sýnishorn af J>ví,
hvers virði pær eru. Þær eru all
ar af saina lyga-lopa-toganum
spunnar.
Útg. klykkja út með pví,
að I brjefi til [>eirra frá íslundi
hafi vcrið sagt, að jeg hatí verið
við 3 blöð riðinn og öll farið á höf-
Sannleikurinn er, að jeg
að minnsta
ur, Göngu-
Ilrólf, Skuld, Þjóðólf) og ekkert
sett á höfuðið*. Tvö hin fyrst
nefndu Jiæltu af J>ví, að pau feng-
ust ekki prentuð lengur I einu
prentsmiðjunni, sem pá var I Rvík,
og var undir yfirvaldanna stjórn.
uSkuld” borgaði sig vel, póttprent-
smiðja á Austurlandi borgaði sig
ekki, og pví hjelt húii áfram I Reykj-
avík, J>angað til jeg keypti uÞjóð-
ólf”. Jeg gaf 1200kr. fyrir útgáfu-
rjettinn að honum; að J>rem árum
liðnum seldi jeg hanr, aptur fynr
2450 kr. Það er nýr máti setja
blöð á höfuðið, að tvöfalda verð
peirra á [>rem árum.—Htg. 1 ,ög-
bergs ættu að láta taka sig til bæna
I öllum lúthersku kirkjunum o
biðja forsjónina að gefa sjer auðnu
að setja Lögberg á höfuðið rí
Annað, sem jeg nefni líka til
mis, er sögusögn J>eirra fjelaga
um, hvernig á pví stóð, að W. H-
Paulson sleppti úr að senda Lögb. j tll
maí I þann hdtt! Þeim veitti ekki af
'erið
LÖOBERGiMGAR
—Ofíf—
SANN LEiKURINN.
Jeg hefi nú sýnt fram á, hve
I tilhæfulaus aðal-ásökun Lögbergs
I gegn rnjer hafi verið, ocr par með
| liefi jeg reyndar
sundur rnolað
heiin eina póstskipsferð I
fyrra. Þeir segja |>að ha.fi
gert iif [>ví, að J>að hafi átt að nota
ferð með Sliuions skipi iim sama
levti. Þetta er lygi, öllum uudir-
skrifenduiium vísvituiuli lvgi. •
II. Pnulson vi-si ekki vitund nni
nokknrt Slimons skip. ^annleikur-
inn var, að |>að var ekki til í sjóði
neitt fyrir fiímerkjunum á blaðið
í petta sinn; hr. W- H. Paulsoit
liafði ekki birzt á skrifstofunni í 3
undanfarandi daga, eu falið sig, af
pví að hann ella átti peningum út
að svara, eu ekkert var til í budd
unni. Svo
maí var síðasta
samt, vesainigum.
•/ó/i Úlafsson.
SUNDRUHCIH
NYJA-ISUNDI.
í 13. nr. Lögbergs” 8. apríl
* Það er nú auðvitat! lygi eins og
aunað um þessi brjef. Kaflinn er úr
brjefi frá Eiriki frænda mínum í Cam
forvað að koma | bridgo til Sigtryggs Jónassonar.
á drottningar-daginn í
n o
J>. á. kom út grein eptir mig:
Sundrungin í Nýja-íslandi. Aðal-
mennirnir í pessu suudrungarmáli
hafa, eptir langan umhugsunartíma,
tekið sig saman og svarað pessari
grein minni. Svar herra Bjtírns
Pjeturssonar stendur í Lögbergi
29. apríl. Eti sjera Magnús J.
Skaptason og herra G. Þorsteinsson
hafa svarað í uHeimskringlu” f).
maí. Auk J>ess hefur herra M.
Jónsson ritað grein um petta mál
í Lögbergi 6. maí. Jeg telauðvitið
skyldu inína að svara pessum fjór—
menningum. B. P. og M. .1. svara
jeg t Lögbergi. Og hjer með bið
jeg ritstjóra uHeimskringlu” að
taka í sitt heiðraða blað svör mín
til sjera Magnúsar og G. t>.
Sjera Magnús og G. t>. hafa
ágætlega skipt verkum á milli sín.
Þeir skoða málið sinn frá hvorri
hlið. Jeg er peim mjög pakklátur
fyrir pað. Það gerir mjer ljettara
að svara einum í einu. Auðvitað
harma jeg mjög, að peir virðast
hafa verið uill» fyrir kallaðir”, peg-
ar peir sömuu greinar sínar. t>eim
hefur svo víða gleyinzt að segja
satt. Einkum keinur petta frain
hjá G. Þ.
Jeg ætla fyrst að svara sjera
Magnúsi. Og uin leið tek jeg til
meðferðar pau atrifii, sem hann og
G. Þ. hafa sameiginleg.
I.
S’VYA.IR,
til
sjera Magnúsar J. Skaptasonar.
Við sjera Magnús höfum frá
æsku verið persónulegir vinir, eins
og hann sjálfur segir. Jeg hefi á-
vallt haft pað álit á honuin, að hann
væri einkar duglegur maður og
bezti drengur. Hann er gæddur
dæmafáu líkamspreki og ötulleik,
eins og öll lians ætt. Hann er
góðlyndur, glaðlyndur oghreinlynd-
ur maður. í allri umo-enirni er
1 *
i hann sannkallað valmenni. Allir
pessir mannkostir hafa atiað honum
mikilla vinsælda í Nýja-íslandi.
Sjera Magnús er mjög frjáls-
iyndur maður. Honurn er alls eigi
hætt við að vilja ríkja og ráða.
Honum er hættara við að láta aðra
menn hafa áhrif á sig, en sjálfur að
sækjaut eptir pvíað leiða aði-a. Hann
er eigi sjerstaklega J>eim mannkost-
um gæddur, sem skapa leiðandi
menn. Mannkostir hans ganga í
aðra stefnu. Þafi er enginn efi á
pví, að sumir leíðandi menn í Nýja-
íslandi t. a. m. G. Þ. liafa ! ei-nstaka
málum meiri áhrif á sjera Magnús,
heldur en hann á pá. Um pað geta
allir borið, sem voru á kirkjuj>;ngi
í fyrra. Einkum kom pað fram á
Uprívat-fundi”, sem lialdimi var á
undan kirkjupinginu. Það lá öll-
utn í augum uppi, að G. Þ. var par
leiðaruli maðurinn í máli J>eírra.
Alirerlep-a hið sama kom fram á
prestmálafundinum á Gimli. G. Þ->
en ekki sjera Magnús, liafði [>ar öll
ráð með höndum. Um J>að getur
ritstjóri Gestur Pálsson borið. G.
Þ. neitar J>essu heldur eigi. Iíann
mótmælir að eins pv!, að hann sje
u/ r a morsök" í sundrungar-málinu.
Með pví að jeg hef aldrei kallað
[ lmnn ufrutnorsök”, hehlhr að eins
ueinhvern helzta , ^einhvern áhrifa-
mesta” jnánninn í pessu máli, [>á
fellur pessi ylirlýsing iians, stóryrði
og rangherini uigerlega um koll.
l>að er dálítið einkennileo-t, hvernio
. , “ 7 O
peir sjera Magnús og G. I>. liafa.
skipt verkum með sjer. Sjera Magn-
ús tekur alla ábyrgð sjer á lierðar,
en G. Þ. reynir ineð öllu móti a&
losast við alla ábyrgð. Og [>ó reyn-
ir hann eigi að neita öðru en J>ví,
að hann sje ufrumorsökin”.
Ilerra M. Jónsson pykist (LÖg-
berg 6. tnaí) engan pekkja, sem
uhefði viljað eða getað verkað á
hann (c: sjera Magnús) í umræddu
I efni”. Hann vill að jeg bemli sjer
á matin. Jeg skal gera [>að, |>ótt
j Magnú.s Jónsson sje J>ví að líkiiid—
J um kminugri en jeg. Jeg bendi
I honum [>á a herra Guðua Þorsteius-
son. Eins og áður er sýnt, hdfur
G, I*. „get.ið” liaft áiirif á sjera
Magnús. Og eiiginn efast um að
■ Iiann liafi u> iljað” J>að. Honum er
i nauðilla við kirkjufjelagið. Og
auk [>ess ganga trúarskoðanir hans
að minnsta kosti jafniarigt og sjera
Magnúsar. Á J>etta dregur hann
alis enga dul. Þessar tvær ástæð-
ur hafa knúið hann til framkvæmda
og gert iianit að einhverjum lielzta