Heimskringla - 03.06.1891, Page 3

Heimskringla - 03.06.1891, Page 3
MAS., 3. JUXI l»i»l Ðomiuioii oí’ Caiiada. Atiylisjarflir okeypis ftír miljonir manna 200.000,000 ekra af hveiti-og beitilandi í Manitoba og Veatur Territónunum í Canada ókeypis fyrir landnema. ° Djúpur og' frábærlega frjóvsamur jarövegur, næg* af vatni og skógi og meginhlutinn nálægt járnbrautuin. Afrakstur hveitis aí ekrunni 30 bush., ef vel er umbúið. ílllMI PBJOVSAMA BBLTl, 5 Rauðár-dalnmn. Saskatch(*wan-dalnum, P(*hci? Rivci-dalimm, og umhvpríisliggj - andi sljettlendi, eru feikna miklir flákar af áirætasta akurlandi. engi og beitilandi —hinn víftátturoesti íláki í heimi af lítt byggðu landi. f f Malm-nama land. Gull silfur, járn, kopar, srtlt, steinolía, o. s. frv. Omældir flákar af kolanámalandi; •ldivrSur því tryggður um allan aldur. JARSBBAl’T FK V HAFl TIL IIAFS. Canada Kyrrahafs-járnbrautin í sambandi vi« Grand Trunk og Inter-Colonial braut- irnar mynda óslitna járnbraut frá öllum hafnstöðum við Atlanzhaf í Canada ti) Kyrraháfs Sú braut liggur um miðhlut frjóvxama beUigúia eptir pví endilöngu og um hina h’rikalegu, tignarlegu fjallaklasa, norður og vestur af B.fra-vatni og mn hii. nafnfrægu Klettafjöll Vesturheims. Heilnæmt I o p t s 1 a g . Loptslaaið í Manitoba og Noriivesturiandinu er viðurkennt hið lieilnæmasta í Ameríku Ilreinviðri og purrviðri vetur og sumar; veturinn kaidur, en bjartur og staðviðrasamur. Aldrei poka og súld, o.? aldrei fellibyijir eins og sunnarí landinu. SAAIIIAX HSST.I <» Ií\ IX í CAA'ADA gefur hverjum karlmanni yfir 18 ára gömlum og hverjum kvennmanni sem hefur fyrirfamilíu að sjá 1 6 <> e lc i* ii i* ii 1* 1 ii ii <1 i alveg ókeypis Hinir einu skilmálar eru, að landnemi búi á landinu 02 yrki pað. Á pann hatt gefst hverjum manni kostur á að verða eigandi sinnar ábýlisjarðar og sjálfstæður í efnalegu lilliti. { S li E X Z K A B X' V I. F X 1» |T K Manitoba og canadiska Norðvesturlandinu eru nú þegar stofnaðar í 6 stöðurn. Þeirra stærst er NÝ-fA ÍSLAND liggjandi 45—80 mílur norður frá Winnipeg, á vestur strönd VViimipeg-vatns. Vestur frá Nýja Islandi, i 30—85 mílna fjarlægð er ALPTA VATNS-N ÝLENDAN. bá'Sum þessmn nýlendnm er mikið af ó- numdu landi* oe báðar þessar nýlendur ligcja nær höfuðstað fylkisins en nokknr hinna. AROTLE-NÝLENDAN er 110 ntíiur suðvestnr frá Wpg., ÞÍNO- VALLA-NÝLENDAN 260 milur í norSvestur frá Wpir., QIPAPPELLE-NÝ- LENDAN um 20 mílur sufSur fráÞingvalla-nýiendu, og ALREliTA-NÝLENDAN um 70 mílur norður frá Calcary, en um 900 ínílur vestur frá Wiunipeg. I siðast töldu 3 nýlendunumer mikið af óbyggðu,ágætu akur- og beitilandi. Prekari upplýsingar í þessu efni getur hver sein vill fengið raeð því að skrifa um það: Tliomas Benneít, DOM- GOV'T. IMMIGllATIOX AGENT Eda 13. I ,. Baldwinson, (íalenzkur umboðsmaður.) DOM. GOV'T IMMJORATION OEFICES. Wiimipeíi, - - - Ciinada. L AIV I>T o KIJ - Ii 0« IX • Ailar aectionir með jafnri tólu, nema og 26 getur hver familíu-faðir, eða hver sem komin er yfir 18 ár tekið upp sem heimilisrjettarland og forkaupsrjett- arland. IX'XKlTITXr. Fvrir landinn mega menn skrifa sig á þeirri'landstofu. er nxst liggur lnndinu, sem tekið er. Svo getur og sa er nema vill land, gefið öðrum umboð til þess að innrita sig, en til þess verflur hnnn fyrst a« fá leyli annaðtveggja innanrikisstjor- ans í Ottawaeða Dominion Land-umdoðs- mannsins í Winnipeg. $10 þarf að borga fyrir eignarrjett á landi, en sje það tekio áður, parf aö berga $10meira. SKYLDIIBJÍAB. Samkvæmt núgildandi heimilisrjett- ar lögum geta menn uppfyllt skyldurnar með prennu móti. . 1. Með 3 ára ábúð og yrlung landsins; má þá landnemi aldrei vera lengur fra landinu, en 6 mánuði á hverju ári. ^ 2. Með því að búa stöðugt 1 2 ar ínn- an 2 mílna frá landinu er Humið var, og að búið sje á landinu í sœmilegu husi um 3 niánuíú stöCusrt. eptir a‘S 2 árin eru liðin og áCur en beðið er um eignarrjett Sro verður og landnemi að [ilægja: a fyrsta ári 10 ekrvir, og á öðru 15 og a þriflja 15 ekrur, enufremur að á öðru an sje sáð í 10 ekrur og á þriðja ári í 25 ekrlir' 3. Me8 því að búa hvar sem vill fyrstu 2 árin, en að plægja á landinu íyrsta ar- ið 5 og annað árið 10 ekrur og þa að sa í þær fyrstn 5 ekrurnar, enntreinur að byggja þá sæmilegt íbúðarhús. Eptir að 2 ár eru pannig liðia verður landnemi að byrja búskap á landinu ella fynrgerir hann rjetti sínuin. Og frá^eim tima verður hann að búa á landinu í þa8 minsta 6 mánuði á hverju ári um þriggja ára tima. BEATTT’S TOCB OF THE WOBLD. Ex-Mayor Daniel F. Beatty, of Beatty’s Celebrated Organs and Pianos, Washington, New Jersey, has returned home from an ex- tended tour of the world. Read his adver- tisement in this paper and send for catalogue. I)e»r Slr:—Wf returnod home Aprll 9, 1890, from r tour tround the worlvl, vÍBlting Europe, A«ln, (Holy I and), In- dia, Ceylon, Af- rlca (Kgyptl, Oce- anlca, (Islandof the Sefts,) and Weetern Amerl- cft. Yet In .11 our Rroat | ourney of 35,974 mile«, we do not remem- ber of hearing • piftno or ftn organ ■ weeter ín tone thftn Boatty’* For we believe IX-MAYOR DASIEL T. BBATTY. we h»ve thft From » Photo<rr»ph tftken ln London, " tTr u me°n*B Englftnd, 18#9. made at *ny prlce. Kow to prove to you thftt tbls Btfttement ln •bnolutely true, we would llke for »ny reader of thl - p»per to order on* of our matchleBB orgftns or planoa •nd we will ofTftr yon • grBftt bftrgaln. Partlculftra Free. Satlafftctlon UUARANTKED or money promptly re- ftmded »t «ny tlmo withln three(3) year«, wlth Interest ftt Spercent. on ftither IMfttio or Organ, fully warranted ten yeare. 1870 we left home a peoniless plowboy; to-day we have nearly one hundred thousand of Beatty’s organa and pianos ín use all over the world. If they were not good, we could not have •old so many. Could we I No, certainly not. Ec.ch and every instruinent is fully warranted for ten years, to be manufactured from the best material market affords, or ready money canbuy. ORGANS Church, Chapel, ond P&r. ^’mPIANOS Beautiful Weddinc, Birth- tlny or C&t&logue Free. Address Hon. Daniel F. Beatty, Washington, Newjersey. ésr. 171 f.híxakkk.iff. geta menn beðið hvern land-agent sem er, og hvern þann umDoösmann, seni send- tir er til að skoða umbætur á heimilisrjett- arlandi. En sex mánudnTn aóur e>>. landnemi biður um eignarrjett, verður hann að knnn• geraþað Ðominion Land-uniboðsmanmn- um. iæii»kfixix<;a fmkoii eru í Winnipeg, að Moosomin og Qu’Ap- pelle vagnstöðvum. A öllum pessuin stöðum fá innflytjendur áreiðanlegr leið- beining í hverju sem er og alla aðstofi og hjálp ókeypis. NF/IXNI HF13III.ISR.I F.TT getur hver sá fengifi, er hefur fengifi eign- arrjett fyrir landi sínu, eða sk)Tteini frá umboðsmanninum um að hann hafi átt að fá hann fyrir júníviánaðar byrjun 1S8L Um upplýsingar áhrærandi land stjórn- arinnar, liggjandi milli austurlandamæra Manitoba fylkis að austan og Klettafjalla að vestan, skyldu menn snúa sjer til A. H. BIJROFSS. Deputy Minister of the Interior. Ferpi k Cl Bækur á ensku og íslenzku; íslenzk- ar sálmabækur. Kit áhöld ódýrust í borginni. Fatasnið á öllum stærðum. Fergu&on & Co. IOH Ilain Ht„ HÚ8BÚNAÐARSALI 7Iarket SI. - - - - Winnlpes- Selur langtum ódýrara en nokkur ann- ar í öllu Nor8vesturlandinu. Hann hef- ur óendaulega mikið af ruggustólum af öllum terundum, einnig fjarska fallega muni fyrir stásstofur. C. H. WILSON. OCURES DYSPEPS/A. CURES DYSPEPS/A. CURES DYSPEPS/A. PROMOTES 3IGESTI0N, Mr. Neil McNeil, of Leith, Out., ■writes: Dear Sms,—For years and years I suffered from dyspepsia m its worst forins, and after trying all means in my power to no purpose I was persuaded by friends to try B.B.B., which I did, and after using 5 bottlea I wa8 completely cured. NYIU KÁDPHDDR ISÁFOLDAR (1891) fá ókeypis ALLT SÓOUSAFN fSA- FOLDAR 1889 og 1S!)0, i 3 binduin, milli 30—40 sögur, einkar- skemmtilegar, um blM. Rllft. í Ameriku kostar ísafokl hjeS.in af doll. l.öU iiín árið,ef borguð er fyrir fram; annars doil. 2.—Nýir kaiipendur þurfa því ekki anuað en leg^ja 1% pnppírs, dollar iiinau í pönmuarbrjefið (regi»tera8) ásamt greinilegri adre**e; þá fá þeir Sögii- safnið allt með pósti nui hæl, og llaðið si8an sentsvoótt son ferMr fallaalltárið FURNÍ TURE ANl> Un <1 er*t aking ilonse. Jar8arförum sinnt á hvaða tíma sem er, og allur útbúnaður sjerstaklega vandaður. HúsbiínaSur í stór og smákaupuin. 51. hliaiFS & Co. :]15 & :)17 lain Sl. Wionipeg. ‘Ai:wpuo.iji iflgN ’OO V NNHMI «*wppvN W/’mf ‘Biqhiaido^ ‘Bnjnpd n ýopwax ‘B1K3AU;) ‘BiueiUd upnqo^ Voi avoh huiMoqs ‘bmui oq) jo )otuis^ 7-qupuu uoiiumjojui jo ^eiqdui'Bd v \ í MEIRA EN 50 ÁR. Mrs. Windsi.vwks 800TI.1 no Syrup hefur veriti bniku'S meir en 50 ár af inilí- ónmn mæðra, handabörnura sínum, við tanntöku og hefur reynzt áirætlega. Það hægir barninu, mýkir tannholdið, eyðir verkjum oij vindi, heidnr meitingarfær- iiiium i hreifingn ogerhiðbezta me'Sal við niSurgangi. Það bætir litlu anmingja börnnnuni undir eins. Það erselt í ölluin lyfj&búðum í heimi. Kostar 25 eents llaskan.— Verið vissir um, að t.ika Mrs. Winslaws Sootting Syrup og ekkert annað Verkman 11 a- ij elasjitl heldur framvegis fumli áhverju laugardags kvöldi 1<1. 8 á venjulegum stað. Allir meðlimir, seiri aimt er um að fjelagið nái tilgaugi sínum, ættu að sækja fundina. ATHUGID! Sparið peninga, með því að flegja ekki fataræflum, seljið þá heidur lt. Shi •agy, Cor. of Iving & Dufferin St. Haun borgar hæsta verð fyrir ullarfata- ræfia; fyrir 100 pd. af stórgeríu járna 'rusli 50 cts., smá-járnarusl 20 cts. 100 pd.; kopar 5 cts. pd, pappírsrnsl 40 cts. 100 .pdjkaupir eiunig tiöskur af öllum sortuin. C 21. nr. Hkr. f>. á., „með krapta ónotaðra liæfiieika titrandi í hverjum vöðva”. Og ganga svo út í lífið og striðið, og láta árin líða yfir sig og taka fyrir kverkarnar á pessum fögru æskuvonum og smákyrkja pær, pangað til trúin á litína er orðin að fyrirlitning með ekkert annað út- sýni fyrir framan sig, en það að verða að mold”. uAð biðja um vínber frelsisins”, en fá ekki annað en ukrækiber af prældóms lúsalyngi”, er svo örvæntingarfull tiihugsun, að liún hlyti að gera niann gráhærð- an meðan hann enn stendur á prösk- uldi lífsins”. °g hann segir: l(Ungu menn! verið ekki hræddir við að vona”. Og: upví auðugri sem æskumaður- iun er af heilbrigðri von og prá, peim inun meir fær hann vanalega út úr lífinu. Það er ekki von að peir fái niikið út úr pví, sem aldrei hafa von- ast eptir nemu, aldrei litið lirenn andi ástarauguin á neitt hátt og göfugt er peir vildu slá eign sinniá. Iljer virðist svo sem Mr. Berg- mann haldi pví fram, að æskumað- urinn eigi að vona mikils—til pess að öðlast mikið—og að pað sje eðlilegt að hann geri pað, umeð krapta ónotaðra hæfileika titrandi í hverjum vöðva”. En nú er komin reymla fyrir pví, að æskuvonirnar bregðast opt; og pví sterkari von og prá—sem pó bregzt,—pví tneiri sársauki í hjartanu. Detta er líka samkvasmt pví sem Mr. Berginann er að sýna fram á í pessari söinu ritgerð, að hafi átt sjer stað í lífi prælsins með bæklaða fótinn; liaiin virðist að hafa verið geisainlega vonlaus maður, og pess vegua gat hann l(fengið jafnvel meira út úr lltínu, en hann nokkurn tíma fyrir- fram hafði gert sjer von um”. Hann, sem ulífið setur á sinn myrkasta reit, sparkar honuin eins og hundi, lætnr hami hafast við í auðvirðileg- ustu hýbýlum, og rekur hann í út- legð” o. s. frv.—en satnt er hann uhvltasti riddari á mannfjelagsins myrkasta reit”, og af hverju? . Af pví að hann vonsði einskis í peim skilningi sein æskumaðurinn vonar, iieldur tók að eins pví, sem að hönduin bar með peim stöðuga á- setningi, að njóta pess bezta, af pví setn liæszt var að hafa út tr því. Er petta ekki greinilegt? Hanu vildi ekki kaupa ylit lifsins fyrir gimsteina sálarinnar. Hann faim ekkert tilsvarandi gildi í yliti. llfsins eða h'num almennt á- litnu gæðum pess- hvað pá voninni utn paú- mót gildi gimsteins sálar sinnar. uMargir menn falsa lífsgildin fvrir sjer og fá pess vegna ekkert útúrllfirm, tiema eintóm vonbrigði”, secrir Bervmar.n. Detta mun satt o n vera. En af hverju? Af pví peir vona of inikils, og vona of hjartan- lega og blint, pess sein pó bregzt pegar til kemur, af j'rnsum eðlileg- um orsökum vitanlega. Aðal atriðið samkvæmt lífsskoð- un og lífsstefnu Epictots verður pví pað, að vona litils eða einskis, en gera sjeruð eins gott af því sem er, eins og pað va-ri allt gott, og virða og elska gitnsteina sálar sinnar. ((Ungu menn”! Yarið ykkur pví á að vona of inikils! en virðið og elskið giinsteina sálar yðar, og selj- ið liann ekki fyrir EMBÆTTJS- brauð” eða nokkuð annað. Ver- ið SANNIR og treystið gildi sann- leikans og góðurn málstað! S . B. J. Guðfinnd Glsladóttir. (dáiti 17. febr. 1891 að heimili sínu í Hall- son by.ugð N.-Dak., orkt undir nafni fóstursonar hennar Indiiða Einarssonar). Nú sígur sól í æginn, senn kemur aptan-stund, líður á lífsins daginn, ljnft er að festa blund, upp svo að vakna aptur vit! ár-geisla ljómaudi; alveldís æðsti kraptur er þessu ráðandi. Ör dauðans oddi sínuin unga sem gamla sker— fiyzt mjer í fregnum brýnum fóstra mín liðin er. Framsýni, fremd og æra fylgd henni veita rjeð, þar tii kvenn-hetjan kæra kraup niður heis á beð. Við bónda sinn, börn og hjúin breytti með snilldar þel, gestrisinn, góðs til búin þá gekk upp hryggðar-jel; hússins blóm-þráður bliflur blessuð þín minning er, svoddan mun sanna lýður sannleiks vitni sember. Guðrækin, glöð í sinni, gáfuð, hreinskilin, blið, á allri refi sinni elskuð af frómum lýð; dyggðanna blómstur barstu og blessunar ávöxtinn veslum aumingjum varstu viökvæmog nœrgretin. Mreddi þig mótgángs bára margopt í heinii hjer, þolgrefiis kraptinn klára Kristur þá veitti þjer, að sigra sorg og grandið sýudir þú hugrekki, fagnaðar fagra latidið færðu í hlutskipti. Nú er þín sálin srela sól-vængjKin borin á, hvar engin angurs-kæla orkar þig framar lirjá; þú gekkst í þessum heimi þolgóð í von og trú með sæld og sorgar-eimi sextíu ár og þrjú. Hvílir þitt holdið lúna í helgri grafar ró, eptir andstreymið búna Og ólgu brimandi sjó, min hjartkær fóstur móðir mjer sem að veittir lið pig skal jeg þreyja hljóður þar til að finnnmst við. iMiiiipriiiii —eða— COltA LESLIE. (Snúið úr ensku). Ilún beið ekki boðnuna, en hljóp eins og most inátti hún liurt frá húsiuu, en í hverja átt, það vissi hún ekki fyrir óskdpunum af! komast undan. Jarðveg- urinn varmjúkursvo fótiitiikifi iieyrðist ekki. Hún tók ekki eptir því, að ein- liverkom hlaiipandi á eptir lienni. Hvin var að hlaupa yfir blómstráðann bala, en fram undan henni lá þjettur ald- inskógur og þangað var lienni nm að gera að komast til þess að geta faiið sig. Hún var líka nærri búin aö ná til þessa sœlusta'Sar, þegar þung hönd var lögð á öxl lieiiiiar og heuni haldið aptur. Hún leit snögglega við og rak upp hræðllegt angistaróp, er liún sá að þar var Ágústus Horton sjálfur. Ilann haftú horft á hnna fara út, en beðið til þess hún í- myndaði sjer að hún væri laus og fjelli þeim mun þyngra sð verða fangi aptur. ,Svo það er þannig, Cora, að ) ú launar mjer heimskulegt eptirlreti!’ sagði liann. (Þ<ið er þannig að þúsýuir þakk- læti fyiir viðtökurnarí Hoitonville, sem væru priusessu sæmandí. Veiztu livernig við förum með stroku þrrela?’ aaacc ira svaraði spurningunni með nei, og var sem liún með orðunum og til- iitinu nianaði hann. ,Það er nóg’ svaraði ^gústus. (Jeg fer að hng'sa að þeir á Englandi hafi ekki menntað þig til hlýtar!’ ~ I-R I : (Já’ svaraði Cora. ,Þeir liinir frjálsn borgarar í því freisisins iandi gleymdu ai- veg að ^kenna mjer, að ti) væri flokkur manna, sein leikur sjer 'við að veizla með líkama og sál samtíðamanna sinna’. (Jeg er hræddur urn að þú verðir að lrera þá lexiu hjer’ svaraði Ágústus. ,Og ef þú ert ekki varkár, þá er jeghraeddur um að tilsögnin verði ekki lipur! En því neyðirfiu mig ti! að tula þannig Cora? Jeg vildi tala við þig, ekki sem húsbóndi, heldur sem ástvinur!’ (Þjergleymið því, Mr. ITorton, að jeg elska mann, sem eiskar mig einlœg- lega og sem retlaði að heifira mig mef! eiginkonu heiti’. ,Það ert þú, sern verður að gleyma þessu!’ svara'Si Ágústus með heipt. ,Þú og Gilbert Margrave eruð frá þessum degi ókunn hvort öðru. Jeg lief efnt lof- orð mitt. Þú ertmín! Jcghef látið fimm- tín þúsundii-, sem hann faðir þinn skuld- atsi mjer, fyrir þig, en það er samt ekki sem eigandi að jeg ávarpa þig, heldur sem unnnsti. Æfi þrrelanna verður aldrei hlutskipti þitt. Launuðu mjer þá ást mína með einu hrosi, einn uppörvunar' orði og gleðirík allsnregta refi bíður þín sannarlega. Um fram allt máttu ekki minna mig á... ,Að jeg er þræll yðar!’ tók Cora fram 5. ,Jeg liið afsökunar1 Mr. Horton, en það er mí einmitt það, sem jeg vildi muna. En þar sem lærifeíviir mínir á Englandi skildn við mig svo fáfróða, þá vil jeg biðja yður að upplýsa mig um þalí, hverjar skyldur þirelanna eru!’ (Þa'K er auðgert Cora!' svaratsi Ágúst us. (Þrer skyldur eru allar t.aldar í þessu eina orVU undirgefni; algerð undirgefni undir vilja húsbóndans. Það er skyldan «8 hlýða öllnm hans bofímn í blindni, hversu viðurstyggileg sem þau kunnn að sýnast þrrchium! Þú ert mín Cora með sál og líkama! Þú getur hljóðað, og skógurinn umhverfis bergmálar ópið, en það kemur enginn til að hjálpa, því þeir, sem til heyra, eru þrrelar, undirgefnir þrrelar eins og þú. Hrettu því þessari heiir.sku, en láttu mig’... Hann gekk nœr henni og bjó sig til að vefja hatia faðmi sínnm, en hún hörf- aði undan ogbjó sigtil a*K slá hann með kaílinum, seni hún lijelt á. (Ef þjer gangið einu feti nær mjer, þaskal jegsýna yður hvað hýðiug þrrels- inser! með því aðsláyður i andliti'S!’ í því Cora sagði þetta var blístrað í skógarjaðrinum rjett hjá og á nresta augnabliki spruttu 2 menn upp og snör- uSust tii þeirra. Áður en Ágústus gat áttað sig greip annar þeirra Coru og hljóp með hana i skógiun, en hlnn þreif í öxl Ágústusar, að honum fannst, með járnkló, sem reíiaði að kremja hold og bein. Komumaður sneri sjer bú svo að tunglið skein á andlit honum og hrutu þá orðin: „Gilbert Margrave” af vörum Ágústusar. ‘Já, Gilbert Margrave, unnusti stúlk- unnar, er þjer vilduð eylSileggja!’ svar- aSi Gilbert. ,Þjer neituðuð í dag að verða við hón minni, þegar jeg bauð yð- ur höfðinglegt hoð og bað yður sem „gentleman!” Þjer svöruðuð þá eins og fúlmenni) Og núna við hef jeg fúl- mennis röksemdaleiðslu: ofbeldi!’ (Þetta skal verða yður dýrkeypt spaug, Mr. Margrave’, svaraSi Ágústus, titrandi af reiði. (Það gerir ekkerttil!’ svaraði Gilbert (Jeg er Englendingur og er viljugur til a« hera hvað sem lögin í Louisiana skipa, svo framarlega sem jeg get varðveitt heiSur konunnar sem jeg elska’. Maðurinn, sem gripið hafSi Coru, var nú horfinn og fór þá Gilbert á eptir honum. Ágústus œtiaði þá að ráða & Gil- bert og brá nú stórúm bjúglmíf, er hann hafði á sjer. (Jeg er vopnaður og rangsleitnin hefur gert mig ósvífinn’ sagSi Gilbert og sneri sjer vi« aptur. (Fylgið mjer eptir, ef þjer þoriðl’ Svo tók Gilbert á rás inn í skóginn og og var innan skamms kominn að fijót- inu; þar lá bátur og í honum sátu 3 menn með árarnar í vatninu, tilbúnir að byrja róðurinn hvenrer sem vildi. Sá sem bjargaði Coru var nú kominn í hát- inn og s&t með liana meðvitundarlausa í fanginu. Gilbert nmn ekki staðar og hljóp út á bátinn, greip eína árina og skipaði að hnlda af stnð. ÞesarÁgústus augnabliki síðar kom fram á fljótsbakkaun, varbát- urinn kominn út á mitt fljót og fór ó«- fluga urdan straumnum í áttina til New Orleans, en Ágústus stóð eptir ráðalaus og eins og þrumu lostinn. A'iir hans loptkastslar voru hrundir tii grunnaog það úðiir enhann hafði fullgert þá. Þegar Cora raknaði við og leit fram- an í andlit hjálparmanns síns, sá hún að þaðvar faðirhennar, Gerald Leslie sjáif- ur. 16. KAP. í dögun morguninn nœsta á eptir fór Ágústus af stað frá Ilortonville og var í illu skapi. Það var auðvitað rauna- ljettir að eiga lögin vístii að lijálpa sjer; en ef Gilbertog Cora skyldu komast und- an og noríiur i frjálsu ríkin! það var ó- þolandi tilhngsun, en við því mátti þó eins vel búast. Hann var ekki fyr kominn til bæj- arins en hann sendi eptir sínum ástkæia snmverkamanni, lagashápnum Silas Craig, og klukkan 9 um morguninn sátu þeir saman aS morgunverði heima lijá Ágústusi. En fyrst um sinn starði Ágúst- us á viu sinn; hann var breði hryggur og undrandi, er hann sá breytinguna, sem orðið hafði á útliti hans á miuna en sól- arhring. Ilann var nábleikur í andlit- inu, bláir hringir voru umhverfis augUD, sem bæSi voru blóSstokkin og sokkin til hálfs iun i höfuðið, og varir hans voru svartar og skrrel-þurrar, öldungis eins og hann vieri nýstaðinn upp úr langri og þnngri legu. Alla síSastliðna nótt hafSi Silas gengið um góif eins og óður maður I skrifstofu sinni. Það var þá fyrst að hann fann og sá margra ára liygging sina hrynja og honum fannst hann vera að hrynja með henni, að limast og slitna sundnr. ÞaS eitt var víst, að giæpavefur lians var nú óðum að fljettast um hann sjálfan og honum var ekki lengur hœgt að geta á, hvaö fyrir honum lá. En þessir gla*pir, hverjir sem þeir voru, sem nú kvöldu hann, koina þessari sögu nkki við, og Ágústus skildi því ekki í þesu im ytri voðalegu merkjum um andloga kvöl. Ágústus á og þá útskýringu skilið, að hann grunaði ekki að Silas vœri veruleg- ur glrepamaður. Ilaun vissi bara aS hann var viðsjálsgripnr og pöróttur, en af því hann gat haft meira gagn af hon- um undir vissum kringumstæSum en siimuin ö'Kruin, þá gerSi hnnn hann að vini og meSráðamanni. Þeir höfðu iíka unnið ýmislegt það í fjelagi, sem hefði stórkostlega blekkt heiSur Ágústusar, ef allthefði komizt npp. Að afstöðnum morgunverði fóru þeir strax á fund lögregluunar, sögðu þar sögunaog bHðumikil verSlaun fyrir að höndla Coru og færa liana eigandan- um. (Við verSumaS vera snarir, ef þau eiga ekki a« sleppa!’ sagði Silas, er þeir komu frá lögreglustöðinni. Framh.

x

Heimskringla

Direct Links

If you want to link to this newspaper/magazine, please use these links:

Link to this newspaper/magazine: Heimskringla
https://timarit.is/publication/129

Link to this issue:

Link to this page:

Link to this article:

Please do not link directly to images or PDFs on Timarit.is as such URLs may change without warning. Please use the URLs provided above for linking to the website.