Heimskringla - 01.07.1891, Blaðsíða 1

V.
*
ar.
Nr. 27.
Wliinipeg, 31aii., Canada, 1. jnli 1891.
Tolubl. 285.
350DOLL-A.ES
I PREMIU
I AGÆTIS TÆTTTTTTTÆ-
„Heiraskringla” veitir þeim næstu 800 kaupendum, semborgaað fullu Hkr.
til ársloka p. á. (þar í taldir einnig þeir, sera þegar eru búnir að borga), færi á að
vertSa hluttakandi á drœtti um neðangreinda ágsetismuni:
1. OEGEL
2. lE^TÆIEIISriISr-G-TTIjXj-TTIR
3. BEDEOOM SET -
4. MERSKTTMS pípu-etui
5. -RT~RT.T A_ með fjölda mörgum myndum eptir
heimsins frægustu Biblíu-máiara
8250
40
30
15
12.50
350,50.
Nöfn þeirra, sem borga, vería auglýstí blaðinu fyrir hverja viku og bók verð-
ur haldin yfir öll nöfnin og númer þeirra. Sjera Jón Bjarnason hefur valið eitt
hvert sjerstakt númer handa hverjum af þessam 5 gripum úrnúmerunum 1--800.
Þessi gripa númer hefur hann lagt í umslag, innsiglað og er það geymt á banka
hjeríbænum. Þat! verður fyrst opnat! við dráttinn. All númerin verða dregin
upp, til þess að allir gripirnir gangi út.
Jjyir astkrifondnr frá 1. maí þ. á. til ársloka, sem greiða fyrir fram
$1.50, vería einnig þatttakendur í ofangreindum drætti á mununum.
Bandarikja-peuingar teknir fullu verði nema ávisanir á banka annarsstaðar en
Winnipeg.
HINN
MIKLI
SASKATCHEWAN-
DALUR.
Met! því að jarnbrautir hafa nú þegar verif! byggðar, bæði fi'á Calgary
■og Kegina. þá hafa hin ágætustu búlönd í hinum ordlagila Saskatchewan-dal
nú loksins verið gerð möguíeg til ábúðar fyrir innflytjendur.
Landit! þar hefur inni að halda besr.ta jardvrg, noejjd af timbri og kol-
uin, stöðuvötn og ar ineð tseru vatui, enn fremur ágætt loptslaji;. Canada
Kyrruhnfs fjelagiti liefur riú sett lönd sín á þessu svæði til sölu fyrir mjög svo
LÁGT VERD með ágætum borgunar-skilmálum. FR| HEIMILISRJÉTTARLOND fást
mets lrain áMirgreindum brautuin.
Stjórnin liefur oimað SKRIFSTOFU n* Reil lleer, nálægt ísl. nýlendunni, til að
leidbeina innflytjendiiin, sem koma til nýlendunnar. Þeir sem vijja fá
nákvæmari UPPLYSÍNGAR skrifi til aðal-landumbi)ðsmanns Otnada Kyrra-
hafsfjelagsins í Winnipeg.
Fjelagið hefur til sölu lönd hiagað og þangað í hinum bey.t byjjsjda hluta
Manitobafylkis og gefur hverjum manni atlar þær upplýsingar, sem nauðsynlegar
■eru, viðvikjandi verði ogafstöðu, kostnaðarlaust, með því menn snúi sjer til
L. A. HAMILTON,
C. P. R. Land Cominissioner,
WINNIPEG.
CANADA.
Sifeurtollurinn afnuminn. Þá
fyrirætlan stjórnarittnar auglýsti
fjármálastjóri Foster í ársskýrslu
sinni, er hann flutti á þingi 20. f.
m. Að vísu er hreinsað sykur ekki
toll-frítt, en par sem ein 5% af pví
sykri, sem brúkað er í Canada á
árinu, er aðflutt hreinsað, J>á gætir
þess lítið. Nauðsynjavörurnar: kaflfi,
te og sykur, eru nú algerlega toll-
fríar í Canada.—Tekjuhallinn fyrir
þetta toll-afnám nemur £8^ milljón.
Afgangur af tekjunum eptir árið er
vænt eptir að verði um 2 milj., en
tollurá áfengum drykkjum og tó-
baki verður aukjnn svo að þar fæst
saman $1^ milj. á ári (tollurinn á
;Óbaki nemur 5 cents á hverju pundi).
__í sama skiptið færir stjórnin nið-
ur um rjettan heltning tollinn á
jalti.
Beinflokkaskipting við atkvæða-
crreiðslu á sambandsþingi siðan hinn
nýji stjórnarformaður, Abbott, tók
við, kom fyrst fyrir 22. f. m., er
Laurier formaður reform sinna tjáði
stjórnina hafa fyrirgert allri tiltrú
ilþýðu. Varð sú raun á, að stjórn-
in hafði .20 atkvæðum fleira en and-
stæðingarnir og þj'kir það góð
byrjun.
Hudson Bay-j árnbrautarmá liö
hefur góðati byr á sambandsþingi.
Allir þingmennirnir að vestan (úr
vestur-Canada) mæla með henni og
mdmælendur eystra eru með fæsta
nóti. Á morgun (2. júlí) verður
rumvarpið yfirfarið í annað skipti
>g koma þá fram skæðustu deilurn-
.r. Annars má telja víst, að Suth-
irland fái vilja sínum í þessu efni
ramgengt og samkvæmt hans marg
trekuðu ummælum getur hann þvf
sumar útvegað þá peniuga er þarf
il að byggja brautina norður að
laskatchewan að minnsta kosti.—
Sutherland er nú á leiðinni til Eng-
lands.
Bindindismáiið á sambandsþingi
er nú svo komið, að samþykkt hefur
verið, að setja nefnd manna til þess
að rannsaka ítarlega öll möguleg
atriði þess máls, til þess þingið geti
talað um það greinilega síðar.
' Oll brjef og liraðskeyti f vörzlum
sambandsstjórnarinnar áhrærandi til-
raunir til nánari verzlunarsamninga
við Bandaríkin voru lögð fyrir þing-
ið fyrir rúmri viku sfðan. Er þar
ljóslega sýnt, að“ sambandsstjórnin
hefur gert sitt ýtrasta til að fá samn-
ingum komið á. Brjef þessi sj'na
og, að 12. okt. næstkomandi verður
hafður fundurkjörinna umboðsmanna
beggja rfkjanna f Washington til
að yfirvega málið.
Sekursýnist Sir Hector Langevin
vera, eptir því sem frain koma fleiri
vitni í kærumáli Tarte’s, sýnist það
koina betur og betur í ljós. að hann
hafi verið f vitorði með McGrevy og
öðrum. Einn af mönnunum f fje-
laginu, er hafði á hendi bygging
ýmsra stórvirkja í Quebec og skipa
kvíanna í Esquimalt, B. C., segir af-
dráttarlaust, að McGrevy hafi feng-
ið i<35,000 fyrirað hafa útvegað fje-
laginu umsamið verk, en það hefði
hann gert með því, að útvega því
boð annara fjelaga. þegar þau áttu
að vera læst í skjalaskáp Sir Hec-
tors. Hað er líka talið víst, að Sir
Hector yfirgetí opinber störf að
þingi loknu.
Ekkert verður gert á yfirstand-
andi þingi áhrærandi mál Norðvest-
ur-hjeraðanna, er vilja, en treysta
sjer þó ekki að ganga í sambandið
sem fylki. En sagt er að Abbott,
stjórnarformaður, muni innan skamms
leggja fyrir þingið frumvarp, er gefi
hjeraða-þinginu meira vald og
sömuleiðis fjármálaráði hjeraðanna
—hvorttveggja að eius til bráða-
byrgða.
Yerzlun Canada við útlönd í
siðastl. mafmán. nam samtals $15
187.000. Er það £373,700 meira
en í sama tnán. í fyrra.—Auknirg
viðskiptanna er nálega öll í útfiutt
um vörum.
Eitt franska blaðið f Montrea',
(uLa Presse) gefur óbeinlínis í skyn
að Sir John Tho-npson verði stjórn
arformaður áður en langt líður.
Það blað talar venjulega eins og J.
A. Cdapleau segir.
Einn af hermönnunum frönsku, er
var með Napoieou mikla í Water-
loo stríðiuu, Aubin að nafni, Ijezt f
Quebec 24. f. m., 93 áru gamall.
Á meðal undirforingja f liði Breta
í Burmah sj-ndi canadiskur maður,
Lieut. R. Dobell, sjerlega fræga
framgöngu.
Á einni sekúndu flaug hraðskeyti
frá Montreal til írlands ocr til Mont
O
real aptur, tvisvor hvað eptir annað,
er það var reynt nú nýlega.
Jubil-ár verður næsta ár (1892)
í Canada í fyllsta skilningi. Hið
sameinaða Canada-veldi er þá 25 ára
gamalt; þá verða liðin 50 ár frá því
Canadamenn fengu sjálfsstjórn í
hendur. t>á verða liðin 100 ár frá
því fyrsta þing í Efri- og Neðri Ca-
nada kom satnan; þá verða liðin 250
ár frá því land var uumið og bæjai-
bygging hafin í Montreal; og þá
verða liðin 400 ár frá því Columbus
fann Ameríku.
Timburverzlan er svo dauf f New
Brunswick sökum vinnustöðvunar í
New York og verzlunurdeyfðar á
Englandi, að allir sögunarmylnu-
eigendur í grend við St. Johns liafa
tilkynnt mönnum sínum að þeir hætti
vinnu um stund, nema ef þeir (verk
menn) vilji vintia 10 kl. stundir á
dag, eins og verkmenn á sögunar-
inylr.um í Ný-Englands-ríkjunum
ííeri.
FR J Fj T T A- KA F JL A K.
ÚR BYGGÐUM ÍSLENDINGA.
CASH CITY, ALB., 21. maí 1891
t>rír landskoðunarmenn frá Garð-
ar, Dakota, Jón Bárdal (County
Commissioner), Jónas Hall og Einar
Guðmundsson, dvöldu hjer viku í
byggð vorri; skoðuðu þeir nj^lend-
una og nærliggjandi Tównship, eir.n
ig fiskivatn og veiðistöð vora, ou
þótti stórum til koma; veiddu þeir
að gamni sínu 200 fiska á einni
morgunstund. Er nú fullyrt, en
ekki áreiðanlegar skýrslur fengnar
um, að f vor sje búið að veiða tíu
þúsund að tölu í vatninu og lækn-
um, eingöngu af íslendingum.—IIL
kynjað kvefveiki gengur hjer um
byggð vora, en engir dáið. Held
ur má heita þurrviðrasamt, að eins
4 úrkomudagar 16., 17.-, 18, og 19.
þ. m.;en þó lítið rigndi hvern dag-
in, var það samt mikil bót fyrir
grasvöxt og sáðtegundir. HVeiti,
sem sáð var hjer utn pláss, er kom-
ð upp og sumstaðar á vel unnum
ökrum lítur það ágætlega vel út á
þessum tfma árs.
Kappsamlega er nú ttnnið að
járnbrautarlagningunni; er nú ver-
ð að leggja járnböndin gegnum
tBlind manssetlimentið”.—Tölu-
vert er ráðgert að byggja af húsum
í sumar á næstu járnbrautarstöðv-
um: Poplar Grove og Red Deer,
en mjög er það í smáum stíl enn
sem komið er. Fjórar mílur frá
járnbrautarstöðinni upp með Red
Deer-ánni, við ána, á að byggja
stórt og vandað steinhús, sem brúk-
ast á fyrir Indíána skóla, en stjórn-
in ber allan kostnaðinn. Búið er
nú þegar að taka upp töluvert af
steini til byggingarinnar,-—Tveir
baendur komu með sauðfjenað og
nautgripi frá Dakota síðastliðna
viku, er ætla að nema lijer lönd.
•Tóhann Björnsson.
II.
ÞJÓÐHÁ TTÐ
VESTUR ISLENDINGA,
18. JUNI 1891.
(Framh.)
Stðan mælti sjera Fr. J. Berg-
mann fyrir Vestur-Tslendingum á
þesso leið:
Vestur-íslendingar, menn og konur!
Hinir heiðruðu ræðumenn, sem á
undan mjer hafa talað, hafa beðið
um afsökun yðar fyrir það, að kring-
umstæðurnar hefðu leitt þá upp á
þennan ræðu pall án þess þeir væru
eins vel undir búnir og þeir hefðu
átt að vera. Sá, seiu talaði svo
sköruglega og vel næst á undan
mjer, sagðist koma fram hræddur
við hengingar-hótanir nefndarinnar,
en ekki af sjálfsdáðum. l>að var
auðheyrt að þeir höfðu það á til-
finningunni, þessir menn, að nú, á
þessum þjóðhátíðardegi Vestur-ís-
lendinga, mætti enginn bjóða annað
en það bezta og fullkomnasta, sem
hann ætti til. t>egar jeg heyrði,
.hvað þeim tókst samt ljómandi vel,
fór jeg heldur en ekki að verða
smeikur um sjálfan mig, því hafi
nokkur komið hjer fram gegn vilja
sínum og fvrirfram-ákvörðun, þá
er það vissulega jeg. Ekki vegna
þess, að mjer þyki ekki vænt um
íslendingadaginn, heldur vegna hins
að mjer þykir of vænt um hann til
þess að geta ekki boðið mönnum
annað en nokkur óhtigsuð orð, öll á
ruglingi. Því um Vestur-íslendinga
þykir mjervænnaen alla aðra menn
í heiminum, fyrst vegna þess, að
meðal þeirra á jeg nú einn g-óðan
og gamlan kun'ningja—sjí’lfan mig
nefnilega. í>ar næst vegna þess, að
meðal þeirra á jeg alla mína beztu
og kærustu vini—alla [>á ineiin, er
jeg met mest og ber einlægasta virð-
ing fyrir. ()g að síðustu vegna þess,
að jeg skoða þeirra velferð mína
velferð, þeirra sorg tnína sorg og
þeirra gleði mír.a gleði.
Hjer eru Vestur-íslendingar ná-
lega frá öllum helztu byggðarlögum
sínum. Hjer eru Isleudingar frá
hinui öldumynduðu Argyle-byggð,
frá hinu fjarlæga Assiniboia, frá
frjdsama sljettlendinu í Suður-Min-
nesota, frá vatninu fiskisæla í N\’ja
ídandi og frá hinum gnæfandi Pem-
bina-fjöllum í Dakota. Hingað eru
þeir allir komnir til að heirrsækja
landasína hjer í íslenzka höfuðstaðn-
utn Winnipeg og halda með þeim
þjóðhátíð ísleudinga í Vesturheimi.
Yiir þessu er jeg svo hjartanlega
glaður. Því hjer sje jeg að allir
eru íslendingar og að allir íslend-
ingar í þessum nj'ja heimi álíta sig
sein eina heild. Og jeg sje annað.
Jeg sje að allt þett:. fólk er ekki
einungis íslenzktfólk, heldur vestur-
íslenzkt fólk. Degar jeg varbeðinn
að tala hjer í dag, var jeg beðinn
að tala til Vestur-íslendinga. En
eius og þjer vitið, eru þeir dreifðir
j'fir ógurlega mikið landflæmi hjer í
Norður-Ameríku. Jeg liugsa svo.
opt um þá í dreifingunni. Nú finnst
mjer, að jeg hafa þá hjer fyrir fratn-
an mig eins og eina samanvaxna
heild, með sömu hlutverkin fyrir
framan sig og sama markmiðið fyr-
ir öllu sfnu lífi. Og hvað er það,
sein hefur safnað þeim ölium sam-
an annað en gleðin yfir því að vera
Vestur íslendingar, að hafa flutzt
langa leið frá fósturjörð sinni, num-
ið land í fjarlægð hver við annan
hjer í þessu dj'rðlega landi, og samt
sem áður liaft kringumstæður til að
koma saman úr fjarlægum byggðar-
lögum til að halda stórkostlega ís -
lendinga liátíð. Það þykir öllum
vænt um það í dag, eius'og annars
alla daga, að þeir eru Vestur-íslend-
ingar.
Jeg hugsa opt umþetta land, sem
vjer höfum numið—jörðina, sem jeg
sje bændurna vera að yrkja allt í
kringum mig. Er það ekki til að
undrast yfir og til að dáðst að, að
þessi frjósama jörð, þessi svarta
hveitimold, skuli hafa beðið 5 þús-
uodir ára eptir íslendingum, að þeir
kæmu alla leið norðan frá heims—
skauti til að nema þetta land og
gera sjer þessa jörð undirgefna og
framleiða úr henni alla þá undra-
auðlegð, sem hún hefur í sjerfólgna.
Og um leið og jeg er að hugsa um
þennan um margar aldir ónumda
jarðveg, sem nú loksins undir manns-
ins yrkjandi hönd er að framleiða
sína auðlegð, kemurmjer í hug ann-
ar jarðvegur, ef jeg svo má að orði
komast. Það er hinn andlegi jarð-
vegur fólks vors hjer. Einnig hann
hefur verið að miklu lej'ti ónuminn,
óplægður, óherfður og ósáður um
margar aldir. Nú er liann hingað
kominn undir nj' áhrif. Frelsisins
sói skín nú á hann sem aldrei fyr.
Geislar hennar eru eins beinir hjer
og sólargeislarnir eru um miðbik
jarðarinnar. Yjer erum hjer komn-
ir inn í þjóðlíf, þar sem frelsi og
starfsfjör, ti.anndáð og menning eru
aðal-einkenn;n. Vjer höfum enn
ekki dvalið hjer nema skammastund.
En mjer finnst vor andiegi jarðveg-
ur vera líkastur því, sem jarðir
bændanna líta út snerama á vorin.
Það livflir einhver andans vortíð yfir
öllu þjóðlífi Vestur-íslendinga.
Enn þá erum vjer ekki annað en
frumbj'lingar. Vjer vitum það vel
og vjer erum svo hjartans fúsir til
að kannast við það. Hj'bj'li vor eru
flest enn þá fátækleg, ekki stórt
annað en fjórir veggir, með þaki til
að skj'la oss fj'rir regni og snjó, hreti
og hríð. Dað vantar allt, eða flest
að minnsta kosti, sem eykur þæg-
indi lífsins og fyllir húsið með feg-
urð og skraut. En finnst yður svo
mikið til um þetta, Vestur-íslend-
ingar? Eruð þjer óánægðir með
heimilin yðar? Finnst yður ekki
þar vera tneira j't.di og unaður en
nokkurs staðar á bj'ggðu bóli? Vissu-
lega. Og hvers vegna? Eruð þjer
svo smekklausir menn að þjer hafið
ekki tilfinning fyrir fegurð og"þæg-
indum lífsins og sjeuð þess vegna
ánægðir að vera án hvorttveggja?
Nei, enginn sem sjer þetta prúð-
búnafðlk mun bregða því um smekk-
leysi. Eu þjer eruð svo hjartan-
lega ánægðir með heimilin yðar,
vegna þess, þjer eruðsannfærðir um
að eptir nokkurn tíma verða þau
eins auðug af fegurð og þægindum
og nokkur önnur heimili, sem til
eru meðal menntaðra manna. Það
verður ekki leiðinlegt að heimsækja
Vestur-íslendinginn, þegar hann er
búinn að búa um sig eins oor hann
ætlar sjer. l>á koina málverk á hvern
vegg í húsinu hans og legubekkir
og hægindastólar standa í hverju
horni.
Svo þjer heitið Vestur-íslending-
ar? Og jeg sem sjálfur tel það mitt
mesta happ að vera Vestur-lslend-
ingur, er hjer að tala til Vestur-ís-
lendinga á þjóðhátíð okkar Vestur-
íslendinga. Hvað þj'ðirþetta nafn?
Fyrhjetum vjer einungis Islending-
ar. En oss hefur verið gefin nafn-
bót og nefndir Vestur-íslendingar.
Nafn vort hefur verið lengt. -Vjer
heitum meira en vjer hjetum áður.
En sá, sem heitir meira, jverður líka
að vera eittlivað meira. Við Vest-
ur-íslendingar verðum að muna ept-
ir því, að vera eitthvað meira en
eintómir íslendingar. Nafnið skyld-
ar oss til að vera eitthvað meica en
bræður vorir fyrir handan hafið. Það
er slæmt fyrir lítinn mann að hafa
langt nafn. I.átum oss bera nafn
vort með rentu og vera að minnsta
kosti eins langir og nafnið.
Þjer munið víst eptir eir.u af
okkar gömlu, góðu æfintj'rum, sem
mjer ketnur til hugar. Það er æfin-
tju-ið af Velvakanda og bræðrutn
hans. Þau eru nokkuð einkennilew
r>
nöfn:n þeirra bræðranna. Sá fyrsti
hjet Velvakandi, annar Velhaldandi,
þriðji Velhöggvandi, fjórði Vel-
sporrekjandi og fimmti Velbjarg-
klifrandi. Það eru falleg nöfn
þetta. Jeg vil láta þau vera nöfn
Vestur-íslendinga. Velvakandi. l>að
þurfum vjer sannarlega að vera.
Hvað er það, sein gert hefur þau
þjóðfjelög, sem byggja meginland
Norður-Ameríku að heimsins vold-
ugustu þjóðum? Hvað annað en
að þau hafa verið svo dæmalaust
velvakandi. Þegar vjer íslending-
ar komuin hingað, er það vor fyrsta
skylda að vera velvakandi. l>vi
vjer höfum verið syfjaðir um svo
óra-langan tíma. Hjer eru ótal
hlutir, sem vjer þurfum að sjá og
læra. Vjer þurfum að vera velvak-
andi bæði dag og nótt, þangað til
vjer stöndum bræðrum vorum i
þessu landi jafnfætis og neyðum
þá til að viðurkenna oss sem jafn-
göfuga bræður.
Velhaldandi er ekki síður á-
ríðandifyrir oss að vera. Vjer þurf-
um ekki að e'.ns að iæra góða siði
og leggja niður ljóta siði. En
vjer þurfum um fram allt að halda
því góða og göfuga, sem vjer eig-
nm í fari voru, föstu—svo föstu, að
enginn fái það frá oss tekið. Hjer
í þeirri straumiðu lífsins, sem vjer
erum komnir inn í, er það vor brj'n-
asta skylda, að halda við allt það,
er gerir oss að meiri og betri
mönnum.
Velhöggvandi hjet þriðji bróð-
irinn. Það er mikil og göfug list
að vera velhöggvandi. Þaðersann-
ariega eitt af aðalskilyrðunum fyrir
því, að vjer fáum hjer rutt oss braut.
og orðið menn með mönnum lijer
í vorum nj'ju heimkynnum. Surnir
Vestur-Islendingar hafa numið land
inni í þykkum skógum. Frá mororni
til kvölds liafa þeir orðið að standa
dag eptir dag og viku eptir viku
og mánuð eptir mánuð og höggva
niður skóginn og fella trjen til að
geta komið upp ofur-lítilli akur-
mynd. Þá liafa þeir satinarlega
komizt að raun um, hversu inikið
er í það varið að vera velhöggvandi.
En það er fleira, sem höguwa þarf
niður en trjen í skóginuni. l>að
eru ótal örðugleikar á leið hvers
manns, sem hann þarf að höo-gva
niður. Það er óteljandi illþýði, sem
leggst fyrir hvern mann til að verða
honum að tjóni. Og sje hann ekki
fær um að höggva það niður, þá
heggur það hann niður. Velhöggv-
andi þarf liver Vestur-íslendingur
um fram allt að vera.
Velsporrekjandi er bj'sn.a und-
arlegt nafn. En það er lfka dæma-
laust fallegt nafn. Það eru mörg
spor, sem vjer hjer höfum að rekja.
Saga þeirra þjóðfjelaga, er vjerbú-
um á meðal, sýnir oss einhver feg-
urstu og frægustu spor, sem stiuin
hafa verið í heiminum. t>au þurf-
um vjer að rekja. Spor atinara eins
manna og George Washington's,
Abraham Lincon's,James Garfield's
og nú seinast Sir Jolin MacDon-
aid's liggja fyrir f-aman oss til
þess hver af oss, sem vit hefur og
hæfileika megi rekja þau og láta líf
sitt verða að einhverjum notum þótt
í miklu smærri stíl sje. Lærið að
sjá sporin allt í kringum yður og
lærið að rekja þau með atorku og
viljafestu.
Velbjargklifrandi hjet fimmti
bróðirinn.— Norska skáldið Björn-
stjerne Björnson hefur ort eitt af
sínum allra fegurstu kvæðum til
hinnar norsku þjóðar. Hann segir
að landið hafi sett eitt himingnæf-
andi fjall fyrir framan þjóðina. Hlíð-
ina hafi það fyllt snarbröttum snjó-
fönnum og skipað svo drencrjum
sínum að renna sjer á skíðum ofan
þetta hengiflug. En gengt fjallinu
hefur það sett flokk h:nna fegurstu
stúlkna f röð, sem fylgi skíðamönn-
unum með átakaniegum ástasöno-v-
um. l>að er nú hans hue'mvnd.
Ilann vill láta alla Norðmenn vera
góða á skíðum og aldrei falla á skíða-
ferð lífsins, hversu mikill sem bratt-
inn er. En til þess að geta rennt
sjer ofan eitt fjall, þarf maður ein-
hvern tíma að hafa komizt upp á
það, svo framarlega maður sje þá
ekki fæddur upp á einum fjalls-
tindi. Vjer íslendingar erum það
nú hreint ekki. Vjer erum miklu
fremur fæddir niðri í djúpum dal.
Þess vegna þurfum vjer að vera vel
bjargklifrandi. Hjer höfum vjer
Framh. á 4. sfðu.