Heimskringla - 13.01.1892, Blaðsíða 3

Ooiiiiuiou oi Oaiiticla.
okeypis íyr miljoiiir manna
[Vjer minnum lesend ir (lHeims-
kringlu” á, að undir „Iiaddir frá almenn
ingi” er það ekki ritstjórn blaðsins, sem
talar. Hver maliur getur fengið færi á
að láta þar í ljósi skoðanir sínar, þótt
þær sjeu alveg gagnstæðar skoðunum
ritstjórnarinnar, en menn verða að rita
sæmilega og forðast persónulegar skamm
ir; auk pess verða menn at? rita um
eittlivert pað efni, sem almenning að
einhverjti leyti varðar.
300,000,000 ekra
sf hveiti- og beitilandi i Manitoba og Vestur Territórmnum íC^adaókevpisfyrir
'el er umbúið.
ÍHIMU FBJOVSAMA BBLTI,
i Rauðár-dainum Saskatchewan-dalnum, Peace River-dalnum, og umhverfisliggj-
tadU^^ttlendi eru feikna miklir flákar af ágætasta akurlandi. engi og beitiiandi
-liinn víðáttumesti fláki í heimi af litt byggðu landi.
Malm-náma land.
ÖUll, silfur, járn, kopar, salt, steinolia, o. s. frv. Ómældir flákar af kolanámalandi;
vi*íS\ir því tryggður um allan aldur.
.lÁRAItKAIT FBÍ HAFI TIL II A FS.
Uanada Kvrrahafs-járnbrautin í sambandi vitS Grand Trunk og rnter-Colonial iu-aut-
i Aaiítn« iflrnhrfliit frá öllum hafnstoðum við Atlanzhaf í Canada til
Kvrr-dr'ifs * Öú braut liggur um miðhlut frjóvsama beltisins eptir pví endilongu og
umhina hrikalegu, tignarigu fjallaklasa, norður og vestur af Bfra-vatni og um hn.
fiafnfrægu Klettafjöll Vesturheims.
Heilnæmt loptslag.
.. 5 Mnnitoba oe Norfivesturlandinu er viðurkennt hið heilnæmasta í
Amer ku ilfetnHðH oggÞurrviðri vetur og sumar; veturinn kaldur, en bjartur
og staðviðrasamur. Aldrei foka og súld, og aldrei fellibylj.r ems og sunnar. landmu.
SA n IIA X HSST.I Ó HX1X I CAAADA
jefur hverjum karlmanni yflr 18 ára gömlum og hverjum kvennmanni sem hefur
fyrirfamilíu að sjá .
1 <> O ekrur at 1 a n d í
,1 XI Hinir einu skilmálar eru, að landnemi búi á landinu og yrki pað.
f þanu háU gefst hverjum manni kostur áað verða eigandi sinnar ábýlisjarðar og
ájálfstæður í efnalegu lilliti.
tsLBNZKAR SíIlEJÍIMJR
Manitoba og canæUska ^ðvesturlandinu «5
SmísSwimiKtvítá; VestfArá Nýja íslandi í 30-35 mílna fjarlægð
* í f W K '1 y'AkS-iV Ý1.ENl SAN. hátium pessum nýlendum er mikið af o-
m AIÁl r a\hessar nýlendnr liggja nær höfuðstað fylkisins en nokkur
aumdu la“d - f/vSŒ er 110 mílur suðvestu/ frá Wpg„ ÞÍNO-
VaT', a ,VV/ N200 milur í nortivestur frá Wpg„ QTJ'APPELJjE-NÝ-
LENDAN um 20 mílur suíurfráÞingvalla-nýlendu, og ALBERTA NÝLKNDAN
UmtÆirTorður frá Calgary, en um 900 mílur vestur frá Wmnipeg. í síðast-
1 öld u 3n ý 1 e n d u n u m er mikið af óhyggðu, agætu akur- og beitilandi
Frekari upplýsingar í pessu efni getur hver sem vill fengið með pví að sknfa
Um pað:
MIKNEOTA, MINNESOTA.
30. nóv. 1891.
mm Bennett,
DOM. GOV'T. IMMIGRATION AGENT
15 1 Jt Buldwinson, [Islenz/cur umboðsmaður.)
DOM. GOV'T IMMIGRATION OFFICES.
WinwipeȒ * - Canada.
Wda
BEAXTT’S TOTTB OF THE WOBIUB. %
Ex-Mayor Daniel F. Beatty, of Beatty’s
Celebrated Organs and Pianos, Washtngtou,
New Jersey, has returned home from an ex-
lended tour of the world. Reád his adver-
tisement in this paper and senri for camlogue.
Dear Hir:—Wf
returned home
Aprll », 1890,
from a tour
tronnd the
worl.l, vÍBÍting
Europe, A»ia,
(Holjr l.and), In-
dia, Ceylon, Af-
rica(Egypt), Oce-
anica, (Islandof
ihe Soas,) and
Western Amerl-
ca. Yat In all
our greatj ourney
of 85,974 miloB,
wo do not romem-
ber of hearlng a
piano or an organ
aweeter in tone
tban Beattj'e.
For we believo
irt have the
.' . . ___aweetest toned
From a Photograph taken ln I.ondon, initrumentB
England, 1M9* made nt any
prtce. Kow to prov® to you that thl* statement Is
absolutely true, we would like for any reader of thl •
paper to ordor one of our matcblesB organs or pianoi
and we wlll ofTar you a great bargain. PartlcularB Free.
FatÍBfactlon GUARANTKED or monoy promptly ro-
funded at any time wlthln three(3) yeare, with interest
*t 6 por cent. on elther Plano or Organ, fully warranted
ten years. 1870 wa left home a ponniless plowboy:
to-day we hnve nearly one hundred thousand of
Beatty’a organa and pianos in uee all over the
world. If they wero not good, we could not have
sold so many. Could we f No, certainly not.
Each and every instrument is fully warranted for
ten years, to be manufactured from the best
material market affords, or ready moneycanhuy.
KX-MAYOR DAHI*L F. BKATTT. W «
pn A ■ i| Church, Chapel, and Par.
ORGANS»«™
'W 11 W ■■ I ■ Beautiful Wcdding, Birth-
day or Holiday PresentB.
■■■■■■■■■i^^^^* Catalogrue Free. Addreei
Hon. DanielF. Beatty,Washington, Newjersey.
•'ialIUonitn. útbreiddasta blaðið á
sUndi, kostar petta ár í Ameríku að eins
dollar, ef andvirðitf er greitt fyrir águst
nánaðar lok, ella $1,25, eius og áður heiir
erið auglýst. Nýtt blað, Landnem-
nil, fylgir nú Fjallkonunni ókeypiít til
,llra kaupenda; þaö blaöflytur frjettir írá
’alendingum i Oanadaog fjallar eingöngu
im málefni peirra; kemur fyrst um smn
it aunanhvern mánuð, en verður stækk-
ið, ef pað fær góðar viðtökur.
Aöal útsöluma'Sur i Winnipeg,
Ohr. ólafsson. 575 Main Str.
DOMINION-LINAN
selur ((Prepaid”-farbrjef frá Is-
landi til Winnipeg:
Fyrir fullorðinn, yfir 12 ára $40,50
— barn 5 til 12 ára .... $20,25
— barn 1 til 5 ára .$14,25
Sömuieiðis farbrjef frá Winnipeg til
Islands.................#78,50
að frádregnu fæði milli Skotlands
og íslands, sern farpegjar borga
sjálfir 2 kr. á dag.
Menn snúi sjer til
B. L. BALDWINSON,
IMMICRATION-HALL WP.
M. 0. 8MITH.
!S. E. C»r, Homs Jt Kllcn St.,
hefur nýlega flutt sig paðan sem hann
var áður í miklu stærri og betri búö.—
Hann hefur nú til sölu :dl .r tegundir af
akófr.tnaöi, ásamt miklu af leirtaui,
er hann hefur keypt mjög lágu verði og
paraf leiðandi selur paö ákaflega ódýrt:
t d. bollapörá $1, dúsinið; Glassetts 20
cents og upp; lampar 35 cents—65; te
pottar 25 35 cents; vatnskönnur 50 cts.;
dúsin af diskum 75 cents til $1,30, vetr-
arvetlinga 50 cts,— $1,50 $2—4,25; te setts
$2,50-3,50; vínglös $1 dúsinið; yíirskó
1,50—2,00; skóíatöskur 50—75 cents;
feröakistur $1—2. lie/ta verd i
borginini.
M. O. SMITH.
COR. ROSS & ELLEN STR
PRIVATE BOARD.
533. Central Avenue.
Eyjólfur E. Olson.
X lo TJ 8
Gegnt OITT HALL.
.gætar vörur, prýðileg sjerstök herbergi,
lýlegt viðmót. Bnska, frakkneska og
landinavisku inálin töluð. Eigendur
OPLiNG & ROMANSON (norðmaSur)
E. H. PRATT.
Hin elzta, stærsta og áreiðanlegasja
verzlun í Cavalier er H. E. Pratt’s.
Þótt verzlanir fjölgi, er hann samt
ætíð fyrstur.
Tilbúin föt, klæða- og kjóla-efni,
skófatnaður, matvara og yflr höfuð flest
er hver einn parfnast, er æflulega til hjá
E.H.PRATl
CAVALIER, N.DAK0TA.
C* • TT
B ■ ■ 11 - I ■
Það er sannfæring inín, að fjöldi
manna myndi fegin vilja fá skýring-
ar á þeirri hlið bankamálsins, sem
Eirikur Magnússon hefur gjört sjer
svo sáralitið far um að skýra, en sem
virðist pó einmitt olla mesta mis-
skilningnum.
Það er sú hlið málsins, sem ætlast
er til að sýni, hvað verði af því
gulli og silfri, sem landssjóður á
allt af að vera að tapa í 100 pro-
centa-vís á seðlununi, eða með öðr-
um orðum, hver eða hverjir græði
það fje, sem landssjóður tapar, eða,
ef enginn græði á seðlaskiptunum,
hvernig að tapið pá fari að eiga
sjer stað.
Þetta er sú hlið málsin®, sem
mörgum finnst að Eiríkur Magnús-
son ætti að vera búinn að skýra fyr-
ir löngu. Menn sýnast ekki geta
sætt sig við pá einföldu upplýsing,
að landssjóður sje allt af að tapa á
sínum eigin lögmæta gjaldeyri,
heldur viija peir einnig vita, hverjir
peir ((fínans-bófar” sjeu, sem ein-
lagt eiga að vera, að plokka af land-
inu pá fáu skildinga, sem pjóðin
nælir í sveita síns andlitis”. Enn
eins og kunnugt er, hefur Eiríkur
Magnússon látið sjer nægja pað
eitt, að sýna fram á petta—annað
hvort sanna eða ímyudaða—hræði-
lega margfalda tap, hefur látið öll
sín dæmi og miklu orðalengingar
enda á 100 prc. tapi, í stað pess
að fara lengra og sýna, |hver græði
pað sem landssjóður tapi, ellegar
hvernig landssjóður fari að tapi án
pess nokkur græði.
Margir sýnast skoða pað sem á-
reiðanlegt viðskipta lögmál, að
einhver hljóti að græða það sem
annar tapar. En uú virðist flestum
auðsætt að eng.nn græði á seðlavið-
skíptunum. Því pó einhver t. d.
gjaldi skatt sinn, 10 kr. í seðlum,
pá hafa seðlarnir—ef svo má að
orði komast—kostað hann 10 kr.
(eða jafngildi peirra), svo hann
græðir ekki neitt; eða pó einhver
skuldi 100 kr. í Höfn og kaupi á-
vísun á ríkissjóð Dana fyrir 100 kr
í seðlum, til að senda pangað, pá
græðir hann ekki neitt, pví seðlarnir
hafa einnig kostað uann 100 kr. ;
móttakandi í Höfn græðir ekki neitt,
jví honum hefur aðeins verið skil-
að pví sem hann átti; og ekki verð-
ur heldur sjeð að ríkissjóður Dana
græði nokkuð á pessu, því hann
mun ekki færa landssjóði til skuld-
ar einn eyri fram yfir pá upphæð
sem hann hefur borgað út. Hvað
verður pá af pessum 100% ? Hver
græðir fje sem landsjóður tapar ?
Skyldínú ofannefnd skoðun á við-
skiptalögmáli vera skökk, en Eirík-
ur Magnússon hafa rjett fyrir sjer
með sitt margfalda 100/' tap, þá er
aðeins eptir að gjöra mönnnrn pað
skiljanlegt: hvernig að landsjóður
fari að tapa á sínum eigin seðlum
án pess nokkur græði.
Það er eins og petta djúpskilda
bánkamál setji marga i standandi
vandræði. Á aðra höndina skilja
peir ekki Eirík Magnússon, en pora
þó ekki að mótmæla honum, nje trúa
öðru en að hann hljóti að vera rjett-
ur, enda þótt þeir á hinn bóginn
ómögulega sjái, hvað gæti komið
yfirvöldunum á íslandi til pess, að
horfa algörðulausum á pað mikla tap
sem landsjóður á að lýða. Og peim
mun óskiljanlegra verður petta sem
pað er auðsærra að pau ekki hafa
nokkurn hag af þessum undarlega
fínanz-galdri.
F. R. JOHNSON.
hreinsM túnið og með lienni vinnu-
kona heunar. Margrjet Jónsdóttir.
Komu pær að afrakstrarhrúgu gam-
alli, er gróin var grænum sverði og
alsett blómum, einkum smárri blá-
fjólu. Þúfan var kringlótt, eins og
hún hefði verið tilbúin af ásettu
ráði og mestu vandvirkni.
jegdey hjer í Holti” sagði Margrjet,
((pá vil jeg láta jarða mig hjer”.
Nokkru síðar gekk Margrjet. um á
sama stað og var pá búið að slá púf-
una. Varð henni þá að orðí:
Blómleg fjólan fölnuð er,
fallt er skjól hjá bænum,
par sem ból jeg beiddi mjer,
búa’ und hóli grænum.
Hinsta fellur hver við dóm,
hels pá gellur slagið,
Nú við elli enda blóm
er að velli lagið.
PÓLSKT BLOD.
(Þýzk-pólsk saga þýdd).
Enni Jeans drógst í djúpar hrukk-
Hannhafði eitt sinn lesið kvæði, er
hann eigi'gat fengi'S úr höfðinu á sjer
frá þeim degi, er hann gekk i þjónustu
stjóruarfurstans.
RÚ8BÚN AÐARSALI
Illarket 8t. - - - - Winnipeg
Selur lang'tum ódýrara en nokkur ann
ar í öllu NorSvesturlandinu. Hann hef
ur óendanlega mikið af ruggustólum af
öllum tegundum, einuig fjarska fallega
muni fyrir stásstofur.
C. H. WILSON.
GULL-KORN
xsr.HiiTiDxisra-^_
Árið 1887 var húsfrú Björg
Magnúsdóttir í Holti í Svínadal að
Meðan þetta gerðist, lagði frúLeo-
ine saman brjefln og batt um þiu silki-
bandi og þrýsti á litið engilshöfuð utan
á borðinu. Lítið lok hrökk fram og
sást þá inn í leynihólf eitt, þar sem marg
ir brjefaböglar lágu.
Hin unga baronsfrú lagði brjefin
með furstakórónunni vi* hin; hinir rós-
rauðu flngur þrýstu áný á hrS litla eng-
ilshöfuð og leynihólfið laukst aptur og
mátti varla sjá nein merkitil þess.
Frú Gúrtner hallar sjer um stund
aptur á stólinn, hún dró andann djúpt og
rósirnar í blómfestinni fölnuðu um hinn
hvíta háls, eibs og ljettur vindblær
ljeki um þær.
Skýit og blíndandi fjell ljósi'S á hið
göfuga andlit. Hver taug og dráttur í
því lýsti einhverjum innri hroka. Líkt
og rósrauður blómknappur luktist munn
urinn yfir hinar snjóhvítu tennur, en
hinir skörpu drættir uin munnvikin
sögðu frá ótal eitruðum orðum og
krömdum hjöitnm.
Augun voru stór og skinu með und-
atlegum ljóma; litaskipti þeirra var ein-
kennilega grænt og grátt og minnti á
hinar brygðulu öldur.
En fögur og ljómandi vár hin unga
barónsfrú.
Enn eitt sinn heyrSist hægt fótatak í
næsta herbergi, en nu var og búist við
þeim.
(Greifafrú .Kany, hirðkona hennar
konunglegujtignar, prinsessunnar”, kall-
aði þjónninn.
(Bið hana að gera svo vel og ganga
inn’.
Barónsfrúin reis á fætur og gekk
hægt fram herbergið til þess að taku við
hirðkonunni.
,Mín bezta, kæra, Kanyl’
Og frú Leonie opnaSi fa'Sminn með
töfrandi blíðleik og laut niður til þess að
kyssa hinn litla gest sinn á báðar kinn-
arnar. (Jeg hef beðið ySar með óþolin-
mœði og glatt mig svo mjög til að geta
talað við yður, og nú haflð þjer, kæra
mín, komrS helzttil of seint’.
(Jeg gat ekki gert við því, bezta mín;
þjer vitið líklega að eigi er ætíð gott að
ætla á hennar tign. Hún hefur aptur
núna taflð mig með alls konar smámun-
um, er ætíð í hennar augum verða að
mikilvægum málefnum. Hvert þaS er
hvítt eða svart, sætt eða súrt, þá vitið
þjer, hve ósjálfstæð míntigna frúer’.
Hirðkonan leið nú hálfþreytt ofan
álegubekkinn og fór að kæla sjer meS
veifu sinni. En hrokarödd hennar hafði
vakið hinn litla Bologna-hund frú Leo-
nie, og rauk hann nú á fætur og tók að
gjamma í ósköpum að hinum ókunna
gesti.
Molly hafSi rjett fyrirsjer. Það var
greifafrúin, er leit á Kany.
Hún var eigi ung lengur. en því and-
styggilegri. Á hinum skáhöllu öxlum
sat beinamiki'S höfuð, með mjög smekk-
laust uppsettu hári; andlitsdrættirnir
voru skarpir og kinnurnar fölar og slapp-
ar. Handleggirnir voru langir og hend-
urnar óvanalega magrar. Brjóstin voru
flöt og slöpp og afarstór blótnskúfur sat
þar milli annara skartgripa og knippl-
inga. Það leit svo út, sem hin virðuglega
kona vildi með óskapa fyrirhöfn reyna
að bæta útlit sitt, er af náttúrunni var svo
Hin aldraSa hirðkona lifði þvi að
vissu leyti á náðum hinnar ungu prins
essu, er var að mörgu leyti mjög nytsöm
þar sem hún hafði til að bera allt það
þrek, er hina skorti. Hún gætti verks
síns mjög vandlega og sýndi umfram allt
nær því hlægilega aðdáun fyrir hinni
litlu eifðaprinsessu.
Molly hjelt nú áfram hinu hvella
gjammi sínu, engreifafrú Kany gaf engan
gaum að þvi. Baronsfrúin settist nú ni'S
ur fyrir framan hirðkonuna og lautniður
höfði sinu ogsvaraði:
(Þjer hafl'S rjett fyrir yður, bezta
greifafrú. Það er engin hæg'Sarleikur að
eiga við hana litlu prinsessu.ogþó kunnið
þjer svo ágætlegaað standa í stöðuyðar
og stjórna henni. Prinsessan má sannar-
legaverayður injög þakklát fyrir það,
pví—okkar á milli—er Anna Regina
mjög ósjálfstæð og geturþvi illa staðið á
eigin fótum. Hvað sjálfa mig snertir,
mundi jeg aldrei geta staðist hir'Slif vort,
ef jegeigihef-Siaugnn opin og orð mín
hef'Su talsverð áhrif,en þjer mín bezta
greifafrú eruð að öllu ómissandi og
mjög aðdáunarverð. Þjer eruð því nær
mín hægri hönd og stoð í allri umgengni
minni við Önnu Reginu’.
Forsetafrúin lagði hönd sína með ó
lýsanlegu lítillæti á handlegg hirðkon-
unnar.
Andlit greifafrú Kanys grettist nú
af hýru brosi, en hin fláráðu augu hennar
undir hinum löngu augnahárum virtu
hana nákvæmlega fyrir sjer- og sýndu
ljóslega a'S hún gætti vel alls þess er fram
fór.
(Sleppið öllum fagurgala, góða mín.
Jeg er a-S eins líti-S hjól í vjel þeirri, er
þjer svo meistaralega kunnið afi hleypa
af stað. En nú skulum viS talast við í
allri hreinskilui og blátt áfram. ÖB hirð-
in og allur bæriun þekkir hin nær því
i töfrandi áhrif, er þjer hafið á prinsess
una. Eitt orð og eitt augnatiBit frá yður
nægir til þess að koma henniá yðar mál.
Sumir ætla jafnvel að y«ur hafi takizt að
grafa upp hina huldu galdrarót, er veitir
þeim, er hana héfuo, nær því ótakmarkað
vald yflr ókunnum mönnum. En hversu
sem þessu er háttað, þá gleðst jeg þó yfir
því, hversu þjer standið gagnvart Önnu
Reginu, því jeg eryður mjög sammála í
því, er snertir hugsanir yðar og skoðanir
og þjer munuð optar en eitt sinn fá færi
á að sannfærast um,að allar tilraunir min-
ar munu fara í þááttina, að vinna yðurí
hag’.
Leonie lypti nú hinu fagra höfði
I sínu upp.
(Já, þjer—haflð rjett fyrir yður.bezta
greifafrú. Vlð teflum baðar hinn sama
leik og berjumst fyrir hinum söinu hags-
munum. Það væri þvi heimskulegt aS
reyna að hrekja hvora aðra með smá-
brögðum og hrekkjum. Látum oss því
vinna í sameiningu að sameigiulegu tak
marki! Eruð þjer ekki áþví?’
Hinir beinamiklu flngur hirSkon
unnar luktust fastlega utan um hina snjó-
hvítu hendi, er var rjett fram mjúk og
lin, eins og kattarlöpp með klónum
dregnum inn.
(Jeg eryður alveg sammála, baróns-
fru’, gall við hin hvella rödd, líkt og lúð-
urþytur, er kaBar til áhlaups. (Jeg reiM
mig í öHu tilliti á þekkingu yðar, leið-
beiningar yðar og sannfæringu yðar, að
sameinatSir kraptar vorir muni leiða til
sigurs’.
(Til hvers er nú veritS að taka út-
lenda ókunna menn inn í hirðlíf vort.
Jeg akil ekki hvaða hugmynd það er,
sem komiS hefur prinsinum til þess að
talia ástfóstri við þennan unga mann, er
náttúrlegá aldrei mun geta fellt sig vitS
líf okkar. Yæri nú eigi um annað að
gera en þetta, mundi jeg ekki segja
margt, en nú bætist við, að hinn ungi
maður hefur konu með sjer, sem engin
þekkir, og sem ekkert á til. Hvernig
eigum við að geta umgengist slíka mann-
eskju. Þaí væri hið sama sem að gefa
sjálfum sjer utanundir. Mjer virðist
því sem okkur sje stórlega misboðið
með þessu’.
Hin litlaskorpna hirðkona spratt allt
í einu á fætur.
(Við skulum mæla móti þessu. Við
látum eigi skipa okkur’.
*
(Einmitt það’, sagði frú Leonie með
leiptandi augum. (Jeg hef fastlega ásett
mjerað gera allt það, er jeg megna til
þess að koma þessu i annað horf.
August Ferdinand er allt of leiðitam-
ur gagnvart konu sinni. Ef til vill
mun hræðsla hans um konu sína
hjálpa okkur allmikið, þegar á þarf að
halda. Jeg hefði annars viljað fá okkar
litla vin frá Flandern inn í hirðina. Hann
er mjög skemmtilegur maður og mesta
prúðmenni og auk þess mjög vinveittur
mjer. Hann er og að ætlan minni mjög
vel fallinn til þessarar stöðu, því eptír að
hann varð fyrir óhappi því, að detta og
meiðasig á síðastaveðreiðunum, er hann
nú eigi framar fxr um að vera í herþjón-
ustu’.
(Þetta er rjett—vesalingsmatSurinn!’
Hinar rauðu xákir kringum augu grefa-
frúarinnar krepptust flærðarsamlega
saman. (Hann er Ijómandi maður—
skugginn yðarj og allir ungu mennirnir
öfunda hann af því, að honum veittist
heiður sá að halda uppi kjólslóða ytiar.
Það erog sagt að þjer viljið á hdern hátt
gipta hann Gerty Wreda....’.
(Gipta hann?’ Frú Leonie stökk
upp, eins og að tunga vinkonu hennar
hefði veríð nál, er uefði stungið hana í
hjartað. En á næstu stundu smábrosti
hún og mælti. (Það er cigi leyfilegt að
skoða svona í huga minn. Sleppum
þessu. Þat! aru fleiri en jeg, sem vita af
þessu. En til þess að hverfa nú aptur að
aðstoðarmanninum, þá er bezt að koma
öllu svo fyrir, að herra Gartner þegar
frá upphafi sjái, að hjer vinnur hann fyr-
ir gíg. Við setjum okkur á móti þessu
og tökum eigivið þessari konu hans. Jeg
mun og jafnvel þegar í kvöld sjá svo fyr-
ir, að fleiri fylgi dæmi voru. Og það
sem mest ríður á, er að halda Önnu
Reginu fjarrí henni’.
(Það er Xdlskostar ómögulegt, góða
mín. Þad verður að koma hinni ungu
frú í kunningsskap við prinsessuna.
Barónsfrúin rak upp fyrirlítlegaa
hlátur.
Framh.
(Það er og sannfæring mín’. Baróns-
frúin hringaðiefri vör síaa svoað hínar
hvítu tennur sáust, og studdi sig með á-
nægjusvip við stólbakið. (Og jeg álít
það skyldu vora að gerast nokkurs konar
forsjón fyrir prinsessunni. Jeg einsömul
má min að vísu nokkuð, en þó eigi svo
dugi. Þráður væri það að vísunógur til
a« stýra svo þróttlausri persónu, eins og
önnu Reginu, en fleiri þræðir mega sía
þó meir, og hugsum við okkur að ná
nokkrum áhrifum við hirðina, þá verðum
við og aö hafa tillit til allra þeirra afleið-
inga, er tilganeur vor kann að hafa i för
með sjer’.
’Þetta er d igsatt, góða mín. En við
vertSum að mynda flokk okkar á milli, er
geti ljett undir fyrir tilraunum okkar’.
,En hvað segið þjertil þess, að prins-
inn ætlar sjer að taka til atfetoðarmanns
foringja út fótgönguliMnu og það með
þessu óbreytta enska nafni George?’
Kany laut nær henni, og smellti veif-
unni aptur með miklum örvæntingarsvip
og mælti:
(Æ, jeg er alveg forviða, bezta mín’.
(A Ð S E N T .)
Heiðruðu vinir og landar !
Þegar jeg las i jólanúmeri Ald-
arinnar, f>ó varð jeg hrifinn af rit-
snildinní. Ritarinn hlýtur að hafa
verið í essinu sínu, f>ess vegna vildi
jeg benda f>eim sem rita í blöðin á,
að taka ekkipennan nemalíkt standi
á fyrir f>eim, f>ví f>að er undravert
f>vílíkt snildarverk mannlegur andi
getur fram leitt, f>egar svo stendur
á. Það er gleðilegt að sjá vora fá-
fæku literature pýrdda með svo upp-
byggiiegum ritblómuni (en áhrifin!),
inaður Guðs og lifandi, menn fyll-
ast andagipt og meira að segja,
andlega volaðir verða skáld, eins og
sjá má á kvæðinu hjer á eptir. Þeir
sem ieggja andlega pýðingu I alla
skapaða hluti munu hugsa, að f>etta
boði stórtíðindi, eins og f>egar víga
hnettir sveima um loptið, blóði rign-
ir eða menn klæjar betri brúnina.
Taki f>ið nú eptir, nú kemur kvæð-
ið—jeg vona að f>að spilli ekki fyrir
öldinni.
(töldin” er af fróðleik full
og frændur hennar ttkiippa gull”.
Þegar f>eir laga Ijóðin sín.
úr línu hverri snildin skín.
Orð eru par svo innileg
og allt er fært á bezta veg;
fróðleiks molar finnast ,par
og fágætt smælki vizkunnar;
hún kennir ehkert kjaptaraus,
pví kurteisin er makalaus !
Viljir pú eignast ágætt blað,
ttöldina” kauptu, mundu f>að.
2.