Heimskringla - 13.01.1892, Blaðsíða 3

Heimskringla - 13.01.1892, Blaðsíða 3
Ooiiiiuiou oi Oaiiticla. okeypis íyr miljoiiir manna [Vjer minnum lesend ir (lHeims- kringlu” á, að undir „Iiaddir frá almenn ingi” er það ekki ritstjórn blaðsins, sem talar. Hver maliur getur fengið færi á að láta þar í ljósi skoðanir sínar, þótt þær sjeu alveg gagnstæðar skoðunum ritstjórnarinnar, en menn verða að rita sæmilega og forðast persónulegar skamm ir; auk pess verða menn at? rita um eittlivert pað efni, sem almenning að einhverjti leyti varðar. 300,000,000 ekra sf hveiti- og beitilandi i Manitoba og Vestur Territórmnum íC^adaókevpisfyrir 'el er umbúið. ÍHIMU FBJOVSAMA BBLTI, i Rauðár-dainum Saskatchewan-dalnum, Peace River-dalnum, og umhverfisliggj- tadU^^ttlendi eru feikna miklir flákar af ágætasta akurlandi. engi og beitiiandi -liinn víðáttumesti fláki í heimi af litt byggðu landi. Malm-náma land. ÖUll, silfur, járn, kopar, salt, steinolia, o. s. frv. Ómældir flákar af kolanámalandi; vi*íS\ir því tryggður um allan aldur. .lÁRAItKAIT FBÍ HAFI TIL II A FS. Uanada Kvrrahafs-járnbrautin í sambandi vitS Grand Trunk og rnter-Colonial iu-aut- i Aaiítn« iflrnhrfliit frá öllum hafnstoðum við Atlanzhaf í Canada til Kvrr-dr'ifs * Öú braut liggur um miðhlut frjóvsama beltisins eptir pví endilongu og umhina hrikalegu, tignarigu fjallaklasa, norður og vestur af Bfra-vatni og um hn. fiafnfrægu Klettafjöll Vesturheims. Heilnæmt loptslag. .. 5 Mnnitoba oe Norfivesturlandinu er viðurkennt hið heilnæmasta í Amer ku ilfetnHðH oggÞurrviðri vetur og sumar; veturinn kaldur, en bjartur og staðviðrasamur. Aldrei foka og súld, og aldrei fellibylj.r ems og sunnar. landmu. SA n IIA X HSST.I Ó HX1X I CAAADA jefur hverjum karlmanni yflr 18 ára gömlum og hverjum kvennmanni sem hefur fyrirfamilíu að sjá . 1 <> O ekrur at 1 a n d í ,1 XI Hinir einu skilmálar eru, að landnemi búi á landinu og yrki pað. f þanu háU gefst hverjum manni kostur áað verða eigandi sinnar ábýlisjarðar og ájálfstæður í efnalegu lilliti. tsLBNZKAR SíIlEJÍIMJR Manitoba og canæUska ^ðvesturlandinu «5 SmísSwimiKtvítá; VestfArá Nýja íslandi í 30-35 mílna fjarlægð * í f W K '1 y'AkS-iV Ý1.ENl SAN. hátium pessum nýlendum er mikið af o- m AIÁl r a\hessar nýlendnr liggja nær höfuðstað fylkisins en nokkur aumdu la“d - f/vSŒ er 110 mílur suðvestu/ frá Wpg„ ÞÍNO- VaT', a ,VV/ N200 milur í nortivestur frá Wpg„ QTJ'APPELJjE-NÝ- LENDAN um 20 mílur suíurfráÞingvalla-nýlendu, og ALBERTA NÝLKNDAN UmtÆirTorður frá Calgary, en um 900 mílur vestur frá Wmnipeg. í síðast- 1 öld u 3n ý 1 e n d u n u m er mikið af óhyggðu, agætu akur- og beitilandi Frekari upplýsingar í pessu efni getur hver sem vill fengið með pví að sknfa Um pað: MIKNEOTA, MINNESOTA. 30. nóv. 1891. mm Bennett, DOM. GOV'T. IMMIGRATION AGENT 15 1 Jt Buldwinson, [Islenz/cur umboðsmaður.) DOM. GOV'T IMMIGRATION OFFICES. Winwipe»í * - Canada. Wda BEAXTT’S TOTTB OF THE WOBIUB. % Ex-Mayor Daniel F. Beatty, of Beatty’s Celebrated Organs and Pianos, Washtngtou, New Jersey, has returned home from an ex- lended tour of the world. Reád his adver- tisement in this paper and senri for camlogue. Dear Hir:—Wf returned home Aprll », 1890, from a tour tronnd the worl.l, vÍBÍting Europe, A»ia, (Holjr l.and), In- dia, Ceylon, Af- rica(Egypt), Oce- anica, (Islandof ihe Soas,) and Western Amerl- ca. Yat In all our greatj ourney of 85,974 miloB, wo do not romem- ber of hearlng a piano or an organ aweeter in tone tban Beattj'e. For we believo irt have the .' . . ___aweetest toned From a Photograph taken ln I.ondon, initrumentB England, 1M9* made nt any prtce. Kow to prov® to you that thl* statement Is absolutely true, we would like for any reader of thl • paper to ordor one of our matcblesB organs or pianoi and we wlll ofTar you a great bargain. PartlcularB Free. FatÍBfactlon GUARANTKED or monoy promptly ro- funded at any time wlthln three(3) yeare, with interest *t 6 por cent. on elther Plano or Organ, fully warranted ten years. 1870 wa left home a ponniless plowboy: to-day we hnve nearly one hundred thousand of Beatty’a organa and pianos in uee all over the world. If they wero not good, we could not have sold so many. Could we f No, certainly not. Each and every instrument is fully warranted for ten years, to be manufactured from the best material market affords, or ready moneycanhuy. KX-MAYOR DAHI*L F. BKATTT. W « pn A ■ i| Church, Chapel, and Par. ORGANS»«™ 'W 11 W ■■ I ■ Beautiful Wcdding, Birth- day or Holiday PresentB. ■■■■■■■■■i^^^^* Catalogrue Free. Addreei Hon. DanielF. Beatty,Washington, Newjersey. •'ialIUonitn. útbreiddasta blaðið á sUndi, kostar petta ár í Ameríku að eins dollar, ef andvirðitf er greitt fyrir águst nánaðar lok, ella $1,25, eius og áður heiir erið auglýst. Nýtt blað, Landnem- nil, fylgir nú Fjallkonunni ókeypiít til ,llra kaupenda; þaö blaöflytur frjettir írá ’alendingum i Oanadaog fjallar eingöngu im málefni peirra; kemur fyrst um smn it aunanhvern mánuð, en verður stækk- ið, ef pað fær góðar viðtökur. Aöal útsöluma'Sur i Winnipeg, Ohr. ólafsson. 575 Main Str. DOMINION-LINAN selur ((Prepaid”-farbrjef frá Is- landi til Winnipeg: Fyrir fullorðinn, yfir 12 ára $40,50 — barn 5 til 12 ára .... $20,25 — barn 1 til 5 ára .$14,25 Sömuieiðis farbrjef frá Winnipeg til Islands.................#78,50 að frádregnu fæði milli Skotlands og íslands, sern farpegjar borga sjálfir 2 kr. á dag. Menn snúi sjer til B. L. BALDWINSON, IMMICRATION-HALL WP. M. 0. 8MITH. !S. E. C»r, Homs Jt Kllcn St., hefur nýlega flutt sig paðan sem hann var áður í miklu stærri og betri búö.— Hann hefur nú til sölu :dl .r tegundir af akófr.tnaöi, ásamt miklu af leirtaui, er hann hefur keypt mjög lágu verði og paraf leiðandi selur paö ákaflega ódýrt: t d. bollapörá $1, dúsinið; Glassetts 20 cents og upp; lampar 35 cents—65; te pottar 25 35 cents; vatnskönnur 50 cts.; dúsin af diskum 75 cents til $1,30, vetr- arvetlinga 50 cts,— $1,50 $2—4,25; te setts $2,50-3,50; vínglös $1 dúsinið; yíirskó 1,50—2,00; skóíatöskur 50—75 cents; feröakistur $1—2. lie/ta verd i borginini. M. O. SMITH. COR. ROSS & ELLEN STR PRIVATE BOARD. 533. Central Avenue. Eyjólfur E. Olson. X lo TJ 8 Gegnt OITT HALL. .gætar vörur, prýðileg sjerstök herbergi, lýlegt viðmót. Bnska, frakkneska og landinavisku inálin töluð. Eigendur OPLiNG & ROMANSON (norðmaSur) E. H. PRATT. Hin elzta, stærsta og áreiðanlegasja verzlun í Cavalier er H. E. Pratt’s. Þótt verzlanir fjölgi, er hann samt ætíð fyrstur. Tilbúin föt, klæða- og kjóla-efni, skófatnaður, matvara og yflr höfuð flest er hver einn parfnast, er æflulega til hjá E.H.PRATl CAVALIER, N.DAK0TA. C* • TT B ■ ■ 11 - I ■ Það er sannfæring inín, að fjöldi manna myndi fegin vilja fá skýring- ar á þeirri hlið bankamálsins, sem Eirikur Magnússon hefur gjört sjer svo sáralitið far um að skýra, en sem virðist pó einmitt olla mesta mis- skilningnum. Það er sú hlið málsins, sem ætlast er til að sýni, hvað verði af því gulli og silfri, sem landssjóður á allt af að vera að tapa í 100 pro- centa-vís á seðlununi, eða með öðr- um orðum, hver eða hverjir græði það fje, sem landssjóður tapar, eða, ef enginn græði á seðlaskiptunum, hvernig að tapið pá fari að eiga sjer stað. Þetta er sú hlið málsin®, sem mörgum finnst að Eiríkur Magnús- son ætti að vera búinn að skýra fyr- ir löngu. Menn sýnast ekki geta sætt sig við pá einföldu upplýsing, að landssjóður sje allt af að tapa á sínum eigin lögmæta gjaldeyri, heldur viija peir einnig vita, hverjir peir ((fínans-bófar” sjeu, sem ein- lagt eiga að vera, að plokka af land- inu pá fáu skildinga, sem pjóðin nælir í sveita síns andlitis”. Enn eins og kunnugt er, hefur Eiríkur Magnússon látið sjer nægja pað eitt, að sýna fram á petta—annað hvort sanna eða ímyudaða—hræði- lega margfalda tap, hefur látið öll sín dæmi og miklu orðalengingar enda á 100 prc. tapi, í stað pess að fara lengra og sýna, |hver græði pað sem landssjóður tapi, ellegar hvernig landssjóður fari að tapi án pess nokkur græði. Margir sýnast skoða pað sem á- reiðanlegt viðskipta lögmál, að einhver hljóti að græða það sem annar tapar. En uú virðist flestum auðsætt að eng.nn græði á seðlavið- skíptunum. Því pó einhver t. d. gjaldi skatt sinn, 10 kr. í seðlum, pá hafa seðlarnir—ef svo má að orði komast—kostað hann 10 kr. (eða jafngildi peirra), svo hann græðir ekki neitt; eða pó einhver skuldi 100 kr. í Höfn og kaupi á- vísun á ríkissjóð Dana fyrir 100 kr í seðlum, til að senda pangað, pá græðir hann ekki neitt, pví seðlarnir hafa einnig kostað uann 100 kr. ; móttakandi í Höfn græðir ekki neitt, jví honum hefur aðeins verið skil- að pví sem hann átti; og ekki verð- ur heldur sjeð að ríkissjóður Dana græði nokkuð á pessu, því hann mun ekki færa landssjóði til skuld- ar einn eyri fram yfir pá upphæð sem hann hefur borgað út. Hvað verður pá af pessum 100% ? Hver græðir fje sem landsjóður tapar ? Skyldínú ofannefnd skoðun á við- skiptalögmáli vera skökk, en Eirík- ur Magnússon hafa rjett fyrir sjer með sitt margfalda 100/' tap, þá er aðeins eptir að gjöra mönnnrn pað skiljanlegt: hvernig að landsjóður fari að tapa á sínum eigin seðlum án pess nokkur græði. Það er eins og petta djúpskilda bánkamál setji marga i standandi vandræði. Á aðra höndina skilja peir ekki Eirík Magnússon, en pora þó ekki að mótmæla honum, nje trúa öðru en að hann hljóti að vera rjett- ur, enda þótt þeir á hinn bóginn ómögulega sjái, hvað gæti komið yfirvöldunum á íslandi til pess, að horfa algörðulausum á pað mikla tap sem landsjóður á að lýða. Og peim mun óskiljanlegra verður petta sem pað er auðsærra að pau ekki hafa nokkurn hag af þessum undarlega fínanz-galdri. F. R. JOHNSON. hreinsM túnið og með lienni vinnu- kona heunar. Margrjet Jónsdóttir. Komu pær að afrakstrarhrúgu gam- alli, er gróin var grænum sverði og alsett blómum, einkum smárri blá- fjólu. Þúfan var kringlótt, eins og hún hefði verið tilbúin af ásettu ráði og mestu vandvirkni. jegdey hjer í Holti” sagði Margrjet, ((pá vil jeg láta jarða mig hjer”. Nokkru síðar gekk Margrjet. um á sama stað og var pá búið að slá púf- una. Varð henni þá að orðí: Blómleg fjólan fölnuð er, fallt er skjól hjá bænum, par sem ból jeg beiddi mjer, búa’ und hóli grænum. Hinsta fellur hver við dóm, hels pá gellur slagið, Nú við elli enda blóm er að velli lagið. PÓLSKT BLOD. (Þýzk-pólsk saga þýdd). Enni Jeans drógst í djúpar hrukk- Hannhafði eitt sinn lesið kvæði, er hann eigi'gat fengi'S úr höfðinu á sjer frá þeim degi, er hann gekk i þjónustu stjóruarfurstans. RÚ8BÚN AÐARSALI Illarket 8t. - - - - Winnipeg Selur lang'tum ódýrara en nokkur ann ar í öllu NorSvesturlandinu. Hann hef ur óendanlega mikið af ruggustólum af öllum tegundum, einuig fjarska fallega muni fyrir stásstofur. C. H. WILSON. GULL-KORN xsr.HiiTiDxisra-^_ Árið 1887 var húsfrú Björg Magnúsdóttir í Holti í Svínadal að Meðan þetta gerðist, lagði frúLeo- ine saman brjefln og batt um þiu silki- bandi og þrýsti á litið engilshöfuð utan á borðinu. Lítið lok hrökk fram og sást þá inn í leynihólf eitt, þar sem marg ir brjefaböglar lágu. Hin unga baronsfrú lagði brjefin með furstakórónunni vi* hin; hinir rós- rauðu flngur þrýstu áný á hrS litla eng- ilshöfuð og leynihólfið laukst aptur og mátti varla sjá nein merkitil þess. Frú Gúrtner hallar sjer um stund aptur á stólinn, hún dró andann djúpt og rósirnar í blómfestinni fölnuðu um hinn hvíta háls, eibs og ljettur vindblær ljeki um þær. Skýit og blíndandi fjell ljósi'S á hið göfuga andlit. Hver taug og dráttur í því lýsti einhverjum innri hroka. Líkt og rósrauður blómknappur luktist munn urinn yfir hinar snjóhvítu tennur, en hinir skörpu drættir uin munnvikin sögðu frá ótal eitruðum orðum og krömdum hjöitnm. Augun voru stór og skinu með und- atlegum ljóma; litaskipti þeirra var ein- kennilega grænt og grátt og minnti á hinar brygðulu öldur. En fögur og ljómandi vár hin unga barónsfrú. Enn eitt sinn heyrSist hægt fótatak í næsta herbergi, en nu var og búist við þeim. (Greifafrú .Kany, hirðkona hennar konunglegujtignar, prinsessunnar”, kall- aði þjónninn. (Bið hana að gera svo vel og ganga inn’. Barónsfrúin reis á fætur og gekk hægt fram herbergið til þess að taku við hirðkonunni. ,Mín bezta, kæra, Kanyl’ Og frú Leonie opnaSi fa'Sminn með töfrandi blíðleik og laut niður til þess að kyssa hinn litla gest sinn á báðar kinn- arnar. (Jeg hef beðið ySar með óþolin- mœði og glatt mig svo mjög til að geta talað við yður, og nú haflð þjer, kæra mín, komrS helzttil of seint’. (Jeg gat ekki gert við því, bezta mín; þjer vitið líklega að eigi er ætíð gott að ætla á hennar tign. Hún hefur aptur núna taflð mig með alls konar smámun- um, er ætíð í hennar augum verða að mikilvægum málefnum. Hvert þaS er hvítt eða svart, sætt eða súrt, þá vitið þjer, hve ósjálfstæð míntigna frúer’. Hirðkonan leið nú hálfþreytt ofan álegubekkinn og fór að kæla sjer meS veifu sinni. En hrokarödd hennar hafði vakið hinn litla Bologna-hund frú Leo- nie, og rauk hann nú á fætur og tók að gjamma í ósköpum að hinum ókunna gesti. Molly hafSi rjett fyrirsjer. Það var greifafrúin, er leit á Kany. Hún var eigi ung lengur. en því and- styggilegri. Á hinum skáhöllu öxlum sat beinamiki'S höfuð, með mjög smekk- laust uppsettu hári; andlitsdrættirnir voru skarpir og kinnurnar fölar og slapp- ar. Handleggirnir voru langir og hend- urnar óvanalega magrar. Brjóstin voru flöt og slöpp og afarstór blótnskúfur sat þar milli annara skartgripa og knippl- inga. Það leit svo út, sem hin virðuglega kona vildi með óskapa fyrirhöfn reyna að bæta útlit sitt, er af náttúrunni var svo Hin aldraSa hirðkona lifði þvi að vissu leyti á náðum hinnar ungu prins essu, er var að mörgu leyti mjög nytsöm þar sem hún hafði til að bera allt það þrek, er hina skorti. Hún gætti verks síns mjög vandlega og sýndi umfram allt nær því hlægilega aðdáun fyrir hinni litlu eifðaprinsessu. Molly hjelt nú áfram hinu hvella gjammi sínu, engreifafrú Kany gaf engan gaum að þvi. Baronsfrúin settist nú ni'S ur fyrir framan hirðkonuna og lautniður höfði sinu ogsvaraði: (Þjer hafl'S rjett fyrir yður, bezta greifafrú. Það er engin hæg'Sarleikur að eiga við hana litlu prinsessu.ogþó kunnið þjer svo ágætlegaað standa í stöðuyðar og stjórna henni. Prinsessan má sannar- legaverayður injög þakklát fyrir það, pví—okkar á milli—er Anna Regina mjög ósjálfstæð og geturþvi illa staðið á eigin fótum. Hvað sjálfa mig snertir, mundi jeg aldrei geta staðist hir'Slif vort, ef jegeigihef-Siaugnn opin og orð mín hef'Su talsverð áhrif,en þjer mín bezta greifafrú eruð að öllu ómissandi og mjög aðdáunarverð. Þjer eruð því nær mín hægri hönd og stoð í allri umgengni minni við Önnu Reginu’. Forsetafrúin lagði hönd sína með ó lýsanlegu lítillæti á handlegg hirðkon- unnar. Andlit greifafrú Kanys grettist nú af hýru brosi, en hin fláráðu augu hennar undir hinum löngu augnahárum virtu hana nákvæmlega fyrir sjer- og sýndu ljóslega a'S hún gætti vel alls þess er fram fór. (Sleppið öllum fagurgala, góða mín. Jeg er a-S eins líti-S hjól í vjel þeirri, er þjer svo meistaralega kunnið afi hleypa af stað. En nú skulum viS talast við í allri hreinskilui og blátt áfram. ÖB hirð- in og allur bæriun þekkir hin nær því i töfrandi áhrif, er þjer hafið á prinsess una. Eitt orð og eitt augnatiBit frá yður nægir til þess að koma henniá yðar mál. Sumir ætla jafnvel að y«ur hafi takizt að grafa upp hina huldu galdrarót, er veitir þeim, er hana héfuo, nær því ótakmarkað vald yflr ókunnum mönnum. En hversu sem þessu er háttað, þá gleðst jeg þó yfir því, hversu þjer standið gagnvart Önnu Reginu, því jeg eryður mjög sammála í því, er snertir hugsanir yðar og skoðanir og þjer munuð optar en eitt sinn fá færi á að sannfærast um,að allar tilraunir min- ar munu fara í þááttina, að vinna yðurí hag’. Leonie lypti nú hinu fagra höfði I sínu upp. (Já, þjer—haflð rjett fyrir yður.bezta greifafrú. Vlð teflum baðar hinn sama leik og berjumst fyrir hinum söinu hags- munum. Það væri þvi heimskulegt aS reyna að hrekja hvora aðra með smá- brögðum og hrekkjum. Látum oss því vinna í sameiningu að sameigiulegu tak marki! Eruð þjer ekki áþví?’ Hinir beinamiklu flngur hirSkon unnar luktust fastlega utan um hina snjó- hvítu hendi, er var rjett fram mjúk og lin, eins og kattarlöpp með klónum dregnum inn. (Jeg eryður alveg sammála, baróns- fru’, gall við hin hvella rödd, líkt og lúð- urþytur, er kaBar til áhlaups. (Jeg reiM mig í öHu tilliti á þekkingu yðar, leið- beiningar yðar og sannfæringu yðar, að sameinatSir kraptar vorir muni leiða til sigurs’. (Til hvers er nú veritS að taka út- lenda ókunna menn inn í hirðlíf vort. Jeg akil ekki hvaða hugmynd það er, sem komiS hefur prinsinum til þess að talia ástfóstri við þennan unga mann, er náttúrlegá aldrei mun geta fellt sig vitS líf okkar. Yæri nú eigi um annað að gera en þetta, mundi jeg ekki segja margt, en nú bætist við, að hinn ungi maður hefur konu með sjer, sem engin þekkir, og sem ekkert á til. Hvernig eigum við að geta umgengist slíka mann- eskju. Þaí væri hið sama sem að gefa sjálfum sjer utanundir. Mjer virðist því sem okkur sje stórlega misboðið með þessu’. Hin litlaskorpna hirðkona spratt allt í einu á fætur. (Við skulum mæla móti þessu. Við látum eigi skipa okkur’. * (Einmitt það’, sagði frú Leonie með leiptandi augum. (Jeg hef fastlega ásett mjerað gera allt það, er jeg megna til þess að koma þessu i annað horf. August Ferdinand er allt of leiðitam- ur gagnvart konu sinni. Ef til vill mun hræðsla hans um konu sína hjálpa okkur allmikið, þegar á þarf að halda. Jeg hefði annars viljað fá okkar litla vin frá Flandern inn í hirðina. Hann er mjög skemmtilegur maður og mesta prúðmenni og auk þess mjög vinveittur mjer. Hann er og að ætlan minni mjög vel fallinn til þessarar stöðu, því eptír að hann varð fyrir óhappi því, að detta og meiðasig á síðastaveðreiðunum, er hann nú eigi framar fxr um að vera í herþjón- ustu’. (Þetta er rjett—vesalingsmatSurinn!’ Hinar rauðu xákir kringum augu grefa- frúarinnar krepptust flærðarsamlega saman. (Hann er Ijómandi maður— skugginn yðarj og allir ungu mennirnir öfunda hann af því, að honum veittist heiður sá að halda uppi kjólslóða ytiar. Það erog sagt að þjer viljið á hdern hátt gipta hann Gerty Wreda....’. (Gipta hann?’ Frú Leonie stökk upp, eins og að tunga vinkonu hennar hefði veríð nál, er uefði stungið hana í hjartað. En á næstu stundu smábrosti hún og mælti. (Það er cigi leyfilegt að skoða svona í huga minn. Sleppum þessu. Þat! aru fleiri en jeg, sem vita af þessu. En til þess að hverfa nú aptur að aðstoðarmanninum, þá er bezt að koma öllu svo fyrir, að herra Gartner þegar frá upphafi sjái, að hjer vinnur hann fyr- ir gíg. Við setjum okkur á móti þessu og tökum eigivið þessari konu hans. Jeg mun og jafnvel þegar í kvöld sjá svo fyr- ir, að fleiri fylgi dæmi voru. Og það sem mest ríður á, er að halda Önnu Reginu fjarrí henni’. (Það er Xdlskostar ómögulegt, góða mín. Þad verður að koma hinni ungu frú í kunningsskap við prinsessuna. Barónsfrúin rak upp fyrirlítlegaa hlátur. Framh. (Það er og sannfæring mín’. Baróns- frúin hringaðiefri vör síaa svoað hínar hvítu tennur sáust, og studdi sig með á- nægjusvip við stólbakið. (Og jeg álít það skyldu vora að gerast nokkurs konar forsjón fyrir prinsessunni. Jeg einsömul má min að vísu nokkuð, en þó eigi svo dugi. Þráður væri það að vísunógur til a« stýra svo þróttlausri persónu, eins og önnu Reginu, en fleiri þræðir mega sía þó meir, og hugsum við okkur að ná nokkrum áhrifum við hirðina, þá verðum við og aö hafa tillit til allra þeirra afleið- inga, er tilganeur vor kann að hafa i för með sjer’. ’Þetta er d igsatt, góða mín. En við vertSum að mynda flokk okkar á milli, er geti ljett undir fyrir tilraunum okkar’. ,En hvað segið þjertil þess, að prins- inn ætlar sjer að taka til atfetoðarmanns foringja út fótgönguliMnu og það með þessu óbreytta enska nafni George?’ Kany laut nær henni, og smellti veif- unni aptur með miklum örvæntingarsvip og mælti: (Æ, jeg er alveg forviða, bezta mín’. (A Ð S E N T .) Heiðruðu vinir og landar ! Þegar jeg las i jólanúmeri Ald- arinnar, f>ó varð jeg hrifinn af rit- snildinní. Ritarinn hlýtur að hafa verið í essinu sínu, f>ess vegna vildi jeg benda f>eim sem rita í blöðin á, að taka ekkipennan nemalíkt standi á fyrir f>eim, f>ví f>að er undravert f>vílíkt snildarverk mannlegur andi getur fram leitt, f>egar svo stendur á. Það er gleðilegt að sjá vora fá- fæku literature pýrdda með svo upp- byggiiegum ritblómuni (en áhrifin!), inaður Guðs og lifandi, menn fyll- ast andagipt og meira að segja, andlega volaðir verða skáld, eins og sjá má á kvæðinu hjer á eptir. Þeir sem ieggja andlega pýðingu I alla skapaða hluti munu hugsa, að f>etta boði stórtíðindi, eins og f>egar víga hnettir sveima um loptið, blóði rign- ir eða menn klæjar betri brúnina. Taki f>ið nú eptir, nú kemur kvæð- ið—jeg vona að f>að spilli ekki fyrir öldinni. (töldin” er af fróðleik full og frændur hennar ttkiippa gull”. Þegar f>eir laga Ijóðin sín. úr línu hverri snildin skín. Orð eru par svo innileg og allt er fært á bezta veg; fróðleiks molar finnast ,par og fágætt smælki vizkunnar; hún kennir ehkert kjaptaraus, pví kurteisin er makalaus ! Viljir pú eignast ágætt blað, ttöldina” kauptu, mundu f>að. 2.

x

Heimskringla

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Heimskringla
https://timarit.is/publication/129

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.