Heimskringla - 20.01.1892, Blaðsíða 3

»IHfnKKl\<«ii4. VVlXXiPKW .S1K„ ao. IAUAR íSiía.
Oomitiioii oí‘ Caimda
ábylisjardir okeynis íyrir miljonir maima
20<í.0iii^0<Í0 ekra
af hveiti- osr beitilandi i Maaitoba og Vestur Territóriunum í Oanada ókeypis fyrir
landaema Diiípur o" frábærlega frjóvsamur jarðvegur, næg-S af vatni og skógi
og njeginhlutinn nálægt járnbrautum. Afrakstur hveitis af ekrunni 30 bush., ef
vel er umbúið.
| » ! ,\ 1 FRJOVSAMA BKLTl,
í Rauðár-dalnum, Saskatchewan-dalnum, Peace River-dalnum, og umhverflsliggj-
tndí sljettlendí eru feikna miklir flákar af ágætasta akurlandi. engi og beitilandi
—hinn víðáttumesti fláki í heirni af litt byggðu landi.
r r
Malm-nama lantl.
Gull silfur, járn, kopar, salt, steinolía, o. s. frv. Ómældir flákar af kolanáinalandi;
»ldivi«ur því tryggður um allan aldur.
jÁKKBRAUT FrÁ HAI I Tl L HAFS.
Panada Iiyrrahafs-járnbrautin í sambandi viíi Giand Trunk og Inter-Colonial braut-
irnar mynda óslitna járnbraut frá öllum hafnstoðum við Atlanzhaf í Canada til
Kvrrahafs. Sú braut liggur um miðhlut frjóvna,™ beltisms eptlr pvi endilongu og
um hina hrikalegu, tignariegu fjailaklasa, norður og vestur af Cfra-vatni og um hu.
nafnfrægu Klettafjöll Vesturheims.
Heilnæmt loptslag.
Loptslagið í Manitoba og NorSvesturlandinu er viðurkennt hið heilnæmasta í
Ameríku Hreinviðri og purrviðri vetur og sumar; veturinn kaldur, en bjartur
og staðviðrasamur. Aldrei pokaogsúld, og aldrei fellibyljireins ogsunnarí landinu.
SAM lt.4X WMSTJÓk* 1X í CAXADA
gefur hverjum karlmanniyfir 18 ára gömlurn og hverjum kvennmanni sem hefur
fyrirfamilíu að sjá
1 60 e k i- n i- af landi
1 ókevpis Ilinir einu skilmálar eru, að landnemi búi á landinu og yrki pað.
Á þíinn hatt gefst hverjum manni kostur á að verða eigandi sinnar ábýlisjarðar og
sjálfstæður í efnalegu liiliti.
í
SLEKKKAR KYLEKIMIR
Manitoba og canadiska Norðvesturlandinu eru nú þegar stofnaðar í 6 stoðum.
Þeirra stærst er NÝ.JA ÍSLAND liggjandi 45 - 80 mílur norður frá Winnipeg, á
vestur strönd Winnipeg-vatns. Vestur frá Nýja Islandi, í 30—35 mílna fjarlægð
er ALPTA VATNS-N'ÝLENDAN. biWum þessum nýlendum er mikið af ó-
numdu landi, og báðar þessar nýlendur liggja nær höfuðstað fylkisins en nokkur
hinna. AROYLE-NÝLENDAN er 110 mílur suðvestur frá Wpg., ÞINO-
VALLA-NÝLENDAN 260 mílur í norívestur frá Wpg., QLJ’APPELLE-NÝ-
LENDAN um 20 mílur sutSurfráÞingvalla-nýlendu, og ALBERTA-NÝLENDAN
um 70 mílur norður frá Calgary, en um 900 mílur vestur frá Winnipeg. I síðast-
töldu 3 nýlendunum er mikið af óbyggðu, ágætu akur- og beitilandi.
Frekari upplýsingar í þessu efni getur hver sem vill fengið með þvi að skrifa
um það:
Thomas Bennett,
DOM. GOV'T. IMMIG RATION AGENT
Eda ,ö. Ij. Baldwinson, (Islenz/cur umboðsmaður.)
D0M. OOV’T TMMIORATION OFFICES.
- » - Oamida.
Winiiipeg;
BBATTY’S TOUB OF THE
Ex-Mayor Daniel F. Beatty, of Beatty**
Celebrated Organs and Pianos, Washington,
New Jersey, has returned home from an ex-
tended tour of the world. Read his adver*
tisement in this paper and send for catalogue.
BEATTY
Dear Sir:—We
retbrned hoine
Aprll 9, 1890,
from a tour
around the
WOrh!, Tfsitlnr
Kurope, Asia,
(Holy Land), In-
dla, Ceylon, Af-
rica(Kgypt), Oce-
anlca, (Islandof
the Seae,) and
Western Ameri-
ca. Yet in all
our groatj ournoy
of 85,974 milea,
wedonot remem
ber of hearlng «
plano or an organ
•weeter in tone
t h a n Beatty’a.
For we believe
KX-MAYOK DAFIKX.F. BKATTT. we have the
From a rhotorraph taken ln LondMt. toned
RngUud, llll. Im™ io
prlce. bow to prove to yoo that this statement le
abaolntely tjoe, we would llke for any reader of thlt
paper to order one of our matohleee organs or pfanoa
and we will otrer you n great bargaln. I’articulars Free.
8atlsfaction QUARANTKKI) or meney promptly re-
funded at any tlme withln three (8) yeara, with interest
*t6percent. oneither Plano or Organ, fuily warranted
ten years. 1870 wn left home a pennilese plowboy:
to-day we have nearly one hundred thousand of
Beatty s organn and pianos in uae all over the
world. If tbey were not good, we could not have
■old bo many. Could we f No, certainly not.
Kach and every ínstrument is fully warranted for
ten years, to be monufactured from the beet
■taterial market affords, or rudy money can hu;
DOMINION-LINAN
selur llPrepaid”-farbrjef frá ts-
landi til Winnipeg'.
| Fyrir fullorðinn, yfir 12 ára $40,50
— barn 5 til 12 ára .... $20,25
—- barn 1 til 5 ára .$14,25
Sömuieiðis farbrjef frá Winnipey til
lslands:...............$78,50
að frádregnu fæði milli Skotlands
og Islands, sem farþegjar borga
sjálfir 2 kr. á dag.
Menn snúi sjer til
B. L BALOWINSON,
IMMIQRATION-HALL WP.
ORGANSi
Ohorch, ChapeJ, and Par.
“HePmos
Beantiful Weddine, Birth-
_______ day or Holiday Presents.
naniel Catalogue Free. Addreai
Hon. Uan‘*;.rf^«y,Washington, New Jer»cy.
Fiallkonan, ' útbreiddasta blaðið á
slandi, kostar þetta árí Ameríku að eins
1 dollar, ef andvirðrfi er greitt fyrir ágúst
mánaðar lok, ella $l|25> eins og aður heflr
verið auglýst. Nýtt blað, Landnem-
inn, fylgir nú Fjallkonunni ókeypú til
allra kaupenda; það blaðflytur frjettir trá
tslendingum i Oanada og fjallar eingöngu
um málefni þeirra; kemur fyrst um sinn
at annanhvern mánuð, en verður stækk-
að, ef það fær góðar viðtökur.
Aðal-útsöluma'Sur í Winmpeg,
Ohr. Ólafsson. 575 Main Str.
í. 0. SMITH.
8. E. €«r, K«mh & Ellcn St„
hefur nýlega flntt sig þaðan sem hann
var áður í miklu stærri og betri búS.—
Hann hefur nú til sölu all»r tegundir af
skófatnaði, ásamt miklu af leirtaui,
er hann hefur keypt mjög lágu verði og
þar af leiðandi selur það ákaiíega ódýrt:
t d. bollapörá$l, dúsinið; Glassetts 20
cents og upp; lampar 35 cents—65; te-
pottar 25—35 cents; vatnskönnur 50 cts.;
dúsin af diskum 75 eents til $1,80, vetr-
arvetlinga 50icts,—$1,50 $2—4,25; te setts
$2,50—3,50; vínglös $1 dúsínið; yflrskó
1,50—2,00; skólatöskur 50—75 cents;
ferðakistur $1—2. Kezta verd i
borjiinui.
M. O. SMITH.
COR. ROSS & ELLEN STR.
PRIVATE BOARD.
522. C’entral Avcnuc.
Eyjólfur E. Olson.
X lO TT æ
Oegnl CITY HALL.
Agætar vörur, prýðileg sjerstök herbergi,
blýlegt viðmót. Enska, frakkneska og
skandinavisku málin töluð. Eigendur
JOPLiNÖ& ROMANSON(norðinaður)
E. H. PRATT.
Hin elzta, stærsta og áreiðanlegasja
verzlun í Cavalier er H. E. Pratt’s.
Þótt verzlanir fjölgi, er hann samt
ætíð fyrstur.
Tilbúin föt, klæða- og kjóla-efni,
skófatnaður, matvara og yflr höfuð fiest
er hver einn þarfnast, er æflnlega til hjá
E.H. PRATT.
CÆVALIEB. II.DAKDU.
• n ■ ..
a ■ U a ■ ■ 11» ■ ■
HÚSBÚNAÐARSALI
.11 arkcl Nt. * - Winnipeg-
Selur langtum ódýrara en nokkur ann
ar í öllu Nort'vesturlandinu. Hann hef
ur óendaulega mikið af ruggustóium af
öllum tegundum, einnig fjarska faliega
munifyrir stásstofur.
C. H. WILHON.
lnu, er hann leiðir leirbulluna Torfhildi
Holin i kórinn í musteri ísienzkra bók-
mennta, eniokar úti suildar-skáidlö sjera
Björn Halldórsson”
Þessi litla, en illgirnisle^a grein,
er, að mínu áliti—og vafalaust að
alira ærlegra manna áliti—beinlínis
óþokka sletta á nýársgjöf uAldar-
innar”, sem, pví miðnr, mun al-
mennt mælast, illa fyrir.
Hvað iiefur Torfhildur Holm unn
ið til, að hún skuli vera kölluð uleir-
bulla”? Er J>að ekki dónalegt, að
kalla heiðvirða konu pví líku nafni?
Því hver getur annað sagt um Torf-
hildi Holm, en að hún sje heiðvirð
kona? Það mundi engum koma til
hugar, að kalla pann irann dóna, er
sogði, að hún væri ekki skáld,
J>ví hann segði J>að vafalaust eptir
sínu eigin áliti; en að kalla hana, að
tilefnislansu, ópokka nafni, er ein-
göngu illgirni og dónaskapur.
Torfhildur Holin hefur annars ekki
átt upp á háborðið hjá Vestur-ís-
lendingum síðan hún flutti heim til
ættjarðar sinnar. Menn hafa lamið
á henni jneð hrísvöndum aðfinning-
anna, án pess að gera nokkurt tillit
til J>ess, að hún er pó að eíns mun-
aðarlaus einstæðingur og veikburða
kona, prátt fyrir liinar stóru fimm-
hundruð krónur, sem hún fær úr
landssjóði.
Sanngjarnar aðfinningar, hversu
harðar sein J>ær kunna að vera, er
ætfð hægt að gefa eptir, en pegar
sóma heiðvirðra manna eða kona er
mísboðið á dónalegan hátt, J>á ætti
hverjum ærlegum manni að mislíka.
Mjer pykir fyrirpví, að slíkslotta
skuli vera á svo laglegri nýársgjöf,
ogjeg vildi óska að sú sletta gæti
máðst af á einhvern hátt.
J. Magnús Bjartiason.
■ —T I L—
OTTO WATHNE.
Hjet á oss þás úti
Ulfur hákesjur skúlfu
(róður vas greiddur á græði).
grams staHari allra;
vel bað skip með skilja
skeleggjaður fram leggja
sitt, en seggir játtu
snjalls landreka spjalli.
Steinn Herdísarson.
Þökk fyrir handslagið hlýja,
hetja “ vor bróðir í nauð,”
boðandi brautina nýja,
blessan og manndóm og auð !
Blóð vort pú yngir í æðum,
ágæti Norðmanna son,
treystandi Garðarhólms gæðum,
glóandi’ af hugprýði’ og von !
Vígroða verpur á æginn,
vaknar hin dauflyuda pjóð;
hvar sem pú svífur utn sæinn,
syngur pú Darraðarljóð.
Kenn pú oss krókana’ að sljetta,
kenn oss pá beinustu leið,
kenn pú oss kryppuna’ að rjetta,
kenn oss að leggja frain skeið.
Kenn oss að skelfast ei skvettinn,
skúrin er heilsunni bót,
kenn oss að burtu pvo blettinn,
baðstofu vanprif og sót!
Hæð pú vorn hugsýkispunga,
hæð pú vorn einrænings dóm,
hrvnd af oss dáðleysisdrunga,
drep ph vorn harðindalóm !
Sigld’ í oss sækonungshuginn,
sigld’ í oss feðranna móð,
sigld’ 1 oss sálina og duginn,
sigld’ í oss víkingatilóð.
Hvar sem pú hestinum ranga
hleypir um ólgandi lá,
Ólaf á Orminum langa
oss láttu fagnandi sjá !
Vek oss, pú víkinga nafni!
Vaggi pjer Svalgýmir forn !
Lýsi pjer Lukkan i stafni!
Lúti pjer G erpir og Horn !
Kalla, svo kveði við dalir,
kemur J>á liðsmannasveit;
enn byggja hlutgengir halir
harðsnúinn eldfallareit!
Enn lifir afrek og frr.mi;
enn lifir gfgjunnar stál;
enn lifir andinn hinn sami ;
enn lifir Hákonar mál.
Á Storð pegargekk fram oggeystist
“gullhjálmsins” skínandi por,
enginn með ynglingi treystist
utan hann t>ó rólfur vor !
Vasklega vígsnara garpa
veki pitt Hákonar- orð—
pesskonar pjóðhetja snarpa,
er porir að berjast “á Storð!”
Siglum hið tvístraða saman,
siglum upp holur og krík ;
siglum oss gagnsemd og ranian, j
gull inn á sjerliverja vík !
Frani, frarti, Jjjer Frónshetjur allar!
Frá, frá, [>ú dáðlovsisorð !
Frain, frain, pví foringinn kallar :
Fram, fram til sigurs “á Storð!”
Siglum upp srunhug í landi !
Sundur með pverúðarhönd!
Siglum, uns bróðernis-bandi
bundinn er Æg-ir við strönd !
Haf pú, vor hugprúði Wathne,
heiður og pakklætisyl:
lif pú svo landið vort batni,
iif ineðan ísiand er til !
Matth. Jociiumsson.
GULL-KORN
IS LEIST3DI3ST G-JÁ..
Sigurður nokkur Pálsson, t>ing-
eyingur, kvað hafa orkt vísu J>essar
um sólsetur:
Hnígur sól í hafsius djúp,
hvílist gjóla í náðuiij,
■ dregur á fjóla daggar hjúp
dimma njóla bráðuni.
Skarða Gísli kvað í banalegu
siuni :
Voðablandin lífs er leið,
loðir stand við rýrðar
hroðinn andar skal pví skeið
skoða landið dýrðar.
Siglnvikur-Jónas kvað um Rafn
formann :
Sær pó gráð um svífi stafn
segls á arnar vængjum,
flóðs um láð með seggja safn
sjer til bráðar fiýgur Hrafn.
Björn Eggertsson kvað um
Jóhönnu Zöega:
Kýs jeg glaður tnuna mínum
mega hraðast finna skjól
í ástar blaða blóinstrum pínum,
brenna vaðals inorgunsól.
Lúðvík Blöndal kvað við pá
sömu:
Þú ert yndi muna míns,
mey pótt findi’ eg tíðum svinna,
ást mig blindar auga píns,
engilmynd í fiokki hinna.
Ásta vísa kveðin eptir ftskorun
annars, af Sigluvíkur Jónasi :
í mjer bálast ftstin hiý,
á sem tál má vinna,
vef jeg nála eyju í
örmum sálar minnar.
Og enn eptir sama höfund :
Fögur bála lyndar lind,
ijúf og pjál í sinni,
er pín er niáluð yndis mynd
innst í sálu minni.
Einhverju sinni var skorað á
Job Sigurðsson að kveða ástavísu,
hann kvað :
Fjörgar æðar, eyðist tál,
æðstu gæða neytum,
ef að bræðum sál við sál
í sjafnar glæðum heitum.
Eitt sinn lýsti Sigluvíkur-Jónas koss
inum pantiig :
Þú með andans áhreifing
ylman berað vitum mínum
sælu landa lífglæðing,
leikur sjer á vörum pínum.
Einu sinni kvað Sigluvíkur
Jónas pessa stöku, eptir Jífs skoðun
sinni :
Rammt er að líða fýsna flog
á fleyi geðshræringa;
bágt er að skríða’ um skerja vog
skyldu og tilhneiginga.
Eitt sinn kvað Job Sigurðsson,
eptir hugsjón sinni :
öldu niður harma hljóms
hótar bitrum kvíða ;
pungt er á skerjum skapadóms
skipbrot vonar líða.
Einhverju sinni kvað Sigurbjörn
f Fótaskinni, um ranglæti, vísupessa:
Beinni sannleiks braut að ná
bila. grannir kraptar;
standa manni ótal á
ígulltanna kjaptar.
Sagt er að Bólu-Hjálmar hafi
kveðið vísu pessa, Óstyrkur af öli :
Stoðar spítur falla frá,
fæstra nýtur gæða;
hvar sem lítur augað á
yíir flýtur mæða.
Sigluvíkur-Jónas kom eitt sinn
á bæ, par sem tvær persónur trúlof-
aðar sátu á rúmi—ellilotinn karl, víst
sextugur, og ung og frfð meyja um
tvítugt, pá urðu honum pessi ljóð af
munni :
Hjer má sjá óiíkan leik
lífs í skapadómi,
pegar feyskin fellur eik
í faðm á iingu. blórni.
Einu sinni kvað Jónas um tál-
dregna. ást :
Skyggir sáiar blíka á ból,
—böl J>að grundar enginn—
Mjer er ála sunnu sól
svosein undir gengin.
Einu sinnikvað Jónasheimkom-
inn úr veizlu :
Á reiki veltur hugarhjól
en hulinn máttur styður
öfugt stafar auðnu sól
4 mig geislum niður.
PÓLSKT BLÓD.
{Dýzk-pólsk sagn þýdd).
,Yertu hasg, Á þeirri stundu skal
jeg standa við hlið prinsessunnar og sjá
svo um, að það verSi fyrsta og síðasta
sinn, er hríntalar vR5 hana.
(Hvað þá. Nú er jeg hissa’.
(Ef vi« förum rjett að, mun okkur
takast að koma öllu svo fyrir, að altstoð-
armuðurinn kjósi þann kost beztan, að
fara sjálfkrafa’.
vexti og dró aunnn fótinn eptir sji>r
I Heilsaði barónsfrúin honum mjög alúð-
; lega og mælti: (Sólin er i uppgöngu’, og
hneigði hann sig um ieiö djúpt og
kyssti hendina, er hún náíarsumiega
rjetti fram.
Gekk hann þvi uæst fram fyrir
greifafrú Ivany og laut henni ineð mik-
j lotningu, en audlit heunur teygðist í.
ótal iirukkur ai óskapu vingjarnleik.
Settist lianu svo á liinn lága leguhekk
franami fyrir fótum forsi'tafrúarinnar.
i (Jeg lief þá uptur koini'5 tíu mínút-
j »m of snemma, frú mín’, sagði hann hálf-
| brosandi, eins og gamall kunniugi. (En
j þjer vitið að jeg er gamall sælkeri, sem
! ætí-5 reyni að uá í hinn fyrsta ilminu áð-
urenborið erfram fyrir alla hina’.
Greifafrú Kany ógnaði honuni ineð
veifuuni, enLeonie leit hissa við.
(Ekki nema tíu míuútum of snemma!
Þáverðum við uð flýto okkar með laun-
uugarmál okkar, því tíminn er helzt til
of naumur. \ ið vinkona mín höfum,
bezti Flaudern, verið aðtalaum Dyuar-
fólkið, og er okkur það báðum jafn-leitt.
Barónsfrúin laut lítið eitt fram, brosti og
leit á liir5konuna. (Yður virSist líklega
að Flandern sje einn af þeim fáu, sem
eigi er hiindaður af ljóma hinna rauðu
lokka’.
En var þa-5 ekki skrítið? Hið föla
(Það er ágætt’.
(Það er a5 eins eitt, er ollir mjer tals
verðum heilabrotum’. BarÓBsfrúin vatt
armböndunum við og laut niður hinu
fagra höfði sínu.
(Og það er?’
(Greifafrú Xenia Dynar’.
Líkt og hvæsandi ormar, kom nafn
þetta á varir forsetafrúarinnar, og höfuð
hirðkonunnar skauzt fram, eins og hún
ætlaði að lesa nafn þetti á vörum vin-
konu sinnar.
(Jú, jú...., jeg skil’, voru orð henn-
ar og dró hún nú mjög seiminn.
(Það liefur núhin tvö si5ustu missiri
verið dázt og helzt til of mikið að þessari
fegurS’, mælti frú Leonie með miklum
biturleik. (Þessi hrokafulla skepna þyk
ist mikil af nafni sínu og peningum, og
rembist vi« a« bjó5a öllu því byrg-
inn, er á nokkurn hátt stendur í vegí fyr-
ir henni. Haldið þjer máske að mjer geti
tekist að fá hana meðmælta mjer? Nei,
það er ekki þvi að iagna; hún er oi' ís-
köldtil þess. Hún hefur sitt rauða höf-
uð hátt yíir ckkur öll, eins og það væri
af einskærri náð og miskunsemi, a5 hún
hei5ra5i veizlur okknr me5 nærveru
sinni’.
(Þetta er satt, góða mín. Það er
hlægilegur þótti; óþolandi hroki! Hún
ímyndar sjer líklega að hún þegar hafi
furstakórónu í vasanum’.
(Svei! En jeg ætla að tími sje nú
kominn til þess að klippa vængi þessa
litla fugls, eða hann kann a5 fljúga of
hátt að lokum’.
Bitur fjandskapur lá íorðum þessar-
ur fríðu konu. Hún laut nær henni og
sagði ílágum liljóðum:
(Hafl5 þjer ekki tekið eptir því, að
Anna Regina gerir sjer mikið far umað
komnst í kunningsskap við þenna litla
rauðbirking’.
(llvað það snertir, þá vona jeg að
við liöfum þar dálítið að segja’. Og
veifa hirðkonunnar blakti tíl líkt og
flagg i stormi.
(Jeg er þó hálfhrædd um að við meg-
um okkur þar lítils, því allir karlmenn
irnir mundu þegar taka málstað greifa-
frúar Dyuar, ef við sýnum okkur á
nokkurn hátt líkiegar til að steypa
henni. Nei, jeg veit þa5 vel, a5 eigi
munum við fánokkru orkað, efvið leit-
um beinlínis á hana, og hefði jeg því
hugsað mjer annað ráð, en það er a*
nota hennar eigin hroka og drambsemi
og á þann hátt að setja knílinn fyrir
kverkar hennar’.
(Þjer eru5 hrein galdrakona, góða
mín. Vit mitt stendur kyrrt. Því
hvernig ætti að geta tekist að reka á dyr
svo undurfríðakonu?’
Barónsfrúin leit upp. Gimsteinarn-
ir skinu í liári hennar líkt og skærir
neistar og rödd hennar var lík og þegar
spilamaður setur allt á eina tölu, er hún
laut niður að hirSkonunni og sagði me5
beiskju-svip:
(Janek Frocznai’... ,(Janek Proczna.
Söngmaðurinn, af guðs nátS’.
,Herra foringi, baron von Flandern’,
kallaði nú þjóninn milli dyratjaldanna.
Það er ágætt, ágætt! Þú kemur,
eins og þú værir kallaður.
VII. kap.
Nú var þunglega gengið a5 dyrun-
um. Og inn gekk riddaraforingi von
Flandern. Hann var meðalmaður að
andiit riddaraforingjans leit upp til bar-
ónsfrúarinnar og var augnaráð hans hálf-
ásakandi og fleðulegt. (Sá sem eittsinn
hefur gert riddaraþjónustu lijá drottn-
ingu Rós, mun aldrei komast upp á að
hafa snjóbolta fyrir hjálmskúf’.
Leonie hringaði enn meír hinn litla
munn sinn og ieit brosaDdi til hans og
mælti:
(Látum okkur nú "íkja að efninu!
Greifafrú Dynar reyuir með ðlln móti
att koma í veg fyrir fyriiætlanir okkar
og verður því heldur hvimleið. En af
því örðugt mun verða að koma henni úr
okkar hóp, þá verður hún sjálfkrafa að
rýma og flýja fyrir hræðu þeirri, er við
kunuum að setja upp í hinum blómlega
hveitiakri okkar’.
(Og það yar fyrir þá sök að þjer
nýlega nefnduð s'ingmann Proczna?’
Hiu smáu augu hirðkonunnar leiptr-
uðu af forvitni, en hinn ungi foringi
hió dátt.
(Náttúrlega, Jauek Proczna’, svar
aði hanu. (En verið nú bdnar að lieyra
ótrúlega hluti umþennan alþekkta söng-
ara’.
Hvað þá—er nokkuð hneyxlanlegtí
óleyfilegur kunningsskapur’.
Greifafrú Kany iá við köfnun, er
luíu ruddi ölluin þessum spurningum úr
sjer.
(Guð varðveiti míg; livernig dettur
yður slíkt í hug’, mælti barónsfrúin og
hristi höfuðið fyrirlítlega. (Janek Pioc-'
zna hefur vissulega á ferðum sínum
tínt eius margar rósir og iárvifii og leitt
margar konur tilástavið sig. En þó að
rödd hans kunni að flytja fjöll og töfra
dýr og jafnvel trjen, svo þau sleppi rót-
um sínum og fylgi honuni, þá inun þó
þessi máttur hans stranda áþverúð,og það
er á hinu stoltahöfði greifafrú Xeniu.
,Heller Iluningen glæði: fursta-
kórónu sína og bræíir með því ísinn við
hjarta hennar’, mælti uppálialdsvinkona
baronsfrúarinnar mjög meinlega.
Greifafrú Kany leit upp og t ar sem
vonir hennar hefðu brugðist, og spurði
hún hálf-hissa:
(En hvað getur þá Proczna gert., ef
hún eigi tekur hann að sjer?’
’Meira en þjerhaldið. Heyriðnú!—
Vinnr okkarFlandern hjerna hefur ver-
ið liægri höndin mín, að ujósna urn liina
fögru greifafrú Dynar, í þeirri von að
finna einhvern lausan stein í hinni iniklu
víghyrning, er hún víggirðir sig á baka
til vih', og þar sem eigi ver5ur fremur
komist að lienni en að sáttmálsörkinni
í hinu allra-lielgasta. Við höfum litið
varlega í allar áttir og loksins tekizt
að ná í lykilinn að hjarta Xeniu, en hanii
er Gústína þjónustumey, öldru5 kjapta-
kind, er eigi hefur nokkurn grun um,
hvi hinn digri undirforingi hefur verið
að daðra við hana’.
jUndirforinginn ?’
(Já, það er fyrversuidi þjónn vlnar
okkar hjerna og má óhætt reiða sig á
hann.... Hann er trúr sem liundur—og
slægur sem... .sem.,. .sem.’
(Sem herra hans og yfirmaftur’ mælti
Leonie hlægjandi, og fleyg5i blómi í
audlit vinarÍBS.
,En Gústína hefur skýrt frá mörgu
því, er skeði öll þau ár, er þau lifðu í
hinni inestu einveru í höll Dynar greifa;
hún hefnr og nefnt hina miklu peninga,
er lirúgaft hefur veriS saman í öll þessi
ár, og»‘r heuni tekst, vel upp, minnist hún
á bróður greifafrúarinnar’.
Framh.