Heimskringla - 07.05.1892, Blaðsíða 2

HEIINÆSIKIIRIlNr^X^A. OG OLDIIST, WINITIPEG, 7. MAT 1892.
Heimskrimla
og ÖL^1>U>”
fceinur út á Miðvikud. og Laugardógum-
(A Semi-weekly Newsp tper pub-
lished on Wednesdays and
Saturdaysj.
The Heimskringla Ftg. & Publ. Co.
útgefendur. (Publishers.)
Skrifstofa og prentsmiðja:
T5I LOMBARD STREET, - ■ WINNIPEC, MAN
Blaðið kostar:
Helll árgangur....... $2,00
Hálf rr árgangur........ 1,25
Um 3 minu'Ri............ 0,75
^Gjalddagi 1. Júlí. Sé síðar borgaR, kost-
ar árg. $2,50.
Sent til siands kostar arg. borgaðr her
$1,50.—Á slaudi 6 kr., er borgist fyrir
fram. Á NorRrlöudum 7 kr. 50 au.
Englandi 8s. 6d.

tar L' naireius og einhver Kaupandi blaðs-
ins skiptir um bústað er hann beðinn aR
'öenda hina breyttu utauáskript á skrif-
stofu blaðsins og tilgreina um leið fyrr-
verandi utanáskript.
Aðsendum nafnlausum greinum verð-
ur ekki gefinn gaumur, en nöfn höf-
undanna birtir ritstjórnin ekki nema
meðsampykki peirra. En undirskript
ina verða höfundar greinantia sjálfir að
tll taka, ef peir vilja að nafni sínu sje
leynt. Ritstjórnin er ekki skyldug til
aR endursenda ritgerRir, sem ekki fá rúm
í blaðinu, nje heldur að geyma pær um
lengri eða skemmri tíma.
LJpplýsingarum verð á auglýsingum
í „HeimskrÍQglu” fá menn á afgreiðslu
stofu Maðsins.
Vppsöyn blaðs er óoild, sam
kvæmt hjerlendum lögum, nema að
kaupandinn borjgi um leið að fullu
skuld slna við blaðið.
Ritstjóri (Editor):JÓN ÓLAF88QN.
Business Manager: EINAB ÓLAFS.'ON.
Hann er að hitta á afgreiðslustofu
blaðsins hvern virkan dag kl. ð til hádeg
ls oe frá kl. t—fisíðdegis.
Avglýninga-ugenl vg mnRoUwnamuídr:
EIHIKR GÍSLASON.
(Advertisin^ Agent bc C.'oliei tor).
(Jtaraskript til blaðsins er:
rhe B iimehringla PrintmgáPvblixhingC
P. 0. Box 305 Winnipeg. Canada.
VI ÁR. NR. 29.
TÖLUBL. 289.
(Öldin I. 41.)
Winnipko, 7, Maí 1892.
íslenzkt kristniboð.
in.
t>á er síðasti útvegrinn eftir : sá að
gefa alt beinlínis kristniboð upp á
bátinn—játa, að pessar 70 púsundir
manna á íslaudi hafi lítil efni, og pví
síðr nokkurn áhuga, á pví að boða
“kristip” utanlanda.
Vér viljum engan veginn taka svo
gróft til orðs, að minna vora ástkæru
landa heima á gömlu vísuorðin :
‘•Þeim ferst ekki að bæta brók, Sero
ber er um rassinn sjálfur.” Það vilj
um vér yfirláta Sameiningunni, að
svara góðviljuðum tilraunum með
slíkri tilvitnun. En hitt vonum vér
að vínir vorir heima taki oss ekki illa
upp, pótt vér minnuin pá á orð
Bjarna skélds Thórarensens : “Maðr.
horfÖN pér nær, Liggur í götunn
steinn.”
gamall skólabróðir okkar, sem við
pekktum að góðu einu frá skóla-ár-
unum, vissum að hafði talsvert til
pess að vera andans maðr, og hefir
kastað sér af alhug inn í baráttu
fyrir pví, sem hann reynir að telja
sjálfum sér og öðrum trú um að sé
kristindómr. Auk hans hefir fólag-
ið prjá presta: einn valmenni og
gáfumann, að pví vér frekast pekkj-
um, en mann, sem hefir beldraldrei
framkvæmt í verki pað sem sumir
samfélagsp:estar hans leggja mest á
gerva hönd, og er því að makleg-
leikum virtr og vel metinn i söfn-
uðum sínum. og hefir vist mestalla
íbúa bygðar sinnar í söfnuði. Það
er séra Hafsteinn Pótrsson—sá maðr,
sem afpakkaði í fyrra, að oss er
sagf, pá launabót. sem söfnuðir
hans buðu honum. Svo er í pess-
um lúterska félagsskap séra Friðrik,
sem hefir nú tekizt að smá-verða af
með söfnuði sina og safnaðarlimi;
pangað til hann hefir nú eftir að
líkindum ekki nærri helming fólks
I bygðum peim, er hann upphaflega
pjónaði söfnuðum í. Og loks er
séra Níels Steingrímr, bróðir séra
Páls heitins Þorlákssonar og Ilar-
aldar, sem bjuggu svo minnilega
el um landa, pá sem fluttu til Da-
kota um pað leyti sem minnisbók-
in prestsins aflanga var á ferðuni,
sannr bróðir bræðra sinna og sonr
föður síns, nema bara öllum peim
einfaldari.
Hér í Winnipeg er söfnuðr séra
Jóns, tæpast yfir priðjungr aS tölu
af löndum hér í bænum. Ekki er
iað aðefa,að hefði hér verið íslei zkr
prestr, að öllu vel vaxinn sinni stöð-i,
svo hefði vafalaust hávaðinn af lönd
um hór verið f söfnuðinum. Hitt er
líka vafalítið, að hávaða presta, eins
og peir gerast, hefði tekizt hér miðr
en sóra Jóni. Það er svo sem auð-
vitað, ap hávaði safnaðarfólksins hór
er vandað og gott fólk, alveg eins
og hitt, sem fyrir utan stendr. En
iað dylst engum, sem hér er kunn-
ugr, að í söfnuði hér eru fyrst og
fremst menn, sem ítnynda sér peir
sínum, og svo er peim, sem fáum pjóðina, en pá áttu peir að eins \ algert vantrúaðr á vofu eðr anda, TA I ,] ,r í
kynnist, ávalt hætt við að verða auðsins, og að siðan hefir sjálfseign- enforstöðumaðr einnar stjórnardeild- ^ " b-1/
harnslega trúgjain og verkfæri f arbændum fækkað, en hinir á veð- arinnar par í bænum. Aðalstarfi
höndum pessara fáu. i settum jörðum fjölgað úr öllu hófi. hans er, að fást við tölustafi og reikn
Hann pekkir vel fróttir frá alríkis- , inga, sem eru alt eins kaldir eins
r s u um nú at uga næst, a | pjngUnum (Congressional Record) og flöktandi vofur. Hór kemr nú
hverju leyti petta hefir átt sór hór yfir in seinustu ár> hefir ]esið öll sag8) sem hann f ^ær safrði rjtara
stað, og hver áhrif pað hefir haft ^ frumvörp, allar brennandi ræður og einum í Washington Star : “Kg á
á Winnipeg-lúterskuna, safnaðar- röksemdir sérveldismanna gegn inni tvær systr og einn bróðr. Ég átti
lífið hór og kyrkjufélags-starfsem- J Urepandi toHkúgun og fleiri lævísi áðr prjár systr, en ein peirra dó f
ina yfir höfuð-o^ par næst, hvers' stjórnari'>nar á pessum tímum og New Orleans úr guluveiki fyrir 10
. pá getr hann frætt menn urn, hvers árum. Ekkert okkar systkina vissi
ár&ngrs mundi & því von ti ^ V6gna aft jn lai)ga stranga bar- pá að hún væri veik. Það var eigi
kristindóms-eWngHT, að styrkja pann ^ fttta á pinginu um verndartollana fyrri en seinna, að vór fengum um
félagsskap með peningalegum og og fleiri vandkvæði er enn pá ó- pað pessa undarlegu vitneskju, sem
siðferðislegum stuðningi að heiman útkljáð, ef samveld's nenn hafa er aðalefnið í sögu minni. Þór meg-
frá íslandi. ! íafnt sérveldismönnum borið fyrir ið leggja pað út eins og pór viljið.
| brjóstinu ið sanna gagn lýðsins. Ég skal ekkert hafa á móti pvi.
- - —- - . — j Hann veit, að á 51. alríkispingi lJæmið nú um sjálfir. Systir mln dó
RAílDIR Al MFNNINGS lAtt' samve|disflokkrinn skamt ófarið 10 mínútum eftir kl. 8 uin kveldið
______________________________ * til pess að geta gert kosningafrum- i Ágúst 14., 1882. Á sama tíma var
Samveldismenn
oíí sérveldismenn.
(Svar til hr. G. A. Dalmann).
varpið (the force bill) að lögum og öntiur systir mín í Toronto. Hún
með peim tekið inn helga og frjálsa j heitir Maria. Hún var í pann veg
atkvæðisrétt pjóðarinnar við ping-; inn að leggja stúlkubarn, er hún átti,
manna kosningar í hergre par yfir- j til sængur, pegar hún I pesso skym
stjórnarinnar í Washington. Hannjgekk inn
veit af ávörpum Harrisons forseta' lit
Með „pólitisku bréfi til uIlkr og til pingsins um pað mál, ogafýms-
Ö.” hefir herra G. A. Dalmann sent. uin landsföðurlegum yfirskinsræð-
mér nokkrar vir.samlegar bendingar ’ um hans flokksmanna, að níðings-
um Guðspjall Repúblíkana! Herra verkið mundi hiklaust hafa verið
Dalinann er auðsjáanlega ekkert í framið á pví pingi, ef sórveldisinenn
ætt við ina stjómfræðislegu vitr- | ekki sem einn maðr, og fáeinir vitr-
inga, sem hann tekr dæniiu af í ir og frjálslyndir samveldismenn,
brófinu, og hann er svo Usamvizku- málað upp fyrir pingi og pjóð, að
samr”, að hann hefir ekki all- almennt borgarastrið hlyti að leiða
an sinu pólitiska vlsdóm úr dag- af framkvæmd pvílíkra rússneskra
blaði, er flokkrinn á og gefr út til laga. Hann veit, að löggjöfin hefir
að blása sinn eigin Júðr". Hann um næstliðin 30 ár fóstrað auðvald-
pekkir vel grundvallarlög Banda- ið á fátækt ins undirokaða lýðs og
manna ineð öllum peirra helgu jafn- að í skjóli hennar fjölga inilíóna-
réttinda byggingurn og undirstöð- eigendr ár af ári, og pá getr liann
um. Hann veit, að in UDphaflega ætlað á, við hvorn flokkinn að
ætlun með verzlunartolla, var að ná auðinenn, ineð öllu sínu ránvaldi,
saman pví fé, sein nægði til að ^ muni hanga, hvort heldr í demó-
standast kostnað sambandsstjórnar- krata-ríkinu New York eða annars-
innar (Tarifif for revenue only) og staðar, pann sem hefir getið, fætt
að hagskýrslur frá ýmsum tlmabil- °g fóstrað auðvaldið, eða hinn, sem
um sanna, að hagr pjóðarinnar hefir leitast við að hafa pað I bandi.
staðið mjög I samhandi við háa
Alt petta og ótal margt fleira um
eða lága verzlunartolla eftir náttúru stjórn pessa landS) veit minn &gæti
lögrnáli réttu. Hann veit, að inn v|nr) og pó segir hann um ulækniny
fyrsti verzlunartollr Bandarlkjanna meiua vorra": uÞað er að segja, ef
var að upphæð að eins 8£%, og að nolíkuð gengr að oss I pólitiskum
sá tollr nægði ',til inna ætluðu parfa 1 gkilningi, ef nokkur breyting er
og ætti að geta nægt um aldr og | nanðsynley".
æfi, að minnsta kosti á friðartímum
svefnherbergið, segir
a stúlkan : ‘inamma, Jiarna er
Atma systir.’ Móðirin fór að hyggja
að, og pá sá hún önnu systir sína
liggja I rúmínu með svæhlinn undir
höfðinu, og leit svo út sem hún væri
í andarslitruuum. Samstundis hvarf
pessi sýn. Gætið að pví, að fregn-
in um lát Önnu koin eigi fyr en
morguninn eftir. Maðr inundi eðli-
lega gera grein fyrir pessu meðpví,
að segja pað að eins ínissýning, en I
pessu tilfelli sáu tveir menn sömu
sjón einmitt á sömu stundu.
Ef petta hefði samt verið alt og
sumt, mundi mór eigi hafa pótt pað
neitt sérlega merkilegt. En svo
vildi til, að Samúel bróðir minn átti
uin sömu mundir heima I Louisville
og hafði par eitthvert járnbrautar
einbætti. Hér um bil kl. 8:30 e. m.
sama kveld, sem óg er að tala um,
stóð hann á framdyra-tröppunum á-
samt litlum syni sínum. Alt I einu
kippir drengr I frakka lafið hans og
sem hefir búð slna að 337 Logan
Street, er að löggilda sig, og er um
ieið á föruin út I inn Aineriska verzl-
arheim, ineð peitn fasta ásetningi að
gera í það minsta einsvel og tKikkur
önnur verzlun Jiessa bæjar, 'svo fyrir
utanfólagsiiienii sem félagsmenn.
Þ'í gerist hér ineð kunnugt, að eng-
uin sanngjörnum samningstilboðum
verðr neitað. Ásamt selr félagið
hveiti og fóðr allskonar.
í utnboði félagstns
ST. ODDLEIFSSON.
P. BRAULT & CO.
477 MAIN STR.
WINNIPEG
flytja inn
OLFÖNG VIN
Og
VINDLA.
Hafa nú á boðstólum miklar birgðir
og fjölbreyttar, valdar sérstak-
lega fvrir árstíðina.
Gerið svo vel að líta til vor
Vér ábyrgjumst að yðr líki
bæði verð og gteði.
FDRRITDRE
U N <1 er ta k i n g House.
Jartfarförum sinnt á hvaða tíma sem er,
og allur útbiíuaður sjerstakle^ra vandaður.
Ilúsbúnatfur í stór og smákaupum.
31. HUOIIES & Co.
S15 & -517 lAÍn St. Winnipeg.
DOMINION-LINAN
7.9-
selur uPrepaid”-farbrjef frá
landi til Winnipey:
Fyrir fullorðinn, yfir 12 ára $40,50
— barn 5 til 12 ára .... $20,25
— barn 1 til 5 ára .......$14,25
segir um leið og hann bendir á garðs- Sömuieiðis farbrjef frá Winnipey til
hliðið: ‘Þarna er Anna systir.’ Faðir iHands........................$78,50
hans leit strax pangað og sá kvenn- frádregnu fæði milli Skotlands
inanns mynd, sem honuin virtist °£ íslands, sern farpegjar borga
—en nú er hann orðinn 00%. Hann
veit, að verzlunarflögg Bandamanna
blöktu áðr yfir öllum höfum og
höfnum ins viðskiftalega heiui«. og
að pegar verzlunarílutningar Jieirra
séu lúterskir, og eru pað vonandi stÓðu 1 blón,a’ ráku Þeir sjáltiy 112
prC .af allri verzlun við aðrar pjóð
En sfðasti útvegrinn, sem vér
mirmumst á að eftir væri, fyrir pá
heima, sem ekki hafa ró í beinum
nema peir haldi úti einhvers konar
kristniboði,—sá útvegr að játa fyrir
sjálfum sór og öðrum, að pá skorti
alt til pessa, bæði fé og áhuga, hann
er harðr aðgöngu fyrir Jiá, sem lang
ar til að liafa eitthvað fyrir stafni,
sem sín sé getið við. Þvf megum
vér búast við, að peir verði ekki
svo fáir heima, helzt miðlungsmerin
að sálargáfum og par undir, sem
grípa á lofti flugunaum, að halda úti
kristniboði—að nafninu. Það gefr
tækifæri, til að halda ræður á héraðs-
funduin fyrir.dómmildum og ódóm-
skörpum áheyrendum, tækifæri til
að púðra um aðgerðir slns héraðs
(sem allir skulu skilja sé sínar) í
blöðunum.
Vér verðum samt að taka sér-
staklega fram, að með pessum um-
mælum miðum vér á engan hátt til
séra Vaidemars Briems né til rit-
stjóra Kyrkjublaðsins, séra Þór-
halls Bjarnarsonar.
Séra Valdemar hefir án efa pá
hugmynd, að hér vestra sé fult af
pjófum og bófum, heiðingjum og
illræðismönnum meðal landa vorra.
Hins vegar sé guðs engla sam-
kunda, sem kalli sig ulúterskt
kyrkjufélag”; í pví sá forsprakki
einstöku af Jieim; enn fleiri eru hin-
ir, sem halda peir só lúterskir, en eru
pað ekki, vita nefnilega ekki, ineð-
fram af pvf peir eru duldir pess, að
skilyrði fyrir að geta meó réttu heit-
ið lúterskr, er að trúa kenning Ags-
borgarjátningarinnar, sem færri
peirra hafa heyrt nefnda, en pvf nær
enginn lesið. Enn eru fjölinargir
I söfnugi hér,sem bera virðing og vel
vildtil prestsins,en trúa fáu eða engu
af pvf, sem lúterskt er; svo er loks
enn sá flokkrinn, sem ekki erfánienn-
astr, sem stendr f söfnuði af göinl-
um vana, og af pví peir álíta Jiað
boryi siy. Þeir eru pá lausir við at-
vinnuróg og álygi fyrir trúar sakir,
og pað pykir peim til vinnandi.
Nú er heldr ekki að neita pvf, að
utan safnaðar stendr ogfjöldi manna,
sem að minsta kosti eru fult svo lút-
erskir, sem hávaði safnaðarmanna,
en geta ekki unað við að vera 1 fé-
lagsskapnum sakir pess, að peir sjá
arestinn vera “eitt stórtnúll” f safn-
aðarlífinu öllu fyrir utan guðspjón-
ustugerðirnar á sunnudöguin, en
yfirláta alla stjórn safnaðarins I
hendr nokkurra manna, sem—ekki
eru neínu kyrkjufélagi til sóma.
Hefði séra Jón verið mannblendn-
ari tnaðr, pá hefði hann verið miklu
gagnlegri prestr. Ómannblendni
hans er undirrótin til pess, að mest-
allra lians góðu hæfileika, bæði til
gáfna og maunkosta, mun sjá lít-
inn sem engan stað, pegar hans
missir við.
Fyrst og fremst svo vér tökum
hans eigin söfnuð, pá hefði hann
litið alt öðruvísi út, ef séra Jón
hefði verið inannblendinn maðr.
Bæði dregr hver maðr í hvers-
dags hugsunum og í almennum
skoðunum dám af umgangsvinum
ir á eigin skipum. Hann veit, að
árið 1884 fluttu peir að eins 17 af
Þakklátr og fagnandi verðógsam-
ferða inuin ágæta höfundi, er hann
segir f bréti sínu: usú stjórn, sem
hagar löggjöfum sínum á pann hátt,
að óskabörn henriar verði ríkari og
ríkari, en allr fjöldinn fátækari, er
ekki verð pess að verastyrkt, hverju
nafni sem hún nefnist, og ætti að
líða undir lok eins fijótt og mögu-
sjálfir 2 kr. á dag.
Menn snúi sjer til
hundraði, og að ári síðar var áætlað **v* hön er jafn-ranglát og
að 128 milj. doll. rynnu pá inn f I *’n ^B'Rú»l-ndi.
... , . n . ■ . I„Skoðun og vou” ms ágæta höfund-
vasa útlendra félaíra fynr flutninir ái 8
... tt . ® . ar u,n nyjan flokk, sein hafi “por að
vorum Jiandamanna. Uann veit, af , c /„ , r
. . n . . standa setrn vhrrað un auðkvfintra”
hverium akvœoum tollvemdarlaír r “ „ “ ”
J , . . . er m virðin^rarverðasta ©ir mun
anna betta hormuleg’a aftrfaraslvs» x. „ ,
n J vera orðin tilaf nauðsyn & einhverri
B. L. BALDWINSON,
IMMICRATION-HALL WP.
Dr. Dalgleisli
Tamilœknir.
Tennur dregnar alveg tilfinningarlaust.
Hann á er ....
í bænum.
474 llain St.
----- O "““uuill^lll JUUOl,
Hún hlustaði, en varð engu ,H,ann a eng«nn jafningja sem tannlæknir
hefir stafað. Hann veit að núver-
andi ytírstjórn hefir leitazt við að
gefa ýmsum auðmönnum af síuum
flokki ærnar milfónir dollara—beint
á móti orðum og anda grundvallar-
laganna—, til pess að l!fga aftr ina
m yrtu verzlunarfrægð pjóðarinnar,
án pess pó að geta liðið breyting
til batnaðar á pessum ákvæðum lag-
anna. Hann veit, að náttúruauðr,
afstaða, vatnavegir Dg hafnir Banda-
manna er sameinað til pess, að peir
áttu sannarlega að stauda efstir að
siglingafrægð af öllum pjóðum
heimsins á pessum tfma. Hann veit
að inir lýðhollustu skörungar Banda
tnanna möttu ina árlegu verndartolla
(1887) til 1000 milfóna, og að sú
upphæð mundi draga 200 doll. úr
vasa livers meðalbónda. Hann veit,
að verndartollrinn var orðinn 47 prC
af verzlun landsins pegar Harrison-
stjórnin kom til valda, og að hún
náði kosningu gegnum pau loforð,
að lækka og laga tollana eftir setn
framast væri unt rfkjunum að skað-
lausu; að reisa skorðr við auðmanna
fj.dráttum og bæta kjör vinnulýðsins.
Hann veit, að in sanna ending á
pessum loforðum hefir orðið sú, að
in alræmdu McKinley-tolilög voru
lamin gegnum báðar málstofr Banda-
pingsins með yfirburðum samveldis-
manna, og að pau æhkkuðu tollinn
upp í 60 prc. að meðaltali og mest
á lífsnauðsynjavörum ins fátæka
manns Hann veit, að árið 1860,
pegar in næstum óskoraða stjórn
samveldismanna til pessa dags byrj-
aði, og irieð henni hækkun tollanna,
var manntalið f bændafjölskyldum
ríkjanna £ af öllum innbúum peirra,
og pá áttu bændr hálfan auð lands-
ins; að árið 1880 skorti pú lftið til
að ná inni sömu fjðldatiltölu við alla
breytingu. Móti pvflfkum flokki,
og öllu sem er á einhvern hátt bæt
andi, tek ég tveiin höndum. jafnvel
fyrir utan uiiokkra yildundi trygg-
Íng” fyrir pvl, að enginn úr peim
flokki taki sér bólfestu í uinni siða-
spiltu Róinaborg”. Lýðveldi Banda
ríkja stendr eða fellr irieð pvf, hvort
að samveldisflokknum verðr steypt
úr völdum, eða hann fær pau öll í
sínar heudr.
Ef heimska og óhar.nngja leiðir
ekki sérveldismenn og bændafólags-
menti hverja frá öðrutn, getr aljrjóð-
jafnrétti innar miklu pjóðar
náð sór aftr v:ð næstu forsetakosn-
ingar—annars ekki.
Ðemocrat.
F1 '11ÍRB URÐfí NOKK UfíRA
MANNA.
Winnipejf
HEYRNALEYSI.
ORSAKIR ÞESS OG LÆKNING.
Flestir menn nú á döguin pykjast
ekki trúa á svipi eðr anda framlið-
inna manna. Og sumir hafa alls
enga trú á tilveru peirra. Þetta mál-
efni hefir sarnt mikla pýðing fyrir
alla, með pví að Jrað ináske snertir
friiintfð allra rrianna. Getr nokkur
verið alveg viss urn, að hann sjálfr
síðarmeir eigi verði að vofu ? Sú
tilhugsun er alis eigi skemtileg. ()g
hvera vegna ? Yegna pess, að iir
alinenna hugmynd u.n vofu er næsta
daufleg. Það er alls ekki nein gleði-
leg tilhugsun, að verða að hvft-
klæddri kyrkjugarðs-vofu, eða að
reimlelka á hinum eða pessuin stöðv-
uin. Að ininsta kosti nrundi enginn
æskja sór pess konar tilveru í frairi-
tfðinni. 1 Washington er eigi hægt
að finna nokkurn mann, sem sé rneir
hverfa undarlega fljótt inn á rnilli
trjánna. Ilanii kallaði til henriar,
en hún ansaði ekki. Morguninii eftir
kom telegram frá New Orleans pess
efnis, að Anna hefði tekið gulusétt
og dáið. Violet systir mín var gipt
kona og átti heima í San Francisco,
hún lrafði ekkert heyrt um veikindi
öunu. En kl. lJ saina kveldið,’sem
óg hefi verið að segja frá, heyrði
hún rödd, er kallaði til liennar með
nafni.
nær, hvað petta var. Hún sagði
manni sínum, að pað hefði verið rödd
önnu systur sinnar. En hann hló
og sagði pað ofheyrn eina vera.
Þetta er alt og sumt. Hún skrifaði
mór um pað sköinmu seinna. Þór f1.?,tU|bíí^ af m*,t1**1 snilid af heiins-
, frægum lækni. Heyrnaleysi læknað, bó
megið skoða petta hvernig sem yðr Það sje 20—30ára garnalt og allar læknis-
sýnist. Ég heldég sé enginn hjátrúar- tib'aui‘itr l‘.afi mlshePPn»st. Upplýsingar
8 8 ” um petta. asamt vottorðum frá málsmet-
maðr. Gáið pess, að óg sjálfr varð andi mönnura sem lœknaðir hafa verifi
ekki var við neitt við petta tækifæri. fást kos‘u»ð«íl«ust hjá
Alt sein ég vil leyfa rnór að segja,
er pað, að pað eru vissulega til
fleiri hlutir á hiirin'. og jörðu, en
menn kannast við í sinni diglegu
speki.” 1
Ritarinn vill hæta pví við, að pessi
saga er sögð alveg eins og hotiuni I
var sagt frá af áðr-nefnum embætt- •
ismanni. Hún er nógu merkileg
til Jress, að vert sé að taka af allan
efa um höfundinn. i
(Familt Herald.)
(Ath. Lesendr vorir munu taka eftir
pví, að pað er ónefndr forstöðumaðr einn- 1
ar 8tjórnardeildar í Washington, sem seg-
ir sögu þessa ónefndum r itara í blaðinu.
Washington 8tar. Það mundu vera fáar i
hindrvitnasögur, sem ekki mætti
sanna með vitnisburði ónefnás manns,
byg'Sum á pví sem ónefndr“ólýginn sagði” |
honuin. Þnðer rétt eins ognafnlaust lækn
is vottor’K í Lögbergi.J Ititstj.
DR. A FONTAINE. Tacoma, Wash.
-L-N PACIFIC. R. R.
HENTOGASTA BRATT
—til—
ST. PAU ,
MINNEAPO IS
Og allra staða í Bandaríkjum og Canada.
ATHLGASEMD VIÞ ATHUGA-
SEMD.
Herra ritst.j. Hkr. hefir fundið á
stæðu til að gcra all-Iangar athuga-
semdir við bréf mitt, setn birtist í
24. nr. blaðsins. Fyrst tekr hann
að sór tilgátuna um stuld á póst-
húsnafninu við greinina í UH.
Pullman VÁstibuIed Svefn-vagnar
og borðstofuvagnar rneð öll-
um farpegjalestum
sein ganga til
T0R0NT0, MONTREA
og allra staða í AU8TUR-CANADA
gegnnm St. Paul og Chicago.
.«■ °8|
ö.” ^ “ f>6ss var ekki nokkur á-1
stæða fyrir hann, par sem í byrjun
lirófsins stendr: ubirtist greinarstúfr
frá X nokkrum, sem skrifar sig að
Eyford, N. Dak.”. En petta gerir
svo sem ekkert til, einungis pann- :
ig tekið gefr pað herra ritstj. betri I
rétt til að gera athugaserndir. At- |
hugasemdirnar virðast að öðru leyti |
nrest ganga út á, að réttlæta hr. X
Tækifæri til að fara í gegnum hinn
naftikunna ST. CLAIR TUNNEL.
Flutningur sendist án nokkurar
tafnr. Enginn tollrannsök-
un vit! höfð.
FARBRJEF TIL EVROPU
með ölluin beztu línum. Sjerstök-
svefnherbergl fyrir gá sem
pess óska.
Hin miklci uTranscontinenlal’r braut ti
h yrrahafsstrandarin nar
Til frekári upplýsingar leitið tíl
niesta farbrjefasala við yður, etía
, H. J. BELCH,
Ticket Agent, 486Main Street, Winnipeg.
H. SWINFORI),
General Agent, Winnipeg.
CHAS. S. FEE,
og sýna fram á, að hann hafi gert Gen. Passenger aud Tieket Agt. 8t. Paul