Heimskringla - 07.05.1892, Blaðsíða 3

HEIMSKRllTGLA. OG- OH,I3I3Sr- ^W^lZSrnSTI^EG-- V. HVO^l 1802
rétt í að skrifa þennan pistil um
konuna, f>ar sem jrrunr geti leikiö
á, aö alt liafi ekki gengiö eins og
|»aö hefði íitt a« ganga samkomunni
viðvíkjandi. Þarna er jeg ekki á máli
herra ritstjórans. líg hef aldrei á-
litiö rétt að gefa sig við sveitar
slfiöri. Ég heyrði getiö um keriing-
ar heiina á íslandi, sem hiifð.i |>ann
sið að gera daglega liringferð til
nágrannakvenna sinna, og var aAa 1 -
e-indið til hverrar fyrir sig, að segja
lienni alt f>að um hinar, sem til
niðrunar mátti telja, og ef ekkert
fanst í raun og veru, [>á að geta
til að einhver i 11 hi>t liefði
legið til grundvallar, fyrir niáske
heiðarlegasta gððverki; en vanalega
fylgdi á eftir: „En heillin, berðu
inig ekki fyrir f>ví“. Nú á upp-
lýsinganna og framfaranna tfmum,
fær niaðr að sjá i blöðunmn fregn
bréf, sein iunihalda mestmegnis ó
fræging um einlivern eða einweria
\issa, nafngreinda nienn; f>au eru
vanalegast undirskrifuð af X eða
10, e^a eiuh erju öðrn, sem f>ýðir
„heillin, berðu mig ekki fyrir pvi“.
Mundi ekki vera óhætt að gizka til
að höfundar peirra greina væru
komnir af slúðurkerlingunuin? Mér
er ómögulegt að sjá, að nokkuð
gott eða uppbyggilegt geti leitt af
pessum óhróðrspisllum. Setjum til
dæmis að ég hefði grun um, að J.
<). liefði eitthvað [>að aðhafzt, sem
kæmi í bága við landslög eða gott
siðferði, hverjuni mundi standa gott
af því, að óg færi að auglýsa f>ann
gruu minn í blöðunum? Eg sé eng-
an. Hitt get ég skilið, að bæri óg
persónulegt hatr til J. Ó., kynni
mér að vera svölun í að auglýsa
bresti hans, hvað eð sannar, að ill-
kvitni mundi vera sú hvöt, sem
knúði mig til að gera f>að. Eg
vona að herra ritstjórinn átti sig á
f>ví, að Winnipegblöðin eru ekki
viðrkend að vera neinn dóinstóll,
par sem mönnum beri að sækja eða
verja lagabrot undir N. Dak. lögum,
eða enda nokkrum öðrum lögum,
pó svo inætti virðast af athugaseind
hans, að hann hefði ekki munað eft
ir peim sannleika.
Eyford, N. Dak., Apr. 28. 1892.
.1,1«. /Sigurdssou.
Ath. 11r. Ásv. Sig. upplýsir málið ekki
hót með síunm almennu orðatiltækjum.
llr. X. skoraði að eins á Mrs. M. að gera
r<úkningsskap, og henni liefir ekki þókn-
azt að gera pað enn, og ekki lieldr hr. A.
S. fyrir hennar hönd.—Ef J. O hefir sam-
an fé undir einhverju opinheru yfirskini,
pá er rétt að skora á hann, að gera grein
fvrir pví,— Að Winnipeg-hlöðin sé ekki
domstóll fiar sein sækja beri eða verja
brot gegn neinum lögum, eru ummæli,
ss-m sá einn getr látið sérum muunfara,
sem enga huginynd hefir um köllun og
pýðing hiaða. Hr. Á. 8. veit náttúrlega
miklu hetr, pegar h >nn gætir sín. Ititstj.
Frá löndum.
WEST DTJLTJTH, 2Ö. APRlL.
Tlðarfar. Það hefir verið hér ær-
ið kuldasamt fram að pessum títna,
oftast norðan stormr og inikið frost
um nætr. Snemma í pessum mán-
uði braut ið mikla vatn af sór ísinn.
En pað stóð ekki nema fáa daga,pví
vindarnir færðu hann að aftr. Þi ð
fylgir honum hór ótrúlegr ótagnaðr
hvað veðr snertir; töluvert í líkingu
við hafísinn,er hann liggr við strendr
gainla fróni. Frá Duluth fóru um
miðjan p. m. nokkur skip austr á
leið, pótt ekki væri kominn sá tími
að fengist ábyrgð á pau. Austr-
menn hafa líka viö fyrsta tækifæri
viljað revna báta sina, pvf að t gær
sáust yfir 20 skip, sem vóru föst í
isnnm, er ekki gátu náð til hafnar.
E>að getr verið að pau inegi sitja par
nokkuð lengi, ef sama veðrlag hel/.t,
pví ísin er svo péttr saman
Heilbrigði er hór fremr góð um
tíina meðal manna.
Verknaðr er hór allmikill uin penn
an tiina, pví ekki er pó að neinu ráði
byrjað á strætavimiu; nokkrar hús-
byggingar eru að rísa upp, og sög-
unar mylnur ð byrja; alme it kaup
11,50, en inargir votia að ]>að hækk>
áðr langt líðr.
Frarntarir- Lestrar 'élag vort hef-
ir gengizt jyrir að koina á tilsögn í
íslenzku fyrir unglinga. 1'élagið
kostar aðhálfn leyti kostnaðinn, móts
við aðstendendr. Kenslan áað fra.ni
fara í 0 mánuði, 4 klt. í hverri viku.
Tilsögn veita Mr. P. Bergso i í Dul-
uth, en Mr. L. Giiðinundssou í VV.
D. Ég vona að fyrirtæki petta beri
góðan árangr, pví heldr sem peir er
tilsögnina veita gjöra pað með alúð.
Unglingarnir látasig heldrekki vanta
á peim stundum, og ber slíkt ijósan
vott um löngun hjá peim til að
læra móðurmál sitt. Að vísu er nú
tíiniun, sem pau hafa til pessa náms
mikið stuttr, en gæt pess, að tíin-
anum er bætt við barnaskóla og
sunnudagaskóla tíman, sem stundaðr
er ágætlega af peim, og verðr pess
veo-na að fara varlega, til pess að
ofpyngja peim ekki.
Nýkoininn er frá Nebraska Mr.
Sigfús Magnússon, Þingeyingr, með
konu og 4 börn, tvær stúlkur komu
og með honum. Hann ætlar að setj-
ast hér að.
PÓLSKT BLÖD.
(Þýzk-pólsk saga þýdd).
veizlu, er stórskotaliðið heldur í dag á
samkomustað sínum’.
,Það mun eiga að afhjúpa Barbara-
myndina. Eg óska yðar tign til lukku.
ÞaS er í sannleika einkennileg, fögur og
dýrmæt gjöf, er hinn yng>ti foringi gef-
ur iierdeild sinni’.
,Þekkið pjer myndina?’
(Já, yfiar tign. Mjer hefir verifi sýnd
hún’.
(Er hað háðmynd?’
tEkki í venjulegum skilningi, jafnvel
pó eigi sje laust við að hún sje hálf-skrít-
in’.
(Gerið svo vel að lýsa henni’.
,Hin lielga Barbara er sem verndar-
goð stórskotaliðsins, myndu'B í líku snitii
og hin sixtinska madonna. Eu i stað
barnsins heldurhún á handlegg sjer á lit-
illi fallbyssu, en rjettir fram með hinni
hendinni sprengikúlu. Hinir litlu engl-
ar vifi fætur hennar eru og myndaðir ept-
lr sarna sniði, en eru að eiiis par gerSir I
líkingu foringja með hjálm á höfði og
varaskegg og vindil miili tannanna, og
öll er myndin mjög skrítin’.
,Þetta er ágætti’ mælti prinsinn og
brosti við, ,og hiýtur atS vera mjög á-
lirifamikil og verð jeg fyrir hvern mun
að fara og skoða mynd þessa. Eg þakka
yður innilega, bezti Proczna fyrir skemt-
unina. Eg veit sannarlega ekki, hvort
jeg á að nefna yður Dynar eða Proczna’.
August Ferdinand rjetti hontim vin-
gjarnlega hendina og Gower sótti sverð
hins háa llerra sítis.
Proczna tók í klukkustrenginn og
sneri aptur að prinsinuin.
Jeg vona að yðar tign sýni mjer
þann sóma, að nota vagn minn. Það
rignír all-míkið og mundi jeg aldrei fyr-
irgefa sjálfum mjer, efjegyrði orsök
þess, að þjer kynnu'S að kvefast. Auk
þess munduð þjertefjast um of, ef þjer
færuð fótgangandi’.
,En Gower! Ilvað er þá framorðið?
,Klukkan er bráðum átta’.
Proczua gerði þjóninum bending, en
August Ferdinand lagði brosandi liönd-
ina áherðar söngmatinsins og mælti:
,Nu gengur yfir mig, Proczna.
Hvernig liefit-tíminn liðiðsvona fljótt.
Mnn það "era í fyrsta skipti, ii'?! jeg eigi
kem í tækan tíina, þó svo virðist, þar er
jeg ineð engu móti kemst á fjórðungi
stundarfyrst til hallarinnar og svo þaðau
til liermannaskálans’.
Var nú vagnÍDtim ekið fram fyrir
dyrnar. En Proezna settist uiður við
]>ianóið og fór sjálfur að syngja.—Var
ekki fjarri því, að hann æpti fagnaðaróp,
er átta skær slög hljómuðu frá klukk-
unni.
,cSpili« er unnið, barónsfrú!’
Kvöddust þeir svo í skyndi.
Beina leið tii hermannaskálans, bairS
nú August FerdinaDd; ,það er of áliðið
til þess að fara nokkurn krók’.
Vagninum var ekili á burt og hófa-
tak hestanna livarf hægt og liægt úti á
hinuin þögulu götum.
XXI. KAP.
Rigningin stytti smámsaman up]>.
Svalur vindblær ljek um enni Proczna,
er hann einsainann gekk eptir vegi
þeim, erláaðVilla Florian. Leit liann
augunum upp til hinna þjótandi skýja,
er lítið eitt voru farin að greiðast sundur.
Enn þá lak niður frá trjágreinunum og
hinir röku tinnusteinar á veginum
glitruðu likt og siifur og hin visnu lauf
þyrluðust tyrir vindinum.
Proczna gekk hægt áfram; hann var
nú rólegur: öldugang geösliræringa
lians haffii lœgt og liið brennlieita enni
hans var svalarn. Honum var nú likt
farið og farmanni, er veit, að hann siglir
rjetta leið og stefnan, þrátt lyrir storm
og lirim, er afi ströndum fósturjarðar-
innlr.
í Villa Florian eru allir gluggar
birgðir í neðstu sölum hússins. Það er
að eins í salsglugga greifafrúar Dynar,
að rauðlitan glampa leggur út á hin
köldu lauflausu trje.
Hægt og dauflega hljómar ómur
bjöllunnarum forstofuna.
Herra baróninn er á giidaskálanum
og konurnar eru ats drekka tevatn lijá
greifafrúuni.
,Á systir min von á fleiri gestum?”
,Nei, herra’.
Proczna gekk þá upp hinar hvítu
marmaratröppur upp á fyrsta loptitt.
Þjónn einn stóð og beið á ganginum.
.Konurnar koma þegar í stað. Gerifl því
svovel,herra greifi, að bíða stundarkorn
hjerna í salnum’.
,Þetta er ágætt! Verið velkominn,
herra minn. Og Heller-Huningen reis
upp frá legubekknum og flýtti sjer til
komumannsins og rjetti honum alúðlega
höndina.
í sama mund reis og ung, fögur
stúlka upp af einum stólnum og var það
ungfrú Becky, er einnig fagnaði injög
Proczna.
,Það var svo skeintilegt að þú skyldir
koma Proczna, Við vorum að spila Do-
mino, Domit og jeg, en jeg vinn allt af’.
,Það er nú ekki svo skrítið, þur sem
þjer frá blautu barnsbeina hafið kunnað
að S]>ila þetta’.
Gekk nú Donat til Proczna og mælti.
.Þetta er auma spilið, bezti Proczna
Það liggur við að mann suudli af þvS að
góna svona á þessa svörtu de]>la’.
Andlit Becky varð eldrautt, 'ins og
hún liefði kveikt upp ehl sjálfra utidir-
djúpanna.
(Það er af því að hann skilur ekki
spilið, Janek, og fer svo að segja ein-
hverja sögu.og ruglast í spilinu’.
,Eg spyr að eins að því, hvort nokk-
urt vit sje í því, að láta fyrst neyða sig
til að spila allt kvöldið, án þess að
vinna nokkuð. Og ’ítið nú á, herra
minn! Jeg kem hjer með tösku fulla af
kryddkökum og átti að spila um þær, en
nú hefir húu þegar jetlð meira en lielin-
ing þeirra’.
Donat þrýsti þegjandi hönd vinar
síns og tók á sig hálfgerðann reiðisvip
og benti á borðið, er Becky lá fram á
með báðar hendurnar ofan yfir skál, sem
full var af kryddkökum, er sór og sárt
við iagði, að hún hefKi rjettilega unnið.
Proczna skellihló.
.Vertu hughraust, góða Becky! Jeg
skal bevjast þín megin, því piltur þessi
fer að verða eitthvað ísjárverKur’.
^Nei^Janek, þú átt heldur að koma
aK sættum. Donat verður að sjá að jeg
liefi rjett og hef alls ekki i hyggju að
svíkja liann’.
Jæja, jcg skal gerast friðdómari, ef
þúviltsvo. Heller Huiiingen verður að
kannast við, að óliapp haus stafar af því,
að þeir sem eru lánsamir í ástum, eru
jafnan óheppnir í spilum’.
,Lán iástum!—því er iniður að lik-
lega stendur svo á því’. Og ineð yndis-
le.;ri einfeldni ýtti húti skálinni yfir til
mótstöðumanns síns. ,En’—hún leit nær
þvi grátbænandi til hans, ,þá veitið þjer
mjer liklega happ i ástum’.
,Ski]>ta þá happi niilli tveggja barna'
mælti Proczna, ,því fyrir einmana manni
flýgur hinn styggi fugl á burt, en ef tveir
eru saman, er liann jafnan kyr’.
,Skipta?’ Hin litla stúlka liristi höf-
uðiK. ,Enginn maKur skal svipta mig
hamingju minni. Nei, jeg gej mi hana í
djúpi hjarta míns. Svo get. jeg ritað í
dagbók mína: , Þangað til”... ,og neðan
undir, þrjá kossa’.
,Þrír kossar liafa happ í för ineð sjer’.
,Ogsvo uppálialdskvæðið mitt’.
,Hvað þá, litla frænka. Látum okkr
heyra. Mjer þykir fjarska gamati aK
kvæðum’. ITonat sneri nú enn meir upp
á varaskegg sitt og gerKist mjög óþolin-
mófiur.
Framh.
SPARID YDR PENINCA
tneð [>ví að verzla við GUÐMUMDSON BROS. & HANSGN, Canton
N. Dak. Vér erum búnir að fá miklar byrg'ðir af inndælu
sumarkjóla efni, með ágætu verði. Munið eftir að
búð vor er hin stærsta fatasölubúð í Canton.
Eftirleiðis kaupum vér bæði ull og brenni.
GUDMUNDSON BRO’S & HANSON,
CANTON - - - - N. DAK.
NEW MEDICAL HALL,
*«* MAIN STRFÆT, IIORX A JlcHlLIIAJl.
----Ný Lyf og Meðul,----
ILMVÖTN, BURSTAR, SVAMPAR, SÁPUR;—EINNIG
HOMOOPATISK MEÐUL.
Lækna forskriftuin er sérstaklegt athygli gefið^-J
HEIMSÆKIÐ OSS.
Telephono (i lti.
P. O. Rox «».
Oflice and Yard: W>sley At. Cpp. St. Mary St., close to N. P. & M. Ry. Freight Offices.J
GEO. H. BROWN & CO.,
Timbur, Latli, Spónn, gard-skíð,
Stólpar, Hælar, Brenni, Kol, &c.
A.J.MS&
558 MSIN STREET.
Næsteftir spurningunni um að prýða
til lijá sér innanhúss, verðr þýðing.-tr-
mest.a inálið á þessari árstið um GÓDA
SKÓ.
GÆÐI og ÓDYRLEIKI verða að
fylgjast að á þessum tírnum, ef aKgengi-
■ legt á. að vera. Ef þú þarft aK kaupahér
STIGVEL og SKÓ, KOFFORT, og
HANDTÖSKR, þá kemr þú í engabúð,
sem lætr sér nægja eins iítinn söl i-góða,
eins og vor búð, ef þú ertáskrifandi þessa
blaKs, segiKosstil, er þér kaupið nf oss,
hvort þór lesið þetta blað. Þa iáið þér
bezta verð.
FASTEIGNASOLU-SKRIFSTOFÍ.
D. CAMPBELL & CO.
415 ý|ain gtr. Winnipeg.
— S. J. Jóhannesson special-agent. —
Vér liöfum fjölda húsa og óbygðra lóða til sölu með allra sanngjörn
ustu borgunar-kjörum, fyrir vestan Isabel tSr., fyrir norðan C. P. R. braut og
uðr að Portage Avenue; einnig á Point Dougias. Nú er bezti tími til að
festa kaup á loðum og húsum, því að alt bendir á að fasteignir stigi að
mun með næsta vori.
PATENTS.
and Iteissues obtained, Caveats fiied, Trade !
Marks registered, Interferences and Ap- I
peals prosecuted in the Patent Office and
prosecuted and defended in the Courts.
Fees HoderHte.
I was for several years Principal Ex
aminer ln the Patent Office, and since re-
signing to go into private business, havs
given exclusive attention to patent matt
ers.
Correspondents may be assured that 1 j
will give personal attention to the careful
and prompt prosecution of applications
andto all other patentbusiness put in mv
liands.
Upon recetpt nf model or sketch of in-
vention I advise as to patentability free of
charge.
“Your learning and great experience
will enalileyou to render the high st ord-
er of service to your clients.”—Benj.
Butterworth, ex-Coinmissioner of Patents.
“Your good work and faitli'uluess have
many times been spoken of to me.”—M.
V. Montgomery, ex-Commissioner of Pa
tents.
“I advise my friends and clients to
corsespond with liim in patent matters.”—
Schuyler Duryee, ex-Chief Clerk of Pa-
tent Óffice.
Address: BEN.I. R. CATLIN,
Ati.antic Buildin g,
Washington ’ D.C.
Mention this ]>aper.
Bækur á ensku og íslenzku; íslenzk-
ar sálmabækur. Rit áhöld ódýrust
borginni. Fatasnið á öllum stærðum.
I'ergnson & ۥ. tON Hain St..
Mai.
MUNIÐ EFTIR
að ódýrasti statSr í bænum til að kaupa
GROCERIES, PROVISIONS
MEL, FEED, LEIR- og GLER-VÖRU
— er hjá —
A. HOLLONQUIST,
Skaniuafískum kaupmaimi.
Norskr fiskr, síld og ansjóur innflutt
frá Noregi.
688MAIN STREET,
Winnipeg, ....... Manitoba.
Er þetta sonr yðar?
niaðr verðr svo lilægilegr í þessum dúða. Og
svo er eins og garmarniv viti einlægt af því,
að þeir líti út eins og fífl, ekki sízt þegar það
er nú stór maðr og föugulegr eins og þú. Og
svo þegar þú fer nú að vígjast, þá kemr víst
byskupinn og spyv þig hátíðlega : ‘Trúið þér
því statt og stöðugt, ungi maðr, að tvisvar
sinnum tveir sóu fimm, og að undir vissum
guðfræðislegum skilyrðum sóu þvisvar sinnum
timm tuttuga Og eiun?‘ Ef þú ætlar nú að
verða lágkyrkjumaðr, sem þú svo kallar, þá
svarar þú honum samkvæmt inum æðri dóm-
fræðis-rannsóknuiu,- og segir mjög guðræknis-
lega, að þú gctir hæglega fallizt á þctta hvort-
Lveggja ineð því að uudirskilja í huga þér sór-
staka þýðing, sem þú leggir í það. Þá horfir
uú skobbi til þíu æði-tortryggilegum augum,
og hiðr þig að láta skjótt og ótvíræðlega uppi,
hvað þú undirskiljir í huga þér.“
Hún þagnaði og horfði á hann með græsku-
lausu háðhrosi. Svo sagði hún : “Ungi maðr,
þú verðr smeikr. Þú verðrþess var, að undan-
tekningin tekr út yfir alla regluna. Ryskup-
inn spyr þig svo spjörunum úr um þetta, sem
þú hefir undiiskilið í huganum, að þú sér á
endanum, að það seni þú reyndar trúir, er það,
að tvisvar tveir séu fjórir, og að næsta tala þar
Er þetta sonr yðar? 75
íyrir ofan só fimm !“ Ered fór að hlæja og
kysti hana. Eu hun losaði sig úr faðmlagi
hans og liélt áfram :
“Byskupinn mun hugsa þitt mál lengi og
vandlega, og svo mun hann segja þór, að með
því að þú sért svo einstaklega æskilegt pvests-
efni, þá verði þór liðið nð trúa þessu atriði á
þennan hátt eðameð þessum undirskilda skiln-
ingi, svo framarlega sem þú viljir þegja um
það og láta engan heyra það, en kenna sókn-
arbarna-sauðunum hina — þarna— hér— ein-
faldari orðunina, sem eigi mikluhetr við óment-
aðan skilning almennings. En hvað hitt trú-
ar-atriðið snertir, mun byskup segja, þetta, að
þrisvar fimm sé tutt ugu og einn, þá or það al-
veg óhjákvæmilegt, að þér trúið því persónu-
lega. Þú munt reyna að skjótast út úr því
líka, en hann heldr þar fast í hemilinn á þér.
Hann segir þór að fara heim aftr fyrst og hugsa
þig betr Uin. Hann mun ef til vill ekki taía
til þín þessum orðum, en efnið úr því sem
hann reynir að gera þór skiljanlegt, verðr á
þessa leið: Þegar þór komið aftr liingað til
mín tii vígslu, ungi maðr, þá segið, að þrisvar
sinnum fimm só tuttugu og einn, og þér skul-
uð fá gott brauð, nafnbætr, auð íjár, miklar
mannvirðingar í fólagslífinu og endalaust lof
78 Er þetta sonr yðar?
Þú kemr til mín. Við tökum hæði reiknings-
töfiuinar okkar, og við förum að reikna; við
margöldum, við leggjum sainan, en okkr tekst
aldrei að fá það sama út sem byskupnum. Svo
fer þú til helztu manna í lágkyrkjunni. Þeir
leggja allir höfuðsín í bleyti um stundar sak-
ir. Loks fiuua þeir úrlauauina. Þetta er svo
eiufalt, 8em frekast getv verið, sonr sæll, segja
þeir; settu dæmið svoua upp og færðu það
svo byskupiuum. Þeir hafa loyst það svona :
þrisvar sinnum fimm, plus sex, eru tuttugu
og einn.
“Þú ferð með þetta til byskups, en hann
bregzt við reiðr. Hvað á þetta að þýðal spyr
hann. Sagði ég yðr ekki að fá út summuna
án nokkurrar hjálpavtölu 1“
Maude hafði gevt sig hyrsta mjög í bragði
en nú blíðkaði hún alt í einu raustina, og
hélt áfram hógværlega :
„Háæruverði herra ! Vór lágkyrkju-
mennirnir teljum ekki með þessa sca. Þeiin
er bara fleygt með svona í ofanálag eða
kaupbæti, til að gefa kúfaðan og fleytifullan
mæli, en enginn veitir þeim neina eftirtekt
samt. Ég segi yðr satt, herra byskup, ég
kann ekki að reikna betr en þetta; og eftir
að ég hefi lært að hafa eftir skýringuna,
Er þetta sonr yðar? 71
enda þótt Maude segði honum, að lnín ætti
nögan auð, svo að þau þyrftu ekki að kvíða
lífinu.
itaskuld, Fred,“ sagði liún, “þú vilt
uáttúrloga liafa eitthvað fyrir stafni; það vill
hver almennilegr maðv. Eu það sem ég átti
við, var það, að þú þyrftir ekki að vera hug-
sjúkr yfir því efni, eins og ég væri allslaus.
Þú getr nú tekið þér umhugsunartíma til að
velja það sem bezt á við þig. Eu blessaðr
Fred, ég ætla að biðja þig að fara ekki að verða
prestr Það yrði þvílík grýla úr mór ef ég
yrði prestskona. Mér þykir svo gaman að
dansa og skemta mér ; og svo er annað, Ered ;
óg hvorki gæti, vildi né inundi nokkru sinui
geta óhlæjandi horft á þig vera að ttaksast um
í pokanum.
Fred liló, Hannkynjaði það, livað móðir
sín mundi segja, ef hún heyrði hempuna,
þstta kyrkjulega tignarfat, sem heuni lá við
að tilbiðja, er hún sá séra Highchurcli í því,
kallaða poka, og það af heitmeyju sonar síns.
“Og svo er nú það, Fred,“ sagði Maude
alvarlega, “að þú segir sjálfr að þú trúir ekki
kreddu kyrkjunnar og inum þrjátíu og níu
trúargreinum,og þú trúir því að Josús hafi ver-
ið sonr Jósefs timhrmanns, og þú trúir ekki