Heimskringla - 07.05.1892, Page 2

Heimskringla - 07.05.1892, Page 2
HEIINÆSIKIIRIlNr^X^A. OG OLDIIST, WINITIPEG, 7. MAT 1892. Heimskrimla og ÖL^1>U>” fceinur út á Miðvikud. og Laugardógum- (A Semi-weekly Newsp tper pub- lished on Wednesdays and Saturdaysj. The Heimskringla Ftg. & Publ. Co. útgefendur. (Publishers.) Skrifstofa og prentsmiðja: T5I LOMBARD STREET, - ■ WINNIPEC, MAN Blaðið kostar: Helll árgangur....... $2,00 Hálf rr árgangur........ 1,25 Um 3 minu'Ri............ 0,75 ^Gjalddagi 1. Júlí. Sé síðar borgaR, kost- ar árg. $2,50. Sent til siands kostar arg. borgaðr her $1,50.—Á slaudi 6 kr., er borgist fyrir fram. Á NorRrlöudum 7 kr. 50 au. Englandi 8s. 6d. tar L' naireius og einhver Kaupandi blaðs- ins skiptir um bústað er hann beðinn aR 'öenda hina breyttu utauáskript á skrif- stofu blaðsins og tilgreina um leið fyrr- verandi utanáskript. Aðsendum nafnlausum greinum verð- ur ekki gefinn gaumur, en nöfn höf- undanna birtir ritstjórnin ekki nema meðsampykki peirra. En undirskript ina verða höfundar greinantia sjálfir að tll taka, ef peir vilja að nafni sínu sje leynt. Ritstjórnin er ekki skyldug til aR endursenda ritgerRir, sem ekki fá rúm í blaðinu, nje heldur að geyma pær um lengri eða skemmri tíma. LJpplýsingarum verð á auglýsingum í „HeimskrÍQglu” fá menn á afgreiðslu stofu Maðsins. Vppsöyn blaðs er óoild, sam kvæmt hjerlendum lögum, nema að kaupandinn borjgi um leið að fullu skuld slna við blaðið. Ritstjóri (Editor):JÓN ÓLAF88QN. Business Manager: EINAB ÓLAFS.'ON. Hann er að hitta á afgreiðslustofu blaðsins hvern virkan dag kl. ð til hádeg ls oe frá kl. t—fisíðdegis. Avglýninga-ugenl vg mnRoUwnamuídr: EIHIKR GÍSLASON. (Advertisin^ Agent bc C.'oliei tor). (Jtaraskript til blaðsins er: rhe B iimehringla PrintmgáPvblixhingC P. 0. Box 305 Winnipeg. Canada. VI ÁR. NR. 29. TÖLUBL. 289. (Öldin I. 41.) Winnipko, 7, Maí 1892. íslenzkt kristniboð. in. t>á er síðasti útvegrinn eftir : sá að gefa alt beinlínis kristniboð upp á bátinn—játa, að pessar 70 púsundir manna á íslaudi hafi lítil efni, og pví síðr nokkurn áhuga, á pví að boða “kristip” utanlanda. Vér viljum engan veginn taka svo gróft til orðs, að minna vora ástkæru landa heima á gömlu vísuorðin : ‘•Þeim ferst ekki að bæta brók, Sero ber er um rassinn sjálfur.” Það vilj um vér yfirláta Sameiningunni, að svara góðviljuðum tilraunum með slíkri tilvitnun. En hitt vonum vér að vínir vorir heima taki oss ekki illa upp, pótt vér minnuin pá á orð Bjarna skélds Thórarensens : “Maðr. horfÖN pér nær, Liggur í götunn steinn.” gamall skólabróðir okkar, sem við pekktum að góðu einu frá skóla-ár- unum, vissum að hafði talsvert til pess að vera andans maðr, og hefir kastað sér af alhug inn í baráttu fyrir pví, sem hann reynir að telja sjálfum sér og öðrum trú um að sé kristindómr. Auk hans hefir fólag- ið prjá presta: einn valmenni og gáfumann, að pví vér frekast pekkj- um, en mann, sem hefir beldraldrei framkvæmt í verki pað sem sumir samfélagsp:estar hans leggja mest á gerva hönd, og er því að makleg- leikum virtr og vel metinn i söfn- uðum sínum. og hefir vist mestalla íbúa bygðar sinnar í söfnuði. Það er séra Hafsteinn Pótrsson—sá maðr, sem afpakkaði í fyrra, að oss er sagf, pá launabót. sem söfnuðir hans buðu honum. Svo er í pess- um lúterska félagsskap séra Friðrik, sem hefir nú tekizt að smá-verða af með söfnuði sina og safnaðarlimi; pangað til hann hefir nú eftir að líkindum ekki nærri helming fólks I bygðum peim, er hann upphaflega pjónaði söfnuðum í. Og loks er séra Níels Steingrímr, bróðir séra Páls heitins Þorlákssonar og Ilar- aldar, sem bjuggu svo minnilega el um landa, pá sem fluttu til Da- kota um pað leyti sem minnisbók- in prestsins aflanga var á ferðuni, sannr bróðir bræðra sinna og sonr föður síns, nema bara öllum peim einfaldari. Hér í Winnipeg er söfnuðr séra Jóns, tæpast yfir priðjungr aS tölu af löndum hér í bænum. Ekki er iað aðefa,að hefði hér verið íslei zkr prestr, að öllu vel vaxinn sinni stöð-i, svo hefði vafalaust hávaðinn af lönd um hór verið f söfnuðinum. Hitt er líka vafalítið, að hávaða presta, eins og peir gerast, hefði tekizt hér miðr en sóra Jóni. Það er svo sem auð- vitað, ap hávaði safnaðarfólksins hór er vandað og gott fólk, alveg eins og hitt, sem fyrir utan stendr. En iað dylst engum, sem hér er kunn- ugr, að í söfnuði hér eru fyrst og fremst menn, sem ítnynda sér peir sínum, og svo er peim, sem fáum pjóðina, en pá áttu peir að eins \ algert vantrúaðr á vofu eðr anda, TA I ,] ,r í kynnist, ávalt hætt við að verða auðsins, og að siðan hefir sjálfseign- enforstöðumaðr einnar stjórnardeild- ^ " b-1/ harnslega trúgjain og verkfæri f arbændum fækkað, en hinir á veð- arinnar par í bænum. Aðalstarfi höndum pessara fáu. i settum jörðum fjölgað úr öllu hófi. hans er, að fást við tölustafi og reikn Hann pekkir vel fróttir frá alríkis- , inga, sem eru alt eins kaldir eins r s u um nú at uga næst, a | pjngUnum (Congressional Record) og flöktandi vofur. Hór kemr nú hverju leyti petta hefir átt sór hór yfir in seinustu ár> hefir ]esið öll sag8) sem hann f ^ær safrði rjtara stað, og hver áhrif pað hefir haft ^ frumvörp, allar brennandi ræður og einum í Washington Star : “Kg á á Winnipeg-lúterskuna, safnaðar- röksemdir sérveldismanna gegn inni tvær systr og einn bróðr. Ég átti lífið hór og kyrkjufélags-starfsem- J Urepandi toHkúgun og fleiri lævísi áðr prjár systr, en ein peirra dó f ina yfir höfuð-o^ par næst, hvers' stjórnari'>nar á pessum tímum og New Orleans úr guluveiki fyrir 10 . pá getr hann frætt menn urn, hvers árum. Ekkert okkar systkina vissi ár&ngrs mundi & því von ti ^ V6gna aft jn lai)ga stranga bar- pá að hún væri veik. Það var eigi kristindóms-eWngHT, að styrkja pann ^ fttta á pinginu um verndartollana fyrri en seinna, að vór fengum um félagsskap með peningalegum og og fleiri vandkvæði er enn pá ó- pað pessa undarlegu vitneskju, sem siðferðislegum stuðningi að heiman útkljáð, ef samveld's nenn hafa er aðalefnið í sögu minni. Þór meg- frá íslandi. ! íafnt sérveldismönnum borið fyrir ið leggja pað út eins og pór viljið. | brjóstinu ið sanna gagn lýðsins. Ég skal ekkert hafa á móti pvi. - - —- - . — j Hann veit, að á 51. alríkispingi lJæmið nú um sjálfir. Systir mln dó RAílDIR Al MFNNINGS lAtt' samve|disflokkrinn skamt ófarið 10 mínútum eftir kl. 8 uin kveldið ______________________________ * til pess að geta gert kosningafrum- i Ágúst 14., 1882. Á sama tíma var Samveldismenn oíí sérveldismenn. (Svar til hr. G. A. Dalmann). varpið (the force bill) að lögum og öntiur systir mín í Toronto. Hún með peim tekið inn helga og frjálsa j heitir Maria. Hún var í pann veg atkvæðisrétt pjóðarinnar við ping-; inn að leggja stúlkubarn, er hún átti, manna kosningar í hergre par yfir- j til sængur, pegar hún I pesso skym stjórnarinnar í Washington. Hannjgekk inn veit af ávörpum Harrisons forseta' lit Með „pólitisku bréfi til uIlkr og til pingsins um pað mál, ogafýms- Ö.” hefir herra G. A. Dalmann sent. uin landsföðurlegum yfirskinsræð- mér nokkrar vir.samlegar bendingar ’ um hans flokksmanna, að níðings- um Guðspjall Repúblíkana! Herra verkið mundi hiklaust hafa verið Dalinann er auðsjáanlega ekkert í framið á pví pingi, ef sórveldisinenn ætt við ina stjómfræðislegu vitr- | ekki sem einn maðr, og fáeinir vitr- inga, sem hann tekr dæniiu af í ir og frjálslyndir samveldismenn, brófinu, og hann er svo Usamvizku- málað upp fyrir pingi og pjóð, að samr”, að hann hefir ekki all- almennt borgarastrið hlyti að leiða an sinu pólitiska vlsdóm úr dag- af framkvæmd pvílíkra rússneskra blaði, er flokkrinn á og gefr út til laga. Hann veit, að löggjöfin hefir að blása sinn eigin Júðr". Hann um næstliðin 30 ár fóstrað auðvald- pekkir vel grundvallarlög Banda- ið á fátækt ins undirokaða lýðs og manna ineð öllum peirra helgu jafn- að í skjóli hennar fjölga inilíóna- réttinda byggingurn og undirstöð- eigendr ár af ári, og pá getr liann um. Hann veit, að in UDphaflega ætlað á, við hvorn flokkinn að ætlun með verzlunartolla, var að ná auðinenn, ineð öllu sínu ránvaldi, saman pví fé, sein nægði til að ^ muni hanga, hvort heldr í demó- standast kostnað sambandsstjórnar- krata-ríkinu New York eða annars- innar (Tarifif for revenue only) og staðar, pann sem hefir getið, fætt að hagskýrslur frá ýmsum tlmabil- °g fóstrað auðvaldið, eða hinn, sem um sanna, að hagr pjóðarinnar hefir leitast við að hafa pað I bandi. staðið mjög I samhandi við háa Alt petta og ótal margt fleira um eða lága verzlunartolla eftir náttúru stjórn pessa landS) veit minn &gæti lögrnáli réttu. Hann veit, að inn v|nr) og pó segir hann um ulækniny fyrsti verzlunartollr Bandarlkjanna meiua vorra": uÞað er að segja, ef var að upphæð að eins 8£%, og að nolíkuð gengr að oss I pólitiskum sá tollr nægði ',til inna ætluðu parfa 1 gkilningi, ef nokkur breyting er og ætti að geta nægt um aldr og | nanðsynley". æfi, að minnsta kosti á friðartímum svefnherbergið, segir a stúlkan : ‘inamma, Jiarna er Atma systir.’ Móðirin fór að hyggja að, og pá sá hún önnu systir sína liggja I rúmínu með svæhlinn undir höfðinu, og leit svo út sem hún væri í andarslitruuum. Samstundis hvarf pessi sýn. Gætið að pví, að fregn- in um lát Önnu koin eigi fyr en morguninn eftir. Maðr inundi eðli- lega gera grein fyrir pessu meðpví, að segja pað að eins ínissýning, en I pessu tilfelli sáu tveir menn sömu sjón einmitt á sömu stundu. Ef petta hefði samt verið alt og sumt, mundi mór eigi hafa pótt pað neitt sérlega merkilegt. En svo vildi til, að Samúel bróðir minn átti uin sömu mundir heima I Louisville og hafði par eitthvert járnbrautar einbætti. Hér um bil kl. 8:30 e. m. sama kveld, sem óg er að tala um, stóð hann á framdyra-tröppunum á- samt litlum syni sínum. Alt I einu kippir drengr I frakka lafið hans og sem hefir búð slna að 337 Logan Street, er að löggilda sig, og er um ieið á föruin út I inn Aineriska verzl- arheim, ineð peitn fasta ásetningi að gera í það minsta einsvel og tKikkur önnur verzlun Jiessa bæjar, 'svo fyrir utanfólagsiiienii sem félagsmenn. Þ'í gerist hér ineð kunnugt, að eng- uin sanngjörnum samningstilboðum verðr neitað. Ásamt selr félagið hveiti og fóðr allskonar. í utnboði félagstns ST. ODDLEIFSSON. P. BRAULT & CO. 477 MAIN STR. WINNIPEG flytja inn OLFÖNG VIN Og VINDLA. Hafa nú á boðstólum miklar birgðir og fjölbreyttar, valdar sérstak- lega fvrir árstíðina. Gerið svo vel að líta til vor Vér ábyrgjumst að yðr líki bæði verð og gteði. FDRRITDRE U N <1 er ta k i n g House. Jartfarförum sinnt á hvaða tíma sem er, og allur útbiíuaður sjerstakle^ra vandaður. Ilúsbúnatfur í stór og smákaupum. 31. HUOIIES & Co. S15 & -517 lAÍn St. Winnipeg. DOMINION-LINAN 7.9- selur uPrepaid”-farbrjef frá landi til Winnipey: Fyrir fullorðinn, yfir 12 ára $40,50 — barn 5 til 12 ára .... $20,25 — barn 1 til 5 ára .......$14,25 segir um leið og hann bendir á garðs- Sömuieiðis farbrjef frá Winnipey til hliðið: ‘Þarna er Anna systir.’ Faðir iHands........................$78,50 hans leit strax pangað og sá kvenn- frádregnu fæði milli Skotlands inanns mynd, sem honuin virtist °£ íslands, sern farpegjar borga —en nú er hann orðinn 00%. Hann veit, að verzlunarflögg Bandamanna blöktu áðr yfir öllum höfum og höfnum ins viðskiftalega heiui«. og að pegar verzlunarílutningar Jieirra séu lúterskir, og eru pað vonandi stÓðu 1 blón,a’ ráku Þeir sjáltiy 112 prC .af allri verzlun við aðrar pjóð En sfðasti útvegrinn, sem vér mirmumst á að eftir væri, fyrir pá heima, sem ekki hafa ró í beinum nema peir haldi úti einhvers konar kristniboði,—sá útvegr að játa fyrir sjálfum sór og öðrum, að pá skorti alt til pessa, bæði fé og áhuga, hann er harðr aðgöngu fyrir Jiá, sem lang ar til að liafa eitthvað fyrir stafni, sem sín sé getið við. Þvf megum vér búast við, að peir verði ekki svo fáir heima, helzt miðlungsmerin að sálargáfum og par undir, sem grípa á lofti flugunaum, að halda úti kristniboði—að nafninu. Það gefr tækifæri, til að halda ræður á héraðs- funduin fyrir.dómmildum og ódóm- skörpum áheyrendum, tækifæri til að púðra um aðgerðir slns héraðs (sem allir skulu skilja sé sínar) í blöðunum. Vér verðum samt að taka sér- staklega fram, að með pessum um- mælum miðum vér á engan hátt til séra Vaidemars Briems né til rit- stjóra Kyrkjublaðsins, séra Þór- halls Bjarnarsonar. Séra Valdemar hefir án efa pá hugmynd, að hér vestra sé fult af pjófum og bófum, heiðingjum og illræðismönnum meðal landa vorra. Hins vegar sé guðs engla sam- kunda, sem kalli sig ulúterskt kyrkjufélag”; í pví sá forsprakki einstöku af Jieim; enn fleiri eru hin- ir, sem halda peir só lúterskir, en eru pað ekki, vita nefnilega ekki, ineð- fram af pvf peir eru duldir pess, að skilyrði fyrir að geta meó réttu heit- ið lúterskr, er að trúa kenning Ags- borgarjátningarinnar, sem færri peirra hafa heyrt nefnda, en pvf nær enginn lesið. Enn eru fjölinargir I söfnugi hér,sem bera virðing og vel vildtil prestsins,en trúa fáu eða engu af pvf, sem lúterskt er; svo er loks enn sá flokkrinn, sem ekki erfánienn- astr, sem stendr f söfnuði af göinl- um vana, og af pví peir álíta Jiað boryi siy. Þeir eru pá lausir við at- vinnuróg og álygi fyrir trúar sakir, og pað pykir peim til vinnandi. Nú er heldr ekki að neita pvf, að utan safnaðar stendr ogfjöldi manna, sem að minsta kosti eru fult svo lút- erskir, sem hávaði safnaðarmanna, en geta ekki unað við að vera 1 fé- lagsskapnum sakir pess, að peir sjá arestinn vera “eitt stórtnúll” f safn- aðarlífinu öllu fyrir utan guðspjón- ustugerðirnar á sunnudöguin, en yfirláta alla stjórn safnaðarins I hendr nokkurra manna, sem—ekki eru neínu kyrkjufélagi til sóma. Hefði séra Jón verið mannblendn- ari tnaðr, pá hefði hann verið miklu gagnlegri prestr. Ómannblendni hans er undirrótin til pess, að mest- allra lians góðu hæfileika, bæði til gáfna og maunkosta, mun sjá lít- inn sem engan stað, pegar hans missir við. Fyrst og fremst svo vér tökum hans eigin söfnuð, pá hefði hann litið alt öðruvísi út, ef séra Jón hefði verið inannblendinn maðr. Bæði dregr hver maðr í hvers- dags hugsunum og í almennum skoðunum dám af umgangsvinum ir á eigin skipum. Hann veit, að árið 1884 fluttu peir að eins 17 af Þakklátr og fagnandi verðógsam- ferða inuin ágæta höfundi, er hann segir f bréti sínu: usú stjórn, sem hagar löggjöfum sínum á pann hátt, að óskabörn henriar verði ríkari og ríkari, en allr fjöldinn fátækari, er ekki verð pess að verastyrkt, hverju nafni sem hún nefnist, og ætti að líða undir lok eins fijótt og mögu- sjálfir 2 kr. á dag. Menn snúi sjer til hundraði, og að ári síðar var áætlað **v* hön er jafn-ranglát og að 128 milj. doll. rynnu pá inn f I *’n ^B'Rú»l-ndi. ... , . n . ■ . I„Skoðun og vou” ms ágæta höfund- vasa útlendra félaíra fynr flutninir ái 8 ... tt . ® . ar u,n nyjan flokk, sein hafi “por að vorum Jiandamanna. Uann veit, af , c /„ , r . . n . . standa setrn vhrrað un auðkvfintra” hverium akvœoum tollvemdarlaír r “ „ “ ” J , . . . er m virðin^rarverðasta ©ir mun anna betta hormuleg’a aftrfaraslvs» x. „ , n J vera orðin tilaf nauðsyn & einhverri B. L. BALDWINSON, IMMICRATION-HALL WP. Dr. Dalgleisli Tamilœknir. Tennur dregnar alveg tilfinningarlaust. Hann á er .... í bænum. 474 llain St. ----- O "““uuill^lll JUUOl, Hún hlustaði, en varð engu ,H,ann a eng«nn jafningja sem tannlæknir hefir stafað. Hann veit að núver- andi ytírstjórn hefir leitazt við að gefa ýmsum auðmönnum af síuum flokki ærnar milfónir dollara—beint á móti orðum og anda grundvallar- laganna—, til pess að l!fga aftr ina m yrtu verzlunarfrægð pjóðarinnar, án pess pó að geta liðið breyting til batnaðar á pessum ákvæðum lag- anna. Hann veit, að náttúruauðr, afstaða, vatnavegir Dg hafnir Banda- manna er sameinað til pess, að peir áttu sannarlega að stauda efstir að siglingafrægð af öllum pjóðum heimsins á pessum tfma. Hann veit að inir lýðhollustu skörungar Banda tnanna möttu ina árlegu verndartolla (1887) til 1000 milfóna, og að sú upphæð mundi draga 200 doll. úr vasa livers meðalbónda. Hann veit, að verndartollrinn var orðinn 47 prC af verzlun landsins pegar Harrison- stjórnin kom til valda, og að hún náði kosningu gegnum pau loforð, að lækka og laga tollana eftir setn framast væri unt rfkjunum að skað- lausu; að reisa skorðr við auðmanna fj.dráttum og bæta kjör vinnulýðsins. Hann veit, að in sanna ending á pessum loforðum hefir orðið sú, að in alræmdu McKinley-tolilög voru lamin gegnum báðar málstofr Banda- pingsins með yfirburðum samveldis- manna, og að pau æhkkuðu tollinn upp í 60 prc. að meðaltali og mest á lífsnauðsynjavörum ins fátæka manns Hann veit, að árið 1860, pegar in næstum óskoraða stjórn samveldismanna til pessa dags byrj- aði, og irieð henni hækkun tollanna, var manntalið f bændafjölskyldum ríkjanna £ af öllum innbúum peirra, og pá áttu bændr hálfan auð lands- ins; að árið 1880 skorti pú lftið til að ná inni sömu fjðldatiltölu við alla breytingu. Móti pvflfkum flokki, og öllu sem er á einhvern hátt bæt andi, tek ég tveiin höndum. jafnvel fyrir utan uiiokkra yildundi trygg- Íng” fyrir pvl, að enginn úr peim flokki taki sér bólfestu í uinni siða- spiltu Róinaborg”. Lýðveldi Banda ríkja stendr eða fellr irieð pvf, hvort að samveldisflokknum verðr steypt úr völdum, eða hann fær pau öll í sínar heudr. Ef heimska og óhar.nngja leiðir ekki sérveldismenn og bændafólags- menti hverja frá öðrutn, getr aljrjóð- jafnrétti innar miklu pjóðar náð sór aftr v:ð næstu forsetakosn- ingar—annars ekki. Ðemocrat. F1 '11ÍRB URÐfí NOKK UfíRA MANNA. Winnipejf HEYRNALEYSI. ORSAKIR ÞESS OG LÆKNING. Flestir menn nú á döguin pykjast ekki trúa á svipi eðr anda framlið- inna manna. Og sumir hafa alls enga trú á tilveru peirra. Þetta mál- efni hefir sarnt mikla pýðing fyrir alla, með pví að Jrað ináske snertir friiintfð allra rrianna. Getr nokkur verið alveg viss urn, að hann sjálfr síðarmeir eigi verði að vofu ? Sú tilhugsun er alis eigi skemtileg. ()g hvera vegna ? Yegna pess, að iir alinenna hugmynd u.n vofu er næsta daufleg. Það er alls ekki nein gleði- leg tilhugsun, að verða að hvft- klæddri kyrkjugarðs-vofu, eða að reimlelka á hinum eða pessuin stöðv- uin. Að ininsta kosti nrundi enginn æskja sór pess konar tilveru í frairi- tfðinni. 1 Washington er eigi hægt að finna nokkurn mann, sem sé rneir hverfa undarlega fljótt inn á rnilli trjánna. Ilanii kallaði til henriar, en hún ansaði ekki. Morguninii eftir kom telegram frá New Orleans pess efnis, að Anna hefði tekið gulusétt og dáið. Violet systir mín var gipt kona og átti heima í San Francisco, hún lrafði ekkert heyrt um veikindi öunu. En kl. lJ saina kveldið,’sem óg hefi verið að segja frá, heyrði hún rödd, er kallaði til liennar með nafni. nær, hvað petta var. Hún sagði manni sínum, að pað hefði verið rödd önnu systur sinnar. En hann hló og sagði pað ofheyrn eina vera. Þetta er alt og sumt. Hún skrifaði mór um pað sköinmu seinna. Þór f1.?,tU|bíí^ af m*,t1**1 snilid af heiins- , frægum lækni. Heyrnaleysi læknað, bó megið skoða petta hvernig sem yðr Það sje 20—30ára garnalt og allar læknis- sýnist. Ég heldég sé enginn hjátrúar- tib'aui‘itr l‘.afi mlshePPn»st. Upplýsingar 8 8 ” um petta. asamt vottorðum frá málsmet- maðr. Gáið pess, að óg sjálfr varð andi mönnura sem lœknaðir hafa verifi ekki var við neitt við petta tækifæri. fást kos‘u»ð«íl«ust hjá Alt sein ég vil leyfa rnór að segja, er pað, að pað eru vissulega til fleiri hlutir á hiirin'. og jörðu, en menn kannast við í sinni diglegu speki.” 1 Ritarinn vill hæta pví við, að pessi saga er sögð alveg eins og hotiuni I var sagt frá af áðr-nefnum embætt- • ismanni. Hún er nógu merkileg til Jress, að vert sé að taka af allan efa um höfundinn. i (Familt Herald.) (Ath. Lesendr vorir munu taka eftir pví, að pað er ónefndr forstöðumaðr einn- 1 ar 8tjórnardeildar í Washington, sem seg- ir sögu þessa ónefndum r itara í blaðinu. Washington 8tar. Það mundu vera fáar i hindrvitnasögur, sem ekki mætti sanna með vitnisburði ónefnás manns, byg'Sum á pví sem ónefndr“ólýginn sagði” | honuin. Þnðer rétt eins ognafnlaust lækn is vottor’K í Lögbergi.J Ititstj. DR. A FONTAINE. Tacoma, Wash. -L-N PACIFIC. R. R. HENTOGASTA BRATT —til— ST. PAU , MINNEAPO IS Og allra staða í Bandaríkjum og Canada. ATHLGASEMD VIÞ ATHUGA- SEMD. Herra ritst.j. Hkr. hefir fundið á stæðu til að gcra all-Iangar athuga- semdir við bréf mitt, setn birtist í 24. nr. blaðsins. Fyrst tekr hann að sór tilgátuna um stuld á póst- húsnafninu við greinina í UH. Pullman VÁstibuIed Svefn-vagnar og borðstofuvagnar rneð öll- um farpegjalestum sein ganga til T0R0NT0, MONTREA og allra staða í AU8TUR-CANADA gegnnm St. Paul og Chicago. .«■ °8| ö.” ^ “ f>6ss var ekki nokkur á-1 stæða fyrir hann, par sem í byrjun lirófsins stendr: ubirtist greinarstúfr frá X nokkrum, sem skrifar sig að Eyford, N. Dak.”. En petta gerir svo sem ekkert til, einungis pann- : ig tekið gefr pað herra ritstj. betri I rétt til að gera athugaserndir. At- | hugasemdirnar virðast að öðru leyti | nrest ganga út á, að réttlæta hr. X Tækifæri til að fara í gegnum hinn naftikunna ST. CLAIR TUNNEL. Flutningur sendist án nokkurar tafnr. Enginn tollrannsök- un vit! höfð. FARBRJEF TIL EVROPU með ölluin beztu línum. Sjerstök- svefnherbergl fyrir gá sem pess óska. Hin miklci uTranscontinenlal’r braut ti h yrrahafsstrandarin nar Til frekári upplýsingar leitið tíl niesta farbrjefasala við yður, etía , H. J. BELCH, Ticket Agent, 486Main Street, Winnipeg. H. SWINFORI), General Agent, Winnipeg. CHAS. S. FEE, og sýna fram á, að hann hafi gert Gen. Passenger aud Tieket Agt. 8t. Paul

x

Heimskringla

Direct Links

If you want to link to this newspaper/magazine, please use these links:

Link to this newspaper/magazine: Heimskringla
https://timarit.is/publication/129

Link to this issue:

Link to this page:

Link to this article:

Please do not link directly to images or PDFs on Timarit.is as such URLs may change without warning. Please use the URLs provided above for linking to the website.