Heimskringla - 21.05.1892, Side 3

eldrunum, að fyrirlagi yfirvaldanna,
og fluttr út íi ey J>á, J>ar sem liæli
er fyrir holdsveika nienn. Drengr-
inn var holdsveikr. 1 ætt hans hetír
ekki verið holdsveiki áðr í hvorug-
an legg. Holdsveikin var orðin
ritningar?” Man hann ekki eftir, að
fulltrúar guðs eru skyidir að hefna
drottins, og Pineas, sonaisonr
Arons hnfuðprests, og niðjar hans
fengu í f>ví skyni frá guði ^sáttmála
æmrandi prestsembættis" fyrir að
drepa Simri og stúlku Medianita, er
gengu hvort við annars hlið í aug-
sýn safnaðarins—4. Mósesb. 25.
kap.? Var }>að ekki hagr fyrir
Pineas, að geta með pvi handar-
vjki náð prestsenibætti fyrir sig og
sína, ftn J>ess að vera bundinn J>vi,
ab fá til pess vilja og virðing safn
aðarins? Mundi ekkihafa verið , inn, þótt ungr væn
ekki gera s o vel að skipta sokkuæ á
| injer’.
petta var sagt í iágum liljóð im, en
hin unga kona leit ytir til stjúpbróður
síns, er stóð við búrið og reyndi að koma
fuglinum til að kyrja enn einu sinni sóng
æði-mögnuð í honum, er hann var sinn.
tekinn og settr á holdsveikra-spital- ,-Ieg leggstá knjen frammi fyrir yð
am. á eyjunni. Það þykir nú full- ur, náðuga greifafrú, svo að hann sjai
sannað, að holdsveiki sé sóttnæm, ekki hvað við erum
létt gertaf hra Mýrdal, að um leið
og hann hefði upp öll in fögru kær-
leiksorð Páls postula i hans fyrra
bréfi til KorinJ>urr. 13. kap., hefði
hann lesið upp, til afsökunar ((of-
beldinu” í Selkirk, tvö vers
eftir
sama postula i bréfi til Galatam. 1.
kap.: ((En J>ó að vér eðr engill af
himni boðaði yðr váðurlœrdóminn
öðruvisi en ég hefi kent yðr, hann
sé bölvaðr". Og, ((já, eins og óg
hefi sagt, eins segi óg nú ^ aftr, ef
nokkr kennir yðr aiinan náðarlœr-
dóm en J>ann pann sem pér iiatíð
sá sé bölvuðr" ? Var ekki
at$ gera’, hvislaÖi
og hafa ótal dæ.ni J>ess sýnt sig. I kona skógarvarkarins mjög lágt. ,Við
nMenn urðu pess áskynja uin dreng höfum ekki nema petta herliergi, og
pennan, að holdsveikin hafði byrjað veður er of illt til pess ati l.rekja hann
við niunninn, og liins líka, að drengr- I út á meðan.
hafði verið far Janek settirt á stól og sneri að peim
nn að leggjr. í vanda sinn að reykja bakinu og fór að blaða í vasabók sinni.
cigarettur. —Stafirnir sne.ust fyrir augum hans í
Cígarettur eru svo til búnar, B.Ö | suulandi hriugdansi. Ótal myndir liðu
reyktóbaki er vafið innan í iirpunnt I fyrir hugsskotssjónir hans. Ilann leit
pappirsblað, sein limt er svo saman I iangt aptur í tímann, pegar hann heyrði
utan nm J>að. Ilöndin á blaðinu ©r | stormiiin pjóta um turna Pr.a zna og
límborin áðr, og er J>að B-lvandi I guD-ij^st stúlku li.ifuö hallaði sjer inni-
peirra er vinna að tilbúningi peirra, | ]egft Upp ^ð lier'Kum lians.
að væta brúnina á blaðinu með
munnvatni sínu. Tóbaksvindlar eru
numið,
orðuin Jóh.:
rétt að láta fylgja
Guð er kærleikr”—orð hans i í.
bréfi hans, 1.' kap.: ((Ef einhver
kemr til yðar og kemr ekki með
þenna (Krists) Iterdóm, þá býsið
hann ekki og heilsið honu.n ekki,
pví, hver sem segir hann vel kom■
inn, er hluttakandi í hans vondu
ver 'kum”? Hvernig er pví varið, að
bróðurelsku” postulinn, hra. Mýr-
dal, virðist eiga í sínum andlegu
hirzlum reiðina, geðshrœringuna,
skömmina, viðbjóðirm, fynrlitning-
una, gremjuna og ópægindin,
sem alla varðar, til ádreypingar
peim, sein erta hann með stefnu
sinni? Vill hann ekki bera saiuan
við in fögru mannúðarboðorð Jesú
Krists,orð haus í Lúk. 14. kap. 26. v:
Ef sá er nokkur, er til mín ketnr
og hatar ekki föðr og móðr, konu
og börn, bræðr og systr og jafnvel
sitt eigið lif, hann getr ekki virið
minn lærisveinn” Vill hra Mýr-
dal dvelja um stund í hvirfing inn
ar tilfærðu guðs speki frá sjálfum
hoimm og biblíunni, og frá peirri
sjónarhæð láta trúmenn og vantrú
armenn vita, ef hann uneer hnldi i
sannleikanum" í pessari hringiðu
af mótsetningum hans og biblíunn
ar, er allar munu vera jafn heilagar'
og vill hann gera hvorum tveggju
vel skiljanlegt, hvernig hann geri
pað? Spyrjandinn.
Frá lesborðinu.
TÓBAKS VINDLAR 00 CIOARKTTUR
SEM SJÚKDÖMSBERAR.
og svo gerðir, að tóbaksblöðku eða
tóbakslilaði er vafið utan uin vindil
inn síðast, og er það og altítt, að
verkmennirnir væta einnig rönd
blaðanna með munnvatni sinu. Af
pessu er auðsætt, hve hætt er við
að hver sá sóttnæmr sjúkdómr, sein
að verkmai.ninum gengr, geti bor-
izt á pann sem vindilinn reykir.
En með pví að uppJ>ornað munn
vatn er jafnan volalegr og
uuðsætt af
Allt í einu stökk hann upp frá draum-
um síinim. Hið punga fótatak Xeniu
iiálga’Sist. Hún laut niður að stólbaki
hans og hló svo barnslega.
Nú get jeg ekki komið að nokkrum
övörum’, mælti liún hlægjandi, ,og að
dansa vals, yrði líklega liálf-örðugt. Lít
ið á, jeg er á hreinum og beinum trje-
skóm, spánnýjum, me« útskornu hjarta á
ristinni. Skógarvörðurinn hefir sjálfur
búið þá til handa konunni sinni. Er pað
skæðr | eklti la*leS** gert?’
Janek leit hálf-hissa og brosandi á
hina klunnalegu skó, er greifafrúin rótti
júkdómsberi, pá er og
>essu, hve óvarlegt er, að ljá öðruin
pípur sínar til að reykja úr, eða | fram undan kjóipilsinu.
reykja úr pípum annara manna, pvi
(Það er bæði fallega og kurteislega
að maðr getr aldrei vitað, hver sjúk- gert. Ef að hinn ungi bóudi er pólskur,
dómr með öðrum kann að leynast. pá hlýtur liann a« vera mikill spekingur,
Þess eru mörg dæmi, að hryllileg- Lf dæma saal eptir lagiuu á pessum
r kynferð'.ssjúkdómar hafa breiðzt I skóm’.
út af pípnamunnstykkjum. I (Gerðu svo vel og skýrðu pessa gátu
Hver sem reykir, ætti pví að &era|fynr Injer\
sér að reglu, að reykja p(pu,^en ekki j jjjnn bezti bikar, er jiólskur maður
vindla, sizt cígarettur. Eins að
reykja ávalt úr sjálfs síns pipum, og
ljá ]>ær aldrei öðruin.
POLSKT BLOD.
(Dýzk-pólsk saya þýdd).
pekkir, er skór kon i hans og hin bezta
nautn hans er a« tæma hann í einurn
t^eyg. ((Lifi ástinl” Það er því næsta örð
ugt að sameina litinn fót og mikinn
porsta, en að því er jeg sje, liefir þessum
hugvitssama skógarverði tekizt að sam-
eina livorttveggja þetta’.
Jegsje að þjer eruð að hæðast að
laglegu skónum mínum’.
(IIefnið yðar þá og hlægið að pessum
skringilega pólska sið’.
Það mundi afS mínu áliti fremu
(Nei, nei; jeg vil ekkert hafa og er al-
gerlega búin að ná mjer aptur. Það er
svo gott að standa lijerna við eldinn-
Mjer þykir svo gaman að horfa inn í
logann og virða fyrir mjer allt lijei inui.
Fólk pettavirðist vera mjög fátækt’.
Nú vir gengið meí völtu vaggandi
fótatiki fram á gólfitt: var þar litli Max.
kominn. Hann baðaði út báðum litlu
handleggjunum til pess að halda jafnvæg
inu og komast til hinnar ókunnu konu.
Janek laut niður og tók hann á
handlegg sjer. ,Nel, bíddu við, góði
ininn! Þú skalt ieika viti mig og hlægja.
En ef þú vilt ti’. þessarar laglegu konu,
þá verður þú að snýta pjer og þurka
pjer um varirnar. Skiluríu þetta lagsi?’
Max barðist um af öiium mætti til
þess að komast til hi’unar ((iaglogu konu”.
(Hvers vegna viljið þjer taka frá
mjer dreng-greyið, er daist svo mjög að
mjer!’ mælti Xenia hlægjandi. (Latið
liann nú koma til míu!’.
Proczna leit á hana hálf-forviða.
(En, kæra Xenia, ætlið þjer þá...’.
Já, mjer Þykir vissulega gaman uð
pví’.
,Og fyrmeir voru fátæk börn nærri
viðb.óðsleg í yðar augum!’
Hvl eruð þjer ætíð afi minna mig á
liðna tíma’, spurði Xenia hálf-reiflug-
lega. (Haldið þjer þá, að jeg sje svo fast-
lieldin við fornar venjur, að jeg eigi
geti með allri sæmd lagt ni-Sur ýmsa
barnslega lesti?’ Og án þess að biða
svars, tók hún litla Max af handlegg
hans, sneri apur afi stól sínum hjá eld-
inum og liampaði lionum á móti konu
skógarvarðarins, er kom inn í þvi með
spenvolga mjólk úr fjósinu. (IJtið á, frú
Martha, Max og jeg höfum svarið fóst-
bræðralag’.
Janek gekk að glugganum og fór að
berja á rúffurnar, er sýndu eins og
spegl! hina fögru mynd yfir lijá arninum.
Frú Martha ljómaði af ánægju og
mótturlegu stolti. Eptir beiðni binnar
ungu konu sagði hún hina frábreyttu
æflsögu sina. Hún kvaðst hafa verið
gikksleg pjónustumey og álitifi engann
samboðin sjer. Þá heftii hinn rjetti
STÓK SALA A BAJSjKRUPT Stock.
Yörurnar nýkomnar frá Montreal.
----SELDAR FYRIR 60cts. Á DOLLARNUM í---------
BLUE STORE, 434 MAIN STREET.
Fín blá ullarföt, $20 virði, seld fyrir $12,50
Fínskozk ullarföt,$18virði, “ “ $10,00
Skozk ullarföt, $8,50 virði, “ “ $ 5,00
Fínar buxur $5,75 virði, fyrir 3,25. | Karlmannaskyrtur 50 cents og yfir
Hubber-regnfrakkar fyrir hálfvirfil. | Barnaföt fyrir hálfvirði.
Hattar og alt sem að fatnaði lýtr, og allar aðrar vörur aiS sama hlutfalli.
Gleymið ekki stafinum
TIHIIE BLTJE STORE.
A. CHEVRIER.
SPARID YDR PENINGA
neð pví að verzla við GUÐMUMDSON BROS. & HANSGN, Canton
N. Dak. Vér erum búnir að fá miklar byrgðir af inndælu
sumarkjóla-efni, með ágætu verði. Munið eftir að
búð vor er hin stærsta fatasölubúð í Canton.
Eftirleiðis kaupum vér bæði ull og brenni.
GUDMUNDSON BRO’S & HANSON,
CANTON - ■ - - N. DAK.
NEW MEDIGAL HALL,
568 5IAIM STKF.ET, IIOKX A McWILLlAM.
----Ný yf og Meðul,----
ILMVÖTN, BURSTAR, SVAMPAR, SÁPUREINNIG
HOMOOPATISK MEÐUL.
Lækna forskriftum er "sérstaklegt athygli gefið
HEIMSÆKIÐ O S S.
Menn liafa lengi vitað, að munn-
vatn manna er hættulegr sjúkdóms-
beri í mörgum tilfelium (sbr. 3. bl.
af „Öldinni: um útbreiðslu tæring-
ar). Menn hafa nú tekið eftir pvf,
að bæði tóbaksvindiar, en |>Ó eink-
um eigarettur (reyktóbak í bréfhólk)
eru hættulegir sjúkdómsberar. Til
stuðnings pví er pessi saga, setn
rétt nýverið gerðist í Lincoln i
Janek hafði horftá allt þetta fremur
áhyggjufullur. Systir hans, er aldrei
mátti lóta nokkra ókunna hönd snerta
sig og stoltlega keyrtii upp höfuðið, ef I vera viðurkenning.
hún kom við hið grófa fat fátækrar
konu, hún varð nú, ef tll vill, að stinga
fætí sínum í skó, með skínandi látíins-
nöglum í sólunum. Var ekki slíkt og
annatieins næst vitfirring?
Lítið á, náðuga greifafrú, lijer hefi | uð]pjál7ar^ciini sim.i við~nii'g~Ett
jeg sokka, er enn aldrei hafa komið á
mannsfót. Þa« kann nú reyndar að vera,
að bandið sje nokkuð hart og óþjált, en
Telephono 64». P. O. Box 6».
Office and Yard: Wesley 8t. opp. St. Msry St., close to N. P. & M. Ry. Freight Offices.
GEO. H. BROWN & CO.,
Timbur, Lath, Spónn, gard-skíð,
Stólpar, Hælar, Bremii, Kol, &c.
(Er pað svo? i’jer eruð svo rainrn-
pýzt, Xenia, og liið þýzka blótf rennur
svo kalt og gætilega um æðar yðar. A>jer
skoSið allarástriður sem tómann ofsa og
alla andagipt semlieimsku. Þjer sögð-
móðir Imín Xenia var skáldlegnr sjer-
vitringur”.j|,Og þó var liún ekki atinað
en ákaflynd kona, er mat meira hinn
það er einmitt bezta ráðið við kvefi. Jeg vissa sannleik> en llinn óvissa draum’.
vann í fimmár sem þjónustumey hjá bar- Greifafrú Dynar leit undan liinu
ónsfrú M. í Danzig, og hún liafði ávalt livassa augnaráði hans, er liann enn frem-
svona sokkatil taks og fór í þá utanyfir ur rnæltl: (Og eptir einu bráðræðisorSi
silkisokkana, er hún ók í sle'Sa’.
Xenia liafSi nú rjett úr sjer og virt
ist liafa fyllilega náð sjer aptur.
(Það er svo, þjer hafið verið þjón
ustumey! Það er ágætt. Þá er mjer efa
laust óhætt að fara að ráðum yðar.
livað þetta band er laglegt! Það verður
Californiu. L>ar var tólf ára gam- J mjer sjálfaagt a« góSum notum. Reið
all drengr tekinn ineð valdi af for-^ stigvjelin mín eru rennvot. Viljis þjer
mínu dæmið rjer heila þjóð’.
(Jeg tala almennt’ inælti hann og
hristi höfuðið. (Það er að visu engin
regla án undantekningar, er hjer er lík
legt að margar kynnu að verða.—En er
j;n I yður fariðj aS hitna og viljið þjer jigi
hafa eitthvað að hressa yður á? Heita
mjólk er líklega hægt að fá hjerna. . .
Hún grelp skyndilega fram í.
st-.yndilega komið—en fátækur eins og
kyrkjurotta. Og þá hefði veriS búið
bæði meS drambið og stórinennskuns
Þá hefði húu kvatt hiua góSu daga og
sungið af gleði, er hinn laglegi dáti
hennar hefði fengið skógvarSarstarfið.
(En langar yður ekki stundum til
borgaritinar?’
,Œ, góöa, náSuga greifafrú’, svaraSi
hún hlægjandi, (ef að þjer alls einu sinni
hefðuð orðið ástfangin í einhverjum, þá
mundi yður eigi finnast einmanalegt,
þóttí eySimörk væri. Og þá fyrst mund-
uð þjer sjá, lme lítið í raun rjettri þarf
til að vera ánægður lijer 5 heimi’.
Janek sneri sjer viS á stólnum og sá
aS Xenia leit niður fyrir sigi djúpum
hugsunam.’
Heyrðist nú bjölluglamur í myrkr-
inu, hið rauða skin kindianna IjómaSi
út yfir snjóinn og frýs og tramp hestanna
rauf hina djúpu þögn úti fyrir.
Xenia gekk til Proezna og leit biðj-
andi til hans.
(Hafið þjer nokkra peninga á yður,
Janek? Mig langartil þess að sýna þeim
þakklæti mitt. Frú Martha geturekki
komizt inn til horgarinnar og jeg kemst
ekki hingað út til hennar fyrst uin sinn.
Framh.
558 MSIN STREET.
Næsteftir spurningunni um að prýða
til hjá sér innanliúss, verðr þýðingar-
mesta málið á þessari árstið um GÓÐA
SKÓ.
GÆÐI og ÓDYRLEIKI verða að
fylgjast að á þessum tímum, ef aSgengi-
I legt á. að vera. Ef þú þarft aS kaupa hér
STÍGVEL og 8KO, KOFFORT, og
HANDTÖSKR, pá kemr þú 5 engabúð,
sem lætr sér nægja eins lítinn söl i-góða,
eins og vor búð, ef þú ertáskrifandi þessa
blaSs, segiS osstil, er þér kaupið af oss,
hvort pér lesið þetta blað. Þa fáið þér
bezta verð.
FASTEIGNASOLU-SKRIFSTOFA.
D. CAMPBELL & CO.
415 Main Str- Winnipeg.
— S. J. Jóhannesson special-agent. —
Vér höfum fjölda húsa og óbygðra lóða til sölu með allra sanngjörn
ustu borgunar-kjörum, fyrir vestan Isabel tSr., fyrir norðan C. P. R. braut og
uðr að Portage Avenue; einnig á Point Douglas. Nú er bezti tími til að
festa kaup á lóðum og húsum, því að alt bendir á að fasteignir stigi að
mun með næsta vori.
Bækur á ensku og íslenzku; íslenzk-
ar sálmabækur. Rit-áhöld ódýrust
borginnl. Fatasnið á öllum stæröum.
Fergnsen ACn. 40S Mlain Bt„
Man
FDRNITURE
ANlI
Undertaking House.
JarSarförum sinnt á hvaða tima sem er,
og allur útbúnaður sjerstaklega vandaður.
HúsbúnaSur i stór og smákaupum.
JI. HU6HG8 & Co.
315 & 317 flAin St. Winuipeg.
10(5 Er þetta sonr yðar?
tómstundum mínum, og aldvei fyr haft hug-
mynd Unij að það væri silitið góðum siðum
gagnstætt. Segið mér, hvort svo er í raun og
veru. Ég er veslings óbreyttr þegn og ment-
unarlítill, Er Herbert Spencer svona ómerki-
legr höfundr í éliti hermannastóttarinnar?“
En nú tók sú kona fram í, er sat á hina
'lilð honum :
“Er ekki skelfing til þess að vita? Getið
t'ð trúað þvij ag ég heyrði tvo kvennmenn
ýrlr 8köinmu síðan játa það, að þær hefðu les-
ið SpeuCei.? Yitaskuld, ég tel þær ekki til
heiðvivðra hefðakvenna; en.........“
kveðið þór nú ekki of strangt að
orði, kæra,‘< sagði majórs-systirin ; “því að ég
hafði heyrt 8Vo mikið talað um rit lians — og
auðvitað fell8t vort kyrkjufélag ekki á það, að
menn lesi slik rit;—en af því að óg þóttist finna
nægan styrk hjá, ajálfi-i mér, þá áræddi óg að
lesa rétt eina af hókum lians, til að sjá, hvort
það mundi grafa grundvöllinn undan trúnni
hjá mór; Og satt að segja, þá held óg að kyrkj-
an eigni ritum hans meiri kraft og þýðingu,
heldr en þau liafa í raun og veru. Ég las bók-
Ina alla frá upphafi til enda, 0g ég segi yðr
sa,t» að hún truflaði ekki trú mína á nokkurn
hátt.“
Er þetta sonr yðar? 107
“Æ!“ tók hin undir; “ekki vildi ég
hætta mér út í þann voða. Það er þó að stofna sér
í sálarháska, kæra mín, hræðilegan sálarvoða.“
“Með leyfi að spyrja : 'nvert af ritum hans
var það, sem-þér lásuð 1“ spurði nú ungi kaft-
einninn hinu megin við horð'.ð, og horfði með
mikilli uppgeröar-alvöru á Harvey Ball. En
það var eins og Harvey hefði innýfla-krampa,
og svo stöfuðu undarlegir geislar út úr augna-
krókum hans, en ekki leit hann upp,
“Það var The Faerie Queene,“* svaraði
majórs-sytsirin hróðug.
Kafteininum unga varð alt í einu litið niðr
á diskinn sinn, og hann leit ekki upp nokkra
stund, og virtist hann uú þjást af sanra inn-
yfla-krampanum eins og Harvey Ball; en Har-
vep greip sviplega borðklútinn sinn og fór að
hósta og þurka sór um munninn, eins og hon-
um hefði svelgzt á. Eftir litla stund mælti
hann með fullkommu alvörn-hragði:
“Ég kalla yðr hafa vel gert, frú, að lesa
alt það eldkveikjurit spjaldanna á milli og
geta þó haldið óskerðri trú yðar á guð og
menn. Sannlega árna óg yðr hamingju, því
*) “The Fairy Queen“ (eins og það er nú ritað)
þýðir “Álfadrottninginþað er söguljóðadæmi-
saga, aðalritnafnkends skálds Edmund Spenser’s,
er uppi var í Englandi á ofanverðri 16. öld. Þýð.
110 Er þetta sonr yðar?
skellihlæja upp f opið geðið á ókunnugum
kvennmanni. Það er hún þessi þarna yfir frá.
Þcbsí, ee.n lít-r út eins og bumbuslagari. Yesl-
ings kafteinsfrúin’ Ég skal ekki öfunda hana
á morgun.“
“Hvílíkt smámunasemda líf!“ varð Maude
að orði, og horfði hún alvarlega á ina ungu
fríðieiks-konu, er var nýgift kafteininum.
“Ég held ég kærði mig ekki um að giftast her-
manni, til að keyrast inn í slíkan hógómaskap.
Ætli þú kærðir þig um það, Harvey ?
Hann hrosti: “Og ekki dettr mér nú
neinn hermaðr í hug, svona í svipinn, sem
mig langaði til að giftast; en þú — hafa ekki
gyltir hnappar sg hefðaretaða í félagslífinn
hýsna ómótstæðilegt aðdráttarafl fyrir allar
ungar stúlkur ? Svo segja menn að minsta
kosti “
“Hvaða hefðarstaða? Fyrir ofan eða neð-
an, aftan eða framan þingmannsfrúna 1 Slíkr
liégómi!“
Þau gengu út saman í forgkálann til að hvíla
sig og draga að sór svalt loft. En er kafteinn-
inn ungi kom fram til þeirra litlu síðar, sátu
þau afsíðis úti í horni í forsalnum, og leit
Harvey þá út eins og honum væri alt eins
heitt eins og þegar hann fór út, en á Maude
Er þetta sonr yðar? 103
sagt henni, að þessi kompa væri þegar tekin;
það væri búið að borga fyrir hana.
En í New York ern mörg aðdráttaröfl, jafn-
vel fyrir hjartasærðan, ungan háskóla-kandí-
dat, og það leið meir en mánuðr áðr en Fred
sté um borð í vagnlest til að halda vestr í
land.
Það var tímm vikum síðar að Harvey Ball
gekk til sætis við mathorðið í inu stórkostlega
miðdegisgildi, er haldið var í St. Louis til
heiðrs Sherman hershöfðingja, er var geskom-
andi þar í borginni.
Harvey vissi ekki, hvað til kom, en hann
tók eftir því, að það ríkti einhver dulin óá-
nægja meðal þeirra er öndveginu sátu næstir,
og að þessi óánægja fór þó stórurn vaxandi eft-
ir því sem fjær dróg öndveginu.
“Er ekki skelfing að vita til þess 1“ hvísl-
aði kona sú, er bjá honum sat, að honunr.
“Það hlýtr að vera svo, fyrst þór segið
það,“ svaraði Harvey Ball hlæjandi; “en hvað
er það annars]“
Konan var af æskuskeiði, en var yfirlitum
sem ungbarn og í liáttsemi sem skólastúlka.
Hún starði á Harvey Ball um stuud, en svo
var eins og lnin rankaði við sór og myndi eftir
því, að hann var ekki nema sléttr og róttr