Heimskringla - 21.05.1892, Page 3

Heimskringla - 21.05.1892, Page 3
eldrunum, að fyrirlagi yfirvaldanna, og fluttr út íi ey J>á, J>ar sem liæli er fyrir holdsveika nienn. Drengr- inn var holdsveikr. 1 ætt hans hetír ekki verið holdsveiki áðr í hvorug- an legg. Holdsveikin var orðin ritningar?” Man hann ekki eftir, að fulltrúar guðs eru skyidir að hefna drottins, og Pineas, sonaisonr Arons hnfuðprests, og niðjar hans fengu í f>ví skyni frá guði ^sáttmála æmrandi prestsembættis" fyrir að drepa Simri og stúlku Medianita, er gengu hvort við annars hlið í aug- sýn safnaðarins—4. Mósesb. 25. kap.? Var }>að ekki hagr fyrir Pineas, að geta með pvi handar- vjki náð prestsenibætti fyrir sig og sína, ftn J>ess að vera bundinn J>vi, ab fá til pess vilja og virðing safn aðarins? Mundi ekkihafa verið , inn, þótt ungr væn ekki gera s o vel að skipta sokkuæ á | injer’. petta var sagt í iágum liljóð im, en hin unga kona leit ytir til stjúpbróður síns, er stóð við búrið og reyndi að koma fuglinum til að kyrja enn einu sinni sóng æði-mögnuð í honum, er hann var sinn. tekinn og settr á holdsveikra-spital- ,-Ieg leggstá knjen frammi fyrir yð am. á eyjunni. Það þykir nú full- ur, náðuga greifafrú, svo að hann sjai sannað, að holdsveiki sé sóttnæm, ekki hvað við erum létt gertaf hra Mýrdal, að um leið og hann hefði upp öll in fögru kær- leiksorð Páls postula i hans fyrra bréfi til KorinJ>urr. 13. kap., hefði hann lesið upp, til afsökunar ((of- beldinu” í Selkirk, tvö vers eftir sama postula i bréfi til Galatam. 1. kap.: ((En J>ó að vér eðr engill af himni boðaði yðr váðurlœrdóminn öðruvisi en ég hefi kent yðr, hann sé bölvaðr". Og, ((já, eins og óg hefi sagt, eins segi óg nú ^ aftr, ef nokkr kennir yðr aiinan náðarlœr- dóm en J>ann pann sem pér iiatíð sá sé bölvuðr" ? Var ekki at$ gera’, hvislaÖi og hafa ótal dæ.ni J>ess sýnt sig. I kona skógarvarkarins mjög lágt. ,Við nMenn urðu pess áskynja uin dreng höfum ekki nema petta herliergi, og pennan, að holdsveikin hafði byrjað veður er of illt til pess ati l.rekja hann við niunninn, og liins líka, að drengr- I út á meðan. hafði verið far Janek settirt á stól og sneri að peim nn að leggjr. í vanda sinn að reykja bakinu og fór að blaða í vasabók sinni. cigarettur. —Stafirnir sne.ust fyrir augum hans í Cígarettur eru svo til búnar, B.Ö | suulandi hriugdansi. Ótal myndir liðu reyktóbaki er vafið innan í iirpunnt I fyrir hugsskotssjónir hans. Ilann leit pappirsblað, sein limt er svo saman I iangt aptur í tímann, pegar hann heyrði utan nm J>að. Ilöndin á blaðinu ©r | stormiiin pjóta um turna Pr.a zna og límborin áðr, og er J>að B-lvandi I guD-ij^st stúlku li.ifuö hallaði sjer inni- peirra er vinna að tilbúningi peirra, | ]egft Upp ^ð lier'Kum lians. að væta brúnina á blaðinu með munnvatni sínu. Tóbaksvindlar eru numið, orðuin Jóh.: rétt að láta fylgja Guð er kærleikr”—orð hans i í. bréfi hans, 1.' kap.: ((Ef einhver kemr til yðar og kemr ekki með þenna (Krists) Iterdóm, þá býsið hann ekki og heilsið honu.n ekki, pví, hver sem segir hann vel kom■ inn, er hluttakandi í hans vondu ver 'kum”? Hvernig er pví varið, að bróðurelsku” postulinn, hra. Mýr- dal, virðist eiga í sínum andlegu hirzlum reiðina, geðshrœringuna, skömmina, viðbjóðirm, fynrlitning- una, gremjuna og ópægindin, sem alla varðar, til ádreypingar peim, sein erta hann með stefnu sinni? Vill hann ekki bera saiuan við in fögru mannúðarboðorð Jesú Krists,orð haus í Lúk. 14. kap. 26. v: Ef sá er nokkur, er til mín ketnr og hatar ekki föðr og móðr, konu og börn, bræðr og systr og jafnvel sitt eigið lif, hann getr ekki virið minn lærisveinn” Vill hra Mýr- dal dvelja um stund í hvirfing inn ar tilfærðu guðs speki frá sjálfum hoimm og biblíunni, og frá peirri sjónarhæð láta trúmenn og vantrú armenn vita, ef hann uneer hnldi i sannleikanum" í pessari hringiðu af mótsetningum hans og biblíunn ar, er allar munu vera jafn heilagar' og vill hann gera hvorum tveggju vel skiljanlegt, hvernig hann geri pað? Spyrjandinn. Frá lesborðinu. TÓBAKS VINDLAR 00 CIOARKTTUR SEM SJÚKDÖMSBERAR. og svo gerðir, að tóbaksblöðku eða tóbakslilaði er vafið utan uin vindil inn síðast, og er það og altítt, að verkmennirnir væta einnig rönd blaðanna með munnvatni sinu. Af pessu er auðsætt, hve hætt er við að hver sá sóttnæmr sjúkdómr, sein að verkmai.ninum gengr, geti bor- izt á pann sem vindilinn reykir. En með pví að uppJ>ornað munn vatn er jafnan volalegr og uuðsætt af Allt í einu stökk hann upp frá draum- um síinim. Hið punga fótatak Xeniu iiálga’Sist. Hún laut niður að stólbaki hans og hló svo barnslega. Nú get jeg ekki komið að nokkrum övörum’, mælti liún hlægjandi, ,og að dansa vals, yrði líklega liálf-örðugt. Lít ið á, jeg er á hreinum og beinum trje- skóm, spánnýjum, me« útskornu hjarta á ristinni. Skógarvörðurinn hefir sjálfur búið þá til handa konunni sinni. Er pað skæðr | eklti la*leS** gert?’ Janek leit hálf-hissa og brosandi á hina klunnalegu skó, er greifafrúin rótti júkdómsberi, pá er og >essu, hve óvarlegt er, að ljá öðruin pípur sínar til að reykja úr, eða | fram undan kjóipilsinu. reykja úr pípum annara manna, pvi (Það er bæði fallega og kurteislega að maðr getr aldrei vitað, hver sjúk- gert. Ef að hinn ungi bóudi er pólskur, dómr með öðrum kann að leynast. pá hlýtur liann a« vera mikill spekingur, Þess eru mörg dæmi, að hryllileg- Lf dæma saal eptir lagiuu á pessum r kynferð'.ssjúkdómar hafa breiðzt I skóm’. út af pípnamunnstykkjum. I (Gerðu svo vel og skýrðu pessa gátu Hver sem reykir, ætti pví að &era|fynr Injer\ sér að reglu, að reykja p(pu,^en ekki j jjjnn bezti bikar, er jiólskur maður vindla, sizt cígarettur. Eins að reykja ávalt úr sjálfs síns pipum, og ljá ]>ær aldrei öðruin. POLSKT BLOD. (Dýzk-pólsk saya þýdd). pekkir, er skór kon i hans og hin bezta nautn hans er a« tæma hann í einurn t^eyg. ((Lifi ástinl” Það er því næsta örð ugt að sameina litinn fót og mikinn porsta, en að því er jeg sje, liefir þessum hugvitssama skógarverði tekizt að sam- eina livorttveggja þetta’. Jegsje að þjer eruð að hæðast að laglegu skónum mínum’. (IIefnið yðar þá og hlægið að pessum skringilega pólska sið’. Það mundi afS mínu áliti fremu (Nei, nei; jeg vil ekkert hafa og er al- gerlega búin að ná mjer aptur. Það er svo gott að standa lijerna við eldinn- Mjer þykir svo gaman að horfa inn í logann og virða fyrir mjer allt lijei inui. Fólk pettavirðist vera mjög fátækt’. Nú vir gengið meí völtu vaggandi fótatiki fram á gólfitt: var þar litli Max. kominn. Hann baðaði út báðum litlu handleggjunum til pess að halda jafnvæg inu og komast til hinnar ókunnu konu. Janek laut niður og tók hann á handlegg sjer. ,Nel, bíddu við, góði ininn! Þú skalt ieika viti mig og hlægja. En ef þú vilt ti’. þessarar laglegu konu, þá verður þú að snýta pjer og þurka pjer um varirnar. Skiluríu þetta lagsi?’ Max barðist um af öiium mætti til þess að komast til hi’unar ((iaglogu konu”. (Hvers vegna viljið þjer taka frá mjer dreng-greyið, er daist svo mjög að mjer!’ mælti Xenia hlægjandi. (Latið liann nú koma til míu!’. Proczna leit á hana hálf-forviða. (En, kæra Xenia, ætlið þjer þá...’. Já, mjer Þykir vissulega gaman uð pví’. ,Og fyrmeir voru fátæk börn nærri viðb.óðsleg í yðar augum!’ Hvl eruð þjer ætíð afi minna mig á liðna tíma’, spurði Xenia hálf-reiflug- lega. (Haldið þjer þá, að jeg sje svo fast- lieldin við fornar venjur, að jeg eigi geti með allri sæmd lagt ni-Sur ýmsa barnslega lesti?’ Og án þess að biða svars, tók hún litla Max af handlegg hans, sneri apur afi stól sínum hjá eld- inum og liampaði lionum á móti konu skógarvarðarins, er kom inn í þvi með spenvolga mjólk úr fjósinu. (IJtið á, frú Martha, Max og jeg höfum svarið fóst- bræðralag’. Janek gekk að glugganum og fór að berja á rúffurnar, er sýndu eins og spegl! hina fögru mynd yfir lijá arninum. Frú Martha ljómaði af ánægju og mótturlegu stolti. Eptir beiðni binnar ungu konu sagði hún hina frábreyttu æflsögu sina. Hún kvaðst hafa verið gikksleg pjónustumey og álitifi engann samboðin sjer. Þá heftii hinn rjetti STÓK SALA A BAJSjKRUPT Stock. Yörurnar nýkomnar frá Montreal. ----SELDAR FYRIR 60cts. Á DOLLARNUM í--------- BLUE STORE, 434 MAIN STREET. Fín blá ullarföt, $20 virði, seld fyrir $12,50 Fínskozk ullarföt,$18virði, “ “ $10,00 Skozk ullarföt, $8,50 virði, “ “ $ 5,00 Fínar buxur $5,75 virði, fyrir 3,25. | Karlmannaskyrtur 50 cents og yfir Hubber-regnfrakkar fyrir hálfvirfil. | Barnaföt fyrir hálfvirði. Hattar og alt sem að fatnaði lýtr, og allar aðrar vörur aiS sama hlutfalli. Gleymið ekki stafinum TIHIIE BLTJE STORE. A. CHEVRIER. SPARID YDR PENINGA neð pví að verzla við GUÐMUMDSON BROS. & HANSGN, Canton N. Dak. Vér erum búnir að fá miklar byrgðir af inndælu sumarkjóla-efni, með ágætu verði. Munið eftir að búð vor er hin stærsta fatasölubúð í Canton. Eftirleiðis kaupum vér bæði ull og brenni. GUDMUNDSON BRO’S & HANSON, CANTON - ■ - - N. DAK. NEW MEDIGAL HALL, 568 5IAIM STKF.ET, IIOKX A McWILLlAM. ----Ný yf og Meðul,---- ILMVÖTN, BURSTAR, SVAMPAR, SÁPUREINNIG HOMOOPATISK MEÐUL. Lækna forskriftum er "sérstaklegt athygli gefið HEIMSÆKIÐ O S S. Menn liafa lengi vitað, að munn- vatn manna er hættulegr sjúkdóms- beri í mörgum tilfelium (sbr. 3. bl. af „Öldinni: um útbreiðslu tæring- ar). Menn hafa nú tekið eftir pvf, að bæði tóbaksvindiar, en |>Ó eink- um eigarettur (reyktóbak í bréfhólk) eru hættulegir sjúkdómsberar. Til stuðnings pví er pessi saga, setn rétt nýverið gerðist í Lincoln i Janek hafði horftá allt þetta fremur áhyggjufullur. Systir hans, er aldrei mátti lóta nokkra ókunna hönd snerta sig og stoltlega keyrtii upp höfuðið, ef I vera viðurkenning. hún kom við hið grófa fat fátækrar konu, hún varð nú, ef tll vill, að stinga fætí sínum í skó, með skínandi látíins- nöglum í sólunum. Var ekki slíkt og annatieins næst vitfirring? Lítið á, náðuga greifafrú, lijer hefi | uð]pjál7ar^ciini sim.i við~nii'g~Ett jeg sokka, er enn aldrei hafa komið á mannsfót. Þa« kann nú reyndar að vera, að bandið sje nokkuð hart og óþjált, en Telephono 64». P. O. Box 6». Office and Yard: Wesley 8t. opp. St. Msry St., close to N. P. & M. Ry. Freight Offices. GEO. H. BROWN & CO., Timbur, Lath, Spónn, gard-skíð, Stólpar, Hælar, Bremii, Kol, &c. (Er pað svo? i’jer eruð svo rainrn- pýzt, Xenia, og liið þýzka blótf rennur svo kalt og gætilega um æðar yðar. A>jer skoSið allarástriður sem tómann ofsa og alla andagipt semlieimsku. Þjer sögð- móðir Imín Xenia var skáldlegnr sjer- vitringur”.j|,Og þó var liún ekki atinað en ákaflynd kona, er mat meira hinn það er einmitt bezta ráðið við kvefi. Jeg vissa sannleik> en llinn óvissa draum’. vann í fimmár sem þjónustumey hjá bar- Greifafrú Dynar leit undan liinu ónsfrú M. í Danzig, og hún liafði ávalt livassa augnaráði hans, er liann enn frem- svona sokkatil taks og fór í þá utanyfir ur rnæltl: (Og eptir einu bráðræðisorSi silkisokkana, er hún ók í sle'Sa’. Xenia liafSi nú rjett úr sjer og virt ist liafa fyllilega náð sjer aptur. (Það er svo, þjer hafið verið þjón ustumey! Það er ágætt. Þá er mjer efa laust óhætt að fara að ráðum yðar. livað þetta band er laglegt! Það verður Californiu. L>ar var tólf ára gam- J mjer sjálfaagt a« góSum notum. Reið all drengr tekinn ineð valdi af for-^ stigvjelin mín eru rennvot. Viljis þjer mínu dæmið rjer heila þjóð’. (Jeg tala almennt’ inælti hann og hristi höfuðið. (Það er að visu engin regla án undantekningar, er hjer er lík legt að margar kynnu að verða.—En er j;n I yður fariðj aS hitna og viljið þjer jigi hafa eitthvað að hressa yður á? Heita mjólk er líklega hægt að fá hjerna. . . Hún grelp skyndilega fram í. st-.yndilega komið—en fátækur eins og kyrkjurotta. Og þá hefði veriS búið bæði meS drambið og stórinennskuns Þá hefði húu kvatt hiua góSu daga og sungið af gleði, er hinn laglegi dáti hennar hefði fengið skógvarSarstarfið. (En langar yður ekki stundum til borgaritinar?’ ,Œ, góöa, náSuga greifafrú’, svaraSi hún hlægjandi, (ef að þjer alls einu sinni hefðuð orðið ástfangin í einhverjum, þá mundi yður eigi finnast einmanalegt, þóttí eySimörk væri. Og þá fyrst mund- uð þjer sjá, lme lítið í raun rjettri þarf til að vera ánægður lijer 5 heimi’. Janek sneri sjer viS á stólnum og sá aS Xenia leit niður fyrir sigi djúpum hugsunam.’ Heyrðist nú bjölluglamur í myrkr- inu, hið rauða skin kindianna IjómaSi út yfir snjóinn og frýs og tramp hestanna rauf hina djúpu þögn úti fyrir. Xenia gekk til Proezna og leit biðj- andi til hans. (Hafið þjer nokkra peninga á yður, Janek? Mig langartil þess að sýna þeim þakklæti mitt. Frú Martha geturekki komizt inn til horgarinnar og jeg kemst ekki hingað út til hennar fyrst uin sinn. Framh. 558 MSIN STREET. Næsteftir spurningunni um að prýða til hjá sér innanliúss, verðr þýðingar- mesta málið á þessari árstið um GÓÐA SKÓ. GÆÐI og ÓDYRLEIKI verða að fylgjast að á þessum tímum, ef aSgengi- I legt á. að vera. Ef þú þarft aS kaupa hér STÍGVEL og 8KO, KOFFORT, og HANDTÖSKR, pá kemr þú 5 engabúð, sem lætr sér nægja eins lítinn söl i-góða, eins og vor búð, ef þú ertáskrifandi þessa blaSs, segiS osstil, er þér kaupið af oss, hvort pér lesið þetta blað. Þa fáið þér bezta verð. FASTEIGNASOLU-SKRIFSTOFA. D. CAMPBELL & CO. 415 Main Str- Winnipeg. — S. J. Jóhannesson special-agent. — Vér höfum fjölda húsa og óbygðra lóða til sölu með allra sanngjörn ustu borgunar-kjörum, fyrir vestan Isabel tSr., fyrir norðan C. P. R. braut og uðr að Portage Avenue; einnig á Point Douglas. Nú er bezti tími til að festa kaup á lóðum og húsum, því að alt bendir á að fasteignir stigi að mun með næsta vori. Bækur á ensku og íslenzku; íslenzk- ar sálmabækur. Rit-áhöld ódýrust borginnl. Fatasnið á öllum stæröum. Fergnsen ACn. 40S Mlain Bt„ Man FDRNITURE ANlI Undertaking House. JarSarförum sinnt á hvaða tima sem er, og allur útbúnaður sjerstaklega vandaður. HúsbúnaSur i stór og smákaupum. JI. HU6HG8 & Co. 315 & 317 flAin St. Winuipeg. 10(5 Er þetta sonr yðar? tómstundum mínum, og aldvei fyr haft hug- mynd Unij að það væri silitið góðum siðum gagnstætt. Segið mér, hvort svo er í raun og veru. Ég er veslings óbreyttr þegn og ment- unarlítill, Er Herbert Spencer svona ómerki- legr höfundr í éliti hermannastóttarinnar?“ En nú tók sú kona fram í, er sat á hina 'lilð honum : “Er ekki skelfing til þess að vita? Getið t'ð trúað þvij ag ég heyrði tvo kvennmenn ýrlr 8köinmu síðan játa það, að þær hefðu les- ið SpeuCei.? Yitaskuld, ég tel þær ekki til heiðvivðra hefðakvenna; en.........“ kveðið þór nú ekki of strangt að orði, kæra,‘< sagði majórs-systirin ; “því að ég hafði heyrt 8Vo mikið talað um rit lians — og auðvitað fell8t vort kyrkjufélag ekki á það, að menn lesi slik rit;—en af því að óg þóttist finna nægan styrk hjá, ajálfi-i mér, þá áræddi óg að lesa rétt eina af hókum lians, til að sjá, hvort það mundi grafa grundvöllinn undan trúnni hjá mór; Og satt að segja, þá held óg að kyrkj- an eigni ritum hans meiri kraft og þýðingu, heldr en þau liafa í raun og veru. Ég las bók- Ina alla frá upphafi til enda, 0g ég segi yðr sa,t» að hún truflaði ekki trú mína á nokkurn hátt.“ Er þetta sonr yðar? 107 “Æ!“ tók hin undir; “ekki vildi ég hætta mér út í þann voða. Það er þó að stofna sér í sálarháska, kæra mín, hræðilegan sálarvoða.“ “Með leyfi að spyrja : 'nvert af ritum hans var það, sem-þér lásuð 1“ spurði nú ungi kaft- einninn hinu megin við horð'.ð, og horfði með mikilli uppgeröar-alvöru á Harvey Ball. En það var eins og Harvey hefði innýfla-krampa, og svo stöfuðu undarlegir geislar út úr augna- krókum hans, en ekki leit hann upp, “Það var The Faerie Queene,“* svaraði majórs-sytsirin hróðug. Kafteininum unga varð alt í einu litið niðr á diskinn sinn, og hann leit ekki upp nokkra stund, og virtist hann uú þjást af sanra inn- yfla-krampanum eins og Harvey Ball; en Har- vep greip sviplega borðklútinn sinn og fór að hósta og þurka sór um munninn, eins og hon- um hefði svelgzt á. Eftir litla stund mælti hann með fullkommu alvörn-hragði: “Ég kalla yðr hafa vel gert, frú, að lesa alt það eldkveikjurit spjaldanna á milli og geta þó haldið óskerðri trú yðar á guð og menn. Sannlega árna óg yðr hamingju, því *) “The Fairy Queen“ (eins og það er nú ritað) þýðir “Álfadrottninginþað er söguljóðadæmi- saga, aðalritnafnkends skálds Edmund Spenser’s, er uppi var í Englandi á ofanverðri 16. öld. Þýð. 110 Er þetta sonr yðar? skellihlæja upp f opið geðið á ókunnugum kvennmanni. Það er hún þessi þarna yfir frá. Þcbsí, ee.n lít-r út eins og bumbuslagari. Yesl- ings kafteinsfrúin’ Ég skal ekki öfunda hana á morgun.“ “Hvílíkt smámunasemda líf!“ varð Maude að orði, og horfði hún alvarlega á ina ungu fríðieiks-konu, er var nýgift kafteininum. “Ég held ég kærði mig ekki um að giftast her- manni, til að keyrast inn í slíkan hógómaskap. Ætli þú kærðir þig um það, Harvey ? Hann hrosti: “Og ekki dettr mér nú neinn hermaðr í hug, svona í svipinn, sem mig langaði til að giftast; en þú — hafa ekki gyltir hnappar sg hefðaretaða í félagslífinn hýsna ómótstæðilegt aðdráttarafl fyrir allar ungar stúlkur ? Svo segja menn að minsta kosti “ “Hvaða hefðarstaða? Fyrir ofan eða neð- an, aftan eða framan þingmannsfrúna 1 Slíkr liégómi!“ Þau gengu út saman í forgkálann til að hvíla sig og draga að sór svalt loft. En er kafteinn- inn ungi kom fram til þeirra litlu síðar, sátu þau afsíðis úti í horni í forsalnum, og leit Harvey þá út eins og honum væri alt eins heitt eins og þegar hann fór út, en á Maude Er þetta sonr yðar? 103 sagt henni, að þessi kompa væri þegar tekin; það væri búið að borga fyrir hana. En í New York ern mörg aðdráttaröfl, jafn- vel fyrir hjartasærðan, ungan háskóla-kandí- dat, og það leið meir en mánuðr áðr en Fred sté um borð í vagnlest til að halda vestr í land. Það var tímm vikum síðar að Harvey Ball gekk til sætis við mathorðið í inu stórkostlega miðdegisgildi, er haldið var í St. Louis til heiðrs Sherman hershöfðingja, er var geskom- andi þar í borginni. Harvey vissi ekki, hvað til kom, en hann tók eftir því, að það ríkti einhver dulin óá- nægja meðal þeirra er öndveginu sátu næstir, og að þessi óánægja fór þó stórurn vaxandi eft- ir því sem fjær dróg öndveginu. “Er ekki skelfing að vita til þess 1“ hvísl- aði kona sú, er bjá honum sat, að honunr. “Það hlýtr að vera svo, fyrst þór segið það,“ svaraði Harvey Ball hlæjandi; “en hvað er það annars]“ Konan var af æskuskeiði, en var yfirlitum sem ungbarn og í liáttsemi sem skólastúlka. Hún starði á Harvey Ball um stuud, en svo var eins og lnin rankaði við sór og myndi eftir því, að hann var ekki nema sléttr og róttr

x

Heimskringla

Direct Links

If you want to link to this newspaper/magazine, please use these links:

Link to this newspaper/magazine: Heimskringla
https://timarit.is/publication/129

Link to this issue:

Link to this page:

Link to this article:

Please do not link directly to images or PDFs on Timarit.is as such URLs may change without warning. Please use the URLs provided above for linking to the website.