Heimskringla - 02.11.1892, Blaðsíða 3

Heimskringla - 02.11.1892, Blaðsíða 3
IHUEIIDÆSlKIIRIIISrGi-T, A OG- OLDinST 'V^IISOSriT^EG-; 2. 3STOVI 1892 X X CUT PLUG. OLDCHUI PLUG. Engin tóbakstegund hefir selzt jafnfijótt og fengið eins mikla almennings hylli á jafn stuttum tíma, sem pessi tegund af Cut Plug og Pl^g Tóbaki. X X *---------------- Hefurðo reynt (tCABL EEXTRA” VINDLA? T. M. HAMILTON PASTEIGNASALI, hefir 200 ódýr lóðirar til sölu á $100 og yfir: einnig ódýr hús í vesturhluta bæj- arins. Hús og lóðir á öllum stöt!um í bænnm. Hús til leigu. Peningar til láns gegn veði. Munir og hús tekin í eldsábyrgði. Skritstofa 348 MAIN STRfíÉT, Nr. 8 Donaldson Block. Bækur á ensku og íslenzku; íslenzk- ar sálmabækur. Rit áhöld ódýrnst borginni. Fatasnið á öllum stærðum. l'ergnson ,V Co. 4GH 9lain St., Wiiipei, • • ■ Mi rpHE RIPANS TABUIES regulato the stomach, • A liver and v . als, ptirííy the blood, ai e pleas- • ant to take, saie and alwayseífecb«ii*l. A reliable • remedy for Biiionsness, Blotehes on the Face, • Bright’s Disease, Calarrh, Colic, Constipation, • Chronic Diarrhuea, Ohronic Liver Trouble, Dia- • betes, Disordered Stomaeh, Di7.ziness, Dysentery, v Dvspepsia, Eczema, Flatulenee, Female Com- 2 Slaints, Foul Breath, Beadaehe, Heartbur Hives, 2 aundiee, Kidney Coniploints, Liver Troubles, * I oss of Appetite, Mental Depressioa, Nausea. t N e tt 1 e Rash.i - ■ ------11'ainful Diges- • -* 1 — “ Rush of Blood f S a 11 o w Com- • Itheum, Scald A ola..Sick Head- 5 eases.Sour Z Feeliug.Torpid 4 Water Brash % er symptom « __________________resultsfrom 4 impure blood or a failure in the proper perform- 4 ance of their functions by the stomach, liver and • ir.testines. Persons ^iveii to over-eatingare ben- 5 i efited by takinf? one uabule after each meal. A Z T cont.nued use or the Ripans Tabules is the sureift 0 0 cure for obstinate constipation. They -ontain 0 0 nothingf that can be injurious to the most deli- • 0 c&te. 1 gross $2, 1-2 grross $1.25. 1-4 prross 76c., • • 1-24 ffross 15 cents. Sent by mdl postage paid. • • Address THE RIPANS CHEMICAL COMPAi'íY, • • P. O Box 672. New Y ork. •••••*>••«•••••••••<»••••••*•••••*••« ar var hún ekki eins tíguleg í klæðaburði eins og seinast, en hún var einstaklega {rrifiega og snotrlega kla dd, og alt útiit hennar bar vott •]iii rósemi og/eglubundið líf, frótt eftirstöðvar ilÝuJangenginnar sorgar væru enn sýnilegar á andliti henn- ar. Ég óskaði henni hjartanlega til lukku með umskiftin. „Ég var frelsuð frá eyðileggingu“ sagði hún, „af mannúðlegum vin- um, og er annar Jreirra sá maðr, er yðr langar svo mjðg til að ná tali af—Mr. Russell; égsá auglýsinguna um Jiað fyrir að eins Jiremr eða fjór- um stundum síðan“. „Mr. Russell?“ „Já, gamli maðrinn, sem ferðaðist með yðr til Abergavenny um árið og var að leita að ekkju. Ég hef margsinnis heyrt lianu og ekkjuna Mrs. Russell.— lilægja lijartanlega að peirri ferð. Ég hef verið í Jijótiustu fieirra síðan Jtau giftust. Mr. Russell hafði kvnzt mér Jiegar ég var dans- mey í Drury Lane, og brá Jtví við undireins er hann las fregnina í blöðunum um ófarir mínar, og sendi systr konu sinnar til mín, er ég lá í Sevenoaks, og bauð mér vist hjásór. Ég lét t.illeiðast, og guði só lof að ég gerði Jiað“. „En hvernig stendr á, að Mr. og Mvs. Russell hafa ekki séð auglýs- inguna frá mér?“ „Eðlilega vegna Jiess, að pau hafa nú í fjóra undanfarna mánuði verið að ferðast um Frakkland og t>ýzka- land og víðar, pví ég býst við að Times haft ekki oft orðið á vegi peirra síðan f>au fóru að heiman. En í gær fékk ég bréf frá fieim um, að J>au næðu heiin á morgun; J>au búa í Nr. 27 á Great Ortnond stræti. Égf er sannfærð um, að Mr. Russell p>ykir vænt um að sjá og tala við yðr, og veitir yðr fúslega J>að lið er í hans valdi stendr. Á hvaða tíma dags og hvaða dag ætlið Jiér að heitnsækja Jiau?“ „Ekki á rnorgur,heldr hinn dagiun um miðdegisbil, ef pað er hentugr tími“. Htin kvað svo vera. „Meðal anttars, Mr. Russell er víst vel ánægður með árangrinn af ferð- sinni forðum“. „Hattn mætti vera í meira lagi sór- vitr, ef Itann væri óánægðr meðeina af inurn .beztu kottutn, sein völ er á á Jiessum hnetti“. Og svo bætti hún hlæjandi við: „En hún er reýndar hvergi nærri eins fögr og uugleg eins og myndin,8em hann sýndi yðr, en samt sem áðr er ég sannfærð um, að fjölmargar konur eru [»ær til, sem vildu gefa talsvert til aðs já and lit hennar og vaxtarlag í speglinutn, pegar pær eru að skoða sig, og pað pótt pær séu helmingi yngri og alls ekki ófrJðt.r. Ég sé yðr vonandi bráðlega aftr. Verið pér sælir“. Ég heimsótti Mr. Russell á til teknum tíma og tók hann mjög vel á móti mór. Ég gat ekki séð, að honum hefði farið ið minsta aftr í þessi átta ár, er liðið hiifðtt síðan við sáumst. Það var sýniiegt að hjónabandið hafði látið honnm vel. Degar hann heyrði erindi mitt, kall- agi hann undir eins á konu sina, pvi hún myndi geta gefið mér mik- ilsverðar upplýsingar í pessu efni. M rs. RuSSell var verulega skeniti- leg kona >og höfðingleg; og er ég hafði virt hana rækilega fyrir mér, komst ég að peirri niðrstöðu, að in mikla aðdáun manns hennar var ekki eins óhófleg, eins og ég hafði gert mér í hugarlund. Mrs. Russell sagðist vera sannfærð um, að kona sú setn Mr. Marsden hefði búið ineð nálægt Aberga- venny, hefði verið löglega gift hon— um, póít ið gagnstæða hefði verið haft eftir heuni sjálfri. Hún kvaðst hafa kynzt Júlíu Fotheringay er hún hefði verið ung stúlka og efttileg í Dublin, og hefði sér pá litizt svo á hatia sem hún mundi flestum stúlkum síðr láta karlmenn véla sig. Hún kvaðst hafa ástæðu til að ætla að Júlía hefði ekki verið yfir 18 ára gömul, þegar hún giftist Vlarsden— auðvitað mörgum árum áðr en hjóna- band hans og Lady Davenant fór fram. Aðalástæðun fyrir þessari sannfæring sinni væri komin frá Júlíu sjálfri, og hefði pað atvikazt pannig: Einu sinni er Marsden var' fjarverandi frá Dublin, í Englands- ferð að sagt var, varð Júlía hættu- lega sjúk og var talin af um tíma. Og er hún hefði verið orðin úrkula vonar um að sér mundi lífs auðið, hefði hún sagt sér (Mrs. Russell) í trúnaði, að hún væri löglega gift Marsden, og lét þar með fylgja, að pótt hún hefði lofað að halda pví leyndu fyrir hettninum enn um stund af vissnm ástæðum, pá kvaðst hún pó ekki sökum ættingja sinrta vilja l'itn |»"a leyndarmái fara með sér í gri liii.t. „En svo ól» | [i'loga vildi til“, hélt Alrs. líus.-ell áfram, „að lækn- arnir koti.u að vitjahennar, er hún var í miðju pessu skriftamáli. Ég fiir strax út úr herberginu með þeim ásetningi að fiima sjúklinginn aftr undir eins og læknarnir væru farnir, en pað fórst fyrir, pví ég fekk boð um að kon.a heim ið hráð- asta til dóttur minnar, ev hafði orð- ið snögglega veik; óg brá skjótt við og fór. Ogáðr enn ég komst að heiman aftr til að finnaJúlíu eða Mrs. Marsden, hafði sjúkdómr hennar breyzt til ins betra. Hún var hress og úr allri hættu þegar óg kom, og póttist ekki inuna lif- andi ögn eftir pvi, sern hún hafði við rnig talað, og sagði aðmighefði annsðhvort dreymt petta eða hún hefði sagt það i óráði; pað væri að minsta kosti gersamlega tilhæfu- laust, pau Marsden væru ógift enn. Ég hefi aldrei síðan sóð hana né tal- að við hana. En maðrinn minn hef- ir oft átt tal við hana og hann er eins fullviss og ég utn giftingu hennar“. „Ett vita menn hvort kona þessi er entt á lífi og hvar hún á heima?“ „Já, ég fekk nýlega bróf frá gömlutn kunningja mínum, sem á heima í Canada, og setn var henni eins velkunnugr og ég. „Égveit að pað fremr hryggir |»ig en undrar að heyra“, skrifar kunniiigi minn, „að Jújía Fotheringay, setn við þektum svo vel til forna, er hér í vitlausra spítala skamt frá Quebec; hútt ber par nafnið Mrs. Lee. Ég fékk að sjá Itatta, en ekki mátti ég mæla o ð frá munni, pvt hún var pá með veikasta móti; pað er ákaflegt pung- lyndi og sinnuleysi, sem þjáir hatta, en sjaldan kemr að henni regiulegr æðisgangr. Yfirlæknirinn við spít- alann hefir góða von um að hútt muni ná heilsu aftr, pví vitleysu- köstin verða æ strjálari og eklci eins iangvarandi“. „Eg þakkaði peim hjóttum með miklum virktum fyrir upplýsingarnar, sem ég vonaðist til að yrðu Lady Davenant til ómetaniegs gagns. Svo kvaddi ég þau og hraðaði mér á fund Mr. Ames og sagði honum alt af iétta; hann var inn ánægðasti yfir árangrinum og varð nú inn von- bezti um, að okkr mundi takast að hrífa Lady Davenant úr klóm Mars-( dens. Það varð svo að ráði milli okkar, að ég færi til Canada með fyrstu ferð til að þreyta við Mr. Marsden. Næsta póstskip, sem gekk frá London til New (Fork, flutti mig með lieilu og höldnu á New York höfn; ég hafði þar enga viðdvöl, en hélt áfram viðstöðulaust til Quebec. Ég fór strax á fund Captains Lamp- ton og sagði honum, hvernig stæði á ferð minni; og skömmu seinna keyrðum við báðir heim að vit- lausra spítalanum. Dyravörðrinn fylgdi okkur samstundis til yfir- læknisins, Dr. Douglas; tók hann okkr mjög vingjarnlega og er Capt. Lampton hafði skýrt honum frá, hvernig stæði á ferð okkar, lof- aði hann fúslega og afdráttarlaust að gera sem í hatts valdi stæði til að hjálpa okkr til að koma í veg fyr- irinar ósvifr.u fyrirætlanir Mr. Mars- dens, er liti út fyrir að vera höfuð- fantr. „Mr. Marsden kom Mrs. Lee hér fyrir og sagði að búu væri systir sín; hún er svo hrædd við hantt, að hún gerir hvorkí að mjæmta né skræmta þegar hann er nærstaddr; en svo niikið veit ég, að hún vildi fegin iosast úr prælfjötrutn peim, er hann hefir hnept hana í, ef hún áliti sjálfri sór óhætt að gera pað. En ég tek ykkr vara fyrir því, að iáta pau ekki ná sattian, pví hútt segir og lætur ósagt pað sem hann vill vera láta, pegar pau eru bæði saman. Aumingja konan es nú orð- in fullvita aftr, og bróðir heunar hefir gert orð, að hann ætli að taka hana burtu héðatt og menn geti átt von á sér á hverri stundu. Þið verðið pvi að iáta hendr standa fram úr enmim, ef vel á að fara, og vil ég fylgja ykkr á fund kon- unnar nú pegar. Veslings konan hlýddi meðgaum- gæfni á sögu okkar Lamptons, og leit út fyrir að hún kendi mjög í brjósti um Lady Davenant; og hafði á hinn bóginn hálfgerða and- stygð á Mr. Marsden, en tilfinniug- in, sem þó róð mestu í brjósti henti- ar, var auðsjáaniega hræðslan við fantinn, er svo lengi ltafði hrakið haiia og hrj'áð. Hún fékkst ekki til að láta uppi ið allra miustn, svo lengi setn nokkttr mögttlegleiki væri á, að Marsden gæti hefnt sín á henni. „Hann dræpi mig“, sagði hún kjökrandi, „hann dræpi mig, ef hann kæmistífæri; ef óg væri komin heim á England, skyfdi ég get ég verið óhult fyrir honum; pattgað porir hann ekki að leita tnin“. Þegar við höfðum að árangrs- lausu leitað allra bragða til að sann- færa hana urn, að henni yrði ekk— ert mein gert, pótt hún segði okkr alt utn sambattd sitt við Marsden, skildutn við við hana til að gera ráðstafanir viðvíkjandi burtflutning hennar, en pá barst okkur sú fregn, að á meðan við sátunt á tali við konuna hefði komið vitneskja frá Marsden um, að hann mundi koma innan tveggja eða þiiggja stunda til að sækja ,,systur“ sína. Við urðumí fyrstu hálf-vandræða- fullir og í efaum, hvað gera skyidi, en bráðlega datt mér ráð í hug. Ég skýrði Caj»t. Latnpton frá því, og leizt honum pað pjóðráð; svo fékk ég lionum peninga pá, er mér höfðu verið í hendr fengnir til af nota, ef á pyrfti að ltalda. Undir eins og við komum heim aftr til Capt. Lamptons, skrifaði hann Mars den bréf þess efnis, að hlutaðeig- endr á Engiandt hefðu um síðir gengið að samningum hans og sent um leið peninga upphæð pá, er hann hefði krafizt sem fyrstu af- borgunar. Og par eð Capt. Lamp- ton væri í pann veginn að fara af stað til Montreal og yrði nokkrar vikur að heiman, yrði Marsden að koma keim á faeimili hans innan stundar, ef hann vildi fuligera samn- ingana og fá penginga sína Bréf petta sendi hann svo til spítalans. En á meðan þetta gerðist, fór ég á fund lögreglunnar í Quebec, og fákk mér til aðstoðar t»-o lögreglu— pjóna. * * * Báðir máisaðiiar vóru búnir að undirskrifa samningana. Marsden hafði fengið í sínar hendr fyrstu af- borgunina—£1000 í seðlutn Eng- landsbanka—og gefið kvittun fyrir. Nú var að eins eftir að leika sein- asta þáttinn i leiknum, og gaf Capt. Lampton vísbendingu um með blístri, að alt væri tilbúið. „Nafn yðar er, trúi óg“, sagði anttar canadiski lögreglupjónninn alti einu og sneri sér að Marsden, „Marsden, Ernest Marsden. Jæja, gott og vel, ég tek yðr þá fastan, Mr. Marsden, fyrir a® hafa út af þessum manni £1000 með lygi—. sviksamlegum meðulum“. „Með lygi—sviksamlegum með- ulum!“ æpti Marsden. „Hvern andsk... hugsarðu, Mr. Lampton? Ertu svo vitlaus að vilja eyðileggja pína eigin systir, konuna mína?“ 111IV “MUNGO” “KICKER” “CABLE.” Er hvervetna viðrkend að vera í öllu tilliti bétri en allrr aðrar tóbakstegundir. In stórkostlega sala þessarar tóbakstegundar sannar betur gæði hennar og álit en nokkuð annað, því prátt fyrir þatS þótt vér höfum um hundrað tuttugu og fimm keppi- nauta, eykstpó salan stöðugt. Þetta mælir með brúknn þessa tóbaksbetren nokkuð annað. Vér búum ekki til ódýra vindla. S. DAYIS & S0NS MONTREAL. Mesta og; brzta vindlagorda- Iiiik i Canada. [7] [10] Reina Victoria. [H] HÚS OGLÓÐIR. Snotr eottage með stórri lóð $900, og 1 hæðar hús með 7 herbergj. á Logan St. $1000. Bæði nál. C. P. R. verkstæðum, Góð borgunarkjör. Snotr cottage á Young Street $700; auC- ar lóðir teknar í skiftum. 50 ft. lóð á.Jeminta 8t., austan Nena. $425, aS eins $50 útborg. — 27y, ft. lóðlr á Ross og Jemirna Sts. austan Nena, $250; dto. rétt vestr af Nena $200. Auðveld borg. kjör.— Góðar lóðir á Young St. $225. Einnig ódýrar lóðir á Carey og Broadway Streets. Peningar lánaSir til bygginga rne* góö- um kjörum, eftir hentuglelkum lánpegja. CHAMBRE, GRUNDY & CO. FASTEIGNA-BRAKÚNAR, Donaldson Block.i . Winnipeg — FARIÐ í — Bókabúð UGLOW’S Bókabúð 44« Jlain Str. eftir bókum, rirföngum, glisviirn og ba’naglingri etc. GangiS ekki fram hjá. Er þetta sonr ydar? 332 undi nú vera þessari stöðu vaxinn; en hann sá brátt, að slik efasemd var sér ósamboðin, og hratt henni því frá sjer. Presta eiðrinn hlyti að veiða sjer næg stoð og 6tyTkr,þegar hann væri húinn að vinua hann. Menn hrösuðu og fjellu, hugsaði hann með sjer, af því að nienn hyndu sig ekki opinherlega ákveðinni stefnu. Þegar hann hefði unnið presta-eiðinn, þú hlyti það að verða létt verk að halda hann. Auðvitað yrði hann þá að hætta að loita sér bráðar á öðrum mörkum. Hann goiðist alvarlegr mjög, og honum fanst seni byrði ins nýja lífs hvíla þegar þungt á herðum sér. Hann varp öndinni mæðilega. „Mig kyujar það ekki“, sagði Paulína vorkunnsamlega, „þótt þér finnið mjög til innar miklu áhyrgðar í framtíðar-stöðu yðar. Það er ein ástæðan fyrir mig líka, til að óska umhugsunnr-tima. Ef ég yrði konan yðar, þá hlyti líf nntt auðvitað einnig að verða helgað altarinu og ki'ossinum. Að ganga að eiga mann í prestlegri stótt er nærri því oins og að gerast nunna. Finst yðr ekki þaði Það var það sent vakti fyrir mér, þegar ég var að taia um hútíðlega ltjónavígslu í kivkjunni“. Er þetta sonr yðar? 323 Fred leit á klukkuna, og kvaðst nú verða að skilja við hana. Þau þyrftu bæði að vera ein til að hugsa.Hann kveðst eigi mundu freista að hitta hana á ný tyrr en að viku liðinni. Hann stúð nokkuð svo gleiðr á gólfinu og virti hana fyrir sjer um stund, tók svo í hönd henni og hneigði sig og var á braut jafnsnart. Þegar hann var að hneppa að sér yfir- frakkann, sagði hann við sjálfan sig: „Hver skollinn! Ég held ég só þá orðinn of seinn. Glópska var á mér að vera svona lengi. Þeir híða ekki eftir mér, piltarnir, og óg verð af spilinu í kvold“. En svo huggaði hanu sig aftr við það, að ef hann skyldi missa af spi-l inu, þá gæti hann farið á söngleikahúsið og náð £ seinasta þáttinn þar og fylgt svo heim einni feitu leikstúlkunni á þröHgbrókunum. Parker-húsið eða „Prestssetrið“ væru ekki langt úrleiðis—og leikstúlkur væru ævinnlega hungraðar. Hann bjóst við að hann mætti nú til að hætta slíku eftir að hann væri vígðr; en þangað til væri óhætt____ „Aktu hraðara11, kallaði hann út úr vagn- inum til ökumannsins; „ég er fjandi mikið of seinn“. 322 Er þetta sonr yðar? inn koddi? Nellie! Nellie! Ó, rjerið eitt- hvað, læknir; fyrir guðs skuld, gerið eitthvað til að frelsa líf hennar!“ Hann néri saman höndunum og þrástarði á varirnar á henni með athygli örvæntingarinnar. „Haldið þór hún geti nokkurn tíma tal- að aftr, læknir. Er það—það er ekki— dauðinn? Guð *inn, hún talar aftr, einu sinni? Einu sinni?“ „Bíðið þér við, Preston“, sagði ég, „eg er að reyna að vita, hvort ég get ekki orðið var við andardrátt. Sitjið þór þarna. Segið mér, meðan ég er að reyna við hana, hvernig þetta atvikaðist. Hérna, haldið þór svona— hjálpið mér nú. Nei, ekki svona—svona. Já, þetta er rótt. Látið hana liggja svona. Nú, haldið þér nú svona, og segið mér, hvernig þetta atvikaðist“. Haun stundi þungan. .,Það var ait saman mér að kenna. Ég tók hana með mór til að aka út með hana. Þér þekkið fol ann minn? Ég tók folann fyrir vagninn í flónsku minni. Ég átti ekkert n.eð að hætta þannig lífi hennar.—Hingað? Hreyfðist augnalokið á henm'? Sko! Læknir, meiðir þetta hana ekki? Nellie! Nellie! Guð minn góðr! Er hún dauð.? 0, elskan mín, Er þltta sonr yðar ? 329 hugsa sér sjálfa sig sem alveg syndsamlega freistingu, svo að karlmaðr yrði að kann- ast við, að itann gæfi upp algerlega háleit- ari köllun til þess að lúta niðv að henni. Þ.tð var einhvern veginn eins og henni fyndist þetta ekki Ört svo lofsamlegt fvTÍr sig, eins og Ered virtist álíta það. Vita- skuld varð eigi móti því borið, að munk- regla eða hióðurregla var langtum æðri hug- sjón, heldr en hjúskapr. En í fyrsta sinn á æfi sinni efaðist Paulína urn, hvort það væri smehkleijt að segja það. Hún leit á það eingöngu sem smckks-mál. — Svo að henni kom þannig til htrgar, ekki síðr en hred Havmon, að það væri ýmislegt stná- vegis, sem betr færi að lagfæra ytri bún- inginn á, hvað sem hugsuninni liði, þegar þau væru orðin hjón. Paulína sagði honum, að hún yrði að rannsaka hjarta sitt. Það var eins og hún liti á hjarta sitt sem annan mun, sem hún yrði að taka upp úr draghólfi og breiðn út á borð, til að athuga vel, hvort það væri í alveg sama standi, eins og þegar það var látið niðr, og hvort mölrinn væri nú hvergi kominn i þið. Fied f,n.«t þcssi umhugsunar-frestr eðlilegr mjög og félst á

x

Heimskringla

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Heimskringla
https://timarit.is/publication/129

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.