Heimskringla - 03.12.1892, Blaðsíða 3

HEIIIVLSIKIIRIlSrG-IL^ OG- OLDIN WinsrisriI^EG-; 3. HOW. 1892
X X
CUT PLUG.
HU CII lí íl
PLUG.
Engin tóbrtkstegund hefir
selzt jafnlljótt og fengið
eins miklaalineunings bylli
á jafn stuttum tíma, sem
þessi tegund af Cut Plug
og Plug Tóbaki.
x X
Hefurðu reynt
(CABL EEXTRA”
VINDLA?
DR. WOOD’S
Syrup.
Rich in the lungr-healingf virtues ofthe Pine
combined with the soothine and expectorant
properties of other pectoral herbs and barks.
A PERFECT CURE FOR
COUGHS AND COLDS
Hoarseness, Asthma, Bronchitis, Sore Throat,
Croupandall THROAT, BRONCHIAL and
LUNG DISEASES. Obstinate coughs which
resist other remedies yield promptly to this
pleasant piny syrup.
25C. ANO BOC. PER BOTTLBé
SOLD BV ALL DRUGGIBTt,
Hj er með iæt ég landa ndna
vita, að ég bý kOwena-xtiœti 1293,
sel allan greiða og hýsi gripi svo
vel og billega, að aðrir skulu ekki
gera pað betr, staðrinn er einkum
vel valinn; strætisvagninn gengr
uæstum alveg ujip að húsdyrunum
og paðan hvert sem maðr vill.
BJÖIIN SKAPTASON.
(Á horninu á Logan og Öwena Str.).
„Já, ég sé ekki annað en pað sé
ið bezta, sem ég get gert undir
kringumstæðunum. Ég hygg ég sé
pegar oiðinn ílæktr í samsærisneti
einhverra höfuðfanta“.
„Fyrirgefið, Mr. Fordsham, pér
getið alveg slept að tala um, hvrð
pér haldið. Segið mér að eins, ef
yðr sýnist svo, pað sem pér vitiðíí.
„Sem pér viljið. Ég byrja pá.
Við, ég og Edmund Musgrave,höfum
verið kunningjar frá blautu barns-
beini, og ég er sannfærðr um, að
gófugri sál en hans hefir aldrei bú-
ið í dauðlegum líkama. Hann misti
foreldra sína á barnsaldri; móðirin
dó, er hún hafði fætt hann og fað-
irinn, er hann var sex mánaða gam-
all. Frændi hans, aldraðr maðr
nokkr tók drenginn til fóstrs og
skildi hann við pennan heim fyrir
sex mánuðum og var pá orðinn ör-
egi, eftir pvf sem mór hefir verið
sagt. Við Edmund hittumst oft hjá
Annesley-fólkinu, og komst óg að
pví um siðir, að hann elskaði Miss
Annesley, en aldrei bað hann henn-
ar pó, að pvf er ég bezt veit, enda
vissi hann vel, að sér mundi ekki
til neins að fara pess á leit. Við
héldum pá áfram að vera vinir, alt
til ins síðasta, eða að minsta kosti
get ég sagt pað, að pví er mig
snertir, en fremr varð hann dulr og
pegjandalegr við mig eftir að hann
v'ssi að við Miss Annesley vórum
trúlofuð. t>að er alveg satt, sein
inn nafnlausi brófriti segir, að við
Edmund sváfum saman í Crown-
veitingahúsinu síðustu nóttina, sem
við vórum saman. Daginn áðr sendi
hann mér bréf og bað mig að lána
sér tvö hundruð pund sterlir.g (3,-
600), og bað mig að korna til An-
dover með pessa peninga og sagði,
að in brýnasta nauðsyn ræki sig til,
að biðja mig um pennan stóra
greiða og að hann gæti ekki borgað
mór petta lán aftr fyr en að sex
mánuðum liðnum. Móðir n.— af
mér bankaávísun fyrir p st.... pp-
hæð og afhenti ég honum hana í
Crown-veitingahúsinu. Daginn eft-
fékk hann pessa ávisun útborgaða í
gulli á Andover-bankanuin“.
„Vitið pér til að nokkrum manni,
að undanteknum bankapjóninum
og yðr, væri kunnugt um, að hann
hafði dregið pessa penitiga?“
„Ekki pað óg veit til. Við skild-
um f Háa-stræti og óg hefi ckki sóð
haun síðan. Og hvað snertir 'skyrt-
ur.a með upphafsstöfunum H. F. G.,
sem fanst á líkinu, pá get ég upp-
lýst eftirfylgjandi: Ég iiafði dval-
ið dálítinn tíma í Antelope veit-
ingahúsinu í Salisbury ásamt Mr.
Gordon, frænda I.ord Herberts, og
vórum við mjög miklir mátar Hann
fór paðan í flaustri miklu áleiðis til
Frakklands, og í flýtinum, er hann
var að búa sig af stað, hafa föt okk-
ar sjálfragt ruglast saman. Eða
að minsta kosti fann pjónn minn,
George Gibbs, tvær skyrtur af Gor-
don f tösku minni, er Gordon var
farinn; tveim stundum síðar fékk ég
bréfið frá Edmund, er ég sagði yðr
frá áðan. Ég fór af stað sainstund-
ís og fann móðr mína í leiðinni
og fókk hjá hendi ávfsunina. E>eg-
ar ég kom í Crown-veitingahúsið var
Edmund úti á dýraveiðum, en áðr
hann kom heim aftr skall á helli-
rigning, svo Edmund var allr gegn
blautr er hann kom af veiðunum.
Hann liafði engin föt með sór, svo
óg bað pjón minn að láta hann haf«
úr tösku minni pau föt er hann
py'rfti. Djónninn gerði sem óg
bauð, og hefir sjálfsagtfengið hon-
um aðra skyrtu Gordons. Þetta er
nú alt og sumt, er ég get upplýst
viðvíkjandi skyrtunni“.
„Eruð pór algerlega sannfærðr
um, að líkið sem fant f Burnsley-
skóginum sé lík vinar yðar, Edmund
Musgraves?“
„E>að er mín hjartans sannfæring,
að pað só ekki lík Musgraves. En
pað sannar auðvitað ekki neitt. Og
nú kem ég, Valeygr, ^ið aðalkjarn-
anum í pessu ískyggilega máli. Mr.
Frazer nokkur, sem er alveg ókendr
hór uin slóðir, ogsem dró sig í hló
með vilja, eftir pví sem hann segir
sjálfr, pegar rannsóknin var haldin
út af líkinu, krafðist pess í fyrra
dag að fá að tala við mig einslega.
Hann hafði með sér Ókunnugann
mann, sern ég hefi síðan komizt eft-
ir að er mjög virðingarverðr korn-
sali í Basingstroke. Minnist pér að'
hafa séð pennan mann áðr?“ sagði
Mr. Fruzer mjög ósvífnislega við
kornsalann og benti á mig um
leið.
,,Já, pað held. ég“, sagði Mr.
Crouch, kornsalinn. „Nei, ógeral-
veg viss um pað. Ég sá hann
seinni part (Jsigs í Andover, mark-
aðsdaginn. Það var pá farið að
kvelda og komið rökkr. Hann
hafði með sór pjön í rauðri plush-
treyju, og peir hóldu hratt áfram
eftir veginum til Andover, og vóru
er ég sá pá skamt frá Bnrnsley-
skóginuin“.
„Var pað ehki Andover-markaðs-
daginn, sem Edmund dró gullið út
á ávísunina frá yðr“, sagði ég.
,,.Iú, Mr. Valeygr, og ég hefi enn
fremr pví v ið að bæta, að —“.
í pessari svipan var barið að dyr-
um. Þjónninn opnaði dyrnar og
og sagði að Mr. Frazer, Mr. Crouch
f'g lögreglupjónn, vildu finna Mr.
Fordsham. „Mrs. Fordsham“ bætti
pjónninn við og sneri sér að Mr.
Fordsham, „sendi hingað boð með
pjóni Lethbridges óðalsbónda, að
hún kæmi hingað bráðum“.
Inn ungi maðr leit á mig. Hann
var orðinn öskugrár í framan og
inar fölu varir skulfu af geðsbrær
ingu. „Ég ráðlegg yðr að hlaupa
ekki í felur fyrir pessum mönnum,
en láta segja peim, að finna yðr
hér“. Þjói.ninn fór burtu og ég
hafði að -eins tíma til að fela mig á
bak við rúmtjaldið áðr en peir
komu inn.
„Darns er fangi yðar“, sagði Mr.
Frazer undir eins og hann var kom-
i«n inn úr dyrunum og benti um
leið á Mr. Fordsham, „Ég hefi næg-
ar sannanir í höndum til að sanna,
að pessi wiaðr er sekr um morð Mr.
Edmuods Musgraves“.
„Lygari, porpari!“ hrópaði Fords-
ham. „Hvaða sannanir hafið pér
um sekt mína, aðrar en yðar eigin
illgirnislegu grunseindir!“
„Ég hef naegar sannanir til að
koma yðr í gálgann, Mr. Charles
Fordsham“, svaraði Frazer. „En
ég kem með pær sfðar. L".greglu
pjóiiiiii.ii hefii í liöndiim lieiuiild til
að taka yðr fastau, heiiuiid til aö
handtaka Mr. Fordshain, sem játaði
pað undir eiðstilboð fyrir rétti ekki
alls fyrir löngu, að hann hefði ekki
farið burt úr Andover fyrr en tveim
di'igum eftir að Mr. Edmund Mus-
grave fór paðan, og sem par að
auki sást um kveldið sama daginn
sem bann skildi við Mr. Musgrave
í Andover, með pjóni sínum á hrari
ferð eftir veginuin frá Burnsley-
skóginum. Og gerið pér nú skyldu
yðar, lögreglupjónn“.
„Heyrið pór, Mr. Frazer“, sagði
óg um leið og ég hljóp fram á gólf-
ið á milli peirra, „hverjar helzt
hvatir knýja yðr til að að taka að
yðr mál petta? E>ér purfið ekki að
bltna svona á niig og g.-etta yðr.
Þess háttar fetlur og brettur hafa
engin áhrif á mig. Hérna er nafn-
spjaldið mitt. Dað mun færa yðr
heim sanninn um, að óg er ekki
maðr, sem auðvelt er að leiða í
gönur“.
„Hvern f jandann sjálfan eigið pór
við?“ mælti Frazer.
„Ekkert annað, en að ég ætla að
reyna að koma upp um alla glæpa-
menn, hvers konar dulargervi sem
peir hylja sig í. Og óg skal hrein-
skilnislega segja yðr, Mr. Frazer,
að ég er helzt á pví, enn sem kom-
ið er, að Mr. Edmund Musgrave sé
h iífi Qg VÍð góð* böil34“.
„Musgrave á Íííi og heill heilsu !“
hrópaði Frazer háðslega og sigri
hrósandi. „Og petta er oinn af
pessum annáluðu I.ondon-spæjurum,
einn af peim sem sérstaklega á að
leiða í ljós pað sem í myrkrunum
er hulið !“
„Það getr verið að óg fari villr
vegar í pessu; en pað verðr pá svo
að vera. Ég vil að eins bæta við,
gangandi út frá pvf, að petta lfk
hafi verið lfk Mr. Musgraves, eins
og pér virðist vera alveg sannfærðr
um, af einhverjum sérstökum ástæð-
um sem pér einn p*kkið--------“
„Hvað? Ég einn!“ tók Frazer
fram I heiftarlega. „Nú jæja, ég
hefi sérstakar ástæðr til pess“, bætti
bann svo við og reyndi að sýnast
rólegr. „Ég hefi nægar ástæðr, er
mér einum eru kunuar, til að álftai
að lfkið sem famist í Burnsley-
skóginum, hafi verið lik Musgraves“.
„Ég bjóst við þvf, og ég ætla
enn fremr að leyfa mór að bæta
rið, að ég hef mjög miklar ástaeð-
ur til að ætla, að Mr. Fordsham
muni sanna, að hann er ekki sekari
um morð petta, ef annars nokkurt
morð hefir verið framið, heldr en tii
dæmis pér sjálfr“.
(Framh.).
FJALLKONAN ÍSií
$1.00, ef borg. er fyrir Ágústlok ár hvert,
ella $1.20, Laxdneminn, blad með frétt-
um frá íslendingum í Canada, fylgir
henni ókeypis; næsta ár (1892) kemr
Landneminn út mánaðarlcga. Fjallkon-
an feest í Winnipeg hjá Chr. Olafeson,
575 Main Str.
Ferðaáætlun
milli Winnipeg <»j Nýja-Ídand*.
Gestr Oddleifsson fer frá Geysir
kl. 7 á mánudögum og kemr til
Winnipeg kl. 12 á miðvikudag. Fer
frá Winnipeg á fimtud. kl. 12 og
kemr kl. 6 á laugard. til Geysir.
W. H. Paulson & Co, 575 Main
Street, Winnipeg, taka á móti
flutningi, sem sendast á og gefa
upplýsingar öllu pessnáttar viðvíkj-
andi.
Árni Friðriksson, 673 Ross Str.,
og Stefán Oddleifsson, 522 Notre
Dame Str., gefa einnig upplýsingar
viðvíkjandi flutningi til og frá. Allr
flutningr tekinn.
-------Athugið.-------------
Pósturinn milli West Sclkirk
og Ieelandic ltiver fer frá Selkirk
kl. 7 á hverjum þriðjudagsmorgni og
kemr til Icelandic River á miðviku-
dagskveld. Fer frá Icel. River á leið
til Selkirk kl. 7 hvern fimtudags
morgun, og kemr til Selkirk á föstu-
dags kveld.
Fargjald verðr ið sama og áðr
hefir verið. Upplýsingar viðvíkjandi
flutningi með póstvagninum frá og til
Selkirk fást hjá
Geo. Dickinson og
Chr. Waterson
sem flytr póstinn.
U PPBOÐSSALA Á DROTA-
BUSVÖRUM.
Þar eil ég hefi keypt vörubirgðir
Gregor Bro’s með mjög lágu verSi, get
ég boðið mönnum klukkur, úr, brjóstnál-
ar hringi o. fl., me« mikið lægra verði en
nokkrir aðrir i borginni.
T. J. Adair,
Mian Str Gegnt City Hall
SALA.
TILBOD um kaup á eftlrfylgjandi lönd-
um við Shoal Lake, Man, sem ætluð
vóru til stjórnarþarfa fyrir riddaravarð-
liðið, verðr reitt móttaka á innanríkis-
skrifstofunni í OttaWa þangáð tii 15.
dag DecemberminatSar næstkomandi.
Löndin verSa seld með húsum og öðr-
um endrhótum,
E. % Section 16, Township 16, Range
2S West 1. Meridian; N. W. Seetion
18, Township 16, Range 28 West 1. Meri-
dian; N. W. Section 19. Township 16,
Range 23 West 1. Meridian; I . S. 4. 5.
and 6 of Section 19, Township 16, Range
23 West 1. Meridian; S. W. % Section
22, Townáhip 16, Range 23 West 1. Meri-
dian; E. % öection £4, Township 16,
Range 24 West 1. Meridian; S. Jý Seetion
27,Township J.6, Range 24 West 1. Meri-
dian, ails 1,492 ekror.
Hwerju tilboð eerðr að fylgja viðr-
kendr vixill á löggiltan banka fyrir
peirri ■npphæ'S semboðin eT.
Engin tilboð með telegraph . verð*.
tekin tiS greina.
Að boði
iPOITN HALL,
skrijari.
Department of thelnterior,
Ottawa, October 8tli, 1892.
11 irv
“MUNGO”
“KICKER”
“CABLE.”
Er hvervetna viðrkend að vera
í öllu tilliti betri en allrr aðrar
tóbakstegundir. In stórkostlega
sala þessarar tóbakstegundar
sannar betur gæði hennar og
álit en nokkuð annað, því þrátt
fyrir þatS þótt vér höfum um
hundrað tuttugu og fimm keppi-
nauta, eykstþó salan stöðugt.
Þetta mælir með brúkun þessa
tóbaksbetren nokkuð annað. Vér
búum ekki til ödj/ra vindla.
S. DAVIS & SONS
MONTREAL.
Meata og bezta vindlngerda-
linn i Canada. [7]
[10]
Reina Victoria.
[ii]
HLkS OGLuÐIR.
Snotr cottage með störri lóð $900, og 1W
bieðar hús með 7 herbergj. á Logan St.
$1000. Bæði nál. C. P. R. verkstæðum,
Góð borgunarkjör.
Snotr cottage á Young Street $700; auB-
arlóðir teknar í skiftum.
50 ft. lóð áJemiina St., austan Nena,
$425, að eins$50 útborg. —27 >4 ft. lóðir
á Ross og Jemima Sts. austan Nena, $250;
dto. rétt. vestr af Nena $200. Auðveld
borg. kjör,—Góðar lóðir á Young St. $225.
Einnig ódýrar lóðir á Carey og Broadway
Streets.
Peningar lánaðir til bygginga með góð
ura kjöru-m, eftir hentugleikum lánþegja.
CHAMBRE, GRUNDY k 60.1
FASTEIGNA-BRAKÚNAR,
Donaldson Bloch,i . Winnipeg
— FARIÐ í —
Bökabúð UGLOW’S Bókabúð
446 IHaiti Str.
eftir bókum, rirföngum, glisvörn ogB
barnaglingri etc. Gangið ekki fram hjá.
\
64 Fiinm dagar í París.
En mór létti samt heldr nm hjartarætrnar,
er ég varð þess var, að inór var eigi eft-
irfor veitt. Lögregluspæjarar Napóleons
höfðu jafnan oið á sér fyrir að vera þef-
vísir.
Eg hélt leiðar uiinnar ofun Víghyrnu-
vangana. Alt af var fólkinu að fjölga ú
strætunum, en það var kyilátt fólk og daprt
í bragði. Hvervetna vóru verkmenn að fága
Víghyrnuvangana og uá blóðblettunum af
gangstéttunum ; það var fiemr torvelt verk,
því að blóð loðir fast við; það er mis-
kunnarlaus og þolinn,ákærandi, sem ekki vill
þagna, og því verðr að ná því buit með
valdi. Þeir sem blóðið er úr, þeir þegja;
það er ekki hætt við öðru.
Ég sá manuþyrpingu, sem streymdi í
áttina til Montmaitre. Ég slóst í förina.
Vér mættum fólki, sem bar líkbörur, og
breitt yfir. Allii' tóku ofan í hvevt sinn
er vér mættum slíku fóvuneyti. Parísarbú-
ar taka ávalt ofan fyvir dauðanum. En
mór virtist fólk taka dýpva ofan í dag en
vant vav. Vopndauðiun vekv ineivi vivðing
manna. Má vera að mavgir hafi á þessum
líkbörum þózt sjá í anda ið myrta frelsi
Fimm dagar í París. 65
Frakklands. En in örugga trú á upprisuna
ætti jafnan að draga úr soiginni.
Vér komum nú á kyrkjugavðinn Mont-
mavtve; liann ev eins og heill bær út af
fyrir sig, að eins eru þar tóm gvafiuörk í
stað húsa. En í dag vav eins og enginn
gæfi grafmövkunum gaum. Hver getv verið
að hugsa um minnisvarðana, þegav inir fram-
liðnu monn liggja ofanjavðav? Ég tók und-
ir eins eftir palli af óhefluðum bovðum,
sem reistr var vinstra megin rétt fyriv inn-
an hliðið. Pallrinn var svo sem fet frá
jörðu, sex feta hreiðr, en mjög langr. Þar
lá fjöldi dauðra manna í röð á pallinum,
hver við annars hlið. Ég taldi yfir 50, og
þó hafði fjöldi líka vorið sóttr af vinum
og vandamönnum. Elest vóru þotta ungir
menn. Nokkrir af þeiin vóru í fínum yfir-
frökkum; hór og hvar glóði á gullgleraugu
fyrir augum, sem sáu nú ekki framar;
sumstaðar vóru spangalaus gleraugu úr gulli
rétt við hönd, sem ekki gat lengr snert
bandið, sem þau vóiu við fest. Ég sá gam-
almenni, bæði karla og konur, lúta niðr að
líkpalli þessum. ÖII vóru þau að leita eft-
ir einhverjum j ea sífelt hnigu tárin af ,aug-
68 Fimm dagar í París.
hús í París; þar vóru þá rekkjur fyrir að
minsta kosti 2000 sjúklinga.
„I dag er þar nægð af sjúklingum,
einkum í sáralækninga deiidinni“, sagði landi
minn. „Roux prófessor, einn af fiægustui
sáralæknum Frakklands, ætlar að hálfri stundu
liðinui að líta þar yfir með lærisveinum
sínum. Það þarf að taka af marga limi í
dag; líoux prófessor fær mikið að gera“.
„Það er verst að Napóleon hefir tekið
alt of mikið af ómaki'iu af honum. Þó
að lvoux só frægr læknir að sníða af limi,
þá er hann þó ekki nema skottulæknir í
samanburði við Napóleon“.
„Já, satt er það, í því að suíða af lim-
ina. En ólíkir verða þeir þegar til þess
kemr að binda um og giæða“.
Ég gekk með lækniuum til Parvis-
Notre-Dame-torgsins, þar sem Hotel Dieu
stendr. Hotel Dieu rís þ.ir upp sem geysi-
stór, en óregluleg steiudyngja; það er eig-
inlega þyrping af húsum, sem hafa verið
reist upp við aðalhúsið smátt og smást.
Að eins sú hliðin, sem út að borginni
snýr, heíir nokkurt heildar-snið á sór og
vottar þar fyrir ákveðnum stíl. Á gang-
V ’'. i I M . 01 Ut . ...S'.'ý. .1' •
Fimm dagar í París. 61
dýi-i»disbelti jafnan að glitra af gulli og
gianasteinum.
Eu að morgni ins 5. d.igs Desember-
wánaðar leit svo út sem belti þetta væri
rænt sínum dýru djásnum. Hvorvetna blasti
við „viðrsiygð eyðingarinn»r“, og hvervetna
sáust merki ofríkis og dauða. Það hafði
bókstaflega rignt fallbyssukúlum yfir húsiu.
Það vóru stór göt á húsgöflunuin, og sýndu
þau hvar kúlurnar höfðu brotizt inn í hús-
in sem ofi íkisgestir. Sumstaðar vóru göt-
in svo stór, að það mátti sjá inn í her-
hergin. Sum hús vóru gersamlega í auðn.
Meðan á orustunni stóð um nóttina, var
sagt að skotið hefði verið niðr á hermenn-
ina úr loftsglnggum húsaDna; er hermenn-
iruir urðu þess varir, réðust þeir inn í hús-
in og slátruðu þar öllu, sem fyrir varð,
körlum, konum og böinum. Mór var sagt,
að fyrir tæpum hálftíma hefðu stórir vagn-
ar komið að einu þessn húsi, og höfðu þeir
verið fyltir með stórum dyngjum af líkum
og flutt þau burtu. Hermcnnirnir höfðu
unnið sitt verk rækilega, eins og monn sjá.
\ ið Porte St. Denis hafði eyðingin
unnið sitt meistaraverk. Elokkr af rerk-
mönnum vóru þar að flytja burtu inar síð-