Heimskringla - 14.12.1892, Síða 3

IEIIE]IEIMISJb£.±-6l]SrG-I.i A OG- OXjIDIDST Vv IHSTIISrH’IEG-; 14. XDIES. 1892
OldChum
CUT PLUG.
OLDCHUM
PLUG.
Engin tóbakstegund hefir
selzt jafnfijótt og fengið
eins mikla almennings hylli
á jafn stuttum tíma, sem
f>essi tegund af Cut Plug
og Plug Tóbaki.
X X
Hefurðu reynt
„CAItl EEXTRA”
VINDLA?
[»]
Northern
PACIFIC R. R.
CflEAP EICDRSIONS
MANITOBA
—TO—
All L*ointí>» in Ontnrio
$40.
And to all points east of Alontreal in
QUEBEC, NEW BRUNSWICK,
NOVA SCOTIA,
By the addition or' one fare from Montre-
al for the round trip to the above rate.
Tickets on sale from
Nov. 28th to Bsc. 31st(In*sive),
GOOD FOR NINETY DAYS.
An extension beyond the 90 day limit
can be obtained on payment of an addito-
nal amount.
And see that your tickets read by the N.
P.R.R. viaSt. Panl and Chicago, wherean
opportunity will be civen yon to vietv the
WORLD’8 FAIR GROUNDS and other
attractions in cinmection therewith.
The equipment of the road isflrst class,
consistingof Pullman Palace sleepingcars
dining cars, and confortable day coaches.
All baggage checked through to desti-
natrion without examination.
For tickets and further information ap-
ply to any of the c impany’s agents, or to.
CHAS. s. FEE,
Gen. Passenger and Ticket Agent, St.Paul.
II. SWINFORD,
General Agent, Winnipeg.
II. J. BELCH,
Ticket Agent, 48<> Main St., Winnipeg.
— VIÐ SELJrTM —
SEDRUS-
&IRDIN&A-STÖLPÁ,
sjerstaklega ódýrt.
—Einnig alls konar—
T I M B II U.
—S.JERSTÖK SALA A—
Ameríkanskri þurri
livít-furu.
WESTERN LUMBER
COMPANY (liiitedjl
Á horninu á
PRINCESS OC LOGAN STRÆTUM
WIUSTITIIE’IELR
| E .1/ /1. K TT1X-8N1KJA Ar.
Þegar L. A. C. Lamar varð innan-
ríkisráðgjafi, pyrptust til Wasliington ná-
lega allir þeir ungir menn frá Missis-
sippi, sem höfðu verið kunnugir honum.
Meðal* annarra Tdr. John Youngblood,
ritstjóii bla'Ssins Oxford Globe. flann
kom til Mr. Lamars á skrifstofuna 8.
Marz 1885. Ráðgjaflnn kvað það gleðja
sig að sjá hann. Youngblood hafði eitt
sinn áðr verið einkaritari hans. Hann
bjóst því við einliverju feitu embætti, en
Lamar bauð honum að eins ritanstarf S
stjórnardeildinni. Það vildi loung-
blood ekki þiggja. Beið hann svo í
Washington betri tima.
Tímar liðu, og Youngblood varð
það sem sumir kalla „blankr“ eða
„hvítr“. Skyldi ekki fornvinr hans La-
mar geta lánað honum $50? Jú, Lamar
gat það og gerði það. Svo liðu tiær
vikur enn. Skyldi ekki fornvinr hans
Lamar getalánað honumflOO til, með-
an hann biði eftir hæfilegu embætti?
Aftr gat Mr. Lamar það og gerði það.
Svo leið rnánuSr. Youngblood skuldaði
fyrir fæði og búsnæði. Hann varð þó
að lifa meðan liann beið í Washington
eftirembætti,og liann þekti engan þar í
borginni nema fornvin sinn frá Oxford.
Mr. Lamar borgaði reikninginn fyrir
fæði hans oghúsnætii. Næsta dag þurlti
hann enn á lítilræði að halda. Hann
fókk það.
En undir eins og hann var genginu
út úr skrifstofunni frá Mr. Lamar, suúri
Lamarsér að Muldrow ofursta, sem var
næsti undirmaðr hans í stjórnardeiidinni,
og sagði við hann: „Henry, við megum
til að koma Youngblood burt úr Wash-
ington. Findu eitthvert embætti handa
honum langt í burtu. Við getum e> ki
báðirlifað á $8000 um árið“.
Næsta morgun var Youngblood
gerSr að umsjónarmanni skóla og kenslu-
mála í Arizona fylki, og seudr til Yuma,
og þar andaðist hann síðar. [$t. Louis
Itepublic].
UPPREISJSÍ K VENNA.
Það þykir, ef til vill, undarlega að
orði komizt, að bendla in friðsamari og
blíðari helming mannkynsins við upp-
reisn. En menn geta risið upp gegn
ranglæti á annan hátt, heldr en með
blóðugum bardögum. Og það er þats
sem bólar á að kvennþjóðin s<5 «ð gera.
Mr. J. B. Bury hetir ritað grein um
þetta efni í Nevember heftið af Fort-
niythly Jteciew. Hann tekr þar til cm
ræðu nokkrar algengar mótbárur gegu
kveunfrelsinu efla jafnrútti kvenna við
karlmenn.
Hannbendir fyrst á, atl uppreisnin sú
tvenns konar: liarátta fyrir pólitískuni
rótti kvenna, kosningarrctti og kjörgengi
í allsherjarmálum og til fulltrúastarfa og
embætta; það sú aiinaS atriðið; en hitt
atriðiS s6 baráttan gegn bógiljuin og
vanafestu, og gegn lagaákvæðum, sem
á þvi eru bygð, er meini konum aðgang
að ýmsum atvinnugreiöum.
Hanntekrtil umræðu fyrra atriSið
að eins: pólitískt kjörgengi og kosning"
arrótt kvenna.
Það eru tvær aðalmótbárur, sem
mótstööuinennirnir'venjulega koma með
gegn pólitisku jafnrítti kvenna. Fyrst
er in ganila röksemd, að náttúran hafi
gert svo mikinn mun karla og kvenna,
afi liún hafi auðsjáanlega eigi ætlað
þau til ins sama. Kynferðismunritin,
segja þeir, er fastsettr af náttúruuni; það
er eigi unt körlum og konum að skifta
um lilutverk það er itil mannfjölgunar-
starfsins kemr. En af ætlunarverki kon-
unnar í mannfjölgunarstartinu leiðir
ýmislegan verulegan mismun í líkama-
bygging heunar og karlmannsins, og í
líkamlegu lífseðli þeirra. En af þessu
leiðir aftr ýmsan mismuná andlegum
hæflleikum, tilfiuningum og Kkynsemi.
Skiiningsgáfa kvenna er ólík skilnings-
gáfu mannsins. Sérstaklega er þvi fram
haldið, að konan hafi til að bera eins-
konar innblásna sjónargáfu eðr óskeikult
liugboð, til þess að sjá ósjálfrátt, hvað
rútt er eða rangt., án þess að gera sér
grein fyrir því með rökleiðslu, en þessa
gáfu skorti karlmeun; aftr hafi þeir
sterka rökleittslugáfu og dómgreind,
en af því hafi konan litið. Af því leitú,
að konan sú retluð tiJ allt aimais verka-
Jirings.
En þóað vér vildum nú gefa eftir,
að þctta væri íétt, sem vérætlum nú að
þuð s6 ekki, þá leiðir ails ekki af því, að
það sanni það sem mótstöðumenn kvenn-
frelsisins vilju af því leiPa, Það iiefir
aidrei verið sýnt fram á þatf, að þati
einkennilega gáfnafar, sem konum þann-
ig er eignað, geri þær í neinu niiðr hæf-
ar, hvað þá heldr óliæfar, til að liafa
pólitísk þegnrétticdi. Eigi liefir lieldr
verið sýnt fratn á þuð, að pólitísk rétt-
indi, kosniugarrcttr og kjörgengi, sé
þess eðlis, að það, að hafa þau og neyta
þeirrra, Iiljóti að sljóvga þá hugboðs
gáfu, sem þessir menn segja að konan
hafi til að bera og dást svo mjög að hjá
henni.
Að því er snertir þau áhrif, er barn-
burðar og meðgöngu hlutvf rk kounnnar
kunna aöhafaá liana, þá ken:r það lítið
þessu máli við. Þnu áhrif kunna atS
hafa þýðing í þá átt, að geru konuna
mi'fr iagaða fyrir sumar atvinnu-greinir;
en þaðvirðist auösætt, aö þnð liafi harla
litla þýðing fyrir þegnréttindi hennar;
því verðr naumast farið fram í alvöru að
þetta geri hana óhæfari til að liafa at
kvæðisrétt í almennum málum.
Plato ætlar í bók sinni um „ríkið“
konum það starf aö vera landstjórar.
Verhann þaö gegn mótbárum með því,
að af náttúrunni sé konur gæddar eins
fjölbreytilegum smekk, sálaratgervi og
skaplyndi sem karlar.
Menn hafa gert mikið úr þeim ó-
kostum, sem hlytu að fylgja pólitísku
jafnrétti kvenna og karla. Það á að
veröa voði fyrir heimilislífið; konan á að
hætta að verða kvennleg, hún á að
rerða karlmannleg og ófögr, hætta að
hirða um heimilislífið (grautari'ottinn?)
og móðurskyldurnar, hætta að verða
„sönn kona“.
En þessar mótbárur eru svo ýktar,
að hver maðr hlýtr að sjá, live afkára-
legar öfgar þetta < ru. Þaö eru tiltölu-
lega sárfáir menn af þjóðinni, sem gefa
sig einvörðungu við alþjóðarmá'.um; og
hvaöa ástæða er að ætla að það verði
tleiri að tiltölu af konum? En meöal
annara karlmanna mun engim hafaorð-
iö þess var,að þ* ir alment vanræki hvers-
dagsstörf sín fyrir það að J.eir neyta at-
kvæðisréttar síns; og því skyidu konur
þáfremrgera það?
11itt er óefað, að það, að veita konum
lennan eðlilega rétt til jafns við karl-
iiieiiM.niiindi auka andlegan þroska þeirra,
víklui sjóndeildarliriiig þeirra. Hinu
þurfum vér sízt að kvíða, að kouan hætti
aö verða húsmóðir eða móðir fyrir þetta.
Það er náttúrleg köliun, sem ekki er hætt
við að konan nokkru sinni geti upp.
(Niðrlag na*i).
Sögur Yaleygs
1 ögr egl u-spæjara.
5. S««a.
Charles Fordsham.
I KAP.
Sekr • ■ða sýkn.
FramJi.
Mér dettr ekki í huo að
reyua að lýsa þessari yndislegu
stölku, sem er sú eina kona,
sein kveykt hefir verulefran ástar-
fiokka í brjósti mínu um dagana.
Éjr var svo hejipinn að geta bjarg-
að henni, án þess f>ó reyndar að
leggja líf mitt i nokkra verulega
hættu; en samt er ég ekki eins
hreykinn af nokkru verki er ég hefi
gert, eins og f>essu. Faðir hennar,
séra Grey, og tvær systr, stóðn á
árbakkamun og hoifðu á allar fiess-
ar aðfarir, og eins og við var að
lifiast, urðu J>au svo frá sór numin
af skelfingu, er jiau sáu meyna vera
að berjast við dauðann í vatninu, að
f>au gerðu inikið meira úr f>essu
verki mínu, heldr en f>að var vert,
og gerðu alt sem f>eim datt í hug
til að láta í ljósi pakklátsemi sína.
Séra Grey l>auð mér heiin til sln
°g þáði ég boðið og var f>ar til
hfisa um nóttina. Um morguninn
áðr en ég fór, komst hann að f>ví,
að ég var mjóg gefiun fyrir lax-
veiðar, og leyfði hanu inér f>á undir
eins að vera að veiðum hvenær sem
ég vildi, og hve oft setn ég vildi, í
mjóg veiðisælum hyl, er liann hafði
leigt handa sonum sínum. Ég lót
ekki bjóða niór f>etta tvisvar, oy var
þar öllum dögum ásanit soiuiin liins,
er vóru mjög skemtilegir og nátt
úrunóðir piitar; stúlkurnar vóru og
tíðuin ineð okkr að veiðiskapnuin
og var J>að ekki ósjahlui að pær
hlýdd'i með athygli á iu unglings-
legu æíintýri, er drifið höfðu á daga
míiia meðan ég var vikafiiltr Bow -
strætis lögreglutinar; og sórstaklega
virtist mór Oharlotte hlýða gaum—
gæfnislega á þær. Og |>itð er stutt
frá að segja, ag óg varð ástfanginn
af henni áðr ejr vissi uokkuð af. Oo-
f>að var rétt af tilviljun eða hunda
hepui, aðég gerði eigi MissCharlotte
j>að heimskulega og fráleita tilboð,
I »ð vorða eiginkona spæjara-vika-
I drengs, sem hafði að eins 18 shil-
I ling og 5 petice um vikuna, auk
fata. Þessi tjlviljun eða atvik, sem
kom vitinu fyrir tuig, var þannig
lagað, að óg heyrði ósj ilfrátt nokkur
orð, er einn af bræðrum hennar lét
sér um munn fara í skympingi;
þessi orð vóru á þá leið, að hann
vonaðist til að Valeygr, sem ann-
ars væri allra skikkanlegasti piltr,
færi ekki að gera sjálfan sig að
fífli út af Charlotte systr sinni. Ég
beið ekki eftir svarinu, en heyrði
að eins að þeir ráku allir upp
skellihlátr, sem sjálfsagt hefði aiátt
heyra mílu vegar. Ég gat laumast
í burtu (hamingjunni só lof!) án
þess nokkr yrði var við mig. Svo
tók ég saman föggr mínar í snatri
og fór burt frá Clifton um kveldið.
Ég skrifaði sóra Grey vingjarnlegt
bróf áðr en óg fór af stað; bað ég
hann að afsaka þessa snögglegu
burtför tnína, sem stafaði af því, að
Bowstrætis-lögreglan hefði sent mér
skeyti um að koina tafarlaust; ég
þakkaði lionum fyrir gestrisni og
góða viðkynning og bað hann að
bera alúðarkveðju mína til vanda
manna sinna. Jæja, þarna lauk
þá eiginlega inu eina ástaræfintýri
lífs míns. Það er að segja, bókin
var látin aftr, en þegar hún svo
var opnuð á ný eftir fjórðung aldar,
þá var letrið í henni enn þá óbreytt
skýrt, og ómáð. Ryk og sviti inna
liðnu ára hafði að eins hulið það
en ekki afmáð. Og svo tek óg þá
upp aftr inn eiginlega söguþráð.
Konan gekk til mín (ó, hve mjúk-
um höndum höfðu in liðnu ár farið
um haua!), rétti fram hönd sína og
flaug i m leið unaðslegt bros um
ið áhyggjufulla andlit hennar. Að
eins sá kraftr, sem vakir yfir lög-
reglumönnum og hvolpum á öllum
aldri, gat forðað tnér frá að fleygja
mór niðr, og—ja, við stingum þvi
nú í pokahornið. Sundlið leið frá
von bráðar og ég heyrði eins og í
gegn um svefninn að hún s«gði:
„Þór kannizt máske ekki við mig?“
(Hamingjan góða! Kannast við
hana! Endrminningar umliðna tím-
ans féllu yfir mig eins og stórílóð,
i-n ekki var að sjá að neinar slíkar
tilfinningar gerðu henni ónæði).
„Munið þér ekki eftir mér? Munið
þór ekki eftir stúlkunni, sem þór
einu sinni frelsuðuð úr lifsliættu?
Eg kem hingað sera Chnrl'Otte Gray
(Og hún hafði ekki einu sinni
minzt með einu orði á þennan at-
burð við son sinn, þvi hann hafði
getið þess hér að fran.an, að hann
ekki vissi hvar eða bvenær fundum
okkar hefði borið saman. Þetta
flaug í huga mér meðan hún var að
tala. Og ég hafði þá ekki verið
henui dýrmætari heldr enn hund-
grey, sem klappað er á hrygginn,
er hann hefir gert einhvern greiða,
og svo glteytnt aftr þangað til á
honum þarf að halda).
„Ég kotn hingað eins og þér vit-
ið sem Charlotte Grey, er þér einu
sLntii frelsuðuð 6r dauðans greipum.
Ég hefi lesið með mesta athygli um,
framkvæmdir y?ar í spæjarastöð-
unni, og ég treysti því þess vegna,
að ineð yðar aðstoð takist að frelsa
líf sonar míns, sem mér er dýrmæt
ari eti mitt eigið líf. Og um fram
alt treysti ég yðr til að hreinsa hann
af ðllum varinensku-grun, J þvl
takizt það ekki, verðr lífið houum
að eins byrði“.
„Haldið þér áfram, haldið þér á-
fram!“ stundi óg upp um siðir.
„Alt sem þér viljið að sé gert I
þessu efni, skal verða gert, ef það
stendr í manns valdi að gera það“.
„Ég vissi það“, sagði iu unaðs-
fagra rödd, er ég svo oft liafði heyrt
I draumum mínum, „óg var fullviss
um, að þór munduð ekkert til spara j
að draga glæpina fram í birtuna,
hve kænlega sem þeir annars eiu
hu'dir“.
„Þér hafið rétt til getið“, mælti
ég. „Mér varð vel til Sonar yðar
strnx sem óg sá liaiin. Og ég skil I
nú vel I því. Ilann er lifandi eft
irmynd þeírrar ymlislegu veru—“. j
Hér stansaði ég alt I einu, er uiér
varð litið framan i ið undrandi and-
lit konunnar. „Ég bið yðr fyrir
gefa. Við inegum ekki ej ða tlm-
anum í óþarfa skraf. Ef ég :i að
geta leitt þetta mál til farsælla
lykta, þá verð ég að fá að vita upp
á hár, við hverja ég á að etja“.
Mrs. Fordsham kvaðst vera kom-
in hingað til að segja tr.ér alt það,
erhún vissi viðvíkjandi. þessu máli,
og það væri ekki svo óverulegt.
Sonr sinn hefði aldrei lagt ina
minstu fæð á Mr. Musgrave, enda
hefði engin ástæða verið til þess.
Og að þeir liefbu aldrei fundizt eft-
ir að þeir skildu í Andover, það
kvaðst hún vera alveg viss um, því
sonur rinn hefði sjálfr skýrt sér frá
því o. s. frv. Hamingjan góða,
skárri vóru það nú sannanirnar að
tama! Svo benti óg Mrs. Fords-
h’m á, að Miss Annesley virtist
vera sannfærð um, að þeir hefðu síð-
ar mælt sér mót í Burnsley-skógin-
um ogfundizt þar.
„Já, svo hefi ég heyrt sagt“, svar-
aði Mrs. Fordsham, „og ég heimsótti
Miss Annesley hér um daginn til
þess að fá að vita, hvað hún hefði til
marks um það, en hún var þá svo
veik, að ég þorði ekki að ympra á
því. „En óg veit“ hélt hún áfram
dálítið hikandi, „að sonur ininn fókk
bréf frá Musgrave með póstinum og
bað son minn að koma til fundar
við sig í þessum umgetna skógi.
Hann kvaðst velja þennan stað, því
liann þyrði ekki að koma á almanna
færi vegna skulda“.
„Því í ósköpunum var ekki þetta
áríðandi atriSi látið koma fram við
réttarrannsóknina I málinu? Sá
undandráttr getr haft voðalegar af-
leiðingar á úrslit þessa tnáls“.
„Sú ástæða var til þess“, mælti
Mrs. Fordsham í ákafri geðshrær-
ingu, „að nokkur meiðandi ummæli
um Miss Annesley vóru í bréfinu.
Sonr minn rar hræddr um, að sór
yrði skipað að leggja frarn bréfið,
ef hann mintist nokkuð á það, og
þá yrði það auðvitað lesið upphátt I
róttinum og svo prentað í blöðunum
á eftir“.
„Ég skil, ég skil. En það er
mjög leiðinlegt samt sem áðr“,
mælti ég. „En máske sonr yðar
hafi sagt Miss Annesley frá þessu
bréfi, og að hann hefði i hyggju að
finna hinn látna á þeim stað, sem
brófið tiltekr. Hafi svo verið, þá
getr maðr gert sér grein fyrir, af
hverju orð Miss Annesley eru sprott-
in, og þau verða þá enda að roestu
áhrifalaus“.
„Dað er mjög svo liklegt, að hann
hafi gert það“.
„Hafið þér bréf þetta með yðr?“
„Nei, en þa? iná að öllum líkind-
um finna það meðal brófa sonar
mlns“.
„Eruð þér viss um, að Musgrave
hafi skrifað bréfið?“
„Já, það 6r ég, því ritliönd lians
er mjög einkennileg og auðþekt.
En ég skil ekkert I, hvernig hann
gat fengið af sór að viðhafa slíkan
rithátt. Ég á við þau orð, •sem
bent var að Miss Annesley“.
„Mér þj'kir það mjög svo leiðin-
legt og óheppilegt, að ekki var
gengiti lireinskilnislega við þvl fyr-
ir réttinum, að sonr yðar hefði farið
til Burnsley-skógarins I þeim eina-
tilgangi að finna Mr. Musgrave.
Og Miss Annesley verðr komið til
að játa, að Fordsham var mjög sár,
og pað ineð róttu, við Mr. Mus-
grave, er hann lagði af stað til að
finna hann. Og þetta hvorttveggja
veikir mjög málstað okkar. En
s nit sem áðr get ég fvllvissað yór
um, að það haggar ekki ið minsta
trú minni á sakleysi sonar yðar. Og
af því að ég áltt rangt að leyna
nokkurn mann hættu þeirri, er yfir
honum vofir, þá skal óg játa það
hreinskilnislega fyrir yðr, að þetta
mál verðr ekkert leikfang, ef Frazer
er nógu kænn og ötull til að fram-
kvæma hótanir sínar“.
„Fra/.er er bæði óþokki og fantr“
hrópaði Mrs. Fordsham.
„Það er líka sannfæring mín, að
hann sé varmenni. Og þér megið
að miiista kosti reiða yðr á þa'', að
og skkl ebki iiggja á liöi mínu“.
„Já, óg geri það líka, Valeygr.
Eg er sannfærð um, að yðr nuin
takast að leiöa þetta mál til far
sælla lykta. Ég vona að sjá yðr
bráðlega aftr. Verið þér sælir“.
Og svo lagði hún ina smáu, fami-
hvltu hönd aftr I lófa mór og horfði
á mig inuin broshýru augum, er
sorgin gerði enn þá fegrri. Drott-
iim minn! Skyldi niór ekki liafa
verið óhætt á þessu augnabliki—?
Þvaðr! Dað er þegar komið alt of
uiikið af þessu leiðinda-masi.
(Framli.)
IIIIV
llkiiiniii Merking
“MUNGO”
“KICKER”
“CABLE.”
Er hvervetna viðrkend að ver*
í öllu tilliti betri en allrr aðrar
tóbakstegundir. In stórkostleg*
sala pessarar tóbakstegundar
sannar betur gæði hennar og
álit en nokkuð aqnað, því þrátt
fyrir þaS pótt vér höfum um
hundrað tuitugu og fimm keppi-
nauta, eykstpó salan stöðugt.
Þetta mælir með brúknn pessa
tóbaksbetren nokkuð annað. Vér
búum ekki til ódýra vindla.
S. DAVIS & S0NS
MONTREAL.
Mestn «g beztn viiullngerdn-
hns i Canaitn. |[7]
[10]
„EL PADRE”
Reina VictoriaT
HIjS OGLuÐIE.
Snotrcottagemeðstórrilóð $900,og lý^
hæðar hús með 7 herbergj. á Logan St.
$1000. Bæði nál. C. P. R. verkstæðum.
Góð borgunarkjör.
Snotr cottage á Young Street $700; auC-
arlóðir teknar í skiftum.
50 ft. lóð áJemima St.r austan Nena,
$425, aS eins $5C útborg.-27% ft. lóðir
á Ross og Jemima Sts. austan Nena, $250:
dto. rétt vestr af Nena $200. Auðveld
borg. kjör.—Góðar lóðir á Young St. $225.
Einnig ódýrar lóðirá, Carey og Broadway
S'reets.
Peningar lánaSir til bygginga meS góð
um kjörum, eftir hentuglelkum lánpegja.
CHAMBRE, GRUNDY & CO.*
FASTEIGNA BRAKÚNAR,
Donaldson Block,i . Winnipeg
reraedy íor Bilio»>snetw, Blotehes on the Face.
Bright*» DÍBease, Caiarrh, Oolic, CoiMtópation,
Chronir Diarrhiea. Ohrouic Livcr TroaMíe, I»ia-
betes, i)fctj«lere(i Btomach, Dizziuess. Dysfiitery,
^spepsia, Eczema, Flatulenoe, Fera&le Com-
’rata, Foiil Hreath, iieatlaehe, líeartbiur , HiveM,
ndice, Kidney Complainta, Liver TrnubíeaL
ÍÖ
Jaundiee, Kwiney Complainta, Liver 'imiUes,
I ow of Appetit-5, lieulal Depressit.q, Jioiwea.
►f Appe'
e Rash,
Nettl
tion, ITmples,
to the Head,
plezion, Sal t
Head, Scrof-
aehe. Skm Díb-
Stotnach.Tiied
Liver, Ulcers.
and evary oth-
~>r disease that
} ainfnl
líush oí Blood
S a 11 o w Com-
Ivheum, Scaid
’>ln StcK Iiead-
easeB.Sonr
F(’Hing.Ton>id
Water Brásh
er fyniptora
.- , !r egnlts frvnn
irapure Mood or a faiíare in the proper perform-
their functions by the stomaoh, five? and
Pereons given to over vetin^areben-
ented by takin^r one .abiile after eoeh mcal. A
contmueduse or the RipansTabules isthesurest
cure foá’ obstinate constijwtion. They ontain
nothinff thot can be injurious to the uioet deli-
cate. 1 |?ro«s #2, 1-2 gfross $1.2T>. 1-4 errws 7Bc.,
1-24 trross 15 cents. Sent by mUl postatro pokL
Address T.IE RIPANS CHE31ICAI> COMPANT,
^ P. O Box 672. New York. *
M*M?S6«666Aé»6t«WA««
P A T E N T S.
and ReissuesobtainedjCaveats filed, Trade
Marks registered, Interferences and Ap-
peals prosecuted in the Fatent Office and
prosecuted and defended in the Courts
Fees Hoderate.
I was for several years Principal Ex
aininer in the Patent Oltíce.and since re-
signir.g to iro imo private business, havs
given exclusive attentiou to patent matt-
ers.
Correspondents may tie assured that 1
will give personal attention to the careful
and pr-mipt proseeutioti ot' applicat’ous
nndio all otlier pa'entbusiness put iu my
hands.
Upon receipt nf inodrl or sketcii of in-
vention l advise asto pateutability (n-e of
charge.
“Your learning nnd creat . xpeiionce
will enableyou torender the Iilgh sfTnd-
er of service to your elients.”—Benj.
Butterworth, ex Cinnmissioner of Patents.
“Your gond work nnd faithfulness bave
many times been sjviken of to me.”—M
V. Moutgoinery, ex-Coimnissioner of Pa
tents.
“I sdvise iny friends and elients to
corsespond with bim in patent matters.”—
Schnyler Duryee.ex Chief Clerk of Pa-
tentOffice.
Address: . BENJ. R. CATI.IN,
Atlantic Buii.dinö,
Mention this paper. Washington, D.C