Heimskringla - 24.12.1892, Side 3

HZEi^ynsKi^insrG-iL^. og oldhst winitipeg; 24. des. 1002
X X
OldChum
CUT PLUG.
OLD CHUM
voga einhverri upphæð í fjárplógs-
spekúiatsiónir á kauphöllinni, hann
gerði bezt í að ganga strax með upp
hæð sina til Yanderbilts eba Daniels
Drew, og gefa öðruin hvorumpeirra
hana, eftir pví hvort hann ætlaði að
spekúlera eins og „boli“ eða sem
„björn“; pvi pau yrðu pó forlög
upphæðarinnar hvort sem væri, áð
lenda í vasa annars hvors; og með
pví að gefa öðrum hvorum hana
pegar, sparaði maðr forgefins tíma-
töf ogónýtar áhyggjur.
PLUG.
Engin tóbakstegund hefir
selzt jafnlljótt og fengið
eins mikla almennings hylli
á jafti stuttum tima, sem
pessi tegund af Cut Plug
og Plug Tóbaki.
X . X
Hefurðu reynt
VINDLA?
[9]
Northern pacific
RAILROAD.
TIME CARD.—Taking eífect on Sun-
day November 20tli.
North B’und STATION8. South Bound
Hí § g s St. Paul Ex. j Daily. J X W "3 ph£ X £ fl v S c £ o
P5H A r*i
2.55 p 4 lOp .. Winnipeg.. 11.45a l.OOp
2.45p 4.00p Portage Junc. 11.54a l.lOp
2.30p 3.45p St. Norbert.. 12.09p 1.24p
2.17p 3.81'p . .Cartier..N. 12.23p 1.37p
1.5'lp 3 13p . St. Atrathe . 12 41p 1.55p
1 50j) 3 04p . Union Point. 12.49p 2.02p
1.39p 2.51p Silver Plains. 1.01 p 2.13p
1.20p 2.33p . .. Morris .... 1.20p 2.30p
2.18p .. .St. Jean. . 1.35p
1.57p . .Letellier ... 1.57p
1.25p .. Emerson .. 2.15p
1.15p . . PembitiH. .. 2.25p
9.35a Grand Forks.. 6.00p
5.35a .Wpg. Junc.. 9.55p
8.35p Minneapolis 6.30a
8.00 j) .. . St. Paul... 7.05a
9.00a ... Chicago . 9.35a
MORRIS-BRANDON HRANCH.
Eust tiound S'l’ATIONS. W. Bound.
Freight Mon.Wed.Fr. ui QíCO bO C i4 <u v ^ 03 . S? g * i Freight Tu.Thur.Sat. |
I1.40a 2.55P . . Winnipeg l.OOp 3.00a
7.30p l.löp .. Morris .. 2.30p 7.30a
6.40p 12.53p Lowe Farm.. 3.03p 8.1ða
5.46p 12.27 p ... Myrtle... • 3 3lp 9.05a
5 24p 12 löp ... Rohrod.... 3.43ji «.25a
4.46p 11.57a .. ltosebank.. 4.02). 9.58a
4. lOp 11.43» .. . Miami.... 4 15) 10.25a
3.23)) ll.20a .. Deerwood.. 4 38)i ll.löa
2.58p U.08a .. Altamoiit .. 4.50p U.48a
2.18p I0.49a . .Somerset. .. 5.í0p 12.28p
1.43‘p I0.83a .Swan Lnke.. 5.24p 1.00)1
1.17j) tO.llla [nd. Springs. 5.39p 1.30p
12.53j) 10 07a . Mariapolls .. 5.50p L'^P
12.22p 9.50a ..Greenway .. 6.06p 2.28p
ll.öla 9.35a ... Buldur.... 0.21 p 8 OOp
11.04a 9 12a . .Belmont.... G.45p 3.50))
10.26a 8.55a .. . Hilton.... 7.21p 4 29p
9.49a 8 40a .. Ashdown . 7.35 p 5.03p
9.35a 8.3öa .. WaWHiiesa.. 7.47p 5.16p
8.48a 8.06a Ronnthwaite 8.14)) 6.09p
8.10a 7 48a Martinville.. 8.35)) 6.48p
7.30a 7.30a .. Brandon... 8.55p 730p
West-bound passenger trains stop at
Belmont for meals.
PORTAGE bA PRAlItE BRANCH.
Eust Bound W. Bound
Mixed Daily ex. Su. J 9TATIONS. Mixed j Daíly ex. Su.
I2.10p .. Witinipeg.. H.ðOa Port. -1 uuction 11.18a . St. Charles.. 11.08» ■ Hetidingly. . lO.40a White Plafns 9.45» . . Euatace... 9.l8a . . Oakville.. 8.25a Port. 1« Prairie 3 40p 3.55p 4.26p 4 35p 5.00)) 5.49p 6.13p 7.00p
Passengers will be carried on ull re-
gular frelght trains.
Pullman Palace Sleepersand Dining
Cari- on St. Paul and Minueapolis Bxpress
daily.
Connection at Winnipeg Junction
witttruins for allpoints in >Iontana,Wasli
ington, Oregon, British Columbia and
California; also close connectionat Chi
cago with eastein lines.
For furtherinformation apply to
CHAS. S. FEE, II. SVVTNFORD.
G.P. & T.A , St. Paul. Gen. Agt., Wpg
H. J. BELCH, Ticket Agent,
486 Main Street, Winnipeg.
Drew er i mörgu Vanderbilt líkr,
byrjaði eins og hann alslaus. Beggja
er „hugsunin kristall, hjartað steinn,
höndin járn-varin, viljion stál“.
Báðir eru samvizkulausir, en báðir
halda sér ávalt innau vébanda lag-
anna. Hvorugr gefr vini sinum
dalsvirði eftir í viðskiftum, en báðir
hafa með köflum gefið of fjár til
ýmislegs. Meðan á borgara-styrj-
öldinni stóð gaf Vanderbilt stjórn-
inni hörskip mikið albúið, er kost-
aði ema milltón dollars (h&tt á
fjórðu milllón króna). Drew lætr
sér annast um skóla, og hefir gefið
mörcr hundruð púsund dollara til
peirra,—En að öðru leyti eru pessir
menn ólíkir. Að ásýnd er Vander-
bjlthár maðr, prekinn, fríðr sýnum
og nærri tignarlegr t viðmóti. Drew
er lágr og 'æðist fram, og líkist
mjög „gömlum ref“. Eins eru að-
fcrðir peirra ólikar. Vanderbilt er
djarfr maðr og einbeittr; Drew
smýgr og iæðist, beitir óendanlega
fínum britgðum, samsettum af flókn-
urn áformum, og er svo kænn, að
varla er neins manns að sjá við hon-
um. Hann er „björn“ og spekú-
lerar í fallandi gangverði. En hann
er sá maðr, sem hefir leyst pað
vandaverk, að keyra gangverðið
niðr, og spekúíera pó jafnframtí
bækkun pess, og græddi pví jafn-
mikið nokkrum dögum síðar á hækk
uninni, eins og hann hafði grætt
nokkrum dögum á undan á lækk-
uninni.
Stefnur peirra Vanderbilts og Drew
í gróðabrögðunum eru svo gagnstæð
ar, að eðlilegt er að peim hafi oft
ftnt satnan í harða snerru, enda
geyma árbækr kauphallarinnar frá-
sagnir am marga slíka harða hrtð.
Ein in frægasta orrusta hiiTIÍ peirra
var sú, setn kölluð er trölla bardag-
inn eða jötna-bardaginn. Jötnarnir
vóru peir gullgoðin Vanderbilt og
Drew. Ein in helzta og auðugasta
járnbraut í Bandaríkjunum er Erie-
brautin,er fengið hefir sorglega víð-
frægð á öllum kauphöllum in síðari
ár sakir inna stórkostlegu fjárdrátta
og pretta.Iames Fiske.—Fyrir nokkr
um árum var Ðrew sem næst al-
máttugr t stjórn Erie-félagsins. Van-
derbilt hafði lengi iiaft augastað á
Erie-brautinni. Hann átti margar
járnbrautarlínur, er stóðu í sam-
bandi við hana, ogpótcist hann pá
fyrst geta haft full not peirra, ef
hann hefði hönd í bagga með um
stjórn Erie-brautarinnar. Sumarið
1867 hafði pví Vanderbilt og vinir
hans keypt svo mikið af hlutabréf-
um Erie-félags, sem peim pótt'
nauðsyn á, til að geta stýrt meiri
hlut atkvæða uin iriál félagsins. Vóru
peir teknir að kc.ma sér sairian um,
hverja peir skyldu hafa í stjórn fé«
iagsins eftirleiðis, og ætluðu að úti-
lykja Drew úr stjóruinni. Tókst
peim svo vel að fara Jeynt með
petta rúð sitt alt, að Drew varð
ekki var við fyrr en uin seinan,
hvaðá seyði var. Gat hann pá engu
til leiðar komið n óti peim, og tók
pví pað til ráðs, að hann gekk til
Vanderbilts og baðst vægðar, p\I
að vera útilokaðr úr stjórn Erie-
brautar, pað var svo mikil! hnekkir
fytir Drew, að liann póttist ekki
mega undir honuin rtsa. Þeim Van-
derbilt samdist pá vel og fókk Drew
að vera kyrr í stjórninni og halda
stöðu sinni sem gjaldkeri og einn
aðalforstjóri fólagsins. En eigi
tnun sú tillátsemi fengizt hafa af
Vanderbilt fyrir ekkert.
Drew sat nú kyrr í s^jórnintii t
bezta sætti við pá Vnnderliilt, en í
kyrrpey hugsaði hann til hefnda fyr-
ir bragðið, gjörði liann ráð sitt svo
leynt, að ekkert i>ar á, og vann með
sér 'fylgi nokkurra inna djörfustu
og samvizkulausiistu af n eðstjórn-
endum stnum, erskyldu veitast með
honuin á móti Vanderbilt.
Þegar alt var undirbúið, hófst
orrustan. Erie-bróf stóðu heldr
lágt, liór um bil 70, og Vanderbilt
var að hugsa um að spenna pau
upp. Hann byrjaði á pví, og í
febrúar 1868 vóru hlutabrófin kom-
in upp t 79. Þá féllu pau alt í einu
niðr í 70. í pessu skildi enginn,
pví hvern gat grunað, að Drew
væri að gefa út urmul nýrra hluta-
brófa enn óðara en Vanderbilt gat
keypt uppf
(Framh.).
Sögur Valeygs
lögreglu-spæjara.
5. Saga.
Charles Fordsham.
I ICAP.
Sekr eða sýkn.
Framh.
Nokkru síðar hafði svo skotið upp
peim orðróini, að maðr nokkr, Han-
iinry að nafni, er sagt er að standi
til að verða seinr.i maðr Mrs. Fords-
ham, hefði keypt allar skuldaviðr-
kenningar Mr. Musgraves, er Frazer
hafði í höndum, með ákvæðisverði
peirra, er var talsvert vfir sex pús-
uml pund sterling. Vitaskuld
myndi Mr. Hanbury fá sína pen-
inga aftr, ef réttmæti skjalanna yrði
saunað; en in rikjandi skoðun væri,
að petta væri að eirts múta til Fra-
zers gegn pví, að hann færi úr landi
áðr en vitni yrðu leidd í máli Mr.
Ii’ordhams. Og að alt petta væri
eftir ráði málafærslumans Mrs.
Fordshams, ,er væri einhver sá mesti
nautshaus p'ar um slóðir í pví er
snerti rótt og réttarvenjur í glæpa-
málum“. Einnig væri pað alment
mál manna, að Mrs. Fordsham hefði
mútað Frazer stórkostlega par að
auki.
„Málfærslumaðr Mrs. Fordsham
ætti að missa málfærslurétt sinn
fyrir að gefa mór.num önnur eins
ráð og petta. Mannorð Charles
Fordsham verðr flekkað til eilífðar,
ið svivirðilega brennimark morð-
ingja mun loða við hann til dauða-
dags. Hann ætti að missa mála-
færsluróttinn!“ hrópaði óg í talsverðri
geðshræringu, pví ég var mjög óá-
nægðr yfir pessum aðföruin;
óg vissi mjög vel, hve sérlega móð-
irin mundi iðrast aðgerða sinna, er
hún sæi pær hryggilegu afleiðingar,
sem pær hlyti að hafa í för með sór.
„Hann ætti að missa málfærslurétt-
inn—sagði óg pað? Hann ætti öllu
heldr að verða hengdr á hæsta
gálga, erki-bjáninn sá arna. £>að
ætti ekki að láta neins ófreistað,
er mannlegr kraftr megnar, til pess
að hafa upp á Frazer og knýja hann
til að bera vitni í málinu. Það er
inn einasti vegr til að frelsa maun-
orð Mr. Fordhams“.
Mr. Lynch var alveg á sama máli
og óg. En honum pótti ólíklegt,
að annar eins siægðarrefr mundi
láta taka sig fastan, sérstaklega ef
pað skyldi reynast satt, sem margir
værifulltrúa um, að—“.
„Að skuldaviðrkeniiingarnar séu
falsaðar“, greip óg fram f, „ég er
ekki í minsta efa um, að pær eru
pað, og eina er óg fullviss- um, aö
allar sannanir Mr. Frazers hefðu
orðið að engu er til gagnspurning-
anna kom, f staðin fyrir aðnú—“
„Mr. B.—málfærslumaðr vill fá að
tala við Mr. Valeyg“, kallaði pjónn-
inn inn úr dyrunum.
Eg bað pjóninn að fylgja Mr.
B.— inn til mín. Mr. Lyneh kvaddi
mig og lofaði að að kotna aftr með
inorgni.
Mér var næst skapi að hrækja á
inn prúðbúna, smámunalega lagasnáp,
sem kom hlásandi inn í herbergið-
Þegar liann hafði hneigt sig með
iniklum rembisvip og viðhafnar til-
burðum, inælti hann:
„Skjólstæðingr minn, Mrs. Fords-
ham, hélt að pað gæti ekki spilt
neinu til, að ég talaði við yðr um ó-
heillamál pað, sem sonr hennar og
Mrs. Musgrave nokkur eru bendluð
við. Ef yðr er kunnugt um nokkuð
atriði, Mr. Valeygr lögregluspæjarii
er snertir mál petta, pá væri mér
mesta ánægja að fá að heyra pað,
og láta í ljósi ál’t mitt um hið laga-
lega giMi pess“.
„Mig langar ekki til að kynnast
hinu lagalega áliti yðar, Mr. B.—,
um nokkurt atriði. Ég skrifaði
skjólstæðing yðar, og bað " hana
að finna mig hór, þvf mér var ó-
niögulegt að heimsækja hana. Það
var tilgangr rrfinn að aðvara hana
og ráða henni heilt. Og ið eina ráð,
sem ég gat gefið, er pað, að hún
sonar síns vegna láti einskis ófreist-
að til að liafa upp á Mr. Frazer og
knýja hann til að bera vitni í mál-
inu“.
„Hvað segið pér, Vaieygr?11 hróp-
agi inn aulalegi ýstrumagi. „Hvað
segið pér, Valeygr? Vissulega hljót-
ið pér í hjarta yðar, sem vinr minn,
einlægr vinr Fordsham-ættarinnar,
að gleðjast yfir pvf, pó pað virðist
máske ekki í fljótu bragði sennilegt
að segjaslfkt, að eins hættulegtvitni
og Mr. Frazer skyldi strjúka burtu,
einmitt pegar mest reið á“.
„Það er einmitt in langversta og
hryggiiegasta óhamingja, sem kom-
ið gat fyrir Ferdsham-ættina. Ef
Frazer næst ekki aftr, pá er eins
gott fyrir Mr. Forilsham að ráða sig
af dögum undir eins, pví lífið verðr
honum ekki neina til byrði, pótt
.liann verði látinn laus“.
„0, guð minn, mikil ósköp eru ax
lieyra, hvernig pér getið talað!“
hrópaði málufærslumaðrinn og lózt
vera alveg íiissa á flói.sku minni, en
ég sá ofboð vel, að orð mín gerðu
honum órótt inranbrjóts. „Þér vitið
auðsjáanlega ekkert uro, livað pað
var, sem Frazer ætlaði að bera fram
fyrir róttinum. Eg hefi hérna afskrift
af pví. Genð svo vel að lesa petta-1.
„Hann, einmitt pað! Vitnið vann
eið og sagði, að hann hefði sóð Char-
lesFordsham og Edmund Musgrave
saman í Burnsley-skóginum að
kveldi dags inn 10. Octóber siðast-
liðinn, en hvorugr peirra hefði séð
sig. Að peir hefðu verið í áköfu
rifrildi út af stúlku og ætt frain og
aftr í ákafri geðshræringu. Mr.
Charles Fordsham hefði haft staf í
hendi með stórum hnúð á endanum.
Vitnið kvaðst hafa óttast að inir
ungu menn kynnu að verða varir
við sig og halda að hann væri að
hlera eftir samtalinu. En er vitnið
var komið svo sem 150 eða 200
faðma frá peim, kvaðst liann hafa
stanzað og farið að hngsa um, hvort
ekki mundi nú vera réttast af sér að
snúa við aftr og reyna að stilla til
friðar. En i sama bili hefði Foids-
ham komið út úr skóginum ásamt
pjóni sínum John Mejor, og kvaðst
vitnið ekki hafa tekið eftir honum
fyrr; peir hefðu fyrst skimað alt í
kring uin sig, eins og peir væru
hræddir um að einhver sæ til sín,
og svo geugið burt sem iiraðast.
Þeir hefðu verið að tala saman eins
og aðrir jafningjar; og hefði vitnið
furðað mjög á pví pá. Vitnið kvaðst
pá hafa gengið áleiðis heim til sln
rakleiðis, par pað hefði sóð að milli-
ganga sín var ópörf orðin, og kærði
sig heldr ekki um að gefa sig á tal
við Mr. Musgrave, sökum pess að
sér hefði sinnazt við hann fám dög-
um áðr út af peninga-sökum. Vitn-
ið kvaðst svo ekki hafa hugsað neitt
um petta atvik, pangað til lík Mr.
Musgraves fanst.
Þetta er pá aðalinntakið úr fram-
burði Frazers, pegar búið er að taka
frá alt óparfa mas og vlfilengjur.
Og pað get óg sagt yðr, Mr. B.—,
að ef hægt verðrað knýja Frazer til
að bera vitni I tnálinu, pá mun pað
koma á daginn, að framburðr pessi
er ekkert annað en lygasamsetningr.
En pað er enginn hætta á að Fra-
zer láti ná sér aftr, ef honum er
mögulegtað koma í veg fyrir pað.
Er pað satt“, bætti óg við og brýndi
röddina, „að skuld iviðrkenningar
pær frá Musgrave, er Frazer hafði I
höndum, hafi reynzt falsaðar? Og
að annar af inum ógæfusömu skjól-
stæðingum yðar, einhver Mr. Han-
bury, hafi par af leiðandi orðið fyr-
ir stórkostlegu fjártjóni, er nemi
frá 7—8 púsund pund sterling?1,
„Valeygr“ hrópaði lagasnáprinn
og blés sig upp e:ns og smiðju-
lielgr. „Þór talið æði sjálfbyrgings-
lega. Ég verð að áminna yðr um,
að hafa pað hugfast framvegis, hve |
inikill munr er á lífsstöðu okkar“.
„Mig varð-ir ekkert um slíkt
pvaðr. Það er alt of alvrrlegt mál,
sem við erum nú að ræða um til
pess maðr geti verið að hugsa um
fólagslegar tfzku-reglur og sam-
kvæmislífs-smjaðr. Ég tala blátt
áfram og krókalaust, eins og mór
er lagið, og óg segi yðr pað afdrátt-
arlaust, Mr. B.—, að ef pað var af
yðar ráði gert, að múta Frazer til
að stelast af landi burtu, pá hafið
pér ineð pví evSilagt skjólstæðing
yðar í siðferðislegu tilliti; pví ef
málið hefði getað gengið sinn eðli-
lega gang og Frazer, skjalafalsarinn,
borið vitni gegn inum ákærða, pá
hefði Mr. Fordsham verið látinn
laus og sýknaðr mótmælalaust, svo
engitin ættarskuggi hefði á honum
hvílt, en nú par á móti—,,.
„Hver segir að Mr. Frazer só
skjalafalsari?“ tók iögmaðrinn fram
í með ákefð. „Ég vissi pað ekki
fyrri enn nú, aS lögregluspæjarar
Lundúnaborgar tryðn eins og liei-
lögum sannleika hverjum lygaorð-
róm, sem liatr og illgirni ein geta
hleypt af stokkunum i.ð ástæðu-
lausu“:
„Þeir eru heldr ekki svo trú-
gjarnir“, svaraði ég; „en óg er samt
sem áðr sannfærðr um, að skulda-
viðrkenningarnar, sem skjólstæð-
ingr yðar, Mr. Hanburg,lét narra sig
til að kaupa, eru alveg einskis virði.
Ég er nú farinn að sjá í gegn um
pennan lygavef, Mr. B—-, og ég skal
gera mitt ýtrasta til að Mr. Fords-
ham sjálfr heimti frest á frest ofan
í málinu pangað til að hægt verðr
að finua og leiða fram vitni pað, er
setti satnan lygapvætting pann, sem
pér sýnduð mér áðan“.
„Og Mr. Fordsham á að hýma í
gæsluvarðhaldi á meðan? Það er,
svei mér, ekki svo óvftrlegt ráð
petta!“ hrópaði Mr. B— hæðnislega.
„Heilt ráð, Mr. B—, pór getið
reitt yðr á pað. En par eð skoð-
anir okkar eru eins mismunandi og
staða okkar í mannfélaginu, pá verð
ég að segja yðr að vera sælum“.
II. KAP.
Hnútrhm leystr. Yfir atlantshaf
í annað sinn.
Mr. Charles Fordshain purfti ekki
að biðja um frest í málinu. Yfir-
völdin frestuðu pví af sjálfsdáðum,
er pau heyrðu að Frazer hefði ekki
náðst. Frestrinn var til hálfsmán-
aðar, til að byrja með; en áðr en sá
tími var liðinn, hafði óg náð í mSnar
hendr öllum yfirráðum í málinu, pótt
pau að nafninu til væri falin skrif-
stofupjóni Mr. B—, sem var séðr
náungi og leysti starf sitt af hendi
með mestu alúð og gaumgæfni pótt
hann I hjarta sínu væri alvrg sann-
færðr um sekt beggja fahganna. Og
sannast að segja pá var pað skoðun
hvers einasta manns, að heita mátti,
sem nokkuð pekti til málsins. En
Sir Hereert Sidney var pó undan-
tekning frá peirri reglu, pví að hann
var maðr sem ekki lét berast hugs-
unarlaust með slraumi almennings-
álitsins, og hans skoðun var llka
meira verð, en púsund annara. Og
pað var hans öflugu meðmælum að
pakka, að mér var fengin I hendr
vörn málsins, og var pað in dýrrnæt-
asta viðrkenning, sem nokkru sinni
hefir fallið mér I skaut. Ég vil
geta pess hér, að Miss Annesley
hefði skýrt homim frá, eins og mér,
að staðhæfii'g sln um, að Mr. Fords-
ham og Mr. Musgrave hefðu fundizt
I Burnsley-skóginum daginn áðr en
hún fór til Lundúna, hefði að eins
verið bygð á pvf, að Mr. Fordsham
hefði sagt sór að hann ætlaði pang-
að og sýnt sér bréfið frá Musgrave
er ákvað mótið.
Þetta var að minsta kosti sönnun
fyrir pvl, að Fordsham hafði ekki
rntlað að ráða Mr. Musgrave af
dögum. „Kn óg er alveg samdóina
yðr um pað“, mælti Sir Heriiert,
„að pað var stórkostlegt axarskaft
af Mr. Fordshain, að gangast ekki
hreinlega við pvl, er fyrsta róttar-
haldið fór fram, að hann hefði far-
ið til Burnsley-fkógarins I peim til-
gangi að hitta Mr. Musgrave, sam—
kvæmt skriliegri beiðni hans sjálfs“.
(Framh.)
FJALLKONAN
Ameríkií
$1.00, ef horg. er íyrir Ágústlok ár hvert,
ella $1.20. Landneminn, blað með frétt-
um frá íslendingum í Canada, fylgir
henni ókeypis; næsta ár (1802) kemr
Landneminn út mánaðarlcga. Fjallkon-
an fæst í Winnipeg hjá Chr. Olafeson,
575 Main Str.
T
IIIIV
“MUNGO”
“KICKER”
“CABLE.”
Er hvervetna viðrkend að vera
í öllu tilliti betri en allrr aðrar
tóbakstegundir. In stórkostlega
sala bessarar tóbakstegundar
sannar betur gæði hennar og
álit en nokkuð annað, því prátt
fyrir þati þótt vér höfum um
hundrað tuttuiju og fimm keppí-
nauta, eykstpó salan stöðugt.
Þetta mælir með brúkun þessa
tóbaksbetren nokkuð annað. Vér
búum ekki til bðýra vindla.
S. DAVIS & S0NS
MONTREAL.
llesta «g liezta vimllngei’da*
hns i Canada. [7]
[10]
„EL PADUE”
Reina Victoria.
HIjS OGLuÐIR.
Snotr cottage með stórri lóð $900, og 1
hæðar hús með 7 herbergj. á Logan St.
$1000. Bæði nál. C. P. R. verkstæðúm,
Góð borgunarkjör.
Snotr cottage á Young Street $700; auB-
ar lóðir teknar í skiftum.
50 ft. lóð á.Temhna St., austan Nena,
$425, aS eins $50 útborg. —27pí ft. lóðlr
á Ross og Jemima Sts. austan Nena, $250:
dto. rétt vestr af Nena $200. Auðveld
borg. kjör.—Góðar ióðir á Young St. $225.
Einnig ódýrar lóðir á Carey og Broadway
Streets.
Peningar lánaSir til bygginga meS góft
um kjörum, eftir hentuglelkum lánþegja,
CHAMBRE, GRUNDY & CO.«l
FASTEIGN A-BR AKÚN AR,
Donaldson Block,» • Winnipeg
Vjer lifn a framfara oli.
AK^ANIII VORT
ERU VJIBÆTIJR!
Og ekki aftrfor.
In nýja merking vor
CABLE EXTRA.
er sérstaklega góð og vér Teyf-
um oss að mælast til þess, að>
tóbaksmenn reyni lianasvoþeir
geti sannfærst um að framburð-
ur vor er sannur.
S. DAVIS & SONS.
[No. 14] [431]
Ferðaáætlun
milli Winnipeg o<j Nýja-íslauds.
Gestr Oddleifsson fer frá Geysir
kl. 7 á mánudögnm og kemr til
Winnipeg kl. 12 á íniðvikudag. Fer
frá Winnipeg á fimtud. kl ■ 12 og
kemr kl. 6 á la igard. til Geysir,
W. H. Paulson & Co, 575 Main
Street, Winnipeg, taka á móti
flutningi, sem sendast á og o-efa
upplýsingar öllu pess'náttar viðvíkj-
andi.
Arni Friðriksson, 673 Ross Str.}
og Stefán Oddleifsson, 522 Notre
Dame Str., gefa einnig upplýsinnar
viðvíkjandi flutningi til og frá. Allr
tlutningr tekinn.