Heimskringla - 22.03.1893, Page 2

OG OXDIIT, WIUITIFEQ-, 22 MAHZ.
1803.
“ Mfflskringla
Sc
öiain”
kemr íít á Miðvikud. og Laugard.
ÍA Svmi-we.ekly Newspsper pub-
ÍUbed on Wednesdays & Baturdays ]
The Beimskringla Vtg. & Publ. Co
Atgefeudr. [Publishers.]
I fj&rveiting frá næsta pingi, enda
ekki fullvist, hvernig pingið lítr á
þetta mál, f>ótt Oll likindi só til að
f>að mundi sjá svo sóma sinn og
Jjjóðar sinnar, að f>að fáslega veitti
f>að fó, er nægði, sem varla mundi
fara yfir 3000 kr.
„En til er annar vegr að fá þetta
fó saman, og f>að er með frjálsum
samskotum; efutnst vér ekki um, að
Verð blaðslns í Canada og Banda- ^ mundi fást á f>ann hátt, ef ein-
hverjir málsmetandi
Frá löndum.
vildu
rikjunum : v
12 mánu-Si $2,50; fyrirfram borg. $2,00
3 ZZ íffi ----------- - lolöOlgangastfyrir f>ví
A Engiandi kostar bl. 8s. 6d.; A
Norðrlöndum 7 kr. 50 au.; á íslandi 6 . .
kr. _ boraist fyrirfram. I að ekkert fé er fyrir hendi, sem
Spnttil Islands, en borgað hér, kost .
árLf. $1.50 fyrirfram (eila $2,00)._i landsstjórnin geti með lagaheimild
vóru skuldlausir l.|veitt. Að biðja landsstjórnina á-
Blaðið hefir vitanlega rétt í þvi
l^rKaupendr, sem
Jan. p.á. purfa eigi að borga nema $2 tyr-1 gjár j peggu „4^ er j,vj sama
bi6>* •» .,,k*
skriflega). I heimildarlaust fé íir landssjóði, og
Kaupandi sem skiftir um bústað, i er ekki hætt við að landshöfðingja
zss rl"“"“ •”11 ->*■« .»1.«^*»™« • ^
----HitstjóriniTgf^yrniZekkrgreinarTsem 1 gengr [>að glæpi næst að skora á
Þter eigi^ ne'ína^^fiúmerk? fyrir^endr- j landshöfðingja að traðka fjárveit-
sending íylgi. Ritstjórinn avarar eng- in étti bingsins. Hr. Magnús
?“uWn “ rNafnUuVum°mb”éfu’m er , Stephensen er ekki sá maðr, sem
i «■»■><» ««*•* >•»• *» •>“-” *»
um, ef höf. tiltekr slíkt merki.
fram á teinum hjólin
tifl,
þinn trölla-krafturvögnum áfram þeytir;
ég áfram vil, ég eigi um líf mitt skeyti,
já, áfram bara meðan að ég lifi.
sem Ég finn samttil, hve áfram ælin líður,
hve ótt mig tíminn her á leið til grafar,
þótt kyr ég sitji, samt ég flýg án tafar,
hvesvoán viðburða mitt lífsfley skríður.
gera
raunarlausu.
Uppsögnógild að lögjm,uema^aup- Wtt mun jafnlítið vafamál, að
andi sé alveg skuldlaus við bla«iO. ! J
von só á samskotum, sfzt peim
það seud lysthafendum. ___________ er nokkuð nálgist nægilega upphæð,
Ritstjóri (EdUor): á íslandi í pessu efni. Vér minn-
JÓN ÓLAkSSON j umst þess, er merkir menn heima
venjul. á skrifst. bl. kl. 9-12 og 1 o i r
gengust fyrir samskotum til minms-
Ráðsmaðr (Busin. Manager):
EINAR ÓLAESSON
kl 9—12 og kl. 1-6 á skrifst.
'I.
varða yfir Hallgrím Pétrsson fyrir
ekki allmörgum árum. Eftir 5 — 6
ár varð árangrinn sá, að aldrei kom
inn nóg til að borga fyrir ómerk
lega grásteinsstrýtu, sem kostaði, að
oss minnir, 5—600 krónur. Eins og
Utanáskrift til afgreiöslustofunnar er:. árferðið er núna heima, er óhætt
The líeimskrinala P'tg. & Publ.Co. ag se„ja ag f>að tæki 20 ár að safna
Winnipeg, Man. | r
heima fé til Chicago-ferðar fyr.r
Auglýsinga-agent og innköllunarm.
EIRÍKR GÍSLASON
Advertis. Agent & Collector.______
Utanáskrift á bréf til ritstjórans .
Editor Heimskringla. Box 53ó.
Winnipeg.
ICELANDIC RIVER P. O.
lö.Marz 1893.
Heiðraði ritstjóri.
Vel gekk ferðin „norðr og niðr“.
Ég sveif með eimlestinni af C.P.R.
stöðvunum niðr til Selkirk á mánu-
dagskveld 20. f. m. og bar á peirri
leið fátt til tíðinda, neina eins og
vant er hóstið og hvæsurnar í járn
hestinum. Ég skrifaði hjá mér eft-
irfarandi vísur :
MEÐ EIMLES TINNI.
Fram, eimlest,-
Og burt frá æsku, burt frá sæld og gleði,
og burt frá vinum,sem ég aldrei gleymi,
unz bleikur nárég burt úr þessum heimi
á börum fluttur verð að hinsta beði.
Ó falska líf, þú tál og töfra-draumur!
æ tilveran er ekki næpu-virði,
því mannlífið er mestalt böl og byrði,
en bernskan viltur, hugsunarlaus glaum-
ur.
Ó aumum manni engir geislar skína,
hve oft þó bæn til guðs frá hjarta stígur;
nei, hugrinnsig þreyttur fram um flýgur
og finnur ei,en lamar vængi sína.
Ó alt til grafar, alt í dauðans sæinn,
því engin skýma lýsir vegfaranda,
við eilíft myrkur andinn loks má
stranda
því ekkert teikn oss boðar lífsins
daginn.
Svo mörg eru pessi orð.
í Selkirk beið vor á vagnstöðvum
Kr. Sigvaldason, póstr, með út-
breiddan faðminn, og flutti hvern um vergr varig tjl bókakaupa, pví pínum með embætíinu, og pá tap-
Box 305
Peningar sendist í P O. Money Or- .
der Registered Letter eða Express einn mann með frjálsum satnsKot-
ðfrílei- Ranka-ávísanir á aðra
um.
juuurv ----- « • -
banka, en í Winnipeg, eru að eins
téknar með afföllum. _____________
Office :
140 Sfr.
Yestrför
séra Mattíasar.
$ 400 þarf það að
verða.
Samskotin til séra Matthíasar eru
nú komin dálítið á fjórða hundrað
dollara. Vór porðum ekki að mæl-
ast til meira en $300 í fyrstu, af pví
„Norðrljósið“ flytr 29. Decbr. að árferði var ilt hér og petta lang-
ritstjórnargrein með fyrirsögninni: erfiðasti tfmi árs með peninga. En
„Eiga Islendingar að senda mann á í sjálfu sér var upphæðin helzt til
Chicago-sýninguiia? og hvern á að (litil og ónóg, einkum ef auðiðskyldi
senda ?“ Kemst blaðið að peirri að skáldið ætti að geta lagt leið um
niðrstöðu, að pað sé sjálfsagt, að eitthvað af íslendinga-byggðum hér.
einhver íslendingr ætti að mæta ^ gn nt) jjafa undirtektirnar orðið
par, pvf fremr sem „merkismenn ^ flj(5tarj 0g greiðari en vér áttum von
frá Aineiíku heiðruðu pjóðhátíð ,vor ^ einkum brá við f pá átt er Suur-
íslendinga 1814 með nærveru sinni hlaðið f5r ag yjnna af alefli móti
og fluttu oss vinsatnlega
landa sinna“.
kveðju
máli pessu. Vér sjáum nú fram á,
að landar ætla að láta pað verða
Svo kemst pað næst að peirri j stagjnn fyrir $300, og gleðr
niðrstöðu—sem fréttir vorar frá ís-
landi í pessu bl. sýna, að nokkrir
Borgfirðingar hafa einnig komizt að
—að pað væri bezt til fallið að
senda sóra Matthfas vestr, og getr
pess, að haun só fús til farar, ef fó
væri fyrir hendi; kemr pað vel heim
við pað, er séra Matth. skrifaði
hingað f bréfi í vetr, að sér léki hugr
I ferðinní, ef hann sæi sér fært fyrir
fjárskorts sakir.
En í stað pess að sýslunefndirnar
í úrræðisleysi eða óyndis úrræðum
hafa farið að snúa sér til landshöfð-
pað oss.
Frá lesborðinu.
NÝ FLUGVÉL.
Próf. Samuel Pierpont Langley,
sem varð eftirmaðr próf. Henry O.
Bairds sein forstöðumaðr fyrir
Smithsonian Institution i Washing-
ton, D. C., hefir að sögn fundið upp
flugvél, sem talið er að vel muni
reynast. Hann hefir smíða látið
sýnishorn af henni, svo stórt, að pað
má reyna flugið. Vélin er ætluð
ingja,sem vitanlega getr ekkert gert fyrir einn eða tvo menn til að fljúga
i pessu máli, þó að hann kynni vera í, en ekki til að flytja farpegja.
allr af vilja gerðr, af pvf að hann
hefir ekkert fé af að taka, pá fer
Skrokkrinn á vélinni
í laginu.
er líkr makríli
yjtstj. „Norðrljóssins-1 pessum orð-
um um málið:
„En pá kemr eitt til sögunnar, og
pað er ef til vill pyngsta prautin.
Hvaöan & ad taka kostnaöinn?
t>að er varla við pvf að búast, að
einn maðr geti eða vilji kosta slíka
Vélin var sniíðuð og fullger í af-
skektu herbergi f Srnithsoniun In-
stitution, og er hún par erin. t>að
eru eitthvað tuttugu inánuðir sfðan
að próf. Langley hafgi hugsað upp
vélina; hafði hann með sér tvo trún-
aðarmenn við aðaltilraunir sinar all-
ar, Dr. Jvidder, frægan vfsindamann,
er pávar í pjónustu Smiths. Inst.,
för af'eigin fé; væri og eðliJegast ^ w c Wiiilock, aðalritara við
að landsjóðr kostaði hana, ef sendi- stofnunina. Meðan verið var að
maðr á að mæta sem fulltrúi pjóð- s níða vélina, hefir öllu verið haldið
arinnar. En nú er svo ástatt, að leyndu
ekkert almennafé er fyrir hendi, er
leyfilegt er aðveitatil þessa
Með hvaða ráðum hann gerði við
sleðann, veit ég ekki; hann hefir
máske soðið sór smyrsl eftir fyrir-
sögn 15. kap., 3. bók Mósesar og
109. sálmi Davíðs, og límt með pví
sleðann saman; nokkuð er pað að
áfram hélt hann leiðangrinu par til
hanu kom til fjármáJanefndarmanns-
ins. Þar var enginn fyrirstaða,
nefndarmaðrinn fór; óku peir síðan
sem leið lá til forsetans; par var
smiðjuaflinn. Ef einhver skyldi
spyrja hvar belgr og belgrá hafi
verið, pá er svarið: hjá presti, og
alt til reiðu, er hafa purfti. Að
afloknum lestri ferðamannsbænar
lásu peir allir sem einn maðr 109.
sálm Davíðs og sungu svo sex
sálma úr Grrallaranum og Daglegri
iðkun guðrækninnar, og er petta
stef úr:
En sem pú, kongur kær,
komst mór til létta,
eg sló páámittlær,
er ég sá petta.
Svo ánægðjr er sagt að peir hafi
verið með hve fimlega peim fórst,
að peir hafi hlegið svo dátt, að pe:m
: sjálfum hafi.pótt undrum sæta Að
heilbrigði manna só í meðallagi. Það ( gyo gerðu hóf forsetinn a„su sín t;l
slys vildi til hór um dagim.i að bóndi | himins og sagði í silkimjúkum boðs
hér f fljótsbygðinni, Pétr Arnason I bænarrómi: „Látum oss pá
Arskógi, fótbrotnaði. E>að atvikað- j byrj.a) brægr> á voru háleita skyldu-
ist pannig að féll á hann tré úti í verjcj«.
skógi. Hór var haldin samkoma að '
r » • . .. ,* n „u Rúmsins vegna mun óg ekki
Lunli fynr stuttu síðan; réðu Cood-i , *. •
„ , , . , . r * taka upp úr kveðiunm nema svona
Templarar fyrir henni. Leikið var ; ct* J
ritið „Esmeralda“ pýtt af hr. E.' setningar 'A stangh.
Hjörleifssyni, og tókst fremr vel;1 ^ ^ hafa Lö
flestir leikendr léku mjög eðlilega.
um sfgargandipáfagauk,heldr en lút-
erskasáluhjálpar-„propertíinu“peirra
Selkirkinga. Maðr pessi var vel
meðalmaðr á hæð, beinn og sam-
svarandi prekinn. Eyrun á honum
voru stór eins og á vissu dýrakyni.
(Nú orðið má aldrei nefria asna eða
ösnu, pvf pá stekkr W. H. Paulson
upp á nef sér. Augun voru grá, dá
lítið klók og lymskuleg, nefið langt
og nærri beint, lá pó við að setja
upp kryppu eins og nýrúinn gemlingr
f krapahríð á vordegi. Munnrinn
var ákaflega víðr og náði nærri sam
an á hnakkanum pegar hann hló.
Alengdar sýndist munnrinn eins og
koparmortól, og tungan eins stautull
f iniðju mortélinu, sem altaf blaðraði
um petta heljar-flát frá einum barmi
til annars, pvf aldrei lagði náunginn
munninn aftr. Alt var andlit hans
sæloðið og litarháttrinn jarpr. Hann
var í ákaflega stórri geitskinnsúlpu
yzt fata með tóuskinnshúfu á höfði.
Til fótanna var hann búinn í háa
niðrlagsskinsokka af Str. Jónassyni.
Héðan að norðan er fátt að frétta
utan pað vanalega um heilsu manria
og höld fjár. Yfir höfuð held ég
Lesendr Hkr.
ögb. við hend-
Það var undirumsjón hr. G. Eyjólfs-
sonar. t>að er alténd vant að vera
Þrenningin segir svo: „Sóma
vors og safnaðarins vegna“ o. s. frv.
mynd á pví sem hann slær sér fyrir Já, sómi finst pór paö fyrir pig,
hvað svo sem pað er. G. E. er prenning, að sitja í embættum; pú
smekkmaðr og leikr sjálfr mæta vel sér pað, að færi svo, að pessi söfn-
Samkoinan var fjölmenn. Ágóðan- uðr sundraðist,mundir pú tapa sóma
Menn gera sér talsverðar vonir
fyrir- Um árangr af uppfundning pessari.
UCcis, en ekki hægt að bíða eftir
[ .V. Y. Even. Post\.
eftir ósk hans niðr f bæinn. Slfkar
viðtökur ern lofsverðar f öðrum eins
bæ og Selkirk, par sem vagnstöðin
er nokkuð út úr bæntim og engin
ljósglæta nálæg, nema ef einhver
ræfill af tungli hangir einhverstað-
ar úti á milli skýjanna, pví lestin
keinr ekki til Selkirk fyr en nokkuð
eftir kl. 7.
Niðr til N. ísl. lögðum við dag-
inn eftir, og gekk sú ferð tíðinda-
lftið; við gistum að Gimli og næsta
dag hóldutn við norðr hingað. Sam-
ferða okkr frá Selkirk voru tveir
herrar, báðir voru peir geistiegir
menn. Annar peirra var að ætt gyð-
ingr, og var hann að pröngva út
kyrkjnblaði. Hann hafðipegið lög-
inannsnafnbót að páfa, og atvikað-
ist pað pannig: Einu sinni var hann
var á ferð yfir á Balkanskaga, leit-
ugu kvennfélags-kerlingarnar í
Dónárhéraði til hans um ráðlegging
í stórmáli, sem þær -höfðu meðferð-
is, op hafði hann gefið peim góða
úrlausn, en pær gáfu honum að ið-
gjöldum prjónabrók. Og á peirri
prjónabrók gekk hann fyrir páfa í
pílagrfmsför sinni, er hann tók synda-
kvittunarseðil, lót skírast og gerðist
rétttrúaðr. Og páði hann pá nafn-
bótina, að verðugu, er hljóðbær var
orðin um heiin allan lögspeki hans.
Maðr pessi var í meðallagi hár og
ekki prekinn, á hörund var hann
kaffibrúnn; hann var hátrýndr og
glytti f smá augu blágrá, nokkuð
innarlega I hausnum; hægr var hann
mjög og faslítill, trúaðr mjög og
bænrækinn. En hinn var að selja
sáluhjálparseðla fyrir fólkið, og
nefndi pað lífsábyrgð og sagðist
vera agent í peirri iðn. Hann var
kunnr f Rómi eins og alstaðar; hann
fór um allan heim og trygði lff og
sálir maiiua bæði fyrireldi og brenni-
steini. Hann var góðr vinr páfa og
útbreiddi kristna trú í bjáverkum,
hann var lesinn og skólagenginm
Hann ku nni y'ins tungumál og var
gramatfkus í latfnu. Svo var hann
söngmaðr og kunni hvert einasta l»g
í gralbiranuin og söng jafnaðarlega
pflagrím-söngva; hanngat njeira að
segja sungið tviraddað, pví pá lét
hann aðra röddina út .irn nefið. Hann
hafði nijög kynt sór rit helgra manna
svo sem ræður Talmage og Samein-
inguna; svo vissi hann að voru til
tvær bækr eftir Dr. Eowler og
kvaðst hann eiga aðrahvora peirra.
Einnig hafði hann heyrt talað um
Ingersoll. Það vall og sauð upp úr
hoiiuin hálfineiitunar-froðan allan
daginn; hreint að segja hafði ég ald-
rei Jieyrt gjárifari hund.
að óska að pað væri koininn kyrkju-
lás fyrir mumiinn á hotiurn, pví mér
leizt ekki síðr pörf á að læsa pess-
stúkan hefir ákveðið að mynda bóka- aði hver einstaklingr inni innilegu
safn. Þessi stúka er orðin nokkuð andlegu aðhjúkrun innar sómasam-
fjölmenn og samanstendr af siðsömu legu prenningar.
og reglusömu fólki. Þessi bygð er • Annar liðr: „Um altarisgöngu-
pó f pví á undan öðrum bygðum f<511c“. Þrenningin véfengir sögu
Nýja Islands. 1 mína par um og setr töluna upp á
Á Gimli gengr bindindið illa; pað milli 20 og 30. En ég vil ráð-
er ekki liægt eð fá svo margr. sam- leggja henni að draga frá sinni tölu
an af félHgxsinönnum aft fundarfært alla utansafnaðarmenn, er til altar-
sé. Hefir f>ar f>ví ekki verið fundr is gengu þann dag f kyrkju Norðr-
síðan í sumar. Ég heyri sagt að peir bygðar, og ef sú tala, er pá verðr
haldi svona hinsveginn utanstúku- eftir, kemst yfir 20, mun ég lofa
fundi—at Lífmanns—petta einn og peim að hlægja í ró og næði.
tveir f hóp; um sannleikann efast Þriðji liðr: Uin misklíð. Þrenn-
ég ekki, pví ég t. d. ætlaði að kafna jnjrjn spyr mig að, hverjir pessir
úr Whiskey-fýlu óðar er ég kom safnaðarlimir séu, er lent hafi í rnis-
par um daginn.
S. B. Benedictsson.
RADDIR ALMENNINGS.
klfð við prest; en liún svarar sjálf
1 og segir: „Eftir vorri heztu vit-
und var pað að eins ein kona, sem
átti tal við prestiun um petta efni
(altarisgönguna). Já, „að eins ein
jkona“; um eina konu gerir ekkert
til!! En pessi eina kona er móðir
; einnar stúlkunnar, er pá var fermd,
hún er ein af greindustu konum
hór, var og er trú-kona, og n.undi
j til altaris liafa gengið með dóttur
------ I sinni, af misklíð af hendi prests
hefði e'gi I vegi staðið.
Þrír meðlimir Vestrheimssafnaðar
sendu mér kveðju f 15. nr. p. &l Spurningu pinni skal ég svara;
Það er svona heldr hlý Þaö vóru ÞrIr Þ^erandi safnaðar-
Svar til safnaðar-
þrenningarinnar.
Lögbergs.
kveðja sem við erað búast, pví hún
er rekin og soðin í smiðju sann-
kristinna manna! En pó að eldr-
inn hafi verið sterkr og tólin sjálf-
sagt göð, er pó siníðisgriprinn
veill; í upphafi og enda eru veilur
og svo er millibilið höfuðs og hala
limir, er pá vóru eigi til altaris sök-
um misklíðar við prest. Eyrst Hó-
seas Þorláksson; prestr vildi ekki
veita honum sakramenti, af pvf
hann (H. Þ.) væri enn ekki skilinn
við konuna, pó er hann sainkvæmt
lögum skilin við hana fyrir mörg-
um árum—prestr álftr skilnaðinn ó-
svo veilt, að varla hangir saman. . , , ,
_ . „ ,, ,, öildan, par eð hann var ekki gerðr
Fvnrsögnin er gamall málsháttr, *
,. . af presti!!—; annar, hriðrik Guð-
sem án tilemkunnarmerkia, eins og 1 , .... . „
u*. /* t _ ; mundss., þriðji, kona hnðriks; pau
hann stendr par, lftr út fynr að • r ,' ’ . , ’ 1
•„ . ,T ,. hjón eru nú bæoi úr söfnuði gentr-
þrenningin vilii eigna sér. Undir|.J ... . 8 8
f i - * ín af völduin prests.
kveðjuna sknfarðu lygi, en pað er
svo lítil lygi, að pú verðr ekki | Nei' prennmg, varst helzt til
lengi að pvo hana af þér með' alt i fíölorð nm . *«tta efni' Því að
arisgöngu og bænalestri á strætum iallgst vfsvitandi.
og gatnamótuin, pvf prenniiigin er Ejórði liðr: Sómatilboð prests.
vel trúuð og kristin, pegar engar Hér hefir prenningunni enn á ný
fieistingar eru í nánd Þú dagsetr fatazt sannsöglin; hún veit vel, að
kveðjuna 16. Febrúar, en á að vera pað er ósatt, að prestr hafi gert til-
13. Febrúar; pað var á mánudag, , boð sitt tfl eiustakra manna; hann
sfðdegis, að þú sazt að heimi.i for- talaði til fundarins, en ekki til ein-
setans (13. f. m.) og sauðst petta staklinga, og er pví greinin rétt
saman; þegar frost vóru hörðust á orðuð. Greinin er skrifuð undir
Þorra, lagði forsöngvarinn á stað í nafni fróttaritara, en ekki fundar,
herferöina með biblfuna á brjóst- og ei því eigi fundargerningr.
unuin, f peiin erinduin að smala Greinin segir ekki, að svarið hafi
saman safnaðarráðinu til að semja verið fundarsampykt. Þrenning-
ið utnrædda. Það var ekkert eins unni hefir skotizt hór refvfsin sem
manns verk að sjóða sanian alla pá oftar; hún segir ég sé aftrhalds-
mola, er par purfti sainan að smella. meðliinr. En óg skal segja pér,
Sá fyrsti af ráðinu, sein hann kom tignaða prenning, að ég vinn ineira
til, neitaði að slást f leikinn; við að fulikomiiun pessa safnaðar en
Mér lá við1 neitunina kom svo mikill móðr i pú; ég hefi varið réttindi pessa
forsöngvarann, að hann gáði ekki safnaðar gagrivart presti og öðrum
veganns betr en pað, að hann keyrði og eg vinn að því, að prestr fari
tnerina á stein og mölvaði sleðann. héðan, pví að það er söfnuðinum til
VIÐ
GETUM
EKKI
LENGR
gefið nýjum kaupendum sfðastl. ár-
gang af blaðinu, pví að hann er
uppgenginn, nema fáein ósamstæð
tölublöð.
En við getum
SAMT
gert nýjum kaupendum góð kjör.
Við seljum nýfnm kaupendum
pennan árgang blaðsins fyrir $1,50
(fyrirfram borgað).
Og hver af næstu fimmtíu kaup-
eiiQum, sem sendir oss borgun eftir
pennan dag, fær lölu-merkta kvitt-
un (No. 1, 2, 3 o. s. frv, upp að 50).
Og undir eins og 50 nyMr kauper.dr
hafa sent oss borgun, látum vér
undir umsjón valinkunnra manna
og í viðrvist hverra, sem við vilja
vera, draga hlutkesti um, hver af
pessum 50 skuli fá verðlaun.—Sá
sem hefir á kvittun sinni tölu þá,
sem út ken.r við dráttinn, má kjósa
um, hvort hann vil' heldr gefins
Vandað vasa-úr
(á $25 til $30 útsölu-verði hór)
eða
Yandaða saumavél
(ámóta dýra).
Ef vinnandi verðr í Canada, verða
gripirnir afhentir hór á skrifstof-
unni (eða sendir hlutaðeiganda, sem
borgar flutninginn).
Verði vinnandi í Batdarfkjunum,
borgar hann flutninginn á gripun-
um frá Chiesgo og til sín.
Vér ábyrgjumst, að munir pessir
sé engir húmbúgs-munir, heldr góð-
ir og vandaðir gripir.
8. Marz 1893.
Utgefendr „Heimskringluíí.
TENÞERSFORA PERMIT TO CUT
TIMBER ON DOMINION LANDS IN
THE PROVINCEOF MANITOBA.
T OKUÐDM TILBOÐUM send undir-
A-^skrifuflum uin leyfi til afl höggva
timbr á norðrh* lmingi Township 34,
Rauge 5, vestr af 1. hádegisbaug í Mani-
tobii, verðr veitt móttaka á pessari skrif-
stofu pangað tll á hádegi á inánudaginn
10. Apríl næstkomandi.
Á umslaginu verðr að standa: „Tender
for a permit to cut timher to be opened
on lOth of Apríl 1893“.
Reglugjörðir víðvíkjandi leyánu fást
á fiessari skrifstofu og á Crown Timber
Dftice í Winnipeg.
Sérhverri uinsókn verír að fylgja
viðrkendr vixill á löggiltan bauka stýlaðr
til Deputy of the Minister of the Interior
fyrir þeirri upphæð, er umsækjandi er
reiðubúinn að borga fyrir leyfið.
Það er nauflsynlegt fyrir pann sem
Uylið fær að fá pað staðiest inuan 60
daga frá 10. Apríl og borga 20 prc. af
peirri upphæð sem borga á fyrir pann
við, er höggvin er eftir pessu leyfi, ann-
ars verða tilboðin tekin til baka.
Engin tilboð með telegraph verða
tekin til greina. ,
JOHN HALL,
tinfnri.
Department of the Interior, I
Ottawa, 9th March 1893. j