Heimskringla - 22.04.1893, Blaðsíða 2

SZEIZCÆSZKZIRIIISrO-Il.^ WINNIPEG, 22. APEIL. 1803
lleimsknngla
kemr út á Laugardögum.
útgefendr. [Publishers.]
yerð tyaðsins í Canada og Banda-
ríkjunum :
12 mánuSi #2,50; fyrirfram borg. #2,00
6 ------ #1,50; ------- - £É°°
3 ------ #0,80; ------- — $°.50
Á Bnglandi kostar bl. 8s. 6d.; A
NA’ðrlöudum 7 kr. 50 au.; á lslandi 6
kr. — borgist fyrirfram.
Senttillslands, en borgað hér, kost
$1,50 fyrirfram (ella $2,00).______
Kaupendr, sem vóru skuldlausir 1.
Jan. p.á. purfa eigi að borga nema #2 fyr-
lr þennan árg., ef þeir borga fyrir 1. ,’úlí
p. á. (eða síðar á árinu, ef þeir œskjaþess
skriflega).__________________________
Kaupandi, sem skiftir um bústað,
verflr a* geta um yamla pósthús sitt
dnamt nýju utanáskriftinni.______
Ititstjórinn geymir ekki greinar, sem
eigi verða uppteknar, og endrsendir
þœr eigi nema Iríraerki fyrir endr-
sending fylgi. Uitstjóriun svarar eng-
um bréfum .itstjórn viðkomandi, nema
1 blaðinu. Nafnlausum bréfum er
enginn gauinr gefiun. Eu ritstj. svar-
ar höfundi undir merki eða bokstof
um, ef höf. tiltekr siikt merki.
vort flestum betr, enda elskaði hann
það og alla þess fjársjóðu forna og
nýja í sórhverri mynd. Hann var
sórkennilega þjóðlegr í anda og lær-
Tlwleimskringlal’tg.&Pabl.Co. “ð ^11', h"
en að guðfræðin væri kjörfræði hans.
Hann var með inum hleypidóma-
lausustu mönnum og fann vel „hvað
feitt var á stykkinu“ eins í því,
sem hneykslun mátti valda að sumu
leyti eins og í hinu, er lýtalaus-
ara var. Góðr maðr var hann og
vandaðr, vinfastr og skemtinn maðr
þeim, sem honum þótti skemtandi
sór með. En fálátr var hann og
dulr við ókunnuga.
Frú Guðrún Gísladóttir læknis
Hjálmarssonar, eiginkona séra Eiiíks
Briems prestaskólakennara er og lát-
in. Hún var af einhverjum inum
beztu ættum á austfjöiðum, dóttur-
dóttir Guttoims prófasts Pálssonar
í Yallanesi, en dóttir ins ástsæla,
gáfaða og ötula læknis Gísla Hjálm-
arssonar. Hún hafði aðdáanlega
sameinaðft ina beztu kosti beggja
ættanna, röggsemi og ráðdeild úr
móðurætt, skarpleik, fegrðarsmekk
og brennandi þjóðrækni föður síns,
og drengskapinn úr báðum ættum.
Frú Guðrún var einhver merkasta
kona, er vór þektum til vera á
Islandi.
Ul'psögnójiild aé lögam,nema kaup-
andi sé alvea skuldlans við blaflið.___
Auglý»ingaverð. Prentuð skrá yfir
það seud lysthafendum. ___
Ritstjóri (Editor):
JÓN ÓLAFS80N
venjnl. á skrifst. hl. kl. 9- 12 og 1-6
Káðsmaðr (Busin. Manager):
EIRÍiáK GÍSLASON
kl. 9—12 og kl. 1—6 á skrifst.
Utanáskrift á bréf til ritstjórans :
Editor Heimskringla. Box 535.
Winnipeg.
Utanáskrift til afgreiðslustofunnar er:
The IIeim»kringla_Pi tg. & Puhl. Co.
Box 305 Winnipeg, Man.
Peningar sendist í P-O. Money Or-
der Registered Letter eða Express
Money Order. Banka-ávísanir á aðra
þanka, en í Winnipeg, eru að eins
téknar með afföllum.
Office :
146 l’rincess Sfr.
Bróf og blöð úr íslands-pósti fóru
að koma hingað á laugardags-kveldið.
Afblöðumkom ísafuld, Þjóðólfr og
NorðrJjóaið úr Reykjavík, Fjallkon-
an lom pL H til bl. hér.oger það bagi
hve illa útgefandi hennar hirðir út
sending hennar; það er svo þráfald
lega að húu kemr ekki hingað um
leið og önnurReykjavíkr-blöð. Norðr
Ijótið kemr nú út í Rvík, og er rit
stjóri þess Hjálraar Sigurðsson, góðr
maðr og greindr, en hann hefir fundið
upjp á því nýnæmi til að gera blað
sitt útgengilegt, að gera það að sér
stöku kristindóms-málgagni eða hálf-
gerðu hugvekju-blaði.
Að norðan kom Stefnir nýja blaðið
af Akreyri, lítiðog liðlegt blað. Rit-
stjóri þess er Páll Jónsson, sá er fyrst
stofnaði Norðrljósið, en fleiri góðir
menn standa þar að, svo sem séra
Matthías; séra Jónas á Hrafnagli,
Stefán Stefánsson kennaii og Klem
enz bæjarfógeti Jónsson.
Þjóðviljinn ungi kom af Isafirði,
og er Skúli Thoroddson ritstjóri hans.
Eins Og Þjóðv. fór mjög fram að ytra
búningi við að fá nýtt letr og ný á-
höld öll, svo að hann er nú prýðilega
prentaðr, svo hefir hon im farið fram
< andlegu tilliti við það, að Skúli
tók aðsér ritstjórnina sem nafngreindr
ritstjóii. Að vísu mun hann hafa
haft hana á hendi áðr, en oss viiðist
hún fara betr úr hendi nú.
Eftir því sem oss er ritað af þeim,
er nákunnugastir munu vera þvi efni,
munu það vera um 800 til 1000
manns, sem fastráðið hafa að flytja í
ár af íslandi til Yestrheims. Þegar
þetta er ritað oss af íslandi, vissu
menn þar ekkert af ferðalagi Sig-
tryggs Jónassonar. Það verðr fróð-
legt að sjá á sinni tíð, hvort hann
eykr miklu við þann fjölda. Ekki
fyrir það—þetta er nógu margt. Og
200 — 300 manns á ári, eins og verið
hefir fyrirfarandi ár, hyggjum vér
ærið nóg, bæði fyrir Island að missa
og fynr landa hór að taka við, sór að
bagalausu.
Austri kom og frá Seyðisfirði, og
nú á þriðjudagsmorgun kom nýtt
blað af honum (dagr. 23 Mstz) og
kom það Kaupmannahafuar-leið frá
Noregi.
Fréttirnar almennu, tíðarfar, horf-
ur, mannalát o. s. frv., sjást á Is-
lands-fréttum í öðrum stað í blað-
inu, sem eru teknar all-ýtarlegu upp.
Af látum merkra manna eru þrjú
hermd að þessu sinni, sem mikið
kveðr að : Þorsteinn kanselíráð
Jórisson var einkennilegr maðr í
mörgu, gáfumaðr, réttvís og góðr
embættismaðr, og inn tryggasti vinr
vina sinna og bezti drengr. Breyzk-
leika hafði hann þann, er kunnug
ir munu við kannast, en „hjartað
það var gott“.
Sóra Eggert Brím hafði inn sama
breyzkleika til brunns að bera, of
mikla tilhneiging til vínnautnar.
En gáfumaðr var hann í bezta lagi;
sérvitr var hann kallaðr og var það
að sumu leyti; en einkennilega góð-
ar og allfjölhæfar vóru gáfur hans.
Sórlega var honum sýnt um íslenzka
tungu og kunni hann móðurmál
Hr. B. L. Baldwinson var í Liver-
pool nú fyrir tveim vikum, og var að
reyna að fá fjárkaupamenn upp það-
an til íslands til að kaupa fónað (hesta
og sauðfé) af Islendingum, er vestr
vilja fara. Hann ætlaði upp aftr til
Islands með næsta póstskipi. Mr.
Beldwinson mun hafa farið för þessa
á sjálfs síns kostnað.
Islenzku blöðin eru full af vestr-
fara-greinum, er allar lýsa dauðans
ótta um landauðn og svo miklum
æsingi gegn vestrfara-agentunum
að alveg gegnir furðu. Æstast er
hálf-andlega blaðið Norðrljósið. En
alveg er dæmalaus sú einfeldni
sem lýsir sér yfir höfuð í því, að
hugsa, að menn stöðvi útflutninga-
straum með því að skammyrða ein-
staka menn, og það saklausa og
heiðarlega menn, og að það muni
duga að ætla að byrla allri alþýðu
á Islandi það inn, að menn þ.ir
heima, sem ekkert þekkja til ástands
hér í landi, muni geta, þótt þeir
vildu, sagt sannara um hagi manna
og ástand hér vestra, heldr en menn
héðan að vestan. Halda þeir að
það sé auðið að koma því inn í
sat eftir þar til lögregluþjónar vóru
sóttir til að reka hann út; hafði skríll-
þá skemt húsið áðr, eins og hann
þættist ekki búinn áðr uð gera sér
nóg til skammar. Meinleysi agent-
anna er oss óskiljanlegt, að þeirskuli
ekki hafa lögsótt neina af forsprökk-
um skrílsins. Þeir B. og S. Chr.
höfðu leigt húsið; þeir höfðu auglýst
þar fyrirlestr og boðið mönnum ó-
keypis að koma og hlýða á hann\ til
annars hafði enginn leyfi til að koma
inn í húsið. Þeir sem komu inn til
að hindra húsráðendr (B. B. og S.
Chr.) í að halda fyrirlestrinn, vóru
þar inni í heimildarleysi og sem of
beldismenn.
Hugleysi það, sem jafnan ein-
kennir jafn-lítilsigldan skríl, aftraði
því, að skríllinn sýndi húsráðend-
unum ofbeldi, eins og þó var ver-
ið að ögra með. Eins og „Lögberg,f
tekr alveg réttilega fiam, er hætt
við að eftirköstin hefðu orðið óþægi-
leg bæði fyrir ofbefdismennina og
landsjóð íslands, ef til hefði komið ;
því að Breta-stjórn lætr ekki mis-
þirma saklausnm þegnum sínum að
ósekju, allra sízt sendimönnum
stjórnanna, hvort heldr sendimanni
fylkisstjórnar eins og Sig. Chr. er,
eða föstum embættismanni Canada-
8tjórnar, sem B. B. er.
Það kynjar oss mest af öllu,
ef það skyldi vera satt, sem Fjall-
konan hermir (vór höfum getað drif-
ið upp eintak af henni til láns!),
að hr. Hjálmar Sigurðsson, ritstjóri
guðræknisblaðsins „Norðrljósið“,
hafi verið einn forsprakki að skríls-
hætti þessum. En undarlega mont-
ið er Norðrljósið yfir ósómanum.
Hitt blandast oss ekki hugr um,
að slíkar aðfatir hljóta að auka að
mun tiltrú til þeirra agentanna.
Fólk hlýtr eðlilega að álykta, að
sannleika hljóti þeir með að fara,
úr því að enginn treystist til að
mæla móti þeim, og úr því að í
röksemdaþrotum skuli tekið til þeirra
óyndis-úrræða, að varna þeim máls.
Slík aðferð hefir ávalt og atstaðar
þessi áhrif. „ísafold" og „Fjall-
konan“ skammast sín auðsjáar.lega
fyrir hönd Reykvíkinga. Það er
undarlegt að „Þjóðólfr“ skuli ekki
sýna merki ins sama, jafn-hygginn
og róttsýnn maðr sem vór hyggj-
um ritstjóri hans só.
í bæ gagnvart agentunum til þess,
að rugla siðferðishugmyndir manna
og útbreiða skrílshátt og hnefaréttar-
lögmál, og er vel ef þeir, sem slíkar
öldur vekja, verða aldrei sjálfir undir
þeim.
Bréf frá
Mr. B. L. Baldwinson.
fólk, að ættingjar og vinir, sem
rita mönnum heim héðan, muni all-
ir vera orðnir óheiðarlegir lygarar
síðan þeir fóru hingað vestrí
Þeir Baldwinson og Sig. Christo-
pherson hafa haldið fyrirlestraáýms-
um stöðum heima, og má sjá af
„Stefni", að þeim fyrirlestrum hefir
víða verið vel tekið, t. d. á Akreyri.
Þar tók t. d. Klemenz bæjarfógeti
til máls í tilefni af fyrirlestrinum
Baldwins (en til hans þótti eðlilega
meira koma en Sigurðar) og urðu af
skyns imiegar umræður. Þelta er auð-
vitað rétti vegriun. En í Reykjvík
fór á annan veg, er þeir Baldw. og
Sig. boðuðu þar til fyrirlestrar.
Þar fyltist húsið (G Templ.-húsið)
og vóiu um 400 menn inni, en þó
öllu fleiri úti, er eigi komust inn.
Meðal þessara manna hefir auð
sjáanlega verið á annað hundrað
manns af argasta skríl, og er leitt að
sjá, að verzlunarstétt Reykjavíkr,
s ólapiltar og nokkrir embættismenn
skuli hafa verið bendlaðir við það.
Þessi skríll hóf pípublástra og óhljóð
uudir eins og fundarstjóri (S. Chr.)
reyndi að taka til máls og setja fund.
Hélt skiíllinn þessu áfram ásamt
hótunum um ofbeldi við agentana,
sem biðu nærfelt klukkustund á mál-
pallinum og reyndu hvað eftir annað
að taks til máls. Urðu þeir svo að
hætta við fyrirlestrana. En skríllinn
Oss er ritað í prívatbréfi að heim-
an, að hugsað muni til á þingi í
sumar, að banna með lögum um
ferðir vestrfara-postula, sem só þegn-
ar annars ríkis. A þá að banna
mönnum (Islendingum), sem ekki
eru dsnskir þegnar, að ferðast á
Islandi 1 Eða á að banna slíkum
mönnum að tala við fólk 1 A þá
ekki líka að gera upptæk prívat-
bróf frá íslendingum hór 1 Sjálf-
sagt mun verða forboðið þá að flytja
inn í landið blöð, sem keypt eru
af útlendri stjórn til að lokka fólk
vestr. Veslings-Lögberg /
Þjóðviljinn ungi er eina blaðið,
sora lítr alveg skynsamlega og
frjúlslega á .málið. Hann tekr upp
oið Jóns Olafssonar (í þjóðnátíðar-
ræðunni í fyrra sumar), að vistar-
bandið og vinnuhjúalögin sé öflug
ustu vestrfara-postularnir. Bendir
svo á það, sem vér oft höfum fram
tekið, að bezta vörnin móti vestr
farar-sýkinni, eina sómasamlega ráð-
ið og það eina, sem dugi, sé, að
bæta hag manna, réttindi og kjör
á Islandi.
Illa mælist fyrir í ísafjarðarsýslu
(og víðast hvarheima)málarekstrinum
gegn Skúla Thoroddsen. Styðr ekki
lítið að því staklega ódrengleg fram-
korau Giíms barnakennara, fyrrum
skrifara Skúla. Lárus Hákonarson
Bjarnason (frá Bíldudai), inn setti
bæjarfógeti, ætlaði eitt siun rð láta
setja Skúla inn í vetr, en varð ekki
af; þorði ekki, er til kom, fyrir al-
meuningi. Það er hingað ritað, að
þeir Giímr og Lárus hafi hvor um
sig verið flengdir í vetr af dulbúnum
mönnum. Það lítr út fyrir að Lynch
dómari só farinn að gera vart við sig
heima. Lítill hetjuskapr virðist í
því fólginn að ofretíi manna veiti of-
beldi einstökum varnarlausum mönn-
um, og ekki bót mælandi slíku, þótt
vorkuun geti verið, ef enginn löglegr
vegr er til að hegna staklegan óþokka-
skap á annan hátt. Ekki hafa
Reykjavíkr-blöðin víst frótt þessa
viðburði, því að annars hefðu sum
þoirra án eta lokið lofsorði á þetta
engu síðr en óspektir skrílsins í
Reykjavík. Og án efa verða ummæli
sumra blaðanna um skrílsháttinn þar
Herra ritstjöri.
Það verða hvorki margar né íagr-
ar línurnar, sem ég sendi yðr í þetta
sinn. Ég nenni ekki að vera að skrifa
langa ferðasögu; lólki voru vestra má
veranóg að vita það eitt um mig per-
sónulega, að ég komst klakklaust frá
Winnipeg til Reykjavíkr a tímabilinu
frá 10. Sept. til 13. Okt. í hanst.
Það er og sennilegt, að ég hefði
jafnvel ekki nú ritað neitt í blað yðar,
nema fyrir þið, að fólk víðsvegar um
þærsveitir, sem ég hefi farið í vetr, hef-
ir fastlega lagt að mér að rita í vestr-
blöðin einhveija áminningog upphvatn
ing lil Islendinga í Canada um tvö at-
riði. 1. Að áminna fólk vort, sem
flutt lieflr vestr, um það, að gleyma
ekki þeim, sem hér eru eftir, og um,
að skrifa þeim af líðan sinni vestra.
Foreldrar spyrja eftir börnum sínum,
systkin eftir systkinum, frændr eftir
frændum og vinir eftir vinum. „Hvern
tekr sárt til sinna'*, og fólk hér á
íslandi lætr sér ekki standa á sama,
hvernig þeím líðr, sem vestr eru flutt-
ir.
Alstaðar þar sem ég hefi ferðazt
hér um, klingir sama umkvörtanin um
það, að þeir sem vestr hafi flutt, séu
hreint hættir að skrifa, og svo er það
jafnan viðkvæðið, að þeim hljóti að
líða svo ilia, að þeir fyrirverði sig að
l tavita af sér o. s. frv. Eg hefi reynt
að telja fðlki trúum, að það sé engan-
veginn því um að kenna, að fólki voru
vestra líði svo illa, að það fyrir þá sök
ekki skrifi ættingjum sínuin og vinum,
því ef sú væri ástæðan, þá mundi eng-
in skrifa illa afsér í Canada. En nú
vita allir, að hréf fólks að vestan eru
mjög misjöfn og það er nóg til aðsýna,
að skriftir Vestr-íslendinga eru ekki
hundnar við neina sérlega vellíðan.
'Ukki beldr ergleymsku um að kenna;
fó lk vort, sem vestr flytr, tapár engu af
minni sínu við siglinguna. Það hlýtr
að vera einliver önnur ástæða fyrir
skriftaleysinu og þessi önnur ástæða
held ég að sé hara framtaksleysi. En
hver sem ástæðan kann að vera, þá
ætti fólk vort vestra að reyna að burt-
rýma henni, sem allra fyrst. Mér
finst það vera það allra minsta,sem
þaðgetr látið af hendi rakna við þá,
semeftireru heima, að senda svo sem
tvisvar eða þrisvur á ári hréf til ætt-
ingja ogvina sinna.—Ég get ekki að
því gert, að mér sárnar að sjá aldrað-
ar mæðr sitja og gráta í hvert sinn,
sem póstr kemr, af því að fá ekkert að
frétta um hörn sín og aðra ástvini,
sem fluttir eru vestr; og ég trúi ekki
öðru, en að landar vorir vestra mundu
vikna við sömu sjón. Það hefir oft
vérið sagt við mig her á landi, að fyrr
mætti nú vera aumt í Canada, en að
fólk ekki gæti sparað 20 aura svo sem
tvisvar á ári til þess að kaupa frí-
merki á hréf til vina sinna heima. Það
er eins og menn hvorki geti né vil.i
skilja,að það sé annað en fátæktin, sem
hindrar Yestr-íslendinga frá því að
lofa vinum hér að vita af sér.
íslenzkar vinnukonur, sem hafu
frá 30—60 kr. og stundum meira kaup
um hvern mánuð, ættu þó sannarlega
að geta sparað 5 cts. tvisvar á ári undir
frímerki á bréf til íslands; sama er
að segja um einhleypa menn, sem
vinna fyrir S1,75 á dag í 7—8 mánuði
af árinu, og sama er að segja um fjöl-
skyldufeðr, þótt þeir hali fyrir mörgum
að sjá. Ég þekki enga Islendinga
vestra, sem ekki geta staðizt þann
kostnað, sem slíkar hréfaskriftir hafa í
för með sér.
Ég vil því leyfa mér að árninna ís-
lendinga í Canada mjög alvarlega um
það, að gleyma ekki ættingjum og vin-
um, sem eftir eru á íslandi, og að mæl-
ast til þess að þeirsýni þeim þann vel-
vilja og þá virðingu, að lofa þeim að
sjá línur frá sér við og við, og ég vona
að þér, herra ritstj., leggið yðar með-
mæli til þess að fá þessu framgengt.
Ég hefi verið beðinn að segja álit
mitt um ástandið á íslandi, eins og
það nú kemr mér fyrir sjónir, og að
minna Vestr-íslendinga á það.að Austr
íslendingar eiga hér við þröngan
kost að húa í ár. Það fyrsta, sem ég
færi því til sönnnnar, að umkvartanir
manna í þessu efni síu á rökum hygð-
ar, er grasbrestrinn mikli á síðasfliðnu
sumri. Að vísu munu úthey hafa ver
ið nær meðallagi að [vöxturn í flestum
eða að minsta kosti í mörgum sveitum
landsins, en töðubrestr var svo mikill
að tæpast var meira enn það hálfa af
þeirri heytegund hjá hændum við það
sem fæst í vanalegu meðalári, svo að
bæiulr neyddust til að skera að jafnaði
um og sumstaðar yfir 2 nautgripi á bæ
hverjum. Þetta er mjög tilfinnanlegt
fyrir öllum þeim, sem ekki höfðu áðr
stor mjólkrhú; og óhœtt er að fullyrða,
að bændr gera sér það ekki að leik að
skera af heyjum, þegar annars er nokk-
ur kostr.
Hér norðrundan, í Þingeyjar og
Múlasýslum, er mér sagt að sumir
hændr hafi jafnvel skorið sauðfé af
hevjum um og eftir nýárið. Ið ann-
að atriði, sem umkvartanir hænda
styðjast við, er það, að sauðfjársalan
brást bændum algerlega í haust. Að
vísu sendu in ýmsu pöntunarfélög og
einstöku prívatmenn nokkuð afsauð-
fé til Englands í haust, en það seld-
ist upp til hópa fyrir lítið meira en
hálfvirði mótl því sem verið hefir á
undanförnum árum, og alment telja
menn, sem ég hefi talað við, að það
sé í rauninni tap að þurfa að farga
fé fyrir það verð, sem það seldist á
síðastl. hausti. Það væri nú að sönnu
máske ekki svo tilfinnanlegt þítt fjár-
salan hrygðist á síðastl. ári, efnokkur
von væri fyrir því, að verðið hækk-
aði á næsta, öðru eða þriðja ári hér
frá. En það er ekki því að fagna,
fólk hefir, eftir öllu núverandi útliti,
enga von um slíkt, þó það máske
kunni að lagast nokkuð. En eins og
nú stendr er ekki annað sjáanlegt, en
að hér með sé kipt burt inum eina
aðalatvinnuvegi landsmanna, og þeirri
inntektar von, sem honum er sam-
fara.
Það má nú auðvitað segja, að fólk
geti tekið upp gamla siðinn, að leggja
féð inn í verzlanir til kaupmanna og
skera meira handa heimilum sínum,
en þeir hafa gert í mörg undanfarin
ár, og þar með mínka kornkaupin.
En þó þetta só nú satt, þá er þess
að gæta, að fólk er nokkuð seinfært
að hreyta lífernisháttum sínum svona
í flughasti, og þó það taki upp gamla
siðu, þá er það jafn peningalaust eft-
ir sem áðr, því kaupmenn halda
mjög fast í þá, og á síðastl. ári veit
ég til, að þeir hafa neitað um pen-
inga mönnum, sem áttu allstórar upp-
hæðir til góða í verzlun þeirra. Al-
ment halda bændr því fram, að þeir
sjái ekki þeim verði mögulegt að
horga in opinheru gjöld í peningum
eins og nú standa sakir þeirra. Flest-
ir bændr eru skuldum vafðir og geta
ekki greitt þær í gjaldaga. Það eru
engir peningar i landinu. — Ið þriðia
atriði, sem hændr kvarta sárt yfir, er
verzlunarástandið. Oll þeirra vara er
í ákaflega lágu verði, en útlenda var-
an í háu verði. Ég?er nú þessu ekki
svo kunnugr, að ég þori neitt um það
að segja með vissu, en mjög greinda
og gamla menn hefi ég lieyrt lialda
því fram, að verzlunin á Islandi muni
rní vera í eins hágu ástandi, eins og
hún liafi nokkurn tíma verið á þess-
ari öld, og er þá langt til leitað.
Umkvartanirnar eru þessar: Að land-
búnaðrinn og verzlunarástandið sé
svo voðalegt hér á landi, að menn
sjá hér enga framtíð fyrir höndum.
Umskifti þau sem hafa orðið á hög-
um manna hér á síðastl. þrem árum,
eru í sannleika stórkostleg. Þá höfðu
menn gnægð af gulli, nú flnst ekki
peningr í landinu, né möguleiki til
að afla þeirra. Af þessu leiðir það,
að mesti fjöldi fólks vill flytja úr
landi, og ég hefi orðið þess áþreifan-
lega var, að það er enginn hörgull á
lánþiggjendum þegar utn fargjald til
Canada er að ræða.
AYER’S PILLS
eru settar svo saman að þær verði aS al-
mennu gngni og eigi við breytileg tilfelli.
Þær eru gervar af hreinustu jurta-efnum,
Þær eru þaktar þunnri sykrskorpu, sem
bráðnar fijött í maganum; varðveitir hún
lyfjakraft þeirra, en gerir þær jafnframt
ljúffengar inntöku gömlum sem ungum.
Sem lyf við harðlífi, meltingarleysi, gall-
sýki, höfuðþyngslum og almennum las-
laflc í matannm, llfrinni og inn-
jnnnum, svo og til að stöðva köldu og
hitasóttir, má segja það um Aytr’s Pills,
að þær
eru beztar.
í þvi eru Ayer’s Pills ólíkar öðrum
hreiusunar lyfjuin, að þær styrkja líffærin
sem þær veaka á og kemr þeim í eðlilegt
lag. Lækoar viðhafa þær hvervetna. Þrátt
fyrir ákullega i-amkepni h tfa þær jafnan
halpið almenningshylli sem heimilis-
lyf, og eykst útbreiðsla þeirra sífelt. Þær
fást bæði í glerílátum og í öskjum, og
hvort heldr til heimillsþarfa e'Ka á ferða-
lagi, taka Ayer’s Pills hverju öðru lyfi
fram. Hefirðu nokkru sinni reynt þær ?
AYER’S PILLS
tilbúiiar af Dr.J. C. Ayer & Co., Lowell,
Mass. Seldar í hverri lyfjabuð.
Hrer inntaka verkar
H. CHABOT
Importer of Wines, L.iqnora
and Cigars.
477 MAIN STR.
Bíðr almenningi að heimsækja sig
í hinu nýja plássi.og skoða hinar miklu
vörubirgðir, og spvrja um prisa sem
eru hinir lægstu
Bréflegar orders afgreiddar fljótt og
skilvíslega.
lanr
Ferry’s1
Seeds
and reap a rich ,
harveRt. They are alwaye rellable
alwayy in demand, always the best _
fFERRY’S SEED ANNUALl
For I MH.I Is Invaluahle to every Planter. I
His an encyclopedla ot the latest farmlna r
iuformatton from the hlahest authoritiea. f
‘ . „ Maiietl Free. ’
.1). M. FERRY/
, fc co.
WINDS0R,.
_ Ont.
PÓSTFLUTNIN GAR
Góðverk væri það nú sannarlegt,
ef ísl. í Canada, og ég vil segja í
Vestrheimi, vildu minn ist vina sinna
og ættingja hér heima, og senda þeim
fé svo sem þeir mega frekast missa
til þess að komast vestr. Oft liefir
verið þörf fyrir slíka hjálp, en nú er
það sannarleg nauðsyn. Vinnukon-
urnar íslenzku vestra, sem af reynsl-
unni þekkja mismuninn á vinnu og
kaupgjaldi á íslandi og í Canada, þær
ættu nú að taka sig til og rétta ælt-
ingjum hjálparhönd; -margar þeirra
geta það. Einhleypir daglaunamenn,
sem hafa næga atvinnu vestra og gott
kaop, gætu líka margir hverjir hjálp-
að ættingjuBi sínum, sein hér eru,
en siirþrá að komast vestr. Spurs-
TNNSIGLUÐUM TIUOÐUM, stýlufl-
Aum til Postmest r GencTsl, verðr tekið
við 5 Ottswa til Uádegis föstudng 12.
Mhí uæstn, urn flutuing á póstsendingum
Hennar IlátignHr eftir sHinningum fyrir
fjögra áratíma, um sérliverja af eftir-
fyigjandl leiðum, frá 1. Júlí næsta.
Mili Gonor og jnrnbrautarstöflva tvisv-
ar í viku, áætluð vegalengd 3% rnílur.
PlGEON LAKE Og WlNNIPEG, UIU 8t.
Francois Xavier, Headingly, 8t..Charles
og 8t. James, tvísvar í viku. Aætluð
vegalengd 25 mílur.
Sei.kirk og Winnipeg, um Lower
Fort Garry, St. Aodrews, Parkdale,
Middle Church og Kildonan, þrisvar á
viku. Áætluð vegalengd mílur.
Prentuð blöð með frekari skýring-
um um skilyrMu við þessa fyrirhuguðu
samninga má sjá á pósthúsimum á hverri
þessari póstleið fyrir sig og hér á skrif-
stofunni, og ásömu stöðum má fé eyðu-
blöð undir tilboð.
Post Ofllce Inspector’s Offlce, >
Winnipeg, 31. Marz 1893. )
W. W. MoLeod
Post Offlce Impector.
Radig*er & Co.
Víiifanga og vindla-salar
513 Hiain Str.
Allskonar tegnndir af
Vindlum með innkaupsverði.
- -■ < Mm m ii ii ii«i i
j DR. WOOD’S
iNorway Pine
j Syrup.
2 Rich in the lunjj-healing: virtues ofthe Pine
3 combined with the soothinp and expectorant
properties of other pectoral herbs and barks.
A PERFECT CURE FQR
COUGHS AND CCLDS
I Hoarseness, Asthraa. Bronchitis, Sore Throat,
| Croup and all THROAT, BRONCHIALand
I LUNG DISEASES. Obstinate coughs which
resist other remedies yield promptly to this
j pleasant piny symp.
»*«/OE ^80. ANO 800. RRR BOTTLÆm