Heimskringla - 30.09.1893, Blaðsíða 4

Heimskringla - 30.09.1893, Blaðsíða 4
4 HEIMSKRINGLA 30. SEPTEMBER 1803. Winnipeg. — Mrs. Peterson talar ekki í Únit- ara-kyrkjunni á morgun; er syðra við jarðarför manns síns. — Isleifr Guðjónsson úr Alftavatns- nýl. heilsaði upp á oss i fyrradag. Hann lætr vel af líðun manna þar; heyskapr í síðasta lagi sakir óþurka, og grös farin að sölna, upp á síðkastið, en nýting að öðru leyti allgóð. — Jón Guðmundsson (Goodman) frá Gilsfjarðarbrekku er Ixsðinn að láta annaðhvort Mrs. Eldon, 18th Ave. South, Winnipeg, eða ritstj. Heimskr. vita utanáskrift til sín nú, svo að honum verði sent bréf frá Islandi, sem hann á geymt. — Ymsir, sem hafa reynt stein- olíuna frá Mr. Gerrie, hafa talað við oss, og segja það sé alveg sama olía, sem hann selr á 25cts., og alment er seld hér á 40cts. Olíusala hans er nú 174 Princess Str., 2. dyr frá Je- mima Str. — Frá 27. Júli 1892 til 15. Sept. 1893 hafa 3005 sjúklingar leitað til Dr. Móritz Halldórssonar í Park River ; þar af hafa alls dáið 11. 72 hefir hann ,,operorað‘- og þar af hafa dáið að eins 3.—Yfir 10000 meðalaforskriftir hefir hann gefið á þessu tímabili. — Kvennfélagið íslenzka er að undirbúa samkomu, sein á að haldast um miðja aðra viku Oktobers. Detta er einna framkvæmdarsamasta og þarfasta félag íslendinga hér i bæ; ver ávalt tekjum sínum til gagnsemd- ar og sóma, og á því skilið að sam- komur þess sé sóttar. — Kjörfundr ins íslenzka bygginga- mannafélags í Winnipeg verðr liald- inn föstudaginn 6, October næstkom- andi á Trades Hall, 494 Main Str. Meðlimir ofan nefnds félags eru vin- samlega beðnir að sækja fund þennan og koma í tíma. Fundrinn byrjar kl. 8. e. m. Winnipeg, 27. Sept. 1893. Gunnl. Sölvason, ritari. — Mvndir til sölu af ýmsri stærð af séra Matthíasi Jochumssyni. Menn snúi sér til G. E. Dalman’s 317 Main Str. — Hver sem vill . eignast Saumavél, skifta á gamlli saumavél fyrir nýja o. s. frv., geri svo vel að gera undirskrifuð- um aðvart um það. Þægilegir borgun- arskilmálar. Umboðsm. fyrir Singer Mfg. Co. G. E. Dahnan 317 Main Str. Fjárbóndi einn í Platt Valley, í sam- tali um ið afskekta líf sitt mælti: „O, þú sérð, kunningi, loftslagið er hér heiDusamlegt, og eftir nokkurn tíma, vona eg mér hafi græðst talsvert fé. Heimilisfólk mitt er heilsugott, að und- anskyldum börnur.um á sumarin, og fá þau þá stundum krampa, uppþembu og niðrgang af óhollum ávöxtum. En ég rek allan slíkan linkuskap oðara á burt með Perry Davú Pain Killer. Ég segi þér satt, það er ekkert því líkt til við allskonar magaveiki; og þ'ið er enginn fjárbóndi í Platt Valley, sem eigi hefir liálfa tvlft af Pain Killer-flöskum stöð- ugt á h»imilinu til augnabliks brúkunar ef þörf gerist. VÖXTR WINNIPEG. Þeir Gordon & Suckling fasteigna- salar hafa samið skýrslu um húsa- byggingar hér í borginni þetta ár fram að þessum tíma. Yfir höfuð eru hús þau, sem í ár hafa verið reist, segja þeir, betri (stærri og vandaðri) að meðaltali upp og niðr. heldr en átt hefir sér stað fyrirfar- andi ár; og mikið af þeim eru hús, sem bæjarbúar hér byggja handa sjálfum sér til ibúðar. En eftir þeim, sem bygð hafa verið til að leigja þau út, hefir verið áköf eftirspurn; og oftast nær hafa þau verið leigð áðr én þau hafa verið fullger, svo að leiguliðar hafa beðið eftir þeim. Þau fáu hús, sem bygð hafa verið til að selja þau, seljast með vænum ágóða. í fyrra voru reist um 400 ný hús, i ár fram þessu um 500, og þó hefir aldrei verið þrengra um húsnæði en nú; og bendir það skýrlega á vöxt bæjarins. Einkennilegt hefir það verið þetta ár, hve litið hefir verið reist af verzl- unarstórhýsum, svo sár þörf og mikil eftirspurn sem þó er eftir stórbúðum og fallegum skrifstofum og afgreiðslu- stofum. Mun verzlunarleyfð ársins eiga mestan þátt í þvi. En nú má þegar heyra ráðgerðir um bygging nokkurra slíkra stórhýsa á næsta ári. Peningaleysið og verzlunardevfðin ltetta ár munu og vera orsök þess, að land og lóðir hafa lítið sem ekki stigið í verði þetta ár, enda hefír verið lítið um að utanbæjar-auðmenn legðu peninga í lóða eða fasteigna kaup hér í bæ þetta ár. En þetta breytist án efa aftr bráðlega. Lagning rafmagns-sporbrauta vestr um bæinn hefir stutt mjög að þvi, að lóðir fram með þeim hafa bygzt, enda vóru þær og eru tiltölulega ó- dýrar. Það lítr nú út fyrir að Winni- peg muni senn verða meðal þeirra borga, sem hafa einna beztar og ó- dýrastar rafmagns-brautir í heimi, og mun það án efa liafa áhrif í þá átt, að auka byggingar fram með þeim. Nokkur ný og vönduð skólahús hafa reist verið, ■ og fylkisstjórnin er að láta reisa nýtt dómhús. Loks gefa þeir G. & S. skrá yfir öll ný hús, reist í ár; eru það mest íbúðar- hús, og virt samtals á 81,884,450. Ný hús hafa reist verið fyrirfar- andi ár í Winnipeg fyrir þessar upp- hæðir: 1890 8 400,000 1891 600,000 1892 900,000 1893 1,884,450 1892, Rjominn af Havana uppskerunni. „La Cadena:1 og „La Flora“ vindlar eru án efa betri að efni og töluvert ódýrari heldr en nokkrir aðrirvindlar. Fordóms- fullir tóbaksreykjendr vilja ekki kannast við það en þeir, sem vita hvernig þeir eru tilbúnir, kannast við það. S. Davig & Sous, Montreal. “Clear llavana Cigars”. „La Cadena“ og „La Flora“. Biddu ætíð um þessar tegundir. MINNEOTA, MINN., 18. Sept. 1893. [Frá fréttaritara Hkr.] Tíðarfar þurt og vindasamt. Annir bænda : Þresking stendr nú sem hæst; nú er hér þreskt fyrir frá 2 og 4 til 3 og 5 cts. bush. af höfr- um og hveiti; hveitiafrakstr er hér lítill í ár, meðaltal 12 bush. af ekr- unni. Menn erja nú sem óðast akra til næsta árs. Verzlun er nú heldr með endrlifn- unarmarki, hveiti komið upp í 53 cts. Séra N. S. Þorláksson, ásamt konu og börnum, lagði af stað héðan 11. þ. m. áleiðis til Noregs og ætlar að verða þar hjá tengdafólki sínu þar til í Aprílmán. næstkom.; héðan fór hann til Chicago að skoða sig um á sýn- ingarsvæðinu. Um leið og hann bað söfnuði sína um fararleyfi, sagði hann þeim, að hann væri búinn að búa svo um, að séra Björn eða einhver hinna prestanna kæmi hingað, meðan hann væri í burtu, og yrði hér um stund til að þjónusta söfnuðina. Framfarir: Á þessu ári hafa Minne- ota-búar stigið mjög þýðingarmikið framfaraspor, sem eykr heiðr þeirra að mun í augum annara. Þetta spor er skólabyggingin, er ég hefi áðr minzt á lauslega. Húsið er nú fullgert; vegg- efni þess er, í grunni (sem er 8 fet á hæð að innan en 4 fet uppyfir jarð- brún að utan) Casota sandsteinn; en múrgrjót þar fyrir ofan ; að öllu er húsið ið vandaðasta að utan og inn- an. I húsinu eru 4 kenslustofur, er hver um sig mun rúma um 60 nem- endr, svo fylgir hverri stofu skrúð- herbergi; enn- fremr er þar eitt lestr- arherbergi; húsið er alt hitað með hit- unarlofti, er leitt er frá þremr hitun- arvélum í kjallaranum. Að þessi bygg- ing komst á fót, mun vera óhætt að segja að sé Minneota-íslendingum mest að þakka, og sérstaklega má þakka það ötulli framgöngu þeirra G. A. Dalmanns og J. H. Frosts. Af þessu hlýtr maðr að draga þá ályktun : að Minneota-Islendingar sjái, hvað mest til heilla horfir i þessu landi, sem er gagnfræðileg mentun æskulýðsins. UM HEKLU. (Framh frá 1. bls.) kaupmaðr einn danskr, sem var í förinni. Þeir réðu það af, að ganga efst upp á fjallið, en hinir áttu að bíða á meðan. Þeir héldu nú af stað upp eftir fjallstindinum og óðu þá öskuna og vikrið í mjóalegg, og sótt- ist því ferðin seint. „Þegar við höfðum gengið hálfa mílu upp eftir fjallinu, tókum vér eftir því, að jörðin hrist- ist undir fótum vorum. Við lieyrðum líka undarlegt skark og bresti niðri i jörðunni, og benti það okkr á, að hún væri hol. Við urðum nú mjög hræddir um að við mundum hleypa í. Jafn- framt sáum við stórar gjár eða sprungur allt í kring um okkr og kom upp úr þeim eldr og svo skark- ali og fýla af brennu steins-vikri; urðum við svo hræddir um að jörðin mundi gleypa okkr. Þegar við vorum komnir hér um bil 30 skref til baka, þeyttist öskumökkr út úr fjallinu alt í einu. Hann lenti beint á okkr svo við gát- um ekki séð hvor annan. Öskurokið var svo mikið, að það tók fyrir sól- skinið. Það sem skelfdi okkr mest, var að við sáum fjallið þeyta upp nýjum blossum og öskurokum hvað eftir annað, og féllu þeir á okkr eins og hagl. Jafnframt brakaði alt af og brast i jörðunni undir fótum vorum, eins og allir herskarar helvítis ætluðu að ráðast á okkr og eyðileggja okkr. Við þessi ósköp fórum við að háhljóða, enda bjuggumst við við því á hverri stundu að jörðin mundi opnast og svelgja okkr. Til þess að reyna að sporna við þessu tókum við til fót- anna og hlupum niðr fjallið svo hart sem fætr toguðu, til þess að komast hjá hættu þeirri, sem dirfska okkar hafði komið okkr í.“ Þegar þeir komu til félaga sinna voru þeir lafmóðir og biksvartir í framan af öskunni; var þá svo af þeim dregið að þeir hnigu í ómegin, en röknuðu samt fljótt úr því og fóru þá að skoða ýmislegt kringum Heklu. Meðal annars sáu þeir vikrkol, sem var stærra en svínshaus, og þótti það mjög merkilegt. Eins og áðr er minnzt á, hafa þessar ferðir líklega aldrei átt sér stað, og að minnsta kosti vita' menn ekki til þess með vissu, að nokkur maðr hafi farið upp á Heklu fyr en þeir Eggert Olafsson og Bjarni Pálsson að- faranótt 20. dags Júnímánaðar 1750. Þeir héldu að Selsundi, næsta bæ við fjallið, og fengu bóndann þar til að fylgja sér, en það ætlaði 'ekki að ganga greitt, því mönnum stóð inn mesti stuggr af fjallinu, og bóndinn, sem annars var nákunnugr í kringum Heklu, hafði aldrei komið að fjalls- rótunum. Þeim Eggert var sagt að ómögulegt væri að komast upp á fjallið fyrir leirpyttum, sein yllu og syðu af brennisteini, en fýluna legði upp úr þeim langar leiðir. Upp á fjallinu áttu að vera hverir, sem þeyttu upp úr sér sjóðheitu vatni, og stór op, sem gysu eldi og eimyrju án afláts. Enn fremr áttu að vera undarlegir svartir fuglar uppi á fjallinu svipaðir hröfnum, en með hvössum járnnefjum, og sögðu menn að þeir réðust á þá, sem væru svo djarfir að fara upp á fjallið, og gengju næst lífi þeirra. En þeir Eggert og Bjarni létu ekkert af þessu á sig fá og héldu upp á Heklu. Vegrinn var fremr góðr fyrst, en versnaði eftir því sem þeir komu nær f jallinu. Loksins komu þeir að ófæru hrauni. Þar urðu þeir að skilja eftir hestana og fara fótgang- andi það sem eftir var vegarins. Leiðsögumaðr þeirra sló þvi nú fyrir, að sér væri illt í höfði og þóttist ó- mögulega geta fylgt þeim lengra, en þeir Eggert töldu það trúlegra, að hann þyrði ekki að fara upp á fjallið venga undra þeirra, sem þaðan Voru sögð. Förin yfir hraunið var mjög erfið. Þeir urðu að skríða á fjórum fótum, þvi hraunhellunum var hröngl- að hverri ofan á, aðra, en djúpar hol- ur á milli þeirra. Aftr batnaði vegr- inn mjög þegar kom inn fyrir hraun- garðinn, og var gott að ganga upp eftir fjallinu. Það þótti þeim skrítið, að þar sem þeir stigu á kletta, marr- aði undir fótunum á þeim eins og þeir gengju á ís. Þeir urðu hálfhræddir og héldu að þetta kæmi til af því, að jarðvegrinn væri mjög þunnr ; en þegar þeir fóru að gæta betr að, sáu þeir að það kom til af því, að klett- arnir voru brunnir og ekkert annað en geysistór vikrkol. Þeim gekk ferðin furðu vel og miklu betr en þeir höfðu búizt við. Nýfallinn snjór var á fjall- inu ofantil. Þeir urðu að vaða hann í hné og urðu þreyttir mjög, en loks- ins komu þeir upp á Heklutind kl. 12 um nóttina. Þar var alt kyrrt og ekkert annað en shjó að sjá, en engar sprungur eða hveri, og því síðr reyk eða eld. Fremr var kalt ofantil á fjaliinu, en annars var veðrið kyrrt og bjart og höfðu þeir því ið bezta útsýni af tindinum í allar áttir. Þeir félagar héldu nú heimleiðis aftr og veitti þeim miklu hægra að fara ofan fjallið en upp, einkum af því að nú var komið hjarn, svo þeir gátu gengið á snjónum eins og fjalagólfi. Þeir hittu fylgdarmann sinn með heilu og höldnu. Hann var orðinn alfriskr og furðaði sig mjög á, að þeir skyldu vera komnir aftr lieilir á húfi. Síðan hafa margir menn farið upp á Heklu, bæði fyr og síðar. Þeim hefir sótzt ferðin misjafnlega, eftir því, hvernig veðr hefir verið, og eftir því á hverjum tíma árs þeir hafa verið á ferðinni, en enginn þeirra hefir orðið var við undr þau og ofsjónir, sem þar áttu að vera, eins og ekki er heldr við að búast, þvi slíkt hefir aldrei verið til nema i heilanum á ó- mentuðum mönnum og hjátrúarfull- um. (Eftir ,,ísafold“.) Þess virði að það se lesið. Mr. Wm. McNee frá St. Ives, Ont., hafði 11 mjög liættuleg sár, og þar eð allar Iækninga tiiraunir höfðu orðið árangurslausar, bjóst enginn við að hann mundi koma til heilsu aftr. Sex ílöskur af Burdock Blood Bitter læknuðu hann algerlega Lyfsali Sanderson frá St. Marys, Ont. h^íir gefið vitnisburð pessu viðvíkjandi. Leit út eins og beinagrind. Herrar, — Síðasta sumar var barnið mitt svo veikt af hitaveiki, að það leit út eins og beina- grind. Ég hafði þá enga trú á Dr. Fowlers Extract of Wild Strawberries, en gerði það samt fyrir kunningja minn að reyna það. Barninu fór þegar að smá- batna. Ég er sanufærðr um, að það hefir frelsað líf þess. Mrs. Harvey ó'teeves, Hillsborough, N. B. Slœrn magaveiki lœknuð. Herrar. — Ég var í þrjú ár veikr af óstöðvandi niðr- gangi, og fékk enga meinabót af öllum þeim meðulum er ég reyndi. Mér var ómögulegt að vinna meira en 3—4 daga í viku. Af tilviljun heyrði ég getið um Dr. Fowlers Extract of Wild Strawberr- ies, og byrjaði ég þegar að brúka það. Ég er nú alheill. John Stiies, Bracebrldge Ont. Oefr góóa list. Herrar. — Ég lield að yðar ágæta meðal eigi ekld siim líka, að ilæma eftir hve gott það gerði mér. Eftir að nafa í þrjú ár verið veik af höfuðverk og lystarleysi fór ég að reyna B.B.B., og dugði það ágætlega. Mér fór þegar að smábatna og er nú við beztu heilsu. Mrs. Matthew Sproul, Dungannon, Ont. Vantar fáeina reynda umboðsmenn til að vera fulltrúar fyrir The Northwestern Benevolent Society of Duluth. Fulltrúar geta unnið sér inn $10 til $15 á dag. Þeir verða að hafa góða vitnisburði. Vér gefum um- boðsmiinnum á tilteknu svæði arð- samt verk. Ritið mér eða talið við mig. Benj. F. Anderson, Qen'l Agent, Duluth, Minn. Home Office 103 Chambers of Com- merce Building, P. O. Box 1012. Ég verð í Hensel, N. D., næstu 2 vikur, og þangað má rita mér þann tíma. X X OI4Chum (CUT PLUG.) OLD CHUM (PLUG.) Engin önnur tóbakstegund hefir nokkum tíma átt jafnmiklu ötbreiðslu-,áni að fagna á jafnstuttum tíma, eins og þessi tegund af „Cut Piug“ og „Plug Tobacco“. Elztu „Cut Tobacco“ verksmiðja í Canada. Hús fyrir $500 til $1000; þiegilegar afborganir. Lóðir á Nens og Bonndary strætum á $50 til 250. Þér getið gert samninga viðoss um þsegiiegar, litlar mánaðar afborganir og einnngis 6 pc. teknir í vöxtu. Hamilton & Osler, 426 Main Str. FERGUSON & 00. 403 Main Str. Bækr á ensku og íslenzku; íslenzrar salmabiekr. Ritáhöld ódýrustu í borginni Fatasnið af öllum stærðam. STEINOLÍA, bezta tegund, ‘ sem hingað til hefir kostað 40 cts. gallonan, fæst nú, frítt flutt á heimilið til hvers bæj- arinanns, fyrir að eins 35 cts. gallónan. C. GERRIE, 174 Princess Str. (2. dyr frá Jemima Str. EDOUARD RICHARD, 356 Main Str., heflr til silu stra ferhyrnta björð 240 ekrur á stærð, 4 mílur frá borg- inni; hæflleg fyrir 2—3 landnema. Kostar aðeins $1200.00 með góðum borgunarskilmálum. AUGLÝSING. Kennara vantar við Gimli-skóla fyrir 6 mánuði frá 15. Okt. næstkom. Umsækjcndr snúi sér til undirskrifaðs fyrir 3. Okt. næstk. G. M. Thompson, Gimli. 317 Jafet í föður-leit. ,.En það er engin önnur aðferð til, sem dugir, Newland minn. Hvernig yrði maunfé- laginu liaklið í skeflum ef ekki væru hólm- göngur? Við yrðum þá allir eins og birnir í bjarndýragarði. Þer hnfið líklega aldrei verið sjálfr á hólmi ?“ „Nei, aldrei", svaraði ég; „og ég hefi altaf vonað, að ég þyrfti aldrei íyrir því að h«fa“. „Þér megið þá vera lánsamari og geðbetri maðr en fólk flest, ef þ -r eigið að sleppa svo til æfiloka, iið þurfa aldrei að vera við hólm- göntcu riðinn; ég á við sem annar einvígis- maðrinn, ekki sem hólmgönguvottr. En nú verð ég að gefa yðr dálitla leiðbeining, góði vin. um framkomu yðar sem fulltingismaðr við hólmgöngu; því að ég er mjög smákvæmr við slík tilfelli, og vildi að alt færi fram eftir ströngiistu reglum. Það tjúir nú í fyrsta lagi með engu móti, Newland minn góðr, að þér látíð sjá yðr með þessu sorgarandliti á hólm- gönguvellinum. Ég ætlast auðvitað heldr ekki til að þér. skuluð vera hlægjandi, eða einu sinni brosandi; — það ætti jafn-illa við. En þér verðið að láta sjá, að þér séuð alveg ró- legr og ósmeikr. í allri framkomu yðar gagn- vart fnlltingismanni óvinar míns verðið þér að vera einkar-kurteis í smáu sein stóru, en jafnframt verðið þér að gæta þess að gefa aldrei minstu ögn eftir í neinu því atriði, er mér má tii hagsmuna verða. Verid hægfara, jafnvel í göngulagi, og látið ad öllu eius og Jafet í föður-leit. 322 „Á vagninn að bíða?“ spurði Tímóteus. „Já, í öllum bænum“, svaraði ég í hálfúm hljóðum. Við komum nú á völlinn, þar sem vant var að heyja einvígi, og tók majórinn að lit- ast um mjög rólegr. • „Takið þér nú eftir, Jafet“, sagði hann; „ef þér getið komið þvi við að —, nú, þarna eru þeir pá. Ég skal gefa yðr merkið, sem ég talaði um“. Mótstöðumaðr majórsins var Tineholm lá- varðr, og kom hann nú akandi á hólmgöngu- staðinn með fulltingismanni sínum, sem hann kynti mér og nefndi Mr. Osborn. ,,Mr. New- land“, svaraði majórinn aftr og heilsaði Mr. Osborn. Við tókum báðir olan hvor fyrir öðrum, og hneígðum okkr, og gengum svo þegar ad skylduverki okkar. Ég verð að unna fulltingismanni mótstöðumanDSÍns þess sann> mælis, að hann var að öllu leyti eins kurteis og ég. Hvorugr okkar mintist einu orði á aftrköllun eða afsökun — smánaryrðin höfðu verið stærri en svo, og skaplyndi beggja, bæði lávarðarins og Carbonells majórs, var of al- kunnugt til þess. Mr. Osborn lagði til að tólf skref skyldu vera milli hólmgöngumannanna, og félst ég á það. Við vörpuðum klutkesti um það, livors skammbyssur skyldi við hafa, og kom upp hlutr majórsins, og skyldu því báðir skjóta með hans skammbyssuin. Þá var ekki annað eftir, en að ákveða, hvar hóimgöngu- 321 Jafet 1 föður-lelt. þér, herra, sjáið, að ég rita nafn mitt undir skjal þetta og set innsigli mitt undir það. Ég geri í því erfðaskrá mína. Ritið nú undir sem vitundarvottar“. Þeir gerðu þnð eis og majórinn bað þá. Svo bað hann Tímóteus að sækja vagn. „Newland,“ sagði majórinn og stakk um leið skjalinu og peningunum öllum í vasa minn; „geymið þetta fyrir mig þangað til við komum aftr“. „Vagninn er kominn að dyrunum" sagði nú Tímóteus; og horfði til mín um leið, eins cg hann vildi spyrja, hvað alt þetta hcföi að þýða. „Þú mátt koma með okkr og horfa á“, sagði majórinn við hann; hann hafði tekið eftir forvitnis-svipnum á Tímóteusi; „og láttu kassann þann arna í vagninn". Tímóteus þekti að þetta var skammbyssu- kassi majórsins. og fór bonum nú ekki að verða um sel; liann stóð enn kyrr eins og hann biði eftir frekari skipun. „Kærðu þig kollóttan, Timm; það er ekki hann húsbóndi þinn, sem á að nota þær“, sagði majórinn og klappaði honum á öxlina um leið. Tímóteusi létti sýnilega við þetta, og fór hann nú ofan stigann með skammbyss- urnar í kassanum, og við á eitir honum. Timm settist upp í sætið framan á hjá ekiln- um, og við ókum nú út að Chaik Farm. Jafet í föður-leit. 318 þér væruð inni f stofu, að svo miklu leyti, sem landslagið á hólmgöngustaðnum leyfir. Verið aidrei þegjandi; segið heldr eitthvað o- naerkilegt um hversdags-smámuni, heldr en að það líti svo út sem þér séuð utan við yðr. Eitt er það sem mikið rífSr á — ég á við þegar veija skal hólmstöðvar okkar; í þ' í efui kynni það að vera gott að ég gæfi yðr bending nokkra, svo að ekki beri á. Það væri mikill hagr fyrir mótstöðumann minn, ef svo bæri til, að eitthvert ákveðið merki, svo sem tréstoín, staur eða því um líkt væri beint bak við mig, svo að mig bæri í það. Jafnvel sterk ljósrak eða dökkr skuggi beint á bak við mig væri mér mjög í óliag. Ef þér getið komið því við, þá veljið þér stað- inn svo, að ijósbrot verði fyrir aftaii mig, því að það gerið mótstöðuinauni mínum tor- veldara að miða rétt. En i'g býst ekki við að þér getið komið þessu fyrir einn, svo að vel sé; svo að ég held það sé betra að ég lijálpi yðr þá dálítið. Þegnr ég er kominn á hólminn og liefi skift sólarbirtunni sanngjarn- lega milli okkar, þá reika ég um eins og liugs- unarlaust, og þegar ég fhm blett, sem er lient- ugr fyrir mig, þá ætla ég að taka mér í nefið og snýta mér fyrst, og snúa mér þá í þá átt, sem ég vil helzt að mótstöðu- maðr minn standi í. Haíið þetta til marks og reynið með allri ýtrustu kurteisi að lialda því svo fast íram, sem yðr er unt, að við

x

Heimskringla

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Heimskringla
https://timarit.is/publication/129

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.