Heimskringla - 27.01.1894, Qupperneq 1

VIII. AR.
NR. 4.
Heimskrin
WINNIPEG, MAN., 27. JANÚAR 1894.
FRETTIR.
CANADA.
DOJIINION-MN'GIO
á ekki aö koma samau fyrri en í
Marz-byrjun.
Nýu koi.anú mI!
or sagðr fundinu nálægt Lako of the
Woods, og er vonandi aö námr sá,
megi reynast auðugr og auðunninn og
kolin góð. Þá mun þetta liafa mikla
þýðing fyrir Canada.
Stóri ostkinn
frá Canada, sem var á sýningunni í
Chicago, liggi' nú á járnbrautarstöð í
Ltindúnum. Ekkert vörugeymsluhús
þykir nógu sterkt til að bera þunga
hans. Ýmis boð hafa komið i ostinn
í heilu líki, en ekkevt svo liátt að
þegfð hafi vcrið.
BANDARÍKIN.
Samvbi.dismenn í Ccicago
aitla að reyna að véfengja fyrir rétti
kosning borgarstjórans þar (Hópkins);
bera fyrir kosninga-svik.
TJt ANRÍKISMál. A-NF, FNDIN
í Þjóðfulltrúade.ild bandaþingsins hefir
lagt fram þingsályktun, er lýsir ánægju
og samþykki á afskiftum Olevelanns
af Hawaii-málinu.
Hnefai.eikar.
Þeir Covbett og Mitchell börðust í
Klorida í fyrradag, Corbett barði
Mitchell sundr og saman; var hann
frá í þriðju hrið.
Séra Tai.mage
í Brooklyn, N. Y., liættir við prest-
skap f vor. Orðinn þreyttr og heilsu-
bilaðr, að hann segir. Aðrir segja
menn sé farnir að verða leiðir á
konum.
Fná Texas.
^ótt ótrúlegt kunni virðast, þá
var nýles.a ; Lallas, helztu borginni
í T exas, gengið til atkvæða um vín-
sölu-leyfi, OJÍ samþvkti alþýða, að leyfa
enga vínaölu í bænum. í öllu hérað-
inu, sem borgin liggr í, eru nti að
eins þrjú vínsöltthús.
Ot'U, KR FUN'DIÐ
a ey einni í Rainy Lake, nyrzt í
Minnesota, en eigi kvað auðið að vinna
þar að gulinámi fyrri en vorar.
Skoounarmenn stjórnurinnar segja þar
vera talsvert af gttlli.
Tbkjuskattr.
Meiri hluti fjárlagsnefndar banda-
þingsm8 (sérveldismennirnir allir í
nefn1)111111) hefir nú lagt það til, að
lagðr verði tekjuskattr, 2% á allar árs-
tekjur> er fara fram úr $4000 (sú
upphmð skattfrí).
Guh,-8d4tta.
I>að er nú af ,-áðið að slá að
Jninsta kosti $15,000,000 í gulli (“erni”
°g “tvíerni ’ ,J : 810 og $20 peninga)
f.vrir 1. Marz, og meira, ef yfir verðr
ko>nizt. Það liggr sem stendr gull í
kólfttm í Philadelphiu-sláttuhúsinu að
upþhatð $25.000.000, og í prófhúsinu í
Ýork um $40.000,000, og á að senda
það alt til Philadelphia til mótunar.
Bænarskrúr
móti Wilsons tolllaga frttmvarpinu
streyma nú að bandaþinginu, helzt
frá verkamönnum i Pennsylvania. Þær
oru svo undir komnar að mestu, að
verkgeíendr hjóða verkmönnum sífitujt
að skrifa undir þær, og hóta burt-
rekstri frá vinnunni ella. Sumstaðar
hafa verkstjórar slegið slikttm liótun-
urn upp í auglýsingaformi i verkstæð-
unum..
Mutiial Rf.serve Fund
lifsábyrgðarfélagið, sem liefir sýnt sig
í því að reyna öðrum lífsábyrgöarfé-
lögtim fremr að véfengja dánar-kröf-
ur eftirlifandi erfingja þeirra manna.
sem liafa verið í ábvrgð hjá því, heíir
á mánudaginn í vikunni, sem leið,
tapað máli, sem Mr. >T. E. Austin
nokkur höfðaði á móti því, til að neyða
það til að uppfylla skuldbinding sína.
Félagið var fyrir hæstaretti í New
York dæmt til að borga áfrýjanda
$16,752,20. [N. Y. Ecen. Po»t].
LÖII SEM HAFA TOG.
í stjórnskrá Ohio-ríkis er ákvoðið,
að löggjafarþingið skuli eiga þingsetu
annaðhvort ár. Þingmenn fara svo í
kring um [xitta, að þeir “slíta” ekki
þingi að vorlagi þingárið, heldr “fresta
fundum” tjl næsta vetrar, og sitja svo
á þingi hvern vetr. Ekki fyrir það,
að svo mikið sé að gera, heldr af því
það borgar sig betr fyrir þá að vera
hvern vetr á þingi.
Enginn Penixgaskortr
er i Bandaríkjunum. Þannig lágu i
New York bönkunum nú um nýjárið
$80,000,000 í gulli fram yfir það sem
var næsta nýjár á undan. En það er
lítil eftirspurn eftir peningum til fram-
kvæmdar fyrirtækja, af því að deyfð-
in er svo mikil i öllum viðskiftum
og óvissan. En það er ekki fyrir það
að peningamir sé ekki til. Þetta
sýnir bezt, hve fjarstætt það er að
ætla að lækna viðskiíta deyfðina með
aukinni peningasláttu.
Einkknnilegt Rkttl.f.ti.
Fyrir fám viknm var búðarsveinn
í New York tekinn fastr fyrir að
selja tvö brauð á sunnudegi. Dómar-
inn heimtaði $100 veð fyrir að láta
harm lausan þar til dómr félli. Sendi-
menn prestsins Dr. Parkliursts rann-
sökuðu næsta sunnudag rækiloga það
sama mndæmi í bænum, sem búðar-
sveinninn átti heima í, og komust að
því, að þann sunnudag seldu 129 veit-
ingamenn um 2000 gallónur af hjór.
Enginn þeirra var tekinn fastr fyrir
sun nudags-verzlun.
Bindindi s- i tási; s a n
eða “Afholds-Basunen” heitir norskt
blað, sem út kemr í Hillsboro, N. D.
Fyrir tveim vikum er hún byrjuð á
aö auglýsa nöfn l>eirra kaupanda
sinna, sem þrjózkast við að borga
blaðið. Hún gerir það með þessu
orðalagi: “Mr. N. N. (nafnið fult) í
Wolcott liefir alveg noitið að borga
eintak sitt af blaðinu ; bann svíkr oss
um $5.00.”—“Mr. N. N. í Fargo skuld-
ar oss $1.75, sem hann svikst um að
borga.” Og svona keinr heil nafna-
skrá í hverju hlaði—til verðugrar háð-
ungar fyrir refja-mennina. Eftir því
sem oss skilst, beitir blaðið þessu þó
að eins við þá, sem noita að l)orga
eða hafa iil orð eða pretti.í frammi.
JáUNIiRAUTASUYS
oru sífelt að verða tíðari. Síðasta
missiri (Júli—Den. ’93) biðu 600 menn
bana í Bandar. við járnbrautaslys, en
2180 meiddust meira og minna. — Þar
sem svona er ástatt er ekki að kynja
þótt menn liafi fest mikla athygli á
N'ÝRRI UPPFUNDNING.
scm nú er verið að sýna og reyna í
Boston. Það er bjalla, sem hringt er
með rafmagni. Er oin fest á renni-
reiðina (locomotive), sem hreyfir vagn-
lest hverja, og er svo um búið, að
bjallan liringir hvert sinn sem önnur
lest er á sömu brautinni í mílu fjar-
lægð eða nær; einnig gefr bjallan merki,
ef kvislasamskeyti (svvitch) eru opin á
brautinni, eða ef brú hefir verið und-
in af, eða brotnaö af.
Gov. Rkssell Brown,
rfkisstjórinn i Rhode Island, tók ekki
móti neinum nýjársgestum um síðastl.
mánaðamót og hafði því engar nýjárs-
veitingar eins og landstjóra er siðr til.
I stað þess sendi hann fátækranefnd
bæjarins $250 banka-ávísun. lvvað
peningunum betr varið til að seðja fá-
tæklinga og klrcða, heldr en í veiting-
ar handa efnuðu fólki.
Kol eru nýfundin
nálægt Mandan, N. D., surtarbrands-
kend, en betri sögð heldr en linkol
frá Iowa og Illinois, og kostnaðr svo
lítill við að nema þau, að sagt er að
megi selja þau, -flutt til St. Paul, á
$2,50 “long ton.” N. P. brautinhefir
hingað til A'orið óþjál námseigendun-
um og eigi viljað flytja kolin fyrir
sanngjarnt verð, en nú- er þá og þeg-
ar búizt við að “Soo”-brautin nái að
námanum, og að þá fáizt kolin flutt.
Evmdin í Chicago.
Til dæmis um, hve mikil atvinnu-
leysis vandræðin eru nú í Chicago,
má gota þess, að í einni einustu kvrkju,
Trinity Church, vóru hér um nóttina
hýstir 150 Skandínafar, og 100 af þeim
varð að gefa ókeypis máltíð. Meir en
100 skandinafiskir bændr í norð'-estr-
ríkjunum hafa boðizt til að taka iðju-
lausa .menn, en hjiUparnefndin liefir
ekki haft efni á að borga far þeirra
burt.
Það er nógu fróðlegt í sambandi
við þetta, að lesa svo látandi grein í
N. Y. Ecen. Post: Þótt, ótrúlegt megi
virðast, svo mikil eymd og atvinnu-
leysi, sem kvað vera í Chicago, þá er
ekki auðið að fá þar menn til að
vinna að grefti lireinsunar-skurða þar
fyrir 15 cts. um klukkustundina. Það
kváðu vera tugir þúsunda af atvinnu-
lausu fólki í Chicago, og margt af
því fær frítt fæði og náttskjól hjá
gustukanefndunum þar. En þó þarf
Mr. H. A. Clapp að rita manni í
Milwaukce, Wis., til að biðja hann
að senda sór fyrst um sinn 5 til 10
menn á dag til að vinna að skurð-
grefti. Hann ritar:
“Það er ðrðugt nú að fá menn
til að vinna hér f Chicago, með
þvi að bæjarstjórnin hefir reist
gistihús og gert ráðstafanir til að
gofa öllum að éta, sem biðja um
það. Sumir af þeim, sem nota
sér þetta, hafa haft þetta frá $5
til $100 í vösunum. Skurðvinnan
er öll grjótvinna, og endist í allan
vetr; vér getum horgað $1,50 í
kaup á dag.”
En Milwaukee-maðrinn gat heldr
ekki fengið verkamenn þar, því að
bæjarstjórnin þar hafði líka byrjað að
gefa mönnum að éta fyrir ekkert, og
hávaði verkmanna kýs það heldr að
vetrarlaginu, en að vinna fyrir 15 cts.
um tímann.
Milwaulœe-fregnriti Chicago Ileralds
ritar þaðan :
“Hér (í Milw.) er næg vinna fyrir
þá sem cilja vinna. Mr. Holmes
liefir viljað fá menn til skógarhöggs
fyrir frá $16 til $26 um mánuðinn
og frítt fæði, en ckki fengið menn.
Annað félag hér býðr 70cts. á cordið
fyrir corð-viðar liögg. Góðir verk-
menn geta • með því móti unnið
fyrir $2 á dng og fæðið kostar $3
um vikuna. P. S. Low & Co. þurfa
að láta gera vatnsleiðslu; þeir vilja
borga 12 cts. um tímann og þurfa
50 menn, en fá okki fóllc til aO
vinna.”
Þetta og þvílikt sýnir, að jafnframt
því sém auövitað er mikið af sannri
neyð eg skorti, þá er líka mikið af
iðjulausum lctingjum. Velgerðanefndir
og gustuka-félög ættu því að hafa nán-
ar gætr á, hvorjum þau hjálpa.
Ný ríkis-skuldabréf.
Til að bæta úr fjárþröng alríkis-
sjóðs Bandaríkjanna hefir Carlisle fjár-
málaráðherra afráðið að gefa út rikis-
skuldabréf upp á 850,000,000 samkvæmt
heimild ]>eirri er lög veita til þess.
Þessi nýju skuldabréf eiga að bera
5% vöxtu (o : hver sem á $100 skuld-
bróf, á að fá $5 á ári úr rikissjóði)
og eiga að endrborgast (innlej'sast)
eftir 10 ár. En Carlisle gerii- sér von
um, að þau muni seljast svo hátt
(yfir nafnverð), að vextirnir verði í
raun réttri ekki nema 3%, og býst
hann við að þurfa ekki að selja þau
til útlanda; það muni bjóðast nægir
kaupendr að þeim í Bandaríkjunum.
—18. þ. m. sendi Carlisle út boðsbtéf,
að bjóða mönnum kaup á skuldabréf-
unum. En þegar fyrirfram vóru menn
farnir að senda honuni tilboð, og vóru
þegar þá komin tilboð um kaup á
840,000,000. Þcnuan sama dag koin
maðr frá New York til Carlislo og
bauð að kaupa öll skuldábréfin ($50,-
000,000), og samdægrs fékk hann skrif-
legt tilboð frá N. York um að kaupa
$100,000,000 virði af skulkbréfum og
horga $118 fyrir hvert $100 skuldbréf.
—Það er talið alveg vist, að lianu
rnuni fá svo góð boð, að sann-vextir
af skuldabréfunum muni verða að
eins 8% eða jafnvel þar undir (21—1
2%), ef til vill.
Embætta-skipanir Clevelands.
Efri málstofa Bandaþingsins (ríkis-
fulltrúadeildin) hefir nýlega neitað að
staðfestft tvær embættisveitingar Cleve-
lands forseta. Önnur var sú, cr hann
hafði skipað Mr. J. Scott Harrison,
bróðr Harrisons, er var forsoti næstr
á undan Cleveland, yfir toliliirði i
K.ansas City, Mo. Mun þar hafa ver-
ið slegið þvi fyrir ofan á, að Mr.
Harrison er vitanlega samveldismaör.
En Cleveland fer ekki ávalt fast eftir
flokkaskipun, ef um nýta menn og
góða er að ræöa. — Hitt tilfellið var
það, er Cleveland skipaði Mr. Horn-
blower dómara í hæstarétti Bandaríkj-
anna. Var þar slegið fyrir, að Mr.
Hornbl. vævi yngri en ýmsir aðrir, er
jafn-færir væru til embættisins. en
enginn hefir dirfzt að neita þvi, að
Mr. II. væri afbragðs lagamaðr og
hefði alla þá kosti til að bera, er dóm-
ara mega prýða, þar á meðal bæði
gætni, skarpleik og réttlætisást.—l' ndir
niðri liggr þar fiskr imdir steini með
báðar þessar tilnefningar forseta, að
þær vóru gerðar án þess að Cleveland
leitaði ráða um þær til ríkisfulltrúanna
úr rikjum þeim, sem inir tilnefndu
menn áttu heima í. En það er gömul
tízka (þó á engum lögum bygð) að
fara mjög að ráðum ríkisfulltrúanna
í slikum málum, svo að þeir goti
komiö að skjólstæðingum sínum. En
þeir Hill og Murphy, verstu óvinir
Clevclands, þótt til sama fiokks telj-
ist, eru ríkisfulltrúar frá Ncw York
riki. Sv’o hættist það ofan á, að Mr.
Hornblower hafði tekið þátt í því
Asamt flestöllum heiðvirðum lagamönn-
nm í New York ríki. að varna því,
að þjófrinn Maynard, skjólstæðingr
Hiils, næði kosning sem hæstarrótt-
ardómari í New York ríki i haust.
Atti því Hill kaupskap við nokkra
samveldismenn og þá af flokksmönn-
um sinum, sem hann gat í lið fengið
með sér, til að fá' ríkisfulltrúa-deild-
ina til að neita að staðfesta tilnefn-
ing Clevolands forseta á þessum mönn-
um. Mælist þetta mjög illa í fyrir
í öllum betri blöðum beggja flokka
syðra.
ÖNNUR LÖND.
Mid-Ameríku styrjöld.
Einhver nf inum svonefndu “Þjóð-
veldnm” í Mið-Ameríku liggja jafnan
í hárinu hvort á öðru. Það eru
Honduras og Nicaragua, sem fieniian
mánuðinn hnlda uppi tízkunni.
Kvenn-kjósendr í Neav Zealand.
Síðustu fregnir sýna, að alt fer
mjög vel og æskilega. í New Zealand
síðan konur fcngu þar jafnan kosn-
ingarrétt við karla. Þar er nú ný-
afstuöin in fyrsta almenna kosning
síðan það nýmæli var í lög leitt.
Koinunar tóku mjög almcnt þátt í
kosningiinum, höfðu kvenn-nefndir til
að fylgja fram málstað sínum ; þær
sáu og um, nð hvevri konu, sem haiði
ntkvæðisrétt, en átti -barna að gæta
heinia, væri send stúlka til að gæta
barnanna, meðan hún fór að gre.iða
atkvæði sitt. Stjórnin, sem hafði kom-
ið íram k vonnréttarlögunum, fókk
stórkostlcgan sigr í kosningunum,
enda fékk hún fylgi flestallra kvenn-
kjósendanna.
Últ KÓLERIT
dóu 12 menn í Anvelais í Belgíu
fimtud. í síðustu vikn. Margir sjúkir
þar af henni.
FjáRIIAGR Þýzkalandh.
Rlkisreikningrinn fyrir 1898 sýnir.
að sljórnin hefir varið 40.000,000 marka
um fram fjárveitingar, og er það mest
til hernaðarþarfa. Stjórnin verðr nú
að reyna að fá fjárcyðslu þcssa lög-
hclgaðu mcð fjáraukalögum, og er
búizt við að það gangi ekki sem greiö-
legast.
í Serbíu
horíir til vandræða. Mílan uppgjafa-
konungr hefir komið í leyfisleysi heim
til sonar síns Alexanders konungs.
En konungr er í missætti við ráða-
neyt.i sitt. Þykir horfa tii ófriðar eða
stjórnbyltingar, ef ekki ræðst því lietr
úr.
Bismarck
V
liefir fengið boð keisarans að heim-
sækja hann í Beilín, og er væntan-
legr þangað. Mikið um rætt, á hvað
vita muni.
Dr. Johan Fritzner
inn merki orðbókarhöfundr er nýdá-
inn í Kristiania (Norvegi), 81 árs að
aldri.
Keelv-stofnunin
i Kristíaníu, til lækningar drykkfeldni,
virðist vinna þarft og gott vei'k.
Margir hafa læknazt af henni og hefir
bati þeirra flestallia reynzt varanlegr
til þessn.
Rússar og Grikkir.
A grísku eynni Paros í Grikk-
landshafi er stórt sjóhernaðar-forðabúr ;
höfðu Rússar þar áðr ýmsan forða
geymdan fyrir sjólið sitt, en nú hefír
búrið staðið autt langa liríð. Nýlega
hefir Rússastjórn beðið grísku stjórn-
ina tim að láta sig aftr fá lyklana
að forðabúrinu, þvi að rússneska stjórn-
in kveðst nú vilja fylla aftr forða-
búrin. En grískn stjórnin er heldr ó-
fús á það, enda er þræta um, hverir
eigi lóð ]á sem geymsluhúsin standa
á. En í kyrþey er sagt að gríska
stjórnin só að spyrja Norðrálfu stór-
veldin ráða, hverju svara skuli þess-
ari málaleitun Rússa. Þetta er ofr-
lítill neisti, og ef svo ber undir, þarf
hann ekki stærri til að kveikja bál 4
Balkan-skaganum.
Fra Haavaii.
Þjóðvinafélagið í Hawaii hefir seut
Cleveland forseta bænarskrá eðr ávarp.
í félaginu eru yfir 8000 löglegir kjós-
endr. Þeir bera sig upp undan yfir-
gangi bráðabirgðastjórnarinnar, bera
fyrver. sendiherra Stevens á brýn sam-
særi við uppreistarmenn, og láta í
ljós, að þjóðin óski að ið takmarkaða
konungsvald drottningarinnar mætti
halda áfram.
Um sömu mundir er bráðabirgða-
stjórnin nú loks að undirbúa nýja
stjórnarskrá fyrir eyjarnar. Til þessa
hafa valdránsmenn þessir stjórnað að
þjóðinni fornspurðri. En nú fara þeiv
fram á, að kosningarréttr í eyjunum.
skuli eftirleiðis bundinn við það, að
kjósandi geti losið og skrifað—ensku.
Það væri líkt og Flandrar gerðu
stjórnbylting á Islandi, og gerðu það
að kosningavskilyrði, að kjósendr á
íslandi gætu lcsið og skrifað—frönsku.
í Brazilíu
hefir uppreistarmönnum veitt betr nú
á síðkastið, og virðist sem heldr sé
að drrga þar að málalyktum.
Viltu eua v !íu ckki ?
Það er ekki síöar vænna að ná í
eintak af Ljóðmælum Jóns Ólafssonar
($1,25 í bandi). Ekki eftir nema ein !♦
eintök.
‘ Jafet í föður-leit
spurði ég lianp, l,vaða verk þetta gæti verið.
Hann sagði það væri enginn efi á þvi, aö það
vœri einhver, sem Melchior vikii láta ráða af
dögum. Mig grunaði þá, að þetta kynnir að
vera Þu' s^ Því upp á því að ég færi
með honum. Honum var ekki um það í fyrstu,
e.n lét þó til Viö fórum svo ytír hingað
á 4 dögum. fór til Melchiors, sem sagði
honum, hvað hann vild; i4ta vinna. AVill lof-
aði að vinna á þór, og kvaðst hafa með sér
hjálparrnann, sem hann skyldi ábyrgjast uð
öllu. MelchiOr vildi fá að sjá mig fyrst, og
fór ég til hans, en þá var ég hræddr; en ég
var svo vel torkendr og dulbúinn, að hann
Jiekti mig ekki, Hann átti tal við mig, Og
Var ánægðr með, svör min. Við Attum aö fá
sín huudrað sterlings-pundin hvor fyrir verkið ■
og með því að það var álitið ráölegt, að
heimilisfólkið í kastalanum skyldi ekki sjá okkr
þar eftir að vefkið væri unliið, þó vórtt hest-
arnir látnir standa tilbúnir. 4)t hitt veiztu*
F.g vildi ekki rota þorparann fyrri on °g væri
viss um, að það værir þú. sem 111111 varst;
en ég þekti þig undir eins. Hamingjunni sé
lof, .Tafct, að ég hafi þó- getað oi'ðiö þér dá-
lítið til liðs.”
“Já, mcira cn það, og því skal ég aldrei
gleyma. En nú cr næst fyrir að komast eftir,
hvar crfðaskrána hans Sir Williams hcitins er
sjá. Það kostar ckki nema einn skilling
að fá aö lcsa liana. Eg vona hún skýri fyrir
Jafet í föður-leit. 473
mér á einhvern hátt aðfei'ð Melchiors, sem
annars er mér alveg óskiljanleg.”
“Skyldu erfðaskrár, scm geröar eru í ír-
landi, vera þinglesnar og bókaðar hér eða í
Luudúmun V”
“Kg held þær hljóti að vcra þinglesnar og
bókaðar í Dyflinni.”
En þegar ég kom til Dyflinnar, var mér
svo ílt, að ég varð að íara í rúinið ; lá ég þar
rúmfastr í tíu daga, og var Tímóteus alt af
yfir mér og hjúkraði mér.
Fyrsta daginn sem ég gat sezt upp, færði
Tímóteus mér litlu töskuna, sem ég haföi
beöið Mvs. M’Shane fyrir að geyma. “Ljúktu
henni upp, fljótt, Timm, og vittu, hvort eng-
inn miði frá þeiin er innan í hénni.”—Hann
gerði svo, og 1A bréf efst i töskunni. Það var
frá Kathleen, og hljóðaði svo :
“K.EUi herra,—Það eru hryllilegar fréttir
frá kastalauum. Sir Henry hefir skotið sig
eða skoriö sig á háls; ég veit ekki alinenni-
lega hvort heldr. Mr. M’Dormott fór hér hjá
í mcsta skyndi, en sagði eugum hér frá neinu.
Eg skal láta yðr vita nánara um, hvað gerzt
lieíir, undir eins og ég fæ áreiðanlegar fréttir.
Morguninn eftir uð þér fóruð, fór ég upp til
kastalans og fókk lafðinni lykilinn. Hún var
þá fjarska-óróleg yfir því að Sir Henry haföi
ekki sézl svo lengi. Eftir að fólkið hafði fundið
liann f kjallaranum áeamt dauða manninum,
476 Jafet í iöður-leit.
skyldi maðr hennar taka upp nafnið Dc Clare.
Hér var þá ráðning gátunnar. Melclnor liafði
stolið Fletu, til ]æss að enginn lífsei íingi skyldi
til vora, en hann erfa fasteignina alla cftir
bróðr sinn.
Eg var ánægðr með þessa vitiieskjn og
hraðaði mer nú yfir til Englands, til að leita
uppi ekkju-lafði De Clare og fá Mr. Master-
ton mál þetta alt i hendr til meðferðar. Við
lcomum heilir A hófi til Lundúna; hitti ég
Harcourt fyrst, er ég kom heim í hús mitt,
og var hann orðinn mjög órólegr yfir fjar-
veru minni. Daginn eftir fór ég til míns
gamla vinar lögfræðingsins, og sagði honum
alt af létta. sem á dagana liafði driiiö.
“Yðr hefir vel tekizt, Mr. Newland,” sagði
hann er ég hafði lokið sögu minni ; "ég þori
að veðja tíu móti einum, að þér finnið A
endaimin föðr yðar. Æfisaga yðar fram að
þessum degi væri ekki óskeint.ileg saga að
lesa. Ef þér haldið svona áfram að sleppa oft
úr dauðans greipum, þá verðr æfisaga yðar
eins hugðnæm eins og bezta skáldsaga.”
Þótt óg væri nii alveg viss um, að ég
hefði fundið, liverra manna Fleta var, og mér
væri ant um að flytja henni þau fagnaöar-
tiðindi, þá afréð ég þó að fara ekki að flnna
hana að sinni, fyrri en alt. væri vcl undir
húið. Mr. Mastcrton komst fljótt eftir, livar
ekkju-hifði De Claro átti heima; það var í
Richmond, og þungað héldum við .\li itastci ton.
Jafet í foður-leit. 469
“Guð varðveiti yðr,” sagði Kathleen og
lagði nú báðar höndr um háls mér og
kysti mig. Við stigum A bak hestum okkar
og riðum af stað.
Við riðum hestunum alt hvað af tók þar
til er við vórum komnir eitthvað sex mflur
áleiðis þaðan ; þá þóttumst við vera nokkurn
veginn óhultir eftir þvi sem um var að gera.
Áðum við því til að lofa hestunum að kasta
mæðinni. Eg var sjálfr mjög máttfarinn enn
og mælti varla orð frá munni fyrri en við
komum A næstu póststöð. Þar hittum við
allft enn í fasta svefni, en vöktum upp. Tim-
óteus sá um að l estarnir vóru hýstir og feng-
um við svo auða sæng, og lögðumst fyrir og
sváfum af til morguns. Þótt rekkjan væri
léleg, þá hefi ég aldrei sofið jafn-sætt, og
vaknaði ég alhress að morgni. Ég sagði þá
Tímóteusi, að é.c Vildi aka með póstinum til
Dyflinnar, og spurði, hvað við ættum að gera
af hestunum.
“Þeir eiga heima í kastalanum,” svaraði
hann.
“Þá skulum við i hamingju bænum senda
þá aftr ; ti i j 1 ryllir vi > öll >, sem þaðan er.”
Við skýrðum , itingamanninum frá, að
hestana ætti að senda aftr, og mundi þeim,
sem með ] á kæmi, verða borgað fyrir (mak
sitt; og datt mér þá í hug, að þetta væri
gott færi til að senda Melchior, öðru nafni
bir Henry, linu. Ég veit ekki, hvernig því