Heimskringla - 10.03.1894, Síða 1

VIII. ÁR.
WINNIPEG, MAN., 10. MARZ 1894.
NR. 10
FRÉTTIR.
CANADA.
TOLLMáLIÐ.
Fregnriti blaðsins “Nor’-Wester”
sendi því í fyrra dag svo látandi rit-
þr áðs-orðsending:
Ottawa, 8. Marz. — Tollendrskoð-
unarnefnd stjórnarinnar hefir því nær
lokið starfi sínu. Auðvitað endrskoðar
stjórnin í heild sinni frumvarpið áðr en
það verðr lagt fyrir þingið. Nefndar-
menn verjast og allra sagna um efni
frumvarpsins. Alt um það hefir fregnriti
yðar áreiðanlega vissu fyrir þvi, að
aðalstefna frumvarpsins gangi i þá
átt, er Manitoba og Norðvestr-fylkin
mega mjög vel við una, að því er
snertir toll á akryrkju-verkfærum,
bundin-þræði (binder twiné) og stein-
olíu. Það er almæli, að akryrkju-
verkfæri muni verða ótolluð.
BANDARlKIN.
WlLSON MNGMAÐR,
sem nýja toll-frumvarpið er kent við,
liggr dauðvona suðr í Mexico (í Mið-
Ameriku); var þar á snöggri ferð, er
hann veiktist.
Bólan
geisar í Chicago, og það svo mjög,
að sjúkrahúsið fyrir bólusjúka er troð-
fult af sjúklingum, og talað um að
hjúkra i heimahúsum þeim sem eftir
þetta sýkjast.
Fuitmvarp Bi.and’s
um að gefa út $ 55,000,000 af seðlum
innleysanlegum í silfri, slafraðist loks-
ins gegn um neðri deild bandaþings-
ins fyrir helgina. Það er enginn háski
& að efri deild samþykki það, því síðr
að Cleveland staðfesti það, þótt efri
deild samþykti.
Tollrinn.
I fyrra dag kom svo látandi rit-
þráðs-fregn frá Wasldngton:
Undirnefndin í tollmálinu hefir nú
skilað fjármálanefnd efri þingdeildar
aftr Wilsons-fro^avarpinu, og eru þess-
ar helztu breytingar, sem hún ræðr til:
Sykr, ekki yfir 80 stiga, 1 cts. á
pundið ; fyrir hvert stig þar yfir ekki
yfir 90 stig þó, 1 hundraðasti partr úr
eenti á pundið; fyrir hvert stig frá 90
til 9S stigum, 2 hundruðustu partar úr
centi ; sykr yfir 96 stig 1 j cts. pundið.
Whiskey 81,10 á gallónu.
Járn-rauði (óunnið járn) 40 cts. á
tonnið.
Linkol (bituminous eoal) 40 cts. ton.
Smákol (tlack or ciill—mylsna ?) 15
cts. tonnið.
Gokes 15 af hundraði eftir verði.
ÖNNUR LÖND.
Gladstone
sagði af sér á laugardaginn. Er það
eðlileo.t um mann á hans aldri (fæddr
29- Dec. 1809) ; því fremr sem sjón
hans er farin að daprast og heyrn að
förla. þó mimll sálarkraftar hans
vera óskerðir að öllu.
w. E. GLADSTONE.
Drotning bauð honum lávarðs-tign;
en hann hafnaði því boði sem f.yrri,
svo sem við var að búast. The Grand
Old Man er það sæmdarnafn, sem sam-
tíðin hefir gefið honum, og mun það
fyigja honum í veraldarsögunni. Það
er meiri sæmdartitill, heldr en nokk-
urt lavarðs-nafn. Og það er sannnefni
að fleiru en einu leyti, meðal annars
sakir þess, að hann hefir æ orðið meira
og meira mikilmenni með aldrinum.
ROSEBERRY LáVARÐR
varð eftirmaðr Gladstones sem stjórnar-
forseti Bretlands. Hann er sagðr ein-
lægr flokksmaðr og .frjálslyndr mjög.
Orð leikr á því, að hann muni vera trú-
lofaðr dóttur prinsins af Wales, sem
verðr væntanlega áðr langt um liðr
konungr ins mikla brezka ríkis.—Jarl-
inn af Kimberly verðr ráðgjafi utanrík-
ismála í stað Roseberry’s lávarðar.
Morley verðr kyrr sem Irlands ráðgjafi,
Sir Harcourt heldr áfram að vera for-
ingi stjórnflokksins í neðri málstofu.
Fluga cin er fullyrt að það sé, sem
heyrzt haföi um sameining Chamber-
lains-flokksins (ríkiseiningarmanua) og
stjórnflokksins. Alt útlit er fyrir, að
stefna stjórnarinnar verði óbreytt að
öllu. »
FRÁ LÖNDUM.
Grbrfi úr Nýja Islandi, dags. 1.
Marz. — íbúðaihús Guðvarðar bónda
Hannessonar í Árnesbygð brann til
rústa e. h. 24. f. m.; hafði kviknað í
þakinu út frá stópípunum, en enginn
karlmaðr heima þá stundina. Innan*
húsmunum mestum varð bjargað. Vá-
trygging engin á húsinu.
Skemtisamkour reka nú hver aðra
um þvera og endilanga nýlenduna, og
var in síðasta í gærkveldi (28. Febr.) að
Lundi við íslendingafljót. Voru þar
leiknir “Útilegumennirnir”. Ahorf-
endr voru fleiri," en þægilega gátu kom-
izt í húsið, og mun þeim flestum hafa
þótt góð skemtun og viðunanlega vel
leikið, og þá er í rauninni alt fengið,
I harðæri, eins og því er nú stendr
yfir, er mikið varið í hverja iðnaðar-
stofnun i hverju einu bygðarlagi. Ein
slík stofnun hér er timbrvinna og sög-
unarmylna hra. jGests Oddleifssonar.
Að timbrvinnunni (3 mílur norðr frá
Geysir P. 0.) hafa í vetr unnið nær 20
manns, 2 hestar og 2—3 uxar, og síðan
snemma í Febr, um 30 manns og 8—9
hesta- og uxa-"teams”. Er nú Gestr
búinn að draga fram að fljótinu 8—9000
bjálka, og á þó eftir mikið ótekið enn.
Undir eins og ís leysir af fljótinu, sein á
að fleyta bjálkunum að mylnunni,
verðr byrjað að saga, og-við það liafa
um 20 manns atvinnu alt næsta sumar.
Flestir munu óska að Gesti gangi oins
velog hann á skilið fyrir dugnað sinn
og framtakssemi.
ORÐABELGRINN.
Ingersoll í Boston.
"Það var fagrt að líta yfir Boston-
leikhúsið á fimtudagskveldið var, þegar
allr sá flokkr, sem troðfylti það hátt og
lágt, stóð upp með fagnaðarópi og heils-
aði ofursta R. G. Ingersoll um leið og
hann kom fram á ræðupallinn til að
flytja sína miklu tölu "Um guðina”. í
tvo klukkutíma hlustaði fólkið á ræðu
ins mikla snillings og þrumandí fagnað-
aróp fylgdu hverri hans mest hrífandi
setningu.
Að hlýða á ofursta Ingersoll er sá
fagnaðr, sem leifir dýrðlega minningu í
gegnum alt ið ófarna lif manna.
Ef guðirnir eru lifandi, þá hafa þeir
heyrt nakinn sannleikann um sjálfa sig
næstliðið sunnudagskveld.
Vér óskum að allir prestar og ráðs-
menn guðanna hefðu getaðverið þar, til
að heyra in réttu málverk af drottnum
Þeirra, en vér höldum að mjög fáir af
þeim hafi komið þangað. Það er eng-
inn hlutr, sein prestum mislíkar eins
og að heyra sannleikann um guði sína
og trúarbrögð.
Ofurstinn hafði þá tilheyrendr, sem
elskuðu hann og virtu orð hans.Ogþessi
mesti meistari mannlegrar orðsnildar
varð að sannfærast um það, þegar hann
að lokum mátti til að iiörfa upp á ræðu-
pallinn aftr til að taka móti peningum,
sem streymdu frá þúsundum af hans
hjartfólgnu vinum, til viðrkenningar
hans fádæma snild og dýrlegu yfir-
burðum.
Boston Invijstigator.
$90 sparnaðr.
Hr. ritstjóri,
Vegna ýmsra anna hefi ég elcki get-
að snúizt við að senda þér þessar línur
fyrri. Ég veit reyndar að þér er orðið
kunnugt um kosninga-úrsliiin í Víði-
nesbygð, en þér þætti máske gaman að
frétta af sparnaðar-hugmynd “gamal-
dags-inannsins”.
Eins og getið var til í Lögb. gaf
yfirkjörstjóri, hr. G. Thorsteinsson,
Benedikt Arasyni atkvæði sitt, Bene-
dikt er því kominn í sveitarráðið. Með
því að fylgismenn lians hafa talið hon-
um það til gildis, að haun mundi verða
spar á almenningsfé ekki síðr en sitt
eigið, þótti mönnum framkoma hans á
sveitarráðsfundi, er haldinn var 2. Jan.
siðastl., í meira lagi afkáralegr.
Á þeim fundi þurfti nefndin að ráða
skrifara íyrir ið nýbyrjaða ár, Um rit-
araembættið sóttu 3 menn. G, Thor-
steinssou, bauð sig fram fyrir 8210, G.
M. Thompson fvrir $120 og Jóhann P.
Sólmundsson fyrir8l20. Geta má þess,
að Gestr Oddleifsson gat ekki mætt á
þeim fundi. Oddviti St. Sigurðsson
bað nefndina að athuga mál þetta vel,
áðr en hún kvæði upp eudilegan úr-
skurð í því. Jóh. Straumfjörð talaði
fyrstr nefndarmanna og vakti athj-gli
á því, að munrinn á tilboðunum væri
mikill, og búast mætti við að einhverjir
myndu verða óánægðir, hver sem úr-
skurðr [nefndarinnar yrði. Sagði að
nefndin jrrði að hafa ,,samvizkuna” fyr-
ir leiðsögumann. Þótti áhej-rendum
það vel mælt. S. Sigrbjörnsson talaði
næstr ; ;lét í ljósi að G, M. Thompson
og Jóh, P. Sólmundarson myndu ekki
standa sig við að vinna starfið fyrir svo
lág laun. Undarleg samvizkusemi !
Myndu Ný-íslendiagar lasta það, þó
sveitarráðið og ritari þess j-nriu verk
sín án borgunar, ef kringumstæðr
lej’fðu? Umsækjcndr lýstu j-fir því, að
þeir gætu tekið að sér ritarastarfið sér
að skaðlausu, frrir ina ákveðnu upp-
hæð, og færðu fram ástæður fyrir því.
B. Arason kvað óvíst að þeir væru fær-
ir um að leysa verkið af hendi, af þvi
að þeir hefðn ekki gegnt því starfi áðr.
—Vel hugsað af "gamaldags-mannin-
um” ! —Hvort hann hafi talað það í ein-
lægni, komíljós síðar á fundinum, er
hann vildi veita þeim báðum það em-
bætti að yfirskoða sveitarreikningana;
þd vissi hann að þeir skildu nokkuð i
reikningi og bókfærslu. Svo er honum
víst vel kunnugt um, að þeir eru báðir
vel færir í enskri tungu til þess að geta
lej-st ritarastarfið af hendi.
S. Sigrbjörnsson bar því næst fram
uppástungu, studda af B. Arasjmi, að
hr. G. Thorsteinsan væri kosinn fyrir
skrifara með sömu launum og áðr.
Uppástungan samþ. með 2 atkv.
Ef tekið er tillit til þess, hvernig
Benedikt hefir farizt við Ásmund son
sinn, eftir því sem séra Benedikt Krist-
jánsson sagði frá í Lögb. forðum, þj-kir
nú sýnt, að liann sé ekki oins spar á al-
menningsfé eins og sfnu eigin, þar sem
hann við fyrsta tækifæri spilar $90 úr
vösum Ný-Íslendinga; þar sem þeir
herrar Sigurðr og Bened. voru í meiri
hluta á fundi þessum, mátti búast við
að Guðni fengi ritara-embættið, en það
mælist illa fyrir, að þeir skyldu ekki
fara fram á það við Guðna, að hann
færði kaup sitt eitthvað niðr, því það
hafði Griðni sagt litlu áðr, að hann væri
fús til að taka að sér ritara-embættið
fj-rir $180. En með því að liann vissi
að hann liafði enga mótspyrnu, þá var
eðlilegt að hann færi fram á sömu laun
og hann hafði áðr.
X.
Melíta-nýlendan.
Fj-rir nokkrum dögum fór ég vestr
í svo kallaða MeTita-nýlondu., Ferðað-
ist ég þar um meðal landa minna, sem
líðr furðu vel eftir kringumstæðum.
Mér hej-vðist á þeim, að þeir ætl-
uðu sér að fara hægt og stilt, en
hlaupa ekki af sér hornin, eins og
mörgum af löndum okkar hættir viö
að gera, þegar þeir hafa bj-rjað að
flytja í þessa eða hina nýlenduna, sem
einhverjir hafa ævinnlega orðið til að
fiyggja háa loftkastala með af fögrum
framtíðarhugmj-ndum, svo menn hafa
orðið svo hrifnir, að þeir hafa farið
langt fram yfir skynsamleg takmörlc
þess. sem hefir getað borið sig í því
landsplássi.
í Lögbergi 6. ár, nr. 10-4, var lít-
illega minzt á líðan landa þar vestra,
og þess getið, að landar hefðu fengið
nær því enga uppskeru síðastliðið sum-
ar, sem kom mikið til af illum undir-
búningi á jörðum og seinni sáning.
En í sambandi við það væri ekki ó-
sanngjarnt að benda á, að þó upp-
skeran hefði orðið lítil þar, eins og
yfir höfuð víðar í Manitoba, þá voru
margir af Melitabúum, sem fengu alt
að meðaluppskeru, sér í lagi þeir,
sem höfðu vel undirbúið jörðina, svo
sem þeir, sem vóru búnir að vera þar
í 5—8 ár, og dæmi voru til, að menn
fengu þar 30 bushel af ekrunni, en
svo er þetta líka eitt með inu-m verstu
árum hvað uppskeru snertir.
Það virðist rnáslce óþarfi fj-rir mig
að segja nokkuð um þessa Melita-ný-
lendu, þar sem svo margir eru búnir
að spreita sig töluvert á því í blöðun-
um. Ég hefi tvívegis skoðað þetta
land á hentugum árstíma, og hefi marg-
sinnis verið spurðr um, livernig mér
litist á þetta pláss. En fáum liefir þótt
ég gefa þessu landi svo góðan vitn-
isburð, að þeim liafi þótt það þess vert
að leggja mikið í sölurnar f j-rir að flj-tja
þangað. Þeir hafa aldrei getað fengið
það hjá mér, að taka þetta land til
jafns við Argyle, sem ég mun að sönnu
aldrei gera; “en fleira er matr en feitt
flesk.”
Ég verð að biðja menn að geta
þess, að það eru til æði mörg lönd í
Argyle, sem ekki eru nein gæða-lönd.
í sambandi við þetta vildi ég benda
á eina ósamkvæmni, sem mér virðist
vera hjá mörgum af þessu^ landlausa
fólki, og jafn vel fleirum. Ég vil taka
til dæmis, þegar eftir var svo sem }
af óteknum heimilisréttarlöndum í Ar-
gyle, og þá eðlilega þau lökustu, var
aldrei meiri eftirsókn eftir að ná lönd-
um þar, en einmitt þá, og það hélzt
áfram, þar til ekki var eitt heimilis-
réttarland eftir, jafn vel þó meiri hlut-
inn af þeim væri ekki nema smávið-
arhólar, og mjög úrgangssöm fyrir
stórar vatnstjarnir, sem á þeim voru.
Hvers vegna þá ekki eins vel og miklu
fremr sækjast eftir löndum í Melita-
nýlendu ? Þvi engum af þeim, sem far-
ið hafa um nýlenduna, hvort heldr
meðmælend. eða mótmælendum, mundi
blandast hugr um, að Melitanýlendan
í heild sinni væri betri en lakasti
partrinn í Argyle. Og ekki sízt þegar
þess er grott, að mikið er enn úr lðnd-
um að velja þar vestra. Þar er Kka
stór landfláki vestr af nýlendunni, sem
eftir sögn landa þar vestra er engu
siðr en þar, sem þeir eru seztir að,
og jafnvel meiri engjar og minna grjót.
Svo er líka hitt, að þótt búið sé að
taka upp beztu löndin í kring um
landa, þá er alt útlit fjrir, að sumir
hætti við þau, *g ættu landar að reyna
að ná í þau áðr en annara þjóða menn
næðu þeim.
Vegna þess að ég fór að minnast
á, að útlit væri fj-rir að sumir hættu
við löndin, þá finn ég ástæðu til að
fara þar um nokkrum orðum.
Það er vitanlegt, að íslendihgar
hafa tekið þar fjölda af löndum, og
svo engir af þeim gert síðan annað
en það, að standa í vegi öðrum, sem
kynnu að vilja ná þar bólfestu. Þvi
það er eins og við þekkjum, að mörg-
um fellr það ver að fara að keppa um
að ná þeim löndum, sem aðrir hafa
áðr lagt út peninga fj-rir, semlieimil-
isréttarlönd.
Þessari hKfð álít ég að landar ættu
að sleppa, af þeirri ástæðu, að þessi
lönd hverfa innan skamms til hérlendra
manna, sem ekki munu hika við að
tnka réttinn á þessum löndum að nýju.
Pað væri mjög æskilegt að þeir land-
ar, sem eru ráðnir í að hætta við
lönd sín, gæfu öðrum tækifæri með
þvi, að láta sem flesta vita.
Það er líklegast óþarfi að taka það
upp hér. því það ættu allir að vita,
að nú er búið að rýraka svo um land-
tðkuréttinn, að $ 10 eru nú fyrir flest
öll lönd í Manitoba, hvort sem búið
er að taka róttinn á þeim eða ekki.
Það var fj-rir 4 eða 5 árum síðan,
að ég fór í gegn um þetta landspláss í
landskoðunarferð minni með öðrum
manni vestr fyrir kolanámur. Þar
vestr frá var töluvert látið af landkost-
um og átti því að ná þar í nýlendusvæði
engu síðra, en Argj-le-nýlenduna, eða
jafnvel betra. En með því að finna
ckki (ótoldð land, sem við álitum að
ga-ti staðið neinn samanburð við Ar-
gyle, gátum við okki ráðið neinurn til
að setjast að þar vestra, með þvi Kka
að þá var afarlangt til járnbrautar.
Og svo var annað, sem vakti fj-rir
okkr, að ýmis önnur pláss, sem menn
höfðu l’augastað á, voru þá óskoðuð.
Við gáfum lýsingu af landinu í kring
um kolanámurnar í blöðunum, því
þangaö var feröinni algjörlega heitið af
sérstökum ástæðum, og veittum við
öðrum plássum síðr eftirtekt. En það
var þó þetta pláss, sem nú er kölluð
MeKt%-nýlenda, sem við tókum eftir
fremr öðrum plássum, sem mig líka
minnir að við get.a lítillega. Ég vil ekki
fara að lýsa þessu plássi upp á nýtt, því
margsiiniis er búið að því, en ég vil
gefa lítillega mitt álit um hana og henn-
ar viðgang í heild sinni. Orsök til þess
að þessari nýlendu er ekki meiri gaumr
gefin er sú, að henni var lýst langt
fram yfir það, sem hún átti skiliö, svo
sem aö taka liana til jafns við Argj-le-
nýlendu. Þá urðu menn uppi til handa
og fóta, og fóru þangað i stórhópum,
með þeim ásetningi að taka þar land,
en þegar þangað kom, sýndist mönuum
alt annað, svo sumir fóru heim aftr við
svo búið, en aðrir tóku að sönnu lönd,
en koma þar líklega aldrei framar. Og
enn aðrir tóku þar lönd og eru komnir
á þau, og eru—að mínu áliti—ánægð-
astir hinna allra. Svo eru nokkrir ó-
komnir á lönd sín, sem ætla sér að
koma, sumir með vorinu.
Þeir, sem hefir fundizt, að vonir
sínar bregðast, bafa gefið MeKta fremr
vondan vitnisburð. En það var líka
sú tíð, að Argyle átti ekki upp á há-
borðið. En hvernig fór og hvað skeði?
Þess var áðr getið hér að framan. Og
svo mun fara um þessa Melita-nýlendu,
að margr mundi vilja hafa náð þar
landi, þegar öll lönd ern upp tekin, og
þeir verða þá áð kaupa þau f j-rir hátt
verð.
Það sem ég var hræddastr um í ný-
lendu þessari, var það, að þar mundi
heldr lltill heyskapr. En með þessari
ferð minni vestr og öðrum upplýsing-
um, er ég horfinn frá því. Maðr sló
þar með einu uxa-pari 150 tons af heyi:
mest 10 tons á dag, Og þeim bar öllum
saman um, að ekki hefði slegizt upp
heimingr af þeim engjum, sem voru
þar í grendinni.
Það er furða, hvað Ktið þeir kosta
upp á eldivið. Þeir brenna taði og úr-
gangi frá nautgripum; samt sækja þeir
dálitið af eldivið á haustin, en þeir
þurfa að sækja hann 80—50 mílur. Svo
er vegr fyrir þá, sem hafa og vilja leggja
peninga í, að kaupa linkol fj-rir
ton-ið. í fyrra vetr eyddi þar einn ís-
lendingr $20 virði af kolum, en sagði
mér, að hann sæi það nú, að hann hefði
eytt þeim að ófj-rirsynju; sagði, að sér
hefði verið nær að brúka þá í aðrar
frumbýlingsþarfir,—Svo mun bráðum
bætast töluvert úr með að afla sér til
húsa og eldiviðar, þegar járnbraut sú,
sem er fyrirhuguð gegn um nýlenduna,
heldr áfram til Moose Mountains. Þá
geta menn á vetrum höggið sinn við
sjálfir, og mundi flutningr á járnbraut-
inni kosta þá sem næst 1 dollar.
Öll líkindi eru til, aðþessijárnbraut
verði bj-gð bráðlega. Reston er nú
endastöð hennar og rennr þar inn sama
járnbrautarlestin annanhvorn dag, sem
fer gegnum Glenboro, að öðru leyti en
því, að lestaskifti eru höfð i Souris.
Verzlun má heita góð í Reston,
heldr betri en hér í Argyle, Vel er gef-
ið þar fj-rir íslenzkan prjónafatnað og
markaðr fyrir hann á allar siður. Re-
ston er frá 10—15 mílur í burtu frá
löndum, en til járnbrauta, sem liggja
fj-rir norðan og sunnan nýlenduna, eru
25 mílur.
Sumir landar hafa bj-gt úr borðvið,
en aðrir úr strengjum, og virtist mér
það beztu húsin, þó þau kostuðu minni
peninga. Þau voru þurr og hlý, en hin
voru með kðldu saggalofti. Það borgar
sig illa f j-rir nafnið að hafa þau timbr-
hús, sem eru bæði óhollari og gefa
minni þægindi. í eitt strengjahús kom
ég hjá hérlendum manni, sencvar sér-
staklega vel Ivandað, bæði nð j-tra og
innri frágangi, og hafði þó ekki kostað
mikla peninga, enda eru nú margir inn-
lendir menn, sem bj-ggja þessi torfhús
fj-rst í bj-rjun, þó að þeir hatí að Kkind-
um ekki séð þau fj-rr. Þess vegna er
það blægilegt, þegar löndum mínum
þj kir það fyrir neðan sig að búa í torf-
húsi um lítinn tíma.
Ég vil benda á eitt enn áðr en ég
skilst við þetta mál, að með því að taka
land í MeKta-nýlendunni og lifa þar á
landi sínu í 2 ár, hefir maðr eignazt
land, sem hægt er að fá peninga fyrir
nær Sem maðr viU, frá $3—500, og mun
víst ekki of mikið tiltekið, Og ætti
hver heilbrigðr maðr að geta haft það í
vasanum, ef hann vill ekki dvelja þar
lengr, án þess að skulda nokkuð. Vilji
hann halda áfram skuldlaus, getr hann
það með útivinnu og smávaxandigripa-
rækt. Vilji liann taka lán út á landið
(að dæmi góðra bænda), bj-rja svo í
stærri stýl með akryrkjn og griparækt,
þá getr hann það. Engir ættu að vera
svo bráðlátir að hlcypa sór í skuld áðr
en þeir eignast landið ; pg þurfa svo að
taka lán til að borga lánið með marg-
hækkuðum rentum og rentu-rentum,
eins og við Argj-le-búar höfum gjört,
þvi miðr alt of margir. Munrinn er
svo mikill að kaupa fyrir pcninga; f j-rst
að kaupa hlutinn, máske fj-rir fjórða-
part meira verð upp á lán, svo að borga
hærri og hærri rentur með lengdum
gjalddaga.
Spurningar til prestanna
Herra ritstjóri Heimskringlu !
Nafni minn á Garðar, sem sitr
rétt hjá úrlausnum heilagrar kj-rkju,
framleggr sínar nauðsynlegu trúar-
spurningar fj-rir vorn lúterska prests-
dóm í 7. bl. Heimskr. þ. á. Ég. á
svo langt tildrátta að mér mér ekki
unt að nálgast prestlega hjálp jær-
sónulega — nema mcð löngum fyrir-
vara, og er þar að auki svo fátækr,
að ég trreysti mér ckki til að
kaupa mína “sáluhjálp” — og
víla ég því siðr fj-rir mér aö
ómaka “orðabelginn” mcð fáum spurn-
iíigum sem ég þarfnast úrlausnar á
frá prestunum. Sýni þoir mér þá
mannúð að svara þeim svo vel, að
ég og aðrir nafnar mínir fái af því
andlega fullnægju, er Kklegt að ég
sendi þoim fleiri spurnsmál til úrlausn-
ar.
Hvcrnig er því varið, að það sem
höggormrinn sagði við Evu 1. Mósb.
8 kap. 5. v.: “Þið munuð verða eins
og guð og þekkja gott og ílt” — fær
meðvitni Jehóva |i 22 v. í sama
kapitula, þegar hann sagði eftir afiar
bölvanirnar : “Sjá, maðrinn er er orð-
inn sem einn af oss, svo hann þekk-
ir gott og ilt”? Var það þá slj-s til
eilífrar glötunar, að verða “sem einn
af” Jchóvum, og er liöggormrinn
samt scm áðr “lygari” fyrir þetta?
Gat maðrinn, eftir að hann var
orðinn “sem einn” af Jehóvum — o;
með þvi búinn að leiða glötun of
dauða inn í heiminn, eins ogkj-rkjai
kennir — “Kfað eilíflega” ef han;
hefði náð að “éta af lífsins tré”? — og
hversvegna var Jehóva það svo mjög
á móti skapi að maðrinn gæti náð
“eilífu Kfi,” að hann kastar Kerúbum
"með loga ins brugðna sverðs til að
geyma innganginn að Kfsins tré,” svo
að það gæti ekki komið fyrir? sjá 1.
Mósb. 8. kap- 23—24 v.
Stendr það ekki í sambandi við
vopnaburð Kerúbanna á veginum að
Kfsins tré — að Jehóvn hirti ekki um
að segja Gj-ðingum sínum frá þvi að
“annað Kf” sé til og að öll hans
fj-rirheit um iðgjöld og hegningar
voru — um þúsundir af stjórnarárum
hans — bundið að eins við þetta jarð-
neska líf þeirra? Eða var það óþarfi
á þeim dögum að lokka og hræða
mannkj-nið til að greiðn stórfé “fj-rir
sína sáluhjálp” eins og nú er gert?
Er það ekki Kka i sambandi við
varnarskj-ldu Kerúbanna, að heilagr
andi "innblés” vorum vitra Salómon
það, sem stendr í Prédikara hans 3.
kap : “eins og fénaðrinn dej-r, þannig
deyr og maðrinn, og alt hefir eins
anda; Dg maðrinn hefir enga jrfirburði
j-fir fjenaðinn. Því það er alt hjegómi.
Það fer alt til sama staðar, þaö er alt
saman af dufti og verður að dupti aftr.
Hver veit hvert andi mannsins
barna fer í hæðirnar, og fjenaðarins
andi niðr á við í jörðina? Því sá jeg,
að ekkert er manninum betra, en að
hann gleðji sig við sín verk, það er hans
hlutdeild ; því hver flytr hann þangað,
livaðan hann sjái það, som við ber eftir
hans andlát”?
Annar Agnostic.
Hvað þarf ég að gera til að f£
MYNDASAFN HeIMSKRINGLC ?
Svar :
1. Til að fá 57 mynda safnið verðr þú
að senda oss $ 2, annaðhvort upp í
skuld þína við blaðið eða fyrirfram-
borgun, eða þá að senda oss $ 2 frá
cinum nýjum kaupanda. (Hann fær
þá Klca safnið).
2. Til að fá yfir 100 mj-nda safnið,
verðr þú að senda oss 84, annað-
livort frá þér eða þér og nj-jum
kaupanda ; eða þá frá tveim nýjum
kaupendum.
3. Til að fá 160 mj-ndasafnið, þarft
þú að senda oss 8 6, á sama hátt
að sínu lej-ti.
4. Til að fá stærsta safnið (talsv. yfir
200 mj-ndir) verðr þú að senda oss
$ 8, annaðhvort frá sjálfum þér (ef
þú skuldar það) oða frá þér og nýj-
um kaupendum, eða eingöngu frá
nýjum kaupendum.
í sérhverju tilfelli fá nýju kaup-
endrnir 57 mj-nda safn.
Við barkabólgu.
„Ég hefi aldrei fundið eins til góðr-
ar meðala-verkunar, eins og síð-
ustu mánuðina, er ég hefi þjáðst
af barkabólgu samfara lungnabólgn.
Eftir að hafa reynt ýmis lyf árangr-
laust, fór ég að nota Ayer’s Cherry
Pectoral, og verkunin hefir verið furðu-
leg; ein inntnka bætti mér hóstann
og veitti mér svefnró.“ T. A. Higgin-
botham, Gen. Store, Long Mountain,
Va.
Kvefsótt
„í vor, sem leið, lagðht ég í la
Grippe. Ég var alveg frá mcð köflum
og mér var svo þungt um andann,
eins og andnrdráttarfærin væru lokuð.
Eg kej-pti flöslcu af Aver’s Cherry
Pectoral, og fór mfr undir cins að
batna viö þið. Ég hefði ekki að 6-
reyndu trúað svo skjótum umskiít-
um.“ W. H. Williani8, Cook Citv,
S. Dak.
Lungna-veiki
„Ég hefi þjáðst af brjóstveiki yfir
25 ár, og fj-lgdi oft svo mikill hósti,
að blóðspýju olli; atóðu köstin stund-
nm 3—4 stundir. Mér var ráðið að
reyna Ayer’s Clierry Pectoral, og varð
ég albata eftir fjórar flöskur. Ég get
örugt mælt með þessu lyfi.“ Franz
Iloirmann, Clay Centro, Kans.
Tilbúið af Dr. J. C. Ayer, Lowill,
Mass. Selt í ölluni lyfjabúðum.
Verð: $1 flaskan, 6 íl. S5.