Heimskringla - 21.04.1894, Blaðsíða 4

HETMSKRINSLA 21. APRÍL 1894.
4
í rakarabúð
Winnipeg.
Miss Jónína Eyólfsdóttir á bréf frá
fslandi, nieð mynd innan i, á skrifstofn
Hkr.
Rauðá var íslaus orðin undan bæn-
um og í grend við hann mánudaginn
1G. þ. m.
“ísafold”, "Fjallkonan”, “Norður-
Ijósið” og “Stefnir” komu ekki til Hkr.
með síðustu póstferð, hvernig sem því
er varið.
Hr. Gisli M. Blöndal kom norðan
úr N.-íslandi á laugardaginn ,var eftir
nokkura mán. dvöl við íslendingafljót.
Herra Bogi Eyford og Jón Guð-
mundsson frá Pembina komu snögga
ferð til bæjarins fj-rri part vikunnar.
Fóru heim aftur á miðvikud.
Hr. Jörundur Ólafsson fór í vik-
unni vestur í Qu’Appelle-dal og dvelur
þar á iandi sinu frameftir sumrinu.
Pósthús hans er Dongola, Assa.
“Fjárstjórn íslands” heitir ritling-
ur litill á íslenzku, er Eirikur Magnús-
son M. A., í Cambridge á Englandi, hef
ir nýlega gefið út. Ritið er prentað í
Cambridge.
Hr. Lárus Guðmundsson, er um
síðastl. 2—3 ár hefir verið í Duluth og
Norður-Dakota á víxl, er nú alfluttur
hingað til bæjarins aftur. Kom með
famihu sína í vikunni er leið.
Hr. Baldvin Helgason. er um síð-
astl. 2 ár hefir dvahð vestur á Kyrra-
hafsströnd og í Okanogan-dalnum í
Klettafjöhunum, kom til bæjarins að
vestan, frá Vernon, B. C., á þriðjudags-
kveldið. Er alkominn hingað austur.
Huttakendur í hinu nýja blaðfjT-
irtæki Mr. Jóns Ólafssonar :
Mr. V. Thorsteinsson Húsavík 82.00
“ Þorst. Sigfússon “ “4.00
“ Stefán Peterson Minneapohs “8.00
E. Gíslaso.v.
601 Ross Ave. Winnipeg.
Sigurður Guðbrandsson Félsted frá
Þorsteinsstöðum í Haukadal í Dala-
sýslu, óskar að fá að vita hvar son-
ur sinn Guðbrandur Félsted er niður
kominn. Utanáskrift hans er
18th Ave. South, Fort Rogue,
Winnipeg, Man.
Suddaveður og rigningar hafa geng-
ið síðan fyrir miðjan mán. Stórrign-
ing síðari hluta miðvikudagsins og fram
á fimtudagsmorgun, og breyttist þá
regnið i snjóbleytu-hríð á norðan með
ofsaveðri, er hélzt allan daginn, sum-
ardaginn fyrsta.
Eg hefi meðtekið myndasafn
Heimskringlu sem ég hér með þakka.
Mjndirnar eru fallegar og mikið betri
n ég hafði búizt við.
Dewdney, Alta., 11 Apríl 1894.
G. Goodman.
Kosning J. A. Davidsons, fylkis-
þingm. fjrir Beautiful Plains kjör-
dæmið, var dæmd ógild 17. þ. m.
Var sannað að umboðsmaður David-
sons hafði gefið einum kjósanda 818.00.
Davidson var formaður Greenway-
andstæðinganna á siðasta þingi.
Eftir langsamt dauða mók er nú
á ný talað um að hagnýta vatnskraft
Assiniboine-árinnar. Félag eitt hefir
boðið bæjarstjórninni að taka það
verk að sér, ef bærinn afsali sér sin-
um rétti og kaupi af sér 400 hestöfl
af vatnskrafti, m. m.
Fyrirlestur um “Hugmjmdir um
helvíti fyrrum og nú” flytur hr. Sig-
urður Jónasson í Unity HaU í kvöld.
Bjrjar kl. 8. Aðgangur 15 cent. Eins
og kunnugt er, er hr. Jónasson sér-
lega fróður maður og þvi óhætt að
búast við fróðlegum fyrirlestri. Gerið
j-kkur að skyldu að sækja fjrirlest-
urinn.
Hr. Þorsteinn Antoníusson úr Ar-
gj le-nýlendu var hér á ferð ásamt konu
sinni um síðustu helgi. Hann biður
menn að leiðrétta prentvillu í grein
hans um Melita-nýlenduna, er birtist i
10. nr. Hkr. Prentvillan er í þessum
orðum : “Ég vil taka til dæmis, þegar
eftir var svo sem J af óteknum heimihs-
réttarlöndum” o. s. frv. Þar á að
standa : þegar eftir var svo sem $ o. s.
frv.
Hr. Sveinn Thorvaldsson, skóla-
kennari á Gimh síðastl. vetur, kom til
bæjarins siðastl. laugardag og heldur
nú áfram námi sínu á æðri skólanum
(Collegiate Institute). Gat hann þess,
að skólaumsjónarmaður (School In-
spector) mentamálastjórnarinnar hefði
nýlega farið um N. ísl. og gefið kennur-
unum flestum góðan vit.nisburð. Hafði
sagt N. ísl. skólana standa framar en
nokkra aðra útlendingaskola í f j’lkinu.
Hann fann það eitt að, að kenslutími í
flestum eða öllum skólum væri of stutt-
ur. ,
Til byggingaverkmanna.
Á fundi íslenzka Byggingamanna-
félagsins, sem haldinp var sið-
astl. mánudagskveld til að ræða um
ástand þess, var samþykt að halda
félaginu áfram til maí-loka n. k., en
undir breyttum lögvim og reglum frá
því er hefir verið. Sýni félagsmenn
á þessu tímabili jafnstöðugt og ítrekað
skeytingarleysi sem að undanfornu
roeð að sækja fundi og borga tillög
sín verður félagið tafarlaust uppleyst
eða sameinað öðru félagi. Verði funda-
höld í góðu lagi þenna tiltekna tíma
heldur félagið spursmálslaust áfram.
Við höldum hér eftir skrá yfir alla
þá menn sem . mæta á fundum, til
þess að geta vitað upp .á hár hverjir
það eru sem vilja halda félaginu
áfram og hverjir ekki. Næsti fundur
verður haldinn nœstkomandi mánu-
dagskveld (23. þ. m.) á Verkmanna-
fél.-húsinu. Byrjar kl. 8. e. h.
Jóh. Bjarnason, Kolbeinn Thordarson,
(forseti.) (ritari.)
Bessa-bréf.
(eftir J. Magnús Bjarnason).
FoRMáLI.
Sökum þess að Vestur-íslendingar
hafa jafnan gaman af að lesa það, sem
skrifað er um þá, og sömuleiðis vegna
þess, að Bessi var—og er ef til vill enn
—sjálfstæður í hugsunum sínum.heyrði
engum sérstökum flokki til, og skýrði
frá því, er hann sá og hejrði, blátt á-
fram og hlutdrægnislaust; og með því
lika, að hann sjálfur hefir ánægju af að
sjá sín eigin ritverk á prenti, þá tek ég
mér nú bessa-leyfi og birti Bessa-bréf.—
J. M. B.
I. BRÉF.
Kæri vinur:— Ég ritaði þér síðast
frá Quebec og gat um alt, sem gerðist á
leiðinni yfir hafið, nefnilega glaumnum
og galsanum í okkur unga fólkinu og
sömuleiðis glimunum og aflraunum við
þá irsku og hollenzku \m. fl. o. fl. Og
vissulega mintist ég líka á stúlkuna
með griska nefið (ég vissi aldrei hverrar
þjóðar hún var), og heitu kossana, sem
hún og—já, ég vil ekki ryfja það upp
aftur, þvi endurminningin um þesskon-
ar er æfinlega svo óþægileg. Það var
samt ekki galsinn í okkur á leiðinni frá
Quebec til Winnipeg—Drottinn minn !
Það var eins og maður væri i spönskum
stígvélum í vögnunum, því þrengslin
voru svo mikil, og ég hefði vafalaust
kastað mér út um gluggann (og náttúr-
lega hálsbrotið mig) hefði ekki svo ljóm-
andi falleg stúlka verið sessunautur
minn. Af einhverri tflviljun hafði ég
“Vonir” Einars Hjörleifsonar ivið hend-
ina og las fyrri partinn upp aftur og
aftur alla leiðina vestur. Ég greindi
hvert eínasta orð og sundurliðaði hverja
einustu setningu, daginn út og daginn
inn, og ég varð nauðugur að viðurkenna
allan sannleikann, sem innifelst í þessu
litla riti, og ég rak mig óbeinlínis á
virkileikann i ýmsum atriðum síðari
partsins, þegar ég hafði verið 5 mínút-
ur á innflytjendahúsinu—því miður !
Þó enginn eða fáir af samferðafólki
mínu hefði likar vonir og Ólafur, aum-
inginn, þá höfðu allir einhverskonar
vonir, og allar sérlega glæsilegar; óg
einn gerði mér engar vonir, nema að
eins um það, að fá að rétta úr mér þeg-
ar til AVinnipeg kæmi. Og ég var líka
einn af þeim fáu, sem algerlega komust
hjá vonbrigði.
Til að gefa þér ofurlitla hugmjTid
um vonir sumra, skal ég geta þess, að
einn gamall bóndi, sem með okkur var,
hafði þá hugmynd, að öll tré í Ameríku
bæru einn eða annan mjög svo ljúffeng-
an ávöxt og hugsaði sér því að safna
góðum vetrarforða strax og hann væri
sezeur að í Manitoba, og kvaðst ekki
ætla að vera í félagi við nokkurn lifandi
mann. í stuttu málli: hann vonaði að
geta hfað það, sem eftir var æfinnar í
allri þeirri jarðnesku sælu, sem nokkur
gamall og margþjáður búhöldur getur
notið, að lifa hér um bil alveg fyrir-
hafnarlausu lifi—lifa á trjánum ! Ein
stúlkan hafði áformað, að fara snemma
á fætur hvern morgun og tína kaffi-
baunír í skóginum á Gimli fyrir “litla
skattinn”. Og það var hennar sterka
von, að hún þyrfti ekki að senda í kaup
stadinn um hverja einustu helgi eftir
kaffibaunum—var það munur en heima,
í horhreppnum hennar á íslandi! Svo
var það einn fjósamaðurinn, sem undir
eins ætlaði að fara að vinua—vinna f
búð við eitthvað óvandað—og ætlaði
ekki úr þeirri "forþénustu’ að fara fyrr
en hann ætti þúsund “krónur” á bank-
anum ; þá var að hvíla sig og lifa á
rentunum—það var þó glæsileg von!
Allir ungu mennirnir ætluðu endilega
að verða ríkir og sumir að fara svo
heim aftur og leggja járnbraut cftir
sveitinni sem þeir höfðu alizt upp í, svo
fátæklingarnir þyrftu ekki alt af að
ganga og draga; ætluðu að muna eftir
þvi, að þeir voru sjálfir einu sinni ásköp
fátækir og sárfættir. Ungu stúlkurnar
voru vissar um, að þær mundu eignast
silkikjóla—og kanske h'ka madömu-tit-
il, en—hafðu—það—ekki—hátt!
Þú heldur, ef til vih, að [ég sé að
spauga, en það er nú samt ekki. Mér
væri jafnvel óhætt að segja, að margur
unghngur. og einstaka fullorðinn mað-
ur líka, bjóst við að geta tínt upp gull
á götunum, eða að minsta kosti grafið
það upp í stórum stykkjum hér og þar.
En fáir munu hafa búizt við. að þeir
þyrftu að vinna luirt, og allir voru viss-
ir um, að ættingjar þeirra í Ameríku
væru rikir—vellríkir og í miklu áliti,
gætu talað enskuna eins og sitt móður-
mál—ja, það held ég—og börnin þeirra
voru bezt að sér i skólanum. Ég er nú
ekki búinn að vera hér nema rv'iman
mánuð, og þó hefi ég þegar orðið var
við, að margar þessar vonir og fullviss-
ur hafa verið ærið svikular, eins og við
var að búast, því þær voru svo margar
bygðar á vitlausum hugmyndum og
rangri eftirtekt fákunnandi fólks. En
mér dettur ekki í hug að álasa því
minstu ögn.
Við komum hingað seint í fyrra
mánuði. Fjöldi Winnipeg-íslendinga
var við innflytjandahúsið þegar þangað
kom, sumir til að taka á móti vinum og
vandamönnum, og aðrir til að stara á
okkur og—ja, ég vil ekki segja það.
Við vorum nú kennske eitthvað skræl-
ingalegri en þeir. Við vorum stirðir og
niðurdregnir eftir þetta langa hreyfing-
arleysi og vorum alt annað en áhtlegir ;
og það var ekki frítt við, að við yrðum
feimnir og niðurlútir. fyrir hinu hálf-
stolta augnaráði þessa skrautklædda
manngrúa. Augnaráð, segi ég, það er
eitthvað ónotalegt og þreytandi við
það, að láta margt fólk horfa á sig í
fleiri klukkustundir í innflj’tjandahúsi,
það er að segja, ef maður er emigranti,
—því það er reglulega kveljandi, að
vera emigranti frá íslandi, — þú mátt
sitja, standa og ganga, hvar sem vilt,
en þú getur ekki komist undan því að
mörg hundruð augu bhni á þig og 'yfir-
vegi þig frá hvirfli til ;ilja, Hvert sem
pú litur, eru augu, sem horfa á þig—og
engin vægð, þvi þeir vægja ekki feimn-
inni í þessu landi. En, góðurinn minn,
það er ekki eingöngu andlitið á þér,
sem þessi mörgu augu eru að virðu fyr-
ir sér, nei/ þau eru ekki að skygnast
inn í sál þína og grenslast eftir gáfum
þínum og eðliseinkunn, heldur eru það
fötin þín, ferðarykið, limaburðurinn og
vaxtarlagið, sem þessi óumflýjanlegn
augu hvílast á.
Margt af þessu blessaða íslenzka
fólki i Winnipeg er löngu búið að
gleyma því, eða þykist vera búið að
glej’ma þvi, að það var einu sinn i okk-
ar sporum—að það var einu sinni á
sömu íslenzku skónum og í sðmu ís-
lenzku vaðmálsfötunum, það er að segja
í samskonar fötum með samskonar skó
og búfur og trefla og ferðaryk. Sumir
ungir Vestur-íslendingar litu tilokkar
eins og við værum þeim alveg ókendur
þjóðflokkur ; þeir voru flestir vel búnir,
og peningar (ef til vill hnappar) hringl-
uðu í vösum þeirra, sem átti að gefa
okkur aumingjunum hugmynd um, að
þeir væru dálítið innundir hjá honum
“almáttuga dollar”. Voru piltar, sem
sögðu “sex”. Nokkrir horfðu á okkur
að eins með öðru auganu og brostu eitt-
hvað svo makalaust einkennilega út í
annað munnvikið og töluðu ensku sin á
mílli, svo ég hefði hugsað þá enskugæð-
inga, hefðu þeir þó ekki endrum og
sinnum hreytt fram íslenzku orði við
þá af okkur, sem höfðum hug til að
segja : “Eruð þér íslendingur?” Stúlk-
urnar voru búnar eins og við hefðum
getað ímj'ndað okkur að kóngadætur
væru til fara á tilhdögum. Og ilm-
vatnið, sem Winnipeg-stúlkurnar okk-
ar dre.vpa á sig, angaði um alt emi-
grantahúsið, og blandaðist svo ónota-
lega saman við svækju-lyktina af okkur
að þú hefðir orðið veikur, hefðirðu bara
verið þar. Einmitt þessa dagana er ég
að komast að því, að margt af þessu
skrautklædda fólki með drembnissvipn-
um er i raun og veru bæði óupplýst og
fátækt.
Sj'nd væri að segja, að iha væri
tekið móti okkur af fólki yfir höfuð.
Eftir fáeinar klukkustundir var alt
samferðafólk mitt komið til vina og
vandamanna víðsvegar am borgina.
AUir áttu vini og allir lentu í veizlu—
jafnvel ég komst í veizlu, ég, sem eng-
an ættingja eða vin átti í Ameríku. En
veistu hvað? Mér hugkvæmdist að
ganga á tal við einn unga herrann, sem
stóð skamt frá mér á innflytjandahús-
inu og horfði á mig með öðru auganu.
“Hann skal, svei mér, horfa á míg með
báðum augum”, hugsaði ég. Eg gekk
VEITT
HÆSTU VERÐLAÚN A HEIMSSÝNINGUNN
'DEl’
BAKIN6
P0WDH1
IÐ BEZT TILBÚNA.
Oblönduð vínberja Cream of Tartar
Powder. Ekkert álún, ammonia eða
önnur óholl efni.
40 ára reynzlu.
M. A. Nicastros
fáið þið ykkur betr rakaða fyrirílOc.
en annarstaðar í bænum. Hárskurð-
ur 25c. fyrir fullorðna, 15c. fjrir ung-
linga. Tóbak og vindlar til sölu.
337 Main Str.
Næstu dyr við O’Connors Hotel.
því til hans og rétti honum hendina og
sagði:
“Sælir verið þér ; eða eruð þér ekki
Islendingur ? ” •
“0/ how do you do f Það er það,
sem ég er”.
Til allrar hamingju gat séra Björn
troðíð svo mikihi ensku inni höfuðið á
mér í fyrra, að ég skildi þennan herra.
“Með leyfi; hvað heiti þér ?” spurði
ég.
Hann sagði mér nafn sitt ofur kurt
eislega, en því miður hefi ég gleymt því
—það var svo ólíkt öhum þeim islenzku
nöfnum. sem ég hefi hejrt. Hann
spurði mig samt ekki að heiti,. því hon-
um hefir víst ekki þótt áríðandi að vita
það—þó svo fallegt nafn 1
“Eigi þér heima hérna í borginni? ”
spurði ég.
“ Yes”, var svarið.
“Þekkið þér mann, sem heitir Jóel
Jóelsson. Hérna er utanáskðiftin til
hans, eins og hún var í fyrra—httu á”,
og ég sýndi honum miðan með utaná-
skriftinni.
Honum gekk illa að lesa, því skrift-
in var eftir Jóel sjálfan, en eins 'og þú
manst skrifaði hann aldrei vel, og þó
öllu ver eftir að hann kom til Ameríku
—hér er alt undir flýtinum kómið'
“ Well, I dont know”, sagði liann
eftir litla stund, "ég veit af engum
manni með þvi nafni á nr ... Jemima
Street, en ég veit af manni með því
nafni, sem lifir á Ross Street”.
“Er það einhleypur maður?”
“ Yes, hann á enga familíu, en borð-
ar sig sjálfur ; hann vinnur í Wholesale
á Princess Street við að drim team—
hann er ansans-ári smart maður”.
“Hvernig get ég fundið hann ?”
“ Wett, hann verður heima um sup-
per- tímann”.
“En er langt heim til hans?”
“0/t, yes, en ég get sagt þér veginn :
fyrst skaltu ganga beint upp á Main
Street og ganga svo suður til Gi.y Ilall,
farðu svo upp Market Street og taktu
svo Princess Street norður til Opera
Ilouse og strætið sem rennur þar vestur
er Ross Street, svo finnurðu númerið
vel. X’að er bezt fyrir þig, of eourse1 að
fá þér einhvern Erpress-man til að gefa
þér ride þangað rétt fyrir supper-inn ;
hann C/tarye-ar þér bara 25 cent”.
“Það er víst ekki dýrt”, sagði ég
hróðugur af að komast að meiningunni.
“ You betitain'l". sagði hann og
fór sína leið.
Ég gat ekki stilt mig um að brosa,
að þessum unga herra. og þó gramdist
mér mjög, að hann skyldi segja mér ó-
kunnugum svona ósvífnislega til vegar;
en ég fyrirgaf honum það nokkrum dög.
um siðar, þegar ég komst að þvi, að
Winnipeg-íslendingar álíta það sjálf-
sagt, að alhr—framandi sem aðrir—
þekki Aðalstrætið og bæjarhöllína og
leikhúsið.
Nokkru síðar rak ég mig á Gvend.
sem einu sinni var smali hjá föður þín-
um—ja, þú hefðir hugsað að það væui
sýslumaðurinn, eða einhver hár embætt
ismaður, en það var enginn annar en
Gvendur. og heitir nú Sam. Smith Esq.
og er. að sögn, dável efnaður. Hann
þekti mig fyrr en ég hann, eins og þú
getur nærri. En ósköp er að hejra
hann tala íslenzku. Hann vildi reyna
að sýnast kurteis, og þéraði mig því, en
það varð annars IilægUeg lokleysa úr
því öllu saman, því hann þéraði mig að
eins í nefnifahi, þannig:
“Komi þér blessaður og sæll, þá
eruð þér kominn til Winnipeg; gékk þér
ferðin vel ? Hvernig hzt þér á þig þér?
Ætli þér að stoppa hér í bænum ? Líð-
ur folkinu þínu vel ? Komi þér heim
mcð mér, ég lifí í sama húsi og Jóel og
við borðum okkur sjálfir. Þér er vel-
komið að vera hjá okkur, meðan þér
fáið þér ekki pláss” o. s. frv.
Ég fór heim með honum. Jóel tók
vel móti mér. Hann er sá sami Jóel og
hann var fjrir jtíu árum. Hann varði
deginum eftir til að sýna mér jborgina.
Mér hzt ekki svo iha á mig hér. Borg-
in er stór, ekki eldri, [en slétturnar fjrir
vestan hana eru leiðinlega tilbreytinga-
lausar.
I næsta bréfi segi ég þér meira um
sjálfan mig og aðra. Bið að hehsa
kunningjunum—vonast eftir brefi áður
langr líður.
í>inn
Bessi.
Góðverk fólagsins.
Hvernig Ancient Order of Forest-
ERS BJARGABI LÍÐANDI MEDLIM.
Hinar átakanlegu raunir Mr. Isaks
Briggs frá London. — Var veik-
ur í fjögur ár. — Stúkan sem
hann tilheyrði kom honum til
hjálpar eftir að læknarnir voru
orðnir uppgefnir. — Nú er hann
kominn á fætur aftur.
Tekið eftir London Free Pross.
Hús Mr. Isaks Briggs No. 501
Charlotte Str. hér f borginni, er eitt
af laglegustu heimilum meðal verka-
manna í London.
Framundan húsínu eru gangar
með ræktuðum trjám á mihi og með-
fram hliðum hússins og að baki til
er rimlagirðing þakin flækjugresi.
Útsýnið er fallegt; skógar og.e’ngjar
eru sjáanlegar frá húsinu, og í stuttu
máli er þar einskis vant sem útheimt-
ist til hressingar fyrir sjúklinginn.
Það var þá heldur ekki að undra
þó Mr. Briggs væri glaðr í bragði.
En sagan sem hér fer á eftir sýnir
að það var ekki eingöngu hinni fögru
náttúru og hinu hagkvæma heimili
að þakka að gleðin og vonin skín út
úr honum; enginn maður í hans
sporum mundi hafa ástæðu til ann-
ars. Sagan er mjög eftirtektaverð og
margir af vinum hans geta borið
vitni um að hún er í alla staði á-
reiðanleg.
Mr. Briggs hefir verið í rúminu
í fjögur ár, og síðan hann fór fyrst
að finna til lasleiksins og brúka lækn-
is aðstoð eru átta ár. Það var árið
1885 að hann fann fyrst til verkjanna
og sárindanna sem voru undanfari
veikinda hans. Hann lét lækna skoða
sig, og fékk að vita að lifrin var í
ólagi; nýrun voru einnig farin að
veikjast og meltingarleysi orðið til-
finnanlegt. Þrátt fyrir þetta var hann
á fótum og stundaði störf sín eftir
föngum í fjögur ár en þá hnignaði
honum alt í einu svo að hann varð
ekki sjálfbjarga. Mr. Briggs var um
þetta leyti á fimmtugsaldri, og hafði
auðsjáanlega verið hraustbyggður mað-
ur, og farið vel með sig. En nú urðu
liðamót hans alt í einu svo stjrð að
útlimir hans voru með engu móti
sveigjanlegir og hann var eins ósjálf-
bjarga eins og barn. Það var leitað
til ýmsra lækna, sem allir þóttust
geta bætt honum, og stundum leit
út fj'rir að lionum ætlaði að skána,
en það var að eins um stundarsakir,
og afleiðingarnar af því að honum
sló alt af niður annaðslagið voru þær
að liann varð á skömmum tíma matt-
farin og vonlaus. Dagarnir voru fjTÍr
honum langir og dauflegír þar sem
hann lá í rúminu með hina sorglegu
tilhugsun að dauðinn væri það eina
sem gæti linað þjáningarnar Fjöl-
skylda hans var nú farin að hafa
litla trú á læknana. Það var búið
að rej'na suma af hinum beztu lækn-
í borginni þó það kæmi að engu liði.
Margskonar einkaleyfis-meðul voru
reynd, en það fór alt á sömu leið,
og um jólaleytið kom frétt, sem raunar
flestir bjuggust við, um að Mr. Briggs
væri rétt kominn í dauðan. Honum
var alt af að förlast þangað til kom
fram á vorið, og á hverri stundu
bjuggust menn við að hann hrykki
upp af.
Stúkan Forest City A. O. F., sem
Mr. Briggs heyrir til, reyndist nú ein-
mitt þegar mest var þörfin, bjargvætt-
ur hans.
MERKI: BLÁ STJARNA.
A
Á meðan hann lá höfðu félagsbræð-
ur hans séð honum fyrir öllu sem hann
þurfti og nákvæmlega gætt hans, og
enginn var meira áfram um að honum
batnaði en þeir. Eitt kveld var rætt
um það á fundi, hvað gera skyldi, og
var seinast samþykt að fá handa hon-
um Pink Pills til reynslu, þar eð ýmsir
vissu til að þær hefðu oft heppnast vel.
Honum voru því útvegaðar tólf öskjur
af pillum, og þrátt fyrir það þó lækn-
irinn, sem stundaði hann, segði honum
að þær dygðu að eins viö limafallssýki,
hélt hann fast við að vilja rej'na þær.
Hann fór nú þegar að brúka pill-
urnar og við það brá undir eins til bata,
Hann varð hressari og þjáningaminni
og allur líkami hans sýndist vera að fá
nýtt líf rétt eins og náttúran á vordegi.
með nýjum styrk koma nýjar vonir, og
sjúklingurinn var nú þegar farin að
skoða Pink Pills sem bjargvætt sinn.
Hann brúkaði þær iðulega, sex pillur
að jafnaði á dag. Eftir mánnð gat
hann farið á fætur og það.var stórmik.
ið glcðiefni fyrir hann.
Að eins þeir, sem hafa neyðst til að
halda við riimið um langan tima, liafa
huginynd um, hvað það er huggandi að
geta farið á fætur og hreyfasig nm hús-
ið. Síðan hefir Mr. Briggs verið á fót-
um á hverjum degi; haun brúkar að
visu hækjur, en honum fer alt af batn-
andi. Nú er hann orðinn svo góður á
höndunum, að hann getur nú borðað
með hníf og gafli, og liðamótin eru alt
af að verða liðugri og liðugri. Sjúkl-
ingnum til mikillar gleði minkuðu einn
ig þjáningarnar og æðarnar, sem mátti
segja að væru orðnar uppþurrar eru nú
heilbrigðar að sjá. Mr. Briggs hefir að
eins brúkað tuttugu öskjur af pillum,
sem kosta 810. Það er víst áreiðanlega
lágt verð í samanburði við aðra meðala
reikninga.
Mr, E, W. Boyle lyfsali að 652
Dundas Str., sem einnig er skrifari
Court Forester stúkunnar, gaf vitnis-
burð í þessu máli og staðfesti hann alt
sem Mr. Briggs sagði. Hann sagðist
hafa selt ósköpin öll af þessum meðul-
um og engin önnur meðul seljast í lík-
ingu við þær.
Dr. Williams Pink Pills bæta blóðið
og stvrkja taugarnar; þær lækna einnig
gigt' taugagigt, limafailssýki, riðu, höf
uðverk, taugaveiklun og afleiðingar
hennar, sömuleiðis influenza og sjúk-
dóma sem stafa af skemdu blóði, t. d.
kirtlaveiki, langvarandi vitbrot. Pink
Pill8 gera litlitið hraustlegt, og eru ó-
yggjandi við sjúkdómum, sem eru eink
anlegafyrir kvennfólk. Við of mikilli
andlegri eða líkamlegri áreynslu eða ó-
hófi af hvaða tagi sem er eru þær einn
ig óbrigðular.
Munið eftir að Dr. William’s Pink
Pills eru aldrei seldar í stórslöttum eða
í tylftatali eða hundraðatali, og hver
sem býður til sölu meðal með öðrum
skilj’rðum op gefur út að þau sé Pink
Pills, er svikari. sem allir ættu að
Rneiða hjá. Biðjið um Dr. William’s
Pink Pills handa þeim sem eru fölir og
þreytulegir.
Dr. Williams Pink Pills fást lijá
öllum lyfsölum eða beint frá Dr. Will-
iam’s Medicine Co. fyrir 50 cts. askj-
an, eða sex öskjur fyrir 82.50. Hið
lága verð á pillum þessuin gerir lækn-
ingatilraunir tiltölulega auðveldar í
samanburði við önnur meðul og lækn-
isdóma.
434 MAIN STREET.
Chevrier.
VORIÐ 1894.
Blue Store
Merki:
Bla stjarna.
434 Main Str. hVinnipeg.
Nýkomið inn, siðan í vikunni sem leið, hið stærsta upphtg af
búnum fatnaði fyrir karlmenn, unglinga og drengi, sem nokkurn
ia hefir sést í Winnipeg.
Þið getið ekki ímyndað ykkur hversu billeg þau eru. Þið
tið ekki trúað þvi nema því að eins að þið sjáið það sjálfir.
>mið og skoðið okkar :
Karlmanna alfatnað,
Karlmanna buxur
Unglinga alfatnað,
Drengja alfatnað og
Drengja stuttbuxur.
IAtið ekki hjá líða að heimsækja okkur og sannfærast.
Munið eftir staðnum
The Blue Store