Heimskringla - 08.09.1894, Blaðsíða 4

4
HEIMSKRINGLA 8. SEPTEMBER 1894.
Borgið Heimskringlu.
Þegar auglýst var í vetur er leið,
að kaupendur Heimskringlu hér í landi
fengju árgang blaðsins sendan til vina
sinna á íslandi fjTÍr $1, þá var það
tilskilið að borgunin fyrir blaðið heim
þyrfti að fylgja pöntun þess. En svo
margir œsktu eftir gjaldfresti ákveð-
inn tíma að nauðsynlegt þótti að
veita hann. Sá frestur er nú löngu
liðinn og margir eiga enn eftir að
borga fyrir sín heimsendu blöð, þó
út sé komnir meir en tveir þriðju
hlutar árgangsins.
Það eru þvi vinsamleg tilmæli
stjórnarnefndar prentfélagsins að menn
láti ekki lengur dragast að senda
borgunina, heldur bregði nú við og
sendi hana undireins.
Til þess að fyrirbyggja allan mis-
skilning og villu, óskar nefndin og, að
borguninni fylgi greinilega ritað nafn
og heimili þess mannsá Islandi, sem
blaðið fær.
Þó sérstaklega sé skorað á menn að
senda tafarlaust borgun fyrir heimsend
blöð, vonar nefndin og óskar að menn
almennt kappkosti að senda nú sem
fyrst borgun fyrir blaðið. sem hver og
einn fær heim til sin. Hverjum einum
er auðsætt hvað hann skuldar, því
reikningurinn fylgir hverju blaði. Til
þess að sjá hvernig hann stendur á bók-
um félagsins, þarf kaupandinn ekki
annað en líta á addressumiðann, sem
límdu r er á hvert blað. Hann sýnir
Ijóslega til hvers mánaðar og árs að
blaðið er borgað.
Lítið á þennan miða nú.
V erkmannadagurinn
fyrsti í Winnipeg reyndist stórmannleg-
asti hátíðisdagurinn á árinu. Klukkan
10 f. h. var prósessian hafin og stóð
gangan yfir tll kl. 12. Var hún nokkuð
yfir J kl. stundar að fara fram hjá gefn-
um stað, og var eflaust hin breytileg-
asta og tilkomumesta er sézt hefir hér í
bænum. Auk göngunnar sjálfrar var
prósessían í sjálfu sér jðnaðarsýning
því hestar drógu skrautbúna vagna
með aUskonar iðnaðartækjum á. A
einum vagninum t. d. lúðu menn járn
og höfðu eld á arni, eins og I smiðju,
vélasmiðir ráku saman gufukatla, tré-
smiðir hefluðu, söguðu og negldu, menn
negldu rimla á húsveggi, kvennfólk
saumaði á saumavélar og prentarar
settu stýl, prentuðu fréttablað lítið, er
þeir nefndu Typographer og dreifðu því
út meðal mannfjöldans glóðvolgu úr
pressunni. Áhorfendafjöldi með fram
gönguleiðinni var meiri en hér hefir sézt
nokkurn tíma siðan hermennirnir komu
heim eftir Riels-uppreistina. Að göng-
unni lokinni voru fiuttar ræður á gras-
fleti nærri Aðalstrætinu norðarlega.
Ræður fluttu þeir W. J. Hodgkins, for-
seti í Trade and Labor Council, Taylor
bæjarráðsoddviti, Rev. Mr. W. G. Hen-
derson, prestur Zions-safnaðarins (Met-
hodisti), og Mr. Wm. Small. Veðrið
var hvergi nærri skemtilegt um daginn,
logn og þoka um morguninn og alt til
hádegis, gerði þá þéttan skúr. Eftir
hádegið og fram á kvöld var rosaveður
með smáskúrum. Þrátt fyrir þetta
söfnuðust saman nær 4000 manns í sýn-
ingagarðinum og skemtu sér vel.
Til leigu mörg ný og góð herbergi
í Broadway House bæði fyrir fjöl-
skyldur og lausafólk. Brunnur er við
húsið með ágætu vatni. Komið og
skoðið, kallið inn hjá
T. Finkelstein
153 — 155 Main Str.
Winnipeg.
Kennsla var hafin í alýðuskólum
bæjarins á þriðjudaginn var.
Hr. Sveinn Thomasson brá sér til
Nýja-íslands núna í vikunni.
Séra Björn B. Jónsson fór alfar-
inn af stað til Minneota, Minn.. á
miðvikudaginn var.
Á mánuda'ginn kemur verður tek-
ið til vinnu við að steinleggja Alex-
ander, Pacific og Rupert Ave.
Hr. Thomas Björnsson frá Geysir
í Nýja íslandi, kom til bæjarins á þriðju-
daginn og fór heimleiðis degi síðar.
Hr. Nikulás Össurarson kom frá
Nýja íslandi með konu sína á þriðju-
daginn og dvelur hér 1 vetur komandi.
Utanáskrift hans er 444 Alexander Ave.
Húsbúnaðarsalarnir Scott & Leslie
hafa slitið félagsskap. Leslie hefir
keypt húsbúnaðarverzlun Hays & Co.
og byrjar þar verzlun undir nafninu :
Leslie Bro’s.
Samkvæmt ferðaáætluninni nýju
fara C. P. R. fólkslestirnar á 12 klst.
skemmri tíma en áður yfir meginlandið,
frá Vancouwer til Montreal. Frá Winni-
peg til Montreal (1440 mílur) fara menn
nú á 54 klukkustundum.
Bæjarstjórnin hefir veitt formann-
inum leyfi til að fara, eða senda ann-
an í sinn stað, til að mæta á þingi
því í Toronto, er sett verður 17. þ.
m. til að ræða um dípkun vatnsfar-
vega frá Lawrenceflóa og vestur til
Port Arthur.
•'Tjaldbúðarsöfnuður” heitir nýr
lúterskur söfnuður, er séra Hafsteinn
Pétursson myndaði hér { bænum á
laugardagskveldið var. í safnaðarnefnd
voru kosnir : Ólafur Ólafsson, Halldór
Halldórsson, Guðjón Jónsson, Sigurður
Hermansson, Stefán Þórðarson og tU
vara Jóhann Pálsson.
Laurier hélt áfram ferð sinni vest-
ur á þriðjudaginn var. Um morgun-
inn fluttu St. Boniface-búar honum
fagnaðar-ávarp. Nefnd kaþólika fór og
á fund hans þá, og skýrði fyrir hon-
um vandræðamál sitt, skólamálið.
Kvaðst hann þar hafa fengið mikils-
verðar upplýsingar, en engu ákveðnu
vildi hann lofa áhrærandi meðhöndlun
þess máls.
Á bæjarráðsfundi á þriðjudags-
kveldið var samþykkt að veita stræt-
isbrautafélaginu leyfi um 6 vikna tíma
til að renna fólksvögnum yfir Aðal-
strætisbrúna á Assiniboine. Lengra
leyfi fékkst ekki fyr en sýnt er hvert
aðrir umfarendur biða óhag af þvi.
Á þeim fundi færðist og bæjarstjórn-
in einu hænufeti n»r þvi, að ná samn-
ingi við Wheallers-félagið áhrærandi
notkun Assiniboine vatnsaflsins. En
langt er frá að það sé útkljáð.
Samkvæmt skýrslu herra B. L.
Baldwinssonar eru nú í Gimlisveit
(Nýja íslandi) 806 landnemar (272), í-
búar alls 1557 (1410), ekrur plægðar
2706 (474), nautgripir alls 3186 (2769),
sauðkindur 4172 (2268), alifuglar 2076
(1051), verð bygginga og annara um-
bóta $166,280 ($143,167), eignir alls
$268,289 ($221,515). Tölurnar innan
sviga sýna íólksfjölda o. s. frv. árið
1892, þegar hann ferðaðist um bygðina
og safnaði fjárhagsskýrslu næst á imd-
an þeirri f sumar. Af samanburðinum
sjá menn að talsverðar framfarir hafa
átt sér stað í sveitinni á þessum tveim
árum. En “betur má ef duga skal.”
Talsvert regn hefir fallið nú í síðastl.
2 daga og útlitið rigningalegt. Má því
vænta að slokkni bæði slóttu og skógar-
eldar hér vestra.
Úr bréfi úr Árnesbygð, Nýja Is-
landi, dags. 29. Ágúst: — “Hita og
þurka tíð hefir haldizt að undanförnu ;
70—80 og enda 88 stiga hiti i skugga.—
Hér hefir verið sífeld reykjarmóða und-
anfarnar 2 vikur af skógareldum. Eld-
urinn hefir verið skammt fyrir sunnan
nýlenduna, og nú er sagður kviknaður
eldur nálægt þeim stöðvum, er Gestur
Oddleifsson var að skógarhöggi í vetur
er leið. Regn féll mikið aðfaranótt 28.
þ. m., en ekki hefir en frézt hvort það
reyndist nóg til að slökkva eldinn.—
Heyskapur hefir gengið ágætlega í
sumar.
Þeir, sem kynnu að vita hvar Bjðrn
Guðmundsson frá West Selkirk er niður
kominn, geri svo vel látiföður kans vita
það. Faðir Björns er Guðmundur
Kristjánsson í West Selkirk, Man.
4. Sept. 1894.
Undirskrifaður hefir til sölu greiða-
söluáhöld öll í bezta lagi og með mjög
vægu verði; einnig 2 kýr og 40 hænsni.
Húsaleigu skilmálar góðir. Þeir, sem
sæta vilja kaupum þessum, snúi sér til
undirskrifaðs fyrir 15. Sept. næstk.
ÞOIKÍEIR SÍMON’ARSON.
63 Notre Dame Ave.
Orða-belgrinn.
Bessa-bréf.
Eftir J. M. Bjarnason.
VII. bréf.
Winnipeg, Ágúst, 189—.
Kæri vínur: — Þú segir f bréfi
þínu, að eftir vestanblöðunum að dæma
muni hér ekki vera um neitt eins tfð-
rætt, sem pólitík og trúarbrögð. Það
er satt, að þetta tvent er ætíð efst á
dagskrá Vestur-íslendinga. En að
mínu áliti er pólitík þessa lands nokk-
uð það sem íslendingar bera yfir höfuð
minnst skynbragð á; og trúbrögðin
það, sem þeir ættu allra sízt að þrefa
um, þ\d reynslan hefir sýnt það, að
þvi lengur og þvímeira sem þeir þrátta
opinberlega um trúarefni, þvi meir
veikjast kraftar þeirra og þeir eiga erf-
iðara með að halda hér saman sem þjóð-
flokkur, og að standa samhliða í bar-
áttunni—baráttunni fyrir björtum fram
tfðarhorfum hinnar yngri kynslóðar.
Eins og flestir íslendinga, þekki ég
mjög svolitíð út í pólitikina í Canadaog
)>ó enn minna þólitík Bandarikjanna.
Eg veit þó, að hér eru tveir sterkir póli-
tískir flokkar—en það vita eklci allir,
þvi hér eru til menn, sem ekki vita
einusinni hvað pólitík þýðir. Jæja,
tveir eru hér þessir flokkar, eins og i
flestum löndum, þar sem nokkur póli-
tík á heima. En eins og þú veizt, heita
þessir flokkar ekki í neinum tveim ríkj-
um sama nafni. Hér er annar flokkur-
inn nefndur •‘Conservative”-flokkur
(nafnið er myndað af con og tervo). ís-
lendingar þýða það ýmist “afturhalds-
flokk” eða (sem er algengast) “íhalds-
flokk”. Hinn flokkurinn kallast “Li-
beral”, sem Islendingar nefna “frjáls-
lynda” flokkinn. í þessu landi skiftast
íslendingar í þessa flokka, en þeir eru
þó margfalt fleiri, sem fylgja frjáls-
lynda flokknum. En, sem sagt, eru
þeir harla fáir meðal Vestur-íslend.
inga, sem geta gert hinn minsta grein-
armun milli þessarra flokka. að þvi er
stefnu þeirra í pólitísku tilliti snertir,
sem ekki er heldur von. þar er mjög
fáir af þeim geta svo mikið sem lesið
hérlend dagblöð. Þrátt fyrir það þykj
ast margir vera stálslegnir f pólitík
landsins og berja það fram blákalt, !er
þeir þekkja ekki meira enn “manninn
f tunglinu". Alt, sem fjöldinn af Vest-
ur-íslendingum veit er þetta : að ann-
ar pólitíski flokkurinu í landinu er
kallaður frjálslyndur, en hinn aftur-
haldandi, eða íhaldandi. Og eftir því
hvort þetta eða hitt nafnið fellur þeim
betur f geð, þeim flokknum fylgja þeir
vitaskuld almennt. Flestir vilja auðvit
að vera frjálslyndir, en færri halda f, og
þvf síður halda aftur, endamun “aftur-
halds”-nafnið til orðið fyrir löngun póli-
tiskra vitringa að búa til vestur-íslenzka
Grýlu.
Eg heyrði einu sinni tvo ræðutrarpa
þrátta um það, hvorum flokknum að ís
lendingar ættu að fylgja: og ástæðurn
ar voru mjög svo léttvægar, sem þeír
færðu fram máli sínu vil styrktar.
“Það er svo sem auðvitað mál”,
sagði annar þeirra, “að allir Islending-
ættu að vóta fyrir kanidat frjálslynda
flokksins Sá flokkur verður að kom-
ast að, af því hann er frjálslyndur og
prógram hans er, að létta byrðinni á
okkur veslings bændunum, og svo ligg.
ur hann ekki á almennings fé eins og
ormur á gulli. Hvað stendur ekki f
Lögb.? Drottinn minn ! hvernig er þeim
mönnum varið, sem ekki vilja vera
frjálslyndir, sem ekki vilja vóta fyrir
frjálslynda flokkinn ? Nú, þeir hljóta
að vera steinblindir!”
“Nei, með þeim flokki get ég ekkj
vótað”, sagði hinn stjórnarvitringurinn,
“ég vóta aldrei fyrir þann flokk, sem-
setur ríkið í stórskuldir. Það þarf ekki
lengra að leita en til Heimskringlu til
sjá hvorumegin íslendingar eiga að vera
Ég gef lítið fyrir þesskonar frjálslyndi,
að setja heilt rfki á sveitina. Nei, nei,
það er um að gera, að vera með íhalds-
flokknum—að halda í, maður á að halda
í !”
Þetta er nú dálitið sýnishorn af fá-
fræði Vestur-íslendinga í pólitfk þessa
lands. Auðvitað eru hér nokkrir, en
ekki margir, sem töluvert þekkja inn í
stjórnmál landsins og þeir eru vanalega
kallaðir “hinir leiðandi menn”.
Það hefir oft verið sagt, að íslend-
ingar væru almennt ekki fastir á trú
sinni; enda hefir það bezt sannast síðan
þeir komu til Ameríku. Þvi þrátt fyrir
það, þó að alþýða á Islandi væri að
mörgu leyti vel upp frædd í kristin-
dómi sfnum—að minnsta kosti að þvi
leyti, að böm voru heima látin læra ó-
sköpin öll af kristnum fræðum utanbók
ar—, þá hefir fjöldi Islendinga horfið
frá sinni barnatrú eftir að þeir komu
hingað. Og nú eftir ein 20 ár eru hreint
ekki fleiri en K af öllum íslendingum f
Ameríku, sem hægt er að kalla Lúters-
trúar. Hér í landi eru nú nokkrir af
íslendingum, sem aðhyllast Presbytera-
kenninguna, töluvert margir eru Únit-
arar, en, ef til vill, tiltölulega flestir, er
standa miðja vega milli únítara og lút-
erana. Þá eru nokkrir þeirra meðal
Mormóna, til eru og íslenzkir Baptistar,
og Methodistar ; og enn eru og fáeinir
Spiritualistarog menn, er trúakenning
um Swedenborgs. Og enn aðrir, sem
ekki fylgja neinum trúflokkum, svo sem
Agnostics og menn, sem aðhyllast fyrir-
lestra Ingersolls. Munu nú þeir, sem
hér er um að ræða, hafa verið sterkir í
barnatrú sinni áður en hingað kom ?
Ég hefi heyrt suma segja, að það séu
mest þeir, sem dálitla menntun hafa
fengið, sem helzt yfirgæfu hér barnatrú
sina; en ég álit, að slíkt eigi sér engu
siður stað meðal hinna, sem minnsta
hafa þekking og styzt eru á veg komnir
f menningarlegu tilliti. Eftir þvf hefi
ég og tekið, að hinir óupplýstari Imeðal
þeirra, sem horfið hafa frá lútersku
kyrkjunni, hafa aðhylst kenningar Pres*
bytera og annara samskonar trúfl., en
hinir, sem fylgja únítarismus og Inger-
soll, eru mestmegnis af hinum svo köll-
uðu “hugsandi mönnum”. Þetta getur
nú, ef til vill, verið rangt, en þó munu
flestir hafa tekið eftir hinu sama.
En hér eru margir—ótrúlega marg-
ir—meðal Vestur-íslendinga, bæði Únf-
tarar og Lúterstrúarmenn og sömuleið-
is í hinum flokkunum lika, sem ekki
munu almennilega geta gert greín fyrir
sínum eigin trúbrögðum. Þeir,’ menn
eru til, sem fylgja Únítörum, af því
þeir lialda að þeir verði þá að teljast
með “hugsandi mönnum”—mönnum, er
þeir halda að séu að ryðja braut til
menningar og frjálsra trúskoðana, eða
af þvi, að þeir eru hræddir við viss at-
riði i kenningum lútersku kjTkjunnar,
en halda þó dauðahaldi í máttarstólpa
þeirrar kyrkju. Aftur eru menn, sem
segjast vera lúterskir, og trúa þó í
"hjarta sínu” ekki öllu, sem kjrkjan
kennir, og aðhyllist óafvitandi ýms at-
riði, sem Únítarar fylgja fram. Svo
ern og ýmsir, sem alt af eru á sífeldu
reiki í þessum efnum, sem standa með
þessum trúflokki í ár og með hinum
næsta árið og koma svo, ef til vill, að
lokum f þann söfnuð, sem þeir fyrst
heyrðu til, eftir að hafa breytt seglun-
um nokkrum sinnum. Ég þckki mann,
sem var ötull Lúterstrúarmaður þegar
hann kom hér fyrst, svo aðhyltist hann
Únítara, varð síðan andatrúarmaður,
og nú les hann Ingersolls fyrirlestra ein
göngu—hver veit nema hann eigi eftir
að hallast að sinni barnatrú enn. Ann-
an mann þekki ég, sem aðhj-llast mjög
únftarismus, en sagði mér, að hann þó
væri alveg eins kristinn og þegar hann
var á Islandi—hann trúði bara ekki
hegníng eftir dauðann.
Hér hittast lika menn, sem ekki
þykjast trúa á neitt nema sjálfan sig,
sem fara gálausum orðum um það, sem
aðrir halda heilagt, en það hefir borið
við, að þessháttar menn hafa ákallað
æðri hjálp, þegar þeir hafa verið í hættu
staddir.
Þér þykir vestanblöðin okkar nokk-
uð bíturyrt; en það er einmitt kostur
á þeim en ekki galli. Þvi hærra sem
þau gjalla, því lengra hejrist til þeirra
og þvf meira kveður að þeim. Hér
er lika prentfrelsi á háu stigi, og þeim
þvf óhætt að vera skorinorð. Og þó
Vestur-íslendingar séu margir hæg-
fara í innsta eðli sínu (ég á hér ekki
við hina yngri), þá kunna þeir aldrei
við sig í logninu; þeir vilja storm,
grenjandi, suðandi storm. Og þegar
blöðin þeirra fara f hár saman, þá
glotta þeir við tönn, sem sýnir, að þá
er þeim kátt — það er fornmannaglott-
ið. Það er ekkert að marka þótt ein-
staka veimiltíta sé við og við að skrækja
og bera sig upp með það með harma-
tölum fyrir bræðrum sfnum á íslandi
að blöðin hérna láti illa og að það
þurfi endilega að sýna þeim “Eirik
meistara.” Taktu ekki neitt mark á
þess konar, góðurinn minn. En blöð-
in hérna minna mig æfinlega á fornu
biskupastólana á gamla íslandi. Þar
voru tveir biskupar, hér eru tveir rit-
stjórar (ég á við vikublöðin). Og eins
og hinir fornu biskupastólar skiftu
íslenzku þjóðinni i tvo helminga, eins
skifta hin tvö islenzku vikublöð í Ame-
ríku Vestur-íslendingum milli sín, og
ráða að miklu lej’ti lögum og lofum
hjá öllum þorra þeirra, — eru í stuttu
máli 'aðal líffæri vesturfslenzka þjóð-
lifsins.
Þegar vel er athugað sézt glögg-
lega, að Vestur-íslendingar eru að deil-
ast í tvo flokka, sem smátt og smátt
fjarlægjast hvor annan meir og meir.
Annar þessara flokka kaupir “Heims-
kringlu” og “Dagsbrún” og fylgja frí-
hj-ggjendum og Únitörum. Hinn flokk-
urinn kaupir “Lögberg” og “Samein-
inguna,” og er lúterstrúar. Enn þá
sem komið er, eru hér miklar undan-
tekningar, en þrátt fj’rir það er þetta
þungamiðjan báðu megin. Ég hefi
komið á skrifstofur beggja íslenzku
fréttablaðanna hérna. Ritstjórarnir
eru mjög svo alúðlegir og kurteisir
menn; en eins og allir ritstjórar, eru
þeir æfinlega f önnum, og þegar þeir
hafa spurt þig frétta — hafirðu ann-
ars fréttir að segja — þá sérða það
jafnan á alúðlega og skynsamlega and-
litinu á þeim, að þeir þurfa endilega
að halda áfram að skrifa — “skrifa
til þess að lifa.” Annar ritstjóranna
blandar mál sitt, í viðtali, of mikið
naeð ensku, en hinum hættir við að
taka til latínunnar.
Það eina sem ég get sagt þér af
sjálfum mér í þetta skifti, er bærileg
líðan, ásamt því, að ég er nú í þann
veginn að gerast mjólkursali. Ég sé
að hér stunda margir landar mínir þá
atvinnu, og hejri sagt, að þeir hinir
sömu hafi náðuga daga og nóga pen-
inga. Ég ætla að bj’rja með þrjár
beljur og tvo brúsa og sjá svo hvern-
ig gengur.
Þinn
Bessi.
Landar í Selkirk. ,
Ef þið þurfið málaflutningsmanns vid,
þá reiynið
John 01161117, B. A.,
Barrister, Attorney Etc.
Skrifstofa f Dagg-Block,
SELKIRK, MAN.
íslendingar !
Þér fáið hvergi betri hárskurð og rakstr
en hjá
Sam. Montgommery,
Rakstur 10 cents. Hárskurður 15 cents.
. . . . 671 Main Str.
Eftirmaður S. J. Schevings.
$200 verdlaun.
Undirritaður lofar að borga ofan-
nefnda upphæð hverjum þeim, sem
leggur fram ábyrgðarbréf (policy) út-
gefið af Mutual Reserve Fund Life
Association, í hverju félagið ábjrgist,
að ábyrgðarbréfið skuli halda sér við
sjálft eða borgast, út, er tilgreind
ársgjöld þess hafa goldin verið í 15
(fimtán) ár.
Hin sömu verðlaun verða greidd
hverjum þeim, sem leggur fram skrif-
að skjal undirritað af þeim embætt-
ismönnum félagsins; er til þess hafa
mjmdugleika, og sýni_ skial það, að
lfin sömu kjör fáist hjá felaginu með
rví, að borgar ábyrgðargjöld til þess
15 ár; enn verða hin sömu verð-
laun goldin þeim, sem leggia fram
álíka skjal, í hverju félagið lofar,
að takmarka tölu borgunar ára á-
byrgðargjaldsins —, eða lofar því, að
við upprunalega ábyrgðargjald, þegar
ábjTgðin var tekin. verði aldrei hækk-
að.
J. H. Brock,
Aðalforstöðumaður
Great West lífsábjrgðarfélagsins.
457 MAIN STR. WINNIPEG.
K. S. Thordarson, agent.
694 Jafet f föðnr-leit.
vottur um dramb 7 Látið þér það afskiftalaust
Það meðal hefir áhrif á sínum tíma og ég
skal ábyrgjast afleiðingarnar. Hún verður ekki
1 kvekarabúningnum til lengdar. En nndra-
verð væri fegurð hennar ef hún klæddi sig
eins og aðrir gera. Mér finst ég sjái hana í
anda ganga inn i danssal í öllu sínu skrúði.”
“Af hverj’u dragið þér þá ályktun að hún
muni yfirgefa flokk sinn ?” spurði ég.
“Eg segi ekki að hún geri það. Ég vildi
ekki óska að hún gerði það né heldur vildi
ég óska að þér gerðuð það, Jafet Kvekara-
trúarjátning hefir að geyma sína fegurð og sína
fullkomnun. Það sem þarf að breytast, er
klæðaburðurinn og seremóníurnar á fundum,
sem hvorttveggja er'heimskulegt. Athugið að
Miss Temple heflr verið alín upp meðal kvek-
ara, að vegna sérgæðingsháttar flokksins, hefir
hún aldrei aéð annað guðsþjónustuform og
aldrei heyrt andæft neinu af því ef henni
hefir verið kent. En lútum hana einu sinni
eða tvisvar koma í ríkiskyrkjuna, hlust á hina
ljómardi tóna og heyra lærðan prest prédika.
Látum einhvern koma henni til að gera þetta
og sem ekki getur á neinn veg kallast rangt,
og látum hana svo í friði á eftir hugsa um
hvorttveggja og bera saman, og ég þori að
segja að hún sér og viðurkennir mismuninn.
Samanburðurinn sýnir henni hve mikið rugl
það er sem sumir í hennar félagi segja, þeg-
ar þeir þykjnst 'vera innblásnir, sýnir henni,
Jafet i föður-lelt. 699
svo að endarnir komu saman undir hökunni.
Þessi umgjörð andlitsins, öll snjóhvft, gaf hon-
um í heildinni talsverða líking Bengal Tígris-
dýrs, af því hörundsliturinn var svo dökkur.
“Hershöfðingi De Benyon,” sagði Mr. Master-
ton og leiddi mig að stöðusviði um tvö skref
fyrir utan borðið, “ég hefi þá ánægju að gera
yður kunnugan syni yðar, Jafet.”
Faðir minn rétti ekki út hendina til að
fagna mér, en festi á mér drembilátu augun
sín gráu og virti mig fyrir sér um stund og
snéri sér svo að forstöðumönnum munaðar-
leysingjastofnunarinnar.
“Er þetta msðurinn, herrar mínir,” sagði
hann, “sem þér tókuð við þegar hann var
barn og óluð upp undir nafninu Jafet Newland 7”
Þeir sögðu svo vera, að ég væri sami mað-
urinn, að þeir hefðu ráðið mig til Mr. Copha-
gusar og að þeir hefðu séð mig oft síðan ég
hefði yfirgefið stofnunina. „ • •• -
“Er þetta sá Jafet Newland, sem þér tók-
uð við af þessum herrum, og sem. þér svo
kenduð iðn yðar 7” spurði þá karl Cophagus.
“Já og sannarlega— segi ég satt vera— skarp-
ur piltur—góður drengur—ogsvo framvegis.”
“Ég tek ekki gildan neinn kvekarafram-
burð. Viljið þér vinna eið að þessu, herra
minn 7”
“Já,” svaraði Cophagus og gleymdi kvek-
araformulunum, “Vinna eið—kom með biblíu—
kyssa bók — og svo framvegis.”
69$ Jafet í föður-leit.
inn á sófanum, en hækjurnar vorn reistar upp
við vegginn rétt hjá. Við hvorn enda sófans
voru reistar háar stangir og á hverri stöng
sat ljómandi fallegur Suður-Ameríku gaukur*
en næst gaukunum stóðu tveir ÍDdverskir þjón-
ar í þjóöbúningi sínum með hendurnar kross-
lagðar á brjóstinu. Framundan föður mínum
var borð, en framan við borðið stóð Indversk
reykpípa miail á gólfinu. Var hún ger af
sllfri og var völundarsmíð Pipuleggurinn var,
höggormslíki og gekk undir borðið og svo
nærri sófanum, að munnstykkið og gormurinn
var rétt við hönd fóður mins. öðru megin í
herberginu sátu forstöðumenn munaðarleys-
ingjastofnunarinnar, en hinsvegar, ámótiþeim,
Mr. Cophagus í kvekarabúningnum og bjá'
honum auður stóll, er Mr. Masterton hafði
sétið á áður en ég kom inn. Ég virti föður
minn fyrir mér og sá að hann var tröll aö
vexti, á að geta 6 fet og 3 til 4 þumlungar
á hæð, og gildur að því skapi og var þó ekki
feitur maður. Iiann var herðabreiður og vöðva-
mikill og gizkaði ég á að hann mnndi vega
220 til 250 pund. Höfuðstór var hann vel og
var andlitið að sama skapi stórskorið. Ilör-
undslitur hans var gulmórauður og hárið snjó-
hvitt. Vangaskegg hafði hann mikið og sítt
*) Gauk-tegund þessi er nefnd “Macaw.”
Er það stór fugl og skrautlegur mjög, af sama
ættatofni og páfagaukar. Þýð.
Jafet í föðnr-leit. 695
að ytii búningnr og serimöníur félags hennar
eru ófullkomnar og bjákátlegar, enda þótt trú-
arjátningin og breytni margra bræðranna og
systranna sé ef tii vill betur samkvæm sönn-
nm kristindómi, en breytni annara trúarflokka
Ég treysti Iiennar góðu gáfum til að sjá og
dæma rétt.”
“Þér gleðjiö mig stórlega með þessnm orð-
um,” sagöi ég.
“Já, álit mitt á henni er þannig, og sanni
framtiöin *ð ég get rétt til, fari grámórautt
ef ég geri hana ekkl að erfingja mínum.”
“Ilvaða álit hafiö þér þá á Mrs. Cophagus?”
“Ég álít að í hjarta sínu sé hún ekki
fremur kvekari en ég er. Htn er góölynd,
kat og fjörujj; og mundi ekki hika við að prýða
biining sinn með fjöðrum og gullstássi og það
strax á morgun.”
“Og ég má fullvissa yður «m,” sagði ég,
að Mr. Cophagus þriir alt af nærskornu, bláu
bsðmullargarns-buxurnar og Hessnesku stíg-
vélin.”
“Þá er hann heimskur, en samt þykir
mér vænt um þá frétt, því hiín færir mér
hugmynd, er ég skal reyna að Iiagnýta síöar.
í augnablikinu ber okkur að hugsa um tilvon-
andi fund yðar og föður yðar.”
Við náðum til Lundúna fyrir miðdagsverð
er Masterton haföi skipuð að hafa tilbúinn í
herbergjum sinum. Snæddum við þar saman,