Heimskringla - 22.09.1894, Síða 1

íieimskr! ng”ia.
Vm ÁR. WINNIPEG, MAN., 22. SEPTEMBER 1894. NR. 38.
FRETTIR.
DAGBÓK.
LAUGARDAG, 15. SEPT.
Professor Van Helmholtz, nafnfræg-
ur vísindamaður og kennari við Berlin-
ar háskólann á Þýzkalandi, er nýlátinn,
73 ára gamall.
Sögufól. í Ontario vill að efnt sé til
stórmikillar Dominion-eögu og iðnaðar-
sýningar í Toronto sumarið 1897 í minn
ingu þess, að þá verða liðin 400 ár frá
því þeir John og Sebastian Cabot fundu
Canada. Er ákveðið að hæjar, fylkis, og
Dominion stjórnirnar allar leggist á eitt
með að fá þessu framgengt.
í New York “Herald” er prentað
bréf frá Japan, er segir, að brezkt her-
skip hafi komið í veg fyrir !að Japanítar
gætu tekið kastalann Wei-Hai-wei
Japaniskur floti hafði komizt inn á
höfnina í náttmyrkri, en brezkt herskip
sá til ferðanna og lét þegar ríða af skot,
eins og er venja herskipa, þegar þau
lieilsa hvert öðru, þó óvanalegt þyki
eins og þarna stóð á. Varðliðið í kast-
alanum heyrði skotið, kveikti þegar á
rafmagntljósunum, og sáust þá skip ó-
vinanna, er þegar flúðu. Þetta á að
hafa verið aðfaranótt 11. Ágúst.
MÁNUDAG, 17, SEPT.
Alaska-landamæramælingin i sum-
ar hefir sýnt, að fjallið mikla St. Elias,
á norður Kyrrahafsströndinni, er innan
Canadarikis. Mælingamennirnir segja
fjallið nokkuð yfir 18000 feta hátt, eða
yfir 1000 fetum hærra en ætlað var.
Nýfundnalands-governorinn segír,
að yrðu eyjarskeggjar neyddir til að
kjósa, mundu þeir fyrr kjósa inngöngu
í Bandaríkin en Canada. — I Canada
mun og margur maður, sem ekki
syrgði þó svo færi, því að öllum líkum
hefði Canada stórtjón afinnlimun eyjar-
iunarí Canada-sambandið. Stór-aukin
gjöld, en Utlar tekjur.
Peary-norðurfararnir komu til St.
Johns á Nýfundnalandi í gær. Sjálfur
varð Peary eftir nyrðra og 2 .nenn með
honum, í því skyni að kanna og mæia
strendur Fálkafjarðar. norðarlega A
vesturströnd Grænlands. Snemma í
Marz hóf Peary gönguna norður um
jöklana frá vetursetustaðnum og komst
hann 219 milur áleiðis, en þar varð
hann að snúa aftur. Hæsta jökulbung-
an, er þeir komu á á þeirri göngu, var
hafin 5,600 fet yfir sjávarmál. A þeirri
leið sátu þeir einu sinni hríðteptir í 4
daga. Var vindhraðinn að jafnaði um
48 mílur á klukkustundinni og frostið
45—60 stig fyrir neðan zero. Frusu þá
margir af dráttarhundum þeirra í hel,
aðrir gáfust upp og mennirnir þoldu
ekki gönguna og kuldann. Þess vegna
sneri hann aftur. Peary hefir í hug að
halda áfram norðurgöngu aftur næsta
sumar.
Sagt er að skógareldurinni í Michi-
gan, sem nú er sagður slokknaður, hafi
alls eyðilagt um 700 milj. feta af furu
°g öðruin timburtegundum. Eitthvað
ai Því má kanske nota, ef höggvið er í
vetur komandi.
Einn prinsinn af Bourbone-ættinni,
Francois Mario, hefir helgað sér erfða-
réttinn til keisarastólsins franska, að
greifanum af Paris liðnum. Fyrir það
tiltæki fær hann 2 mánaða fangelsi.
ÞRIÐJUDAG 18. SEPT.
Orustu mikla háðu Kinar óg Jap-
anítar 16. þ. m., segir hraðskeyti frá
Tokio, og tóku Japanítar kastala
mikinn (Hwan-Ju) af Kínverjum. Féllu
þar að sögn um 16,000 Kínverjar, en
ekki nema örfáir menn, um 30 (?) af
Japanítum; um 270 særðust. Undir-
eins og ICínverjar sáu sitt óvænna
lögðu þeir á flótta nema fylking ein
tilheyrandi Li Hung Chang hernum.
Sú fylking stóð fast fyrir þar til ekki
stóð einn maður eftir.
Bismark gamla var gerð stórmann-
leg heimsókn á sunnudaginn. Margar
þúsundir manna úr nágranna héruð-
unum komu heim til hans og fluttu
honum skrautritað fagnaðarávarp.
3000 samæfðir söngmenn sungu: “Varð-
liðið við Rín,” eða “Sem duni þrum-
ur.” Við það tækifæri flutti karl til-
komumikla ræðu, er endaði með á-
skorun til allra sannra þjóðvina að
vinna af alefli að eining hinna ýmsu
þjóðflokka, er mynda keisaraveldið.
Þess var getið í síðasta blaði að
herskipa sýning og æfing sjóhersins
hefði farið fram undanfarna daga við
strendur Þýzkalands á Eystrasalti.
Flestar járnbrautir i ríkinu fluttu
farþegja þangað fyrir helming venju-
legs gjalds eða minna, að hoði keis-
arans. Er nú uppkomið að alt þetta
var pólitískt bragð. A siðasta ríkis-
þingi var felt tillaga um að veita
stjórninni 4J milj. marka til flota-
búnings og umbóta. Nú ætlar stjórnin
að sögn að biðja um 10 milj. marka
á næsta þingi og i því skyni að greiða
veg þess frumvarps til samþykkta,
bjó keisarinn út þessa mikilfenglegu
sýningu.
Fundurinn stóri til að ræða um
dýpkun vatnsvega, frá Stórvötnunum
til Lawrence-flóa, var settur í gær
í Toronto, Ontario. Þar mæta fjölda
margir mikilsháttar menn frá Banda-
ríkjum.
MIÐVIKUDAG, 19. SEPT.
Greinilegri fréttir af orustu Kína
og Japanita eru nú fengnar og sýna
þær, að í ©rustunni féllu yfir 2000 Kín-
verjar, en um eða yfir 14,5000 voru um-
kringdir og handteknir. Hvað marga
Kínverja Japanítar hafa hertekiðalls er
ómögulegt að segja, en fregnirnar segja
að á hverjum degi komi til meginher-
stöðva Japaníta stærri og smærri flokk-
ar af handteknum Kínverjum. Fang-
arnir eru allir fluttir til Japan.
Nýlega hefir JBandaríkjastjórn tek-
ið fast canadiskt selveiðaskip í grend
við Beringssund, af því það hafði með-
ferðis óleyfileg vopn, Nú hefir sjóflota-
stjóri Canada úrskurðað að samkvæmt
Parisar-samningnum hafi Bandaríkja-
stjórn ekki vald til þessa, að hún geti
þvíað eins tekið skipið að það brúki ó-
leyfileg vopn.
Repúblíkar kjósa Levi P. Morton,
fyrverandi varaforseta Bandaríkja, tilað
sækja um governors-emhættið í New
York í haust.
Ekki verður af því, að þeir Oumet
eða Tupperr komi hingað vestur fyrst
um sinn. Veikindi á heimilinu hindr-
uðu Tupper þegar til kom.
Hraðfrétt frá Shanghai í Kina segir
altalað, að búið só að svipta Li Hung
Chang öllum völdum.
FIMTUDAG, 20. SEPT.
Sjóorustu háðu Kinverjar og Japan-
ítar á höfn þeirri við Kórea, er Port
Arthur lieitir, 17. þ. m. Er sagt að 5
skip Kínverja og 3 skip Japaníta hafi
verið eyðilögð. Mannfallið er sagt 1500
af Kinverjum og 1000 af Japanitum.
Annars eru fregnirnar ógreinilegar
mjög, en eftir því er Lundúna-blöðin
segja, hefir þessi sjóorusta verið ein hin
mikilfenglegasta, er háð hefir verið með
nútíðar vopnum herskipa.
Á vatnsvega- bóta fundinum í Tor-
onto í gær var samþykkt, að stofna alls-
herjar félag til að halda því máli á lofti.
Á félagið að samanstunda af sérstökum
deildum í hverju fylki og hverju einu
ríki í norður og norðvestur Bandaríkj-
um. Formenn aðalfélagsins voru kosn-
ir, svo og forsetar fyrir hverja fylkis og
ríkis deild. Það var og samþykkt, að
ekki mætti skipafarvegurinn vera
grynnri en svo, að 21 feta vatnsdýpi
væri í honum. Enn fremur, að Canada
og Bandaríkja stjórnir skipi sameigin-
lega nefnd til að rannsaka málið, gera
áætlun um kostnað o. s. frv.
Sambandsstjórnin hefir vísað til
hæsta réttar úrskurðar þrætunni um
það, hvort sambandsstjórnin eða fylkis-
stjórnirnar eiga ráð yfir ám og vötnum
í rikinu. Lagaákvæðin um það efni
þykja óljós, og heimtaði Sir Oliver
Mowat að dómstólarnir gerðu endilegan
úrskurð.
Félagið, sem hefir í hyggju að grafa
skipgengan skuröyfir Ontario, frá To-
ronto til Collingwood við Huron-vatn,
hefir nú uppfyllt allar skyldur, er fylk-
isstjórnin lagði þvi á herðar, og vill nú
fá leyfi Toronto-bæjarráðsins til að
taka til starfa.
FÖSTUDAG 21. SEPT.
Landstjóri og frú Aberdeen fóru af
stað frá Montreal áleiðis til Winnipeg á
fimtudagskvöldið.
7 sendimenn frá “Columbiu-safninu”
mikla, sem á að verða, i Chicago. eru að
fara af stað í 2 ára ferð um flest lönd
heimsins til að leita að afbrygðismunum
af öflum hugsanlegum tegundum og
kaupa fyrir safnið.
Yatnsvegahótafundinum í Toronto
var slitið í gær, en forstöðumenn alD-
herjarfél., sem á að halda málinu á lofti,
sitja þar nokkra daga og semja stjórnar-
skrá o. s. frv. fyrir tilvonandi félag.
Einn af yfirmönnum Bandaríkja sjó-
flotans sagði, að sín stjórnardeild viður-
kendi að vatnsve-'ir frá stórvötnunum
að hafinu þyrftu innan skamms að taka
umbótum.
Ferðavagninn og járnbrautin.
‘•Éo er nauðbeyrður til nð fara til
brejarins, sem er þrjátiu mílur í burtu
frá beimili mínu, og velja tim tvö far-
gögn, annað gamaldacs flutningsvagn
með öllum sínum óþregindum, og iiitt
hrað-kreið gufnlest. Eg sá að með því
að taka dagverð á leiðinni kostar ferða-
vagninn mig eins mikið, otr far með
júrnbrautinni og þar sð nuki verð ég
lieilan dag á le'ðinni. Ef ég tek lestina
komst ég aila leið á einum klukkutíma.
Það er ómögulegt að ég þurli að hugsa
mig um lengi um hvort fargagnið ég á
að brúka. Það er og eins þegar ég á
að kaupa lit til heimabrúks, ég kaupi
þann lltinn sem litar fijótast og bezt
og það verður undantefcningarlaust
Diamond litur. Ég ltefi séð svo marga
óekta liti aö ég er nú farin að liafavit a
að lofa öðrum sem ekki þekkj ”Dia-
mond lit að kaupa þá í minn stað.
frA löndum.
RESTON, MAN., 8. SEPT. 1894.
Ég hefi svifið á vængjum vindanna
vestur um land og finn mér skylt að
ssnda Hkr. fáein orð úr þeirri átt.—
Ég fór vestur til Argyle um síðastliðin
mánaðamót. Þar er allgott ár eftir því
sem nú er um heim vorn. Uppskera
reynist í meðallagi. frá 15—20 bush. af
ekrunni til jafnaðar, þar sem ég kom,
en það var suður frá Glenboro til Cy-
pres River. Hveitiverð 41 cents fyrir
nr. 1 hard, því stigi náði mestalt hveiti
þar. Þegar vestar dróg var lakara; um
Melita lélegt, vestur við Alameda aftur
gott. Hér í Melita nýlendunni er hveiti
útlit gott og yfir höfuð una landar hér
vel hag sinum. Nautgripir gera hér
miklu betra gagn en í Nýja Islandi.
Heyskapur nægur, nóg vatn, en skort-
ur á flugum og eldivið. Estavan-kolin ó-
dýr, en ekki ómögulegt að ná til skóg-
ar. Betri markaður en í Nýja Islandi
er enn.
S. B. Benediktsson.
ÍSLANDS-FRÉTTIR.
Eftir Stefnir.
Akureyri, 19. Júli 1894.
Undir Arnarfelli 11. Júli,
Meistari Stefnir!
Þú baðst mig að senda þér linu við
og við i sumar og segja þér frá för
minni, En hvað á að skrifa? Ég hefi
nú líka annað að gera en skrifa kunn-
ingjunum, þvi Lér er margt að sjá.
ArnaTfell hið mikla gnæfir hátt upp
úr suðausturrönd Hofsjökuls ; er fellið
eiginlega þriskipt og fellur skriðjökufl
niður eystra skarðið. Miðhnjúkurinn
er hæstur og keilumyndaður að austan
að sjá. Beggja vegna við fellið falla
stórar sauddrifnar skriðjökulbungur
fram á sandana, svo allmikið vik mynd
ast í jökulinn um fellið. Fram undan
því eru flatir sandar niður að Þjórsá.
Feflshlíðin er brött ogmóbergsklungur
efstí brúninni. Og hver skyldi svo
ætla, að þessi bratta hlíð væri algræn
meir en upp til miðs, og frá hinum ið-
grænu niðurhlíðum teygja og sumstað-
ar breiðir gróðurgeirar .alveg upp undir
brún. Aðalgróðurinn er víðir, sem
klæðir hin sléttu hlíðahöll með þéttof-
inni, dálítið flekkóttri gróðurbreiðu, en
allar dældir og lautir líkjast fremur
ræktuðum blómreit en fjállalautum inn
við jökla. Þar ern flest hin helztu
skrautgresi lands vors samankomin og
keppa hvert við annað að fegurð og frá-
bærum þroska. Útsýniö úr hlíðinni er
stórfenglegt. Á söndunum fram undir
fellinu myndast smáriðað straumanet
af hinum ótölulegu jökulkvíslum, sem
belja livervetna undan jökulröndunum
báðumegin og mestur er vatnsægurinn
fram undan miðju fellinu.—Við komum
hingað kl. 9 í gærkveldi eftir 12 tíma
ferð frá Laugalandi yfir hið auðasta og
gróðursnauðasta land, sem ég hefi aug-
um litið, þar sem ekkert líf bærist og
ekkert hljóðheyrist, nema goluþyturinn
yfir hinar gráu melauðnir.—Hér verð
ég að hætta. Ég hefi skrifað þetta í
mesta flýti, eins og sjá má, á koforts-
loki meðan verið v r að leggja á.—Ég
held nú niður í Hreppa.—Við Knifá 12.
Júlí. Á tæpum 6 tímum höfum við far
íð yfir 15 jökulkvislar, sam falla í Þjórs-
á, og sumar allillar. Þó gekk alt slysa-
laust. Hér kveður Júflus Hallgríms-
son, sem hingað til hefir veitt mér á-
gæta leiðsögn og verið mór til skemmt-
nnar, o ; snýr áleiðis norður á öræfi.—
í guðs friði.—Máske meira seinna.
ST. STEFáNSSON.
Vopnafirði 7. Júfl.
Herskipið “Diana” flutti hingað 3
flskiskútur, 2 enskar og 1 norska, sem
höfðu gert sig sekar í ólögmætum fiski-
veiðum. Hver skútan greíddi 216 kr. í
sekt og keypti Örum & Wulffs-verzlun
fisk af þeim til borgunar sektarinnar...
Hr. Stefán Stefánsson kennari á
Möðruvöllum, sem í sumar ætlar að
ferðast um Skaptafeflssýslur til grasa-
fræðislegra rannsókna, lagði af stað frá
Möðruvöllum 6. þ. m. fram Eyjafjörð
með tveimur fylgdarmönnum. Annan
þeirra, Júlíus Hallgrímsson bónda á
Munkaþverá, fékk hann til fyledar suð-
ur yfir fjöllin. Hann er af núlifandi
Eyfirðingum allra manna kunnugastur
fjallaleiðum suður og austur af Eyja-
firði. Hinn 8. lögðu þeir upp frá Tjörn-
um í Eyjafirði sgður hinn forna Eyfirð-
ingaveg að Jökulsá og áðu þar til næsta
dags. Fengu þeir hina verstu færð á
Vatnahjafla, en betri er sunnar dró.
Daginn eftir liéldu þeir austur og upp
að Laugafelli og áðu þar einnig til
næsta dags. Eru þar laugar og allgott
gras fram með laugunum, en var þó
enn ekki fullsprottið. Daginn eftir, þ.
10., héldu þeir frá Laugafelli suður með
Hofsjökli og á hiun gamla Arnarfells-
veg til Arnarfells. Fengu þeir alla leið
hið bezta veður og fjallabjart,
2. Ágúst.
Tíðarfar er hið indælasta sem hugs
ast getur. Meðan á túnaslættinum
stóð, 'voru ofurlitlar vætur, en siðan
gerði hagstæða þurka, sem enn haldast.
Hiti hefir oft verið ákaflega mikill.
Töðufall verður yfir höfuð í betra
lagi, nema af þurrum hólatúnum, sem
brunnu í þurkunum í Júní.
Blautar engjar munu vera í bezta
Iagi sprottnar.
Garðrækt fltur út fyrir að muni
verða ágætlega góð i sumar.
Uppsigling í Lagarfljótsós. Þann
29. Jiiní hcppnaðist hinum ötula sjó-
garpi O. Wathne að sigla á gufubát inn
um Lagarfljótsós og upp fljótið alla
leið að Steinboganum. Dró hann á
dragferju með flóði og fjöru inn um ós-
inn 100 smálestir í 4 ferðum, og er þar
þó harður straumur, einkum með út-
fallinu. Mun það ætlun Wathnes, að
koma á með tímanum gufubátsferðum
eftir öllu fljótinu alt upp í Fljótsdal.
Heppnist það, verður Fjótsdalshérað ó-
efað bezta hérað á öllu landinu.
Eftir Þ.TÓÐVIL.TANUM UNGA.
ísafirði, 6. Júlí 1894.
Lík Petersens, verzlunarmannsins
við “Exportforretninguna” á Flateyri,
sem hvarf þaðan í vetur, sbr. 12. nr.
Þjóðv. unga þ. á., fannst 11. f. m. á
Klofningsdal; hefir hann auðsjáanlega
hrapað, með því að annar fóturinn var
brotinn, og höfuðið mjög skaddað;
skammt frá honum fannst og dauð tóa,
sem hann hefir skotið.
Stórt óhagræði hefir verið hér vestra
að þerrisleysinu, sem heita iná, að hald-
izt hafi að staðaldri í frekan mánuð ; 2.
þ. m. glaðnaði að visu vel til, eu það er
líka sá eini góði þerrisdagur, sem kom-
ið hefir langa lengi, svo að bæði kaup-
menn og aðrir eru í mestu vandræðum
með fisk sinn, ef ekki réttist úr vonum
bráðar.
20. Júfl.
Stöðugir óþurkar héldust hér vestra
fram í miðjan þ. m., svo að til stórra
vandræða horfði með fiskiverkunina;
en 16. þ. m. breyttist til þurrviðra, svo
að almenningur mun nú yfir höfuð
langt kominn að þurka fisk sinn.
Fiskverðið er enn eigi ákveðið hér á
ísafirði, og er mælt, að kaupmenn bíði
hingaðkomu Björns kaupmanns Sig-
urðssonar í Flatey, sem er væntanlegur
hvern daginn úr þessu.
Eftir fréttum þeim, sem borizt hafa
með “Skírnir” um horfur á fiskisölu í
útlöndum, munu kaupmenn ekki hafa
ástæðu til að setja fiskverðið lægra, en
það var hér í fyrra sumar.
Fjrrir skömmu er látinn Sveinn
bóndi Magnússon á Hákonarstöðum
í Jökuldal eystra og var hann í merk-
ari bændaröð þar um sveitir.
30. Júfl.
í Arnarfirði hefir til Skamms tima
verið mok-afli á kúfisksbeitu, sem víða
fæst þar i firðinun fðu þeir feðgar
Mattías á Baulhúsum og Ásgeir á Álfta
mýri t. d. fengið annar 11. þus., en
hinn 10 þús. fiskjar, á bát, frá hvíta-
sunnu til Júlí-byrjunar.
11. þ. m. andaðist að Þernuvík í
Ögurhreppi Guðrún Sturludóttir, kona
Jóns Jóhannessonar, sem lengi hefir
búið í Þernuvík; hún var 65 ára að
aldri, væn kona og vel látin.
VEITT
HÆSTU VERÐLAUN A HEIMSSÝNINGUNNI

IÐ BEZT TILBÚNA.
Oblönduð vinberja Cream of Tartar
Powder. Ekkert álún, ammonia eða
önnur óholl efni.
40 ára reynzlu.
Jafet i föður-leit. 727
Nei. Kg er rétt heim kominn úr kynnis-
fðr til systra minna i Westmoreland og hefi
engin bréf fengið frá honum.”
“Ég hefi, herra minn, um siðir yfir sigri
að fagna, að þy{ er snertir föðurleit mína,
vitleysis leitina, sem þér nefnduð það. Faðir
minn er hinn heiðursverði hershöfðingi De
Benyon, er nýlega er heim kominn frá Ind-
landi.”
“Þar sem hann er vel^kynntur ‘fyrir þjón-
ustu sína”,- bætti lávarðurinn við. “Ég óska
yður til hamingju af öllu hjarta, Mr. DeBenyon.
Þegar þér neituðuð þeim styrk, er ég bauð og
fóruð á burt svo skyndilega, datt mér naumast í
hug, að ég mundi sjá yður aftur. Mér þykir
því meir en vænt um að sjá yður aftur kominn
og það í svona góðum kringumstæðum. Hefir
faðir yðar fjölskyldu?”
“Engan nema mig, herra minn. Móðir mín
dó á Indlandi”.
‘ ‘Þá þykist ég vita, eftir þvi sem mér er
kunnugt um eignir hans, að nú sé alveg óhætt
að kynna yður efnamönnum sem ungan ríkis-
mann. Leyfíð mér að minnsta kosti að hjálpa
föður yðar til að koma yður á fastan fót í yðar
rétta þjóðfélagskerfi. Hvar er faðir yðar ?”
“Sem stendur er hann á Adelphe-hótelinu og
liggur i rúminu fyrir meiðsli, er hann fékk a
slysi. En ég vona að hann komist á flakk innan
fárra daga”.
“Viljið þér flytja lionum heillaóskir mínar
730 Jafet i föður-leit.
ég hefi ekki séð gegn um hana og lengra út, hefi
ég álitið mig vísdómsfulla þegar ég var það
skki”.
“Hún er fiekkótt, veröldin, kæra Súsanna,
en ekki neitt sérlega vond. Það er i henni mikið
af góðu, eins vist og mikið ení henni af illu.
Flokkurinn, sem þú tilheyrir, sneiðir hjá henni,
eins og liann getur, þekkir hana ekki, en sýnir
henni óréttlæti. Ég get sagt þér það satt og í
allri einlægni, að meðan ég var í lieading kynnt-
ist ég mörgum í þínum flokki, sem ekki verð-
skulduðu að tilheyra lionum. Það sem á vant-
aði, að þeir breyttu rétt við meðbræður sína,
bættu þeir upp með ytra látbragði og hræsni.
Trúðu mér, Súsanna, aðá meðal þeirra, sem nú
fara fram hjá okkur, eru mart’ir menn guðhrædd
ir og góðir, gjafinildir og eðallyndir, samvizku-
samir og í fyllsta máta ráðvandir. En félags-
skapurinn, sem þeir tilheyra, heimtar, að þeir
eyði peningum sínum í óþarfa, svo að fátækir
menn fái atvinnu og peninga. Láttu þess vegna
ytri búninginn, sem engin áhrif hefir, ekki villa
fyrir þér sjónir í framtíðinni”.
“Þú hefir nú þegar komið mér til að breyta
skoðunum mínum, svo hefir og yðar glaðlegi vin-
ur, Mr. Masterton, sem hefir komið til okkar
tvisvar síðan við komum til Lundúna. En er
ekki kominn tími til að snúa heimleiðis, Jafet?”
“Jú, það er Aliðnara dagsins en ég hugsaði”,
svaraði ég, er ég leit á klukkuna, “og er ég
Jafet í föður-leit. 731
liræddur um að föður mínum fari að leiðast eftir
mór. Við skulum halda heim”.
Á heimleiðinni hölluðum við okkur upp að
vagndýnunum og hittist þá svo á< að hönd mín
snerti hönd Súsönnu. Eg gat ekki að því gert,
að ég tók utanum liönd hennar og—hún dró
hana ekki til baka. Lesarinn getur ímyndað sér
hvað ég hugsaði, en ekki get ég gefið minnstu
hugmynd um hugrenningar Súsönnu. En þann-
ig hélt ég hendinni þangað til við þurftum úr
vagninum fyrir dyrum Cophagusar. Ég fylgdi
henni inn og voru þá hjónin úti.
“Þetta er vel gert, Súsanna, og er ég þér inni-
lega þakklátur fyrir. Aldrei hefi ég verið eins á-
nægður eins og þessa litlu stund, sem þú sazt
hjá mér í vagninum”.
“Ég hefi notið bæði ánægju og upplýsingar,
.Tafet, svo það er mitt að flytja þakkarorð.
\ eiztu hvað flaug um hug minn einu sinni?”
"Nei, segðu mór það”.
“Þegar þú fyrst komst á meðal okkar, var
það ég sem leiðbeindi þér, þó ofdirfskufult væri
af mér, og þú hlustaðir á mig. Nú er þetta alt
umhverft, síðan við erum flutt í nýjan heim.
Nú er það þú, sem leiðbeinir og ég sem hlusta
og hlýði”.
“Vegna þess, Súsanna, að þegar við fyrst
sáumst, var óg á vilflstigum og haíði lítið
hugsað um alvarlega hluti. Þá varst þú vel
kjörin til nð leiðbeina mér. Nú erum við mitt í
straumi heimsins, og í þeim heimi er ég kunn-
726 Jafet í föður-leit.
LXXVI. KAP.
[Ég endurnýja gömul vinabönd — Og bið um
ný ástabönd — Neyðist til að á-
minna föður minn aftur — Hann
tekur tilsögn minni með tillilýði-
legri hlýðni.]
Daginn eftir ók ég til aðseturstaðar Wind-
ermears lávárðar. Hann var heima og gaf ég
þjóninum mitt rétta nafn, Mr. De. Benyon.
Var það í fyrsta skifti að ég brúkaði það nafn.
Þegar ég gekk í salinn, var lávarðurinn ein-
samall og var sem hann kannaðist ekki við
nfig, Því hann að eíns hneigði sig og vísaði
mér með hendinni að taka sæti.
“Eg hefi, herra minn, pefið yður mitt rétta
nafn,” sagði ég þá, “en þnð litur út eins og
þér þekkið mig ekki. Skal ég þvi nefna nafn
mitt sem fyrrum var, í þeirri von að þér kann-
ist við mig. Ég var Jafet Newland.”
“Kæri Mr. Newland,” sagði lávarðurinn.
“Ég verð að biðja yður að fyrirgefa mér. En
það er svo langt orðið síðan við sáumst, og
ég liafði enga von um að sjá yður aftur.
“F.g hélt, herra minn, að Mr. Masterton hcfði
skýrt yður frá því sem gerst hefir.”