Heimskringla - 13.10.1894, Blaðsíða 4

4
Winnipeg.
Sérlega “spennandi” saga byrjar í
næsta blaði.________________
Eptir prógramminu að clæma verð-
ur Unitara-samkoman ágæt. Lesið
auglýsinguna. ____________
Mr. Friðriksson er nú á greinileg-
um batavegi. - Mr. Pétursson er og
á batavegi þó hægt fari enn.
Hr. Sigurður Jónsson frá Hallson,
N. Dak., heilsaði upp á oss núna 1
vikunni 03 segir góða Hðan í sveit sinni.
A. F. Reykdal og Guðrún Björns-
dóttir Skaptason voru gefin í hjóna-
band af séra Jóni Bjarnasyni á þriðju-
daginn 9. Þ- m. Samdægurs fóru
brúðhjónin i skemtiferð til Dakota.
Á mánudaginn var lézt að heimili
sínu á Elgin Ave. hér í bænum Jónatan
Jakobsson, eftir langan sjúkdóm. Jarð-
arför hans fór fram á míðvikudaginn
frá fyrstu lútersku kyrkjunni.
Herra Magnús Tait, hóndi i Argyle-
nýlendu, heilsaði upp á oss núna í vik-
„nni. Kvillasamt segir hann í nýlend-
unni og í Glenboro gengur taugaveiki
allskæð. Vatn er þar vont og er því
um kennt, því á hverju hausti gerir
þessi veiki vart við sig í þorpinu.
Ritstjóraskiftiá Nor’-Wester áttu
séi; stað núna í vikunni og kom öllum á
óvart. EMr. W. F. Luxton kunngerði
það á miðvikudagskvöldið, að með
þeirrí útgáfu blaðsins enduðu sín
afskifti af því blaði. Um ástæður getur
hann alls ekki.
Hr. Stephan Eyjólfsson, þing-
mannsefni Independent flokksins í N.
Dak., heilsaði upp á oss um síðustu
helgi. Er hann vongóður um sigurjí
2. kjördæmi Pembina Counties, þvi
enginn annar íslendingur er í vali tU
þingmennsku. Repúblíkar hafa engan
umsækjanda í 2. kjördeild til neðri
málstofunnar, svo orustan verður á
milli .'1 Independents” og demókrata.
Tiltal varð um daginn að Stigur Thor-
valdsson sækti fyrir hönd repúblíka, en
af því varð ekki.
Flestir nemendur á alþýðuskólum
bæjarins í síðastl. September voru 4567,
Áeinum skóla voru fiestir nemendur
685. Eftirfylgjandi skýrsla sýnir nem-
endafjöldann í September á síðastl. 10
árum og má af því merkja vöxt bæjar-
ins:—
1885 2501; 1886 2760; 1887 2970;
1888 8003; 1889 2994; 1890 3279;
1891 3592; 1892 3663; 1593 4059;
1894 4567.
Hr. Lárus Guðmundssou er ný-
kominn vestan úr Argyle-nýlendu og
segir nú fullgerðann, að öðru en brúnni
veginn yfir flóann milli Glenboro og
ísl. byggðarinnar, sem Jón Juhus
hefir verið að byggja í sumar. Um
síðustu helgi átti að afráða um skurð-
gröptinn frá Oak Creek austur í
Cypress River og hafði Jón Julius
góða von með að ná í forstöðu þess
verks.
Sambandsstjórnin hefir ákveðið að
vinna í félagi með C. P. R. félaginu
að stofnun smjör og ostagerðarskóla
á ýmsum stöðum hér vestra. Innan
fárra daga er von á próf. Robertson,
formanni þeirrar deildar landbunaðar-
ins á fyrirmyndar búinu í Ottawa,
til að ákveða hvar skólamir skulu
vera. Einn þessi skóli að minnsta
kosti verður í Manitoba, líklega helzt
í suðvesturhluta fylkisins.
Kvennfólk gerii- mest af því.
Einn «f liinum bezt þektu og æfð-
ustu auglýsendum |á þessu meginlandi
staðhæfir, að kvennfólk kaupi 85% af
öllu því sem brúkað er almennt í
heimahúsum. Þetta bendir á að þær
hafa betra vit á gæðum og gagni þeirra
hluta, sem brúkaðir eru í heimahusum.
heldur en karlmenn. Kvennfólk sér
langtum fljótara;en kurlmenn gallana,
sem kunna að vera á þeim hlutum, er
þær brúka á heimilum sínum. Það er
af þessum ástæðum að Diamond Dye er
orðinu eins viðurkendur og hann er orð-
inn. Hann hefir verið brúkaður ár eft-
ir ár og aldrei brugðist; hann er ætíð
eins óyggjandi, eins og það, að nótt
kemur á eftir degi. Ýmsir reyna að
búa til eftirstælingur af honum, en það
reynist árangurslaust.
Taugaveikin'I heldur áfram að út
breiðast í bænum og kenna læknarnir
brunnum bæjarins um og hafa látið
loka nokkrum þeirra.. Þeir skora á
fólk almennt að drekka ekki vatn,
nema það hafi fyrst verið soðið. Enn-
fremur aáða þeir mönnum til að kaupa
ekki' mjölk að öðrum en”þeim, sem
leyfi hafa til að selja hana, því .kýr
þeirra manna á dýralaéknir bæjarins
að ábyrgjastj að Jséu heilbrigðar.
Á V A R P.
Þeir, sem tóku þátt í jarðarför
manns míns sálaða, Jónatans Jakobs.
sonar, og veittu mér bæði huggun og
heiður, þakka ég innilega eins og líka
alla (.hluttekning með sjúkdómsbyrði
hans.
SlGÞRÚÐUR ÓLAFSBÓTTIR,
Winnipeg.Ill. Október 1894.
Cand.JJ phil. Sigurður Jónasen lézt
á St. Boniface spítalanum hinn 6. þ. m.,
nálægt fimtugur að aldri. Banamein
hans var mein nokkurt í hálsinum.
Hann var sonurjÞórðar Jónassonar há-
yfirdómara í Reykjavík, og var bróðir
hins góðkunna læknis Dr. J. Jónassens
í Reykjavík.“Hann kom til Ameríku
fyrir 9 árum síðan og hafðist við í Win-
nipeg alloftast. Hann mun hafa verið
með málfróðustu íslendingum og minni
hafði hann sérlega gott. Síðastl. vor
kvæntist hann Kristínu Eggertz, er lifir
mann’sinn. Útför hans fór fram frá
Únítarakyrkjunni hér í bænum á
þriðjudaginn.
íslenzka verkmannafélagið
hefir ákveðið að halda Tombólu og
skemtisamkomu föstudagskveldið 19.
þ. m. í Félagshúsinu á Elgin Ave.—
Inngangur25 cents (fylgir^l dráttur).—
Á samkomunni verða ágæt ræðuhöld.
hljóðfærasláttur, dans o. fl. Byrjar kl.
8 e. m. — í sambandi við þetta skorum
vér á alla þá, sem eru í íslenzka verk-
mannafélaginu, að mæta á reglulegum
fundi félagsins í kvöld í Félagshúsinu.
Samkomunefndin, i umboði félagsins.
FRÁ LÖNDUM.
GARÐÁR. N. D., 4. OKT, 1894.
Herra ritstj.
Héðan úr Garðarbygð er fátt sögu-
legt að frétta. Þresking er nú öll um
garð gengin og menn eru rétt í þann
veginn að komast i samt lag aftur eftir
æðið og umbrotin, sem henni eru vana-
legalsamfara. Uppskeran hefir reynzt
heldur rýr með pörtum, en þó allvíða
í meðallagi og þar yfir.—Einn hóndi,
Benedikt Jóhannesson á Garðar, fékk
af 12 ekrum af landi sinu 33 bush. af
ekrunni, og er það vist hæst hér um
pláss.
Hveitiverðið hefir verið hér i hausj-
42 cents nr. 1 hard, og það ég til veit
hefir alt hveiti, sem selt hefir verið hér,
náð því verði.
Kanpgjald við þresking hefir verið
HEIMSKRINGLA 13. OKTÓBER 1894.
venju fremur lágt 1 haust ; almennast
$1,50 á dag, og þar eð þresking hefir
staðið yfir að eins 4—5 vikur aö með-
töldum nokkrum dögum, sem litið hefir
orðið unnið sökum hvassviðra, þá má
óhætt segja að flestir verkamenn séu
með heldur létta vasa.
Fregn sú, sem Hkr. hefir eftir A.
B. Olson frá Mountain um bruna á
þreskivél Einars Melsteds, er ekki ná-
kvæmlega rétt, því svo er að heyra sem
vélin hafi brunnið til ösku, en það var
ekkert Hkt þvi. Að vísu kviknaði í
strái í kringum hana, en eldurinn varð
slökktur 'fljótlega og við að slökkva,
brann Einar nokkuð á annari hendi, en
Bkki svo að hann yrði frá verkum, en
vélin brann ekki meir en svo, að Einar
byrjaði aftur að degi liðnum, og lauk
við vinnu þá er hann hafði fyrir velina.
Úrbréfifrá Hnausa P. O., Nýja
ísL, dags. 4. Okt.: “Heilsufar manna
er almennt gott, og óttinn við “Fljóts-
pestina” um garð genginn. Fiskiafli
hér í Breiðuvík er mjög tregur enn sem
komið er. Verzlun öll óvanalega dauf.
Skólakennsla er byrjuð fyrir nokkru
í Baldurskóla og er J. M. Bjarnason
kennari. Heldur hann áfram kennslu
hér til 1. Desember og aftur frá 15. Febr
úar til Maí-loka. 1 millitiðinni, frá 1.
Des. til 16. Febr., kennir hann á Geysir
skóla í efri Fljótsbygð, því skólahérað-
inu Baldur hefir nú vérið skift; heldur
eystri hlutinn upprunalega nafninu. en
vestri hlutinn, hið nýja liérað, heitir
“Geysir”.
Merkilegt sjúkdómstilfelli.
HVERNIG MAÐUR EINN í BRANT-
FORD VAR ORÐINNÁSIGKOMIN
Læknum kom ekki saman um
hvað að honum gengi.
hann veslaðist upp og gat
ekki hreyft sig. Leið ó-
bærilegar þjáningar.
Eptir “Brantford Exposition”.
Fyrir nokkrum mánuðum flutti
blaðið Exposition merkilega sögu unr
það hvernig Mrs. Avary á Pleasant
Ridge hafði komizt til heilsu eptir
langvinnar þrautir, og nú getum vér
sagt aðra sögu sem hefir valdið enn
miklu eða jafnvel meira umtali síðan
í Janúar síðastl. heldur enn hin fyrri.
Frásagan er af Mr. William G. Wood-
cock enskum manni frá Kent á Eng-
landi, sem kom hingað fyrir ellefu
árum og býr nú að 189 Murry Str.
Brantford, og sem hefir þegar þetta
er skrifað náð sér algerlega eftir
þungbærar þjáningar. Mr. Woodd-
cock, er bakari og hefir unnið hjá
Mr. Donaldson fíðan hann kom þang-
að fyrir tveimur árum. Fregnriti áð-
urnefnds blaðs fann hann að máli ný-
lega til þess að fá nákvæmar fréttir
af bata hans, og sagði hann þá eptir-
farandi sögu:
“Ég kom til þessa bæjar”fyrir
tveim árum síðan, og vunn hjá Mr.
Donaldson. í síðastl. Janúar hefði ég
1 heilt ár að undanförnu verið lasinn
en þó getað verið við vinnu, en um
það leyti var ég alveg orðinn frá.
Sjúkdómseinkennin voru í fyrstunni
óstyrkur í knjánum og fótum, en síð-
ar einnig í mjöðmunum og lærunum
Ég fékk ráðleggingar hjá ýmsum
læknum, sem sögðu að ég hefði of-
tekið mig á einhverju, og aptur öðr-
um sem héldu að ég hefði fyrir illa
meðferð á mér gert mig móttækileg-
an fyrir nálega alla sjúkdóma. Þó
að þeim kæmi ekki saman um sjúk-
inn þá ráðlögðu þeir þó allir að vef ja
fæturnar alla leið frá knjánum. Ég
gerði það, en það stoðaði ekkert og
ég varð svo óstyrkur að ég gat ekki
gengið um húsið. Þrautirnar voru
svo miklar, og eini vegurinn til að
lina þær, var að láta fæturna liggja
máttlausa. Ég var sendur á spítalann,
og farið með mic þar semjtaugaveikis-
sjúkling en þó ég sé ekki aíveg viss
um það, þá held ég mér sé óhætt að
segja að ég hafi aldrei haft tauga-
veiki. Eg var þar í fjortán daga
og var svo sendur þaðan aptur, þann-
ig á mig kominn að ég gat hvorki
étið eða sofið, og leið óbærilegar
kvalir.
Þannig var ég milli heims og helju
þangað til í Jan. 1894 að ég fór að
brúka Dr. Williams Pink Pills. Ég
sendi til lyfsölubúðar Mr. Baceelor’s
og keypti 6 öskjur af pillum um þetta
leyti var ég svo að ég gat ekki stað-
ið á fótunum, ek eftir hér um bil
viku hætti ég við umbúðirnar sem ég
hafði brúkað og eftir tvær vikur gat
ég gengið fullum fetum þegar ég var
búinn úr þessum sex öskjum, gat ég
farið að vinna, og hafði beztu heilsu,
Á laugardaginn var vann ég hið mesta
dagsverk sem ég hefi nokkru sinni
gert úti á landi. Þegar ég vigtað1
mig fyrir viku síðan var ég 163 pd.
en þegar ég kem írá spítalanum var
ég'^að eins 100 pd. svo það er auð.
skilið hvaða áhrif píllurnar hafa haft
á'Ýing”7~Saga Mr. Woodcock er stað.
fest af konu hans sem var viðstödd
þegar hann hafði hana, og ef utlitið
er nokkur sönnun þá er enginn efi
á því að Mr. Woodcock hefir beztu
heilsu, og getur unnið hvað sem fyrir
kemur. Hann er líka sannfærður um
að það er að eins Pink Pills að þakka
að hann losaðist við hinn slæma sjúk-
dóm sinn.
Dr. Williams Pink Pills eru óyggj-
andi meðal við öllum sjúkkómum sem
stafa af slæmu blóði og veikluðu
taugakerfi, svo sem gigt, taugagigt
hmafallssýki, riðu, höfuðverk, tauga-
veiklun og afleiðingu hennar, eftir-
stöðvum af influenza, og kvefi, sömu-
leiðis kirtlaveiki, langvarandi útbrot-
um o. s. frv. Pink Pills gera útlitið
fallegt og eru bezta meðal við sjúk-
dómum sem eru einkennilegir fyrir
karlmenn sem hafa ofþreytt sig á and-
legri eða hkamlegri vinnu, eru þær ó-
missandi.
Pihurnar eru búnar til af Dr.
Williams Medicine Co., Brockvihe, Ont.
og Schonectady N. Ý. og eru seldar,
í öskjum með merki félagsins á fyrir
50 cents asltjan eða sex öskjur fyrir
$2.50. Þær fást hjá öhum lyfsölum
og með pósti ef peningar eru sendir.
Arinbjörn S. Bardal
Selur hkkistur og annast um útfarir.
Ahur útbúnaður sá bezti.
Opið dag og nótt.
629 Elgjn Ave.
íslendingar !
Þér fáið hvergi betri hárskurð og rakstr
en hjá
Sam. Montgommery,
Rakstur 10 cents. Hárskurður 15 cents.
. . . 671 Main Str.
Eftirmaður S. J. Schevings.
R. C. Howden, M. D.
Útakritaður af McGill Tidskólanum.
Skrifstofa 562 Main Str....
.... Heimili 209 Donald Str.
Skrifstofutími frá kl. 9 árd. th kl. 6
Biðd. — Gefur sig einkum við
kvenBsjákdóraum.
----- . i- --
TÍLBUINN FATNADUR
/
— I —
The Blue Store
Nr. 434 Main Street.
Merki: Blá Stjarna.
Þareð vér hiifum nýlega fengið miklar byrgðir af til-
búnum fbtum, úr bezta efni, og með nýjasta sniðí,
sem vcrður að seljast tafarlaust án tillits til verðs —
þá bjóðum vér öllum að koma og velja hvað þeim
sýnist.
Gáið að
BUXUM SEM ERU MERKTAR $1,50
YIÐ BÚÐARDYRNAR.
Gáið að
VERÐINU Á KLÆÐNAÐINUM I
BÚÐARG LUGGUNUM.
Vér beiðumst þess að eins að þér komið og
sannfærið yður um það sem vér segjum.
MUNIÐ EPTIR
Blue Store.
Merki: Bla stjarna.
jk. ejdEVF^IE^.
Landar í Selkirk.
Hversvegna
Ef þið þurfið málaflutningsmanns við,
þá reynið
John OReilly, B. A.,
Barrister, Attorney Etc.
Skrifstofa f Dagg-Block,
SELKIRK, MAN.
hest er og hagkvæmast að taka
LÍFSÁBIRGÐ
í
TIic öreat West Life.
i.
Það hefir aðalstöðvar sínar hér
og ahar tekjur verða ávaxtaðar í Norð-
vesturlandinu.
II.
Ábirgðin verður ódýrari af því
hér er hægt að fá hærri vexti af pen-
ingum heldur en lífsábirgðarfélög ann-
arstaðar geta fengið.
III.
Skilmálarnir eru frjálslegri og
hagfeldari fyrir þá sem tryggja líf
sitt heldur en hjá nokkru öðru lífs-
ábirgðarfélagi.
IV.
Fyrirkomulag þessa félags er
bvggt á reynslu margra hfsábyrgðar-
felaga til samans og alt það tekið upp
sem reynst hefir vel.
V.
Hinar svo kölluðu Cahatiral Se-
curity Policy (sem veita auðvelda lán-
skilmála) eru að eins gefnar út af því
félagi, og eru hentugri fyrir almenning
en nokkuð annað, sem f boðí hefir verið,
VI. .
Ábyrgð fyrir tíu, fimtán og tutt-
ugu ára tímabil og heimild til að lengja
og st.vtta tímann, án þess að fá nýtt
læknisvottorð fást fyrir lægsta verð.
J. H. Brock,
aðalforstöðumadur.
457 MAIN STR. WINNIPEG
K. S. Thord*rson, agent.
— « —
mér til hjálpar. Hún rétti hvolpfnum löðrung
svo hann hrökklaðigt aptur með mér. I sömu
svipan lét ég skotið ríða úr bys«unni oð beiö
örvæntingarfuhur eptir árangrinum. Það var
ekki lengi að biöa. Skotdynkurinn sameinað-
ist ógurlegu orgi kettunnar, er reie npp i
apturfótunum og féh aamstundis steindauð viö
hliðina á mér. Hvolparnir ærðust af ótta, en
þó tóku þeir von bráðar til við mig aptur.
Þá gaf ég þeím þéttingshögg á hausinn með
byssuskeptinu, svo þeir flúðu um síðir, sátu
grafkyrrir í sandinum og stðrðu á míg, stein-
hissa, á þessum snöggu umskiptum.
É u var of veiklaður til þess að hreyfa mig
strax svo ég sat kvr og hafði nú kettuna
fyrir herðadýnu. Nú hið fyrst* fór ég að
finna til í öxhnni, er kyaldí mig svo að
annara meiðsk. minna gætti ekki. Prátt fyrir
sársaukann var ég samt hinn hressasti í anda,
svo að mér fannst jafnvel sólskinið bjartara
en nokkru sinni áður.
Ég hafði legið þannig hálfa kiukkustund,
eða svo, þegar þjónn minn kom, er rakið
hafði slóð dýrsins. Hafði hann heitið sjálfum
sér því að gera aunaðtveggja, frelsa mig eða
hefna mín rækilaga, áður en hann festi svefn
og án nokkurrar aðkomandi hjálpar. Ein-
hvernveginn komst ég með hans hjálp heim í
herbúðirnar, en er þar kom var ég rænulaus
af hitasótt, og úr því roti raknaði ég ekki
fvrr en eptir mnrga daga og á fætur komst
é'g ekki fyrr en eptir þrjá mánuði.
Þegar ég raknaði við- var. kettufeldunnn
gulröndótti, breiddur yfir legubekkinn minn,
en hvólpana hafði þjónn minn handsamad og
selt til uppeldis í Benares.
Siðan ég lenti þannig í klær tigris-kett-
unuar get ég aldrei horít á kött leika við
mús. Egin reynslan hefir kennt méraðkenna
i brjósti um veslings músina!”
— 8 —
Ég var einmitt að barma mér yfir því
með ejálfam mér ad hafa komið til iudlands
of seint til að hafa hönd í bagga moð að
flæma varga þá burtu, þegar mér var varpaö
flðtum í sandinn með einhverjum heljarþunga
er kom aptan á mig, að mér virtist. Mér
fannst aias og höfuð mitt hefði verið ausið
annaðhvort ísköldu eða sjóðandi vatni, og á
sama augnabliki missti ég alla meðvitund, en
þó ekki nema ðrstutta stund.
Þegar ég opnaði augun aptur grúfði and-
lit mitt niður í sandinn. Ég var hálfruglaður,
mundi ekki hvar ég var né hvernig ástóð og
gerði því tilraun til að rísa á fætur, Undir-
eins og ég hreyfði mig lagðist segilega stór
löpp ofan á mig og velti mér við, svo að ég
lá nú á bakið og urðu þá íyrst fyrir sjón
minni hin gulgrænu, glóandi angu Tigris-dýrs.
Óttinn ylírbugaði mig samt ekki. Satt að
segja, eptir því sem ég man bezt, hafði ég
aðeins óljósa hugsun um að ekki væri að
forðast forlögin. Ég man hka eptir því, að
mér virtist fremur ánægju en grimmdarsvipur
á dýrinu.
Ég veit ekki hvað lengi ég lá þannig
hugsunarlaus og starði í augu dýrsins. Um
síðir hreyfði ég mig í því skyni að setjast
upp og sá eg þá, að ég enn hafðý margskota
riftil minn í hondinni. Á meöan ég var að
horfa á vopn þetta, með óljósri hugmynd um
að eitthvað ætti ég nú sjálfsagt að geta gert
með það, þreif dýrið í vinstri öxl mína, lypti
mér upp og bar mig út í runnana, og dró
ég rifíihnn mcð mér, þó ég enn væri ekki
búinn að átta mig á hvernig ætti að brúka hann.
Svo var ég allur doíinn að ég fann ekki
neict til sársauka undan tönnum dýrsins og
þó voru átök þess svo mikil, að axlarbeinið
molnaði. Eptir að hafa borið mig þannig ná-
lægt hálfa mílu vegar sleppti dýrið mér og
— 2 —
hisea á þvi af því ég hafði sönnur fyrir að
karl var engin gunga og hafði um dagana ó-
skelkaður litið inn í eldspúandi op inargrar
byssu; spurði ég Itann því hvarnig því væii
varið.
“Sérðu þetta'?” spurði hann og benti á
örið. Já. ég sá það þá og haíöi séð það áð-
ur, og kinkaði ég kolli til sannindamerkis nm
að ég sæi það. Byrjaði karl þá sögu wna á
þeesa lsiö:
“Einusinni þegar ég var á Indlandi gekk
ég ásamt innlendum þjóni mínum út á fleejur
fram með Ganges-fljótinu, til að litast eptir
einhverju er mætti veröa byssu miuni og skot-
færum að bráð. Hiti var mikill og fór ég
hægt og með hvíldum. Á einum áfangastaðn-
um hafði ég gleymt eldspítnadósum mínum
og sendi ég því þjón minn til að leita þeirra.
Var ég þvi einn eptir á þessum þögula, leið-
inlega stað. Grasiö var hátt og hér og þar
voru þéttir bambus-reyr runnar og einstöku
hávaxin Tamarisk-tré. Ekkert var að heyra
nema endur og sinnum skræk páfagauks i
einhverjum trjátoppinum, eða krunk í hröfn-
um, er sveimuðu aptur og frara. Ég var alls-
kostar óhræddur og skygndist því lítið inn i
runnana umhverfls, því ég átti enga von á
tigrisdýrum. Flesjan var svo tiltölulega nærri
hermanna stöðinni, að öll tígrisdýr voru sogö
flæmd burtu af þessum stöðvum og það fyrir
löngu síðan.
Jafet í föður-leit. 785
vei zln og fékk ég honem þá í hendnr eignarbréf
fyrir búðinni og því sem í henni var; í Roading
reknr hann nú mikla ng arð»ama lyfjaverzlnn.
Hann hefir enn ekki fnndið móðar aína, on hann
hefir ftiHdið elsknTerða eiginkoun, o* »egir hánn
það »é »ér eins gott, ef ekki betr», en þó móðir
lians vieri komln til h»ns.
Ekki mega menn hnge* að ég hafi gleymt
hinnm góðn störfnm Kathlínar. Húa giptiet
Comy og var þeim gefln sneið af landeign Fletn
til ábúðar gegn svo lágn afgjaldi, »ð þan innan
fárra ára gátn keypt bújörðina. Og nndireins og
Corny komzt í góðar aringnm»tæð»r, hætti hann
öllnm ómm, en gerðist örnggnr liðsmaðnr stjórn-
arinnar.
*
Ég bý nú í sama húsi og faðir minn, »em
hegðar sér fnrðu vel. Er það sjaldan að hatin
reiðist oftar en tvísvnr í viku og köllum við það
yfirnáttúrlegt. Þegar ég rita þessar linnr er
hann með tvö barnnbörn sín. Mrs. Cophagus er
gift lífvarðarflokksforingja, og að því er tízkuna
snertir má segja, að hún sé a hiesta stigi. Ég
býzt við að lesarsnn langi til að vita hvort kona
mín heldur enn við sinn einfalda, sérlega bún-
ing og þess vegoa ætla ég að endurtaka samtal
okkar í gærkveldi, þegar hún kom inn til mín
albúin til að faraá danssamkomn hjá Mrs. Har-
court de Ciare.
“Segðn mér nú, De Benyon”, sagði hún
* hvort þír þvkir þetta ekki fallagur kjóll?”