Heimskringla - 05.01.1895, Blaðsíða 4

TTF.TMHKRTNGLA 5 JAXÍ AX 1V95.
Winnipeg.
Rétt 1200 mál voru dæmd í lögreglu-
rétti bæjarins á síðastl. ári.
Á morgun verða guðsþjónustur
Tjaldbúðinni kl. 11 f. h. o.g kl. 7. e. h.
Herra Árni 'Thordarson hefir selt
aldina-verzlun sina í Horth West Hall
byggingunni lierra Hans Einarssyni.
Herra Jón Júiius lofar athuga-
semd í næsta blaði við það, sem sagt
var í síðasta blaði um ferð hans til Nýa
Islands.
Málaflutningsmaður Magnús Brynj-
ólfsson frá Cavalior, N. Dak. kom til
bæjarins fyrra föstudag og dvaldi til
þess á nýársdag.
í lok ársins 1894 voru 5,150 nem-
endur á alþýðu skólum bæjarins.
Tekjur skólastjórnarinnar voru á ár-
inu alls $114,277.67, en öll gjöld $174,-
692.85.
Á fimtudagskveldið var hélt Tjald
búðarsöfnuður ársfund sinn. Fulltrúar
kosnir þessir : Ólafur Ólafsson, Stefán
Þórðarson, Jóhann Pálsson, Beggþór
Kjartansson og Loftur Jörundsson. Ut
nefndir djáknar Mrs. J. Sigfusson og
Mrs. S. Hermannsson.
Rev. Louis Philip Adelard Langevin
prestur í Maríu-kyrkjunnihér í bænum
hefir verið veitt erkibyskups-embættið
stað byskups Tache, er iézt síðastliðið
sumar. Rev. Mr. Langevin er 39 ára
gamall', fæddur í St. Isidore, Quebec
og er náskildur gamla Sir Hector Lan
gevin.
Catarrh.—Brúkaðu Nasal Balm.—
Fljót og viss.lækuing ; linandi, hreins
andi, læknandi. (2
Á ársfundi prentfél. Hkr. voru
þessir kosnir í stjórnarnefnd fyrir ný
byrjað ár : J. W. Finney, B. L. Bald-
winson, M. Brynjólfsson, Einar Olafs-
son, Jón Stephansson, Fred. Swanson,
M. B. Halldórsson.
Blaðið “Tribune” flutti þá kæru ný
lega, að áríðandi grein hafi verið numin
úr aukalögunum um leyfi strætisbrauta-
félagsins til að leggja sporvegi um bæ
inn. Málaflutningsmaður bæjarins, Mr.
Isaac Campbell, heimtar nú að bæjar-
stjórnin hefji lögmæta rannsókn í þessu
máli, því hafi nokkur numið grein þessa
úr samningnum, þá hljóti sú skuld að
skella á sér. Mál þetta verður rætt á
þæjarstjórnarfundi á mánudagskvölkið
kemur.
Hjónavígslur: 23. Des, síðastl.
gaf séra Jón Bjarnason saman í hjóna-
band Jóhannes Jósepsson og Katríni
Friðriksson, bæði til heimilis í bænum.
Á jóladagínn gaf séra Hafst. Péturs-
son í hjónaband Ingimar Magnússon,
frá Brandon, og Ágústu Jóhannes-
dóttur, héðan úr bænum. Á nýárs-
dag gaf sér.r Magn. J. Skaptason í
hjónaband Ólaf Sigurðsson, frá Gimli,
og Salbjörgu Jakobínu Jóhannsdóttur.
Um Guðmund Mattníasson, er fyrir
nokkru drukknaði í Seattle, Wash.,
skrifar hr. Jón J. Nesdal oss, sem
fylgir: “Hann var úr Barðastrand-
arsýslu, ólst upp hjá f^reldrum sínum
á Bakka í Tálknafirði. Foreldrar hans
og systkyni, 3, eru að því er ég bezt
veit á lífi og eru sár-fátæk. Ekki
veit ég til að hann eigi ættingja hér
megin hafsins. Faðir Guðmundar lieit-
ir Matthías Jafetsson og mundi hon-
um koma vel að fá eigur Guðmundar.
ef nokkrar eru.”
Listfengir myndasmiðir.
Nokkrir bæjir í Canada geta stært
sig af góðum myndasmiðum, seni’geta
fyllilega borið sig saman við iðnbræð
ur sína hvar sem er heimi, hvað feg
urð og frágang myndanna snertir
Eðlilega er aðsókn mikil að þessum
mönnum, sérstaklega af þeim sem sækj-
ast eftir vönduðum myndum, og borga
þó ekki meira fyrir þær en aðrar
•myndir.
Á hverjum degi eykst tala þeirra
stórum sem; brúka Diamond Dyes
heima húsum. Þeir eru seldir fyrir
10 cts. pakkinn, og úr þeim má lita
meira efni heldur en öðrum litum, og
lita það svo vel að ánægja sé að.
Litirnir eru ekki daufir; efnið skemm-
ist ekki. Það gengur litill tími til
þess, og þú getur ætíð mælt með þeim
meðal kunningja þinna.
Nokkrir fylgismenn Gilroy’s við
bæjarstjórnarkosningaruar voru svo ó-
ánægðir með úrslitin, að þeir heimtuðu
að County-dómari teldi upp atkvæðin
aftur. Var byrjað á því á gamlársdag
og lokið við það að morgni 2. þ. m.
Urðu þá úrslitin þau, að Gilroy var 8 á
undan, en ekki 2 á eftir, eins og í fyrstu
var dæmt af kjörstjórunum. I einum
kassanum t. d. höfðu fundizt 5 atkv
Gilroy’s, sem ekki komu fram í tölu
kjörstjórans. Kl. 12 á hádegi á mið-
vikudaginn aflagði því Thotnas Gilroy
einbættiseiðinn ásamt bæjarráðsmönn-
Sjaldan er nema hálfsögð
sagan, þegar einn segir frá.
Hr. Eggert Jóhannsson, ritstjóri
Heimskringlu.
Blað yðar dags. 29. þ. m. (nr. 52.
1894) flytur lesendum sínum langa
fréttagrein dags. Icelandic River, 19.
Des. 1894, viðvíkjandi fundi er þar
var haldinn 15. s. m., og í sama blaði
er heillöng ritstjórnar grein á öptustu
síðu blaðsins með fyrirsögn : “Sveita
kosningarnar í N. Isl.”
Með því “fregnritari” yðar hefir
verið svo hugull, að látast gefa les-
endum yðar inntak ræðu minnar á
fundinum við ísl.fljót, og með því þér
hafið’ verið svo vænn, að bendla nafn
mitt svo kurteislega inn í athuga-
semdir yðar, sem ritstjóri, viðvíkjandi
sveitarstjórnar kosningunum í N. Isl.
— en hvorugum ykkar tekizt að segja
satt og hlutdrægnislaust frá, — þá
ieyfi ég mér að gera fáeinar atliuga'
semdir við hvorutveggja, í þeirri von
að þér séuð þó sá drengur, að taka
þessar linur í blað yðar, þó þær komi
dálítið í bága við uppástönd “fregn-
ritans” yðar og yðar sjálfs.
Ég ætla ekki að vera langorður
um "fregnritann,” sem ég veit vel
hver er, því ég^sá hann vera að “klóra
á skinnbótina” sína á meðan ég hélt
tölu mína í skólahúsinu við íslend-
ingafljót. En ég ætla að taka það
fram í byrjun, að hann er alræmdur
afturhaldsliði. Hann virðist þar að
auki hafa komist á “ranga hillu” í
lífinu, því eftir fréttagreininni hans
að dæma hefði hann átt að vera mis-
sýningamaður (fakir) í staðinn fyrir að
vera fregnriti, því varla mun sá hæfi-
legleiki heyra til hjá fregnritum blaðs
yðar ?
í þetta sinn fer ég ekki mikið út
í einstök atíiði í grein “fregnritans,”
en leyfi mér að láta þá meiningu i
ljósi, að enginn fregnriti fyrir heið-
arlegt blað, sem gefið er út á ensku
máli, hefði leyffc sér að faraeins'með
málefnið, og hann hefir gert.
Til dæinis le.yfi ég mér að benda
á, að “fregnritinn” fullyrðir, að ég
hafi ekki minnst á bryggjumálið.
Þetta er lielber ósannindi. Ég minnt-
ist á það eins og það átti skilið —
sem gamalt og nýtt agn og kosn-
ingabrellur af hálfu afturhaldsflokks-
ins — en gat þess náttúrlega um leið,
að það væri ekki enn þá hægt að
telja þessa bryggju afturhaldsiiokkn-
um til ínntektar, því að hún væri,
enn sem komið er, ekkert nerna loforð,
og að menn væru búnir að reyna
kosninga loforð afturhaldsflokksins svo
oft, að ekki væri nein ástæða til að
legnja mikið upp úr þessu bryggju
loforði.
. Svo getur þessi blessaður “fregn-
riti átt sig. því “ekki ætla ég að
sverja úr honum h........lýgina,” eins
og frænka hans sagði fyrir rétti forð-
um.
Þá leyfi ég mór að snúa mér að
grein yðar sjálfs eða athugasemdum
við sveitarkosningarnar í N. Isl.
Ég skal þegar í byrjun taka það
fram, að ég býzt við að þér hefðuð
ekki ritað eins ógætilega um þetta
mál og þér hafið gert, ef þér hefðuð
liaft annað fyrir yður en sögusögn
hlutdrægra flokksmanna Stefáns Sig-
urðssonar, þrátt fýrir það að ég veit,
að þér sjálfur eruð stækur flokks-
maður Stefáns og afturhaldsklikunn-
ar. — Þér talið til dæmis um atkvæða-
greiðsluna í Mikley. Eg veit nú að
þér voruð þar ekki sjálfur og hvergi
í N. ísl. við þessar síðustu kosning-
ar, þó þér hafið áður verið við sveit-
arstjórnar kosningar kenndur þar
nyrðra. — Það sem þér því segið er
bara eftir sögusögn annara — eða til-
gáta yðar sjálfs — og þessvegna ekk-
ert á að byggja. Eins og þér ofboð
vel vitið — ef þér vitið eða viljið vita
nokkuð rétt og satt í þessu máli —
þá hafði Jóhannes Magnússon umboðs
mann fyrir sig við kosningarnar :
Mikley eins og Stefán Sigurðsson.
Þér vitið þá oinnig, að það var um
boðsmaður Jóliannesar sem heimtaði
að þessi bóndi er þér minnist á, af-
legði eið um, að hann hefði unnið
þegnskildu eið,” en ekki kjörstjóri.
Þér vitið ennfremur að slíkt er al-
mennt við kosningar, enda veitir ekki
af, því ýmsir reyna að koma að ólög-
mætum atkvæðum, eins og til dæmis
flokksmaður yðar Chamberlain, sem
nú situr í "tugthúsinu” fyrir þess-
háttar brall. Einn Stefáns sinni sór
á kjörstaðnum við Isl. fljót, við þess
ar kosningar, að hann væri sá sem
stóð á kjörskránni (þó kom hvorki
nafn né bústaður hans heim og sam
an við kjörskrána) og greiddi atkvæði
en á það minnist þér ekki, og þó
Tietir hér að likindum verið framinn
glæpur — (meinsæri). Þér segið að
kjörstjóri hafi vel vitað, hvaða mann
þessi bóndi í Mikley hafi viljað hafa
oddvita sætinu, og því gert honum
þessa háðung að heimta eið af hon-
um. Hvernig vitið þér þetta, og hvaða
háðung er í því þó slikur eiður sé
heimtaður, ef maðurinn gat unnið
iiann án þess að gera sig sekan í
meinsæri ? Þér vitið að kjörstjóri má
ekki neita að taka eiða af þeim kjós-
endum, sem umboðsmaður annars-
hvors sækjanda heimtar að vinni eið.
Þar næst veltið þér yður yfir Green-
waystjórnina með hrakyrðum og ofsa,
fyrir það sem bér kallið afskifti hennar
af sveitarstjórnarkosningunni í N. Isl.,
og og gefið í skyn, aðMr.McDonnell,Jón
Júlíus og ég höfum verið verkfæri henn-
ar til að rífa Stefán bola frá — bola Stef-
án ríf (reeve) frá oddvitastöðunni— ætl-
aði ég að segja. Út af þessu segi ég
blátt áfram, að hvað mig snertir, þá fór
ég til N.-ísl. eftir áskorun forstöðu-
manna rslenzks félags.sem þar vor stofn-
að í hHust er leið, og nefnist “Liberal
Association” (eins og ég líka tók fram í
ræðunni), en ekki fyrir tilstilli Green-
waystjórnarinnar. Ég veit með vissu,
að hvorki Mr. Greenway né neinn ráð-
lierra hans vissu um ferð mína, enda
þurfti ég ekki að sækja um leyfi til
þeirra. Hefi stundum fárið til N.-ísl
áður án vilja þeirra og vitundar. Þar
að auki hefi ég verið gjaldandi og kjós-
andi í N. ísl. siðan sveitarstjórn komst
þar á, og vissi ekki annað en að ég væri
á kjörskrá þar nú eins og áður, þangað
til að ég uppgötvaði að ég og ýmsir aðr
ir menn tilheyrandi frjálslynda flokkn
um, höfðum ólöglega verið strykaðir ú
af kjörskrá síðastl. ár. á stjórnartíð
þessa blessaða Stefáns. Ég hefi ennfrem
ur oft að undanförnu notað kosningar
rétt minn og barist fyrir því, að vissi
meon kæinust i bæjarstjórn, bæði hér
Winnipeg og Selkirk, eins og ýmsir aðr
ir menn, án þess að Hcimskringla eða
önnur blöð hafi sprungið í loft upp út af
því. Svo veit ég ekki heldur til, að þér
eöa Hkr., Stefán eða afturhaldsflokkur
inn, hafi neitt einkaleyfi til að vasast
sveitarstjórnarmálum í N. IsL, né að
þessar stórmaktir hafi nokkurt veðband
á samviskum kjósenda þar, þó sagt sé
að Stefán hafi leitt ýmsa þar á skulda
klafanum að kosningaborðinu.
Þér segið, að þessi verkfæri Green
ways (McDonell. J. Júl. og ég) hafi skift
sór þannig, að Jón hafi verið á Gimli
McDoneil í Mikley og ég við íslendinga,-
fljót, og gefið með því í skyn, að við höf
um skift okkur þannig til að hafa ábrif
á kosningarnar. I þessu sambandi vil
ég benda á, að McDonell fór til N. ísl
til að yfirlíta verk, sem var verið að gera
og menn hafa óskað að láta gera þar á
ýmsum stöðum, eins og hann hefir ferð-
ast um annarstaðar í fylkinu rétt á und-
an og eftir i sömu erindagerðum, og þó
hann kæmi til Mikleyar, þá fór hann
ekki þangað fyr en kosningadaginn og
fann enga kjósendur fyr en kosningar
voru um garð gengnar. Þetta er mér
alt kunnugt um, því að ég varð McD
samferða báðar leiðir frá Selkirk og sam-
náttaði| honum altaf nema eina nótt, þá
er hanil var í Mikley. Ég vissi ekki til,
að hann skifti sér hið minsta af kosning-
unum, þó hann náttúrlega “interesser-
aði” sig fyrir niðurstöðunni, eins og
fleiri, af því að þessi kosning var gerð
að flokksspursmáli.
Hvað Jón Júlíus snertir, þá er mér
ekki eins kunnugt um aðgerðir lians,
enda mun hann svara fyrir sig sjálfur
Og hvað mig sjálfan snertir, þá dett-
ur mér ekki í hug að neita, að ég hafi
hlynt að því alt hvað ég gat, að Jóhann-
es Magnússon, vinur .ninn og hæfari
maður en Stefán, næði kosningu, enda
þykist ég fult eins frjáls að því og þér
voruð, er þér voruð að vasast þar í
sveitakosningum og sveitamálum af
hálfu afturhaldsmanna.
Það sem þér segið uin afskifti Green-
waystjórnarinnar, #r helbert rugl, og
hafa sögumenn eða flugumenn yðar
komið illri flugu í munn yðar í þessu
máli, og þér uppgötvað “mares nest,”
eins og oftar.
Þeir hafa líka gleymt að segja yður
það, flugumennirnir, að fiskiveiðaflugu-
maður afturhaldsstjórnarinnar í Otta-
wa (yðar elskulegu fóstru) var á em-
bættisferð norður um vatn rétt fyrir
kosningarnar, til þess, eftir því sem
sagt var, að fá fiskimenn til að trúa á
Stefán píslarvott, og aka þeim á kosn-
inga-bálið.
Að endingu skal ég leyfa mér að
taka það fram, að eftir því sem ég
komist næst, voru svo mikil ólög höfð í
frammj við kosningarnar á Stefáns
hlið, að ef hann hefði fengið meiri hluta
atkvæða, þá hefði mátt ónýta kosningu
hans, og segja menn þar nyrðra, að hið
sama hafi á11. sér stað i fyrra i engu
minni stíl. Það er kanske ekki “sóða-
verk” að þvo allan óþverran af flokk
yðar, því vonandi eruð þér ekki svo
“staurblindur” (sic!) sjálfur, að þér ekki
sjáið hann! Það má þó sjá minna
grand í mat sínum. En sumum er svo
varið, að þeir sía mýfluguna vandlega
frá, en gleypa úflaldann !
Winnrpeg, á gamlársdag, 1894.
SlGTR. JÓNASSON.
ATH. — Án þess að vefenvja sögu
Mr. Jónassonar að því er-snertir er
indi hans til nýja íslands um daginn
getum vér ekki að því gert að oss
þykir einkennilegt, að það blað, sem
hann er svo nátengdur — Lögberg, og
sem að sjálfsögðu mun vilja aðstoða
og efla “Liberal Association” ei
N. Isl. eins og annarstaðar, skyld
ekki með einu orði minnast á það
félaginu til frægðar, að það hefði út
vegað Mr. Jónasson til að prédika um
pólitiska trúfræði norður við íslend
ingafljót. Önnur eins framsókn við
skilningsræktun fólksins er þó þess
virði, að félagsbræðurnir sjálfir haldi
henni á lofti, öðrum til eftirdæmis.
Hvað ferð Mr. McDonells snertir, þá
er það vitanlegt, að hann er aldrei
vandræðuin með að búa sér til erindi
en þar fyrir er enginn maður í Nýja
Islandi svo skyni skroppinn, að hann
viti ekki í hvaða tilgangi erindið er
flutt þegar eins stendur á eins og nú
Því ljósari er tilgangurinn með ferð
hans þegar athugað er, að hnnn hefir
oftar en einu sinni sagt mönnum
nýlendunni, að sveitarstjórnin fengi
enga gagnlega uppliæð fjár til vega
bóta úr fylkissjóði á meðan Stefán
Sigurðsson væri oddviti sveitarstjórn-
arinnar. Með því er sýnt, að fylkis-
stjórnin leggur kapp á að koma á-
kveðnum mönnum í sveitarstjórn
Nýja íslandi, og þá er alt fengið.
Það gerir minna til, hvaða menn hún
sendir, eða hvort hún sendir einum
eða öðrum beina skipun um að fara
nú af stað og vinna.
Það er vel gert al Mr. Jónasson
að rninnast á Chamberlain atkvæða-
falsara. Það er aldrei of oft né of
greinilega fram tekið, að mannorðs-
eyðilegging og fangelsi er sjálfsagt hlut-
skifti þeirra, sem falsa atkvæði eða á
einn eða annan veg hafa Olögleg dhrif d
kosningar. Að Chamberlain er nú
fangelsi, er “afturhaldsflokknum” (sem
“liberal” gæðingarnir hafa svo barna-
lega ánægju af að kalla viðhaldsflokk-
inn) til heiðurs. Það sýnir, að hann
hneppir þá flokksmenn sína alla hlífð-
arlaust í fangelsi, sem uppvísir verða
að skálkapörum. Þeir “liberölu” eiga
eftir að gera betur, gera eins vel. Það
er aðgætandi, að tilverknaðurinn er
sá sami, hvort sem eitt atkvæði eða
tultugu hafa verið fölsuð, því lcomið
getur fyrir, að á því eina atkv. fleyti
umsækjandinn sér i þingsalinn og þá
er tilganginum náð. Þessi sanníndi
verða aldrei of vel brýnd fyrir kjós-
endum.
Að ritstj. Hkr. hafa “vasast” í
kosningamálum í Nýja íslandi, er bara
hlægileg tilgáta, því þó hann hafi
verið þar til heimilis tvi vegis nokkurn
hluta vetrar, þá hefir líklega enginn
skift sér minna af sveita kosninga
málum en hann. Það er nokkuð, sem
almenningi í nýlendunni er ofboð Ijóst.
Ritstj. Hkr.
Fundarboð.
Þann 11- Janúar næstk. (föstud.)
heldur hið Islenzka Verzlunarfélag árs-
fund sinn í Verkamannafélagshúsinu
Elgin Ave. (Jemima Str,); byrjar kl.
8. e. h. Allir félagsmenn beðnir að
sækja fundinn sem geta mögulega, þar
áríðandi mál liggja fyrir fundinum.
I umboði fél.
JÓN STEI’áNSSON.
Peningar !
Peningar !
Peningar !
csesauae©
VER ÞURFUM
$3000.00
fyrir 1. Janúar í
Blue Store.
MEIÍKI: BLÁ STJARNA.
434 Main Str.
Hvað sem það kostar
Þá þurfum vér að fá það
Vér verðum að fá þessa pen-
ingaupphæð með einhverju móti
fyrir nyár.. Blíðviðrin sem gengið
hafa nú um tíma, hafa skemt fyrir oss
verzlanina og þess vegna verðum við nú
að reyna að bæta það upp fyrir nýár.
Vér vörum alla við að eyða pening-
um sínum fyrir föt, þangað til
þeir hafa reynt hvað þeir geta
fengið fyrír þá í BLUE STORE.
Takid eftir !
Buxur............... |i.oo
Fallegar vaðmálsbuxur $1.50
Buxur, $6.50 virði.... $3.50
Alfatnaðir, með alls-
konar litum, $9.50 virði $6.00
Alfatnaðir með tví-
hneftum treyjum..... $8.00
Alfatnaðir úr skozku
vaðmáli, $17.00 virði, $10.00
Karlmanna-kragar úr
bezta efni.......... $2.00
og yfir
öll föt pössuð á í búðinni.
Tle Bliie Stii'í,
* MERKJ: BLA STJARNA.
434 MAIN STR.
A. Chevrier.
98 Valdimar munkur.
ég halda að það væri gott. Þá gat hann um ó-
samþykki út af einvígi D imanoffs gretfa og Rú-
riks, en ég hélt að það hefði engu sundurþyirki
o!lað, því áfram héldi hertoginn að keimsækja
keisarann. Þá sagði liann mér. að hann hefði
gjálfur séð einvígið háð”. Sagði þá Zenobie
Rósalind allaeinvígis-söguna, eins og mukur-
inn sagði henni, og sem har Rúrik söguna að
minnsta kossi eins vel og réttlátt vár. Það var
umtalsefai, sem Rósallnd þótti vert að lilýða á,
enda gerði hún það með athygli. Eftir að hafa
lokið við frásögu munksins bætti hún sínnm eig-
in athugasemdum við, er allar voru í þá áttina,
að Rúrik væri í öllu fyrirmynd þess, hvernig
karlmaður ætti að vera, tilþessað eiga heimt-
ing á ást kvennfólksins.
Þessum fyrirlestri fékk Rósalind ekki tæki-
færi tii að svara, því alt í einu lukust upp dyrn-
ar og hinn aldraði hertogi gekk inn. Hann
brosti hlýlega til Rósalindar og hnegði sig með
mestu kurteisi, og veifaði annari hendinni til
merkis um að Zenobie skyldi ganga út. Undir-
eins og hún var farin, tók hann sér sæti á sófan-
um bja Rósalind, sem þegar leit upp á hann og
póttist getagreint merki þess, að hann bæri eitt-
livað úvanalega mikið fyrir brjóstinu. Það fór
um liaua lirollur—lnín gat ekki að því gert. Það
vareitthvaðí svip inannsins, íjtilliti hans og
enda orðum, sem hana hrylti við, þó ekki gætj
hún greint hvað það var, því enn var alt, sem
hann hafði niðri fyrir, rækilega hulið. Það var
Valdimar munkur. 103
“ Við sameinum eignirnar auðvitað”, svaraði
hertoginn.
“Nei, nei”, svaraði Rósalind, þú gerir ekki
þetta. Þú forðar mér heldur frá slikum afdrif-
um”.
“Forða þér, forða þér, stúlka ! Forða þér
frá að verða kona eins valdmesta og ha*t-stan,l-
andi aðalsmanns í Rússlandi ! Ertu gengin af
vitinu”.
“Ég sé að þetta er misskilningur minn!’,
sagðí þá Rósaliud og iiorfði framan i hertogann.
“Þú ert að þessu til þess að reyna mig. Þegar
þú veizt svo vel að slíkt band gerði mig ógæfu-
sama alla œli, veizt að eg með því móti gæti
aldrei glaðan dag séð, og að nllur friður, allar
vonir liyrfu úr lijaita mínu, þá veit ég að þetta
er ekki alvara þín, en einungis raun, sem þú
leggur fyrir mig”.
“Ég segi að þetta sé fastur ásetningur minn,
Rósalind Valdai, fustur ásetningur minn, að
kvongast þér. Og þeir sem þekkja Mhrtogann af
Tula viðurkenna, að hann sé allra manna ólík-
legastur til að hætta við fastákveðna fyrirætlun
aína. Þetta vona ég að þú misskiljir ekki”.
Eósalind sá nú að hér var ekkert undanfæri.
Hún hafði í fyrstn gert sér hugmynd um, að
hann mundi ekki ganga lengra ennð fregna livort
hún væri viljug eða ekki að giftast lionum. Hún
sat um stundmeð hnegðc höfði og hugsaði alvar-
lega um forlög síu.
“Htrrft painp”, sagði húa að lyktum, leit
102 Valdimar munkur.
míniim engan til að gleðja mig og lffga. Ég
æskti eftir alt öðru hlutskifti en þessu. Um síðir
opnuðust augu mín, svo að ég eá livaða öfl voru
að yfirbugá sál mína. Þegar ég leit þig, sá ég,
vissi ég, að þar liafði ég fundið konu, sem gæti
glatt mína lireldu sál. Rósalind ! Eg elska þig
innilega, af alliuga og ég vildi mega taka þig
mér fyrir konu Nú trúi ég ekki öðru eu þú
skiljir mig”.
Rósalind varð náföl, en lierti upp hueann og
horfði hvössum augum á fjáihaldsmann sinn.
“Þefta getur ómögulega verið alvara—það”, sagði
liún efiir litla þögn, en komst ekki lengra, pví
liertoginn greip fram i,
“Hægt!” sagði liann Jiúlf-bistur. ‘ Ég er
ekki að fara með neitt spaug. Ekki eiuungis er
mér þetta alvara, lieldur er þetta fastur ásetning-
ur minn, sem ég ekki vík frá. Þegar faðir þinn
fékk mér þig til umsjónar, þá sagði hann að ég
hefði full föðurráð yfir þér og mætti breyta við
þig eins og mér sýndist. Nú vil ég taka þig mér
fyrir kon.u Damanoff greifi varð fyrstur manna
til rtð biðja þín og hefði bann verið ákjósanlegur
maður og hefðir þú liaft álit á lionum, þá hefði
ég ekki kemið með minnstu mótbáru. En þú
hafðir ekkert álit á lionum og svo er úttalað um
það atriði. Nú geri ég tilkall til þín og legg
hæði auðæfi mín og nafnbætur við fætur þína”.
“Og hvað verður um eiguir mín3r”? spurði
Rósalind, því á augnablikinu flaug henni margt
i hug þetta mál áhrærandí.
Valdimar munkur, 99
innri meðvitundin, sem beindi lienni braut og
sýndi lienni lirottuna, áður en hin ytri skyln-
ingsfæri þó gátu greint nokkra liættu. Hún var
ekki lengi í efa um hvaö um var að vera. Hinn
voudi var laus, liafði slitið af sér alla hlekki,
hafði ákveðið herfang sitt og var óðum að flækja
það í neti sínu. “Það er álit sumra læknanna,
Rósalind”, sngði hertoginn og gerði sérfar um að
segja þaðléttilega og blátt áfram, en gat ó-
mögulega hulið, að honum var þungt fyrir bjart-
anu. "Það er álit sumra læknanna, að Damanoff
greifi muni eins vel lifna við”.
‘Ó, það þykir mér vænt að lieyra”, svaraði
Rósalind með fögnuði.
“Það þykist ég vita”, svaraði liertoginn
seinlega. “En þú liefir þó ekkert sérlegt álit á
lionum, eða hvað?”
“Hvað, á hoinim ”
“Já. Ég var að tala unt bann”.
“Nei, mér er ekki annara um hann en aðra,
sem ég veit að þuifa að bæta ráð sitt áður en
þeir deyja”.
“Já, einmitt!” sagði hertoginn og beit á vör-
ina, því samvizkan sagði honum svo greinilega,
að liann væri einn i þeirra flokki. “En það sem
ég eiginlega átti við v»r það”, hélt liann áfram,
‘*að því hefðir aldrei haftástá lionum”.
“Nei, herrahertogi”, svaraði mærin og leit
hvessum og spyrjandi augum á hinn voiduga að-
alsmann.
‘,Það var það, asm ég hclt, það var það sem