Heimskringla - 05.07.1895, Síða 1

ix. ÁR. WTNNIPEGr, MAN., 5. JtJLl 1895. NR. 27.
Hann vék ekki.
Drifhjólin velta fram æðislega’ ótt,
öllu því boðandi helkomunótt
stöðugt tilbúna, sem forðist ei frá,
flýti sér lífinu borgið að sjá,
flýi þau, viki úr vegi.
Varðmaður e'mn, er af vagninum sér
veginn hvar geltandi hundskepna fer,
lúðurinn þeytti’, unz í loftinu kvað,
líknar hinn veinandi hundsrómur bað;
En flýði’ ekki, vék ekki’ úr vegi.
Hann kyrrðist og framar sig hrærði’
ekki hót,
hann herti sig geltandi vagninum mót.
Sí og æ fram valt hið hraðfara hjói,
og höfuðið emjandi í smáagnir mól.
Það flýði’ ekki, vék ekki’ úr vegi.
Vagninn á stöðinni’ er stöðvaður var,
sem steinlostnir sáu menn óðara hvar
aftan á vagninum fest hafði flík,
fór einn til baka, kom aftur með lík.
Það hafði ekki vikið úr vegi.
Barnið, er svaf þar hinn síðasta blund,
sést hafði fara um veginn með hund.
Sem bezt hann gat. reyndi’ hann því
bjargir að fá,
svo beið hann þess sjálfur, sem fyrir
því lá.
Hann flýði’ ekki, vék ekki’ úr vegi.
En þar skyldi með þeim, því hundslífið
livarf,
en himnanna sælu tók barnið sem arf —
Mörg skepna sálugædd beygir af braut,
ef bera skal einhverja náungans þraut.
Hundurinn vék ekki’ úr vegi.
J. 8.
FRÉTTIR.
DAGrBÓK.
PÖSTUDAG, 28. JÚNÍ.
Eldsvoði mikill í San Francisco,
California, í gærkveldi—mostur bruni í
30 ár. Eignatjón metið á $2 milj.
Útlit fyrir stríð milli Japaníta og
Rússa og spáð það verði á skollið innan
3 mánaða, — ú; af Kóreu-skaganum, er
Rússar vilja liafa uf Japanitum. Jap-
anitar segjast óhræddir í vopnaviðskift-
um við Rússa, en segja jafnframt að
þeir leggi ekki út í annað stríðið svona
undireins, nema þeir séu neyddir tij
þess. Nokkrir merkir Japanítar láta á
sér skilja, að heimurinn þurfi ekki að
verða hissa, þó japaniskir hermenn sæ-
ust komnir vestur alt til Pétursborgar
innan 2 ára.
Sannfrótt er frá Argentínu, að að-
míráll Saldanah Da Gama, foringi Bra-
zilíu-uppreistarmanna, hafi nýlega fyr-
irfarið sér, eftir að hafa séð ómögulegt
að hafa fram fyrirætlun sína. — Ætt
hans er ein hin göfugasta í Portugal.
Salisbwry lávarður, stjórnarformað
ur Breta auglýsti á þingi í dag, að hann
vænti eftir að uppleysa þingið á mánu-
daginn 8. Júlí.
Smá-orustur sifeldar á Cuba og
gengur ýmsum betur. 1500 manns voru
i stærstu orastunni, sem háð hefir verið
nýlega. Mannfall mikið,
LAUGARDAG, 29. JÚNÍ.
Herstjóri Spánverja á Cuba hefir
beðið Spánarstjórn um 14,000 hermenn
til. Má af því marka að uppreistin sé
með mikilfengasta móti, enda vona nú
uppreistarmenn fastlega eftir sigri.
Irar senda áskoranir um þvera og
endilanga Ameríku um samskot í kosn-
ingasjóðinn, því nú liggi á þar sem
fóndur íra séu nú á veldisstól Breta.—
Edw. Blake hefir gefið $5000 f sjóðinn
og mælist það hjá flestum vel fyrirf—
Meginhluti íra hefir ákveðið að fylgja
Gladstone-sinnum að sókn, enda þótt
þeir séu ekki sem ánægðastir með fram-
komu þess flokks á meðan Roseberry
hélt stjórnartaumunum.
Sex menn biðu bana við húsbruna í
Minneapolis í gær. Eignatján $100.000
Fyrir all-löngum tíma sendu stór-
veldin öll í Norðurálfu róttarbóta-frum-
varp fyrir Armeníumenn til Tyrkja-
soldáns, en hafa siðan ekkert svar
fengið frá honuin. Svari hann ekki
þessa dagana fær hann annað sameigin-
'legt ávarp og verður þar gefinn ákveð-
inn dagafjöldi til að gefa afgerandi
svar.
Óánægja mikil er á Nýfundnalandi
yfirfjárveitinga-niðurfærslu stjórnarinn
ar, þýkir illa hafa verið á haldið. Em-
bættismanna laun hafa helzt ekki verið
snert og embættismönnum ekki fækkað
þó gerlegt þætti, og það að nokkrum
mun, en veitingar til alþýðuskóla gerð-
ar ótækilega litlar, svo og fjárveitingar
til vegagerðar og annara nauðsynja
verka. Aftur liefir stjórnin ákveðið að
lækka laun þingmanna, en þeir tska
því illa og lítur nú út fyrir að stjórnin
byltist þeirrar óánægju vegna.
MÁNUDAG. 1. JÚLÍ.
Hinn nafnfrægi enski vísindamaður
og af/nostic, Thomas H. Huxley, lézt að
heimili sinu í útjöðrum Lundúnaborg-
ar nálægt Eastbourne á laugardaginn
29 Júní, 80 ára gamall. Hann hafði
verið heilsulítill og annan sprettinn
veikur síðan með byrjun Marzmánaðar
í vetur. Fyrir háifum máuuði sló hon-
um niður aftur, og reis hann ekki úr
rúminu framar. Hann lætur eftir sig
ekkju og 2 uppkomin börn, son og dótt-
ir. — Þessa merkismanns verður nánar
getið í næsta blaði Aldarinnar.
Af liinu nýmyndaða ráðaneyti Sa-
lisbury’s ráða írar, að þeir þurfi ekki
að vonast nema hins versta af hendi
stjórnarinnar.
Minnismerki Maisonneuves þcss, er
fyrstur bygði hús og ákvað bæjarstæði
á eynni sem Montreal nú skipar, var f
dag afhjúpað þar í borginni. Kostaði
$25,000; altprivat samskot bæjarmanna.
255,327 innflytjendur komu til
Bandarikjanna á síðastl. ári (til Júní-
loka), en það er rúmlega 30,000 færra
en næstaár á undan. 2,500 fengu ekki
landgöngu ,vegna fátæktar.
ÞRIÐJUDAG 2. JÚLÍ.
Bæjarráðsoddvitinn í Havana,
Cuba, kom til Nevv York í gær og segir
Bandarikja-menn að«l-orsökina í upp-
reistinni og ófriðnum á eynni, semhann
segir að komi að engu haldi, Spánar-
stjórn hljóti að sigra um síðir, en því
trúir hann að ófriðurinn endist eitt eða
tvö ár enn.
Evrópu-menn á Formosa eru í
hættu mikilli, þyí ekkert hlé er áófriðn-
um þar, en nú er felli-veðra-tíminn að
nálgast og hafa öll herskip við eyna
þessvegna fengið skipun um að hafa sig
burt þaðan í bráð.
í gær jók Jón gamli boli (Bretar)
útibú sitt í Afríku með landspildu sem
er 1 milj. ferhyrnings mílur að flatar-
máli. Keypti þessa sneið að brezka
Austur-Afriku-félaginu fyrir $250,000,
eða 25 cents hverja ferh. mílu. Um
þetta land á hin fyrirhugaða járnbraut
til Yictoria Nyanza-vatns að liggja.
Tekjuhalli Bandaríkja stjórnar á
fjárhagsárinu, er endaði 30. Júní þ. á.,
er um eða yfir $431 milj. — Gullsjóður
stjórnarinnar í lok mánaðarins varkom-
inn upp í $107J milj.
Norskt gufuskip, “Oskar II.”, er
nýkominn til Tacoma, Wash., frá Vladi-
vostok f Síberíu og segir skijistjórinn
alt útlit á að Rússar séu að búa sig í
herferð til Japan. í Vladivostok segir
hann nú 80,000 hermenn og altaf að
fjölga.
MIÐVIKUDAG 3. JÚLÍ.
Þingi Breta verður slitið á laugar-
daginn kemur og það uppleyst á mánu-
daginn; innan 3 vikna eiga s\’o kosniug-
ar að verða afstaðnar,—Á fundimiklum
í Lundúnum í gærkvöldi sagði Roseberry
lávarður að aðal-kappsmál síns flokks í
kosningunum yrði takmörkun valdsins
í lávarðadeildinni.
J. W. Foster, fyrverandi utanríkis-
stjóri Bandarfkja, sem var umboðsmað-
ur Kínastjórnar við Japan-Kína friðar-
samninginn, kom til Vancouver, B. C.,
með C. P. R. skipinu “Empress of
China,” á þriðjudaginn var.
Ófriðlegar horfur í veldi Tyrkja.
Von á upphlaupi þá og þegar í Masedón-
íu og ófriður yfirvofandi milli Tyrkja og
Búlgaríu-inanna.
Kristni-útbreiðslufélagið “Christian
Endeavor,” setur ái-sþing sitt í Boston,
Mass., á þriðjudagiun kemur. Búizt er
við að þar komi saman 50,000 kjörnir
erindrekar félagsdeildanna úr öllum átt-
um heimsins.
FIMTUDAG, 4. JÚLÍ.
E. B. Harper, forseti Mut. Res
Fund-lffsábyrgðarfél., sem flestir Is-
lendingar þelckja. lézt í New York f
gær eftir 2. mán legu, 53 ára gamall.
Nýfundnalandsþinginu var slitið i
dag.
Uppreistarmennirnir á Cuba eru
að kaupa 3 torpedo-báta á Frakklandi.
Orða-belgurinn.
RÆÐA,
flutt á skemtisamkomu Islendinga í
Alberta 81. Marz 1895.
Heiðraða samkoma!
Það hefir ekki ósjaldan heyrzt sú á-
lyktun til ýmsra manna, að samkomur
og mannfundir hefðu litið gott eða nyt-
samlegt að þýða ; þær eyddu tíma, en
glæddu hégómaskap og stærilæti, nær
væri að sitja heima, já, jafnvel liggja
upp í rúmi sinu og gera ekkert, en vera
að gera sig að gikk; þeir, sem væru að
hvetja til þessa, gerðu það oftast i eig-
ingjörnum tilgangi, til aö láta bera á
sér, miklast af því ög fram eftir þeim
götunum; alt sæti þó við sama eða
verra, um það, setn betur ætti að fava;
og svo hafa þá sumir þessara roanna eft
ir á sezt á dómstólinn, til að dæraa um
gerðir hinna, en nentu ekki að vera
sjálfir viðstaddir til að: gera annað-
tveggja: skemta öðrum, eða láta í ljósi
skoðun sína á einhverju nauðsynlegu
málefni og laga þannig og leiðrétta það,
sem þeir—heima i rúmi sínu—sjá, eða
þvkjast sjá, inega betur fara í aðgerð-
um hinna. Með því að slíkur hugsun-
arháttur xnun enn ekki með ðllu horfinn
þá sýnist ekki fjarri réttu, að skýra fyr
ir sér, livort þetta sé í raun og sann-
leika svo, að samkomur manna miði til
einskis góðs, eða jafnvel til ills; væri
svo, myndi bezt að hafa löngu síðan
lagt þær niður, eins og alt það, sem
ekki heflr neina góða né göfuga þýðingu
fyrir mannlífið.
Hvað eru samkvæmi og samfundir?
I öllu falli félagsleg samnautn, gleði, á-
nægja og unaður. I hinum fagra Eden
yndis og ánægju, vildum vér eflaust all-
ir vera sem oftast. Allir, frá barninu,
er það fyrst veit að deila hrygð frá gleði
til hins ellihruma gamalmennis, kjósa
heldur sælu, en vansælu, meðlæti en
mótlæti, gleði, en sorg ; þetta er nátt-
úrulivöt fyrst og fremst, alls þcss sem
lífsanda dregur, en þó sérstaklega mann
anna, vegna þess, að þeir fremur öðr-
um dýrum eru þess umkomnir, að meta
dýrmreti gæða lífsins, raota mismun
sælu og vansælu. Þeir eru líka langt
um fram önnur dýr, vaxnir því, að
gera sér margt til yndis og ánægju;'
þeir geta með mörgum hætti leitt ljóð
gleðinnar inn í hýbýli sin, inn í hjörtu
sín og annara, til þess að eyða skugga-
myndum hrygðarinnar. Þaðer að vísu
satt—ég veit það—, að margur á við
ervið kjör að búa, að margur er sá sem
bágt á með að gleðjast; enmun það ekki
líka oft koma til af því, að menn horfa
oftar á hina dimmu, ógeðfeldu hlið lífs-
ins, og standa þannig óbeinlínis móti
ÁMldnightWalk;
rí
I with a colicy baby or a colicy stomach <
I isn’t plcasant. Either can be avoided
I by keeping a bottle of Perry Davis’i
' Pain Kili.ER on tlie medicine shelf. It
; is invaluable in sudden attacks of Cramps, 1
I Cholera Morbus, Dysentery and Diarrhœa.
ÍJust as valuable for all external pains.
Dosk—Onetoa8i>oonful in a half glasa of water or mllk (warm,r»f'conventent).
því, að geislar gleðinnar og vonarinnar
fái skinið inn í hús þeirra oghjörtu, fái
vermt það, sem dauft er og dapurt. Yf-
ir höfuð er daglega b'finu svo varið, að
öllum jafnaði, að það öllu fremilr er j
samfara árpynslu og þreytu, er lýir,:
eigi síður anda mannsins en likama,
heldur en það lyfti honum mikið upp,
eða örfi hannn til æðri og skemtilegri
bugsana.aðég ekki tali um það sem fjöldi I
manna verður að líða, sem sífeldlega er
kafinn þrælkun og vöntun. sem varla á
ráð augnrtbliksstundar, til hvíldar og
hressingar sínum æðra manni. Það
sýnist því yfir höfuð gott og nauðsyn-
legt að gefn sér stöku sinnum tíma til
að skemta sjálfum sér og öðrum og live
eðlilegt er, eða sýnist. að ungir og eldri
fagni því, aðhafa sjíkt tækifæri, eiga
sér fría stund, er miði til að tvistra því
og eyða sem hamlar svo mörgum frá að
geta notið óskiftrar gleði. Er það ekki
sannarleg bragðbreyting fyrir mannbf-1
ið, að koma saman stöKusinnum til að
njóta gleði og skemtana af ýmsu, sem
liver einstakur hefir ekki daglega kost
á, svo sem leikritum, söng, dans, fim-
leikum, upplestri á verkum ýmsra ágæt
ismanna, ræðuhöldum, skemtilegum
samræðum m. fl. Jú, sannarlega. Eg
er viss um, að þær stundir, sem varið
er til þessa, raargborgast hjá öllum
dugandi mönnum. Vér höfum nú gert
oss lítilfjörlega grein fyrir því, að sam-
komur og mannfundir auki ogefli gleði
og ánægju vora, nú ætlum vér að sýna
fram á að almenn samkvæmi séu nauð-
synleg, já ómissandi fyrir framför og
vellíðun maunfélagsins. Ekkert, já,
alls ekkert hnekkir meira alb i andlegri
og verklegri samvinnu manna en fyrir-
litning og óbeit á því að sækja mann-
fundi og samkomur. Sá hugsunarhátt-
ur, sem hefir ríkt og því miður ríkir
enn hjá of mörgum, að alt þesskonar sé
með öllu gagnslaust, sýnist á litlujn röL
um bj’gður. Þess sjaldnar sem nienn
konra saman, því meir fjarlægjast þelr
hverir aðva í skoðunum sínum og hugs-
unarhætt'; hið andlega lif verður dofið
og dáðlítið og menn missa að meir og
minna lej ti traust hverir til annara, fá
ýmigust öllum nýmælum og tilbreyt-
ingum og vilja svo helzt lifa einir sór,
haldandi mikið af því, að sá hafi bezt
iir býtum, sem búið getur að sínu einn.
Það er : uðvitað undirorpið me:ri og
minni ári ynslu og fyrirhöfn að sækja
mannfun ii, eins og flest, sem vér ge,*
um, en i>egar þess er réttilega gætt,
hve mikl i góðu slikar samkomur geta
komið t.i ieiðar, ættu mönnum ekki að
miklasuíLI ...’iiOieikar, sú tímatöf. Öll
samkvæmi geta miðað til einhvers góðs;
það fyrsta, sem menn græða við slík
tækifæri er það. að kynnast hverir öðr-
um, og við það, að öðlast mannþekk-
ingu, fá menn ljósari og fastari hug-
mynd um, hver styrkur er að liVerjum
einum í framsókn og baráttu lífsins.
Fyrir viðkynningu komast menn, eða
að minnsta kosti geta komist, í nánara
andlegt samfélag. Með því að gera
hverir öðrum skoðanir sínar kunnar og
samrýma þær, að því leyti sem unnt
er, fá menn vaxandi tiltrú og um leið
fastari stefnu til framkvæmda, og það
er eitt af aðal-skilyrðum fyrir því, að
samvinna og félagsskapur gangi vel.
I mannfélaginu er því svo varið, að eng
inn er svo sjálfstæður, enginn svo sæll
né voldugnr, að hann þurfi ekki annara ;
við á einhvern hátt, ef ekki til annars,
þá til að gegna kröfum og þörfum hins!
almenna, og hvað er þá hentari staður ;
til að sameina krafta og hugi manna, en j
á opinberum mannfundum. Á samkom |
um venjast meun smámsaman við að
setja fram hugsanir sínar með Ijósum
og 8kipulegum orðum, oger það farur
og nauðsynlegur lærdómur. Þar getur
snillingurinn, roentamaðurinn, orðið
leiðandi maður í stórum st.ýl; þar getur
hann sliýrt fyrir fjöldanum hið ýmsa
toi skilda og þýðingarinikla og beint
með þvi hugsuu og þekkingu manna í
róttari stefnu. Margur maður, sem er
gæddur góðri greind, sem hugsar margt
gott og gagnlegt, kemur of seint, stund
um aldrei, fram fyrir almenning með
hugsun sína; honum finnst hann ekki
geta það, ekki kunna lag á því, honum
finnst það eitthvað svo mikið, því hann
hefir ekki vanið sig við það; hann álítur
að það sé að eins einstöku framúrskar-
andi garpar, sem eigi að hafa “orðið.”
but don’t try to patch np a linperinj
cough or cold by trying experiraental
romedies. Take
PYNY - PECTORAL
and reliof ís certain to follow. Curos
the most obsf inato coughi, coldi, sore
throats, in fact every form of throat,
lung or bronchial inflammation in-
duced by cold.
. J-iirgo liottle, 25 Ceut*.
Fyrir þessa sök standa svo að segja hjá
stórir hópar af mönnum, sem ella gætu
verið góðir liðsmenn. Hve skaðlegt
þetta sé, getur ekki dulizt neinum hugs
andi manni. Til að lagfærá þetta, til
að fá sem flesta til að leggja fram góð-
an skerf hugsana sinna sér og öðrum til
gagns og sóma, eru mannfundir betur
lagaðir en alt annað. Eftir því sem
þau tækifæri eru fleiri, verður æfingin
jafnari og mannamunurinn minni. Þá
venjast menn smámsaman við að koma
til dyranna eins og þeir eru klæddir,
sem er sú bezta og farsælasta regla fyr-
ir hvern mann.
Ég liýzt nú við að menn hugsi og
segi. að vér höfum nú samkvæmi, í
hverju vér njótum mestrar og beztrar
ánægju, nefnil., fjölskyldufélög vor.
Já, það er víst og satt. Hversu oft er-
um vér ekki sælir á heimilum vorum ■
mitt í hóp vorra nánustu, mitt á meðal
þeirra, er vér unnum heitast, finnum
vér hina varanlegu gleði, þar lifnar og
þróast sú gleði, sem er grundvöllur allr-
ar sannrar gleði og skemmtana á hin-
um almennu samkomum vorum. Eða
hvernig mun sá sem oftar en sjaldnar
er linípinn og hnugginn á heimili sinu
sem sjaldan sér þar gleðisólina skína í
heiði, sem stynur og andvarpar undir
virkilegum hiba og þunga heimilislífs-
ins, hvernig á hann, segi óg, að geta
alt í einu varpað af sór þessu fargi og
komið svo fram opinberlega á mann-
fundum, glaður og skemtandi. Er ekki
ástæða til að halda að sú skemtun hlyti
að verða blandin af hinum daglegu
heimilisháttum lians. Til þess því að
geta verið glaður, gagnlegur og skemt-
andi á opinberum stöðum, til þess að
geta sjálfur glaðzt og leitt gleðina inn í
hjörtu annara, þarf heimilislífið að vera
kryddað með gleði o: ánægju. Þar er
staðurinn og tækifærið til að efla og
gróðursetja hina sönnu varanlegu gleði,
og það er sannarlega ávöxtur þeirrar
gleði, sem kemur fram i þeim stýl á
hinum almennu samkomum vorum. Nú
kann einliver að hugsa : Ef ég hefi var
anlega gleði á heimili mínu, þá þarf ég
ekki að fara um langan veg á mann-
fundi. ég finn þar ekki betri skemtun
né gleði en heima, og hvað á ég þá að
gera þangað. Þetta væri nú að miklu
leyti eðlileg og rótt liugsun, ef ekki væri
að ræða um annað stærra félag, en hús-
félagið. Með því vér allir erum með-
limir mannfélagsins, þá ber oss að taka
hlutdeild í öllu því semeflir farsæld Jiess
og heiður með hverjum hætti sem það
er. Og þótt vér séurn svo ánægðir og
glaðir, að oss þyki sem ekki só við að
bæta í því tilliti, vitum vér þó fullvel
að ætíð eru þeir til meðal vor, sem eru
hryggir og daprir i huga, og sem því
þurfa að gleðjast og uppörfast af hlut-
tekningu vorri.
Þannig miðaopinber samkvæmi oe
mannfundir til gagns og skemtunar, til
að efla og glæða andlega samvinnu og
verklega framkvæmd i borgaralegu fél-
agi, svo framarlega, að þeim tækifær-
um sé haldið innan réttra takmarka.
Það á við um sainkvæmi og mannfundi
sem allt annað, að iiófið er bezt í hverj-
um leik, og mér kemur ekki til hugar,
að segja. að þessa só ætíð gætt, sem
skyldi. Alt það, sem fram fer í sam-
kvæmum manna. þarf að vera svo, að
það sambjóði kurteisi og velsæmi; að
þar sé haft um hönd að eins það, sem
miðar til að fága vorn innra mann og
losa huga vorn við hégómaskap og
heimsku, en efla mannúð, kurteisi og
virðingu fyrir sjálfum sér og öðrum, og
það mitt í þvi, að menn eru að skemta
sér, í einu orði sagt : hafa þar ekkert
um hönd, sem menri þurfa að minka sig
fyrir, eða sjá eftir. Þannig lagaðar
'samkomur, eru nauðsynlegar, og láta
ætíð eitthvað nytsamt eftirsigsemkost-
andi er óinaki til.
J>r. JI. F. 3Ierrill»
Afleiðingarnar gera
Yísmdamenn forviða.
AYER’S
KllI'HíI -
pLI’Íllll
— medal —
km engan jafninoja á
FRAMBURÐUR ALÞEKTS LÆliNIS.
“Ayer’s Sarsaparilla á ekki sinn jafn-
ingja sem blóðhreinsandi meðal og sum-
ai-meðal og verður ekki nægiiega lofað.
F.g hefi tekið eftir verkunum hennar á
langvarandi sjúkdóma, þar sem önnur
meðul höfðu reynst árangurslaus, og ég
hefi orðið forviða á afleiðiugunum. Ekk-
ert annað blóðhreinsandi meðal sem ég
hefi reynt, og ég hefi reynt þau öll, er
eins gagnverkandi og bætir jafnmarga
sjúkdóma til fulls, eins sg Ayers Sarsa-
parilla. — Dk. H. F. Merrill. Au-
gusta, Me.
AYER'3 eln. Sarsaparilla
á heimssýningunni.
AYERS PILLS fyrir lifur og innýfli.
þakka það og gleðjast af því — í plázinu
því arpa, sem sumir blessaðir dánu-
mennirnir álíta þó alt annað en Paradis
á vorri jörð, ég trúi öllu fremur það
gagnstæða. Og því skyldi það ekki
gleðja oss, sem meira er öllu hinu, góður
félagsskapur, friður og samlyndi byggð-
ar-manna, þrátt fyrir það, þótt hér sé
okkfltt k.úgunarvald, til að þvinga oss.
Það er enn eitt, kæru tilneyrendur! sem
gerir oss þessa samkomu svo þýðingar-
mikla, svo upplífgandi oghressandi; það
eru árstíðaskifti þau, sem nú standa
j-fir, og sem nú fylla huga vorn fögnuði
og von. Veturinn sem nú er að kveðja
oss, skilur eftir flestum innbúum þess-
arar bygðar bærilega endurminningu
um sig. Þótt hann væri stundum kald-
ur og óbhður, þá hefir þó hagur vor
framleiðzt farsællega. Giaðir og þakk-
látir kveðjum vór því þenna vetur og
óskum að afkomuvegur vor verði ekki
lakari eftirkomandi vetra.
Og hve fagnandi, hve vonglaðir, hve
hugrakkir, heilsum vér ekki vorinu,
þessum endurlifgunardegi náttúrunnar
og alls þess sem lífsanda dregur, þessari
indælu árstíð, sem leysir fóstru vora úr
járnfjötrum kulda og klaka. Og hve
mjög gleðjumst vér ekki í voninni um
hina bliðu daga sumarsins, sem sýnaoss
enn á ný náttúruna í sínum óviðjafn-
anlega fagra skrúða. Jafnvel vór sjálfir,
endurlífgumst, vöknum, eins og til nýs
lifs, nýrrar starfsemi og áhuga með vor-
inu; verðum sem nýir menn og kepp-
umst við, með skj-nsamlegri fjTÍrhj-ggju
og atovku, að nota oss það í tíma, sem
sumarið fram reiðir fj’rir oss á nægta
borði náttúrunnar.
Til einnar slíkrar samkomu hefir
verið stofnað hér á þossu kvöldi. Það
er skemtisamkoma. Vér höfum tekið
oss þessa stund, til að samgleðjast hver-
ir öðrum, til að iáta liggja vel á oss, og
sýna, að vér séum ekki ánauðugir þræl-
ar stöðu vorrar og starfa; sýna : að táp
og fjör og frísk'r menn, finnast en”með.
al vor Islendinga. Vér Alberta-menn,
vér Islendingar, sem liöfum tekið oss
bólfestu í þessu plóssi, höfum sannar-
lega gilda og góða óstæðu, til að koma
saman og gloðjast; vór ernm enn ekki
afskiftir af gæðum lífsins, þrátt fj’rir
það, þótt plázz þetta hnfi ekki átt upp
á háborðið hjá ýmsum miður sanngjörn-
um mönnum; þrátt fj-rir það, þótt þeir
Liafi re.V nt að sverta það svo biksvörtum
litum að hver fjærverandi maður mundi
snúa við því bakinu; þrátt fvrirþaðsegi
ég standa þó þau ummæli óln'akin enn.
að nýlenda þessi standi engu ver að vígi
hvað efni og afkomuveg snertir, en eidri
s.ystur hennar, þegar alt sem að þeim
samanburði iýtur, er sanngjarniega til
greinar tekið. Eða þá vér hinir mörgu
sem ekki áttum bjargálnir, til að firra
oss vergangi þegar vór komum að aust-
an úr sælunni, þar sem drýpur hveitiog
hunang af hverju strái; er það ekki
virkilegt gleðiefni fyrir oss, að minnast
þess, hvernig oss hefirliðiðíþessuplázzi,
minnast þess, og viðurkonna að oss
hofir liðið betur, en likur stóðu til; or
það ekki þess vert, að dáðzt að því,
Þannig er það margvíslegtgleðiefni,
er vér höfum á þessu skemtikveldi; og
vér vonum að eiga enn fyrir hendi mörg
skemtandi og gleðjandi samkvæmi í
bygðarlagi þessu. Með hugheilustu ósk-
um um gleðilegt sumar og farsæla fram-
tíð til j'ðar allra, enda ég tölu mína, sem
ég bið j’öur velvirðingar á.
JÓNAS J. HuNl'ORD.
VKITT
HÆSTU VERÐLAUN A HEIMSSÝNINGUNN
DR,
BAKINfi
P«M»tR
IÐ BEZT TILBÚNA
Óblönduð vínberja Creani of Tartar
Powder. Ekkert álún, ammonia eða
önnur óboll efui.
40 ára reynslu.