Heimskringla - 18.06.1896, Blaðsíða 3

HEIMSKRINGLA 13. JÚNÍ. 1896.
Kotungurinn,
- - - eða - - -
Fall Bastílarinnar.
Eftir
ALEXANDER DUMAS.
að djúpum og breiðum dýkjum. Voru þai' einnig lausabrýr
og að auki hermannaskáli og járnvarin renniloka. til að
hleypa f yrir hliðið, ef þörf þótti. Samskonar rennilokur voru
auðvitað fyrir y*ta hliðinu á kastalanum. Við það hliðið var
Billet bön nuð framganga, þangað til bann sýndi meðmselis-
bréf Flesselesar. Athugaði Billet i'á að Pitou var á hælum
honum og ætlaði augsýnilega að fylgja honum í það óend-
anlega. Sneri hann sér þá að honum og sagði honum að
bíði sín úti fyrir. “Efég skyldi ekki koma aftur”, sagði
hann, “er ekkert á móti að einhver sé á vaðbergi til að
minna fólki ð á að ég virkilega hafi farið inn hingað”.
“Það er rétt”, svaraði Pitou. “En hvað lengi á ég að
bíða ?”
Billet sneri sér við og sá mann í lörfum, en ærið svaka-
legann. Hann var holdþunnur mjög og fólur, en augun
tinnuhörð og kvikleg og glóðu eins og stjörnur í augnatóít-
unum.
“Aí því að það er ofboðslegt að ætla sér að taka þessa
ógna klöpp með bolmagni einu”, svaraði Billet upp áspurn-
inguna.
"Afliðeitt er ekki einhlýtt við að vinna Bastilina”, svar-
aði sá í lörfunum. “Það þarf trú til þess ekki siður. Haf-
irðu trú á stærð við mustarðskorn, getur þú bylt um fjalli.
Trúðu að hægt sé að vinna fyrirsett verk og—Bastílin ér ekki
meir!”
“Bíddu svolítið!” sagði Billet og leitaði i vösum sínum
eftir miðanum frá Marat.
“Bíddu!” tók sá í lörfunum upp, því hann misskildi
bónda. “Já, ég getskilið í því þú ert til með að bíða. Þú
ert bóndi og.hefir æfinlega haft meir en nóg af því sem út-
heimtist til að gera mann feitan. En líttu á fylgismenn
mína, — skinin beinin með dauðasvip á enni. Þú getur tal-
ið beinin í likama þeirra úr fjarlægð og séð live æðar þeirra
eru uppþornaðar, tæmdur lífsaflinu, Spurðu þá hvort þe'r
viti hvað þýðir að bíða og vera þolinmóður”.
“Hann er nógu málliðugur þessi maður, en óg hræðist
hann 1” tók Pitou fram í.
“Ég hræðist hann ekki ögn”, sagði Billet, sneri sér svo
að þeim í 'lörfunum og hélt áfram: “Ég sagði þolinmæði af
því að eftir flórðung stundar verður afráðið hvað við ger-
um”.
“Ja, það kallaég ekki langa stund”, svaraði sá í lörfun-
um brosandi. “En að hverju leyti ætli við verðum betur
búnir þá?” ■
“Að því leytinu, að þá verð ég búinn að koma inn í Bast-
ilina”, svaraði bóndi. Ég veit þá hvað mannmargt setuliðið
er og hvað Launay yfirfangavörður ætlar að gera. I stuttu
máli hefi ég þá greinilegri hugmynd um hvernig við eigum
að ganga til verks”!
‘JÞað or vænlegt ráð, — bara þú sjáir veg til að komast
út aftur”, sagði sá í lörfunum.
“Ja, hvað það snertir”, svaraði bóndi, þá er það að
8egja, að komi ég ekki, veit ég af manni sem sækir mig!”
“Hver erhaun !”
“Gonchon, talsmaður lýðsins og ræðuskörungurinn—
Mirabeau lýðsins !”
“Þú þekkir þú ekki þann mann”. sagði sá í lörfunum og
var sem eldur brynni í augum hans. “Hvernig ætlarðu að
fara að því?”
“Ég ætla mór að kynnast honum. Mér var sagt að fyrsti
maðurinn í borginni, sem ég hefði tal af, gæti sýnt mér
hann. Nú, þú ert hér. Segðu mér hvar hann er?”
“Hvað viltu gera með hann ?”
“Færa honum bréf frá Marat lækni, sem ég skildi við
rétt áðan við bæjarráðhúsið. Hann var þá að fara af stað
með tuttugu þúsundir manna yfir að hermannaspítalanum,
til að útvega þeim byssur.
“Jæja, íáðu mér þá blaðið. Eg er Gonchon! “Vinir!
hélt hann áfram og kallaði hátt: “Hér er maður sem ekki
þekkir mig og vill vita fyrir víst að nafn mitt sé Gonchon”.
Það ráku allir upp skellihlátur, eins og það væri yfir-
gengilegt alveg að til væri maður sem ekki þekti Gonclion.
Og á næsta auknabliki æptu allir: “Lengi lifi Gonchon !”
“Þarna er þá miðiun”, sagði Billet og rétti liann fram.
“Félagar !” hrópaði Gonchon og sló hendinni á herðar
bónda, “hér er félagsbróðir sem Marat mælir með. Ykkur
þess vegna er óhætt að treysta honum. Hvað heitir þú, fé-
iagi ?” spurði hann svo.
“Billet”, svaraði böndi.
“Og ég heiti Exi—sérðu !” sagði þá Gonchon. “Til sam-
ans vona ég að við látum einhvern fá rispu !”
Þeir sem umhverfis voru lilógu dátt að þessum orðaleik
út af nöfnunum. “Já”, sögðu menn, “það fær einhver rispu
áreiðanlega! En hvernig eigum við að gauga til verks?”
“Við bara förum þarna inn !” svaraði Gonchon og benti
á bygginga-tröllið.
“Þetta líkar mér að heyra”, sagði bóndi. “En hvað
ttarga menn hefir þú Gonchon ?”
“Og eitthvað um þrjátíu beinagrindur !”
■‘Einmitt það!” svaraði bóndi. “Þrjátíu þúsundir með
Þér, tíu þúsundir hér á torginu og tuttugu þúsundir hér á
leiðinni frá hermannaspítalanum. Það er meir en nóg til að
®Í8ra, ef okkur á að auðnast að sigra”.
“Víð skulum sigra!” svaraði könungurinn í lörfunum—
Gonchon.
“Því trúi ég lika”, svaraði Billet. “Safna þú þinum
ínönnum saman a meðan ég fer inn og skora á Launay greifa
aðgefast upp! Geri hann það, er alt auðveldara. Þá er
ekki lengur um blóðsúthelling að gera. Ef ekki, hvílir blöð-
skuldiná honum, og það er ójiappamerkí um þessar mundir.
Sþyrjið þið þýzku dragónana um það, sem við bjuggum nið-
«r í nótt er leið”.
“Hvað lengi verður þú inni hjá greifanum ?”
“Ég tef eins lengi og mér er unt, til þess að geta athug-
að allan umbúnað sem bezt. Ef mögulegt er, þyrftu þið að
Vera tilbúnir að byrja undireins og ég kem út aftur”.
“Það er ágætt”, svaraði Gonchon.
“Þú ber, vona ég, fullkomið trapst til mín”, sagði Billet
°8 rétti bæjar-larfinum síua stóru og sterku hönd.
“Að ég treysti þér?!’ svaraði Gonchon og tók miklu þétt-
ara i hönd bónda, en Billethafði gert sér hugmynd um að
hann gæti. “Hvers vegna skyldi ég vantreysta þér ? Ég sem
hefi það vald á mönnunum umhverfis. að gefi ég þeim lítils-
káttar bendingu, slíta þeir þig lið frá lið og mala þig sundur
lnjölinu smærra, — það þó þú værir falin bak við þessa stóru
turna framundan. Þó hermennirnir þarna uppi hefðu hring
utan um þig, — hermenn sem innan skamms verða okkar
herfang, eða við þeirra ! Nei, nei! Haltu leiðar þinnar og
treystu Gonchon eins og hann treystir þér !”
Anægður með þetta svar gekk bóndi gegnum mannþröng
tna og upp að liliðinu á kastalanum. Samtímis gekk Gon-
ehon í aðra átt—til liliðarhúsanua til að safna liði, og fylgdi
honum þrefalt húrra fyrir ‘Mirabeaulýðsins!’
“Ég sá aldrei hinn eldri Mirabeau”, sagði Pitou við
Billet, “«n sannast er það, að pessi Mirabeau okkar er ekki
fríður!”
Borgar rnegin, þeim megin sem Billet og Pitou gengu að
kastalanum, voru á honum tveir miklir turnar sambliða. En
hinar tvær aðal-hliðarnar vissu þangað sem nvi er skipaskurð
nrinn. Aðal-innganginn í kastalann vöxðu tvær raðir af
yarðmönnum með nokkx;u millibili. Að auki voru tvö dýki
Þeivri leið, með lausabrúm yfir, sem taka mátti af og setja
á eftir vild.
Eftir að komið var inn fyrir þennan margfalda varðhring
om maður í húsagarð nokkurn, — ‘stjórnargarðinn’ svo
aallaða. Það var íbúðarhús yfirfaugavarðarins.
Érá þessum garði voru tvær leiðir að velja um lengra inn-
e tir byggingaklasanum, en bíðaV leiddu að sama takmarki—
“Klukkustund, ef þarf’.
“ En hvað um kassann hans dr. Gilberts?”
“Ef ég kem ekki út aftur”, svaraði Billet; ef Gonchon
tekur ekki Bastílina, eða ef að því loknu, að ég finst ekki.
skaltu segja dr. Gilbert, sem ef til vill finst, að menn frá Par-
is hafi stolið kassanum, sem hann fól mér að geyma fyrir 5
árum síðan; að ég hafi frétt um hann í Bastílinni undireins
og ég kom til borgarinnar og að ég hafi gert mitt til að ná
honum út þaðan, en hafi látið húð mína eftir innan veggja
kastalans, og sem hans vegna hafi verið velkomið!”
“Þaðer vel sagt ‘faðir Billet’, sagði Pitou. ‘ En það er
nokkuð langt til að muna”.
“Ég skal endurtaka það!” sagði Billet.
“Betra er að skrifa skilaboðin”, sagði einhver rétt hjá
þeim.
“Ég kann ekki að skrifa”, sagði Billet.
‘Eg kann það”, sagði hinn ókunni. “Ég er ritarinn við
Chatelet-fangahúsið. ,Nafn mitt er Maillard”.
Maðurinn var á að geta hálf-fimtugur, hár og grannur og
alvarlegur.Haun var í kolsvörtum búningi einsog líka sæmdi
manni í hans stöðu. Án nokkurra orðalenginga dró hann
ritáhöld upp úr vasa sínum.
“Hann er skollans líkur líkbúningsmauni, þessi maður’,
varð Pitou að orði.
“Þú segir”, sagði ’Maillard um leið og hann ritaði “að
menn frá Paris hafi stolið kistli úr íbiiðarhúsi þinu, sem dr.
Gilbert fól þér að geyma. Til pess að byrja með er þar
framin glcepur!”
•‘Þeir tilheyrðu lögreglunni f Paris”, sagði Billet.
“Svívirðilegur þjófnaður!” sagði Maillard og hélt áfram:
“Hérna er þá blaðið, ungi maður, með skilaboðunum á”. og
fékk það Pitou. “Falli hann”, sagði hann svo við Billet, “skal
ég koma þeim til doktorsins, en svo vona ég að engin okkar
falli”.
“Eg þakka þér fyrir”, sagði Billet og rétti ritaranum
hönd sína, sem tók fastar í hana en ætla mátti af vaxtarlagi
hans og holdleysi að dæma. “Ég má þá treysta þér?” sagði
bóndi að síðustu.
“Eins og þeim Marat og Gonchón”, sagði Maillard.
“Slíkir þriburar sjást þó ekki á hverjum degi!” hugsaði
Pitou msð sjálfum sér, en upphátt sagði hann: “Vertu nú
varkár,faðir Billet.
“Já, en gleymdu ekki því, að á stundum er varkárnin á
Frakklandi, hugdirfskan sjálf’, svaraði bóndi, með þess-
ari makalausu orðheppni og mælsku, svo undraverðri í jafn
óslípuðum gimsteini eins og Billet bóndi var.
Billet gekk svo rakleiðis inn fyrir útvarðagarðinn og inn
að brúnniyfir dýkið, sem þegar var hleypt niður, en járn-
hurðin undin upp, er hann hafði sýnt vegabréf sitt. Fyrir
handan hleypiloku þessa hina miklu stóð yfirfangavörður-
inn.
í þessum innra garði var leikvöllur fanganna. Var
hann umgirturmeð háum gluggalausum múrum með átta
háum turnum með vígskórðum. Það var því líkast að
menn væru hér niðri í brunni. Sól náði aldrei að skína
hingað og jörðin var rök eins og eftir ný fallið regn.
í þessum garði var klukka mikil og einkennileg. Upp-
standarinn sem hélt skífunní var haglega gerð líking af her-
teknum mönnum í járnviðjum. Taldi hún sekúndurnar
ekki síður en mínútur, og var svo umbúið að liver se-
kúnda hrundi og hvarf um leið og hún var liðin, en önnur
kom í Ijós. Var það líkastþví er raki í húsi dregst saman
í drop x og hnígur svo til jarðar. Niðri á botni í þessum stein
hlaðna brunni voru fangarnir ákveðinn tíma á hverjnm
degi. Þaðau mœndu þeir vonar-augum upp yfir hinn fjall-
háa grjótbálk, fengu svo hroll og beiddu um' leyfi til að
hverfa inn aftur í sin dimmu liólf.
Launay greifi var maður á fimtugsaldri. Þegar Billet
gekk fyrir hann var hann í gráum fötum úr einhverjum ull-
arblendingi, en utan um hann og yfir aðra öxlina gekk hinn
rauði borði, einkenni þess, að maðurinn var riddari afSt.
Louis-orðunui. í hendinui bar hann göngustaf, sem í raun
réttri var hulstur utan um lítið sverð' Greifinn var vondur
maður. Að minsta kosti hafði honum veriðþannlg !yst í ný
útkominni bók. Það var líka sannast að alþýðan hataði
hann engu siður en fangelsið sem hann stýrði og sem faðir
hans hafði stjórnað á undan honum.
Samningar lians um vinnulaun undirforingja sinna voru
þannig gerðir, að allir gerðu sitt til að snuða fé út úr föng-
unum og vinum þeirra, ef fangarnir sjálfir höfðu ekki pen-
ingaráð. Árstillag Laúnays úr ríkissjóði var 60 þúsundir
franka, en þá upphæð tvöfaldaði liann á ári hverju með því
að rýja fangana.
ísmá líðilegheitum var Launay greifi mikln fremri en
fyrirrennarar hans. Það getur verið að hann hafi í fyrstu
þurft að borga meira til að ná stöðunni, en peir faðir hans
og aðrir, og að hann þess vegna hsfi þurft að þrýsta betur að
skrúfunum en þeir, til aðná upp útgjöldum sínum i fyrstu.
Ef svo var, þá gerði hann það líka svikalaust. Hann stal frá
föngunum öllum vistaforða sem hann þurfti til framfærslu
fjölskyldu sinni, og haun tók einnig af þeirra skerf alt sem
mátti afeldsneytl, en samtímis hækkaði hann um lielming
gjaldið sem hver fangi mátti greiða fyrir lánið á húsgögnum
þeim sem hann þarfnaðist. Alt var eftir þessu. Ef til vill
var greifinn framsýnn og sá að hann mundi ekki verða elli-
dauður í stöðunni. Meðal annara hlunninda var greifan-
um leyft að flytja til borgarinnar 100 ámur af suðrænu víni
á ári hverju, án þess að borga nokkurn toll af því. Var það
vín ætlað iöngunum og þeim sem i kastalanum bjuggu. En
vín þetla alt seldi greifinu, að undanteknu því, er til lians
eigin hxíss þurfti, vinsölumanni einum í borginni, en fékk
víndreggjar blandnar ediki fyrir lítið eða ekkert handa
föngunnm.
Á einum stað uppi á virkisveggjunum var blómreitur lít-
jl, þar sem ræktuð voru grös og blóm á kostnað hins opin-
bera. Var sá reitur lielgaður föngunum, svo að þeir ein-
stöku sinnum á æfinni fengju aðlíta gtös og blóm og heið-
an himininn og sól. Það var þeirra eina unun, eina viðkynn-
ingin við náttúruna. Launay greifi áleit þetta óþarft alveg
og svifti svo fangana þessum litla reit. Hann .leigði jarð-
yrkjumanni reitihn, sem umhverfði honum i kálgarð, og fyr-
ir það fékk graifinn 50 livra (10 dollars) á ári. Fyrir þessa lít-
ilfjörlegu u]pphæð rændi hann vesalings faugana þeirra einu
ánægju.
Þannig var Launay innrættur, en samtímis var hann
allra manuu eftirgefanlegastur við rikismenn sem fangar
voru. Þeim leyfði haun að búa herbergi sín eins og þeir
sjálfir æsktu, leyfði vinum þeirra að lxeimsækja þá að vild og
yfir höfuð lét alt eftir þeim. Það borgaði sig fyrir hinn góð-
gjarna greifa og það vHr það seui hanu var aðhugsa um.
Þráttfyrir alt þetta var Launay hugdjarfur xnaður og
knár.
Hann varnokkuð fölur, en rólegur, Jþó hann hefði staðið
mitt í ofsagangi og æði lýðsins frá því kvöldinu áður. Hann
var þess meðvitandi, aö það sem í fyrstu var bara uppþot,
Þeir vilja ekki reykja neitt annað.meðan þeir geta fengið Old Chum,
jafnvel þó þeir þurfi að fá það til láns, því þeir fá ekkert tóbak sem
þeim fellur eins vel, og sem gefur eins kaldan og mildan reyk.
I>. Ritchie & <Jo Mannfactnrers MONTBEAL.
The American Tobacco Co’y of Canada, Ltd. Successors.
þetta þori ég að hengja mig upp á að er RÚG BRAUÐ
Já, og hvar hefir þú fengið mjölið ? — Ég fétk það hjá
131 Higglns Str.
Það er ódýrt og gott eins og alt annað í þeirri búð.

=5 Pappírinn sem þetta
^ er prentað á er
^ búinn til af
The E. B. EDDY Co. |
Limited, Hull, Canada. ^
Sem búa til allan pappír ^
fyrir þetta blað.
ftumiumuimuimuimuimuimuimiumiumittmR
Islendingar i Selkirk!
Það vinnur enginn íslendingur sem stendur f búð þeirra fólaga
Moody og Sutherland,
en það þarf ekki að attra neinum, því Mr. Moody talar íslenzku reiprennandí.
Finnið hann að máli þegar þið þurfið að kaupa eitthyað af járn eða blikkvarn
ingi. — Hann selur hinar nafnfrægu
Grrand Jewel Stove’s
og að sjálfsögðu hitunarofna á allri
stærð, Upplag inikið af líkkistum á
allri stærð og alt sem þeim til heyrir
Mjöl- og fóður-
verzlun
Stórt upplag af Lake of theWoods
kveitimjöli æfinlega fyrirliggjandi.
MOODY 5 SUTHERLAND
HARÐVÖRUSALAR.
Evaline Street. — — — — West Selkirk.
SJERSTOK KJORKAUP.
Ef þið viljið fá góða og ódýra skó, þá gáið að því sem
. hér segir:
Karlmanna vinnuskór með þykkvum sóla................ 80 90
Karlmanna vinnuskór með þunnum sóla................. i,00
Karlmanna skór fínir................................ x 00
Kvennmans “Strap Slippers”.......................... q 75
Kvennmans “Oxfords Kid”-skór.....................j 25
Kvennmans skór, þunnir og þægilegir á fæti.....;.... j^oo
Drengjaskór, vel útlitandi með þykkum sóla.......... 1.00
Drengjaskór, góðir og sterkir og vel tilbúnir....... o,90
Einnig höfum við ýmsar tegundir af barnaskóm frá 25 cts og upp
E. KNKaJHT&eO.
351 Main — Street.
(Andspænis Portage Ave.).
Kostá minna en ódýrasta blýhvíta. Endast 5 ár
Hammar Paints
eru þetti ser. Þau eru sett saman á réttan hátt úr blýi og zinki eru
endingargóð og fást með ölium litum. Þú gerir málið þitr.lhrehit end-
íngargott og fallegt með því að hræra saman við það nýja Linseed olíu.
Engin önnur olia dugar. 4 pottar af þykku (Hammars) máli og 4 pott-
ar af hreinni Linseed olm gera 8 potta af bezta máli, sem kostar að eins
»1.10 fynr hverja 4 potta.
.---• . -T —V , •, maioiin og gier
etc. Kg kaupi heil vagnhloss af varningi 1 einu og spara þannitr \ið-
skiftavinum mikla peninga. Komið og talið við mig.
O. DALBY,
Edinburgh, N. Dak.
^amþteCanL
Northern
PACIPIC R, R.
Farseðlar til sölu
fyrir
Járnbrautir^ stöðu-
vatna og hafskipalínur
til
Austur-Canada, '!
British Columbia,
Bandarí kj anna,
Bretlands,
Frakklands, ;"
þýzkalands.
Ítalíu,
Indlandi, . .«
Kína, ■
Japan
Afríku, H
Australíu.
Farþegjalestir daglega. Góður útbúnað-
ur. Margar leiðir að velja um.
Fáið ferseðla og upplýsingar á farseðla-
stofunni, 486 Main St., Winnipeg, eða á
vagnstöðvunum, eða skrifið til
H. SWINFORD,
General Agent, Winnipeg.
CAVKAT8,
_ trade marks,
Desiqn patents,
_ . . - COPVRIOHT8, eto.
Information and freo Handbook wríte to
MUNN & CO.j 361 Broadway, Nrw York.
Oldest bureau for sectirinff pntents in Amerlca.
Every natent taken out by us ls brought before
the publlo by a notico given freo of charge in tho
ffkutifií
Largest circulation of any sclentiflc paper ln,t..w
world. Splendidly illustrated. No iutelllgent
man should be without it. Weekly, $3.00 a
vear; $1.50 slx months. Address, MUVV Sc CO„
ublishers, 361 Broadway, New York City,
N
orthern Paciíic
RAILROAD
TIME CARD.—Takinv "ffect Sundav
April 12 1896.
MAIN LINE.
North B’und
bo .
•gs
W'3
i9
cð o
Ph
1.20p| 2.45p
1.05p
12.42p
12.22p
11.54a
11 31a
11.07a
10.31a
10.03a
9.23a
8.00a
7.00a
11.05p
1.30p
!.34p
2.23p
2.12p
1.56p
1.45p
1.31p
l.lOp
12.52p
12.28p
12.00p
11.50a
8.15a
4 35a
7,30a
8-30a
8.OO11
10.30a
Soouth Bund
STATION8.
.. Winnipeg..
*Portage Junc
* St.Norbert..
*.. Cartier....
. St. Agatlie..
*Union Point.
*Sil\er Plains
.. .Morris...
.. .St. Jean..
. .Letellier..
.. Emerson .
. .Pembina. .
Grand Forks.
.Wpg. Junc.
Duluth
Minneapolis
.. .St. Paul..
. . ('hii-ag.. .
MORRIS-BRANDON BRANCH
Bounp
H-a
♦5 6

uj
»-< rH
1.0.‘>pl
1.16p
1.28p
1.39p
1.56p
2.04p
2.17p
2.35p
2.48p
3.06p
3.25p
3.35p
7.20p
ll.OOp
8.00a
6 40a
7.10«
9.35p
5.30i
5.47i
6.07i
6.251
6.51i
7.02i
7.19i
7.45i
8.251
9.18i
10.151
11.151
8.25]
1.25]
East
rH Ö3
4/
H 3
STATION8.
1.20p( 2.45
W. Bouna
œ
Ofe
^ B
H®
7.50p
6.53p
5.49p
5.23p
4.39p
3.58p
3.14p
2.51p
2.15p
1.47p
1.19p
12.57p
I2.27p
11.57a
ll.l^fi
I0.37a
10.13a
9.49a
9.39a
9.05a
8.28a
7.50a
Í2.55p
12.34p
12.09p
U.59a
11.42a
11.20a
U.08a
10.57a
10.40a
10.26a
10.13a
l0.03a
9.48a
9.35a
9.4 la
8.57a
8 42a
8.35a
8.27a
8 13a
7.57a
7.40a
Number 127 stop
Winnlpeg ..
.. .Morris....
* Lowe Farm
*•.. Myrtle...
...Roland. .
* Rosebank..
... Miaml....
* Deerwood..
* Altamont..
. .Somerset...
*Swan Lake..
* Ind. Springs
♦Mariapolls ..
* Greenway..
... Baldur....
. .Belmont....
*.. Hllton....
* . Ashdown..
Wawanesa..
* Elliotts
Ronnthwaite
♦Martinville..
.. Brandon...
at Baldur
o
1.05p
2.40p
3.02p
3.26p
3.36p
3.53p
4.06p
4.26p
4.37p
4.54p
5.07p
5.21 p
5.31p
5.45p
5.58p
6.19p
6.36p
6.52p
6.58p
7.08p
7.19p
7.36a
7.55p
for
5 30|
8.00*
8.44*
9.31*
9.50«
10.23»
10.64»
11.44»
12.101
12.51p
1.22p
1.54p
2.18p
2.52p
3.26p
4 Í5p
4.53p
5.23p
5.47p
6.04p
6.37p
7.18p
8.00p
meals
PORTAGELA PRAIRE BRANCH.
W. Bound Mixed No. 143 Every Day Exc-ept Sunday. STATI0N8. East Bound Mixed No. 144 Every Day Exeept Sunday.
5.45 p.m. 5.58 p.m 6.14 p.m. 6.19 p.m. 6.42 p.m. 7.06p.m. 7.13p.m. 7.25 p.m. 7.47 a.m. 8.00a.m. 8.30 a.m. .. WinDÍpeg.. *Port Junction *St. Charles.. * Headingly.. * White Plains *Gr Pit Spur *LaSalIe Tank *.. Eustace'... *.. Oakville.. *.. .Curtis. .. Port.la Prairie * Fl«<r S'xf'ons 12.25:p.m. 2. lOp.m, 11.44 p.m. 11.36 p.m. 11.12p.m. 10.47 p.ir, 10.39 p.in, 10.26 a.m. 10 03 p.m. 9.49 p.m. P.SOp.m.
Stations marked—*—tiavfe uo ace
í re ght must b« piepaid
N unibers 107 and 108 have thror
Pullman VrstibuledDrawingRoom Sl(
ln" CHis'between Winnlpejr, St. Paul s
Minneupolis. Also Palace Dining Cí
Close com.ectlon at Chicago with east<
lines. Connection at Winnipeg Junct
w<th trains to and from the Pacific coi
For rates and full information c<
eernlntr connection with other lines, e
apply to any agent of the company. or
CMA8. S. FEE. H. SWINFORB
G.P.&.T.A., St.Píul. G11 Agt. W